R&P Relaties & Psychologie
Heb je relatieproblemen, of zit je in een diep psychologisch gat? Stort hier je hart uit, en heb steun aan de reacties van anderen.
Pfoeh.. ik ben zo doodop van de Ad.
Hoe combineer je dit met werken?
Of hebben jullie je destijds ziekgemeld? Is het al bedtijd?
Hoe combineer je dit met werken?
Of hebben jullie je destijds ziekgemeld? Is het al bedtijd?
Hier ziekmelding na een aantal maanden aanmodderen. Ging gewoon niet meer.
Deze week start ik overigens met het reïntegratietraject van het werk. Toch wel spannend.
Deze week start ik overigens met het reïntegratietraject van het werk. Toch wel spannend.
SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.
quote:Op dinsdag 17 april 2018 14:07 schreef Fripsel het volgende:
Wat naar, Fripsel. Hoop dat je nu inmiddels wat meer tot rust bent gekomen.SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.
quote:Op zaterdag 21 april 2018 11:02 schreef Melancholia_war het volgende:
[..]
Wat naar, Fripsel. Hoop dat je nu inmiddels wat meer tot rust bent gekomen.
SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.
quote:
[..]Ik neem aan dat de afname in de hoeveelheid paniekaanvallen komt doordat je contact met je ouders vermijdt?SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.
Ik heb sinds eind vorig jaar eigenlijk met niemand in m'n familie regelmatig contact. Het verloopt van hun kant en het is sporadisch. En ik merk dat het me op de lange termijn een hoop stress bespaart en ik heb er ook geen spijt van, maar vind 't wel jammer dat 't blijkbaar zo moet.
Ik heb eerlijk gezegd meer aan m'n vrienden. Zij zijn een beetje een gekozen surrogaat-familie
Ik heb de indruk dat ze op zich wel weer contact met me zouden willen, maar dan zullen ze eerst moeten stoppen met mij te kwetsen.
Voor mij is 't in elk geval zo dat als iemand iets doet wat mij kwetst en ze willen het daarna weer goedmaken, dat ze dan eerst dat waarmee ze me kwetsen weer goed moeten gaan maken, bijvoorbeeld met een "Sorry, achteraf gezien was wat ik zei/deed niet helemaal terecht" oid. En uiteraard ook meteen kappen met dat waarmee ze me kwetsen.
Anders heb ik er nog maar weinig zin in.
[ Bericht 1% gewijzigd door magnetronkoffie op 22-04-2018 21:42:54 ]
Jee fripsel,
Wat zit jij in een lastig parket. Lijkt me verschrikkelijk als je ouders niet degene zijn bij wie je je klein kunt maken en het vertrouwen kan hebben dat ze het beste met je voor hebben.
Ik vind het bijzonder moedig van je dat je deze beslissing hebt genomen. Wie weet kan er in de toekomst weer wat contact komen, maar nu gewoon even niet.
Ik hoop wel dat je een manier vind om die paniekaanvallen stabieler te krijgen. Als een kaartje je al zo op de kast kan krijgen lijkt me 1 op 1 contact nog heftiger. Of zijn ze niet zo/ werkt dat anders?
Helpt het werk je om je gedachten te verzetten? Ik weet dat je enorm getalenteerd bent in interieur dingen. Ik hoop dan ook dat je hier jezelf in kunt terugtrekken. Even lekker fripsel kunt zijn zonder paniekaanval.
Och och.. kon ik maar iets doen.
Ik ben intussen alweer bijna een maand aan de fluoxetine. In het begin had ik amper eetlust en was ik vrij moe. Dat ik geen eetlust had vond ik heerlijk. Jammer genoeg is die bijwerking weer gestopt en merk ik daar geen verandering meer in.
Mn emoties heb ik al beter onder controle en het gekste is.. het lijkt nu net alsof ik mezelf wat beter begrijp. Vroegah zou ik heel snel heel kwaad worden of thuis alles afreageren wanneer er iets op het werk gebeurde, maar nu gaat alles eigenlijk best mild. Zelfs minder ruzie met Mn man en dat laatste zelfs al een week niet meer (i.p.v. élke dag!). Ik ben dus positief.
Mn psych had het wel alweer over ophogen van de medicatie maar dat durf ik nog niet.
Zit nu op 10 Mg. Niet echt veel dus maar dat geeft me juist het gevoel van controle.
Hopelijk is geen nieuws goed nieuws en gaat het wat rustiger met iedereen. Is hier zo rustig de laatste tijd. Of heeft dat te maken met het stralende weer? -ik heb er echt van genoten.
Wat zit jij in een lastig parket. Lijkt me verschrikkelijk als je ouders niet degene zijn bij wie je je klein kunt maken en het vertrouwen kan hebben dat ze het beste met je voor hebben.
Ik vind het bijzonder moedig van je dat je deze beslissing hebt genomen. Wie weet kan er in de toekomst weer wat contact komen, maar nu gewoon even niet.
Ik hoop wel dat je een manier vind om die paniekaanvallen stabieler te krijgen. Als een kaartje je al zo op de kast kan krijgen lijkt me 1 op 1 contact nog heftiger. Of zijn ze niet zo/ werkt dat anders?
Helpt het werk je om je gedachten te verzetten? Ik weet dat je enorm getalenteerd bent in interieur dingen. Ik hoop dan ook dat je hier jezelf in kunt terugtrekken. Even lekker fripsel kunt zijn zonder paniekaanval.
Och och.. kon ik maar iets doen.
Ik ben intussen alweer bijna een maand aan de fluoxetine. In het begin had ik amper eetlust en was ik vrij moe. Dat ik geen eetlust had vond ik heerlijk. Jammer genoeg is die bijwerking weer gestopt en merk ik daar geen verandering meer in.
Mn emoties heb ik al beter onder controle en het gekste is.. het lijkt nu net alsof ik mezelf wat beter begrijp. Vroegah zou ik heel snel heel kwaad worden of thuis alles afreageren wanneer er iets op het werk gebeurde, maar nu gaat alles eigenlijk best mild. Zelfs minder ruzie met Mn man en dat laatste zelfs al een week niet meer (i.p.v. élke dag!). Ik ben dus positief.
Mn psych had het wel alweer over ophogen van de medicatie maar dat durf ik nog niet.
Zit nu op 10 Mg. Niet echt veel dus maar dat geeft me juist het gevoel van controle.
Hopelijk is geen nieuws goed nieuws en gaat het wat rustiger met iedereen. Is hier zo rustig de laatste tijd. Of heeft dat te maken met het stralende weer? -ik heb er echt van genoten.
Afname van mijn paniek heeft er inderdaad mee te maken dat ik o.a. mijn ouders niet meer zie.
Faptist, mijn ouders zijn wel een van de weinige, die me zo snel op de kast kunnen krijgen. Het is ook best heftig geweest de laatste keer dat ik ze gezien heb, en sindsdien hebben ze gewoon niks meer laten weten.. Dit kaartje kwam zo onverwachts, maar uit de tekst bleek verder helemaal niet dat ze ook maar over iets nagedacht had of iets uit wilde praten. En dat is eigenlijk wat er altijd gebeurt. En mijn trauma heeft ook met mijn jeugd en thuissituatie te maken. Ik slik topiramaat en quatiapine om überhaupt te slapen omdat ik anders o.a. nachtenlang droom dat ik in dialoog ben met mijn ouders en ze snappen me maar gewoon niet. Ik heb echt een idiote bos haar, maar die was iedere ochtend helemaal doorweekt van het zweet. Een pyjama wilde ik geen twee nachten dragen. Ik kon het wassen met het angstzweet overdag ook gewoon niet meer bijhouden.
Mijn vrijwilligerswerk is echt in een woord fantastisch. Mijn maatschappelijk werkster heeft ook contact met mijn begeleidster daar gehad, en ik wist zelf niet dat ze me al zo goed doorhad, maar mijn begeleidster had als feedback gegeven dat ik echt heel enthousiast en leergierig ben en dat mijn paniekaanvallen daar echt gewoon getriggerd worden omdat ik te graag en teveel wil. En omdat ze dat zo goed doorhebben gaat het echt super goed nu. Ik “hoef niks”, ik mag gewoon ik zijn, want blijkbaar trek ik in mijn enthousiasme vanzelf al de groep mee.
Wat ik er mag doen is ook echt super leuk. Ik heb laatst een berg stoelen en twee tafels in de verf gezet. Make me happy. Er is een moestuin, oa voor de voedselbank, en ik mag veel van het fijne plantwerk ed doen. Daarnaast heb ik thuis ook een moestuin en zei ik altijd al dat ik later als ik een oud omaatje ben dat ik een wandelend tuinboek wilde zijn. Dus ik kan een hoop afkijken. Ik voel me echt helemaal fantastisch als ik daar ben bezig geweest.
Ik kom er nu twee dagdelen. En ga ook weer naar de fysio. Daarnaast komt mijn maatschappelijk werker. Dus in december had ik eigenlijk alleen mijn maatschappelijk werkster.. en wat sociale contacten. En nu heb ik dus standaard 4 keer in de week iets te doen en ik doe eigenlijk ook minstens 1 keer, soms zelfs 2 keer per week iets met vriendinnen. Dus daar ben ik eigenlijk zo blij mee. Daarom raakte ik misschien ook wel zo in paniek van dat kaartje, ik wil NIET terug naar het oude.
De bedoeling is dat ik ga uitbreiden na 4 dagen vrijwilligerswerk en dan wil ik gaan kijken naar betaalde werk/opleiding.
[ Bericht 0% gewijzigd door #ANONIEM op 22-04-2018 22:48:36 ]
Faptist, mijn ouders zijn wel een van de weinige, die me zo snel op de kast kunnen krijgen. Het is ook best heftig geweest de laatste keer dat ik ze gezien heb, en sindsdien hebben ze gewoon niks meer laten weten.. Dit kaartje kwam zo onverwachts, maar uit de tekst bleek verder helemaal niet dat ze ook maar over iets nagedacht had of iets uit wilde praten. En dat is eigenlijk wat er altijd gebeurt. En mijn trauma heeft ook met mijn jeugd en thuissituatie te maken. Ik slik topiramaat en quatiapine om überhaupt te slapen omdat ik anders o.a. nachtenlang droom dat ik in dialoog ben met mijn ouders en ze snappen me maar gewoon niet. Ik heb echt een idiote bos haar, maar die was iedere ochtend helemaal doorweekt van het zweet. Een pyjama wilde ik geen twee nachten dragen. Ik kon het wassen met het angstzweet overdag ook gewoon niet meer bijhouden.
Mijn vrijwilligerswerk is echt in een woord fantastisch. Mijn maatschappelijk werkster heeft ook contact met mijn begeleidster daar gehad, en ik wist zelf niet dat ze me al zo goed doorhad, maar mijn begeleidster had als feedback gegeven dat ik echt heel enthousiast en leergierig ben en dat mijn paniekaanvallen daar echt gewoon getriggerd worden omdat ik te graag en teveel wil. En omdat ze dat zo goed doorhebben gaat het echt super goed nu. Ik “hoef niks”, ik mag gewoon ik zijn, want blijkbaar trek ik in mijn enthousiasme vanzelf al de groep mee.
Wat ik er mag doen is ook echt super leuk. Ik heb laatst een berg stoelen en twee tafels in de verf gezet. Make me happy. Er is een moestuin, oa voor de voedselbank, en ik mag veel van het fijne plantwerk ed doen. Daarnaast heb ik thuis ook een moestuin en zei ik altijd al dat ik later als ik een oud omaatje ben dat ik een wandelend tuinboek wilde zijn. Dus ik kan een hoop afkijken. Ik voel me echt helemaal fantastisch als ik daar ben bezig geweest.
Ik kom er nu twee dagdelen. En ga ook weer naar de fysio. Daarnaast komt mijn maatschappelijk werker. Dus in december had ik eigenlijk alleen mijn maatschappelijk werkster.. en wat sociale contacten. En nu heb ik dus standaard 4 keer in de week iets te doen en ik doe eigenlijk ook minstens 1 keer, soms zelfs 2 keer per week iets met vriendinnen. Dus daar ben ik eigenlijk zo blij mee. Daarom raakte ik misschien ook wel zo in paniek van dat kaartje, ik wil NIET terug naar het oude.
De bedoeling is dat ik ga uitbreiden na 4 dagen vrijwilligerswerk en dan wil ik gaan kijken naar betaalde werk/opleiding.
[ Bericht 0% gewijzigd door #ANONIEM op 22-04-2018 22:48:36 ]
Wat klink jij verdacht enthousiastquote:Op donderdag 26 april 2018 10:13 schreef Marsenal het volgende:
Jaaaa weer lekker EMDRen zo
Ik ga straks weer alles bijlezen en inhoudelijk reageren
Hoe ging het?
Ja wat kan ik zeggen, het is eigenlijk allemaal kut, maar ik weet al een paar jaar dat EMDR en die eindeloze therapiesessies me helemaal leegtrekken dus ik ben ondertussen op een punt dat ik het normaal ben gaan vinden. Ofzo.
Therapie zelf gaat verder prima hoor, alleen moet mijn gezin er af en toe voor wijken en dat vind ik wel lastig
Ik ben ondertussen op een punt dat ik meer last er van ondervind dat mijn verleden zo doorgewerkt heeft in mijn huidige situatie, dan dat ik verdriet of paniek heb over wat er feitelijk vroeger allemaal gebeurd is.
En jij? Al wat rustiger geworden?
Fripsel, leuk dat je vrijwilligerswerk zo goed uitpakt.
Even over die ouders he, hoe open zijn jullie iberhaupt naar je omgeving over je diagnose? Mijn vrouw en schoonouders weten ervan, en drie goede vrienden, verder vertel ik het liever aan niemand. En jullie?
En wat ik vooral wil weten dan; nemen mensen het serieus?
[ Bericht 2% gewijzigd door Marsenal op 27-04-2018 07:50:12 ]
Therapie zelf gaat verder prima hoor, alleen moet mijn gezin er af en toe voor wijken en dat vind ik wel lastig
Ik ben ondertussen op een punt dat ik meer last er van ondervind dat mijn verleden zo doorgewerkt heeft in mijn huidige situatie, dan dat ik verdriet of paniek heb over wat er feitelijk vroeger allemaal gebeurd is.En jij? Al wat rustiger geworden?
Fripsel, leuk dat je vrijwilligerswerk zo goed uitpakt.
Even over die ouders he, hoe open zijn jullie iberhaupt naar je omgeving over je diagnose? Mijn vrouw en schoonouders weten ervan, en drie goede vrienden, verder vertel ik het liever aan niemand. En jullie?
En wat ik vooral wil weten dan; nemen mensen het serieus?
[ Bericht 2% gewijzigd door Marsenal op 27-04-2018 07:50:12 ]
-nee-
SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.
Heb je lang nodig om weer bij te komen? En merk je verder dat 'het' helpt?quote:
Ja wat kan ik zeggen, het is eigenlijk allemaal kut, maar ik weet al een paar jaar dat EMDR en die eindeloze therapiesessies me helemaal leegtrekken dus ik ben ondertussen op een punt dat ik het normaal ben gaan vinden. Ofzo.
Therapie zelf gaat verder prima hoor, alleen moet mijn gezin er af en toe voor wijken en dat vind ik wel lastig
En jij? Al wat rustiger geworden?
Fripsel, leuk dat je vrijwilligerswerk zo goed uitpakt.
Even over die ouders he, hoe open zijn jullie iberhaupt naar je omgeving over je diagnose? Mijn vrouw en schoonouders weten ervan, en drie goede vrienden, verder vertel ik het liever aan niemand. En jullie?
En wat ik vooral wil weten dan; nemen mensen het serieus?
En ja, dat tweede stukje is zeer herkenbaar. Helaas nog geen manier gevonden om het te kunnen accepteren. Ik blijf het stom en oneerlijk en rot vinden allemaal dat het zoveel invloed heeft.
Waaraan merk je dat je gezin ervoor moet wijken bijvoorbeeld? Heb je dit ook met je vrouw besproken? Wellicht zien zij het iets anders.
Ik heb erover getwijfeld om eerlijk te zijn naar mijn omgeving hierover, en mijn twijfels bleken, na eerlijkheid, zeer gegrond geweest te zijn. Ik geloof dat erkenning van mensen die destijds konden ingrijpen maar het niet hebben gedaan, mij wellicht ook verder zou kunnen helpen. Nu dat er niet is, is dat bitterzoet. Want nu weet ik in ieder geval zeker dat ik niet op ze hoef te rekenen.
Wel is het zo dat mijn vriend het weet en wat vrienden. Dat maakt voor mij een hele hoop goed. Ik bespreek alles met mijn vriend.
Ik neem er een halve dag voor, sowieso. Dan ga ik heel geïrriteerd m’n huis schoonmaken. 
Mijn dochter speelt dan op het kinderdagverblijf, en dat vind ik dan wel lastig, dat ik niet voor haar zorg. Maar er zitten dagen tussen dat ik gewoon uit het niets in janken uitbarst, ik kan dan geen zorg voor haar dragen. Mijn vrouw moet ook accepteren dat ik de avond voor therapie en de avond erna nergens zin in heb en een beetje narrig ben. Zo zijn er vaak zat dagen dat zij happy happy joyjoy even een spelletje wil doen of whatever en ik zit te chagrijnen en niet op d’r reageer. Daar heb ik achteraf altijd een beetje spijt van. Dat weet ze, en ze geeft die ruimte ook wel. Maar het heeft wel eens voor spanning gezorgd. Toen we elkaar leerden kennen had ik een manier gevonden om iedere dag te doen alsof mijn leven een zorgeloze was, was ik altijd vrolijk. Tien jaar later realiseert ze zich dat ik m’n halve karakter bij elkaar acteerde, dat er eigenlijk heel veel verdriet en spanning in m’n hoofd zat. Dat is een bitter pil voor d’r.
Die behoefte van erkenning van mensen die hadden kunnen ingrijpen, begrijp ik heel goed. Is het wel eens voorgekomen? Of helemaal niet?
Mijn dochter speelt dan op het kinderdagverblijf, en dat vind ik dan wel lastig, dat ik niet voor haar zorg. Maar er zitten dagen tussen dat ik gewoon uit het niets in janken uitbarst, ik kan dan geen zorg voor haar dragen. Mijn vrouw moet ook accepteren dat ik de avond voor therapie en de avond erna nergens zin in heb en een beetje narrig ben. Zo zijn er vaak zat dagen dat zij happy happy joyjoy even een spelletje wil doen of whatever en ik zit te chagrijnen en niet op d’r reageer. Daar heb ik achteraf altijd een beetje spijt van. Dat weet ze, en ze geeft die ruimte ook wel. Maar het heeft wel eens voor spanning gezorgd. Toen we elkaar leerden kennen had ik een manier gevonden om iedere dag te doen alsof mijn leven een zorgeloze was, was ik altijd vrolijk. Tien jaar later realiseert ze zich dat ik m’n halve karakter bij elkaar acteerde, dat er eigenlijk heel veel verdriet en spanning in m’n hoofd zat. Dat is een bitter pil voor d’r.Die behoefte van erkenning van mensen die hadden kunnen ingrijpen, begrijp ik heel goed. Is het wel eens voorgekomen? Of helemaal niet?
-nee-
quote:Dat lijkt me een zware tol, dat zou ik zelf heel moeilijk kunnen dragen. Red je dat eigenlijk wel?SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.-nee-
Ik begrijp het, ja. Ik hoop voor je dat het je brengt wat je nodig hebt om dingen af te kunnen sluitenquote:
Ik neem er een halve dag voor, sowieso. Dan ga ik heel geïrriteerd m’n huis schoonmaken.
Die behoefte van erkenning van mensen die hadden kunnen ingrijpen, begrijp ik heel goed. Is het wel eens voorgekomen? Of helemaal niet?
. Ik lees ook een beetje dat je een soort van moeite hebt met acceptatie van de gevolgen ervan en wat het doet met wie je graag zou willen zijn voor je gezin. Misschien helpt het om jezelf daar iets meer de ruimte in te geven.
Doel je hier op erkenning of dat mensen wel eens hebben ingegrepen?
Nou, in eerste instantie erkenning, naderhand. Heeft dat zin? Ik kan me goed voorstellen dat het closure (quote:
[..]
Ik begrijp het, ja. Ik hoop voor je dat het je brengt wat je nodig hebt om dingen af te kunnen sluiten
Ik lees ook een beetje dat je een soort van moeite hebt met acceptatie van de gevolgen ervan en wat het doet met wie je graag zou willen zijn voor je gezin. Misschien helpt het om jezelf daar iets meer de ruimte in te geven.
Doel je hier op erkenning of dat mensen wel eens hebben ingegrepen?
) geeft, maar zou het niet als een wassen neus voelen? Gelul achteraf?
-nee-
Nou, het feit alleen al dat ze moeite zouden doen om erover te liegen, ja, dat zou ik zelfs fijn vinden. Nu is het compleet het tegenovergestelde en doen ze juist moeite om mij meer te schaden. (Klinkt als een slachtofferrol, dat is het niet. Zijn feiten helaas. Misschien moet ik daarnaast gewoon leren te accepteren dat ik nou eenmaal in bepaalde dingen geen rol had, hoe graag ik mezelf van het tegendeel wil overtuigen. Wil geen slachtoffer zijn.)quote:
[..]
Nou, in eerste instantie erkenning, naderhand. Heeft dat zin? Ik kan me goed voorstellen dat het closure (
[ Bericht 11% gewijzigd door Melancholia_war op 27-04-2018 22:58:57 ]
Maar, hoe ervaar jij dit zelf dan?quote:
Ik neem er een halve dag voor, sowieso. Dan ga ik heel geïrriteerd m’n huis schoonmaken.
Die behoefte van erkenning van mensen die hadden kunnen ingrijpen, begrijp ik heel goed. Is het wel eens voorgekomen? Of helemaal niet?
Ik was erg jong toen mijn misbruik plaats vond. Dus ik heb dit eigenlijk mezelf als kind aangeleerd. En het heeft me gewoon opgebroken zeg maar. Tot de flashbacks weer recht in mijn gezicht knalde en ik helemaal niet meer kon functioneren.
Ik kan het zelf ook niet bevatten als ik terug kijk. Hoe dan.. hoe heb ik mezelf al die tijd zo bij elkaar kunnen houden.. hoe de fuck heb ik al die jaren zo kunnen rennen. Als ik bedenk wat ik me als puber en me in mijn begin van studententijd allemaal op mijn hals haalde.. en alles maar om er niet bij stil te hoeven staan..
Toen alles terug kwam. Alsof ik wakker werd in een freaking Carry Slee boek.
Ik zal wel moeten he.quote:
[..]
Dat lijkt me een zware tol, dat zou ik zelf heel moeilijk kunnen dragen. Red je dat eigenlijk wel?
Ik ga die familie oorlog niet beginnen. Daarnaast kent mijn katholieke familie een geschiedenis aan misbruik ben ik achter gekomen. Ik ken geen details. Maar ik wil bij andere geen deurtjes open zetten. Dus ik heb het in dat opzicht al opgegeven. Ik denk dat het nu vooral de vraag is.. hoe ver trek ik me terug. Wil ik mijn oma nog een laatste keer zien. Voel ik die behoefte, ga ik er spijt van krijgen als ik dat niet doe.
Ik ben mijn ouders hun dochter, ik zou dit “gevecht” niet moeten hoeven voeren. Dus dan maak ik mijn eigen familie van vrienden. Die beslissing heb ik wat dat betreft al een tijdje genomen. En dat lukt gelukkig prima.
SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.
[ Bericht 4% gewijzigd door #ANONIEM op 02-05-2018 19:28:34 ]
Zelf zou ik trouwens wel gaan fripsel.
Ik heb zelf al 2 x een begrafenis moeten missen vanwege moeilijke omstandigheden en heb er nog steeds last van. Schuldgevoelens die ik niet kan loslaten.
Verder denk ik dat je het best goed voor elkaar hebt nu. Je klinkt altijd zo positief over je werk en over de dingen die je wel voor elkaar krijgt. Echt knap vind ik dat.
Lastig dat mensen zo doorvragen en dat jij dan met een rotgevoel zit. Ik denk niet eens dat mensen doorhebben dat ze dit doen. Sommigen zijn van nature gewoon nieuwsgierig en willen overal hun neus insteken, anderen hebben niet door dat ze ongepaste informatie vragen en dan heb je ook nog mensen die gewoon blijven praten om stiltes op te vullen.
Ze denken dat ze beleefd zijn en ‘zich aanpassen aaan de klant’ maar ik hou er helemaal niet van.
(Ik zat afgelopen tijd 3 uur bij de kapper vanwege een nieuwe balayage -?- en ergerde me echt aan alle random shit die ze me vroeg of vertelde. Smalltalk.. ik kan dat dus echt niet. Had er ook graag wat van gezegd, maar tegelijkertijd besef ik me ook dat dit mijn issues zijn en anderen waarschijnlijk niet weten dat ze er gedrag of gevoelens mee kunnen triggeren)
Pff. Ik ga veel te diep door. Ik probeer maar weer te slapen. Poging 26 voor vanavond
Had een goede dag. Laatste 2 uur voel ik me enorm kelderen. Kakzooi.
Ik heb zelf al 2 x een begrafenis moeten missen vanwege moeilijke omstandigheden en heb er nog steeds last van. Schuldgevoelens die ik niet kan loslaten.
Verder denk ik dat je het best goed voor elkaar hebt nu. Je klinkt altijd zo positief over je werk en over de dingen die je wel voor elkaar krijgt. Echt knap vind ik dat.
Lastig dat mensen zo doorvragen en dat jij dan met een rotgevoel zit. Ik denk niet eens dat mensen doorhebben dat ze dit doen. Sommigen zijn van nature gewoon nieuwsgierig en willen overal hun neus insteken, anderen hebben niet door dat ze ongepaste informatie vragen en dan heb je ook nog mensen die gewoon blijven praten om stiltes op te vullen.
Ze denken dat ze beleefd zijn en ‘zich aanpassen aaan de klant’ maar ik hou er helemaal niet van.
(Ik zat afgelopen tijd 3 uur bij de kapper vanwege een nieuwe balayage -?- en ergerde me echt aan alle random shit die ze me vroeg of vertelde. Smalltalk.. ik kan dat dus echt niet. Had er ook graag wat van gezegd, maar tegelijkertijd besef ik me ook dat dit mijn issues zijn en anderen waarschijnlijk niet weten dat ze er gedrag of gevoelens mee kunnen triggeren)
Pff. Ik ga veel te diep door. Ik probeer maar weer te slapen. Poging 26 voor vanavond
Had een goede dag. Laatste 2 uur voel ik me enorm kelderen. Kakzooi.
Naar de uitvaart wil ik sowieso wel gaan. Maar of ik nog een keer langs wil gaan..
SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.En dat doorvragen zelf ervaarde ik ook niet als vervelend hoor. Eerder als oprecht bezorgd. Ze weet inderdaad niet wat dat bij mij losmaakt.
De dingen die ik nu verder allemaal doe die vind ik ook super leuk. Dus het is niet zo moeilijk om daar positief te zijn. En ik heb een groepje fantastische vriendinnen. Ik heb alleen altijd het gevoel dat ik hier face down over straat moet. Ook al probeer ik daar schijt aan te hebben.
| Forum Opties | |
|---|---|
| Forumhop: | |
| Hop naar: | |