Als zwanger worden/blijven niet zo makkelijk gaat #157

Majo😘 Ik snap precies wat je bedoelt. Hier is dat gevoel de laatste tijd vaak andersom, dat mijn man daar moeite mee heeft. Maar weet je, ik denk oprecht en weet zeker te weten dat als jij zwanger wordt, je vrienden(innen) het heel bijzonder vinden en met je mee zullen leven. Niet dat het helpt bij het gevoel op dit moment. En dat gevoel wat je nu hebt mag er ook gewoon zijn😘

quote:

Op woensdag 22 juni 2016 19:21 schreef MaJo het volgende:

[..]

Voorbereiden gaat goed! Toch jammer hoe het gelopen is, anders was je er bij geweest Hoe vaak moet je langs voor een echo? Om de dag? Dat lijkt me nog het pittigst, naast de eventuele hormonen.

[..]

Wat fijn dat het beter met je gaat en dat de endo onder controle is. Goed ook dat jullie besloten hebben eerst alles op de rit te hebben voordat jullie eventueel weer voor een poging gaan. Het is ook niet niks dit medische traject

Ik merk zelf nu ook dat man en ik toch anders reageren. Hij snapt die gevoelens van jaloezie die ik heb niet. Vind het zelf ook heel vervelend om het te voelen maar af en toe voel ik me gewoon zo jaloers op anderen waar het wel makkelijk lukt. Hij vindt dat ik me daar niks van aan moet trekken en dat het losstaat van onze situatie maar ja, makkelijker gezegd dan gedaan

Ik besefte laatst ook wat me nog meer dwars zit. Wij waren de eerste die begonnen met onze wens en inmiddels zijn we ingehaald door behoorlijk wat vrienden. Die gaan dan allemaal vertellen hoe dat gaat zo'n zwangerschap, bevalling en de zorg voor een kind. En dan denk ik "ik had dit zo graag aan jullie willen vertellen". Tegen de tijd dat wij een kindje krijgen boeit niemand dat nog want dan weten ze allemaal toch wel hoe dat gaat. Ik kan het niet zo goed onder woorden brengen maar dat steekt me. En het is geen wedstrijd maar stiekem voelt dat wel zo

ik herken het ook heel erg..
Hoewel wij 'nog maar' ruim een jaar bezig zijn.
Momenteel is m'n schoonzus vlekkeloos zwanger geworden ("Het duurde wel even, wel 4 maanden.." ), en ik moet bij elk berichtje/foto van echo/verhaal over knellende broek huilen en mijn jaloerse gevoelens wegslikken..
Overigens heb ik ook nog een vriendin die "zomaar door de pil heen" zwanger werd en een collega die ook 'per ongeluk' zwanger raakte..
Ik vind het maar ingewikkeld. Hóe dan?!
En dat wedstrijdgevoel herken ik ook..

Ik kan er weinig over zeggen, geen sublieme tip, maar wel veel herkenning.. Sterkte

Herken exact je gevoel Majo Tis k*t. Ik moet om elke baby-aankondiging of lieve fb foto ook huilen, waarom zij wel en ik (nog) niet? Weet wel dat dat niet helpt om zo te denken maar het is idd lastig uit te schakelen. Laatst ook babynieuws van een kennis die op dezelfde dag geboren is als ik, vond ik ook confronterend.
Enige troost voor ons is dat ik weet dat als we straks die spruiten eindelijk in onze armen hebben dat het allemaal niets meer uitmaakt en dat die kindjes zich enorm gewenst gaan voelen

Hier ook erg herkenbaar, zowel de jaloezie en het gevoel ingehaald te worden door iedereen. Vriendinnetje die ik al tig jaar ken, wilde nooit kinderen, maar heeft nu mooi eerder een kind als ik.
Ik vind het verschrikkelijk dat ik mij zo voel, maar je doet er zo weinig aan. Ik jank ook nog bij iedere zwangerschapsaankondiging.

quote:

Op dinsdag 21 juni 2016 16:59 schreef droomvrouwtje het volgende:
GVman, hier gaat het goed. 2 wkn geleden bij mijn behandelend gyn geweest. Het gaat zo goed dat ik mijzelf niet vertrouwde en dus ook twijfelde aan de controles via de ivf afdeling (waar ik mij op dit moment ook niet thuis voel omdat we nog steeds twijfelen) dus gevraagd of ik gewoon terug mocht naar het endo team. Was dus geen probleem. Heel leuk om mijn gyn weer te zien, want was meteen de laatste keer want hij gaat met pensioen. Heel verhelderend bezoek, klachten vertellen veel over hoe het met mij gaat. Echo’s tonen hetzelfde beeld en ik moet daar dus op vertrouwen.

[..]

Terugkijkend op het hele traject en alles er om heen. Het was gewoon te veel. 3 operaties in nog geen 2 jaar tijd, hormonen, een sluimerende depressie (die toen eruit kwam) ivf. Een lijf dat aan alle kanten zeer deed en andere persoonlijke omstandigheden. Ergens is het niet raar dat het niet lukte. En dat is meer gebaseerd op ons eigen gevoel dan dat het werkelijk zo is. Maar we zijn er dus nog steeds niet over uit. We neigen wel naar nog een keer, maar we zijn bang om toch weer over grenzen heen te gaan, terwijl nu ook de valkuilen weten en die grenzen dus ook niet meer zullen opzoeken. Gelukkig hebben nog tijd zat en wil ik eerst mijn opleiding zo goed als af hebben. Inmiddels het eerste jaar overleefd en nog een jaar te gaan!

[…]een post later[…]

Majo, Ik snap precies wat je bedoelt. Hier is dat gevoel de laatste tijd vaak andersom, dat mijn man daar moeite mee heeft. Maar weet je, ik denk oprecht en weet zeker te weten dat als jij zwanger wordt, je vrienden(innen) het heel bijzonder vinden en met je mee zullen leven. Niet dat het helpt bij het gevoel op dit moment. En dat gevoel wat je nu hebt mag er ook gewoon zijn.

Sorry dat ik gisteren en vandaag niet gereageerd heb. Ik heb wat Kamerdebatten voor te bereiden… (het werk gaat gewoon door en voor beleidsambtenaren zijn de laatste weken voor het reces de meest drukke). En ook met de kleine is het druk, vooral wat betreft koken enzo (en de dingen in huis doen die mijn vrouw altijd doet).
Ik bewonder jou echt. En ik herken de situatie die je doormaakt. En ook de verschillen in hoe mannen en vrouwen dit verwerken is erg herkenbaar. De keiharde teleurstellingen moeten een plek krijgen, in ieder mens. Wat droommannetje dus zegt herken ik ook: een soort jaloezie wanneer je vrienden met een kinderwagen ziet lopen. Ik gun het iedereen, maar het steekt wel. En dat gevoel kun je lastig uiten, behalve bij mensen die hetzelfde doormaken (zoals hier).
Ik hoor dat jullie (droommannetje en droomvrouwtje) meer rust kunnen vinden in datgene wat voor onrust zorgt. En dat je van daaruit weer kunt vooruitkijken. En hopelijk kun je eerdere ervaringen dan een beetje loslaten en je concentreren op een nieuw plan.

quote:

Op woensdag 22 juni 2016 19:21 schreef MaJo het volgende:
Ik merk zelf nu ook dat man en ik toch anders reageren. Hij snapt die gevoelens van jaloezie die ik heb niet. Vind het zelf ook heel vervelend om het te voelen maar af en toe voel ik me gewoon zo jaloers op anderen waar het wel makkelijk lukt. Hij vindt dat ik me daar niks van aan moet trekken en dat het losstaat van onze situatie maar ja, makkelijker gezegd dan gedaan

Ik besefte laatst ook wat me nog meer dwars zit. Wij waren de eerste die begonnen met onze wens en inmiddels zijn we ingehaald door behoorlijk wat vrienden. Die gaan dan allemaal vertellen hoe dat gaat zo’n zwangerschap, bevalling en de zorg voor een kind. En dan denk ik “ik had dit zo graag aan jullie willen vertellen”. Tegen de tijd dat wij een kindje krijgen boeit niemand dat nog want dan weten ze allemaal toch wel hoe dat gaat. Ik kan het niet zo goed onder woorden brengen maar dat steekt me. En het is geen wedstrijd maar stiekem voelt dat wel zo

Hoi MaJo, ook hier geldt weer dat mannen en vrouwen deze situaties wat anders beleven. Maar ook jouw man zal echt zo zijn frustraties hierover hebben. Misschien komt het ook wel omdat het probleem niet bij hem zit, maar bij jou. Mijn vrouw liet eerder wel eens blijken dat het voor haar geen verschil uit zou maken of er nu een donor nodig was of niet, nadat we weer eens een negatieve semenanalyse hadden. Als voorbeeld noemde ze haar opa, die was aangetrouwd, maar was (en is) wel haar opa. Dat zorgde voor een flinke clash in huize GVman/vrouw… En het was een van de redenen waarom we naar een medisch maatschappelijk werker zijn geweest. Die zette ons aan het praten door wat prikvragen te stellen. Dat helpt: we begrepen elkaar beter.

En ook hier die frustraties over mensen die je voor gaan, terwijl dat ‘niet zou moeten’: niemand misgunt jouw je zwangerschap. En niemand is ongeïnteresseerd. Sterker nog, wanneer de achtergrond bekend is dan is men echt veel blijer dan ‘normaal’ (want ja, dat is normaal). Vreemde redenering natuurlijk, maar zo werkt het.

Heel erg herkenbaar MaJo, wat je schrijft. Ik heb deze gevoelens precies zo.

GV-man, het is al wel vaker gezegd, maar ik waardeer je bijdragen enorm Nog bedankt voor het artikel, ik heb 'm opgeslagen. Daarin is mooi verwoord hoe het gaat, het niet (meer) durven dagdromen, het verdriet wat steeds meer deel wordt van je bestaan, enzovoorts.

Majo, ik herken je gevoel helemaal, dit heb ik ook heel sterk gehad.

Iemand verwoorde dat hier ooit heel mooi. Het is niet je het de anderen niet gunt, maar je gunt het jezelf ook gewoon (heel) erg. En dat zijn hele logische gevoelens, daar hoef je je niet voor te schamen. Erover praten en het zo verwoorden naar vrienden heeft ons toen wel geholpen.

Morgen mogen we weer....4 dagen later dan de verwachte datum. Ook wel weer apart dat het al maanden tot op de dag nauwkeurig is en nu ineens een afwijking.

Ohw Majo! zo herkenbaar!
afgelopen week was ik super sip en ik kwam er niet meer vanaf.. en toen ging ik vrijdag avond naar een bruiloft, wat normal gesproken natuurlijk super leuk is, was werkelijk iedere vrouw (incl de bruid, maar dat wist ik al) daar zwanger ( of te oud en hadden ze al kinderen ) ohw ohw ohw! wat een kut avond was dat! het was een nieuw sort hel! ik moest m'n gezicht continue in de plooi houden en wilde eigenlijk na 5 minuten alweer naar huis
na 2 uur heb ik ne verontschuldigd dat het "niet mijn avond" was..

De meeste mensen om ons heen weten idd dat het bij ons niet makkelijk gaat en gelukkig vragen ze er niet (meer) naar. als mensen dat wel doen dan zeg ik altijd dat het niet makkelijk gaat. dan schamen ze zich vaak dat ze de vraag stelden. Ik voel me op zo'n moment echt een bitch, maar soms is het ook gewoon lekker om zo te doen.. even "van me af slaan " het uiten van een frustratie. het is niet altijd netjes, maar ach..

en bij vrienden om ons heen die al kinderen hebben, hebben vriend en ik vaak :"wij gaan dat allemaal anders doen". Hoogmoed komt voor de val wsl.. maar goed.. waarschijnlijk is dat ook een frustratie die daar praat..

Hier is het vaak niet verdriet, maar meer de frustratie van het niet weten of het ooit lukt. als je dat nu al weet zijn er ( wat mij betreft) nog andere alternatieven.. en we worden ook ouder.. en hoever en hoe lang ga je door? etc etc..

oftewel, je gevoel is herkenbaar, sowieso we zitten hier in dit topic helaas niet voor niks.. maar het is wel een fijn topic waar je je verdriet kan delen en waar misschien ook wel het hardest gejuichd wordt als het wel lukt!

Ik herken die gevoelens ook heel erg. Vriendinnen die nooit kinderen wilden en pas net een relatie hebben en "per ongeluk" zwanger worden, of die klagen omdat het de eerste ronde niet is gelukt (terwijl ze op de hoogte zijn van hoe het bij ons _niet gaat). Ik gun het echt echt echt iedereen en ik reageer ook blij en positief als het me verteld wordt, maar ik gun het ons ook heel erg.

Nouja niet echt een zinvolle toevoeging.

Spannend exode! De duimen gaan weer draaien voor jullie

Wat een fijn topic is dit toch Hier kan ik van me afschrijven en wordt het écht begrepen.

Ik heb jullie reacties aan man laten lezen en hij heeft gezegd meer rekening te houden met mijn gevoelens

En GV het "probleem" ligt wel bij mijn man dus die vlieger gaat niet op misschien sluit hij zich er daarom ook wel meer voor af.

Ik zou van alles willen zeggen maar dat klinkt allemaal nogal leeg en loos uit mijn bakkes...
Dus daarom gewoon een dikke knuffel voor wie hem wil!

quote:

Op donderdag 23 juni 2016 09:35 schreef Barreltje het volgende:
Ohw Majo! zo herkenbaar!
afgelopen week was ik super sip en ik kwam er niet meer vanaf.. en toen ging ik vrijdag avond naar een bruiloft, wat normal gesproken natuurlijk super leuk is, was werkelijk iedere vrouw (incl de bruid, maar dat wist ik al) daar zwanger ( of te oud en hadden ze al kinderen ) ohw ohw ohw! wat een kut avond was dat! het was een nieuw sort hel! ik moest m'n gezicht continue in de plooi houden en wilde eigenlijk na 5 minuten alweer naar huis
na 2 uur heb ik ne verontschuldigd dat het "niet mijn avond" was..

Ik vond bruiloften tijdens het vruchtbaarheidstraject sowieso een beproeving. Er zijn zo vaak leuk bedoelde speeches, stukjes, grapjes waarin gedoeld werd op dat ze nu maar snel kinderen moesten nemen/krijgen.

En ook net te vaak viel zo'n bruiloft samen met een mislukte poging of slecht nieuws oid.

Wij krijgen ook steeds vragen over een tweede. Dat B toch echt een x grote broer moet worden.

Volgens mij hier al eerder geschreven, ik snap zo'n vraag gewoon niet. Dat kan alleen maar verkeerd vallen lijkt mij. Of je moet uitleggen dat je helemaal geen 2e wilt, of je moet uitleggen dat het maar niet lukt of je moet zeggen 'eej ik ben net zwanger maar wilde het nog voor me houden maar je dringt zo aan en ik kan niet liegen'.

quote:

Op donderdag 23 juni 2016 13:21 schreef MaJo het volgende:
Wat een fijn topic is dit toch Hier kan ik van me afschrijven en wordt het écht begrepen.

Prettig he

In WOHTS 'mochten' die gevoelens soms niet, werd het verkeerd uitgelegd.. ik vond dat soms wel lastig. Ik gun anderen hun zwangerschap en baby heel erg, maar het steekt toch enorm, helaas. Dat bestaat naast elkaar.

voor dit topic.

De punctie is gepland. Zondagochtend mogen we ons melden. Vanochtend 8 mooie grote follikels geteld. Vanavond de laatste gonal f en decapeptyl gespoten. Morgen pregnyl en dan hopen hopen hopen dat er een gezond embryo is.

Succes cynge!

Hier ligt de eerste spuit decapeptyl op kamer temperatuur te komen. Zometeen zetten. Ondanks dat ik mezelf al super vaak geprikt heb durf ik deze niet zo goed..

Hoelang van te voren haalde jullie hem uit de koeling?

quote:

Op donderdag 23 juni 2016 20:34 schreef Sam1993 het volgende:
Succes cynge!

Hier ligt de eerste spuit decapeptyl op kamer temperatuur te komen. Zometeen zetten. Ondanks dat ik mezelf al super vaak geprikt heb durf ik deze niet zo goed..

Hoelang van te voren haalde jullie hem uit de koeling?

10 minuutjes. Is maar een klein beetje, zo op tempertuur.

Toitoitoi Cygne & Sam!!
En voor MaJo

Ik twijfelde of ik het zou typen, maar hier ook heel herkenbaar, zowel voor Lucas als nu weer voor nr 2.. En dat klinkt stom voor veel mensen hier, we hebben immers al een kind, maar ook voor een 2e is de wens weer groot en het lijkt overal vrij makkelijk te gaan, terwijl wij weer aan het eikelen zijn met echo's en afspraken en prikken

quote:

Op donderdag 23 juni 2016 20:37 schreef Ticootje het volgende:

[..]

10 minuutjes. Is maar een klein beetje, zo op tempertuur.

Dankje!

quote:

Op donderdag 23 juni 2016 20:58 schreef Sam1993 het volgende:

[..]

Dankje!

Tussen je borsten stoppen sneller nog.

quote:

Op donderdag 23 juni 2016 20:34 schreef Sam1993 het volgende:
Succes cynge!

Hier ligt de eerste spuit decapeptyl op kamer temperatuur te komen. Zometeen zetten. Ondanks dat ik mezelf al super vaak geprikt heb durf ik deze niet zo goed..

Hoelang van te voren haalde jullie hem uit de koeling?

Ging het? Ik doe ongeveer 10-15 min vantevoren en eventueel nog even tussen de handen rollen. Koelen met een icepack wil ook nog wel helpen met de dikkere naald van de decapeptyl.

Decapetyl had altijd van die botte naaldjes.

quote:

Op donderdag 23 juni 2016 13:35 schreef Sull het volgende:

[..]

Ik vond bruiloften tijdens het vruchtbaarheidstraject sowieso een beproeving. Er zijn zo vaak leuk bedoelde speeches, stukjes, grapjes waarin gedoeld werd op dat ze nu maar snel kinderen moesten nemen/krijgen.

En ook net te vaak viel zo'n bruiloft samen met een mislukte poging of slecht nieuws oid.

Ik mag hopen dat dat soort opmerkingen tijdens onze bruiloft achterwege blijven Maar de meesten weten wel hoe het zit bij ons dus verwacht dat niet

quote:

Op donderdag 23 juni 2016 14:22 schreef exode het volgende:
Wij krijgen ook steeds vragen over een tweede. Dat B toch echt een x grote broer moet worden.

Volgens mij hier al eerder geschreven, ik snap zo'n vraag gewoon niet. Dat kan alleen maar verkeerd vallen lijkt mij. Of je moet uitleggen dat je helemaal geen 2e wilt, of je moet uitleggen dat het maar niet lukt of je moet zeggen 'eej ik ben net zwanger maar wilde het nog voor me houden maar je dringt zo aan en ik kan niet liegen'.

Helemaal mee eens! Vroeger kon ik ook nog wel eens dat soort vragen stellen maar ik weet nu wel beter. Dit zijn ook gewoon andermans zaken niet. Een op een vind ik overigens ook weer anders dan in een groep.

quote:

Op donderdag 23 juni 2016 16:14 schreef BobbyMcGee het volgende:

[..]

Prettig he

In WOHTS 'mochten' die gevoelens soms niet, werd het verkeerd uitgelegd.. ik vond dat soms wel lastig. Ik gun anderen hun zwangerschap en baby heel erg, maar het steekt toch enorm, helaas. Dat bestaat naast elkaar.

Wat zeg je dat goed, het bestaat inderdaad naast elkaar. Ik gun iedereen een baby maar mezelf toch ook wel heel erg

quote:

Op donderdag 23 juni 2016 20:19 schreef Cygne het volgende:
voor dit topic.

De punctie is gepland. Zondagochtend mogen we ons melden. Vanochtend 8 mooie grote follikels geteld. Vanavond de laatste gonal f en decapeptyl gespoten. Morgen pregnyl en dan hopen hopen hopen dat er een gezond embryo is.

Is daar eigenlijk iets over gezegd wat de kans is op een gezond embryo? Ik ga echt zo hard voor je duimen!!!

quote:

Op donderdag 23 juni 2016 20:57 schreef JufMariska het volgende:
Toitoitoi Cygne & Sam!!
En voor MaJo

Ik twijfelde of ik het zou typen, maar hier ook heel herkenbaar, zowel voor Lucas als nu weer voor nr 2.. En dat klinkt stom voor veel mensen hier, we hebben immers al een kind, maar ook voor een 2e is de wens weer groot en het lijkt overal vrij makkelijk te gaan, terwijl wij weer aan het eikelen zijn met echo's en afspraken en prikken

Het maakt mij niet uit dat je al een kind hebt, het feit dat het via het medische traject "moet" maakt het gewoon zwaar. Dat zal niet zoveel verschillen denk ik

Wij gaan dit weekend lekker even weg. Lekker ontspannen en geen zorgen proberen te maken

MaJo, doorgaans is ongeveer 75 % aangetast. Dus 1 of hooguit 2 vrije of gebalanceerde embryo's zou al een mooie score zijn.