Als zwanger worden/blijven niet zo makkelijk gaat #157

quote:

Op donderdag 16 juni 2016 10:59 schreef BobbyMcGee het volgende:

Jammer van de uitslag, ik had gehoopt dat het mee zou vallen. Je hebt wel lang aan deze mogelijkheid kunnen wennen. Waar ga je heen op huwelijksreis?

Wat spannend Finagain en Cygne! Sterkte met afwachten!

We zijn er inderdaad ook al aan gewend, dat het medisch zou worden wisten we al. Het lijkt er alleen op dat het besef bij vrienden nu pas komt want krijg allemaal smsjes met "wat verdrietig" en zo voelt het ook weer niet. Het is alleen wat definitiever nu maar daardoor hebben we ook meer duidelijkheid

We gaan naar Canada en de VS En feliciteren mag al hoor, ben voor de wet al getrouwd

He JM wat balen

quote:

Op donderdag 16 juni 2016 11:17 schreef MaJo het volgende:

[..]

We zijn er inderdaad ook al aan gewend, dat het medisch zou worden wisten we al. Het lijkt er alleen op dat het besef bij vrienden nu pas komt want krijg allemaal smsjes met "wat verdrietig" en zo voelt het ook weer niet. Het is alleen wat definitiever nu maar daardoor hebben we ook meer duidelijkheid

We gaan naar Canada en de VS En feliciteren mag al hoor, ben voor de wet al getrouwd

Ja, ik was in dubio omdat ik ergens anders meende te lezen dat je nog niet getrouwd was. Maar bij deze dan: van harte gefeliciteerd! Wat tof zeg, naar de andere kant van de oceaan

Ik kan me in jouw geval ook voorstellen dat het rust geeft om er nu echt mee aan de slag te kunnen na zo lang elke maand weer tevergeefs in spanning te hebben gezeten. Ik let nu amper op mijn cyclus omdat het ik het niet trek om rekening te moeten houden met de kleine kans op een zwangerschap, maar als je al Clomid slikt dan kan dat niet. Moet je nu Clomid blijven slikken btw? En je man ook? Of stop je daarmee?

quote:

Op donderdag 16 juni 2016 11:26 schreef BobbyMcGee het volgende:

[..]

Ja, ik was in dubio omdat ik ergens anders meende te lezen dat je nog niet getrouwd was. Maar bij deze dan: van harte gefeliciteerd! Wat tof zeg, naar de andere kant van de oceaan

Ik kan me in jouw geval ook voorstellen dat het rust geeft om er nu echt mee aan de slag te kunnen na zo lang elke maand weer tevergeefs in spanning te hebben gezeten. Ik let nu amper op mijn cyclus omdat het ik het niet trek om rekening te moeten houden met de kleine kans op een zwangerschap, maar als je al Clomid slikt dan kan dat niet. Moet je nu Clomid blijven slikken btw? En je man ook? Of stop je daarmee?

Ik ben voor de wet getrouwd maar het grote feest is 15 juli, vandaar de verwarring En naar de andere kant van de oceaan inderdaad, zoveel zin in

Ik ben zelf deze ronde met clomid gestopt zonder overleg Ik slikte het een jaar, het was op en ik had even geen zin meer in die hormonen. Volgende maand als we afgesproken hebben met de gyn ga ik wel even vragen wat nu handig is, maar aangezien ik voor ivf/icsi ook allerlei hormonen zal krijgen verwacht ik dat ik er wel mee kan stoppen.
Manlief moet nog wel even door met de clomid omdat volgens de uroloog de invloed soms pas zichtbaar is op het zaad na een half jaar tot driekwart jaar.

quote:

Op donderdag 16 juni 2016 11:35 schreef MaJo het volgende:

[..]

Ik ben voor de wet getrouwd maar het grote feest is 15 juli, vandaar de verwarring En naar de andere kant van de oceaan inderdaad, zoveel zin in

Ik ben zelf deze ronde met clomid gestopt zonder overleg Ik slikte het een jaar, het was op en ik had even geen zin meer in die hormonen. Volgende maand als we afgesproken hebben met de gyn ga ik wel even vragen wat nu handig is, maar aangezien ik voor ivf/icsi ook allerlei hormonen zal krijgen verwacht ik dat ik er wel mee kan stoppen.
Manlief moet nog wel even door met de clomid omdat volgens de uroloog de invloed soms pas zichtbaar is op het zaad na een half jaar tot driekwart jaar.

Ik kan het me goed voorstellen dat je het zat was!
Heeft jouw man ook een echoscopisch onderzoek gehad? Mijn man blijkt ook een te laag testosteron-gehalte te hebben en er bleek uit de echo dat hij een varicocèle heeft. Over twee weken mag hij weer een potje inleveren en hopelijk is de score dan wat beter. Hij wordt waarschijnlijk eerst geopereerd, en dan wordt zijn zaad weer getest. Het vermoeden is nu namelijk dat de varicocèle er voor zorgt dat zijn hormoonwaarden afwijken. Ik ben benieuwd of ze dan ook nog Clomid voorschrijven aan hem of niet.

quote:

Op donderdag 16 juni 2016 11:05 schreef JufMariska het volgende:
JM is aan het werk maar ff snel: Omowitte test

Knuf

Shit JM... knuffel!

Niet leuk JM, dikke

Is alle hoop nu ook verloren JM of zou het nog kunnen? De dooddoener geen bloed is goed zeg maar?

quote:

Op donderdag 16 juni 2016 11:44 schreef BobbyMcGee het volgende:

[..]

Ik kan het me goed voorstellen dat je het zat was!
Heeft jouw man ook een echoscopisch onderzoek gehad? Mijn man blijkt ook een te laag testosteron-gehalte te hebben en er bleek uit de echo dat hij een varicocèle heeft. Over twee weken mag hij weer een potje inleveren en hopelijk is de score dan wat beter. Hij wordt waarschijnlijk eerst geopereerd, en dan wordt zijn zaad weer getest. Het vermoeden is nu namelijk dat de varicocèle er voor zorgt dat zijn hormoonwaarden afwijken. Ik ben benieuwd of ze dan ook nog Clomid voorschrijven aan hem of niet.

Mijn man heeft inderdaad ook echoscopisch onderzoek gehad. Daar kwam geloof ik niet echt iets uit, behalve dat zijn ene bal behoorlijk kleiner was (waarschijnlijk omdat hij prematuur geboren is en hij hier later aan geopereerd is + 2 liesbreuken). Tot nu toe lijkt de clomid nog niets te doen maar wie weet dat dat nog komt.
Maar jeetje opereren is wel heftig! Vind ie het spannend?

Thanx all
MaJo, klopt wel hoor, maar gezien alle lichamelijke aanwijzingen die ik herken van mijn eerste zwangerschap zou ik dan op z'n minst een tuurstreepje verwachten
Naja, we wachten nog maar even af...

JM, wat stom. Die omowitte test.

16 follikels was volgens de echoscopist normaal. Niet te veel niet te weinig. Betekent wel dat ik een relatief lage dosis gonal f mag spuiten. Ze willen uiteindelijk minimaal 4 maar het liefst 8-10 eicellen. Omdat er natuurlijk een hoop zal afvallen. 75% is doorgaans aangetast.

De hormonen vallen me eigenlijk wel mee, zowel het spuiten als hoe ik me voel. Mijn man heeft sinds april een nieuwe baan (it, detachering) en zowel zijn werkgever als opdrachtgever denken fijn mee. Op gewone ziekenhuisdagen, dus echo's of gesprekken mag hij thuiswerken. Met de punctie en terugplaatsing krijgt hij calamiteitenverlof.

Wat een afwisselend nieuws hier weer.

@Arja nog even een laatste paar daagjes

@Cygne, ik vind het ook een super mooie score, maar meeste mensen die ik ken die IVF doen/hebben gedaan hebben vaak een verlaagd AMH en dan heb je al gauw minder follikels

@Barreltje: het is gewoon prut hoor, om een negatieve test te hebben, ongeacht of er al mensen langer bezig zijn

@Finagain ik duim voor een streepje!

@JM wat jammer zo'n witte test

Hier voorzichtig goed nieuws. De enige embryo die over was is goed ontdooit! Zus is op weg naar Belgie voor de terugplaatsing. Dan 10 dagen duimen dat hij blijft plakken en goed groeit... Spannend!

JM.. jammer, maar idere zwschap anders en I er nog hoop zolang er geen bloed is?

Cygne, fijn je hier weer even te zien en wat fijn dat de werkgever van je man zo meedenkt..

en bobby, wat vind je man er van dat er aan zijn zaakje geopereerd gaat worden? ik kan me zo voorstellen dat mannen dat helemaal niks vinden?

Klopt Kahlie, maar was bij ons geen sprake van gelukkig.

Barreltje, inderdaad fijn. Hij werkt er nog geen drie maanden en ze leven nu al zo mee.

quote:

Op donderdag 16 juni 2016 14:58 schreef MaJo het volgende:
Is alle hoop nu ook verloren JM of zou het nog kunnen? De dooddoener geen bloed is goed zeg maar?

[..]

Mijn man heeft inderdaad ook echoscopisch onderzoek gehad. Daar kwam geloof ik niet echt iets uit, behalve dat zijn ene bal behoorlijk kleiner was (waarschijnlijk omdat hij prematuur geboren is en hij hier later aan geopereerd is + 2 liesbreuken). Tot nu toe lijkt de clomid nog niets te doen maar wie weet dat dat nog komt.
Maar jeetje opereren is wel heftig! Vind ie het spannend?

quote:

Op vrijdag 17 juni 2016 09:35 schreef Barreltje het volgende:

en bobby, wat vind je man er van dat er aan zijn zaakje geopereerd gaat worden? ik kan me zo voorstellen dat mannen dat helemaal niks vinden?

Hij steekt zijn kop in 't zand wat dat betreft. Hij heeft het er zonder enige twijfel voor over. Ik vind dat wel bijzonder want zijn kinderwens valt in het niet bij de mijne, maar hij vindt dat hij het niet kan maken om een operatie te weigeren als deze de kans op een kind groter maakt (en daarbij dus de kans op ivf/icsi kleiner). Hij wil ook heel graag de kans aangrijpen dat ik minder akelige onderzoeken/ingrepen/hormonen hoef te ondergaan Maar tegen de tijd dat we in gesprek gaan met de uroloog hierover zullen we verder zien, het zou me niet verbazen als hij er dan heel erg tegenop gaat zien.

quote:

Op vrijdag 17 juni 2016 09:35 schreef Barreltje het volgende:
en bobby, wat vind je man er van dat er aan zijn zaakje geopereerd gaat worden? ik kan me zo voorstellen dat mannen dat helemaal niks vinden?

Ach weet je, het is niet dat je een operatie voor je lol ondergaat, laat staan wanneer het aan de edele delen is. Ik kan me voorstellen dat dat voor vroouwen net zo goed geldt als voor mannen. Maar goed, er is een duidelijk doel (belemmering voor kinderwens wegnemen), dus dat motiveert. Er tegenop zien? Ja, dat wel.

Bij mij was sprake van een TESE. En dat wordt onder volledige narcose gedaan. Je gaat dus zonder ondergoed in zo'n kekke outfit naar de operatiekamer en komt er met een soort onderbroek + watten weer uit (en wat hechtingen natuurlijk).

Een spatader verwijderen gebeurt volgens mij onder lokale verdoving of evt. een ruggeprik, net als een PESA. Maar je hoeft sowieso niet mee te kijken hoor.

even nieuwsgierig, mag een TESE niet met ruggenprik?

quote:

Op vrijdag 17 juni 2016 14:28 schreef BobbyMcGee het volgende:

[..]

[..]

Hij steekt zijn kop in 't zand wat dat betreft. Hij heeft het er zonder enige twijfel voor over. Ik vind dat wel bijzonder want zijn kinderwens valt in het niet bij de mijne, maar hij vindt dat hij het niet kan maken om een operatie te weigeren als deze de kans op een kind groter maakt (en daarbij dus de kans op ivf/icsi kleiner). Hij wil ook heel graag de kans aangrijpen dat ik minder akelige onderzoeken/ingrepen/hormonen hoef te ondergaan Maar tegen de tijd dat we in gesprek gaan met de uroloog hierover zullen we verder zien, het zou me niet verbazen als hij er dan heel erg tegenop gaat zien.

Wel lief dat hij er zo over denkt Je doet het uiteindelijk ook met z'n tweeën

quote:

Op vrijdag 17 juni 2016 19:04 schreef GVman het volgende:

[..]

Ach weet je, het is niet dat je een operatie voor je lol ondergaat, laat staan wanneer het aan de edele delen is. Ik kan me voorstellen dat dat voor vroouwen net zo goed geldt als voor mannen. Maar goed, er is een duidelijk doel (belemmering voor kinderwens wegnemen), dus dat motiveert. Er tegenop zien? Ja, dat wel.

Bij mij was sprake van een TESE. En dat wordt onder volledige narcose gedaan. Je gaat dus zonder ondergoed in zo'n kekke outfit naar de operatiekamer en komt er met een soort onderbroek + watten weer uit (en wat hechtingen natuurlijk).

Een spatader verwijderen gebeurt volgens mij onder lokale verdoving of evt. een ruggeprik, net als een PESA. Maar je hoeft sowieso niet mee te kijken hoor.

Bij mijn man is de optie van TESE ook besproken omdat er eerst leek nog minder goed zaad te zijn. Hij trok wit weg toen er uitgelegd werd wat er ging gebeuren. Maar hij zou het ook gedaan hebben als het moest en erkend dat het voor mij ook erg belastend is en als hij zijn steentje bij kan dragen zou hij dat zeker doen. Hoe gaat het met de kleine meid?

Hier bezinkt het nieuws denk ik nu wat meer want ben vandaag wat down/verdrietig. Toch van het besef dat het natuurlijk niet gaat lukken en dat het een pittig traject zal zijn. Maar goed, eerst maar eens focussen op de bruiloft, die is over 4 weken al!

quote:

Op vrijdag 17 juni 2016 21:32 schreef MaJo het volgende:

[..]

Bij mijn man is de optie van TESE ook besproken omdat er eerst leek nog minder goed zaad te zijn. Hij trok wit weg toen er uitgelegd werd wat er ging gebeuren. Maar hij zou het ook gedaan hebben als het moest en erkend dat het voor mij ook erg belastend is en als hij zijn steentje bij kan dragen zou hij dat zeker doen. Hoe gaat het met de kleine meid?

Hier bezinkt het nieuws denk ik nu wat meer want ben vandaag wat down/verdrietig. Toch van het besef dat het natuurlijk niet gaat lukken en dat het een pittig traject zal zijn. Maar goed, eerst maar eens focussen op de bruiloft, die is over 4 weken al!

Ohw, heel herkenbare dynamiek... Eerst is er nog hoop dat na medicatie de boel wel op gang komt, daarna ontkenning dat het niet zomaar gaat lukken. En wees gerust, boosheid en verdriet komen ook nog wel. Twee jaar geleden hadden wij dit dus ook. En inderdaad was ook de bruiloft in aantocht. Dat zijn gemengde gevoelens. Geef die dus ook een plek, samen dus!

Wij moesten tijdens de huwelijksreis ook nog met twee weken pregnyl en Gonal rondvliegen. Dat was best spannend (douane kan natuurlijk vragen stellen), maar dat viel erg mee. Medicatie als handbagage en spuiten /naalden in de koffer. Ohja, en brief van de huisarts helpt ook (liefst met zoveel mogelijk stempels en handtekeningen).

quote:

Op vrijdag 17 juni 2016 19:32 schreef Elleska het volgende:
even nieuwsgierig, mag een TESE niet met ruggenprik?

Nee, een TESE gebeurt onder gehele narcose. Gelukkig maar, want ik hoefde het allemaal niet te horen wat ze deden... Het is namelijk best wel een heftige ingreep: beide testikels pellen ze een beetje af totdat ze bij het juiste weefsel zijn en daarna nemen ze een biopt en kijken ze of dat zaadcellen bevat. De ingreep duurt ongeveer een uur. Niet voor niets is het zes weken niet tillen en fietsen... (je lijf geeft dat zelf ook wel aan trouwens).

En met de kleine meid gaat het fantastisch! Ik ben helemaal verliefd op mijn beide meisjes. Maar nu iets meer op de kleine... Met mijn vrouw gaat on alles goed, herstel gaat goed en de borstvoeding is om op gang gekomen.

quote:

Op zaterdag 18 juni 2016 10:17 schreef GVman het volgende:

[..]

Nee, een TESE gebeurt onder gehele narcose. Gelukkig maar, want ik hoefde het allemaal niet te horen wat ze deden... Het is namelijk best wel een heftige ingreep: beide testikels pellen ze een beetje af totdat ze bij het juiste weefsel zijn en daarna nemen ze een biopt en kijken ze of dat zaadcellen bevat. De ingreep duurt ongeveer een uur. Niet voor niets is het zes weken niet tillen en fietsen... (je lijf geeft dat zelf ook wel aan trouwens).

SPOILER

Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.

Pfff, pittig hoor, die ingrepen
En voor MaJo! Gaat alles goed qua voorbereiden?

Wij mogen vrijdag weer langskomen voor echo 1 van ronde 2, jeuj

Zo even tijd en ruimte om te reageren.
Majo fijn dat je nu een duidelijk behandelplan hebt, ik ga heel hard voor je duimen! Geniet maar eerst lekker van je bruiloft 😘

Gygne 😘 Spannende tijden! Fijn dat het verder goed gaat qua hormonen en spuiten. En wat fijn dat de werkgever van je man zo meedenkt en meewerkt

Even een knuffel voor JM en Barreltje😘

Sam! Ook al bezig met spuiten! Hoe gaat nu?

En omdat ik het idee heb de helft te vergeten, even een dikke knuf voor jullie allemaal😘

Hoi droomvrouwtje, hoe is het met jou? Ik moest laatst nog aan je denken, toen ik dit artikel las. Natuurlijk is elke situatie anders, maar de dynamiek herken ik helemaal, ook (of eigenlijk juist) bij jou en jouw man teamlead.

Knuffels voor jullie!

(en ook andere mensen hier natuurlijk)

GVman, hier gaat het goed. 2 wkn geleden bij mijn behandelend gyn geweest. Het gaat zo goed dat ik mijzelf niet vertrouwde en dus ook twijfelde aan de controles via de ivf afdeling (waar ik mij op dit moment ook niet thuis voel omdat we nog steeds twijfelen) dus gevraagd of ik gewoon terug mocht naar het endo team. Was dus geen probleem. Heel leuk om mijn gyn weer te zien, want was meteen de laatste keer want hij gaat met pensioen. Heel verhelderend bezoek, klachten vertellen veel over hoe het met mij gaat. Echo's tonen hetzelfde beeld en ik moet daar dus op vertrouwen.

Even een quote want het lukt mij niet nog eens om het te beschrijven wat het bezoek te weeg bracht. Dit had ik in een groepsapp gegooid

quote:

Zo bezoekje eigen behandelende gyn gehad. Ik moet vertrouwen op mijn lichaam, echo match weer met mijn eigen gevoel, het gaat goed. De endo houdt zich rustig. Wel houden we vinger aan de pols en mag ik ieder half jaar terugkomen voor controle of eerder bij klachten. Nog even gehad over het ivf, zijn conclusie gewoon doen! Eerste poging moesten we eigenlijk niet meetellen en zeker nu het zo goed met mij gaat en gezien de resultaten van de 2e en 3e poging zouden er geen redenen zijn waarom het niet zou moeten lukken. Ik heb zelfs weer een extra verhoogde kans qua slagingspercentage. Maar de kogel is voor ons wat dat betreft nog niet door de kerk, de twijfel zit hem vooral in de druk die het op onze relatie zette dat het zelfs bijna onze relatie kapot maakte. En als, waar leggen we onze grens, als het niet lukt, wat dan, wat gaat dat met ons doen. Is dit hele gedoe het allemaal wel waard, dat soort dingen

Terugkijkend op het hele traject en alles er om heen. Het was gewoon te veel. 3 operaties in nog geen 2 jaar tijd, hormonen, een sluimerende depressie (die toen eruit kwam) ivf. Een lijf dat aan alle kanten zeer deed en andere persoonlijke omstandigheden. Ergens is het niet raar dat het niet lukte. En dat is meer gebaseerd op ons eigen gevoel dan dat het werkelijk zo is. Maar we zijn er dus nog steeds niet over uit. We neigen wel naar nog een keer, maar we zijn bang om toch weer over grenzen heen te gaan, terwijl nu ook de valkuilen weten en die grenzen dus ook niet meer zullen opzoeken. Gelukkig hebben nog tijd zat en wil ik eerst mijn opleiding zo goed als af hebben. Inmiddels het eerste jaar overleefd en nog een jaar te gaan!

Die link heb ik mijn man van de week ook laten lezen.

quote:

Op maandag 20 juni 2016 09:51 schreef JufMariska het volgende:
Pfff, pittig hoor, die ingrepen
En voor MaJo! Gaat alles goed qua voorbereiden?

Wij mogen vrijdag weer langskomen voor echo 1 van ronde 2, jeuj

Voorbereiden gaat goed! Toch jammer hoe het gelopen is, anders was je er bij geweest Hoe vaak moet je langs voor een echo? Om de dag? Dat lijkt me nog het pittigst, naast de eventuele hormonen.

quote:

Op dinsdag 21 juni 2016 16:59 schreef droomvrouwtje het volgende:
GVman, hier gaat het goed. 2 wkn geleden bij mijn behandelend gyn geweest. Het gaat zo goed dat ik mijzelf niet vertrouwde en dus ook twijfelde aan de controles via de ivf afdeling (waar ik mij op dit moment ook niet thuis voel omdat we nog steeds twijfelen) dus gevraagd of ik gewoon terug mocht naar het endo team. Was dus geen probleem. Heel leuk om mijn gyn weer te zien, want was meteen de laatste keer want hij gaat met pensioen. Heel verhelderend bezoek, klachten vertellen veel over hoe het met mij gaat. Echo's tonen hetzelfde beeld en ik moet daar dus op vertrouwen.

Even een quote want het lukt mij niet nog eens om het te beschrijven wat het bezoek te weeg bracht. Dit had ik in een groepsapp gegooid

[..]

Terugkijkend op het hele traject en alles er om heen. Het was gewoon te veel. 3 operaties in nog geen 2 jaar tijd, hormonen, een sluimerende depressie (die toen eruit kwam) ivf. Een lijf dat aan alle kanten zeer deed en andere persoonlijke omstandigheden. Ergens is het niet raar dat het niet lukte. En dat is meer gebaseerd op ons eigen gevoel dan dat het werkelijk zo is. Maar we zijn er dus nog steeds niet over uit. We neigen wel naar nog een keer, maar we zijn bang om toch weer over grenzen heen te gaan, terwijl nu ook de valkuilen weten en die grenzen dus ook niet meer zullen opzoeken. Gelukkig hebben nog tijd zat en wil ik eerst mijn opleiding zo goed als af hebben. Inmiddels het eerste jaar overleefd en nog een jaar te gaan!

Die link heb ik mijn man van de week ook laten lezen.

Wat fijn dat het beter met je gaat en dat de endo onder controle is. Goed ook dat jullie besloten hebben eerst alles op de rit te hebben voordat jullie eventueel weer voor een poging gaan. Het is ook niet niks dit medische traject

Ik merk zelf nu ook dat man en ik toch anders reageren. Hij snapt die gevoelens van jaloezie die ik heb niet. Vind het zelf ook heel vervelend om het te voelen maar af en toe voel ik me gewoon zo jaloers op anderen waar het wel makkelijk lukt. Hij vindt dat ik me daar niks van aan moet trekken en dat het losstaat van onze situatie maar ja, makkelijker gezegd dan gedaan

Ik besefte laatst ook wat me nog meer dwars zit. Wij waren de eerste die begonnen met onze wens en inmiddels zijn we ingehaald door behoorlijk wat vrienden. Die gaan dan allemaal vertellen hoe dat gaat zo'n zwangerschap, bevalling en de zorg voor een kind. En dan denk ik "ik had dit zo graag aan jullie willen vertellen". Tegen de tijd dat wij een kindje krijgen boeit niemand dat nog want dan weten ze allemaal toch wel hoe dat gaat. Ik kan het niet zo goed onder woorden brengen maar dat steekt me. En het is geen wedstrijd maar stiekem voelt dat wel zo