Atmosphere72 | maandag 6 juni 2016 @ 23:31 |
Zo'n anderhalf jaar geleden kwam ik op een punt waarbij ik mijzelf zowel qua innerlijk als uiterlijk drastisch wilde veranderen. Ik was depressief, had eigenlijk nergens meer zin in en zat de hele dag met de zin in m'n hoofd; ik wil dood. Ik kon zo echt niet meer verder leven. Totdat ik ergens in begin 2015 in gesprek raakte met iemand op een ander forum voor depressieve mensen. Die jongen had het erover dat hij door zelfontwikkeling, dus uit je comfort zone stappen en puur vanuit jezelf nieuwe projecten starten en boeken lezen bijvoorbeeld om zo in een meer opwaartse spiraal te komen. Dit intrigeerde mij zo dat ik ook hier mee begon. En in het begin deed ik alleen maar heel simpel begrippen opzoeken en die uit m'n hoofd leren, dus m'n woordenschat verbreden om zo af te komen van de 'straattaal'. Dit heb ik zo een tijdje gedaan totdat ik opeens op het woord 'ego' stuitte. Dit woord vond ik nadat ik er wat over las zo intressant dat ik er een aantal boeken over heb gelezen. Vanuit hieruit begon ik ook weer meer begrippen op te zoeken en meer boeken (filosofisch, geschiedenis, sci-fi) te lezen. Een paar maanden later kwam de depressie weer terug, ik zat te diep steeds in m'n eigen gedachten en leefde compleet in m'n eigen wereld (soms nog steeds) Ik daagde mezelf niet meer uit en had teveel dingen geleerd waarmee ik uiteindelijk helemaal niks mee deed in de buitenwereld. Alleen maar telkens het denken, het het denken over het denken wat ook weer denken is... In deze periode stopte ik ook met roken en ben nu 8 maanden later nog steeds gestopt. Op een gegeven moment kwam ik tot het besluit om een blog te starten, een blog waarop ik elke week een idee gaf over zelfontwikkeling zowel de uiterlijke kant (doelen bereiken, fit blijven) als de innerlijke kant (wie ben ik nou echt? Wat doe ik hier op aarde?) Dit heb ik zo'n 5 maanden gedaan. Elke week 2 blogs, wat op een gegeven moment heel veel energie van me verijsde. Kreeg vooral veel inspiratie door een beetje stil te zitten in m'n kamer, voor me uit staren, en maar malen en malen. Tussendoor dronk ik ook vrij veel alcohol omdat dat er voor zorgde dat ik wat losser over dingen na kon denken en dus weer op nieuwe ideeën kwam voor het schrijven. Eind december 2015 stopte ik met m'n blog. Ik wou weer wat rustiger aan gaan leven en mezelf minder extreem met dit soort zaken bezig houden. Begin 2016 heb ik ook vooral overal in meegedaan, ik begon minder als kluizenaar te leven en probeerde weer wat meer sociaal contact op te zoeken in de hoop wat 'normaler' (whatever the fuck that means) te leven. Ging een hele lange tijd goed. Of althans; ik forceerde het goed, beetje slap lullen en een beetje leven zoals iedereen doet. Heb trouwens gewoon werk waarmee ik in m'n eentje bezig ben voor degene die denken dat ik de hele dag op zolder zit. Dit ging weer goed tot een aantal weken terug, weer depressief en passief en lui de hele dag, kwam niks meer uit m'n vingers en ik deed ook niks meer. Gelijk ging ik weer terugdenken aan vorig jaar waarbij ik mezelf constant aan het pushen was om uit een negatieve spiraal te komen. Dus ook gedaan laatst; studie gestart die me interesseert en ik zie wel weer tot welk pad het me leid. Wat ik vooral merk is dat veel mensen hier eigenlijk totaal niet mee bezig zijn. Hoor vooral veel dingen over facebook de hele dag door en dingen als het nieuws en degelijke maar dat mensen vanuit zichzelf echt met iets nieuws, met iets authentieks zou je kunnen zeggen bezig zijn, dat hoor ik gewoon weinig tot nooit. En dat vind ik jammer en dat vind ik ergens ook gevaarlijk dat mensen over het algemeen zo lui zijn geworden tegenwoordig. Jezelf ergens in verdiepen word al als 'moeilijk doen' beschouwd. Dat is ook totaal niet waar mensen voor bedoelt zijn, we moeten groeien als mens en verder ontwikkelen tot we uiteindelijk sterven. Kijk maar als mensen op het perron staan op de trein te wachten, mensen worden na 5 minuten al ongeduldig, ze willen weer verder naar hun volgende bestemming. En zo is dat eigenlijk met alles zo, met stilzitten en in een passieve luie houding blijven hangen bereik je niks en is ook zonde van de kostbare tijd die je hier op aarde hebt. En helaas zie ik het te vaak in mijn omgeving en ook bij m'n vriendengroep, mensen die alleen maar voor de tv hangen na het werk en constant andere soorten comfort op zoeken en dus eigenlijk helemaal niks doen. Ik probeer hier niemand te overtuigen met mijn stuk tekst, het is alleen maar iets wat ikzelf vaak zie en ik vind het ook een gevaarlijke ontwikkeling. Ik wou het ook even van me af schrijven en ben ook benieuwd hoe anderen tegen dit soort dingen aankijken. | |
imikethat | maandag 6 juni 2016 @ 23:34 |
Eensch, de maatschappij is veel te oppervlakkig | |
madam-april | maandag 6 juni 2016 @ 23:53 |
Hoeveel mensen in jouw omgeving weten dat jij je zo intensief met zelfontwikkeling bezig houdt? | |
Postbus100 | maandag 6 juni 2016 @ 23:54 |
Ook mee eens, doe het ook te weinig. Ik heb ooit op mijn 18e een half jaar een traject gevolgd (drie dagen school, de rest kon je gebruiken voor bijbaantje) waarin ik mij enorm heb ontwikkeld. Ik ga nu richting de dertig en heb lang kunnen teren op alles wat ik daar heb geleerd, maar inmiddels is het alweer zo lang geleden en ben ik veranderd, dat ik wel weer opnieuw zoiets zou willen doen. Jouw post raakt dat ook. | |
Atmosphere72 | dinsdag 7 juni 2016 @ 00:00 |
. 1 goede kameraad die ik al jaren ken en er zelf ook wel voor open staat. Verder begrijpt m'n pa me redelijk en m'n moeder doet een poging om het te begrijpen. Maar ik zie zelf vaak aan haar dat ze het nogal apart vind. | |
madam-april | dinsdag 7 juni 2016 @ 00:21 |
Dus de rest van jouw omgeving weet het niet. Zou het niet zo kunnen zijn dat jij lang niet de enige bent, maar dat je het gewoon niet weet van die mensen? Ken je 'over de streep' / 'if you really knew me'? | |
Kamina | dinsdag 7 juni 2016 @ 08:33 |
Zelf ben ik voorstander van onpersoonlijke zelfontwikkeling. | |
Libertarisch | dinsdag 7 juni 2016 @ 11:07 |
Ik ben vanaf mijn 16e eigenlijk echt begonnen met zelfontwikkeling. Ik heb mezelf van alles aangeleerd (gitaarspelen), ik heb een motorrijbewijs en autorijbewijs gehaald, ik heb veel reizen gemaakt, veel gelezen over filosofie/religie/spiritualiteit/politiek/geschiedenis/wetenschap (vooral psychologie en hersenwetenschap), ik heb nu mijn Bachelor afgerond. Ook wat sex, drugs en rock&roll als student natuurlijk ![]() Ik merk dat er heel weinig mensen zijn die echt een brede interesse hebben in 'diepere' zaken en dat de meeste mensen zich hier ook helemaal niet mee bezig houden. | |
icecreamfarmer_NL | dinsdag 7 juni 2016 @ 12:16 |
Mee eens, erg apart overigens. Ik doe nu 5 jaar min of meer hetzelfde werk en wil weer gaan studeren. Hier leer ik namelijk niets meer. | |
Hallmark | dinsdag 7 juni 2016 @ 12:58 |
Dat ligt echt helemaal aan je vriendengroep, hoor. Mijn vriendengroep is bezig met: - een gezin opbouwen - een bedrijf van de grond krijgen - emigratie naar Australie - een klus in klimaatonderzoek - een rondreis door Europa Misschien ken je alleen maar sufkutten? | |
Polenbatser | dinsdag 7 juni 2016 @ 13:07 |
Maar misschien zijn die mensen wel tevreden met hoe hun leven er nu uitziet? Dan is de drang om iets nieuws te proberen ook niet zo groot. Ik herken wel een stuk wat je schrijft, ook ik ga nieuwe dingen doen als ik me echt slecht voel, maar gaat het wat beter dan ebt dat weer weg tot ik terugval en dan begint het cirkeltje opnieuw. | |
OliverNelsonRemix | dinsdag 7 juni 2016 @ 14:07 |
Diepere zaken zijn een illusie. | |
Libertarisch | dinsdag 7 juni 2016 @ 16:49 |
Dat kan ik me voorstellen. Ik zou knettergek worden als ik elke dag hetzelfde werk zou moeten doen (en niks bij zou leren wat voor mij gelijk staat aan stagnatie). | |
icecreamfarmer_NL | dinsdag 7 juni 2016 @ 16:59 |
Naja ik heb best veel geleerd de afgelopen jaren maar het laatste jaar is daar de klad wel ingekomen. | |
K44S | dinsdag 7 juni 2016 @ 17:11 |
Ik houd me tegenwoordig bezig met dit soort TEDx filmpjes. Tijdlang zitten worstelen met wie ik ben,wat ik wil etc. Wie ik ben, weet ik vooralsnog niet echt. Ik weet wel dat ik inmiddels de financiële middelen heb om dingen te doen waar ik later profijt van heb ondanks de prijs (gitaarspelen+lessen= aardige duit). Boeken kopen om daar wat uit te leren. Een baan met veel (persoonlijke)-coaching. Het is wat. | |
RM-rf | dinsdag 7 juni 2016 @ 17:15 |
dat is toch ook gewoon hun keuze, waarom zouden zij hetzelfde moeten doen als jij en waarom noem je dat zelfs 'gevaarlijk' ? Mensen _moeten_ helemaal niet groeien, verder-ontwikkelen tot ze sterven.. mensen kunnen gewoon zelf hun leven vrij bepalen en mits ze gewoon tevreden zijn met wat ze hebben, heeft niemand het recht zich als 'beter' voor te doen, enkel omdat hij andere keuzes voor zichzelf maakt in zijn leven. | |
Meneertje_flapdrol | dinsdag 7 juni 2016 @ 17:45 |
Ik ben ook pas na mijn schooltijd tot ontwikkeling gekomen. Eerder was er dat openstaan voor en verlangen naar nog niet echt. Je moet er ook aan toe zijn, eerder lukt het toch niet je geest open te stellen voor nieuwe dingen. Vaak is dat ook het ding met mensen. Je kunt ze wel willen veranderen en denken dat jij het beter weet en zij de weg moeten volgen die jou gelukkig maakt, maar als hun geest niet openstaat, dan komt het er simpelweg niet door. En vaak is het, helaas, ook zo dat mensen eerst door diepe dalen moeten gaan voordat ze open gaan staan voor andere dingen. Overigens komt een zeer groot deel van het menselijk lijden voort uit het denken, en het tegelijkertijd totaal onbewust zijn dat het daaruit voortkomt. Inzicht krijgen in de mechanismen van het denken, het voelen en het najagen van innerlijke impulsen (wat in feite niet meer dan kleine 'stroomstootjes' zijn die we zelf - van binnen, onbewust - tot grote proporties opblazen) is in feite heel belangrijk. Het zou al op basisscholen onderwezen moeten worden. Wat zal het een hoop ellende in de wereld voorkomen. Inzicht-meditatie is het antwoord! | |
magnetronkoffie | woensdag 8 juni 2016 @ 17:17 |
Ik vind dit wel een interessant onderwerp. Ik ben al een hele lange tijd bezig met persoonlijke ontwikkeling en het heeft me echt verder gebracht. Ik kan nu dingen doen die ik vroeger voor onmogelijk hield. 1 van de mooie dingen van persoonlijke ontwikkeling is dat je dit altijd meeneemt. Een opleiding in 1 vakgebied is vrij nutteloos zodra je in een ander vakgebied te werk gaat, maar steeds ontwikkelende zelf neem je altijd met je mee. Iedere heeft een eigen weg, al zijn er wel veel dingen universeel. Vind zelf trouwens het "uit je comfortzone moeten stappen" erg overrated, ook al is een portie lef zeker wel handig. Ik ken verder trouwens maar weinig mensen die hiermee bezig zijn (of die zich hier openlijk over uitspreken). De meeste mensen hebben hier sowieso geen behoefte aan en vinden het allemaal wel best. Lekker oppervlakkig, maar das niet mijn ding. Graven levert veel meer dingen op, zeker als je 1 van de weinigen bent. | |
-Phineas- | woensdag 8 juni 2016 @ 17:40 |
Ik herken wel een heleboel in je verhaal... Vind het wel leuk/ grappig dat ik niet de 'enige' ben die zich daarmee bezig houd.(Voelde mij daarom altijd wel een beetje apart/ anders dan de rest.... Hield me andere dingen bezig dan leeftijdsgenoten. En wat jij zegt.. Zovelen gezegd dat ik te diep/ moeilijk doe..Of grapten weleens of ik niet oud aan het worden was) Wat bij mij een tijdje wel het geval was... Ik veranderde drastisch van de ene op de andere persoonlijkheid met als gevolg dat je niet meer weet wie je echt bent snap je? Ik verdiepte op een gegeven moment zoveel in zoveel verschillende dingen..dat ik een beetje besluiteloos aan het worden was. En deze periode was wel heel naar (kon door de bomen het bos niet meer zien...ook twijfelde/ twijfel ik wel of ik hiervan wel gelukkig werd. Wijzer in ieder geval wel.. Maar je begint je toch af te vragen waarom die 'oppervlakkige' mensen nu juist het gelukkigst lijken te zijn...' Weet niet of dit herkenbaar voor jou is...? Maar bij mij was dat tenminste wel zo. Maar ja... Je bent dus niet de enige die er zo over denkt ![]() [ Bericht 4% gewijzigd door -Phineas- op 09-06-2016 19:05:41 ] | |
RaXz | woensdag 8 juni 2016 @ 17:48 |
Ik heb mij hier ook vaak mee bezig gehouden in het verleden, in m'n school tijd was ik best depri en ook in m'n eigen wereldje. Maar ik ben daar met verloop van tijd uitgekomen en daarna pushen om grenzen te verleggen en zodoende mijzelf meer te ontwikkelen. Ik herken dat denken over denken etc. ook wel, dat is wel het teken dat je meer in je hoofd leeft, soms kan het helpen, wanneer je het opmerkt, om meer op je adem of hartslag te letten, je bent meer dan je hoofd. ![]() Je hebt gelijk dat er niet veel mensen daar mee bezig zijn, de samenleving is veel meer doelgericht, plat betreden paden met transport banden om zo snel mogelijk bij het doel te geraken. Het is veel beter om (soms) af te wijken en je eigen pad te lopen, wellicht is het langzamer maar het kan je op plekken brengen waar je nooit terecht zou gekomen zijn via de conventionele manieren, het leven kan je dan ook wel zien als een avontuur. ![]() Do not go where the path may lead, go instead where there is no path and leave a trail. -Ralph Waldo Emerson | |
Hallmark | woensdag 8 juni 2016 @ 18:16 |
Plus dat het zijn optiek is dat ze zichzelf niet ontwikkelen. Misschien hebben ze een diepere wereld die schuil gaat achter het dagelijks leven. Ik leef momenteel een heel saai leven, en TS zou dat beschrijven als "zichzelf niet ontwikkelen". Ondertussen vind ik het vaderschap zodanig veeleisend dat ik alleen met de grootste moeite het hoofd boven water kan houden. Dus TS, wat wil je nou eigenlijk bereiken met je observatie? | |
Atmosphere72 | woensdag 8 juni 2016 @ 21:33 |
Helmaal niks. Ik doe gewoon mijn zegje en verder zie ik wel waar dit topic heen gaat. | |
magnetronkoffie | donderdag 9 juni 2016 @ 02:54 |
Ik ben nogal erg moe en wil ook zo m'n nest gaan opzoeken, maar wil toch even op deze vraag gereageerd hebben. Als je wilt, quote deze reactie even, dan kan ik er morgen wat beter op reageren ook ![]() Ik voelde me altijd al anders dan de anderen, dit gevoel had ik op de basisschool al, nog ver voordat ik in groep 8 zat. Misschien al sinds ik überhaupt op school zat. Ik kreeg zo vaak het goedbedoelde advies dat ik teveel nadacht, dat ik teveel doorvroeg, dat ik niet zoveel moest nadenken en dat ik niet alles moest kapot-analyseren...maar dit hoort bij mij. Ik ben nou eenmaal een denker en het is natuurlijk voor mij om (in tegenstelling tot het gros hier) me ook in die 3e dimensie te begeven (ook de diepte in te gaan) waar dat gros dit maar een gek idee vindt. Ik was een professortje, maar wel wat sociaal awkward. Maar gek genoeg heb ik m'n oude schoolrapporten vorig jaar ofzo teruggelezen en daarin werd ik de eerste jaren beschreven als iemand die graag contact zocht, maar deze niet vond (want ze waren anders en vonden me raar, ze waren niet zoals ik) en naarmate de jaren volgden, werd ik steeds stiller en trok ik me steeds meer terug. Want waarom zou ik blijven proberen aansluiting te vinden met leeftijdsgenoten als zij mij sowieso niet of nauwelijks kunnen accepteren. Ik was de laatste jaren op de basisschool al depressief. Dat van verdiepen in teveel dingen parallel, is iets wat ik me op een gegeven moment realiseerde en besefte, waarna ik besloot dat wanneer ik op een gegeven moment mijn oorspronkelijke doel voorbij aan het schieten was, ik dit beter even kon laten liggen en diezelfde passie en energie steken in iets wat zeg maar voor mijn moeite, rendabeler was. Zo heb ik geleerd dat ik dingen wat meer kan loslaten. Ik heb verder een ontembare drang om te weten, te begrijpen en om te leren. Maar dit moest ik zelf doen, want mijn leeftijdsgenootjes waren oppervlakkig. En waarom? Daar ben ik pas jaren later achter gekomen (want er was niemand die het me wou uitleggen, of ze bleven vaag en/of zetten me op een dwaalspoor). Het ding is dat de meeste mensen juist zo gelukkig zijn omdat ze oppervlakkig zijn en omdat ze niet verder graven. Want zolang je de problemen niet hoeft te zien en gewoon met de rest mee kan blijven doen...dan is het toch goed zo? Nou niet dus ![]() Ze kiezen ervoor niet te zien. Dit is ook (deels) waar die ongeschreven regeltjes vandaan komen die onuitlegbaar zouden zijn, maar die regels zijn niet ingewikkeld, maar niemand wil het erover hebben, want dan ga je die 3e dimensie in en dat is raar en sommigen lijken dit zelfs gevaarlijk te vinden of zo. Maar zolang niemand het over deze regeltjes heeft terwijl een deel van deze mensen met een instemmende knik naar een ander onderling meteen begrijpen waar ze beiden staan en verder niks zeggen, is er ook niks aan de hand. Wat niet weet, wat niet deert? Ik weet het niet precies, maar ik ben niet langer van plan me aan dit soort regeltjes te gaan conformeren. Want waarom zou ik? Ik heb hier (vooral de laatste paar jaar) erg veel over nagedacht en begrijp dingen ook steeds beter. Ik merk ook dat dit geregeld terugkomt, maar eigenlijk is het helemaal niet zo ingewikkeld. Houd er rekening mee dat de meeste mensen gewoon oppervlakte-dieren zijn en net zoals jij blijkbaar geen oppervlaktedier kunt zijn, kunnen zij ook niet de diepte ingaan. Je kunt het beste je tijd en energie steken in mensen waar je wel mee door kunt groeien en waarbij je niet in een levenslang schaakspel verzeild raakt en wel je eigen ding kan doen. Jezelf ontwikkelen is fantastisch...vaak ![]() ![]() | |
LionPopChoc | donderdag 9 juni 2016 @ 12:54 |
Persoonlijke ontwikkeling is voor iedereen anders, en je kunt niet aan de buitenkant zien of iemand lui is. Weet je wat ik niet begrijp, dat mensen zo makkelijk een oordeel vellen zonder inhoudelijke informatie. En als ze die dan achteraf krijgen is het ineens, goh dat wist ik niet sjeetje dat veranderd je perspectief wel he. | |
RM-rf | donderdag 9 juni 2016 @ 12:56 |
zo'n beetje als mensen die gewoon wat op een sociale media-website posten zonder daarbij een 'doel' te hebben? gewoon als 'nutteloos tijdsverdrijf' ? ![]() | |
-Phineas- | donderdag 9 juni 2016 @ 22:05 |
Haha rustig aan ![]() Houd er wel rekening mee dat dit niet mijn topic is hé hahaha ![]() Het vetgedrukte zou ik zelf geschreven kunnen hebben...(Slaat en-orm op mij) In mijn basisschool periode was ik echter niet net als jij veel op zoek naar contacten...ik kon mij wel vermaken in mijn eentje en wat enkele vrienden (waar ik zelf nooit echt achter na ging of zo...vond het allemaal wel best) Totdat de lerares zei dat ik nogal in mij zelf was gekeerd...en toen leek ik een beetje gepusht te worden om meer met de rest om te gaan maar daar had ik gewoon geen zin in... maar als er telkens word benadrukt dat je alleen bent en asociaal..ja dan wil je toch wel wat socialer zijn en ineens wel wat meer vrienden willen hebben maar zelfs dan.. die docenten vonden dat ik niet genoeg mijn best deed om mij socialer op te stellen in de klas/ dachten dat ik een probleem had. Naarmate de jaren volgden ben ik juist een stuk opener geworden (als ik tegen mensen zeg dat ik vroeger teruggetrokken was... dan kijken ze mij altijd wel verbaasd aan..tenzij je mij goed kent/ wat langer kent... of eigenlijk ook weer niet nu ik er zo over nadenk) Maar bepaald gelukkiger ben ik er ook niet op geworden.. en dat is wel heel raar want ik ben nu niet sociaal akward en zijn er meer mensen die mij kunnen waarderen en toch ben ik niet bepaald gelukkig.. Dit dus...ergerde mij daarom ook dood aan die docenten die me pushten om ook een keer met de rest mee te doen.. Ja ik ook.. maar ik heb nog wel periodes wanneer ik weer terugval of iets in die richting... ik weet niet hoe ik het moet benoemen maar dan komt alles weer naar boven voor een tijdje... Daar ben ik al achtergekomen en de grootste grap is dat ik ook oppervlakkiger ben geworden/ geprobeerd...maar ook door het oppervlakkig worden ben ik ook blijkbaar ook niet gelukkiger geworden..het werkt wel voor even maar ik heb de hele tijd een naar steekje dat zegt 'word wakker! Er moet toch meer zijn..?' Snap je wat ik bedoel? | |
magnetronkoffie | vrijdag 10 juni 2016 @ 05:13 |
Dit is gewoon on-topic ![]() Zonder te leren waar het mis gaat, kan je ook niet leren hoe het beter kan. Ding is dat ik mezelf prima kan vermaken, maar ook merk dat ik niet als kluizenaar zou kunnen leven (niet full-time in elk geval ![]() Wat ik wel heb geleerd, is dat contact met de ene persoon wel 100x zwaarder kan zijn dan met de andere persoon. Sommige mensen slurpen me leeg en leveren gewoon heel weinig op. Dan heb ik het gevoel alsof ze liever dom willen blijven en liever door willen gaan met het herhaaldelijk maken van dezelfde fouten en tegen de tijd dat zij dan eindelijk tot bezinning komen, lig ik alweer mijlen ver op ze voor (en willen ze dat ik op ze wacht ![]() Ik ben ook enorm veel opener geworden, in veel opzichten een heel ander mens dan toen. Maar tegelijk heb ik ook deeltjes van mezelf verloochend en die deeltjes wil ik weer terug. Die had ik nooit moeten wegcompenseren om "erbij" te horen, want dat zal in de meeste gevallen toch nooit helemaal zo zijn. Als ik dan "de rare" moet zijn (ongeacht wat ik doe, het is nooit goed genoeg), dan liever die rare die zoveel mogelijk zichzelf is en gelooft in zijn kwaliteiten. Wat ik wel heb gemerkt, is dat het bij mij alle kanten op kan schieten, maar dat daar gewoonlijk wel een goeie reden voor is. Dat ik die reden zelf niet altijd snap (of in elk geval niet op tijd), is op zich ook geen ramp. Ik hoef niet altijd overal meteen een antwoord of verklaring voor te hebben (en al helemaal niet altijd te geven) Ik heb dit soort dingen al zo lang geprobeerd...het past niet bij mij en het hoort ook niet bij mij. Ik wil gewoon mezelf kunnen zijn, maar ik krijg dan wel vaak het verwijt dat ik me eens een beetje zou moeten gaan aanpassen, terwijl ze hun eigen adviezen niet eens zelf kunnen toepassen. Maar natuurlijk is dat maar een smoesje. | |
-Phineas- | vrijdag 10 juni 2016 @ 16:52 |
Dit snapte ik niet helemaal (denk het wel.. maar weet het niet zeker) Bedoel je hiermee dat je mensen wilt helpen en dus energie aan ze besteed en vervolgens niet gebruik maken van je hulp.. of bedoel je hiermee mensen waaraan je energie besteed maar die je geen plezier opleveren of datgene leveren waarop je had gehoopt? Schuingedrukte... precies en dat heb ik nog steeds maar omdat ik heel veel 'persoonlijkheden' heb gedragen voelt het alsof ik nergens (bij welke persoonlijkheid dan ook) ik pas zeg maar..ik voel mij bij geen enkele persoonlijkheid prettig/ mezelf. Je zei ook dat je bepaalde delen van jezelf hebt weggecompenseert... wat voor delen bedoel je eigenlijk.. en hoe komt het dan dat ze niet zo snel meer terugkomen want dit heb ik soort van zelf ook (ik heb het nu over bepaalde karaktertrekjes die ik zelf heb weggecompenseert.. maar weet niet of dat is wat je bedoelt) Vetgedrukte.. tegenwoordig (wat ik tenminste heb gemerkt) is het volgens mij wel een standaard regel geworden dat de minderheid zich aanpast aan de meerderheid en niet andersom... maar ik heb wel vaak gemerkt dat de minderheid nog weleens dingen ziet die de meerderheid over het hoofd ziet/ of het juist niet willen zien. Maar ik heb nooit begrepen waarom die meerderheid het niet wilt zien. Zelf wil ik wel de onderliggende gedachte van bepaalde zaken zien maar die zie ik soms weer niet maar daar graaf ik wel naar maar dan kan ik het op een of andere manier ook niet vinden zeg maar..en dat is enorm frustrerend want daardoor lijk je weer oppervlakkig en zweverig maar dat ben je ook weer niet omdat je er toch naar zoekt.. snap je wat ik bedoel? | |
Meneertje_flapdrol | vrijdag 10 juni 2016 @ 17:14 |
Wat is 'voorlopen op een ander'? En waarom is je hoofd niet constant vol willen stoppen met externe informatie 'dom blijven'? ![]() | |
magnetronkoffie | vrijdag 10 juni 2016 @ 20:25 |
Ik merk dat de dingen waar ik over nadenk, voor veel mensen gewoonweg niet belangrijk zijn, terwijl ze er wel moeite mee hebben en deze moeite wordt voor een deel veroorzaakt doordat ze dezelfde fouten blijven maken. En tegen de tijd dat bij deze mensen eindelijk het kwartje valt (bijvoorbeeld omdat er erg veel tijd overheen is gegaan of omdat ik er erg veel tijd/energie in heb gestopt het ze uit te leggen), is er al zoveel tijd voor mij verloren gegaan die ik veel beter had kunnen besteden. Ik vind dit wel jammer om te lezen, dat je nergens jezelf voelt. Dat je veel 'persoonlijkheden' hebt, kan meerdere oorzaken hebben en heeft wat mij betreft zeker ook voordelen. Het geeft aan dat je dingen op verschillende manieren probeert en dat je een bepaalde mate van flexibiliteit hebt. Dat laatste hebben veel mensen niet. Wat goed voelt, kan je eigenlijk pas leren zodra je jezelf goed kunt aanvoelen en ik heb dit o.a. geleerd door dingen te proberen om vervolgens in mijn eigen tempo op die ervaringen te reflexteren, etc enz. Wat ik o.a. heb weggecompenseerd, zijn kenmerken en trekjes die "ongewenst" waren, maar ik kan er zo snel niet een paar benoemen en dit komt ook omdat ik me dit eigenlijk pas een paar weken realiseer. Ik weet wel dat dit te maken heeft met wat als "ongewenst gedrag" bij mij werd gezien, maar ik heb gemerkt dat (ook al bracht dit ook wel voordelen, vooral ook in m'n leerproces), ook al pas ik me aan, ik altijd "anders" zal zijn en de verschillen meestal als zwakte gezien zullen worden. Dit heeft vooral met sociaal doen te maken. Ik heb soms wat meer bedenktijd nodig, maar omdat ik die niet kreeg (want anders was ik bijvoorbeeld een slome sukkel), moest ik meteen maar wat zeggen waar vervolgens weer misbruik van gemaakt werd (denk hierbij bijvoorbeeld aan iets toezeggen omdat iemand lief vraagt en erg omhoog lijkt te zitten, maar waarvan ik achteraf denk "ik had gewoon "nee" moeten zeggen"). Niet alleen heb ik, juist door me aan te passen aan deze norm, mezelf verloochend en de mensen die misbruik van mijn zwaktes wilden/willen maken in de kaart gespeeld door te hard te proberen aan hun wensen te voldoen, maar ook heb ik hierdoor dingen niet eerder kunnen leren die ik wel eerder had geleerd als ik dichter bij mezelf was gebleven. Later kreeg ik de diagnose autisme en werd voor mij in de jaren daarna steeds meer duidelijk. Maar als ik tegenwoordig aan ditzelfde type persoon uitleg waarom ik een eigen pad bewandel (bijvoorbeeld dat ik meer bedenktijd nodig heb of waarom ik werkende oplossingen bedenk voor problemen, maar die dan weer niet zouden mogen omdat dat asociaal zou zijn of wat dan ook (want niet op hun manier slim, maar op de mijne (namelijk dat het gewoon werkt))), dan willen deze personen nog steeds proberen mij van mijn pad af te sturen en meer richting hun pad te laten gaan. Doe ik dat niet, dan komen de verwijten die simpelweg onzinnig zijn. Nu herken ik het ook bij anderen Waarom ze het niet willen zien, is eigenlijk heel simpel: Omdat het niet in hun voordeel is. Deze mensen denken vanuit de groep en streven een soort eenheid na. Maar dit betekent ook dat het (vooral voor diegenen die het gevoel hebben weinig status in deze groep te hebben) hebben van andere meningen zeg maar soort van niet toegestaan is en daarom willen ze het niet horen. De groepsmechaniek is er 1 van constant met elkaar re-kalibreren en constant elkaar beïnvloeden, als een soort politiek-getint schaakspel. Dat de minderheid zich zou moeten aanpassen aan de meerderheid, is natuurlijk alleen maar in het belang van de groep die deze meerderheid lijkt te vormen, maar het is natuurlijk onzinnig hieraan deel te gaan nemen als ik vervolgens (juist omdat ik zo anders ben en de groep liefst een egale massa wil hebben) ergens onderaan hun rangorde ga eindigen? Zodra ik mijn eigen ding kan doen, word ik veel slagkrachtiger en kan ik veel meer bereiken dan ik had kunnen bereiken als ik me aan deze meerderheid had geconformeerd (zoals niet meer chronisch depressief zijn en aan de pillen moeten). Deze groep blijft, juist doordat er eigenlijk geen echte richting is en nauwelijks progressie vertonen als het bijvoorbeeld op persoonlijke ontwikkeling aankomt, dus bij mij achter, omdat ik een vrije denker ben en niet deze regeltjes hoef na te streven om een goed mens te zijn. Dat goeie mens ben ik van mezelf al en een groep die mij trapt is geen groep waar ik deel van zou willen zijn. Ja. Het ding is ook dat je denk ik eigenlijk vrijwel geen flauw idee hebt -waar- je zou moeten graven, dus probeer je even hier, daarna daar, even een andere graaftechniek uitproberen waar je eerst maar even op moet kunnen komen...dat is heel tijdrovend. Klopt dat een beetje? | |
-Phineas- | maandag 13 juni 2016 @ 20:25 |
Niet iedereen ziet even snel het licht aan de horizon.. ik denk wel dat het handig is dat voordat je probeert anderen mensen iets te overtuigen of te helpen dat je daarmee rekening houd en dat niet iedereen op dezelfde manier denkt/ informatie verwerkt krijgt... Het probleem is eerder dat alles juist zowel goed als slecht aanvoelt.. en dat is het hele verwarrende van mij. Je hebt trouwens wel gelijk met flexibiliteit.. Ik kan nu wel heel gemakkelijk aan alles en iedereen aanpassen en ik voel wel aan wat bepaalde mensen precies willen of van je willen en daarop stem ik mij af.. Daarom kan ik het nu wel met iedereen wel opschieten en heb ik weinig tot geen conflicten maar ergens voel ik mij tegelijk wel een beetje opgelaten.. alsof ik helemaal geen persoonlijkheid heb en maar een of ander wezen ben die met de rest meegaat.. maar dat is het ook weer niet.. want hoewel dat wezen wel perfect lijkt af te stemmen met de rest is het toch anders dan anderen.. Volgens mij zit hier hem het verschil. Ik vind het wel ontzettend knap dat je zulke situaties doorziet en je niet van de kaart laat sleuren moet ik zeggen.. Volgens mij heb ik dit juist omgekeerd..en is het dat waarin het bij mij fout gaat. Ik laat mij op een of andere manier steeds (onbewust) van mijn pad af sturen maar tegelijk doe ik het zelf..en heb ik oprecht twijfels gekregen over het pad dat ik aan het bewandelen was en dus probeer ik een nieuwe en dan weer een nieuwe totdat je alle paden die je bent tegengekomen gebruikt hebt en dan niet meer weer wat je moet doen.. Dit klopt wel als een bus moet ik zeggen. Weet niet hoe je het doet, maar je beschrijft het wel perfect ![]() [ Bericht 0% gewijzigd door -Phineas- op 13-06-2016 20:33:44 ] | |
magnetronkoffie | dinsdag 14 juni 2016 @ 08:31 |
Dit klopt helemaal ja. Wel merk ik dat niet in alle gevallen het alleen maar een kwestie is van iets niet kunnen zien. Vaak willen ze bepaalde dingen gewoon niet zien. Dit klinkt alsof je voor je gevoel iets doet wat voor jou tegenstrijdige gevoelens oproept. Even een voorbeeldje: Het zou bijvoorbeeld kunnen zijn dat je vak A wilt doen, maar van je ouders vak B moet doen. Als je vervolgens voor vak B slaagt, kan je aan de ene kant blij zijn dat je ouders trots op je zijn dat je zulke mooie cijfers hebt gehaald (en jijzelf wellicht ook, want je hebt het zelf gedaan enzo ![]() Kan je je in zoiets als bovenstaande een beetje vinden? Ik probeer ook maar mee te denken btw ![]() Klinkt meer alsof je dat bent wat de ander van je verlangt, zonder dat je je eigen persoonlijkheid en/of karakter zeg maar veto-recht geeft. Heb je soms het idee dat je jezelf soort van verloochent? Je doet het zelf, omdat je aardig gevonden wilt worden of zo misschien? Ja dank je ![]() Dit is namelijk ook een beetje hoe ik het in jouw geval had aangepakt, als ik in een vergelijkbare situatie als de jouwe had gezeten ![]() | |
-Phineas- | dinsdag 14 juni 2016 @ 15:50 |
Dat voorbeeld die je geeft kan ik mij inderdaad heel erg in vinden.. maar ik heb het zo..omdat ik bijvoorbeeld voor vak B slaag (terwijl dat niet mijn eerste keuze was) denk ik dat wel tenslotte dat mijn moeder het inderdaad mij beter de juiste weg zou kunnen leiden dan ik zelf snap je het een beetje? Ik heb regelmatig twijfels aan mijn keuzes/ beslissingen/ persoon over mijzelf en anderen geven je dan tips en die volg ik op met als resultaat dat het voor even wel (heel) goed werkt maar daarna toch weer niet lekker zit.. Ik heb niet echt het gevoel dat ik mijzelf verloochen...meer het tegenovergestelde bijna Daar dacht ik ook al aan, maar dat is het ook niet als ik er zo over nadenk....(want Ik weet wel dat niet iedereen je aardig kan vinden en ik hecht alleen aan de mening van een paar waardevolle mensen in mijn leven..de rest interesseert mij niet) Maar het is meer zo dat ik mij heel goed in anderen kan verplaatsen en ook vaak voel wat zij voelen (klinkt wat zweverig misschien) Als ik aardig ben dan ben ik wel weer oprecht aardig en niet aardig omdat ík aardig gevonden wil worden. Dat afstemmen op anderen gebeurt gewoon automatisch, maar juist omdat het automatisch gaat voel ik mij net een robot of pop zonder enig gevoel of persoonlijkheid die zich gewoon afstemt op anderen. Klinkt heel raar dit (en een beetje tegenstrijdig als ik het zo lees..maar dit is het wel weer) [quote] | |
magnetronkoffie | dinsdag 14 juni 2016 @ 17:08 |
Ja, ik denk van wel (in elk geval qua gevoel). Kan dit misschien komen omdat je moeder het beste met je voorheeft en je erop vertrouwt dat het gevoel of het standpunt dat je ook echt vindt, voelt en merkt dat je moeder het beste met je voorheeft, zeg maar ervoor zorgt dat je mee ernaar neigt de adviezen op te volgen van je moeder (en die paar anderen waar je het over had) omdat je erop vertrouwt dat dit inderdaad het beste voor je is? Ook al voel je eigenlijk wel een beetje aan dat je eigenlijk wat meer richting je 1e keus trekt? Dit is jarenlang een soort valkuil van me geweest en mijn ervaringen waren eigenlijk altijd achteraf dat ik het gevoel had alsof ik toch wel een beetje genaaid was. Maar ditzelfde gevoel was ook tegenstrijdig, omdat ik er blind op wil kunnen vertrouwen dat de mensen die het beste met me voorhebben (of waarvan ik wil/wens dat dat zo is) mij adviezen zullen geven die voor mij uiteindelijk het beste zijn en/of het beste bij mij passen. Wat ik tegenwoordig doe, is dat ik bij twijfel al-tijd mijn gevoel/mijn hart zal volgen. Tot nu toe nog geen spijt van gehad ![]() ![]() ![]() Dit klinkt idd meer als empathie en niet zozeer aardig gevonden willen worden, mede daar je aangeeft dat dit automatisch gaat. Ik merk zelf dat de stemming van een ander mijn stemming beïnvloedt. Voelt een ander zich slecht, dan heb ik de neiging daarin mee te gaan en me ook slecht te voelen. Omgekeerd werkt dit net zo (maar dit vind ik dan wel weer erg leuk! ![]() Ik merk wel dat wanneer ik op mezelf ben (alleen thuis, voor een dagje oid), dat ik -dan- pas echt -mijn eigen- stemming merk. Ik ga dan ook vaak veel over dingen nadenken, ook aan mensen en over wat voor (soort) band ik met ze heb. Maar zo word ik tenminste niet als het ware "afgeleid" of "gestoord" of "beïnvloedt" door de meningen, intenties en stemmingen van anderen (maar kan me evengoed wel bijvoorbeeld zorgen maken over iemand of juist heel erg blij voor iemand zijn, kan zo een big smile op m'n gezicht toveren! ![]() En ten slotte deze 2 stukjes en zijn ![]() ![]() | |
-Phineas- | dinsdag 14 juni 2016 @ 18:04 |
Ja dit klopt he-le-maal.. ik kan er letterlijk niks aan toevoegen.. En ik vertrouw erop omdat het meestal (de adviezen die mijn moeder geeft) wél vaak weer een goed resultaat geven maar niet altijd even.. en dan luister ik weer naar iets anders.. maar daarom luister ik weer nooit naar mezelf.. maar dat is ook weer iets want mezelf zegt weer dat ik naar mijn moeder moet luisteren en dan weer naar iemand anders.. en dan weer naar iemand anders.. en dan kom je erachter dat je eigenlijk helemaal geen eigen weg hebt maar dat je op meerdere voorgestelde wegen aan het stuntelen bent.. Sorry trouwens dat ik echt heel vaag ben.. ik probeer het wel zo duidelijk mogelijk over te brengen maar dit is het duidelijkst wat ik ervan kan maken.. Vetgedrukte heb ik dus ook helemaal! Schuingedrukte... weet je wat bij mij dus zo is? Ik hoor meestal mijn hart of gevoel niet spreken voor ik een beslissing maak. Daarvoor komen allemaal stemmetjes die zeggen wat je moet doen en dan weet je niet naar welke je moet luisteren maar je kunt ze ook niet onderscheiden in 'dat stemmetje is mijn eerste gevoel of mijn hart die dat en dat zegt... of dat stemmetje zegt mij altijd het verkeerde...' Ik haal ze nooit uit elkaar. Ik weet daarom ook nooit wat mijn eerste gevoel is.. Mijn eerste gevoel kom ik er altijd op een af andere manier later pas achter wanneer de beslissing eenmaal is gemaakt en het al te laat is om naar dat gevoel te luisteren. En dan twijfel je ook weer aan dat gevoel.. Dit heb ik ook.. als ik heel vrolijk ben en ik zie dat een vriendin ongelukkig is en ze vertelt wat er aan de hand is zie ik het allemaal voor mij (ik visualiseer heel veel) en dan kan ik ook niet meer vrolijk zijn. Dit hele stuk heb ik ook. Ik vind het daarom ook heel fijn om even alleen te zijn, en dat heb ik de laatste tijd ook heel graag. Vooral in periodes waarin het allemaal te snel en te druk gaat heb ik heel veel de behoefte om mij terug te trekken en rustig na te denken of juist helemaal niet. Meestal kom ik ook op de meest creatieve oplossingen die ook nog werken als ik alleen ben en ervaar ik echt 'mijn eigen' omdat ik dan inderdaad niet gestoord wordt door anderen met hun mening, stemming, gedachten en staan de mijne even centraal. Alleen de laatste tijd lijkt ook dat niet helemaal te werken maar dan wil ik op zo'n moment als nu (wat ik de laatste tijd dus heb) juist op onderzoek gaan waarom het eigenlijk niet werkt en waar het dus precies misgaat... om zo een volgende te voorkomen. | |
magnetronkoffie | dinsdag 14 juni 2016 @ 18:24 |
Vetgedrukte herken ik op mijn beurt dan wel weer..snapte ook niet waarom het -met- hulp dan ook niet lukte, maar misschien ook juist mede daardoor heeft het veel langer dan nodig was geduurd voordat ik eindelijk mezelf heb teruggevonden (en dit proces is eigenlijk hedendaags nog steeds gaande). Herken ook alles hier weer, niet alleen vetgedrukte. Vetgedrukte is wel jarenlang slecht voor me geweest. Ik voelde me er een sukkel door. Nu weet ik dat ik bij belangrijke beslissingen even de tijd moet nemen. Als iemand me een gunst vraagt en me zeg maar een beetje probeert te overreden "Ik heb je echt even nodig!" of "Het is heel belangrijk voor mij, zou je me met dit en dat even willen helpen?" of "Je bent toch zo goed in dit en dit? bla bla bla" (vaak ook uit een soort beleefdheid of je geweten zeg maar) of als ze proberen me op andere manieren te verleiden iets te doen waar ik (als ik even wat meer bedenktijd zou krijgen) niet mee zou instemmen, dan is het eerste wat ik zeg "Ik wil er even een nachtje over slapen ![]() En gewoon "nee" leren zeggen. Is iemand vervelend? Dan zeg ik dat gewoon. Niet altijd even leuk voor de ander, maar liever de ander een minder goed gevoel over zichzelf door zijn/haar eigen schuld dan ik een minder goed gevoel door zijn/haar eigen schuld (ook al voel ik me dan wel schuldig dat ik dus weer heb toegezegd ![]() En nu komt het: Nadat ik dit een tijdje deed, ging ik steeds beter leren aanvoelen (dus vrijwel meteen) of ik ergens wel wat voor voelde of niet (en bij twijfel gewoon zeggen dat ik er een nachtje over wil slapen...of 3 nachtjes...of 30 je snapt het wel ![]() ![]() Maar dit zal je wel moeten leren en om dat te leren moet je jezelf wel die kans en gelegenheid geven, zoveel als je maar nodig hebt. Bedoel je dat je echt die beelden in je hoofd ziet? (beetje alsof je tv zit te kijken ofzo?) Blijkbaar heb je geregeld even tijd alleen nodig zodat je je weer kunt opladen. Neem die tijd dan ook gewoon, van al dat denkwerk zou ik ook moe worden ![]() ![]() En ja, gewoon uitzoeken wat nou het probleem is, doe ik ook liefst gewoon altijd. Ik gun mezelf ook de tijd en gelegenheid om te reflecteren/na te denken over dingen, al doe ik dit maar onderweg naar de supermarkt of zo. | |
-Phineas- | dinsdag 14 juni 2016 @ 18:37 |
Hiervan krijg ik dus ook de indruk.. hoe meer ik luister naar anderen hoe meer ik van het pad afdwaal (die ik inmiddels helemaal niet meer terug heb kunnen vinden en dus ook niet weet ik er verder af ben gegaan of helemaal) en tenslotte verdwaal. Die kans en gelegenheid uperhaupt hebben is ook een punt.. Ja soort van behalve dat ik geen film zie maar zelf in de film zit als de persoon die het mij vertelt zeg maar. Onderweg naar de supermarkt etc. kan ik beter niet teveel nadenken heb ik gemerkt uit angst om spullen te verliezen, of ongelukken te maken (ik moet blijven opletten tegelijk en ik kan niet denken en opletten tegelijk..) Daarbij is het (nu vooral) moeilijk om tijd voor mezelf te maken..wat ik trouwens al te veel doe volgens wat mensen. Misschien dat plannen werkt? | |
magnetronkoffie | dinsdag 14 juni 2016 @ 20:00 |
Dat pad vind je in jezelf, daar zal je moeten gaan graven. Maar dan zal je wel zelf jezelf de gelegenheid moeten geven en ik deed dat onder andere door vaker "nee" te zeggen, want die dingen hielden me veel te veel bezig. Ja, wilde ook eigenlijk hierop doelen. Wist alleen niet zeker hoe letterlijk ik het moest zien, maar tis me wel duidelijk nu ![]() Voor mij werkte plannen niet (zeker niet met schema's enzo), maar wel vaste routines die ik op elk gewenst moment kan inschakelen zeg maar. En alles een vaste plek die voor mij logisch is, zodat ik niet constant dingen loop te zoeken en m'n routine in de war komt (sleutels kwijt als je de trein moet halen e.d....niet zo tof ![]() ![]() Denk je dat het je kan lukken vaker "nee" te zeggen of wat meer op jezelf te zijn? | |
-Phineas- | dinsdag 14 juni 2016 @ 20:16 |
Nou bij mij ook totaal niet ![]() ![]() Ik probeer trouwens ook alles een vaste plek te geven maar wanneer ik dus een rotdag heb gehad dan vervallen die vaste plekken ineens en vind mijn moeder mijn sleutels bijvoorbeeld in de koelkast. Mijn ene schoen hier, de andere daar etc. drama dus. Ook heb ik regelmatig dat ik mijn vaste plekken vergeet of mijn vaste plekken willen anderen niet en ik woon met meerdere mensen in huis. (Als ik trouwens weer eens een paar maanden alleen ben is het huis wel erg netjes en kan ik er niet tegen wanneer een bord op de sallontafel ligt... het hoort in de keuken. Ik kan zelfs agressief zijn als een bepaald voorwerp niet op zijn plek ligt ![]() Je hebt trouwens wel gelijk geloof ik 'met vaker 'nee' zeggen' Dat kan ik heel moeilijk maar het is volgens mij wel belangrijk want ik zeg wel vaak ja en dat kost enorm veel tijd..en neemt energie weg. Denk echter wel dat dat nog wel gaat lukken.. alleen het 'meer op jezelf zijn' is heel lastig want er komen mensen in en uit.. 's avonds ook.. Ik heb regelmatig het idee dat ik ze er één voor één allemaal uit het raam wil schoppen of gewoon mijn koffers wil pakken en vertrekken naar een plek waarin ik het rijk voor mij alleen heb en geen gezeur aan mijn hoofd heb. Maar dat verdienen zij ook weer niet. Moet het nog even twee/ drie weken zo volhouden.. dan is het ergste wel al weg omdat de vakantie dan begint.. en kan ik mij meer op mezelf en op de belangrijke dingen concentreren. | |
magnetronkoffie | dinsdag 14 juni 2016 @ 21:42 |
Ken ik wel, zie dit maar ![]() quote uit "Hoe voel je je nu"
Het is inderdaad belangrijk dat je genoeg rustmomenten pakt, maar ook dat je niet teveel probeert te (gaan) doen. Dat gevoel weg te willen naar de rust, ken ik wel. Als het erger wordt, dan wil ik echt niemand meer spreken of horen en trek ik de deurbel van de stroom ![]() ![]() Ik kan je alleen sterk aanbevelen dat je niet gaat proberen van vakantie naar vakantie zo te leven, want dan heb je kans dat je uiteindelijk burn-out achtige klachten gaat krijgen en met een beetje pech, eindig je zo de ziektewet in. Ik heb er trouwens (in de loop der jaren) een gewoonte van gemaakt om vooral met mensen om te gaan die mij zeg maar niet leegslurpen, dat scheelt echt zo enorm veel ![]() | |
-Phineas- | woensdag 15 juni 2016 @ 18:09 |
O dat heb ik vaker! Sta ik bij de kassa en denk ik thuis nog 'pinpas meenemen!' En ik prop van alles in mijn tas, en juist datgene wat zo belangrijk is vergeet ik dan vervolgens. ![]() Jij hebt dan wel het geluk dat je alleen woont hahaha ![]() Wat bedoel je precies met vakantie naar vakantie zo te leven? Ik denk trouwens niet dat ik zo ver zou kunnen komen... door ervaringen van anderen waaronder mijn familie (moeders kant) (waar depressies op een of andere manier best vaak voorkomt.. en er een aantal op jonge leeftijd zijn overleden) ben ik mij er wel wat van bewust geworden zeg maar. En veel lezen en erin verdiepen helpt ook. Weet daarom altijd wel weer moed te verzamelen om verder te gaan. Ik schaam mij er wel voor... maar ik heb zelf het idee dat ik energie slurp uit bepaalde mensen. De mensen die mij nu veel energie kosten hebben vroeger ook veel energie in mij geïnvesteerd dus daarom heb ik ook geen drang om ze nu neer te laten vallen maar om ze juist te helpen ook al gaat het misschien ten koste van mij. | |
magnetronkoffie | woensdag 15 juni 2016 @ 18:19 |
Ehh...ik ga soms met een volle rugzak naar de supermarkt "want je weet maar nooit ![]() Naja, niet echt 'geluk', maar nu ik op mezelf woon, kan ik natuurlijk ook gewoon kiezen ![]() Ik doelde een beetje in de richting van dat je van zware periode naar zware periode gaat met de gedachte "maar over zoveel weken/maanden kan ik weer even bijkomen", want dat kan je uiteindelijk nekken (vooral ook omdat plannen altijd weer de neiging hebben om te veranderen). Ja, ik moet ook zeggen dat je (ondanks dat je toch wel een aantal topics in R&P hebt geplaatst de laatste tijd) bepaalde dingen toch wel goed voor elkaar hebt en ik heb ook niet echt de indruk dat je zeg maar in deep shit zit op 't moment. Je instelling lijkt goed en je lijkt ook te willen verbeteren daar waar dat mogelijk is, maar niet ten koste van anderen en verder lijk je niet echt te weten hoe precies. Klopt, maar dit is ook wat anders dan ik bedoelde. Ik laat echt niet snel mensen vallen om wie ik geef (ga eigenlijk zo'n beetje tot het einde voor ze (maar gelukkig is dat groepje voor mij wel heel erg klein)). Ik doelde meer op dat ehm...ik vertel gewoon wat ik zelf gedaan heb, is misschien ook wat duidelijker enzo ![]() Je weet vast wel, zo in de loop van je leven ontmoet je allemaal nieuwe mensen en soms wil zo'n mens meer sociaal gaan doen met mij. Maar ik zit daar zelf natuurlijk ook niet -altijd- op te wachten, bijvoorbeeld omdat ik gewoon niet zoveel voel voor meer contact met bepaalde mensen. Of omdat die persoon gewoon niet goed voelt (dat ik die persoon niet echt vertrouw en/of dat die persoon gewoon niet betrouwbaar is, dat voel ik van tevoren al een beetje aan), maar bijvoorbeeld ook omdat ik al goed kan inschatten dat deze persoon mij heel veel energie gaat kosten. Ik geef een beetje de voorkeur voor mensen die wat meer onafhankelijk zijn en die in principe gewoon betrouwbaar zijn. Tuurlijk moeten we het beiden dan ook leuk vinden om met elkaar om te gaan bla bla ![]() | |
Villas__Rubin | woensdag 15 juni 2016 @ 18:20 |
Met zo'n episteltopic over en weer krijg je dat je dus dat je op den duur nog maar met z'n tweeën of drieën aan het lullen bent. | |
Atmosphere72 | vrijdag 17 juni 2016 @ 23:37 |
Klopt, mensen die meer op de oppervlakte leven lijken vaak het gelukkigst omdat ze niet zo diep na denken en niet achter alles iets zoeken. Gewoon het leven bewandelen zoals het is. En oppervlakkigheid maakt helemaal niet gelukkig in het algemeen, maar de meeste mensen weten gewoon ook niet beter en daar kun je ook amper iets aan veranderen. | |
Kamina | zaterdag 18 juni 2016 @ 01:51 |
Waarom moeilijk doen als het makkelijk kan? | |
magnetronkoffie | zaterdag 18 juni 2016 @ 01:53 |
Denk dat dit idd helemaal klopt. Jammer wel. | |
Impressme | zaterdag 18 juni 2016 @ 01:55 |
Waarom? | |
magnetronkoffie | zaterdag 18 juni 2016 @ 01:57 |
Hoe wil je ooit slimme dingen bereiken als je alleen maar dom loopt te doen en dat wel prima vindt zo? Zo kom je toch nooit verder? De mens had nooit raketten kunnen maken als ze met een kampvuurtje al tevreden waren geweest (dit is toch een inkopper??). | |
#ANONIEM | zaterdag 18 juni 2016 @ 02:00 |
selfhelpindustrie laat wat anders zien | |
Impressme | zaterdag 18 juni 2016 @ 02:00 |
Nee, dat is geen inkopper. Wat als we te snel gaan? Zeker voor bepaalde mensen en dat is best een grote groep. Misschien wel iedereen die niet in de ratrace mee kunnen/willen? | |
Samzz | zaterdag 18 juni 2016 @ 06:57 |
Ook hier een aantal posts verwijderd. Doe mee aan de discussie of discussieer niet. | |
Atmosphere72 | zaterdag 18 juni 2016 @ 20:51 |
De meeste mensen willen gewoon dom en oppervlakkig blijven en zo over komen. Je kan er omheen gaan lullen maar zo is het wel. | |
wiskundenoob | zaterdag 18 juni 2016 @ 21:07 |
Die kwalificaties geeft jij. Zelfontwikkeling komt met jaren automatisch. | |
Atmosphere72 | zaterdag 18 juni 2016 @ 21:11 |
Ja dat denk jij. Ken genoeg mensen die er nog nooit van hebben gehoord en constant alleen maar één vaststaande overtuiging over zichzelf hebben en dat is; 'je kunt jezelf niet veranderen'. Zegt al genoeg over hoe weinig deze mensen van het bestaan ervan afweten. | |
Kamina | zaterdag 18 juni 2016 @ 21:19 |
Jij bent ook niet met die kennis geboren, toch? | |
Atmosphere72 | zaterdag 18 juni 2016 @ 21:21 |
Klopt, maar zoals ik al zei, de meeste mensen zijn er totaal niet mee bezig en vinden hun leven wel prima zo. Waar aan de ene kant ook niks mis mee is. | |
Kamina | zaterdag 18 juni 2016 @ 21:22 |
In hoeverre heb jij je nu ontwikkeld? | |
Atmosphere72 | zaterdag 18 juni 2016 @ 21:27 |
Meer dan ik me voor had kunnen stellen. Begon er mee tot ik nog zwaar depressief was en daar deed ik het in het begin ook voor, om uit de depressie te kunnen geraken. M'n innerlijke reis stopte op een gegeven moment omdat ik mezelf geaccepteerd had wie ik was en geen onzekerheden meer had over mezelf en als je de innerlijke weg bewandelt hebt kun je je nog verder ontwikkelen in de uiterlijke vorm door middel van kennis etc maar daarna zul je snel merken dat er eigenlijk ook niet meer is dan slechts het oppervlakkige bestaan. | |
Kamina | zaterdag 18 juni 2016 @ 22:18 |
Dan is het tijd om je blik naar buiten te richten. Minder aan jezelf werken en meer werken. | |
Atmosphere72 | zaterdag 18 juni 2016 @ 22:30 |
Niet nodig hoor, heb gewoon een baan naast m'n hobby's. | |
Moonraker2.0 | zaterdag 18 juni 2016 @ 22:33 |
Dat is wel het beste nietwaar? | |
Atmosphere72 | zaterdag 18 juni 2016 @ 22:45 |
Ja dat is het groepsdenken hé, waar de meeste mensen in vastzitten en vaak ook niet meer uitkomen. | |
Moonraker2.0 | zaterdag 18 juni 2016 @ 22:46 |
Dat is het ook en dat geeft een veilig vertrouwd gevoel en daardoor zal een deel er nooit uitkomen. Maar dat hoeft toch ook niet altijd? | |
Atmosphere72 | zaterdag 18 juni 2016 @ 22:55 |
Dat hoeft zeker niet altijd maar dat zou je wel als één van de antwoorden kunnen zien waarom wij zo'n oppervlakkige samenleving hebben. En daar zijn we van gaan houden. | |
magnetronkoffie | zaterdag 18 juni 2016 @ 22:59 |
Ik vind trouwens dat je mooie dingen zegt, Atmosphere72 ![]() [ Bericht 0% gewijzigd door magnetronkoffie op 18-06-2016 23:05:32 ] | |
Atmosphere72 | zaterdag 18 juni 2016 @ 23:00 |
Bedankt. | |
Moonraker2.0 | zaterdag 18 juni 2016 @ 23:00 |
Dat weet ik ten zeerste en houd daar zelf niet van ![]() | |
Kamina | zaterdag 18 juni 2016 @ 23:04 |
Heel goed. ![]() Als je denkt dat andere mensen zich meer moeten ontwikkelen, waarom wijd je je daar niet aan? | |
Atmosphere72 | zaterdag 18 juni 2016 @ 23:12 |
Heb een tijdje wat mensen in m'n omgeving gecoacht die nogal diep in de put zaten en geen zelfvertrouwen hadden en depressief waren, maar toen het eenmaal wat beter weer met ze ging (mede ook dankzij hunzelf) ben ik daar ook weer mee gekapt. Was ook weer zo'n bezigheid van me die ik een tijdje deed en daarna er weer me kapte. | |
Kamina | zaterdag 18 juni 2016 @ 23:15 |
Waarom niet je beroep ervan maken, op één of andere manier? | |
Atmosphere72 | zaterdag 18 juni 2016 @ 23:17 |
Is ook wel ergens onder de radar wel bezig, wil uiteindelijk trainingen gaan geven over persoonlijke ontwikkeling en presentaties geven. Eerst m'n studie maar eens afronden, alles op z'n tijd. | |
Droopie | zaterdag 18 juni 2016 @ 23:41 |
Ik zit nu ook in zo'n fase. Maar volgens mij is het ook gewoon een tijdelijke (positieve) symptoon van vroegere ellende/ herstel. | |
magnetronkoffie | zaterdag 18 juni 2016 @ 23:58 |
Maar je moet ook wel. Als je zo diep in de shit zit dat je er niet meer uit kunt komen, komt dat gewoonlijk omdat je simpelweg teveel belangrijke signalen hebt gemist en moet je toch kijken waar de boel steeds aan het mislopen is. Gewoonlijk is zoiets chronisch (een beetje vergelijkbaar met de fout die mensen maken die van burnout naar burnout gaan). Mijn ervaring is dat dit gewoonlijk niet echt lijder zelf te verwijten is, daar gewoonlijk deze mensen al alles hebben gegeven wat in hun macht lag op dat moment. Dan kom je op een punt dat je alles opnieuw moet bekijken, soms moet je jezelf als het ware opnieuw uitvinden, kijken welke dingen en welke signalen je gemist hebt, dingen die je eventueel wel opgevallen zijn, maar waar je gewoon eigenlijk niks mee kon (vaak omdat je op dat moment de link niet zag en/of omdat je simpelweg niet wist wat je ermee moest). Op het moment dat je vast zit, dan moet je wel nadenken, want alle geijkte paden lopen dood. | |
Atmosphere72 | zondag 19 juni 2016 @ 00:05 |
| |
Droopie | zondag 19 juni 2016 @ 00:09 |
ik bedoelde meer dat ik een soort zendingsdrang heb om mensen te behoeden voor fouten qua burn out of vertellen hoe ze er uit moeten komen. zelf heb ik weinig tot geen chronische psychische klachten momenteel | |
Kamina | zondag 19 juni 2016 @ 02:05 |
Als het eenmaal zover is, dan komt het volgende stukje zelfontwikkeling: niet langer neerkijken op zij die anders zijn, maar vooruit kijken om samen verder te komen. | |
Tinkepink | zondag 26 juni 2016 @ 11:31 |
Niet alleen bij een burn out, viel me op. Wat betreft de originele OP: ik denk dat je je vergist in de behoefte aan zelfontwikkeling. Er zijn veel meer mensen die je denkt die zich bezig houden met studie en nieuwe dingen leren dan je denkt. Echter, niet iedereen heeft de behoefte dit met iedereen te delen. Het diep nadenken over jezelf en/of je plaats in de wereld is vaak leeftijdsafhankelijk en/of gekoppeld aan depressieve fases. De behoefte wordt met de jaren minder. Heeft niets te maken met oppervlakkigheid. | |
Droopie | zondag 26 juni 2016 @ 12:19 |
Klopt, ik weet niet of het een positief of negatief punt van mij is. Tijdens evaluatie van de therapie en dagelijkse omgang zeggen mensen vaak je bent soms enorm kritisch, maar altijd met de beste intentie. Maar soms sla ik een beetje door, ik weet het ![]() Soms word ik gewoon echt boos om andere users, dat kan nooit goed zijn natuurlijk. Aan de andere kant zijn er ook best veel 'lurkers' die per dm mij hun verhaal vertellen en advies vragen, dus schijnbaar maken mijn reacties wel indruk en denken ze nou die Droopie, daar kan ik best wat aan hebben.
[ Bericht 12% gewijzigd door Droopie op 26-06-2016 12:25:20 ] | |
magnetronkoffie | zondag 26 juni 2016 @ 13:15 |
Ik denk zelf dat het meer te maken heeft met de motivatie -om- diep na te denken en op jongere leeftijd en bij depressie, heb je die motivatie ook gewoon. Maar die motivatie kan ook andere oorzaken hebben die (moest even naar het goeie woordje zoeken hier) eigenlijk niks met leeftijd of depressie te maken (en al helemaal niet per definitie met leeftijd). Ik reageer trouwens meer in het algemeen en niet zozeer in verband met de OP. | |
Droopie | zondag 26 juni 2016 @ 13:23 |
Bij een depressie is er een noodzaak om jezelf erin te verdiepen. De motivatie die was, in mijn geval, compleet afwezig, sowieso alles in mijn lichaam en hoofd stond standje "afwezig en het zal allemaal wel". Die kwam pas later terug. | |
magnetronkoffie | zondag 26 juni 2016 @ 13:30 |
Wacht even, een noodzaak kan toch ook gewoon motiveren? Ik snap niet waar je heen wilt... | |
Droopie | zondag 26 juni 2016 @ 13:36 |
Als je depressief bent is er geen motivatie voor wat dan ook. Je bed uitkomen is al teveel gevraagd, laat staan zelf onderzoek. Nu had ik het geluk dat ik door het stoppen met medicatie van depressief weer somber werd. Toen ik werd helder werd in mijn hoofd was die motivatie er wel, alleen het kwam wel uit mijn tenen. Ik kan er naast zitten, maar volgens mij worden depressieve mensen meer gestabiliseerd door de GGZ zodat ze niet nog dieper terugvallen. Daarna kan je eens gaan kijken hoe je die terugval in de toekomst wilt voorkomen. | |
Tinkepink | zondag 26 juni 2016 @ 13:50 |
Hangt van de persoon af. | |
Droopie | zondag 26 juni 2016 @ 14:06 |
Kan kloppen, ik ga alleen af op mijn eigen verhaal en dingen die ik hoor van andere mensen op tv en/of artikels. | |
magnetronkoffie | zondag 26 juni 2016 @ 14:31 |
BAM! Ik was juist heel erg gemotiveerd om van de depressie en de oorzaak/oorzaken daarvan af te komen. Ik heb wel gemerkt dat dit voor veel mensen zo is, maar lang niet voor iedereen. Ik heb wel gemerkt dat dit voor veel mensen zo is, maar lang niet voor iedereen. Jammer dat dit nare kutgevoel jou zo erg verlamt, maar er zijn ook mensen voor wie deze gevoelens zo ondraaglijk zijn, dat ze actief proberen dit te verhelpen. Die zijn gemotiveerd er vanaf te komen en uiteraard kan dit verschillende uitkomsten hebben (al naargelang je een beetje geluk hebt..wellicht). | |
magnetronkoffie | zondag 26 juni 2016 @ 14:33 |
Even ter info nog: Ik ken zelf meerdere mensen die ook gemotiveerd waren van dat gevoel af te komen, kaan ik kan je garanderen dat depressie wel degelijk motiverend kan zijn om naar oplossingen te gaan zoeken om deze psychische pijn maar zoveel mogelijk te kunnen verlichten. Die gaan niet in een bedje kruipen en wegkwijnen (naja, in elk geval niet aan 1 stuk door ![]() | |
Droopie | zondag 26 juni 2016 @ 14:42 |
Ik heb begrepen dat er gradaties zijn en mensen het verschil tussen somber en (zwaar) depressief zijn verwarren. Maar het zal per persoon en behandelaar verschillen.. Tevens bij het woordje verlamt, mag je verlamde schrijven ik ben er helemaal bovenop en de kans dat ik dat weer meemaak schat ik niet erg hoog in. ps..waarom was het BAM! ?? | |
magnetronkoffie | zondag 26 juni 2016 @ 14:48 |
Dit zal vast wel, maar het heeft alleen niks te maken met wel of niet gemotiveerd zijn van de depressie af te komen. Of wil je me gaan vertellen dat suïcidaal-depressieven minder depressief zijn dan mensen die de hele tijd hun bed niet uit komen, alleen maar omdat suïcidaal-depressieven niet passief zijn, maar juist actief proberen van hun psychische pijn af te komen? Je weet zelf toch ook wel hoe absurd die gedachte is? Waarom moet het meerdere posts hierover gaan? Niet iedereen die zwaar depressief is, heeft --> DUS <-- geen motivatie, das echt onzin... echt... | |
Tinkepink | zondag 26 juni 2016 @ 14:48 |
Ik hoop het voor je. Als je eenmaal een depressie hebt gehad, is de kans vrij groot dat je nog een keer ziek wordt. Ook na therapie en met medicijnen. Overigens zegt de mate van "verlamdheid" niets over de zwaarte van een depressie. Als he anderen wilt helpen, is het misschien goed je te realiseren dat he jouw waarheid nooit als de waarheid mag aannemen. De waarheid van een ander kan net zo goed waar zijn (naast de jouwe). | |
magnetronkoffie | zondag 26 juni 2016 @ 14:50 |
en zijn trouwens ![]() Alleen is er dan nog steeds 1 waarheid, namelijk dat verschillende mensen verschillend op identieke situaties kunnen reageren (dus ook bij depressie). | |
Tinkepink | zondag 26 juni 2016 @ 14:54 |
Is dat niet de essentie van het mens zijn? | |
magnetronkoffie | zondag 26 juni 2016 @ 14:58 |
Is wat niet de essentie van het mens zijn? | |
Tinkepink | zondag 26 juni 2016 @ 15:11 |
Dat mensen verschillend zijn en verschillend reageren? | |
Droopie | zondag 26 juni 2016 @ 15:32 |
" Bij een depressie is er een noodzaak om jezelf erin te verdiepen. De motivatie die was, in mijn geval, compleet afwezig, sowieso alles in mijn lichaam en hoofd stond standje "afwezig en het zal allemaal wel". Die kwam pas later terug " Volgens mij schreef ik, ik mijn geval. Het was niet de bedoeling om iedereen over 1 kam te scheren. Om in iedere zin het persoonlijk te maken vind ik ook weer overdreven. ![]() Ik geloof best dat ik verhoogde risico heb qua depressies, echter drink ik niet meer, minder stress bij nieuwe baan en (bewust) een heel nieuw wit huis ivm donkere kleuren. Maar je weet nooit hoe het de kop op kan steken. | |
magnetronkoffie | zondag 26 juni 2016 @ 15:57 |
Niet in essentie. Eerder een logica, daar iedereen anders is (zelfs klonen). Wel zijn er trends waar in bepaalde omstandigheden de diversiteit in reacties verminderd is. Mensen kunnen nml in essentie net zo goed ook identiek reageren, verschillen zijn geen essentie van de mens. | |
Daboman | zondag 26 juni 2016 @ 20:06 |
Ik vond het geposte filmpje van Carrie Green best wel aansprekend. Dat is precies hoe het ook bij mij gegaan is. Door je manier van denken te veranderen kun je heel hoge ogen gooien. Maar dat is wel iets dat je moet trainen en dat kan zonder of met professionele hulp. Doordat je anders gaat denken ga je erin geloven Doordat je erin gaat geloven ga je kansen zien Doordat je kansen ziet ga je handelen naar deze kansen Doordat je handelt naar deze kansen kun je je wensen en dromen realiseren Doordat je je wensen en dromen realiseert kun je gemakkelijker anders blijven denken. In dit cirkeltje heb je niet zoveel invloed, behalve op 1 punt, namelijk het denken. Maar goed, dat moet je trainen en je kunt eigenlijk ook niet direct resultaat verwachten. Maar goed, ik heb me hierdoor al meerdere malen gezet tot dingen die ik al vrij lang wilde, maar wat om wat voor reden dan ook bleef liggen (bijv door faalangst of geen tijd of andere smoesjes). | |
Droopie | zondag 26 juni 2016 @ 20:31 |
+1 Ik heb schematherapie gehad. Het beste wat ik ooit heb gehad, zo'n andere manier van denken door gekregen en het maakt het leven velen stukken makkelijker. | |
#ANONIEM | zondag 26 juni 2016 @ 22:09 |
Ik vind zelfontwikkeling de grootste lulkoek die er is. Net als mensen die plotseling "het licht" hebben gezien. Het enige wat ik wil in mijn leven is me niet slecht voelen. | |
Samzz | zondag 26 juni 2016 @ 22:21 |
Als er iets geen lulkoek is... Heel je leven ben je (on)bewust bezig jezelf te ontwikkelen, keuzes maken die je op een bepaalde manier beinvloeden, waarvan je leert beter in je vel te zitten. Ik vind je post respectloos overkomen. Ik denk niet dat dat je bedoeling is, maar pas ervoor op. Het enige dat jij wilt is je gelukkig voelen, lees dit topic eens door in plaats van het lulkoek te noemen. Misschien heb je er wat aan. | |
#ANONIEM | zondag 26 juni 2016 @ 23:01 |
Geloof me, ik heb er niks aan. Ben al jaren het stadium voorbij met al dat gedoe met "zelfontwikkeling" en dat soort onzin. Ja, ik vind het onzin. Misschien niet fijn om te horen voor de mensen hier. | |
Tinkepink | zondag 26 juni 2016 @ 23:09 |
Zelfontwikkeling is ook leren hoe jij je leven zo kunt inrichten zodat je gelukkig kunt zijn. Het gaat niet perse om zweverig gedoe (ben ik ook allergisch voor), maar kan ook concreet zijn en zich focussen op zoeken naar coopingsyrategien die voor jou werken. | |
magnetronkoffie | zondag 26 juni 2016 @ 23:22 |
Kan het ook een beetje zien als "zelfbegrip". Dat je weet/leert wat jou drived (engels ww). Maar er zijn ook andere en meerdere manieren om het te zien. Punt is dat je de diepte in gaat ipv alleen maar de oppervlakte bekijkt. | |
Droopie | zondag 26 juni 2016 @ 23:31 |
Volgens mij gaat ze niet de diepte in, maar zegt ze precies waar je met hele kleine veranderingen al veranderingen kan maken. Bv. Je huis schoonmaken en de gordijnen open doen. Je verhaal op Fok zetten ipv opkroppen. | |
magnetronkoffie | maandag 27 juni 2016 @ 00:14 |
Die kleine veranderingen hebben op zicht niet echt direct te maken met persoonlijke ontwikkeling. Tis meer dan je leert welke veranderingen voor jou werken, dat je je van dingen over jezelf bewust wordt waar je je daarvoor niet bewust van was. | |
madam-april | maandag 27 juni 2016 @ 00:38 |
Juist wel. Het zijn juist die ogenschijnlijk kleine handelingen en gedragingen die een ontzettend grote invloed hebben op iemands leven. Juist die ogenschijnlijk kleine handelingen en gedragingen doen mensen 'op de automatische piloot', dat maakt het des te moeilijker om je bewust te worden van die handelingen en gedragingen en al helemaal om ze te veranderen. | |
Droopie | maandag 27 juni 2016 @ 00:48 |
Je leert discipline door iedere dag je wekker te zetten en bijvoorbeeld je bed op te maken. En dat is ook persoonlijke ontwikkeling, toch? In een kliniek leer je als eerste structuur aan te brengen in je leven, dus dat is opstaan om 07.15, ontbijten (!) om 08.00 etc etc. Dat is het begin van het normaliseren van je leven en bijna iedereen is gebaat in het leven door structuur, volgens mij dan. Zolang de structuur maar geen sleur wordt | |
magnetronkoffie | maandag 27 juni 2016 @ 01:05 |
Nee. Persoonlijke ontwikkeling heeft meer te maken met jezelf ontplooien. Of als het ware als persoon, als karakter, als individu, groeien en jezelf leren kennen, je mogelijkheden ontplooien. Persoonlijke groei is eigenlijk dat je jezelf leert kennen en zodoende beter met jezelf om kunt gaan, jezelf beter snapt, weet dat je leuk vindt en wat niet (en waarom etc). Elke dag je wekker zetten is geen persoonlijke ontwikkeling, maar eerder discipline. Dat je jezelf structuur aanleert (dus op tijd naar bed, stabiel dag/nachtritme, etc), is eigenlijk iets anders dan persoonlijke ontwikkeling. Volgens mij heb jij het de hele tijd over wat anders, vandaar dat ik steeds je posts niet goed kan plaatsen denk ik. Ik refereerde met die kleine veranderingen naar de voorbeelden van Droopie. Droopie ziet persoonlijke ontwikkeling als je huis keurig op orde houden, zoals je dat van huis uit hebt meegekregen. Persoonlijke ontwikkeling is meer dat je je huis zo inricht, zoals het het beste bij je past en niet zoals je dat van een ander geleerd heeft (die ander doet dingen eerder op de ander z'n manier en niet op de jouwe). Persoonlijke ontwikkeling speelt zich af in het hoofd, niet in het elke dag op tijd uitruimen van de vaatwasser. | |
Droopie | maandag 27 juni 2016 @ 01:08 |
Als je slaapt kan er in je hoofd geen persoonlijke ontwikkeling plaats vinden, dus die wekker zetten is zo gek nog niet ![]() | |
magnetronkoffie | maandag 27 juni 2016 @ 01:17 |
Snap je serieus niet wat mijn punt is ofzo? Of zit je gewoon dom te doen/te trollen? En je kunt trouwens jezelf -wel- persoonlijk ontwikkelen in je slaap (maar niet bewust). | |
madam-april | maandag 27 juni 2016 @ 01:24 |
Je bewust worden van die handelingen en het effect dat het op je heeft is juist zelfontwikkeling. Zoals ik al zei: die ogenschijnlijk kleine handelingen hebben een enorm effect op je leven en zijn, omdat je ze op de automatische piloot doet, ontzettend moeilijk om je bewust van te worden. Je leert jezelf het beste kennen wanneer je je bewust bent van jezelf in de meest alledaagse bezigheden. | |
Droopie | maandag 27 juni 2016 @ 01:26 |
Het is maar net wat je als begin punt neemt. Je kan vanaf het nulpunt beginnen en denken oh ik wil japans leren en een gezin met 4 kinderen. Maar dat is onrealistisch. Je moet eerst op staan, ontbijt maken en naar je werk. Er zijn heel veel mensen die dat niet kunnen. Heb je werk kan je een huis kopen of kan je op vakantie. Persoonlijke ontwikkeling heeft zoveel verschillende stappen en fases | |
madam-april | maandag 27 juni 2016 @ 01:26 |
Het gaat in dit topic toch juist over bewuste zelfontwikkeling? | |
magnetronkoffie | maandag 27 juni 2016 @ 01:28 |
Ik zei niet dat die ogenschijnlijk kleine handelingen juist helemaal geen enorm effect op je leven hebben. Ik reageerde op Droopie. Goed, ik zoek het wel even voor je (en Droopie) op snel. bron Zien jullie hier ergens het zetten van een wekker tussen staan? | |
madam-april | maandag 27 juni 2016 @ 01:28 |
En ook ontzettend veel verschillende vormen, uitingen en doelen. | |
Impressme | maandag 27 juni 2016 @ 01:30 |
Klopt, het kleine eren en je bewust zijn van alles wat je doet. Butterfly-effect. En soms schijt daaraan hebben, spontaan iets doen. Moeilijk soms in de huidige maatschappij waarin je gevolgd wordt op alle mogelijke manieren. En zelfs als je iets "fout" doet kan dat "goed" uitpakken. Dat is van alle tijden. Blijf jezelf, dat zeg ik altijd maar. | |
magnetronkoffie | maandag 27 juni 2016 @ 01:30 |
Ja, je moet wel iets van een basis hebben om jezelf te kunnen ontwikkelen (bijvoorbeeld voldoende voedsel e.d.), maar daar was ik allang al mee bekend. Ja vraag mij niet waarom Droopie met dat stomme voorbeeld van hem kwam. Wat zit je nou moeilijk te doen? Je weet zelf toch ook wel waar ik het over heb? En dat heeft weinig met slapen te maken. | |
Droopie | maandag 27 juni 2016 @ 01:32 |
Gedragsontwikkeling zie ik staan, lijkt mij dat discipline en bv. op tijd bij een spoedtransport aanwezig zijn een basisding is. | |
Impressme | maandag 27 juni 2016 @ 01:34 |
Zeker weten, anders was je een hippie ![]() | |
Droopie | maandag 27 juni 2016 @ 01:35 |
Karakter kan je niet veranderen, gedrag wel ![]() | |
magnetronkoffie | maandag 27 juni 2016 @ 01:36 |
Lees anders de wiki nog maar even na, snap niet waarom je zo moeilijk zit te doen. | |
Impressme | maandag 27 juni 2016 @ 01:39 |
Mwah, ik zie geregeld iets heel anders ![]() | |
Droopie | maandag 27 juni 2016 @ 01:40 |
Misschien heb ik een ander idee over persoonlijke ontwikkeling, kan toch? http://www.menselijk-lich(...)onlijke-ontwikkeling Lees deze anders eventjes. 10 fases in persoonlijke ontwikkelingen. Iedereen heeft een andere fase en deze vind ik een stuk concreter en ligt dichter bij mijn opvattingen over dit onderwerp | |
madam-april | maandag 27 juni 2016 @ 01:45 |
'Het proces waarin de mens zijn persoonlijke mogelijkheden tot ontplooiing brengt.' Je wekker zetten kan absoluut onder het proces vallen. 'levenskunst' Het kan tevens vallen onder levenskunst. | |
Droopie | maandag 27 juni 2016 @ 01:46 |
Wat mij betreft, gedrag pas ik aan als ik er noodzaak toe zie. Zo niet dan laat ik soms best mijn karakter zien, met zijn goede en mindere kanten ![]() | |
madam-april | maandag 27 juni 2016 @ 01:50 |
Zijn voorbeeld was niet stom, jouw reactie op zijn voorbeeld wel. Ik doe helemaal niet moeilijk, maar ik snap met jouw achtergrond dat je het ervaart als moeilijk doen. Ik weet idd wat je bedoelt ik ben het alleen niet met je eens. | |
madam-april | maandag 27 juni 2016 @ 01:52 |
'enhancing lifestyle or the quality of life' Uit jouw eigen link | |
magnetronkoffie | maandag 27 juni 2016 @ 02:00 |
Nee, zijn reactie op mijn post dat het niet te maken zou hebben met de diepte ingaan ipv aan de oppervlakte te blijven, was juist stom. Bij persoonlijke ontwikkeling draait het toch om de ontwikkeling van de persoon? Volgens mij had de TS het meer over dit onderwerp zoals ik diezelf ook zie. Oké. Fijn. En waar probeer je nu heen te gaan dan? Over welke achtergrond heb je het? Ik refereerde hiermee -ook- naar zijn beeld dat als je niet de hele dag door depressie je bed niet uit kunt komen, dat je dan -dus- minder zwaar depressief zou zijn. Wat bedoel ik volgens jou dan? En met wat ben je het nou precies niet met me eens? Met alles wat ik zeg? Met mijn dialoog met Droopie over wat die wekker betreft? Met mijn dialoog over dat wekker-gedoe en die dialoog over of je per se passief moet zijn om als depressieveling als zwaarder depressief bestempeld te mogen worden, maar bij actief en depressief juist -dus- niet zo erg zwaar depressief zijn? [ Bericht 2% gewijzigd door magnetronkoffie op 27-06-2016 02:12:38 ] | |
magnetronkoffie | maandag 27 juni 2016 @ 02:07 |
Personal development may include the following activities: improving self-awareness improving self-knowledge improving skills or learning new ones building or renewing identity/self-esteem developing strengths or talents improving wealth[citation needed] spiritual development identifying or improving potential building employability or (alternatively) human capital enhancing lifestyle or the quality of life improving health fulfilling aspirations initiating a life enterprise or (alternatively) personal autonomy defining and executing personal development plans (PDPs) improving social abilities En hier alle andere punten uit mijn link (inclusief de dingen die jij (al dan niet selectief) hebt weggelaten). En waarom kunnen deze punten mogelijk bijdragen aan persoonlijke ontwikkeling? Dat staat ook in mijn link, nml hierzo: Personal development covers activities that improve awareness and identity, develop talents and potential, build human capital and facilitate employability, enhance quality of life and contribute to the realization of dreams and aspirations. Not limited to self-help, the concept involves formal and informal activities for developing others in roles such as teacher, guide, counselor, manager, life coach or mentor. When personal development takes place in the context of institutions, it refers to the methods, programs, tools, techniques, and assessment systems that support human development at the individual level in organizations.[1] Dit is toch echt waar ik het over had toen ik het had over de diepte ingaan en Droopie was het hier niet mee eens. Ik refereerde naar de diepte ingaan in verband met mensen die als oppervlakkig gezien (kunnen) worden. | |
Atmosphere72 | maandag 27 juni 2016 @ 02:51 |
Waarom vind je het 'lulkoek'? Je loopt hier met quotes te smijten maar je beargumenteerd niks. | |
Atmosphere72 | maandag 27 juni 2016 @ 02:56 |
Juist, dit dus. Dus boeken lezen als je niet into lezen bent. Angsten overwinnen en die in de ogen kijken. Zelfverzekerder worden, dingen vanuit jezelf starten als het niet nodig is voor school of werk, jezelf constant weer opnieuw uitvinden. Dat is wat zelfontwikkeling is, en helaas doen maar heel weinig mensen dit.. | |
Droopie | maandag 27 juni 2016 @ 06:33 |
Dus tekenen terwijl je het niet leuk vind, reizen naar de natuur terwijl je een stadsmens bent? Om een voorbeeld te geven? | |
ElDinosaur | maandag 27 juni 2016 @ 06:56 |
Denk dan eerder aan het delen van je tekeningen met anderen wanneer dat eng is wegens faalangst, gebrek aan zelfvertrouwen etc. Edit: daarnaast kan je jezelf natuurlijk ook ontwikkelen op een 'oppervlakkiger' niveau met het opdoen van kennis, vaardigheden etc. Maar perse iets moeten doen wat je niet leuk vindt is een aparte opvatting. [ Bericht 13% gewijzigd door ElDinosaur op 27-06-2016 07:11:18 ] | |
Droopie | maandag 27 juni 2016 @ 07:36 |
Daarom, ik denk dat je daarom met persoonlijke ontwikkeling heel veel kanten op kan en dat er maar heel weinig (nieuwe) dingen zijn die het andere uitsluiten. | |
K44S | maandag 27 juni 2016 @ 08:18 |
Nee. Niet tekenen terwijl je al WEET dat je het niet leuk vindt. Meer: een gitaar lenen, gitaarles nemen (10 lessen) en dan in die 10 lessen er achter komen of je na die 10 lessen nog net zo gemotiveerd en enthousiast bent als de eerste 4 lessen om te weten of je gitaarspelen leuk vindt. Zo heb ik het iig gedaan. Dan weet je wat je kan op het gebied van dat instrument/interesse . Vind je het niks aan? Dan stop je en doe je het volgende. Vind je het leuk? Gefeliciteerd je hebt een nieuwe hobby. | |
Droopie | maandag 27 juni 2016 @ 08:46 |
Ik heb sinds 2 weken nieuwe hobbie, koffie van Nespresso. Alleen dan ben ik zo enthousiast dat ik gelijk met 300 euro aan spullen thuiskom. Ben trouwens ook aan het orienteren voor een opleiding sociaal psychologische basiskennis, wil de ervaring als client omzetten naar de andere kant als toekomstige hulpverlener, maar wil eerst kijken of het iets voor mij is en wat ik aan mijn eigen kan verbeteren. Maar nogmaals, schoonmaken en die andere dingen, vallen voor mij allemaal onder de noemer persoonlijke ontwikkeling. Bij de schematherapie kregen we een keer de opdracht om van 317 activiteiten te laten weten wat we leuk vonden. Dat was wel inspirerend [ Bericht 14% gewijzigd door Droopie op 27-06-2016 09:02:10 ] | |
K44S | maandag 27 juni 2016 @ 09:19 |
Enige reden tot "persoonlijke ontwikkeling" wat ik hierbij lees is: verantwoordelijkheid. | |
Droopie | maandag 27 juni 2016 @ 09:25 |
1 reden is ook een reden ![]() Met mijn geschiedenis is verantwoordelijkheid nemen voor mijzelf een belangerijke pijler. | |
K44S | maandag 27 juni 2016 @ 09:29 |
Let wel, deze ontwikkeling zal een limiet hebben. Een limiet die sneller op is dan ontwikkeling in bijv een instrument. | |
Samzz | maandag 27 juni 2016 @ 09:38 |
Dat maakt toch niet uit? Iedere (kleine) stap is er 1 ![]() | |
K44S | maandag 27 juni 2016 @ 09:48 |
Puur een waarschuwing ![]() | |
Droopie | maandag 27 juni 2016 @ 11:00 |
Klopt, op een gegeven moment is schoon schoon. Maar het is een van de meerdere 'ontwikkelingen' | |
Drieklank | maandag 27 juni 2016 @ 12:02 |
Om over na te denken: is het niet ironisch hoe zelfontwikkeling een door de samenleving opgelegd ideaal is? Als je 'niets' doet, als het zoveel moeite kost om 'iets' te doen, is 'niets' doen dan niet wat je echt wil? Ik lees bijvoorbeeld reacties over gitaar leren spelen en dan denk ik: als je vind dat je dat moet doen, maar het kost je zoveel moeite, ben je dan wel eerlijk tegen jezelf, wil je het wel en waarom eigenlijk? | |
magnetronkoffie | maandag 27 juni 2016 @ 12:18 |
Ik moet hierbij ook denken aan de adviezen die op fok vaak gegeven worden zoals "je zit de hele dag thuis en hebt geen vrienden, maar baalt wel van deze situatie? Ga dan naar de sportschool/ga hobby doen/vrijwilligerswerk" enzo. Dit is wat ik wel zie wat soort van een standaard-antwoord is (ik zal wel meteen eerlijk zeggen dat ik niet precies begrijp wat je met vetgedrukte bedoelde, vandaar ook dat ik het even vraag). Ik denk trouwens niet dat je persoonlijke ontwikkeling kunt opleggen (in elk geval niet zomaar), maar dat de wil om jezelf te ontwikkelen uit jezelf moet komen (je moet gemotiveerd zijn hiervoor, want waar geen wil is is geen weg). Zoiets? Ben wel benieuwd wat je in te brengen hebt ![]() | |
magnetronkoffie | maandag 27 juni 2016 @ 12:33 |
En misschien wel interessant voor dit topic: De piramide van Maslow. https://nl.wikipedia.org/wiki/Piramide_van_Maslow Hier staat ook uitgelegd dat dingen zoals goed kunnen slapen vallen onder het kopje "Lichamelijke behoeften" (punt 1) Bovenaan de piramide staat het kopje "zelfontplooiïng", wat volgens mij is waar TS meer op doelt. Misschien dat dit de boel wat verduidelijkt en zo de dialoog wat beter op gang komt ![]() | |
Samzz | maandag 27 juni 2016 @ 12:38 |
Niks mis mee ![]() Veen kleine stappen kunnen samen een grote stap opleveren ![]() | |
Drieklank | maandag 27 juni 2016 @ 13:05 |
Wat ik bedoel te zeggen is: blijkbaar zijn er veel mensen die de gewoonte hebben om thuis te zitten en de hele avond televisie te kijken, of te gamen, of te browsen, of op de bank te hangen. Het feit dat ze dat doen, is bewijs van het feit dat dat is wat ze willen. Vervolgens krijgen die mensen allerlei signalen uit hun omgeving, hetzij door de media, hetzij door wat ze op internet lezen, hetzij door vrienden of familie, dat de hele avond op de bank hangen, of gamen, of iets dergelijks niet oké is, dat ze 'iets' moeten gaan doen met hun leven, dat ze zichzelf moeten ontwikkelen, dat ze kansen laten liggen en van alles en nog wat missen. Kortom: op de bank hangen, gamen, televisie kijken enzovoorts zijn tijdsbestedingen die niet worden gewaardeerd/afgekeurd worden door de samenleving. Dat leidt tot een identiteitscrisis, want je karakter, je voorkeuren, wie je bent en wat je graag doet, kortom je identiteit, wordt afgekeurd door je omgeving. Dat is een psychologisch destructieve spagaat: je houdt van alleen zijn, op de bank liggen en bier drinken, maar je omgeving zegt dat je maar beter op een teamsport moet gaan met je luie reet. Geen wonder dat je daar geen energie voor hebt, maar vervolgens ga je het jezelf kwalijk nemen dat je moeite hebt om jezelf te motiveren om te sporten, terwijl je nu eenmaal geen sportmens bent en daar is helemaal niets mis mee. Evenzo zullen er mensen zijn die helemaal geen televisie kijken, of gamen, maar gitaar spelen en optreden met een band en toch afgekeurd worden door een omgeving van workaholics, die muziek maken zonde van de tijd vinden die je ook zou kunnen besteden aan het opbouwen van een eigen bedrijf. Zelfontwikkeling is in dit opzicht een door de samenleving opgelegd ideaal. Dat terwijl zelfontwikkeling, zoals het woord zegt, iets is dat je voor jezelf bepaalt. Jij en jij alleen bepaalt zelf wie je bent, wat je wil, wat je doet, wat je belangrijk vindt in je leven, waar je nu staat en waar je naar toe gaat. En het is allemaal oké, wat het ook moge zijn. Wil je 70 uur per week werken? Prima. Een kort leven met seks, drugs, alcohol, een uitkering en zelfmoord op je dertigste? Ook prima. Tot je 40ste thuiswonen en de hele dag gamen? Prima. Maar als je de hele avond zit te FOK!en en vervolgens denk je: ik had beter dit of dat kunnen doen, dan ben je niet lief voor jezelf. Je moet dan begrijpen dat je het blijkbaar leuker vindt om de hele avond te FOK!en dan dit of dat te doen en je dat jezelf dus niet kwalijk kan nemen. Zo duidelijk? | |
Libertarisch | maandag 27 juni 2016 @ 13:28 |
Soms moet je jezelf dwingen om wat anders te gaan doen, of om uit je comfortzone te stappen. Als je bijvoorbeeld een 20 jarige maagd bent en je stapt uit je comfortzone door een meisje te regelen. Dat geeft dan een goed gevoel, een beter gevoel dan als je thuis World of Warcraft blijft spelen en niks verder komt en je kut voelt omdat je niks bereikt. Het idee: "het is allemaal goed zoals het is" klinkt leuk en ietwat boeddhistisch maar ik geloof zelf veel meer in discipline en uit je comfortzone stappen. | |
Libertarisch | maandag 27 juni 2016 @ 13:31 |
Ik denk ook dat je als mens doelen nodig hebt. De meeste mensen willen iets bereiken. Ik heb net mijn bachelor gehaald en ik voel me serieus depressief omdat ik op dit moment helemaal niets productiefs te doen heb (ook al mediteer ik en doe ik aan krachttraining nog voel ik me klote ![]() Dus...voor mij werkt het in ieder geval zo dat ik werk/studie en sociale contacten nodig heb om me gelukkig te voelen (naast hobbies zoals fokken of muziek luisteren, sporten) en bovenal doelen om mezelf te motiveren om uit bed te komen en iets van mijn dag te maken. | |
magnetronkoffie | maandag 27 juni 2016 @ 19:30 |
Nee, dat is alleen maar bewijs dat ze de hele dag thuis zitten (tot zover jij dat weet) en ergens gewoon niks doen. Je weet niet waarom ze dit doen, je kunt je vast wel voorstellen dat je soms iets wilt doen, maar dat het is alsof de drempel -om- iets te doen, simpelweg te hoog is (en dit kan erg breed zijn wat oorzaken betreft). Ik ervaar dit echt totaal niet zo. Integendeel zelfs, ik krijg juist de indruk dat je wordt doodgegooid om maar zoveel mogelijk mee te doen met al die social media. Uiteindelijk lijk je eerder hun slaaf te worden in plaats van dat je dingen doet omdat je dat -zelf- wilt. Hier raak je een enorm goed punt, maar niet op de manier waarop je die bedoelt. Wat ik namelijk bijna mijn hele leven heb gemerkt, is dat mijn karakter, mijn voorkeuren, wie ik ben en wat ik graag doe, mijn identiteit, wordt afgekeurd door mijn omgeving, waaronder op fok. En waarom? Waarom werd ik bijna de dood in gedreven hierdoor? Niemand wil me antwoord geven, maar iedereen lijkt het soms wel te weten. Zelfs als ik intelligente mensen direct vragen hiernaar stel, wordt het zo snel mogelijk de doofpot ingestopt. Dus ja, een spagaat idd. En ja, die is zo enorm destructief voor me geweest (en voor anderen zoals ik)... Alles wat je zegt, klopt. Alleen vind ik je conclusie weer echt bagger. Wat jij zegt, is dat er een ideaalbeeld is wat iedereen wordt opgelegd, maar dit is geen kwestie van zelfontwikkeling, maar van conformatie (doe mee met de kudde of we gaan je....(vul maar wat slechts in)). Conformeren kan zelfs gesteld worden als een soort tegenpool van zelfontwikkeling. In plaats van dat je jezelf ontwikkelt, ontwikkel je je als een drone binnenin de grote groep, als éénheidsworst of als gehakt. Mensen hebben nog veel meer motivaties om iets te doen dan alleen maar omdat ze iets leuk vinden. Ik denk dat vetgedrukte helemaal klopt (hoeft natuurlijk niet continu, maar ontspannen is ook een doel etc). Ik ben hier gelukkig wel overheen gegroeid, anders had ik echt niks meer om voor te leven gehad ![]() | |
Droopie | maandag 27 juni 2016 @ 21:12 |
Wat de boer niet kent, eet hij niet. Denk dat dit voor mensen ook vaak wel geld. Hardlopen wie ik? Echt niet. Tot ik op zaterdagochtend in de buitenlucht stond en dacht he dit is best leuk. Dat zullen meer mensen hebben, in combinatie met vele andere zaken. | |
Libertarisch | dinsdag 28 juni 2016 @ 00:28 |
Ik heb gelukkig ontdekt dat alcohol een prima antidepressivum voor me is ![]() |