Bang voor de dood

De dood is niet naar. Er bestaat geen enkele vorm van lijden bij doodzijn.

quote:

Op zaterdag 16 juli 2016 23:41 schreef Baloe-de-Beer het volgende:
De dood is niet naar. Er bestaat geen enkele vorm van lijden bij doodzijn.

De weg er naartoe in de meeste gevallen wel.

quote:

Op zaterdag 16 juli 2016 23:42 schreef schrijfveer het volgende:

[..]

De weg er naartoe in de meeste gevallen wel.

Heb je het dan over het leven of de specifieke eindfase?

Ja, als kind had ik het eigenlijk al. Toen ik 6 of 7 was begon het

Nu nog bij vlagen dat ik een paniekerig gevoel krijg bij het idee dat ik straks 65 ben, en 'afgeschreven' ben voor de maatschappij en dat ik met een beetje geluk op dat moment nog max 20 jaar heb. Dus bedankt dat je dat voor vanvond weer even bij me hebt losgemaakt

Ik zou niet weten hoe je er vanaf komt, behalve dan proberen aan iets anders te denken Of misschien met een psycholoog of coach praten...

quote:

Op zaterdag 16 juli 2016 23:43 schreef Baloe-de-Beer het volgende:

[..]

Heb je het dan over het leven of de specifieke eindfase?

Allebei wel eigenlijk. Je kunt al iets vanaf jongs af aan onder de ledematen hebben en die bagage je hele leven meeslepen totdat je doodgaat of een zwaar ziekbed hebben voordat je overlijdt.

quote:

Op zaterdag 16 juli 2016 23:51 schreef schrijfveer het volgende:

[..]

Allebei wel eigenlijk. Je kunt al iets vanaf jongs af aan onder de ledematen hebben en die bagage je hele leven meeslepen totdat je doodgaat of een zwaar ziekbed hebben voordat je overlijdt.

Meestal heb je niet jaren en jaren iets onder de leden.

Alan Watts (filosoof) weet raad :


En zo is het ook uiteindelijk. ...

Ja, dat is herkenbaar. Heb ook niet een wijsheid waardoor je er makkelijker vrede mee krijgt, want ik heb er zelf nog geen vrede mee. Probeer er gewoon niet meer aan te denken, want dan raak ik in paniek.

Wat wel helpt is misschien het geloof dat als je eenmaal op leeftijd bent het makkelijker wordt om te accepteren, mits je een leven hebt gehad waarin je alles hebt kunnen doen. En wellicht doen ze de komende 50 jaar wel een uitvinding waardoor veroudering kan worden gestopt.

je wil niet dood, en dat is je probleem. wil het gewoon wel. het hoor bij het leven. en accepteer de pijn en verdriet die die gedachte bij je losmaakt. uiteindelijk wen je er steeds meer aan, als je accepteerd dat het ervan gaat komen. onvermijdelijk.

quote:

Op zondag 17 juli 2016 07:35 schreef -Strawberry- het volgende:
En wellicht doen ze de komende 50 jaar wel een uitvinding waardoor veroudering kan worden gestopt.

Reken daar maar niet op lieve schat. Ook voor jou gaat het licht uit net als bij al je voorouders.

Dan zou het pas écht een chaos worden hier op aarde! Dat moet je niet eens willen.

quote:

Op zondag 17 juli 2016 07:49 schreef Baloe-de-Beer het volgende:

[..]

Reken daar maar niet op lieve schat. Ook voor jou gaat het licht uit net als bij al je voorouders.

Dan zou het pas écht een chaos worden hier op aarde!

Ik reken er niet op, maar onderzoek naar de processen van veroudering gaat gewoon door.

quote:

Op zondag 17 juli 2016 07:49 schreef Baloe-de-Beer het volgende:

[..]

Reken daar maar niet op lieve schat. Ook voor jou gaat het licht uit net als bij al je voorouders.

Dan zou het pas écht een chaos worden hier op aarde! Dat moet je niet eens willen.

Er zijn ontwikkelingen gaande om de mens onsterfelijk te maken. Of wij dat nog gaan meemaken is echter de vraag.

De eerste mens die 1000 wordt zou ook al geboren zijn.

quote:

Op zondag 17 juli 2016 07:53 schreef Jaeger85 het volgende:

[..]

Er zijn ontwikkelingen gaande om de mens onsterfelijk te maken. Of wij dat nog gaan meemaken is echter de vraag.

nah... dat hoeft voor mij nou ook weer niet...

Ik ben niet bang om zélf dood te gaan wél dat de mensen om wie ik veel geef dood gaan én voor
een lang ziekbed, of héél oud en krakkemikkig worden of dement en dat je dan loopt te kwijlen
met een luier om

Maar op zich, als ik dood ben ben ik dood, heb ik nergens meer last van, is ook wel weer een
prettige gedachte eigenlijk

quote:

Op zondag 17 juli 2016 07:50 schreef -Strawberry- het volgende:

[..]

Ik reken er niet op, maar onderzoek naar de processen van veroudering gaat gewoon door.

Men onderzoekt maar een eind weg maar men zal noooit sterker worden dan de natuur. De dood is onoverkomelijk en dat zal het ook altijd blijven.

De mensheid is de slechtste creatie die de natuur ooit heeft gemaakt. Dus al zou men manieren vinden om het leven aanzienlijk te verlengen dan zal de natuur daar een oplossing voor vinden.

Een catastrofische oplossing waarbij de totale soort voor eens en voor altijd wordt uitgeroeid.

quote:

Op zondag 17 juli 2016 07:53 schreef -Strawberry- het volgende:
De eerste mens die 1000 wordt zou ook al geboren zijn.

Oh, en hebben ze er ook bij verteld hoe. Zeker zoals Death Becomes Her. Nou dat is prachtig zeg, leven om te leven.

quote:

Op zondag 17 juli 2016 07:55 schreef FANN het volgende:
Maar op zich, als ik dood ben ben ik dood, heb ik nergens meer last van, is ook wel weer een
prettige gedachte eigenlijk

Precies zo is het. De dood is uiteindelijk ook een bevreiding. Dat denk ik vaak genoeg.

Dan zie ik voor de zoveelste keer het spiegelbeeld waarmee ik diepe onvrede heb. De angst hoe ik elke dag weer een beetje lelijker zal worden. Maar dan denk ik dat er een eind aan dat lijden zal komen. En hoe na mijn dood het lichaam dat ik zo diep haat verbrand zal worden.

Op die manier klinkt de dood eigenlijk helemaal zo erg niet. Zoals gezegd is het ook een bevreiding.

Ik vind de quote van Albus Dumbledore in deze altijd een mooie:

'Voor de goedgeordende geest is de dood het volgende grote avontuur.'

Daar kan ik me goed in vinden. Ik ben niet bang om dood te gaan, ik denk zelfs dat doodgaan een vredig iets is (mits natuurlijk). Een lijdensweg voor het doodgaan lijkt mij veel enger en erger dan het doodgaan zelf.

quote:

Op zondag 17 juli 2016 08:02 schreef Baloe-de-Beer het volgende:

[..]

Men onderzoekt maar een eind weg maar men zal noooit sterker worden dan de natuur. De dood is onoverkomelijk en dat zal het ook altijd blijven.

Dat klinkt heel leuk, maar is natuurlijk onzin. Veroudering is gewoon een proces en als dat proces begrepen wordt dan kan er ook worden ingegrepen.

quote:

Op zondag 17 juli 2016 08:04 schreef Baloe-de-Beer het volgende:

[..]

Oh, en hebben ze er ook bij verteld hoe. Zeker zoals Death Becomes Her. Nou dat is prachtig zeg, leven om te leven.

Ik leef nu ook om te leven. Niks mis mee.

quote:

Op zondag 17 juli 2016 08:08 schreef Baloe-de-Beer het volgende:

[..]

Precies zo is het. De dood is uiteindelijk ook een bevreiding. Dat denk ik vaak genoeg.

Dan zie ik voor de zoveelste keer het spiegelbeeld waarmee ik diepe onvrede heb. De angst hoe ik elke dag weer een beetje lelijker zal worden. Maar dan denk ik dat er een eind aan dat lijden zal komen. En hoe na mijn dood het lichaam dat ik zo diep haat verbrand zal worden.

Op die manier klinkt de dood eigenlijk helemaal zo erg niet. Zoals gezegd is het ook een bevreiding.

Misschien moet je je eigen onvrede met het leven dan niet op anderen projecteren.

http://www.human.nl/2doc/2016/sterfelijk-zijn.html

deze documentaire is zo goed en sluit perfect aan op jouw vraag.
hij is heftig maar het gaf mij zo rust, omdat ik ook wel eens dacht stel ik krijg te horen dat je ongeneeslijk ziek bent, ik zou gek worden.

dat worden veel mensen eventjes in het begin, maar tegen het einde gaat je hoofd in een soort afsluitmodus (dat kan al maanden van te voren zijn) en kom je tot rust.

acceptatie, stoppen met vechten etc..alles wordt behandeld in deze

Ik denk de laatste tijd veel aan de dood. Vooral sinds ik ernstig ziek ben geworden en ik veel mensen om mij heen zie overlijden die het zelfde hebben. Ik ben er niet perse bang voor maar ik denk wel er vaak aan hoe het zou zijn om dood te gaan. Hoewel het erg goed gaat nu is er altijd de kans dat het omslaat en ik kom te overlijden. Maar goed voor het zelfde geld lig ik morgen onder een bus. Je weet het niet.

Ik geniet iig een stuk meer van het leven en bekijk alles per dag. Maak me niet meer heel druk om dingen en doe de dingen die ik wil doen.

quote:

Op zondag 17 juli 2016 08:21 schreef -Strawberry- het volgende:

[..]

Misschien moet je je eigen onvrede met het leven dan niet op anderen projecteren.

Heeft niets te maken met mijn onvrede. Jij waant je als mens gewoon te bijzonder. Zoals de gemiddelde mens lijd je aan grootheidswaan.

Waarom al zo ver in de toekomst 'leven' ?

Ik vind het bijzonder om te lezen dat mensen al zo ver 'vooruit' denken, zeker als je nog amper de 40 gepasseerd bent. De dood is een gegeven dat iedereen vroeg of laat overkomt, iets waar je niets aan kan veranderen, maar mocht het zover komen dat je dan met een tevreden hart terug kan kijken op je leven. Wil je als je straks 80 jaar bent terug kijken op een leven waar je je constant zorgen maakte over de dood? Eeuwig zonde dat je daar dan zoveel energie in hebt gestoken.

Nu ben ik niet zo filosofisch ingesteld eigenlijk maar deze zin (hoe cliché ook) is best toepasselijk met een kern van waarheid:



Anders gezegd, leef in het heden en maak er wat moois van.

quote:

Op zondag 17 juli 2016 08:02 schreef Baloe-de-Beer het volgende:

[..]

Men onderzoekt maar een eind weg maar men zal noooit sterker worden dan de natuur. De dood is onoverkomelijk en dat zal het ook altijd blijven.

De mensheid is de slechtste creatie die de natuur ooit heeft gemaakt. Dus al zou men manieren vinden om het leven aanzienlijk te verlengen dan zal de natuur daar een oplossing voor vinden.

Een catastrofische oplossing waarbij de totale soort voor eens en voor altijd wordt uitgeroeid.

Wanneer de mensen zich evolueert tot een synthetische levensvorm dan is de natuurlijke doodsoorzaak verleden tijd hoor. Daar kan de natuur dan niets meer aan doen. We zijn dan immuum voor alle ziekten en kunnen vanwege onze levensspane migreren naar andere leefbare planeten in het heelal.

Grappig hoe alle topics vandaag een andere wending krijgen.
De mens heeft zich fantastisch ontwikkeld en alleen door het agressieve gedeelte tot in de puntjes te evolueren zijn we waar we nu zijn.

Anders waren we allang opgegeten door tijgers, walvissen en ijsberen.

Natuur hoeft niets te doen, over 500 jaar bestaat de mens niet meer.
Tegen die tijd hebben we allang gemerkt dat geld geen zuurstof of voedsel is.

"als er 1 ding WEL 100% zeker is = dat we dood gaan".
Toch wel vredig.

1 ding kan ik met zekerheid zeggen: doodgaan is geen nare ervaring. Heb zelf meerdere keren DMT gedaan, dit stofje komt ook vrij als je doodgaat. De pure rust en tevredenheid is iets wat je in je leven nooit zal vinden.

Ik vind zelf dood -zijn- eigenlijk veel minder erg voor mezelf dan voor diegenen die me (eventueel) zouden moeten missen (en dan wellicht zelf een minder goed leven zouden hebben), maar het is ook afhankelijk van -hoe- ik dood zou gaan. Ik vind 't gewoon lullig voor de mensen die mij een plek in hun leven hebben gegeven dat ze niet meer op mij kunnen rekenen.

Ben zelf niet bang voor de dood, ik betwijfel of ik daar nou echt zoveel aan zou missen...aan de ene kant wel, want wil graag alles eruit halen wat erin zit (maar dan moet er natuurlijk wel wat voor me in zitten).

quote:

Op zondag 17 juli 2016 17:31 schreef Droopie het volgende:
Natuur hoeft niets te doen, over 500 jaar bestaat de mens niet meer.

Ik heb weinig hoop

quote:

Op zondag 17 juli 2016 18:50 schreef bruinwerker het volgende:
1 ding kan ik met zekerheid zeggen: doodgaan is geen nare ervaring. Heb zelf meerdere keren DMT gedaan, dit stofje komt ook vrij als je doodgaat. De pure rust en tevredenheid is iets wat je in je leven nooit zal vinden.

Wel knap dat je dat zo zeker weet.

Wat als er een hiernamaals is?

quote:

Op zondag 17 juli 2016 09:42 schreef Baloe-de-Beer het volgende:

[..]

Heeft niets te maken met mijn onvrede. Jij waant je als mens gewoon te bijzonder. Zoals de gemiddelde mens lijd je aan grootheidswaan.

Ik waan mezelf absoluut niet bijzonder.

quote:

Op zondag 17 juli 2016 22:38 schreef Keep_Walking het volgende:
Wat als er een hiernamaals is?

Biologie zegt nee.

De dood is onvermijdelijk. Met een beetje geluk gebeurt het gewoon in je slaap, zoals bij mijn beiden ouders gebeurde.
Ik ben wel bang voor mogelijke nare ziektes (en dan vooral ook al die pruillipjes die bij je op visite komen). Of de dood van m'n dierbaren. Vind het zeg maar erger, getuige te zijn van de dood en de gevolgen daarvan als levende te ervaren, dan het ooit zelf te gaan.

Bij sterven staat je waarschijnlijk een heftige dmt-trip te wachten. Das verder best verheugenswaardig.. Reünie met de mensen in je leven die je hebt gemist, etc.
Of het waar is dat die (subjectieve) ervaring echt is valt natuurlijk niet te zeggen. Maar wat doet er ook toe op het moment dat je je stervenservaring hebt?

Je kan de dood wel zo'n hele nare, duistere, negatieve connotatie geven, maar je kunt er ook (objectief/posilief) nieuwsgierig naar worden en eens gaan onderzoeken wat het mogelijk ongeveer eventueel zal kunnen inhouden. Daar is op zich best wel enige informatie over. Een slimme meid is op haar toekomst voorbereid, haha.


^{*ik weet btw niet of je ook een bewuste stervenservaring hebt als er een tank over je heen wordt gereden en je in een fractie van een seconde door midden ligt}

[ Bericht 0% gewijzigd door Villas__Rubin op 18-07-2016 00:03:02 ]

Ik ben pas 34 en heb ook last van angst voor de dood.

Ik ben ook verschrikkelijk bang om geconfronteerd te worden met een terminale ziekte ofzo.

Het gekke is dat het doodgaan op zich mij niet eens zo eng lijkt, maar ik vind het vooral verschrikkelijk allerlei mooie momenten van familie en vrienden die er dan nog hadden kunnen komen te moeten missen.

Ik vind het een beetje een vreemde gedachte van mezelf.

Er komen ook nog wel tijden dat je de dood als een welkom iets ziet. Zolang dat niet het geval is, zou ik zoveel mogelijk proberen te genieten van de alledaagse dingen en niet te ver vooruit kijken.

This is dying...

[ Bericht 33% gewijzigd door Villas__Rubin op 18-07-2016 00:51:14 ]

quote:

Op zondag 17 juli 2016 07:53 schreef Jaeger85 het volgende:

[..]

Er zijn ontwikkelingen gaande om de mens onsterfelijk te maken. Of wij dat nog gaan meemaken is echter de vraag.

Onsterfelijkheid lijkt mij vele malen enger dan de dood.

De dood is prima, op een gegeven moment is het gewoon afgelopen. Zo erg is het ook allemaal niet. De dood is zeker, waar het leven onvoorspelbaar is. Veel enger dus.

Of je beter wel of niet überhaupt geboren kunt worden, is wat mij betreft geen uitgemaakte zaak, maar het idee van onsterfelijkheid spreekt mij echt totaal niet aan.

TS, als je kleine kinderen hebt dan is het zeer logisch dat je bang bent om te sterven. Je hebt ze op de wereld gezet en voelt je verantwoordelijk. Kortom, je bent een goede ouder. Het voelt kut, ik weet het, want je mŕg bijna niet dood gaan of ziek worden als je kleintjes heb.

Troost je met idee dat er heel veel mensen zullen zijn die jouw kindjes opvangen (mocht dat nodig zijn) en met heel veel liefde. Misschien dat dat je wat rust geeft? Bij mij is/was (ik heb nog 1 in het nest ) dat wel zo iig.

Kijk eens bij andere culturen hoe ze omgaan met de dood? Ipv hartverscheurend treurigheid vieren ze de overledene, het leven en het hiernamaals.

Angst is wel begrijpelijk hoor, maar besef dat je voor een heel groot deel zelf kunt bepalen hoe je tegen de dood aankijkt. T is maar waar je jezelf een plezier mee doet

quote:

Op zondag 17 juli 2016 10:21 schreef Justinn het volgende:


Nu ben ik niet zo filosofisch ingesteld eigenlijk maar deze zin (hoe cliché ook) is best toepasselijk met een kern van waarheid:

Leuk hoor zo'n Face Book plaatje, maar als je chronisch ziek ben en van alles en nog wat
mankeert is leven is het heden niet altijd even leuk en als je al weet dat het in de toekomst
alleen maar slechter gaat worden, want vaak is dat zo... dan is geloof in de toekomst ook niet
altjd makkelijk.

Maar zulke plaatjes zullen het best goed doen op FB dat dan weer wel

quote:

Op zondag 17 juli 2016 23:21 schreef -Strawberry- het volgende:

[..]

Ik waan mezelf absoluut niet bijzonder.

Nou als je denkt 1000 te worden ben je tamelijk bijzonder.

quote:

Op maandag 18 juli 2016 00:19 schreef Villas__Rubin het volgende:

Experiencing the impossible with DMT

This is dying...

Dit.

quote:

Op zondag 17 juli 2016 23:22 schreef -Strawberry- het volgende:

[..]

Biologie zegt nee.

Is dat zo? Waar dan?

Ik ben totaal niet bang voor de dood. Hou me er ook nooit mee bezig. Als je dood bent is er gewoon niets meer. En dat vind ik prima.
Ben banger om geliefden om me heen te verliezen dan zelf dood te gaan eigenlijk.

quote:

Op zondag 17 juli 2016 22:22 schreef LPFAN het volgende:

[..]

Wel knap dat je dat zo zeker weet.

nouja niks is zeker, maar als je het zelfde stofje binnenkrijt als dat wanneer je doodgaat, Dan kan ik daar toch uit opmaken dat ik een soort van weet hoed dat is?

quote:

Op dinsdag 19 juli 2016 00:19 schreef bruinwerker het volgende:

[..]

nouja niks is zeker, maar als je het zelfde stofje binnenkrijt als dat wanneer je doodgaat, Dan kan ik daar toch uit opmaken dat ik een soort van weet hoed dat is?

Zeker weten doe je het nooit.

De dood ruimt mooi op, en maakt weer plaats voor nieuwe generatie. Het is de ctrl+z van de maatschappij.

Eeuwig leven lijkt me ook niks.. Enigste wat me kut lijkt is lange lijden ziek zijn, of niks meer kunnen.

quote:

Op dinsdag 19 juli 2016 07:22 schreef LPFAN het volgende:

[..]

Zeker weten doe je het nooit.

nope

Een prachtige dood.

De verzoening met het niets.

Het is waarschijnlijk hetzelfde als voordat je geboren werd.

Ik maak me niet zo druk eigenlijk. Dood gaan we uiteindelijk allemaal, alleen niemand weet zeker wanneer precies. Het lijkt me alleen wel vreselijk als je nog erg jong bent en een nare, terminale ziekte krijgt. Of je nou kinderen hebt of niet, je mist gewoon (meer dan) een half leven. Zou ik erg jammer vinden.

persoonlijk ben ik niet bang voor de dood, wel voor een leven dat het niet waard was om te leven.

Misschien stelt het gerust om te weten dat tenminste 1 ding in het leven zeker is? Juist, de dood.

quote:

Op zondag 17 juli 2016 09:35 schreef LPFAN het volgende:
Ik denk de laatste tijd veel aan de dood. Vooral sinds ik ernstig ziek ben geworden en ik veel mensen om mij heen zie overlijden die het zelfde hebben. Ik ben er niet perse bang voor maar ik denk wel er vaak aan hoe het zou zijn om dood te gaan. Hoewel het erg goed gaat nu is er altijd de kans dat het omslaat en ik kom te overlijden. Maar goed voor het zelfde geld lig ik morgen onder een bus. Je weet het niet.

Ik geniet iig een stuk meer van het leven en bekijk alles per dag. Maak me niet meer heel druk om dingen en doe de dingen die ik wil doen.

quote:

Op zondag 17 juli 2016 18:50 schreef bruinwerker het volgende:
1 ding kan ik met zekerheid zeggen: doodgaan is geen nare ervaring. Heb zelf meerdere keren DMT gedaan, dit stofje komt ook vrij als je doodgaat. De pure rust en tevredenheid is iets wat je in je leven nooit zal vinden.

Ik weet niet wat het idee dat je dood zal gaan met iemand doet maar ik weet wel hoe het voelt om dood te gaan. Ik bedoel dan komen te overlijden doordat het hart stopt met kloppen. Ik heb vorig jaar drie keer op 1 dag een hartstilstand gehad waarbij er geen fysieke schade aan mijn hart zelf was. Ik was dus volledig bij kennis en zonder enige pijn toen ik die hartstilstanden kreeg.

Leuk en aardig dat dat stofje vrijkomt. Alleen merk je daar als je doodgaat zelf geen fuck van. Je merkt het alleen als je hersenactiviteit weer op gang komt en je het na kan vertellen. Je gaat uiteindelijk dood doordat je hersenen geen zuurstof meer krijgen, hetzij door een hartstilstand of een longprobleem. Of een acuut trauma, 'op slag dood'.

De tijd tussen bij bewustzijn zijn en dat niet meer zijn, door bijvoorbeeld zuurstofgebrek in de hersenen, is een paar seconden. Bij mij was dat niet meer dan 10 seconden. Het hele proces waarin ik merkte dat ik doodging duurde niet langer dan een minuut. Vanaf het moment dat ik buiten bewustzijn was, was het gewoon 'zwart'. Niets. Alsof je slaapt en niet droomt. Ik had geen hartslag, geen bewustzijn en waarschijnlijk een zeer lage tot geen hersenactiviteit.

Na een periode waarvan ik niet weet hoe lang dat precies duurde, kwam mijn bewustzijn weer ongeveer terug. Voor mijn gevoel was ik thuis iets aan het doen, zat tv te kijken of zo. En ineens was ik in een winkel en dacht ik: ik ben toch op mijn werk. Hoe kan ik nou hier zijn? Vervolgens ben ik weer op mijn werk. Er werd van alles gezegd, alles was normaal. En ineens komt mijn zicht en gehoor vaagjes terug. Met een enorme koppijn en alles leek te draaien. En dan echt enorm te draaien. Voor mijn gevoel leken die momenten wel een half uur te duren. Al is het letterlijk niet meer dan 10 minuten in totaal geweest. . Vanaf het moment dat mijn hart stopte tot het moment dat ik weer volledig bij kennis was.

Vervolgens kreeg ik een halfuur later in de ambulance, terwijl ik aan de hartmonitor lag, weer een hartstilstand. Voelde ongeveer 30 seconden vooraf al dat ik weer weg ging vallen. Vervolgens begon de monitor te piepen en zakte ik weg. En wederom kreeg ik toen ik weer bij bewustzijn kwam weer van die gebeurtenissen. Ik was ergens en ik wist dat ik daar niet kon zijn want ik was onderweg naar het ziekenhuis. Niet veel later iets van max 4 minuten, maar voor mijn gevoel weer een kwartier of zo, kwam ik weer volledig bij. Werd mij verteld dat ik gereanimeerd was/werd en we met spoed door zouden rijden naar het ziekenhuis. Na 5 minuten voelde ik me weer 'normaal'. Achteraf kreeg ik te horen dat ik in totaal 22 seconden zonder hartactiviteit heb gezeten. En dus ergens rond de 4 minuten volledig buiten bewustzijn.

Ik snap dat jij onder normale omstandigheden en bewustzijn andere dingen hebt ervaren dan ik. Je was immers gewoon 'wakker' terwijl je hersenen een alternatieve realiteit aan het creëren waren. Dan geloof ik gelijk dat je dat als fantastisch hebt ervaren. Mijn ervaring met doodgaan was dat dus niet. Geen wit licht, geen tunnel, geen geliefden die mij kwamen halen. Geen rust en tevredenheid.

Er zijn denk ik heel veel variabelen die van alles bepalen. Hoe het voelt om dood te gaan door een plotseling letsel of andere oorzaak dan een hartstilstand, zonder fysieke schade of pijn weet ik ook niet. Al zal het proces in de hersenen denk ik wel hetzelfde zijn. Al weet ik nu wel zeker dat je enige vorm van bewustzijn moet hebben om te kunnen ervaren dat je door zuurstoftekort in de hersenen dingen ervaart die je normaal niet kunt ervaren. Gezien mijn eigen ervaring durf ik met zekerheid te stellen dat doodgaan niet per definitie een mooie ervaring zal zijn.

Voor mij voelde doodgaan alsof ik flauwviel waarbij het flauwvallen begon als een 'naar gevoel' wat ik nu toe kan schrijven aan een dalende bloeddruk tot totaal geen bloeddruk. Het moment waarop ik buiten bewustzijn raakte was precies wat ik voelde en zag toen ik onder algehele narcose ging voor een operatie. Precies hetzelfde. Geen pijn, geen muziek, geen lichtflitsen en geen god.

quote:

Op vrijdag 29 juli 2016 13:13 schreef Surveillance-Fiets het volgende:

[..]

[..]

Ik weet niet wat het idee dat je dood zal gaan met iemand doet maar ik weet wel hoe het voelt om dood te gaan. Ik bedoel dan komen te overlijden doordat het hart stopt met kloppen. Ik heb vorig jaar drie keer op 1 dag een hartstilstand gehad waarbij er geen fysieke schade aan mijn hart zelf was. Ik was dus volledig bij kennis en zonder enige pijn toen ik die hartstilstanden kreeg.

Leuk en aardig dat dat stofje vrijkomt. Alleen merk je daar als je doodgaat zelf geen fuck van. Je merkt het alleen als je hersenactiviteit weer op gang komt en je het na kan vertellen. Je gaat uiteindelijk dood doordat je hersenen geen zuurstof meer krijgen, hetzij door een hartstilstand of een longprobleem. Of een acuut trauma, 'op slag dood'.

De tijd tussen bij bewustzijn zijn en dat niet meer zijn, door bijvoorbeeld zuurstofgebrek in de hersenen, is een paar seconden. Bij mij was dat niet meer dan 10 seconden. Het hele proces waarin ik merkte dat ik doodging duurde niet langer dan een minuut. Vanaf het moment dat ik buiten bewustzijn was, was het gewoon 'zwart'. Niets. Alsof je slaapt en niet droomt. Ik had geen hartslag, geen bewustzijn en waarschijnlijk een zeer lage tot geen hersenactiviteit.

Na een periode waarvan ik niet weet hoe lang dat precies duurde, kwam mijn bewustzijn weer ongeveer terug. Voor mijn gevoel was ik thuis iets aan het doen, zat tv te kijken of zo. En ineens was ik in een winkel en dacht ik: ik ben toch op mijn werk. Hoe kan ik nou hier zijn? Vervolgens ben ik weer op mijn werk. Er werd van alles gezegd, alles was normaal. En ineens komt mijn zicht en gehoor vaagjes terug. Met een enorme koppijn en alles leek te draaien. En dan echt enorm te draaien. Voor mijn gevoel leken die momenten wel een half uur te duren. Al is het letterlijk niet meer dan 10 minuten in totaal geweest. . Vanaf het moment dat mijn hart stopte tot het moment dat ik weer volledig bij kennis was.

Vervolgens kreeg ik een halfuur later in de ambulance, terwijl ik aan de hartmonitor lag, weer een hartstilstand. Voelde ongeveer 30 seconden vooraf al dat ik weer weg ging vallen. Vervolgens begon de monitor te piepen en zakte ik weg. En wederom kreeg ik toen ik weer bij bewustzijn kwam weer van die gebeurtenissen. Ik was ergens en ik wist dat ik daar niet kon zijn want ik was onderweg naar het ziekenhuis. Niet veel later iets van max 4 minuten, maar voor mijn gevoel weer een kwartier of zo, kwam ik weer volledig bij. Werd mij verteld dat ik gereanimeerd was/werd en we met spoed door zouden rijden naar het ziekenhuis. Na 5 minuten voelde ik me weer 'normaal'. Achteraf kreeg ik te horen dat ik in totaal 22 seconden zonder hartactiviteit heb gezeten. En dus ergens rond de 4 minuten volledig buiten bewustzijn.

Ik snap dat jij onder normale omstandigheden en bewustzijn andere dingen hebt ervaren dan ik. Je was immers gewoon 'wakker' terwijl je hersenen een alternatieve realiteit aan het creëren waren. Dan geloof ik gelijk dat je dat als fantastisch hebt ervaren. Mijn ervaring met doodgaan was dat dus niet. Geen wit licht, geen tunnel, geen geliefden die mij kwamen halen. Geen rust en tevredenheid.

Er zijn denk ik heel veel variabelen die van alles bepalen. Hoe het voelt om dood te gaan door een plotseling letsel of andere oorzaak dan een hartstilstand, zonder fysieke schade of pijn weet ik ook niet. Al zal het proces in de hersenen denk ik wel hetzelfde zijn. Al weet ik nu wel zeker dat je enige vorm van bewustzijn moet hebben om te kunnen ervaren dat je door zuurstoftekort in de hersenen dingen ervaart die je normaal niet kunt ervaren. Gezien mijn eigen ervaring durf ik met zekerheid te stellen dat doodgaan niet per definitie een mooie ervaring zal zijn.

Voor mij voelde doodgaan alsof ik flauwviel waarbij het flauwvallen begon als een 'naar gevoel' wat ik nu toe kan schrijven aan een dalende bloeddruk tot totaal geen bloeddruk. Het moment waarop ik buiten bewustzijn raakte was precies wat ik voelde en zag toen ik onder algehele narcose ging voor een operatie. Precies hetzelfde. Geen pijn, geen muziek, geen lichtflitsen en geen god.

Jeetje wat een verhaal joh Hoe is het nu met je?

Ik denk ook idd dat het gewoon zwart wordt als je dood gaat. En nu ik jou zo hoor geloof ik er nog meer in.

quote:

Op vrijdag 29 juli 2016 13:21 schreef LPFAN het volgende:

[..]

Jeetje wat een verhaal joh Hoe is het nu met je?

Ik denk ook idd dat het gewoon zwart wordt als je dood gaat. En nu ik jou zo hoor geloof ik er nog meer in.

Perfect, heb een paar dagen met volpension in het ziekenhuis gezeten vanwege een weekend waarin ze geen onderzoeken deden en heb toen een pacemaker gekregen. Na een weekje vakantie ben ik na 14 dagen dus weer gewoon gaan werken. Nu nul klachten, geen pillen en een ervaring rijker. Alleen wel bang dat ik te weinig tijd krijg om alles te doen in het leven wat ik nog wil doen. Maar niet bang om fysiek dood te gaan, been there done that.

quote:

Op vrijdag 29 juli 2016 13:29 schreef Surveillance-Fiets het volgende:

[..]

Perfect, heb een paar dagen met volpension in het ziekenhuis gezeten vanwege een weekend waarin ze geen onderzoeken deden en heb toen een pacemaker gekregen. Na een weekje vakantie ben ik na 14 dagen dus weer gewoon gaan werken. Nu nul klachten, geen pillen en een ervaring rijker. Alleen wel bang dat ik te weinig tijd krijg om alles te doen in het leven wat ik nog wil doen. Maar niet bang om fysiek dood te gaan, been there done that.

Mooi dat het zo goed gaat! Das dan wel weer een voordeel dat je niet bang bent.

Dood is hetgeen wat betekenis aan leven geeft. Net zoals je geen genot kan ervaren zonder te weten wat pijn is. Mensen met near-death experiences claimen vaak dat ze zich de weken na zo een event nog nooit zo goed hebben gevoeld.

Angst om dood te gaan is voornamelijk de angst om de waarheid in te zien: er is geen hoger doel in het leven, alles wat je doet in het leven is zinloos. Hier kun je op geen enkele manier omheen.

Het is echter een zware pil om te slikken, daarom doen we zo veel mogelijk alsof het niet bestaat. We projecteren het ofwel ver naar de toekomst, iets waar we ons nu niet druk over hoeven te maken. Een andere optie is een overtuiging in jezelf plaatsen over het hiernamaals, dat ons leven hier niet het einde is. En tot slot de meest voorkomende: we houden ons constant afgeleid met de ''trivialiteiten van het leven''.

Toen ik me dit voor het eerst realiseerde heb ik een tijdje elke ochtend een meditatie gedaan waarin ik de dood visualiseerde die naast me zat, die me altijd, overal en op elk moment kan pakken. Ik visualiseerde hoe ik mijn laatste moment zou leven als dit echt zou gebeuren, en elke keer weer kwam ik uit op een diepe waardering en voelde ik me intens goed.

Tot slot merk ik dat de mensen in mijn omgeving die het meest gelukkig zijn op een vroege leeftijd met de dood te maken gehad hebben. Ze zien de betrekkelijkheid van alles in en hebben veel meer waardering voor het leven.

quote:

Op zondag 17 juli 2016 07:35 schreef -Strawberry- het volgende:
Ja, dat is herkenbaar. Heb ook niet een wijsheid waardoor je er makkelijker vrede mee krijgt, want ik heb er zelf nog geen vrede mee. Probeer er gewoon niet meer aan te denken, want dan raak ik in paniek.

Wat wel helpt is misschien het geloof dat als je eenmaal op leeftijd bent het makkelijker wordt om te accepteren, mits je een leven hebt gehad waarin je alles hebt kunnen doen. En wellicht doen ze de komende 50 jaar wel een uitvinding waardoor veroudering kan worden gestopt.

Je moet er juist wel aan denken en die paniek ondergaan en accepteren dat je het eng vindt. Eerst accepteren anders blijft het eng.

Ik heb soms ook wel eens de gedachte van dat het me naar lijkt om in zo'n kist weg te liggen rotten. Kan het me niet voorstellen en lijkt me een angstig idee. Maar goed, je leeft niet meer, dus je kan er ook niet veel aan doen verder.

quote:

Op zaterdag 16 juli 2016 23:38 schreef I14027 het volgende:
Het is nu heel schamel en ook de gedachte dat wij (vriendin en ik) straks 75 zijn en weinig geld hebben, voelt (bijna) hetzelfde als dood gaan.

Je hebt het over de situatie over 37 jaar. Er is echt geen hond die weet hoe de wereld er dan uit ziet!

Het is daarom onzin om je daar teveel mee bezig te houden. Alle "zekerheden" voor een dergelijke termijn zijn schijnzekerheden. Misschien is er dan wel oorlog, hyperinflatie, een links regime dat al je bezit confisceert, etc.

De grootste onzekerheid is echter je gezondheid. Misschien ga je op je 45-ste al dood aan kanker of een hartaanval. Je ziet genoeg van dat soort shit om je heen.

Daarom moet je je richten op het heden. Je bent NU gezond dus je moet NU genieten. Niet dat je je roekeloos moet gaan gedragen (financieel en dergelijke) maar je moet accepteren dat toekomstplanning grotendeels een schijnzekerheid is en dat je de belangrijkste dingen niet zelf in de hand hebt. Wat je wel zelf in de hand hebt is wat je vandaag voor leuke dingen doet.

Bang zijn om iets dat bij je geboorte al vaststaat.
Ben je ook bang voor je schaduw?

quote:

Op woensdag 17 augustus 2016 21:14 schreef I14027 het volgende:
Zie nu heel duidelijk in dat het leven niet zoveel is. Of net zoveel als je er zelf van maakt.
Vooral dat er geen goed of fout is. Alleen wat jij zelf van iets vindt. Er is ook geen judgement day, dus een lieve god of duivel. Wat er wel is.. geen idee. One way to find out.. maar daar wil ik nu nog niet aan toegeven. Heb hier nog wat te doen.

Exact. Je kunt het ook als bevrijdend ervaren. Dat er niemand is die jou een bepaalde betekenis voorschrijft en dat je dit zelf volledig kunt bepalen.

quote:

Al is mijn wens nog steeds berusting vinden. Vooral richting mijn kleintjes vind ik het nog niet te accepteren dat ik nu dood zou gaan. Wil te graag ze nog mee maken.

Dat vind ik heel begrijpelijk. Des te meer reden om er intens van te genieten en veel energie er in te stoppen.

quote:

Wel vraag ik mij af waarom we als mensen ons zo druk maken om die kleine dingen. En dat we sommige mensen het licht in de ogen niet gunnen. Het is hier al zo tijdelijk en waarom moeten we dat elkaar zo moeilijk maken.

Dit vraag ik mij soms ook wel eens af ;-) Het is nu eenmaal wat het is. Zelfs dat we het elkaar zo moeilijk maken is voor mij langzamerhand een van die ''kleine dingen'' waar ik me niet meer druk om maak.

Waarom zou je daar bang voor zijn? Je ontkomt er toch niet aan. En hoop ook niet dat er hierna nog iets is, rust zou fijn zijn.

Oud topic omhoog gekickt.