SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.
quote:Op dinsdag 17 april 2018 14:07 schreef Fripsel het volgende:Wat naar, Fripsel. Hoop dat je nu inmiddels wat meer tot rust bent gekomen.SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.
quote:Op zaterdag 21 april 2018 11:02 schreef Melancholia_war het volgende:
[..]
Wat naar, Fripsel. Hoop dat je nu inmiddels wat meer tot rust bent gekomen.
SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.
quote:Op zondag 22 april 2018 20:34 schreef Fripsel het volgende:
[..]Ik neem aan dat de afname in de hoeveelheid paniekaanvallen komt doordat je contact met je ouders vermijdt?SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.
Ik heb sinds eind vorig jaar eigenlijk met niemand in m'n familie regelmatig contact. Het verloopt van hun kant en het is sporadisch. En ik merk dat het me op de lange termijn een hoop stress bespaart en ik heb er ook geen spijt van, maar vind 't wel jammer dat 't blijkbaar zo moet.
Ik heb eerlijk gezegd meer aan m'n vrienden. Zij zijn een beetje een gekozen surrogaat-familie
Ik heb de indruk dat ze op zich wel weer contact met me zouden willen, maar dan zullen ze eerst moeten stoppen met mij te kwetsen.
Voor mij is 't in elk geval zo dat als iemand iets doet wat mij kwetst en ze willen het daarna weer goedmaken, dat ze dan eerst dat waarmee ze me kwetsen weer goed moeten gaan maken, bijvoorbeeld met een "Sorry, achteraf gezien was wat ik zei/deed niet helemaal terecht" oid. En uiteraard ook meteen kappen met dat waarmee ze me kwetsen.
Anders heb ik er nog maar weinig zin in.
[ Bericht 1% gewijzigd door magnetronkoffie op 22-04-2018 21:42:54 ]
Wat klink jij verdacht enthousiastquote:Op donderdag 26 april 2018 10:13 schreef Marsenal het volgende:
Jaaaa weer lekker EMDRen zo
Ik ga straks weer alles bijlezen en inhoudelijk reageren
SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.
Heb je lang nodig om weer bij te komen? En merk je verder dat 'het' helpt?quote:Op vrijdag 27 april 2018 07:35 schreef Marsenal het volgende:
Ja wat kan ik zeggen, het is eigenlijk allemaal kut, maar ik weet al een paar jaar dat EMDR en die eindeloze therapiesessies me helemaal leegtrekken dus ik ben ondertussen op een punt dat ik het normaal ben gaan vinden. Ofzo.
Therapie zelf gaat verder prima hoor, alleen moet mijn gezin er af en toe voor wijken en dat vind ik wel lastig Ik ben ondertussen op een punt dat ik meer last er van ondervind dat mijn verleden zo doorgewerkt heeft in mijn huidige situatie, dan dat ik verdriet of paniek heb over wat er feitelijk vroeger allemaal gebeurd is.
En jij? Al wat rustiger geworden?
Fripsel, leuk dat je vrijwilligerswerk zo goed uitpakt.
Even over die ouders he, hoe open zijn jullie iberhaupt naar je omgeving over je diagnose? Mijn vrouw en schoonouders weten ervan, en drie goede vrienden, verder vertel ik het liever aan niemand. En jullie?
En wat ik vooral wil weten dan; nemen mensen het serieus?
quote:Op vrijdag 27 april 2018 10:36 schreef Fripsel het volgende:Dat lijkt me een zware tol, dat zou ik zelf heel moeilijk kunnen dragen. Red je dat eigenlijk wel?SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.-nee-
Ik begrijp het, ja. Ik hoop voor je dat het je brengt wat je nodig hebt om dingen af te kunnen sluiten .quote:Op vrijdag 27 april 2018 13:38 schreef Marsenal het volgende:
Ik neem er een halve dag voor, sowieso. Dan ga ik heel geïrriteerd m’n huis schoonmaken. Mijn dochter speelt dan op het kinderdagverblijf, en dat vind ik dan wel lastig, dat ik niet voor haar zorg. Maar er zitten dagen tussen dat ik gewoon uit het niets in janken uitbarst, ik kan dan geen zorg voor haar dragen. Mijn vrouw moet ook accepteren dat ik de avond voor therapie en de avond erna nergens zin in heb en een beetje narrig ben. Zo zijn er vaak zat dagen dat zij happy happy joyjoy even een spelletje wil doen of whatever en ik zit te chagrijnen en niet op d’r reageer. Daar heb ik achteraf altijd een beetje spijt van. Dat weet ze, en ze geeft die ruimte ook wel. Maar het heeft wel eens voor spanning gezorgd. Toen we elkaar leerden kennen had ik een manier gevonden om iedere dag te doen alsof mijn leven een zorgeloze was, was ik altijd vrolijk. Tien jaar later realiseert ze zich dat ik m’n halve karakter bij elkaar acteerde, dat er eigenlijk heel veel verdriet en spanning in m’n hoofd zat. Dat is een bitter pil voor d’r.
Die behoefte van erkenning van mensen die hadden kunnen ingrijpen, begrijp ik heel goed. Is het wel eens voorgekomen? Of helemaal niet?
Nou, in eerste instantie erkenning, naderhand. Heeft dat zin? Ik kan me goed voorstellen dat het closure ( ) geeft, maar zou het niet als een wassen neus voelen? Gelul achteraf?quote:Op vrijdag 27 april 2018 18:22 schreef Melancholia_war het volgende:
[..]
Ik begrijp het, ja. Ik hoop voor je dat het je brengt wat je nodig hebt om dingen af te kunnen sluiten .
Ik lees ook een beetje dat je een soort van moeite hebt met acceptatie van de gevolgen ervan en wat het doet met wie je graag zou willen zijn voor je gezin. Misschien helpt het om jezelf daar iets meer de ruimte in te geven.
Doel je hier op erkenning of dat mensen wel eens hebben ingegrepen?
Nou, het feit alleen al dat ze moeite zouden doen om erover te liegen, ja, dat zou ik zelfs fijn vinden. Nu is het compleet het tegenovergestelde en doen ze juist moeite om mij meer te schaden. (Klinkt als een slachtofferrol, dat is het niet. Zijn feiten helaas. Misschien moet ik daarnaast gewoon leren te accepteren dat ik nou eenmaal in bepaalde dingen geen rol had, hoe graag ik mezelf van het tegendeel wil overtuigen. Wil geen slachtoffer zijn.)quote:Op vrijdag 27 april 2018 21:11 schreef Marsenal het volgende:
[..]
Nou, in eerste instantie erkenning, naderhand. Heeft dat zin? Ik kan me goed voorstellen dat het closure ( ) geeft, maar zou het niet als een wassen neus voelen? Gelul achteraf?
Maar, hoe ervaar jij dit zelf dan?quote:Op vrijdag 27 april 2018 13:38 schreef Marsenal het volgende:
Ik neem er een halve dag voor, sowieso. Dan ga ik heel geïrriteerd m’n huis schoonmaken. Mijn dochter speelt dan op het kinderdagverblijf, en dat vind ik dan wel lastig, dat ik niet voor haar zorg. Maar er zitten dagen tussen dat ik gewoon uit het niets in janken uitbarst, ik kan dan geen zorg voor haar dragen. Mijn vrouw moet ook accepteren dat ik de avond voor therapie en de avond erna nergens zin in heb en een beetje narrig ben. Zo zijn er vaak zat dagen dat zij happy happy joyjoy even een spelletje wil doen of whatever en ik zit te chagrijnen en niet op d’r reageer. Daar heb ik achteraf altijd een beetje spijt van. Dat weet ze, en ze geeft die ruimte ook wel. Maar het heeft wel eens voor spanning gezorgd. Toen we elkaar leerden kennen had ik een manier gevonden om iedere dag te doen alsof mijn leven een zorgeloze was, was ik altijd vrolijk. Tien jaar later realiseert ze zich dat ik m’n halve karakter bij elkaar acteerde, dat er eigenlijk heel veel verdriet en spanning in m’n hoofd zat. Dat is een bitter pil voor d’r.
Die behoefte van erkenning van mensen die hadden kunnen ingrijpen, begrijp ik heel goed. Is het wel eens voorgekomen? Of helemaal niet?
Ik zal wel moeten he. Ik ga die familie oorlog niet beginnen. Daarnaast kent mijn katholieke familie een geschiedenis aan misbruik ben ik achter gekomen. Ik ken geen details. Maar ik wil bij andere geen deurtjes open zetten.quote:Op vrijdag 27 april 2018 13:46 schreef Marsenal het volgende:
[..]
Dat lijkt me een zware tol, dat zou ik zelf heel moeilijk kunnen dragen. Red je dat eigenlijk wel?
SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.
[ Bericht 4% gewijzigd door #ANONIEM op 02-05-2018 19:28:34 ]
SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.En dat doorvragen zelf ervaarde ik ook niet als vervelend hoor. Eerder als oprecht bezorgd. Ze weet inderdaad niet wat dat bij mij losmaakt.
De dingen die ik nu verder allemaal doe die vind ik ook super leuk. Dus het is niet zo moeilijk om daar positief te zijn. En ik heb een groepje fantastische vriendinnen. Ik heb alleen altijd het gevoel dat ik hier face down over straat moet. Ook al probeer ik daar schijt aan te hebben.
Eerst afleiding zoeken, dus mezelf bezig proberen te houden. Maar voornamelijk medicijnen. Want ik heb niet genoeg energie om mezelf eeuwig bezig te houden.quote:Op woensdag 9 mei 2018 01:00 schreef Melancholia_war het volgende:
Ik word een beetje gestoord van mezelf.
Ben die herbelevingen echt meer dan zat. Het heeft te veel en te lang invloed op mijn stemming.
Hoe gaan jullie hiermee om?
quote:Op maandag 14 mei 2018 10:55 schreef Marsenal het volgende:
Wie houdt ik ook voor de gek ik ben gewoon tyfusgeirriteerd en wil mezelf een week verstoppen om te janken maar ja wie gaat die kleine dan van het verblijf ophalen
Ik ben ook hels geweest. Maar dat zijn alleen maar meer aantekeningen voor hun om te maken over je persoonlijkheid.quote:Op woensdag 16 mei 2018 23:42 schreef faptist het volgende:
Oei marsenal,
Zo’n tijd heb ik ook gehad. Durfde toen ook niet meer auto te rijden, omdat ik zo in gedachten was/ aan niks dacht dat ik echt zou verongelukken.
Kijk je uit?
Eigenlijk wel een groot teken dat je wellicht ff rustiger aan moet doen of iets met je medicatie niet in orde is.
Fripsel,
Geen idee of het bestaat; maar heb je niet zoiets als een vakbond voor de zorg? Dit is toch absurd? Hoe kan dit ?! Ik zou hels worden.
Wel leuk om te lezen dat het op andere vlakken beter lijkt te gaan en dat je zelfs iemand hebt gevonden waar je liefde voor kunt voelen. Awesome!
Hier gaat het al een paar dagen niet goed. Ik had een stijgende lijn, maar ben aan het crashen.
Mn man en ik hebben al maanden onuitgesproken frustraties naar elkaar. Afgelopen maandag hebben we savonds met elkaar gesproken. Veel uitgesproken zonder boos te worden. Zonder dat ik emotioneel ging schreeuwen of spullen ging gooien of uit de situatie stapte (door naar bed te gaan). Maar sindsdien ben ik op. Ik ben versleten. Moe.
Ik probeer Mn hoofd boven water te houden, maar heb eigenlijk het gevoel alsof ik naar beneden getrokken wordt en wil daar stiekem wel aan toegeven
Doe het niet. Ik móet werken van mezelf. Ik móet een goede moeder zijn. En zo zijn er nog 5 afspraken die ik deze week moet doen voor anderen waar ik nul komma nul procent zin in heb. Kom ik weer met Mn fake smile.
Op Mn werk ook. Mn lichaam is er, maar waar ben ik?
Herkenbaar. Ik ben wel gestopt met kalmeringsmiddelen.quote:Op donderdag 17 mei 2018 15:42 schreef Fripsel het volgende:
En soms, zoals vandaag, heb ik ook van die dagen.. dan ben ik er even helemaal klaar mee. Maar dan kan ik niet eens meer boos worden. Ik zoek mijn kalmeringspillen erbij. Sukkel een beetje aan in huis en neem aan dat er morgen weer een dag is.
Soms ben ik wel bang.. van.. dat kan toch niet eeuwig goed gaan. Daarom ook die kalmeringsmiddelen. Anders maak ik mezelf helemaal gek.
Knuffel. Hoop dat je je inmiddels wat beter voelt. Jij bent recent gestart met medicatie toch? Of heb ik dat verkeerd?quote:Op vrijdag 18 mei 2018 22:42 schreef faptist het volgende:
Ik log alleen maar even in om te blaten.
Dat Mn dag zólang duurde.
Dat ik overal van baal en om moet huilen.
Ik wilde niet koken, omdat ik gisteren de keuken schoon had gemaakt. Natuurlijk doe je dat vaker, maar nu was het visiteklaar schoon.
Dus net mezelf toch van de bank kunnen slepen om kip te bakken. Rotkip spetterde weer alles onder -> huilen.
Rijst aangebrand. Nouja. Bijna. Ik keek ernaar. Zag het gebeuren maar was toch te laat met vuur uitdraaien dus er vormde zich net een koeklaag. -> huilen.
Ik ben toen maar naar boven gevlucht en heb me daar als een driftige peuter op Mn bed gegooid om ff door te huilen. Uiteraard kwamen er nu geen echte tranen -waar ik ook weer boos om werd-
Zo’n dag dus. Verder zijn Mn nachtmerries weer zo fijn dat ik Mn slaap aan het opschuiven ben.
Hoe is jullie dag?
Ja, en eigenlijk is het enige wat ik daar tegen weet een nood voorraadje in huis hebben, of hele lieve vriendinnen (of familie) hebben.quote:Op maandag 21 mei 2018 02:00 schreef Melancholia_war het volgende:
Iemand tips/adviezen om toch op 'basisniveau' te kunnen blijven functioneren wanneer je je erg slecht voelt? Wanneer ik mij erg slecht voel, krijg ik bepaalde dingen niet mee. Het lijkt alsof er een waas over mij heen hangt waar ik maar niet uit kan komen.
Met basisniveau bedoel ik: bijvoorbeeld naar de supermarkt kunnen wandelen zonder dat je omver gereden wordt of verdwaalt onderweg en in een andere stad 'ontwaakt'.
Eerder ingrijpen lukt soms niet. Dus wat doe je wanneer het al te laat is om toch op een veilige manier grip te kunnen blijven houden? Oefeningen om in het hier en nu terug te komen helpen niet voldoende bij mij. Iemand bekend met de overtreffende trap daarvan?
Meer gericht op voorbereid op 'het ergste'?quote:Op maandag 21 mei 2018 09:53 schreef Fripsel het volgende:
[..]
Ja, en eigenlijk is het enige wat ik daar tegen weet een nood voorraadje in huis hebben, of hele lieve vriendinnen (of familie) hebben.
Al heb ik niet meer dat het zo erg is. Ik heb wel eens gehad dat ik niet meer wist hoe ik thuis gekomen ben. Ik ben ook een keer in paniek ergens gaan wandelen om af te koelen waar ik de weg niet kende.. en ik had mijn telefoon niet bij. 1,5 uur later was ik terug. Of dat ik zo bizar stond te zweten in de supermarkt enzo.. Als ik er echt niet onderuit kom ga ik in ieder geval lopend.
Bij wat voor instelling ben jij eigenlijk in behandeling met deze klachten?quote:Op maandag 21 mei 2018 21:02 schreef Melancholia_war het volgende:
[..]
Meer gericht op voorbereid op 'het ergste'?
Ik vraag me af of er überhaupt een shortcut is hiervoor, of dat er geen oplossing is behalve dan te leren accepteren dat het mij nou eenmaal beperkt. Wanneer geef je eraan toe en wanneer niet en waarom, en hoe vind je een geschikte balans.. al deze vragen.
Ja het liefst zou ik de hele klachten molen aanflikkeren. Anders gooi je even de mooiste jaren van mijn leven ook nog weg omdat luisteren al teveel is met al die klote bezuinigingen op de zorg en die wachtlijsten en weet ik veel wat.quote:
Ik zou dat wel doen als ik jou was. 2,5 jaar! WTFquote:Op woensdag 23 mei 2018 16:25 schreef Fripsel het volgende:
[..]
Ja het liefst zou ik de hele klachten molen aanflikkeren. Anders gooi je even de mooiste jaren van mijn leven ook nog weg omdat luisteren al teveel is met al die klote bezuinigingen op de zorg en die wachtlijsten en weet ik veel wat.
Maar ik ga dat in mijn eentje toch niet veranderen, dus wat heb je daar dan aan.
Forum Opties | |
---|---|
Forumhop: | |
Hop naar: |