R&P Relaties & Psychologie
Heb je relatieproblemen, of zit je in een diep psychologisch gat? Stort hier je hart uit, en heb steun aan de reacties van anderen.
Ben de laatste tijd enorm bang voor de dood. Vind het ongelooflijk moeilijk om daar vrede mee te hebben: dood gaan.
Ik heb (naar mijn weten) niets onder de leden. Voel mij gezond en fit. Heb een gezinnetje.. en opeens als een duvel uit een doosje: I shit my pants voor de dood. Overdag weinig last. Maar als ik ga slapen, ik schrik soms angstig wakker. Gelukkig slaap ik verder wel, maar het is een moeilijk stuk.
Het is part of life. Ik kan er niet onderuit en ergens wil ik dat ook niet. Heb nu 2 kleintjes (3 en 4). En moet er niet aan denken dat zij oud worden en komen te overlijden en dat ik dan er nog ben. Maar bejaard worden wil ik ook niet (ben 38). Midlife crisis ziet dat er nu zo uit?
Het enige wat mij lijkt te ontspannen is genoeg geld. Ik ben niet arm, maar zeker niet vermogend. Wij kunnen leven en wat doen, maar door keuzes ook nog niet geinvesteerd in een pensioen. Het is nu heel schamel en ook de gedachte dat wij (vriendin en ik) straks 75 zijn en weinig geld hebben, voelt (bijna) hetzelfde als dood gaan.
Weet niet of een financieel succes dit opeens zou veranderen. Een keer ga ik dood en wil dat niet.. leven is te leuk.
En de dood is nou ook niet zo'n lekker onderwerp voor een verjaardag ofzo..
En daarnaast kan niet iedereen er over praten. ZOek een uitlaat klep of iemand om gedachten mee te wisselen (dit is geen oproep). Het is zo'n thema, en niemand heeft het antwoord over hoe het is om dood te zijn. Elk ander onderwerp, dan weet iemand het wel of heeft het meegemaakt. Behalve de dood.
Mijn gedachten gaan er veel over (interne conversaties). Mijn wens is nu dat ik de dood accepteer en er rust mee heb. Het lukt mij niet altijd om daar vrede mee te vinden.
Kent iemand dit?
Ik heb (naar mijn weten) niets onder de leden. Voel mij gezond en fit. Heb een gezinnetje.. en opeens als een duvel uit een doosje: I shit my pants voor de dood. Overdag weinig last. Maar als ik ga slapen, ik schrik soms angstig wakker. Gelukkig slaap ik verder wel, maar het is een moeilijk stuk.
Het is part of life. Ik kan er niet onderuit en ergens wil ik dat ook niet. Heb nu 2 kleintjes (3 en 4). En moet er niet aan denken dat zij oud worden en komen te overlijden en dat ik dan er nog ben. Maar bejaard worden wil ik ook niet (ben 38). Midlife crisis ziet dat er nu zo uit?
Het enige wat mij lijkt te ontspannen is genoeg geld. Ik ben niet arm, maar zeker niet vermogend. Wij kunnen leven en wat doen, maar door keuzes ook nog niet geinvesteerd in een pensioen. Het is nu heel schamel en ook de gedachte dat wij (vriendin en ik) straks 75 zijn en weinig geld hebben, voelt (bijna) hetzelfde als dood gaan.
Weet niet of een financieel succes dit opeens zou veranderen. Een keer ga ik dood en wil dat niet.. leven is te leuk.
En de dood is nou ook niet zo'n lekker onderwerp voor een verjaardag ofzo..
En daarnaast kan niet iedereen er over praten. ZOek een uitlaat klep of iemand om gedachten mee te wisselen (dit is geen oproep). Het is zo'n thema, en niemand heeft het antwoord over hoe het is om dood te zijn. Elk ander onderwerp, dan weet iemand het wel of heeft het meegemaakt. Behalve de dood.Mijn gedachten gaan er veel over (interne conversaties). Mijn wens is nu dat ik de dood accepteer en er rust mee heb. Het lukt mij niet altijd om daar vrede mee te vinden.
Kent iemand dit?
De weg er naartoe in de meeste gevallen wel.quote:Op zaterdag 16 juli 2016 23:41 schreef Baloe-de-Beer het volgende:
De dood is niet naar. Er bestaat geen enkele vorm van lijden bij doodzijn.
Heb je het dan over het leven of de specifieke eindfase?quote:
[..]
De weg er naartoe in de meeste gevallen wel.
Ja, als kind had ik het eigenlijk al. Toen ik 6 of 7 was begon het 
Nu nog bij vlagen dat ik een paniekerig gevoel krijg bij het idee dat ik straks 65 ben, en 'afgeschreven' ben voor de maatschappij en dat ik met een beetje geluk op dat moment nog max 20 jaar heb. Dus bedankt dat je dat voor vanvond weer even bij me hebt losgemaakt
Ik zou niet weten hoe je er vanaf komt, behalve dan proberen aan iets anders te denken Of misschien met een psycholoog of coach praten...
Nu nog bij vlagen dat ik een paniekerig gevoel krijg bij het idee dat ik straks 65 ben, en 'afgeschreven' ben voor de maatschappij en dat ik met een beetje geluk op dat moment nog max 20 jaar heb. Dus bedankt dat je dat voor vanvond weer even bij me hebt losgemaakt
Ik zou niet weten hoe je er vanaf komt, behalve dan proberen aan iets anders te denken
Of misschien met een psycholoog of coach praten...
Allebei wel eigenlijk. Je kunt al iets vanaf jongs af aan onder de ledematen hebben en die bagage je hele leven meeslepen totdat je doodgaat of een zwaar ziekbed hebben voordat je overlijdt.quote:Op zaterdag 16 juli 2016 23:43 schreef Baloe-de-Beer het volgende:
[..]
Heb je het dan over het leven of de specifieke eindfase?
Meestal heb je niet jaren en jaren iets onder de leden.quote:
[..]
Allebei wel eigenlijk. Je kunt al iets vanaf jongs af aan onder de ledematen hebben en die bagage je hele leven meeslepen totdat je doodgaat of een zwaar ziekbed hebben voordat je overlijdt.
The love you take is equal to the love you make.
Ja, dat is herkenbaar. Heb ook niet een wijsheid waardoor je er makkelijker vrede mee krijgt, want ik heb er zelf nog geen vrede mee. Probeer er gewoon niet meer aan te denken, want dan raak ik in paniek.
Wat wel helpt is misschien het geloof dat als je eenmaal op leeftijd bent het makkelijker wordt om te accepteren, mits je een leven hebt gehad waarin je alles hebt kunnen doen. En wellicht doen ze de komende 50 jaar wel een uitvinding waardoor veroudering kan worden gestopt.
Wat wel helpt is misschien het geloof dat als je eenmaal op leeftijd bent het makkelijker wordt om te accepteren, mits je een leven hebt gehad waarin je alles hebt kunnen doen. En wellicht doen ze de komende 50 jaar wel een uitvinding waardoor veroudering kan worden gestopt.
je wil niet dood, en dat is je probleem. wil het gewoon wel. het hoor bij het leven. en accepteer de pijn en verdriet die die gedachte bij je losmaakt. uiteindelijk wen je er steeds meer aan, als je accepteerd dat het ervan gaat komen. onvermijdelijk.
Reken daar maar niet op lieve schat. Ook voor jou gaat het licht uit net als bij al je voorouders.quote:
En wellicht doen ze de komende 50 jaar wel een uitvinding waardoor veroudering kan worden gestopt.
Dan zou het pas écht een chaos worden hier op aarde! Dat moet je niet eens willen.
Ik reken er niet op, maar onderzoek naar de processen van veroudering gaat gewoon door.quote:
[..]
Reken daar maar niet op lieve schat. Ook voor jou gaat het licht uit net als bij al je voorouders.
Dan zou het pas écht een chaos worden hier op aarde!
Er zijn ontwikkelingen gaande om de mens onsterfelijk te maken. Of wij dat nog gaan meemaken is echter de vraag.quote:
[..]
Reken daar maar niet op lieve schat. Ook voor jou gaat het licht uit net als bij al je voorouders.
Dan zou het pas écht een chaos worden hier op aarde! Dat moet je niet eens willen.
nah... dat hoeft voor mij nou ook weer niet...quote:
[..]
Er zijn ontwikkelingen gaande om de mens onsterfelijk te maken. Of wij dat nog gaan meemaken is echter de vraag.
Ik ben niet bang om zélf dood te gaan wél dat de mensen om wie ik veel geef dood gaan én voor
een lang ziekbed, of héél oud en krakkemikkig worden of dement en dat je dan loopt te kwijlen
met een luier om
Maar op zich, als ik dood ben ben ik dood, heb ik nergens meer last van, is ook wel weer een
prettige gedachte eigenlijk
Men onderzoekt maar een eind weg maar men zal noooit sterker worden dan de natuur. De dood is onoverkomelijk en dat zal het ook altijd blijven.quote:
[..]
Ik reken er niet op, maar onderzoek naar de processen van veroudering gaat gewoon door.
De mensheid is de slechtste creatie die de natuur ooit heeft gemaakt. Dus al zou men manieren vinden om het leven aanzienlijk te verlengen dan zal de natuur daar een oplossing voor vinden.
Een catastrofische oplossing waarbij de totale soort voor eens en voor altijd wordt uitgeroeid.
Oh, en hebben ze er ook bij verteld hoe. Zeker zoals Death Becomes Her. Nou dat is prachtig zeg, leven om te leven.quote:
De eerste mens die 1000 wordt zou ook al geboren zijn.
Precies zo is het. De dood is uiteindelijk ook een bevreiding. Dat denk ik vaak genoeg.quote:
Maar op zich, als ik dood ben ben ik dood, heb ik nergens meer last van, is ook wel weer een
prettige gedachte eigenlijk
Dan zie ik voor de zoveelste keer het spiegelbeeld waarmee ik diepe onvrede heb. De angst hoe ik elke dag weer een beetje lelijker zal worden. Maar dan denk ik dat er een eind aan dat lijden zal komen. En hoe na mijn dood het lichaam dat ik zo diep haat verbrand zal worden.
Op die manier klinkt de dood eigenlijk helemaal zo erg niet. Zoals gezegd is het ook een bevreiding.
Ik vind de quote van Albus Dumbledore in deze altijd een mooie:
'Voor de goedgeordende geest is de dood het volgende grote avontuur.'
Daar kan ik me goed in vinden. Ik ben niet bang om dood te gaan, ik denk zelfs dat doodgaan een vredig iets is (mits natuurlijk). Een lijdensweg voor het doodgaan lijkt mij veel enger en erger dan het doodgaan zelf.
'Voor de goedgeordende geest is de dood het volgende grote avontuur.'
Daar kan ik me goed in vinden. Ik ben niet bang om dood te gaan, ik denk zelfs dat doodgaan een vredig iets is (mits natuurlijk). Een lijdensweg voor het doodgaan lijkt mij veel enger en erger dan het doodgaan zelf.
“What do I wear in bed? Why, Chanel No. 5, of course”
Dat klinkt heel leuk, maar is natuurlijk onzin. Veroudering is gewoon een proces en als dat proces begrepen wordt dan kan er ook worden ingegrepen.quote:
[..]
Men onderzoekt maar een eind weg maar men zal noooit sterker worden dan de natuur. De dood is onoverkomelijk en dat zal het ook altijd blijven.
Ik leef nu ook om te leven. Niks mis mee.quote:
[..]
Oh, en hebben ze er ook bij verteld hoe. Zeker zoals Death Becomes Her. Nou dat is prachtig zeg, leven om te leven.
Misschien moet je je eigen onvrede met het leven dan niet op anderen projecteren.quote:
[..]
Precies zo is het. De dood is uiteindelijk ook een bevreiding. Dat denk ik vaak genoeg.
Dan zie ik voor de zoveelste keer het spiegelbeeld waarmee ik diepe onvrede heb. De angst hoe ik elke dag weer een beetje lelijker zal worden. Maar dan denk ik dat er een eind aan dat lijden zal komen. En hoe na mijn dood het lichaam dat ik zo diep haat verbrand zal worden.
Op die manier klinkt de dood eigenlijk helemaal zo erg niet. Zoals gezegd is het ook een bevreiding.
http://www.human.nl/2doc/2016/sterfelijk-zijn.html
deze documentaire is zo goed en sluit perfect aan op jouw vraag.
hij is heftig maar het gaf mij zo rust, omdat ik ook wel eens dacht stel ik krijg te horen dat je ongeneeslijk ziek bent, ik zou gek worden.
dat worden veel mensen eventjes in het begin, maar tegen het einde gaat je hoofd in een soort afsluitmodus (dat kan al maanden van te voren zijn) en kom je tot rust.
acceptatie, stoppen met vechten etc..alles wordt behandeld in deze
deze documentaire is zo goed en sluit perfect aan op jouw vraag.
hij is heftig maar het gaf mij zo rust, omdat ik ook wel eens dacht stel ik krijg te horen dat je ongeneeslijk ziek bent, ik zou gek worden.
dat worden veel mensen eventjes in het begin, maar tegen het einde gaat je hoofd in een soort afsluitmodus (dat kan al maanden van te voren zijn) en kom je tot rust.
acceptatie, stoppen met vechten etc..alles wordt behandeld in deze
Hell To The Liars
Ik denk de laatste tijd veel aan de dood. Vooral sinds ik ernstig ziek ben geworden en ik veel mensen om mij heen zie overlijden die het zelfde hebben. Ik ben er niet perse bang voor maar ik denk wel er vaak aan hoe het zou zijn om dood te gaan. Hoewel het erg goed gaat nu is er altijd de kans dat het omslaat en ik kom te overlijden. Maar goed voor het zelfde geld lig ik morgen onder een bus. Je weet het niet.
Ik geniet iig een stuk meer van het leven en bekijk alles per dag. Maak me niet meer heel druk om dingen en doe de dingen die ik wil doen.
Ik geniet iig een stuk meer van het leven en bekijk alles per dag. Maak me niet meer heel druk om dingen en doe de dingen die ik wil doen.
Kom een kijkje nemen op onze facebookpagina van Stichting Queri.
https://www.facebook.com/thuiszorgvoordieren/
https://www.facebook.com/thuiszorgvoordieren/
Heeft niets te maken met mijn onvrede. Jij waant je als mens gewoon te bijzonder. Zoals de gemiddelde mens lijd je aan grootheidswaan.quote:
[..]
Misschien moet je je eigen onvrede met het leven dan niet op anderen projecteren.
