R&P Relaties & Psychologie
Heb je relatieproblemen, of zit je in een diep psychologisch gat? Stort hier je hart uit, en heb steun aan de reacties van anderen.
Ik word een beetje gestoord van mezelf.
Ben die herbelevingen echt meer dan zat. Het heeft te veel en te lang invloed op mijn stemming.
Hoe gaan jullie hiermee om?
Ben die herbelevingen echt meer dan zat. Het heeft te veel en te lang invloed op mijn stemming.
Hoe gaan jullie hiermee om?
Eerst afleiding zoeken, dus mezelf bezig proberen te houden. Maar voornamelijk medicijnen.quote:Op woensdag 9 mei 2018 01:00 schreef Melancholia_war het volgende:
Ik word een beetje gestoord van mezelf.
Ben die herbelevingen echt meer dan zat. Het heeft te veel en te lang invloed op mijn stemming.
Hoe gaan jullie hiermee om?
Want ik heb niet genoeg energie om mezelf eeuwig bezig te houden.
*meld zich*
Ruim 2 jaar in een relatie gezeten waarin ik mishandeld werd tot aan gebroken ribben en ingeklapte long toe.
Heb 10 maanden in een blijf-van-mijn-lijfhuis gewoond. En sinds 1 februari gelukkig weer een eigen huisje.
Nu ben ik bezig met om alles wat ik mee heb gemaakt te verwerken. Woensdag begin ik met de herstelgroep georganiseerd door het Blijf. Verwijzing ggz heb ik ook liggen daar ga ik na de zomer mee aan de slag.
Mijn caseworker zei dat ik wrs de diagnose PTSS zou krijgen en als ik alles wat ik erover heb gelezen bekijk is deze diagnose zeer toepassend.
Fatsoenlijk slapen. Ik zou zo graag willen maar vaak durf ik nieteens in slaap te vallen want vreselijke nachtmerries.
Mijn meer dan leuke werk heb ik tot het einde van de zomer on hold gezet. Kon het niet meer opbrengen.
Heb gelukkig wel een heel fijn sociaal leven. Iedereen staat achter me
Veel afleiding maar ze begrijpen me ook als ik het even niet kan opbrengen om af te spreken.
Ik heb een concentratievermogen van niks. Ook dat beïnvloedt t dagelijkse leven.
Met de herstelgroep hoop ik weer een btje grip op mijn leven te krijgen. Ben er eindelijk aan toe om te praten.
Wie weet wat voor positiefs ik uit dit topic meekrijg
Dit even in het kort. Vragen staat vrij.
Ruim 2 jaar in een relatie gezeten waarin ik mishandeld werd tot aan gebroken ribben en ingeklapte long toe.
Heb 10 maanden in een blijf-van-mijn-lijfhuis gewoond. En sinds 1 februari gelukkig weer een eigen huisje.
Nu ben ik bezig met om alles wat ik mee heb gemaakt te verwerken. Woensdag begin ik met de herstelgroep georganiseerd door het Blijf. Verwijzing ggz heb ik ook liggen daar ga ik na de zomer mee aan de slag.
Mijn caseworker zei dat ik wrs de diagnose PTSS zou krijgen en als ik alles wat ik erover heb gelezen bekijk is deze diagnose zeer toepassend.
Fatsoenlijk slapen. Ik zou zo graag willen maar vaak durf ik nieteens in slaap te vallen want vreselijke nachtmerries.
Mijn meer dan leuke werk heb ik tot het einde van de zomer on hold gezet. Kon het niet meer opbrengen.
Heb gelukkig wel een heel fijn sociaal leven. Iedereen staat achter me
Veel afleiding maar ze begrijpen me ook als ik het even niet kan opbrengen om af te spreken.
Ik heb een concentratievermogen van niks. Ook dat beïnvloedt t dagelijkse leven.
Met de herstelgroep hoop ik weer een btje grip op mijn leven te krijgen. Ben er eindelijk aan toe om te praten.
Wie weet wat voor positiefs ik uit dit topic meekrijg
Dit even in het kort. Vragen staat vrij.
Op woensdag 25 oktober 2023 21:15 schreef Nattekat het volgende:
Ben je in een pot met sarcasme gevallen als kind ofzo?
Ben je in een pot met sarcasme gevallen als kind ofzo?
Hoi mascara-klodder, welkom in het topic. 
twee dagen later pas reactie, terwijl ik zaterdag je bericht al gelezen had, maar ja, als ik dit topic open dan kost het me al heel wat energie om iedereen zijn leed te lezen, dus vaak trek ik het niet meer om een reactie te geven
Fijn dat je een stabiele omgeving hebt, dat is al de helft van het werk denk ik zo, er zitten ook mensen in dit topic die een regelmatig contact met een behandelaar niet eens voor elkaar krijgen.
Melancholia: Hoe is je prive situatie precies? Ben je veel alleen, of juist niet?
Herbelevingen zijn de aids van psychische problemen. Wat een verschrikking dat je het regelmatig hebt.
Twee weken vakantie nu. Is maar goed ook, ik merkte dat ik aan het einde van m’n Latijn ben, vanmorgen was ik nog even op werk om te vergaderen en een overdracht te doen, en toen heb ik tussendoor iemand door de telefoon getrokken en een samenwerking opgezegd. Ik moet er nog even over nadenken of dit redelijk was, of dat ik emotioneel ben. Maar ik merk sowieso dat ik onprettig assertief ben op werk, ik ben m’n grenzen aan het aangeven, en soms gaat dat kwaadschiks. Ik ben niet trots op mezelf vandaag.
Ik heb twee weken geen therapie gehad door hemelvaart en vakantie van mn behandelaar. Ik denk dat ik daar niet goed mee ben omgegaan.
twee dagen later pas reactie, terwijl ik zaterdag je bericht al gelezen had, maar ja, als ik dit topic open dan kost het me al heel wat energie om iedereen zijn leed te lezen, dus vaak trek ik het niet meer om een reactie te geven
Fijn dat je een stabiele omgeving hebt, dat is al de helft van het werk denk ik zo, er zitten ook mensen in dit topic die een regelmatig contact met een behandelaar niet eens voor elkaar krijgen.
Melancholia: Hoe is je prive situatie precies? Ben je veel alleen, of juist niet?
Herbelevingen zijn de aids van psychische problemen. Wat een verschrikking dat je het regelmatig hebt.
Twee weken vakantie nu. Is maar goed ook, ik merkte dat ik aan het einde van m’n Latijn ben, vanmorgen was ik nog even op werk om te vergaderen en een overdracht te doen, en toen heb ik tussendoor iemand door de telefoon getrokken en een samenwerking opgezegd. Ik moet er nog even over nadenken of dit redelijk was, of dat ik emotioneel ben. Maar ik merk sowieso dat ik onprettig assertief ben op werk, ik ben m’n grenzen aan het aangeven, en soms gaat dat kwaadschiks. Ik ben niet trots op mezelf vandaag.
Ik heb twee weken geen therapie gehad door hemelvaart en vakantie van mn behandelaar. Ik denk dat ik daar niet goed mee ben omgegaan.
-nee-
Wie houdt ik ook voor de gek ik ben gewoon tyfusgeirriteerd en wil mezelf een week verstoppen om te janken maar ja wie gaat die kleine dan van het verblijf ophalen
-nee-
quote:Op maandag 14 mei 2018 10:55 schreef Marsenal het volgende:
Wie houdt ik ook voor de gek ik ben gewoon tyfusgeirriteerd en wil mezelf een week verstoppen om te janken maar ja wie gaat die kleine dan van het verblijf ophalen
Wat mij helpt als iets echt moet is alles echt in mierentaakjes ophakken.
Om de kleine op te kunnen halen moet je basicly ademhalen, je schoenen en jas aan en de deur uit. Een beetje laat deze reactie maar ik hoop dat het goed gekomen is.
Marsenal,
Zo herkenbaar wat je schrijft. Rustig aan. Gelukkig werk je er al een tijdje en zul je heus wel wat goodwill hebben opgebouwd. Ze zullen er wel begrip voor hebben en zo niet; jammer voor hen.
Winst is dat jij door had dat je ook anders had kunnen reageren en wellicht ook gedaan had als je iets meer rust had gehad. Je kunt je excuses aanbieden als je daar nog behoefte voor voelt, maar anders denk ik dat veel collega’s ook wel begrepen dat iedereen gewoon meivakantie nodig had.
Over het ophalen van je kindje. Ook dat lukt je. Echt. Je bent een geweldige vader. Ik denk dat je jouw prioriteiten stiekem best goed voor elkaar hebt.
Had ik al gezegd dat ik erop vertrouw dat je dit gewoon lukt?
Tevens +1 op fripsel. Als ik grote dingen niet meer overzie deel ik het ook op in mierentaakjes. Soms schrijf ik het zelfs helemaal voluit om het vervolgens af te kunnen strepen. Heerlijk.
Niet dat ik nu de behoefte heb aan lijstjes of die volledig af te werken, maar het geeft me wel wat houvast.
Net als wat ik nu doe. Al Mn paniekgedachten op een blaadje zetten binnen 15 min. Daarna categoriseren.
Vervolgens doorstrepen waar ik niks aan kan veranderen. Omcirkelen waar ik morgen iets aan kan doen en een denkwolkje voor dingen waar ik een oplossing voor kan en wil zoeken.
Uiteindelijk een top 3 maken en daar dan een tijdsframe voor bedenken. (Taak x en y binnen een week. Taak z binnen een maand).
Klinkt alsof ik fucking georganiseerd ben, maar meestal komt er niks van het uitvoeren. Maar de gedachte dat ik het zo structureer op papier is al prettig.
Zo herkenbaar wat je schrijft. Rustig aan. Gelukkig werk je er al een tijdje en zul je heus wel wat goodwill hebben opgebouwd. Ze zullen er wel begrip voor hebben en zo niet; jammer voor hen.
Winst is dat jij door had dat je ook anders had kunnen reageren en wellicht ook gedaan had als je iets meer rust had gehad. Je kunt je excuses aanbieden als je daar nog behoefte voor voelt, maar anders denk ik dat veel collega’s ook wel begrepen dat iedereen gewoon meivakantie nodig had.
Over het ophalen van je kindje. Ook dat lukt je. Echt. Je bent een geweldige vader. Ik denk dat je jouw prioriteiten stiekem best goed voor elkaar hebt.
Had ik al gezegd dat ik erop vertrouw dat je dit gewoon lukt?
Tevens +1 op fripsel. Als ik grote dingen niet meer overzie deel ik het ook op in mierentaakjes. Soms schrijf ik het zelfs helemaal voluit om het vervolgens af te kunnen strepen. Heerlijk.
Niet dat ik nu de behoefte heb aan lijstjes of die volledig af te werken, maar het geeft me wel wat houvast.
Net als wat ik nu doe. Al Mn paniekgedachten op een blaadje zetten binnen 15 min. Daarna categoriseren.
Vervolgens doorstrepen waar ik niks aan kan veranderen. Omcirkelen waar ik morgen iets aan kan doen en een denkwolkje voor dingen waar ik een oplossing voor kan en wil zoeken.
Uiteindelijk een top 3 maken en daar dan een tijdsframe voor bedenken. (Taak x en y binnen een week. Taak z binnen een maand).
Klinkt alsof ik fucking georganiseerd ben, maar meestal komt er niks van het uitvoeren. Maar de gedachte dat ik het zo structureer op papier is al prettig.
Bedankt, het is allemaal wel weer goed gekomen ja. Dat van die lijstjes enzo, dat doe ik ook wel eens een beetje, maar ik krijg dat niet voor ekaar zonder mijn vrouw, die is hier de structo. Ik ben momenteel sowieso niet in staat om te plannen, mijn geheugen is buiten bedrijf soms.
Bruggetje naar idiote gebeurtenis meteen: Ik stond op Centraal koffie te drinken om 16.00 smiddags terwijl ik een vrije middag had. Geen idee hoe ik daar gekomen was, waar ik naartoe ging en hoe ik de koffie betaald had. Ik denk dat ik een uur van mijn dag mis, toen ik thuiskwam besefte ik dat ik de bus moet hebben gebruikt, mijn fiets stond voor de deur. Kan me werkelijk waar niks herinneren van dat uurtje, behalve dat ik m’n vrouw aan de lijn had, en compleet gestresst was. Daarna een zwart gat. Best geschrokken, mijn hersenen staan op 20% momenteel, ik denk dat ik een beetje een overload aan spanning heb. Morgenochtend therapie, tot die tijd houd ik me koest.
Als ik vandaag had moeten werken had ik me van kant gemaakt
nou en hoest met jullie
Dat van die lijstjes enzo, dat doe ik ook wel eens een beetje, maar ik krijg dat niet voor ekaar zonder mijn vrouw, die is hier de structo. Ik ben momenteel sowieso niet in staat om te plannen, mijn geheugen is buiten bedrijf soms.Bruggetje naar idiote gebeurtenis meteen: Ik stond op Centraal koffie te drinken om 16.00 smiddags terwijl ik een vrije middag had. Geen idee hoe ik daar gekomen was, waar ik naartoe ging en hoe ik de koffie betaald had. Ik denk dat ik een uur van mijn dag mis, toen ik thuiskwam besefte ik dat ik de bus moet hebben gebruikt, mijn fiets stond voor de deur. Kan me werkelijk waar niks herinneren van dat uurtje, behalve dat ik m’n vrouw aan de lijn had, en compleet gestresst was. Daarna een zwart gat. Best geschrokken, mijn hersenen staan op 20% momenteel, ik denk dat ik een beetje een overload aan spanning heb. Morgenochtend therapie, tot die tijd houd ik me koest.
Als ik vandaag had moeten werken had ik me van kant gemaakt
nou en hoest met jullie
-nee-
Dat maak ik met regelmaat mee ja, Marsenal. En dan verbaast het mij dat ik zo normaal kan overkomen op anderen. WTF
Hier probeer ik vooral mijn brein 'succeservaringen' te laten registreren. Voor wat het waard is.
Maw: zo min mogelijk vermijden.
Hier probeer ik vooral mijn brein 'succeservaringen' te laten registreren. Voor wat het waard is.
Maw: zo min mogelijk vermijden.
Hier gaat het goed en slecht.
Er zit echt een gigantische stijgende lijn in alles wat ik doe. Ik heb de laatste 2 jaar niet zo’n regelmatig schema gehad als de laatste 2 - 3 maanden. De GGZ crisisdienst zou me eindelijk gaan doorverwijzen naar Angst en Paniek hier in de regio voor mijn traumabehandeling. Dat was me voorheen alleen nog in Rotterdam gelukt. Zelfs als ik een slechte dag heb blijf ik niet in bed liggen maar ga ik iets in huis doen.
Ik heb vrijwilligerswerk/dagbesteding waar ik nu twee middagen ook fysiek lekker bezig ben en waar ik het gigantisch naar mijn zin heb. Ik ga 1x per week sporten bij de fysiotherapeut en mijn maatschappelijk werkster komt 1x per week langs. Dan zie ik mijn vriendinnen 1 tot 2 keer per week. En heb ik sinds kort een vriendje. Mijn maatschappelijk werkster loopt hier eigenlijk iedere week super trots weer naar buiten.
Ik wil alleen een steen door de ruit van de GGZ heengooien want ze hebben eerder dus toegezegd dat ik eindelijk naar trauma therapie zou gaan op de afdeling angst en paniek. Waar ik 2 jaar geleden in Rotterdam al lang voor op de wachtlijst stond, Maarja ik ben verhuisd. Vervolgens dacht ik dat Psyq een goed idee was, en dat was ook alleen precies toen ik met de trauma therapie zou beginnen was mijn eigen therapeut zwanger en mijn vervangster met lange termijn ziek. En daarna ben ik dus ik met de crisisdienst in aanraking gekomen. Alleen toen heeft degene die de intakes goed moest keuren bij Angst en Paniek op basis van een onderzoek van 3 jaar geleden (waar uit kwam dat geen diagnose gesteld kon worden) besloten dat ik niet op intake mag komen.
Dus ik ben maar gewoon een pop die moet doen alsof, want hulp ga ik nog steeds niet krijgen.
[ Bericht 0% gewijzigd door #ANONIEM op 16-05-2018 22:20:42 ]
Er zit echt een gigantische stijgende lijn in alles wat ik doe. Ik heb de laatste 2 jaar niet zo’n regelmatig schema gehad als de laatste 2 - 3 maanden. De GGZ crisisdienst zou me eindelijk gaan doorverwijzen naar Angst en Paniek hier in de regio voor mijn traumabehandeling. Dat was me voorheen alleen nog in Rotterdam gelukt. Zelfs als ik een slechte dag heb blijf ik niet in bed liggen maar ga ik iets in huis doen.
Ik heb vrijwilligerswerk/dagbesteding waar ik nu twee middagen ook fysiek lekker bezig ben en waar ik het gigantisch naar mijn zin heb. Ik ga 1x per week sporten bij de fysiotherapeut en mijn maatschappelijk werkster komt 1x per week langs. Dan zie ik mijn vriendinnen 1 tot 2 keer per week. En heb ik sinds kort een vriendje. Mijn maatschappelijk werkster loopt hier eigenlijk iedere week super trots weer naar buiten.
Ik wil alleen een steen door de ruit van de GGZ heengooien want ze hebben eerder dus toegezegd dat ik eindelijk naar trauma therapie zou gaan op de afdeling angst en paniek. Waar ik 2 jaar geleden in Rotterdam al lang voor op de wachtlijst stond, Maarja ik ben verhuisd. Vervolgens dacht ik dat Psyq een goed idee was, en dat was ook alleen precies toen ik met de trauma therapie zou beginnen was mijn eigen therapeut zwanger en mijn vervangster met lange termijn ziek. En daarna ben ik dus ik met de crisisdienst in aanraking gekomen. Alleen toen heeft degene die de intakes goed moest keuren bij Angst en Paniek op basis van een onderzoek van 3 jaar geleden (waar uit kwam dat geen diagnose gesteld kon worden) besloten dat ik niet op intake mag komen.
Dus ik ben maar gewoon een pop die moet doen alsof, want hulp ga ik nog steeds niet krijgen.
[ Bericht 0% gewijzigd door #ANONIEM op 16-05-2018 22:20:42 ]
Oei marsenal,
Zo’n tijd heb ik ook gehad. Durfde toen ook niet meer auto te rijden, omdat ik zo in gedachten was/ aan niks dacht dat ik echt zou verongelukken.
Kijk je uit?
Eigenlijk wel een groot teken dat je wellicht ff rustiger aan moet doen of iets met je medicatie niet in orde is.
Fripsel,
Geen idee of het bestaat; maar heb je niet zoiets als een vakbond voor de zorg? Dit is toch absurd? Hoe kan dit ?! Ik zou hels worden.
Wel leuk om te lezen dat het op andere vlakken beter lijkt te gaan en dat je zelfs iemand hebt gevonden waar je liefde voor kunt voelen. Awesome!
Hier gaat het al een paar dagen niet goed. Ik had een stijgende lijn, maar ben aan het crashen.
Mn man en ik hebben al maanden onuitgesproken frustraties naar elkaar. Afgelopen maandag hebben we savonds met elkaar gesproken. Veel uitgesproken zonder boos te worden. Zonder dat ik emotioneel ging schreeuwen of spullen ging gooien of uit de situatie stapte (door naar bed te gaan). Maar sindsdien ben ik op. Ik ben versleten. Moe.
Ik probeer Mn hoofd boven water te houden, maar heb eigenlijk het gevoel alsof ik naar beneden getrokken wordt en wil daar stiekem wel aan toegeven
Doe het niet. Ik móet werken van mezelf. Ik móet een goede moeder zijn. En zo zijn er nog 5 afspraken die ik deze week moet doen voor anderen waar ik nul komma nul procent zin in heb. Kom ik weer met Mn fake smile.
Op Mn werk ook. Mn lichaam is er, maar waar ben ik?
Zo’n tijd heb ik ook gehad. Durfde toen ook niet meer auto te rijden, omdat ik zo in gedachten was/ aan niks dacht dat ik echt zou verongelukken.
Kijk je uit?
Eigenlijk wel een groot teken dat je wellicht ff rustiger aan moet doen of iets met je medicatie niet in orde is.
Fripsel,
Geen idee of het bestaat; maar heb je niet zoiets als een vakbond voor de zorg? Dit is toch absurd? Hoe kan dit ?! Ik zou hels worden.
Wel leuk om te lezen dat het op andere vlakken beter lijkt te gaan en dat je zelfs iemand hebt gevonden waar je liefde voor kunt voelen. Awesome!
Hier gaat het al een paar dagen niet goed. Ik had een stijgende lijn, maar ben aan het crashen.
Mn man en ik hebben al maanden onuitgesproken frustraties naar elkaar. Afgelopen maandag hebben we savonds met elkaar gesproken. Veel uitgesproken zonder boos te worden. Zonder dat ik emotioneel ging schreeuwen of spullen ging gooien of uit de situatie stapte (door naar bed te gaan). Maar sindsdien ben ik op. Ik ben versleten. Moe.
Ik probeer Mn hoofd boven water te houden, maar heb eigenlijk het gevoel alsof ik naar beneden getrokken wordt en wil daar stiekem wel aan toegeven
Doe het niet. Ik móet werken van mezelf. Ik móet een goede moeder zijn. En zo zijn er nog 5 afspraken die ik deze week moet doen voor anderen waar ik nul komma nul procent zin in heb. Kom ik weer met Mn fake smile.
Op Mn werk ook. Mn lichaam is er, maar waar ben ik?
Ik ben ook hels geweest. Maar dat zijn alleen maar meer aantekeningen voor hun om te maken over je persoonlijkheid.quote:
Oei marsenal,
Zo’n tijd heb ik ook gehad. Durfde toen ook niet meer auto te rijden, omdat ik zo in gedachten was/ aan niks dacht dat ik echt zou verongelukken.
Kijk je uit?
Eigenlijk wel een groot teken dat je wellicht ff rustiger aan moet doen of iets met je medicatie niet in orde is.
Fripsel,
Geen idee of het bestaat; maar heb je niet zoiets als een vakbond voor de zorg? Dit is toch absurd? Hoe kan dit ?! Ik zou hels worden.
Wel leuk om te lezen dat het op andere vlakken beter lijkt te gaan en dat je zelfs iemand hebt gevonden waar je liefde voor kunt voelen. Awesome!
Hier gaat het al een paar dagen niet goed. Ik had een stijgende lijn, maar ben aan het crashen.
Mn man en ik hebben al maanden onuitgesproken frustraties naar elkaar. Afgelopen maandag hebben we savonds met elkaar gesproken. Veel uitgesproken zonder boos te worden. Zonder dat ik emotioneel ging schreeuwen of spullen ging gooien of uit de situatie stapte (door naar bed te gaan). Maar sindsdien ben ik op. Ik ben versleten. Moe.
Ik probeer Mn hoofd boven water te houden, maar heb eigenlijk het gevoel alsof ik naar beneden getrokken wordt en wil daar stiekem wel aan toegeven
Doe het niet. Ik móet werken van mezelf. Ik móet een goede moeder zijn. En zo zijn er nog 5 afspraken die ik deze week moet doen voor anderen waar ik nul komma nul procent zin in heb. Kom ik weer met Mn fake smile.
Op Mn werk ook. Mn lichaam is er, maar waar ben ik?
En soms, zoals vandaag, heb ik ook van die dagen.. dan ben ik er even helemaal klaar mee. Maar dan kan ik niet eens meer boos worden. Ik zoek mijn kalmeringspillen erbij. Sukkel een beetje aan in huis en neem aan dat er morgen weer een dag is.
Soms ben ik wel bang.. van.. dat kan toch niet eeuwig goed gaan. Daarom ook die kalmeringsmiddelen. Anders maak ik mezelf helemaal gek.
Soms ben ik wel bang.. van.. dat kan toch niet eeuwig goed gaan. Daarom ook die kalmeringsmiddelen. Anders maak ik mezelf helemaal gek.
Herkenbaar. Ik ben wel gestopt met kalmeringsmiddelen.quote:
En soms, zoals vandaag, heb ik ook van die dagen.. dan ben ik er even helemaal klaar mee. Maar dan kan ik niet eens meer boos worden. Ik zoek mijn kalmeringspillen erbij. Sukkel een beetje aan in huis en neem aan dat er morgen weer een dag is.
Soms ben ik wel bang.. van.. dat kan toch niet eeuwig goed gaan. Daarom ook die kalmeringsmiddelen. Anders maak ik mezelf helemaal gek.
De grote vraag: hoe ziet mijn toekomst er uiteindelijk uit? Ik kan niet eeuwig blijven aankloten. (Want zo voelt het.)
Ik log alleen maar even in om te blaten.
Dat Mn dag zólang duurde.
Dat ik overal van baal en om moet huilen.
Ik wilde niet koken, omdat ik gisteren de keuken schoon had gemaakt. Natuurlijk doe je dat vaker, maar nu was het visiteklaar schoon.
Dus net mezelf toch van de bank kunnen slepen om kip te bakken. Rotkip spetterde weer alles onder -> huilen.
Rijst aangebrand. Nouja. Bijna. Ik keek ernaar. Zag het gebeuren maar was toch te laat met vuur uitdraaien dus er vormde zich net een koeklaag. -> huilen.
Ik ben toen maar naar boven gevlucht en heb me daar als een driftige peuter op Mn bed gegooid om ff door te huilen. Uiteraard kwamen er nu geen echte tranen -waar ik ook weer boos om werd-
Zo’n dag dus. Verder zijn Mn nachtmerries weer zo fijn dat ik Mn slaap aan het opschuiven ben.
Hoe is jullie dag?
Dat Mn dag zólang duurde.
Dat ik overal van baal en om moet huilen.
Ik wilde niet koken, omdat ik gisteren de keuken schoon had gemaakt. Natuurlijk doe je dat vaker, maar nu was het visiteklaar schoon.
Dus net mezelf toch van de bank kunnen slepen om kip te bakken. Rotkip spetterde weer alles onder -> huilen.
Rijst aangebrand. Nouja. Bijna. Ik keek ernaar. Zag het gebeuren maar was toch te laat met vuur uitdraaien dus er vormde zich net een koeklaag. -> huilen.
Ik ben toen maar naar boven gevlucht en heb me daar als een driftige peuter op Mn bed gegooid om ff door te huilen. Uiteraard kwamen er nu geen echte tranen -waar ik ook weer boos om werd-
Zo’n dag dus. Verder zijn Mn nachtmerries weer zo fijn dat ik Mn slaap aan het opschuiven ben.
Hoe is jullie dag?
Knuffel. Hoop dat je je inmiddels wat beter voelt. Jij bent recent gestart met medicatie toch? Of heb ik dat verkeerd?quote:
Ik log alleen maar even in om te blaten.
Dat Mn dag zólang duurde.
Dat ik overal van baal en om moet huilen.
Ik wilde niet koken, omdat ik gisteren de keuken schoon had gemaakt. Natuurlijk doe je dat vaker, maar nu was het visiteklaar schoon.
Dus net mezelf toch van de bank kunnen slepen om kip te bakken. Rotkip spetterde weer alles onder -> huilen.
Rijst aangebrand. Nouja. Bijna. Ik keek ernaar. Zag het gebeuren maar was toch te laat met vuur uitdraaien dus er vormde zich net een koeklaag. -> huilen.
Ik ben toen maar naar boven gevlucht en heb me daar als een driftige peuter op Mn bed gegooid om ff door te huilen. Uiteraard kwamen er nu geen echte tranen -waar ik ook weer boos om werd-
Zo’n dag dus. Verder zijn Mn nachtmerries weer zo fijn dat ik Mn slaap aan het opschuiven ben.
Hoe is jullie dag?
Iemand tips/adviezen om toch op 'basisniveau' te kunnen blijven functioneren wanneer je je erg slecht voelt? Wanneer ik mij erg slecht voel, krijg ik bepaalde dingen niet mee. Het lijkt alsof er een waas over mij heen hangt waar ik maar niet uit kan komen.
Met basisniveau bedoel ik: bijvoorbeeld naar de supermarkt kunnen wandelen zonder dat je omver gereden wordt of verdwaalt onderweg en in een andere stad 'ontwaakt'.
Eerder ingrijpen lukt soms niet. Dus wat doe je wanneer het al te laat is om toch op een veilige manier grip te kunnen blijven houden? Oefeningen om in het hier en nu terug te komen helpen niet voldoende bij mij. Iemand bekend met de overtreffende trap daarvan?
Met basisniveau bedoel ik: bijvoorbeeld naar de supermarkt kunnen wandelen zonder dat je omver gereden wordt of verdwaalt onderweg en in een andere stad 'ontwaakt'.
Eerder ingrijpen lukt soms niet. Dus wat doe je wanneer het al te laat is om toch op een veilige manier grip te kunnen blijven houden? Oefeningen om in het hier en nu terug te komen helpen niet voldoende bij mij. Iemand bekend met de overtreffende trap daarvan?
Ja, en eigenlijk is het enige wat ik daar tegen weet een nood voorraadje in huis hebben, of hele lieve vriendinnen (of familie) hebben.quote:
Iemand tips/adviezen om toch op 'basisniveau' te kunnen blijven functioneren wanneer je je erg slecht voelt? Wanneer ik mij erg slecht voel, krijg ik bepaalde dingen niet mee. Het lijkt alsof er een waas over mij heen hangt waar ik maar niet uit kan komen.
Met basisniveau bedoel ik: bijvoorbeeld naar de supermarkt kunnen wandelen zonder dat je omver gereden wordt of verdwaalt onderweg en in een andere stad 'ontwaakt'.
Eerder ingrijpen lukt soms niet. Dus wat doe je wanneer het al te laat is om toch op een veilige manier grip te kunnen blijven houden? Oefeningen om in het hier en nu terug te komen helpen niet voldoende bij mij. Iemand bekend met de overtreffende trap daarvan?
Al heb ik niet meer dat het zo erg is. Ik heb wel eens gehad dat ik niet meer wist hoe ik thuis gekomen ben. Ik ben ook een keer in paniek ergens gaan wandelen om af te koelen waar ik de weg niet kende.. en ik had mijn telefoon niet bij.
1,5 uur later was ik terug. Of dat ik zo bizar stond te zweten in de supermarkt enzo.. Als ik er echt niet onderuit kom ga ik in ieder geval lopend.
Sorry mascara, ik heb 0.0 tips die niet zelfbeschadigend zijn in zulke situaties. Hopelijk vind je snel iets dat je weer in het hier en nu trekt.
Ik ben sinds 60 dagen aan de fluoxetine ja.
Werken goed; maar afgelopen week... Pff..
Ik ben sinds 60 dagen aan de fluoxetine ja.
Werken goed; maar afgelopen week... Pff..
Meer gericht op voorbereid op 'het ergste'?quote:
[..]
Ja, en eigenlijk is het enige wat ik daar tegen weet een nood voorraadje in huis hebben, of hele lieve vriendinnen (of familie) hebben.
Al heb ik niet meer dat het zo erg is. Ik heb wel eens gehad dat ik niet meer wist hoe ik thuis gekomen ben. Ik ben ook een keer in paniek ergens gaan wandelen om af te koelen waar ik de weg niet kende.. en ik had mijn telefoon niet bij.
Ik vraag me af of er überhaupt een shortcut is hiervoor, of dat er geen oplossing is behalve dan te leren accepteren dat het mij nou eenmaal beperkt. Wanneer geef je eraan toe en wanneer niet en waarom, en hoe vind je een geschikte balans.. al deze vragen.
Bij wat voor instelling ben jij eigenlijk in behandeling met deze klachten?quote:
[..]
Meer gericht op voorbereid op 'het ergste'?
Ik vraag me af of er überhaupt een shortcut is hiervoor, of dat er geen oplossing is behalve dan te leren accepteren dat het mij nou eenmaal beperkt. Wanneer geef je eraan toe en wanneer niet en waarom, en hoe vind je een geschikte balans.. al deze vragen.
Ik ben bekend met dit soort problemen en ook de beperkingen hierdoor. En de gevaren hiervan.
Ik heb met mijn maatschappelijk werkster opnieuw een afspraak gemaakt bij de huisarts. Voor een doorverwijzing naar een andere instelling. Als mijn huisarts überhaupt wil luisteren.
We hebben het 4 maanden gegeven, dat heb ik zojuist met mijn maatschappelijk werkster afgesproken. Als er dan geen zinvol hulpverleners traject komt dan gaat de deur dicht voorlopig. Dan zijn we 2,5 jaar verder om aan goede hulp te komen.. Ik heb alleen nog nooit een maatschappelijk werkster gehad die me al een jaar meemaakt een voor de volle 100% kan onderbouwen en wil onderbouwen wat ik zeg.
Dus als dit niet werkt kun je me voor een weekend in een bos droppen met een hakbijl gok ik.
[ Bericht 0% gewijzigd door #ANONIEM op 23-05-2018 11:56:28 ]
We hebben het 4 maanden gegeven, dat heb ik zojuist met mijn maatschappelijk werkster afgesproken. Als er dan geen zinvol hulpverleners traject komt dan gaat de deur dicht voorlopig. Dan zijn we 2,5 jaar verder om aan goede hulp te komen.. Ik heb alleen nog nooit een maatschappelijk werkster gehad die me al een jaar meemaakt een voor de volle 100% kan onderbouwen en wil onderbouwen wat ik zeg.
Dus als dit niet werkt kun je me voor een weekend in een bos droppen met een hakbijl gok ik.
[ Bericht 0% gewijzigd door #ANONIEM op 23-05-2018 11:56:28 ]
Ja het liefst zou ik de hele klachten molen aanflikkeren. Anders gooi je even de mooiste jaren van mijn leven ook nog weg omdat luisteren al teveel is met al die klote bezuinigingen op de zorg en die wachtlijsten en weet ik veel wat.quote:
Maar ik ga dat in mijn eentje toch niet veranderen, dus wat heb je daar dan aan.
Ik zou dat wel doen als ik jou was. 2,5 jaar! WTFquote:
[..]
Ja het liefst zou ik de hele klachten molen aanflikkeren. Anders gooi je even de mooiste jaren van mijn leven ook nog weg omdat luisteren al teveel is met al die klote bezuinigingen op de zorg en die wachtlijsten en weet ik veel wat.
Maar ik ga dat in mijn eentje toch niet veranderen, dus wat heb je daar dan aan.
