Persoonlijke zelfontwikkeling

Eensch, de maatschappij is veel te oppervlakkig

Hoeveel mensen in jouw omgeving weten dat jij je zo intensief met zelfontwikkeling bezig houdt?

Ook mee eens, doe het ook te weinig. Ik heb ooit op mijn 18e een half jaar een traject gevolgd (drie dagen school, de rest kon je gebruiken voor bijbaantje) waarin ik mij enorm heb ontwikkeld. Ik ga nu richting de dertig en heb lang kunnen teren op alles wat ik daar heb geleerd, maar inmiddels is het alweer zo lang geleden en ben ik veranderd, dat ik wel weer opnieuw zoiets zou willen doen. Jouw post raakt dat ook.

quote:

Op dinsdag 7 juni 2016 00:00 schreef Atmosphere72 het volgende:

[..]

. 1 goede kameraad die ik al jaren ken en er zelf ook wel voor open staat. Verder begrijpt m'n pa me redelijk en m'n moeder doet een poging om het te begrijpen. Maar ik zie zelf vaak aan haar dat ze het nogal apart vind.

Dus de rest van jouw omgeving weet het niet. Zou het niet zo kunnen zijn dat jij lang niet de enige bent, maar dat je het gewoon niet weet van die mensen?

Ken je 'over de streep' / 'if you really knew me'?

Zelf ben ik voorstander van onpersoonlijke zelfontwikkeling.

Ik ben vanaf mijn 16e eigenlijk echt begonnen met zelfontwikkeling. Ik heb mezelf van alles aangeleerd (gitaarspelen), ik heb een motorrijbewijs en autorijbewijs gehaald, ik heb veel reizen gemaakt, veel gelezen over filosofie/religie/spiritualiteit/politiek/geschiedenis/wetenschap (vooral psychologie en hersenwetenschap), ik heb nu mijn Bachelor afgerond.

Ook wat sex, drugs en rock&roll als student natuurlijk

Ik merk dat er heel weinig mensen zijn die echt een brede interesse hebben in 'diepere' zaken en dat de meeste mensen zich hier ook helemaal niet mee bezig houden.

quote:

Op dinsdag 7 juni 2016 11:07 schreef Libertarisch het volgende:
Ik ben vanaf mijn 16e eigenlijk echt begonnen met zelfontwikkeling. Ik heb mezelf van alles aangeleerd (gitaarspelen), ik heb een motorrijbewijs en autorijbewijs gehaald, ik heb veel reizen gemaakt, veel gelezen over filosofie/religie/spiritualiteit/politiek/geschiedenis/wetenschap (vooral psychologie en hersenwetenschap), ik heb nu mijn Bachelor afgerond.

Ook wat sex, drugs en rock&roll als student natuurlijk

Ik merk dat er heel weinig mensen zijn die echt een brede interesse hebben in 'diepere' zaken en dat de meeste mensen zich hier ook helemaal niet mee bezig houden.

Mee eens, erg apart overigens. Ik doe nu 5 jaar min of meer hetzelfde werk en wil weer gaan studeren. Hier leer ik namelijk niets meer.

quote:

Op maandag 6 juni 2016 23:31 schreef Atmosphere72 het volgende:
En helaas zie ik het te vaak in mijn omgeving en ook bij m'n vriendengroep, mensen die alleen maar voor de tv hangen na het werk en constant andere soorten comfort op zoeken en dus eigenlijk helemaal niks doen.

Dat ligt echt helemaal aan je vriendengroep, hoor.

Mijn vriendengroep is bezig met:
- een gezin opbouwen
- een bedrijf van de grond krijgen
- emigratie naar Australie
- een klus in klimaatonderzoek
- een rondreis door Europa

Misschien ken je alleen maar sufkutten?

Maar misschien zijn die mensen wel tevreden met hoe hun leven er nu uitziet? Dan is de drang om iets nieuws te proberen ook niet zo groot. Ik herken wel een stuk wat je schrijft, ook ik ga nieuwe dingen doen als ik me echt slecht voel, maar gaat het wat beter dan ebt dat weer weg tot ik terugval en dan begint het cirkeltje opnieuw.

Diepere zaken zijn een illusie.

quote:

Op dinsdag 7 juni 2016 12:16 schreef icecreamfarmer_NL het volgende:

[..]

Ik doe nu 5 jaar min of meer hetzelfde werk en wil weer gaan studeren. Hier leer ik namelijk niets meer.

Dat kan ik me voorstellen. Ik zou knettergek worden als ik elke dag hetzelfde werk zou moeten doen (en niks bij zou leren wat voor mij gelijk staat aan stagnatie).

quote:

Op dinsdag 7 juni 2016 16:49 schreef Libertarisch het volgende:

[..]

Dat kan ik me voorstellen. Ik zou knettergek worden als ik elke dag hetzelfde werk zou moeten doen (en niks bij zou leren wat voor mij gelijk staat aan stagnatie).

Naja ik heb best veel geleerd de afgelopen jaren maar het laatste jaar is daar de klad wel ingekomen.

Ik houd me tegenwoordig bezig met dit soort TEDx filmpjes.

Tijdlang zitten worstelen met wie ik ben,wat ik wil etc.
Wie ik ben, weet ik vooralsnog niet echt. Ik weet wel dat ik inmiddels de financiële middelen heb om dingen te doen waar ik later profijt van heb ondanks de prijs (gitaarspelen+lessen= aardige duit).
Boeken kopen om daar wat uit te leren.

Een baan met veel (persoonlijke)-coaching.

Het is wat.

quote:

Op maandag 6 juni 2016 23:31 schreef Atmosphere72 het volgende:
Wat ik vooral merk is dat veel mensen hier eigenlijk totaal niet mee bezig zijn.

dat is toch ook gewoon hun keuze, waarom zouden zij hetzelfde moeten doen als jij en waarom noem je dat zelfs 'gevaarlijk' ?

Mensen _moeten_ helemaal niet groeien, verder-ontwikkelen tot ze sterven.. mensen kunnen gewoon zelf hun leven vrij bepalen en mits ze gewoon tevreden zijn met wat ze hebben, heeft niemand het recht zich als 'beter' voor te doen, enkel omdat hij andere keuzes voor zichzelf maakt in zijn leven.

Ik ben ook pas na mijn schooltijd tot ontwikkeling gekomen. Eerder was er dat openstaan voor en verlangen naar nog niet echt. Je moet er ook aan toe zijn, eerder lukt het toch niet je geest open te stellen voor nieuwe dingen. Vaak is dat ook het ding met mensen. Je kunt ze wel willen veranderen en denken dat jij het beter weet en zij de weg moeten volgen die jou gelukkig maakt, maar als hun geest niet openstaat, dan komt het er simpelweg niet door. En vaak is het, helaas, ook zo dat mensen eerst door diepe dalen moeten gaan voordat ze open gaan staan voor andere dingen.

Overigens komt een zeer groot deel van het menselijk lijden voort uit het denken, en het tegelijkertijd totaal onbewust zijn dat het daaruit voortkomt. Inzicht krijgen in de mechanismen van het denken, het voelen en het najagen van innerlijke impulsen (wat in feite niet meer dan kleine 'stroomstootjes' zijn die we zelf - van binnen, onbewust - tot grote proporties opblazen) is in feite heel belangrijk. Het zou al op basisscholen onderwezen moeten worden. Wat zal het een hoop ellende in de wereld voorkomen. Inzicht-meditatie is het antwoord!

quote:

Op dinsdag 7 juni 2016 00:00 schreef Atmosphere72 het volgende:

[..]

. 1 goede kameraad die ik al jaren ken en er zelf ook wel voor open staat. Verder begrijpt m'n pa me redelijk en m'n moeder doet een poging om het te begrijpen. Maar ik zie zelf vaak aan haar dat ze het nogal apart vind.

Ik vind dit wel een interessant onderwerp.

Ik ben al een hele lange tijd bezig met persoonlijke ontwikkeling en het heeft me echt verder gebracht. Ik kan nu dingen doen die ik vroeger voor onmogelijk hield. 1 van de mooie dingen van persoonlijke ontwikkeling is dat je dit altijd meeneemt. Een opleiding in 1 vakgebied is vrij nutteloos zodra je in een ander vakgebied te werk gaat, maar steeds ontwikkelende zelf neem je altijd met je mee.

Iedere heeft een eigen weg, al zijn er wel veel dingen universeel. Vind zelf trouwens het "uit je comfortzone moeten stappen" erg overrated, ook al is een portie lef zeker wel handig.

Ik ken verder trouwens maar weinig mensen die hiermee bezig zijn (of die zich hier openlijk over uitspreken).

De meeste mensen hebben hier sowieso geen behoefte aan en vinden het allemaal wel best. Lekker oppervlakkig, maar das niet mijn ding. Graven levert veel meer dingen op, zeker als je 1 van de weinigen bent.

Ik herken wel een heleboel in je verhaal... Vind het wel leuk/ grappig dat ik niet de 'enige' ben die zich daarmee bezig houd.(Voelde mij daarom altijd wel een beetje apart/ anders dan de rest.... Hield me andere dingen bezig dan leeftijdsgenoten. En wat jij zegt.. Zovelen gezegd dat ik te diep/ moeilijk doe..Of grapten weleens of ik niet oud aan het worden was) Wat bij mij een tijdje wel het geval was... Ik veranderde drastisch van de ene op de andere persoonlijkheid met als gevolg dat je niet meer weet wie je echt bent snap je? Ik verdiepte op een gegeven moment zoveel in zoveel verschillende dingen..dat ik een beetje besluiteloos aan het worden was. En deze periode was wel heel naar (kon door de bomen het bos niet meer zien...ook twijfelde/ twijfel ik wel of ik hiervan wel gelukkig werd. Wijzer in ieder geval wel.. Maar je begint je toch af te vragen waarom die 'oppervlakkige' mensen nu juist het gelukkigst lijken te zijn...' Weet niet of dit herkenbaar voor jou is...? Maar bij mij was dat tenminste wel zo. Maar ja... Je bent dus niet de enige die er zo over denkt

[ Bericht 4% gewijzigd door -Phineas- op 09-06-2016 19:05:41 ]

Ik heb mij hier ook vaak mee bezig gehouden in het verleden, in m'n school tijd was ik best depri en ook in m'n eigen wereldje. Maar ik ben daar met verloop van tijd uitgekomen en daarna pushen om grenzen te verleggen en zodoende mijzelf meer te ontwikkelen.

Ik herken dat denken over denken etc. ook wel, dat is wel het teken dat je meer in je hoofd leeft, soms kan het helpen, wanneer je het opmerkt, om meer op je adem of hartslag te letten, je bent meer dan je hoofd.

Je hebt gelijk dat er niet veel mensen daar mee bezig zijn, de samenleving is veel meer doelgericht, plat betreden paden met transport banden om zo snel mogelijk bij het doel te geraken. Het is veel beter om (soms) af te wijken en je eigen pad te lopen, wellicht is het langzamer maar het kan je op plekken brengen waar je nooit terecht zou gekomen zijn via de conventionele manieren, het leven kan je dan ook wel zien als een avontuur.

Do not go where the path may lead, go instead where there is no path and leave a trail. -Ralph Waldo Emerson

quote:

Op dinsdag 7 juni 2016 17:15 schreef RM-rf het volgende:
dat is toch ook gewoon hun keuze

Plus dat het zijn optiek is dat ze zichzelf niet ontwikkelen.

Misschien hebben ze een diepere wereld die schuil gaat achter het dagelijks leven. Ik leef momenteel een heel saai leven, en TS zou dat beschrijven als "zichzelf niet ontwikkelen".

Ondertussen vind ik het vaderschap zodanig veeleisend dat ik alleen met de grootste moeite het hoofd boven water kan houden.

Dus TS, wat wil je nou eigenlijk bereiken met je observatie?

quote:

Op woensdag 8 juni 2016 17:40 schreef -Phineas- het volgende:
Ik herken wel een heleboel in je verhaal... Vind het wel leuk/ grappig dat ik niet de 'enige' ben die zich daarmee bezig houd.(Voelde mij daarom altijd wel een beetje apart/ anders dan de rest.... Hield me andere dingen bezig dan leeftijdsgenoten. En wat jij zegt.. Zovelen gezegd dat ik te diep/ moeilijk doe..Of grapten weleens of ik niet oud aan het worden was) Wat bij mij een tijdje wel het geval was... Ik veranderde drastisch van de ene op de andere persoonlijkheid met als gevolg dat je niet meer weet wie je echt bent snap je? Ik verdiepte op een gegeven moment zoveel in zoveel verschillende dingen..dat ik een beetje besluiteloos aan het worden was. En deze periode was wel heel naar (kon door de bomen het bos niet meer zien...ook twijfelde/ twijfel ik wel of ik hiervan wel gelukkig werd. Wijzer in ieder geval wel.. Maar je begint je toch af te vragen waarom die 'oppervlakkige' mensen nu juist het gelukkigst lijken te zijn...' Weet niet of dit herkenbaar voor jou is...? Maar bij mij was dat tenminste wel zo. Maar ja... Je bent dus niet de enige die er zo over denkt

En wat jij En ondertussen dacht ik dat ik aan het 'zelfontwikkelen' was maar het leek vo

Ik ben nogal erg moe en wil ook zo m'n nest gaan opzoeken, maar wil toch even op deze vraag gereageerd hebben.

Als je wilt, quote deze reactie even, dan kan ik er morgen wat beter op reageren ook .

Ik voelde me altijd al anders dan de anderen, dit gevoel had ik op de basisschool al, nog ver voordat ik in groep 8 zat. Misschien al sinds ik überhaupt op school zat.

Ik kreeg zo vaak het goedbedoelde advies dat ik teveel nadacht, dat ik teveel doorvroeg, dat ik niet zoveel moest nadenken en dat ik niet alles moest kapot-analyseren...maar dit hoort bij mij.
Ik ben nou eenmaal een denker en het is natuurlijk voor mij om (in tegenstelling tot het gros hier) me ook in die 3e dimensie te begeven (ook de diepte in te gaan) waar dat gros dit maar een gek idee vindt. Ik was een professortje, maar wel wat sociaal awkward. Maar gek genoeg heb ik m'n oude schoolrapporten vorig jaar ofzo teruggelezen en daarin werd ik de eerste jaren beschreven als iemand die graag contact zocht, maar deze niet vond (want ze waren anders en vonden me raar, ze waren niet zoals ik) en naarmate de jaren volgden, werd ik steeds stiller en trok ik me steeds meer terug.

Want waarom zou ik blijven proberen aansluiting te vinden met leeftijdsgenoten als zij mij sowieso niet of nauwelijks kunnen accepteren. Ik was de laatste jaren op de basisschool al depressief.

Dat van verdiepen in teveel dingen parallel, is iets wat ik me op een gegeven moment realiseerde en besefte, waarna ik besloot dat wanneer ik op een gegeven moment mijn oorspronkelijke doel voorbij aan het schieten was, ik dit beter even kon laten liggen en diezelfde passie en energie steken in iets wat zeg maar voor mijn moeite, rendabeler was.

Zo heb ik geleerd dat ik dingen wat meer kan loslaten.

Ik heb verder een ontembare drang om te weten, te begrijpen en om te leren. Maar dit moest ik zelf doen, want mijn leeftijdsgenootjes waren oppervlakkig. En waarom? Daar ben ik pas jaren later achter gekomen (want er was niemand die het me wou uitleggen, of ze bleven vaag en/of zetten me op een dwaalspoor).

Het ding is dat de meeste mensen juist zo gelukkig zijn omdat ze oppervlakkig zijn en omdat ze niet verder graven. Want zolang je de problemen niet hoeft te zien en gewoon met de rest mee kan blijven doen...dan is het toch goed zo?

Nou niet dus .

Ze kiezen ervoor niet te zien. Dit is ook (deels) waar die ongeschreven regeltjes vandaan komen die onuitlegbaar zouden zijn, maar die regels zijn niet ingewikkeld, maar niemand wil het erover hebben, want dan ga je die 3e dimensie in en dat is raar en sommigen lijken dit zelfs gevaarlijk te vinden of zo.

Maar zolang niemand het over deze regeltjes heeft terwijl een deel van deze mensen met een instemmende knik naar een ander onderling meteen begrijpen waar ze beiden staan en verder niks zeggen, is er ook niks aan de hand. Wat niet weet, wat niet deert?

Ik weet het niet precies, maar ik ben niet langer van plan me aan dit soort regeltjes te gaan conformeren. Want waarom zou ik?

Ik heb hier (vooral de laatste paar jaar) erg veel over nagedacht en begrijp dingen ook steeds beter. Ik merk ook dat dit geregeld terugkomt, maar eigenlijk is het helemaal niet zo ingewikkeld.

Houd er rekening mee dat de meeste mensen gewoon oppervlakte-dieren zijn en net zoals jij blijkbaar geen oppervlaktedier kunt zijn, kunnen zij ook niet de diepte ingaan.

Je kunt het beste je tijd en energie steken in mensen waar je wel mee door kunt groeien en waarbij je niet in een levenslang schaakspel verzeild raakt en wel je eigen ding kan doen. Jezelf ontwikkelen is fantastisch...vaak Soms is het ook even kut

Persoonlijke ontwikkeling is voor iedereen anders, en je kunt niet aan de buitenkant zien of iemand lui is.

Weet je wat ik niet begrijp, dat mensen zo makkelijk een oordeel vellen zonder inhoudelijke informatie. En als ze die dan achteraf krijgen is het ineens, goh dat wist ik niet sjeetje dat veranderd je perspectief wel he.

quote:

Op woensdag 8 juni 2016 21:33 schreef Atmosphere72 het volgende:

[..]

Helmaal niks. Ik doe gewoon mijn zegje en verder zie ik wel waar dit topic heen gaat.

zo'n beetje als mensen die gewoon wat op een sociale media-website posten zonder daarbij een 'doel' te hebben?
gewoon als 'nutteloos tijdsverdrijf' ?

quote:

Op donderdag 9 juni 2016 02:54 schreef magnetronkoffie het volgende:

[..]

Ik ben nogal erg moe en wil ook zo m'n nest gaan opzoeken, maar wil toch even op deze vraag gereageerd hebben.

Als je wilt, quote deze reactie even, dan kan ik er morgen wat beter op reageren ook .

Haha rustig aan
Houd er wel rekening mee dat dit niet mijn topic is hé hahaha (moderators kunnen best moeilijk doen)

quote:

Ik voelde me altijd al anders dan de anderen, dit gevoel had ik op de basisschool al, nog ver voordat ik in groep 8 zat. Misschien al sinds ik überhaupt op school zat.

Ik kreeg zo vaak het goedbedoelde advies dat ik teveel nadacht, dat ik teveel doorvroeg, dat ik niet zoveel moest nadenken en dat ik niet alles moest kapot-analyseren...maar dit hoort bij mij.
Ik ben nou eenmaal een denker en het is natuurlijk voor mij om (in tegenstelling tot het gros hier) me ook in die 3e dimensie te begeven (ook de diepte in te gaan) waar dat gros dit maar een gek idee vindt. Ik was een professortje, maar wel wat sociaal awkward. Maar gek genoeg heb ik m'n oude schoolrapporten vorig jaar ofzo teruggelezen en daarin werd ik de eerste jaren beschreven als iemand die graag contact zocht, maar deze niet vond (want ze waren anders en vonden me raar, ze waren niet zoals ik) en naarmate de jaren volgden, werd ik steeds stiller en trok ik me steeds meer terug.

Het vetgedrukte zou ik zelf geschreven kunnen hebben...(Slaat en-orm op mij) In mijn basisschool periode was ik echter niet net als jij veel op zoek naar contacten...ik kon mij wel vermaken in mijn eentje en wat enkele vrienden (waar ik zelf nooit echt achter na ging of zo...vond het allemaal wel best) Totdat de lerares zei dat ik nogal in mij zelf was gekeerd...en toen leek ik een beetje gepusht te worden om meer met de rest om te gaan maar daar had ik gewoon geen zin in... maar als er telkens word benadrukt dat je alleen bent en asociaal..ja dan wil je toch wel wat socialer zijn en ineens wel wat meer vrienden willen hebben maar zelfs dan.. die docenten vonden dat ik niet genoeg mijn best deed om mij socialer op te stellen in de klas/ dachten dat ik een probleem had. Naarmate de jaren volgden ben ik juist een stuk opener geworden (als ik tegen mensen zeg dat ik vroeger teruggetrokken was... dan kijken ze mij altijd wel verbaasd aan..tenzij je mij goed kent/ wat langer kent... of eigenlijk ook weer niet nu ik er zo over nadenk) Maar bepaald gelukkiger ben ik er ook niet op geworden.. en dat is wel heel raar want ik ben nu niet sociaal akward en zijn er meer mensen die mij kunnen waarderen en toch ben ik niet bepaald gelukkig..

quote:

Want waarom zou ik blijven proberen aansluiting te vinden met leeftijdsgenoten als zij mij sowieso niet of nauwelijks kunnen accepteren. Ik was de laatste jaren op de basisschool al depressief.

Dit dus...ergerde mij daarom ook dood aan die docenten die me pushten om ook een keer met de rest mee te doen..

quote:

Dat van verdiepen in teveel dingen parallel, is iets wat ik me op een gegeven moment realiseerde en besefte, waarna ik besloot dat wanneer ik op een gegeven moment mijn oorspronkelijke doel voorbij aan het schieten was, ik dit beter even kon laten liggen en diezelfde passie en energie steken in iets wat zeg maar voor mijn moeite, rendabeler was.

Zo heb ik geleerd dat ik dingen wat meer kan loslaten.

Ja ik ook.. maar ik heb nog wel periodes wanneer ik weer terugval of iets in die richting... ik weet niet hoe ik het moet benoemen maar dan komt alles weer naar boven voor een tijdje...

quote:

Ik heb verder een ontembare drang om te weten, te begrijpen en om te leren. Maar dit moest ik zelf doen, want mijn leeftijdsgenootjes waren oppervlakkig. En waarom? Daar ben ik pas jaren later achter gekomen (want er was niemand die het me wou uitleggen, of ze bleven vaag en/of zetten me op een dwaalspoor).

Het ding is dat de meeste mensen juist zo gelukkig zijn omdat ze oppervlakkig zijn en omdat ze niet verder graven. Want zolang je de problemen niet hoeft te zien en gewoon met de rest mee kan blijven doen...dan is het toch goed zo?

Nou niet dus .

Ze kiezen ervoor niet te zien. Dit is ook (deels) waar die ongeschreven regeltjes vandaan komen die onuitlegbaar zouden zijn, maar die regels zijn niet ingewikkeld, maar niemand wil het erover hebben, want dan ga je die 3e dimensie in en dat is raar en sommigen lijken dit zelfs gevaarlijk te vinden of zo.

Maar zolang niemand het over deze regeltjes heeft terwijl een deel van deze mensen met een instemmende knik naar een ander onderling meteen begrijpen waar ze beiden staan en verder niks zeggen, is er ook niks aan de hand. Wat niet weet, wat niet deert?

Ik weet het niet precies, maar ik ben niet langer van plan me aan dit soort regeltjes te gaan conformeren. Want waarom zou ik?

Ik heb hier (vooral de laatste paar jaar) erg veel over nagedacht en begrijp dingen ook steeds beter. Ik merk ook dat dit geregeld terugkomt, maar eigenlijk is het helemaal niet zo ingewikkeld.

Houd er rekening mee dat de meeste mensen gewoon oppervlakte-dieren zijn en net zoals jij blijkbaar geen oppervlaktedier kunt zijn, kunnen zij ook niet de diepte ingaan.

Je kunt het beste je tijd en energie steken in mensen waar je wel mee door kunt groeien en waarbij je niet in een levenslang schaakspel verzeild raakt en wel je eigen ding kan doen. Jezelf ontwikkelen is fantastisch...vaak Soms is het ook even kut

Daar ben ik al achtergekomen en de grootste grap is dat ik ook oppervlakkiger ben geworden/ geprobeerd...maar ook door het oppervlakkig worden ben ik ook blijkbaar ook niet gelukkiger geworden..het werkt wel voor even maar ik heb de hele tijd een naar steekje dat zegt 'word wakker! Er moet toch meer zijn..?'
Snap je wat ik bedoel?

quote:

Op donderdag 9 juni 2016 22:05 schreef -Phineas- het volgende:

[..]

Haha rustig aan
Houd er wel rekening mee dat dit niet mijn topic is hé hahaha (moderators kunnen best moeilijk doen)

Dit is gewoon on-topic
Zonder te leren waar het mis gaat, kan je ook niet leren hoe het beter kan.

quote:

[..]

Het vetgedrukte zou ik zelf geschreven kunnen hebben...(Slaat en-orm op mij) In mijn basisschool periode was ik echter niet net als jij veel op zoek naar contacten...ik kon mij wel vermaken in mijn eentje en wat enkele vrienden (waar ik zelf nooit echt achter na ging of zo...vond het allemaal wel best) Totdat de lerares zei dat ik nogal in mij zelf was gekeerd...en toen leek ik een beetje gepusht te worden om meer met de rest om te gaan maar daar had ik gewoon geen zin in... maar als er telkens word benadrukt dat je alleen bent en asociaal..ja dan wil je toch wel wat socialer zijn en ineens wel wat meer vrienden willen hebben maar zelfs dan.. die docenten vonden dat ik niet genoeg mijn best deed om mij socialer op te stellen in de klas/ dachten dat ik een probleem had. Naarmate de jaren volgden ben ik juist een stuk opener geworden (als ik tegen mensen zeg dat ik vroeger teruggetrokken was... dan kijken ze mij altijd wel verbaasd aan..tenzij je mij goed kent/ wat langer kent... of eigenlijk ook weer niet nu ik er zo over nadenk) Maar bepaald gelukkiger ben ik er ook niet op geworden.. en dat is wel heel raar want ik ben nu niet sociaal akward en zijn er meer mensen die mij kunnen waarderen en toch ben ik niet bepaald gelukkig..

[..]

Dit dus...ergerde mij daarom ook dood aan die docenten die me pushten om ook een keer met de rest mee te doen..

Ding is dat ik mezelf prima kan vermaken, maar ook merk dat ik niet als kluizenaar zou kunnen leven (niet full-time in elk geval ) en wel geregeld behoefte heb aal sociaal contact.

Wat ik wel heb geleerd, is dat contact met de ene persoon wel 100x zwaarder kan zijn dan met de andere persoon. Sommige mensen slurpen me leeg en leveren gewoon heel weinig op.

Dan heb ik het gevoel alsof ze liever dom willen blijven en liever door willen gaan met het herhaaldelijk maken van dezelfde fouten en tegen de tijd dat zij dan eindelijk tot bezinning komen, lig ik alweer mijlen ver op ze voor (en willen ze dat ik op ze wacht ).

Ik ben ook enorm veel opener geworden, in veel opzichten een heel ander mens dan toen. Maar tegelijk heb ik ook deeltjes van mezelf verloochend en die deeltjes wil ik weer terug. Die had ik nooit moeten wegcompenseren om "erbij" te horen, want dat zal in de meeste gevallen toch nooit helemaal zo zijn.

Als ik dan "de rare" moet zijn (ongeacht wat ik doe, het is nooit goed genoeg), dan liever die rare die zoveel mogelijk zichzelf is en gelooft in zijn kwaliteiten.

quote:

[..]

Ja ik ook.. maar ik heb nog wel periodes wanneer ik weer terugval of iets in die richting... ik weet niet hoe ik het moet benoemen maar dan komt alles weer naar boven voor een tijdje...

Wat ik wel heb gemerkt, is dat het bij mij alle kanten op kan schieten, maar dat daar gewoonlijk wel een goeie reden voor is. Dat ik die reden zelf niet altijd snap (of in elk geval niet op tijd), is op zich ook geen ramp. Ik hoef niet altijd overal meteen een antwoord of verklaring voor te hebben (en al helemaal niet altijd te geven)

quote:

[..]

Daar ben ik al achtergekomen en de grootste grap is dat ik ook oppervlakkiger ben geworden/ geprobeerd...maar ook door het oppervlakkig worden ben ik ook blijkbaar ook niet gelukkiger geworden..het werkt wel voor even maar ik heb de hele tijd een naar steekje dat zegt 'word wakker! Er moet toch meer zijn..?'
Snap je wat ik bedoel?

Ik heb dit soort dingen al zo lang geprobeerd...het past niet bij mij en het hoort ook niet bij mij.

Ik wil gewoon mezelf kunnen zijn, maar ik krijg dan wel vaak het verwijt dat ik me eens een beetje zou moeten gaan aanpassen, terwijl ze hun eigen adviezen niet eens zelf kunnen toepassen.

Maar natuurlijk is dat maar een smoesje.

quote:

Op vrijdag 10 juni 2016 05:13 schreef magnetronkoffie het volgende:

[..]

Wat ik wel heb geleerd, is dat contact met de ene persoon wel 100x zwaarder kan zijn dan met de andere persoon. Sommige mensen slurpen me leeg en leveren gewoon heel weinig op.

Dan heb ik het gevoel alsof ze liever dom willen blijven en liever door willen gaan met het herhaaldelijk maken van dezelfde fouten en tegen de tijd dat zij dan eindelijk tot bezinning komen, lig ik alweer mijlen ver op ze voor (en willen ze dat ik op ze wacht ).

Dit snapte ik niet helemaal (denk het wel.. maar weet het niet zeker)
Bedoel je hiermee dat je mensen wilt helpen en dus energie aan ze besteed en vervolgens niet gebruik maken van je hulp.. of bedoel je hiermee mensen waaraan je energie besteed maar die je geen plezier opleveren of datgene leveren waarop je had gehoopt?

quote:

Ik heb dit soort dingen al zo lang geprobeerd...het past niet bij mij en het hoort ook niet bij mij.

Ik wil gewoon mezelf kunnen zijn, maar ik krijg dan wel vaak het verwijt dat ik me eens een beetje zou moeten gaan aanpassen, terwijl ze hun eigen adviezen niet eens zelf kunnen toepassen.

Maar natuurlijk is dat maar een smoesje.

Schuingedrukte... precies en dat heb ik nog steeds maar omdat ik heel veel 'persoonlijkheden' heb gedragen voelt het alsof ik nergens (bij welke persoonlijkheid dan ook) ik pas zeg maar..ik voel mij bij geen enkele persoonlijkheid prettig/ mezelf.
Je zei ook dat je bepaalde delen van jezelf hebt weggecompenseert... wat voor delen bedoel je eigenlijk.. en hoe komt het dan dat ze niet zo snel meer terugkomen want dit heb ik soort van zelf ook (ik heb het nu over bepaalde karaktertrekjes die ik zelf heb weggecompenseert.. maar weet niet of dat is wat je bedoelt)

Vetgedrukte.. tegenwoordig (wat ik tenminste heb gemerkt) is het volgens mij wel een standaard regel geworden dat de minderheid zich aanpast aan de meerderheid en niet andersom... maar ik heb wel vaak gemerkt dat de minderheid nog weleens dingen ziet die de meerderheid over het hoofd ziet/ of het juist niet willen zien. Maar ik heb nooit begrepen waarom die meerderheid het niet wilt zien. Zelf wil ik wel de onderliggende gedachte van bepaalde zaken zien maar die zie ik soms weer niet maar daar graaf ik wel naar maar dan kan ik het op een of andere manier ook niet vinden zeg maar..en dat is enorm frustrerend want daardoor lijk je weer oppervlakkig en zweverig maar dat ben je ook weer niet omdat je er toch naar zoekt.. snap je wat ik bedoel?

quote:

Op vrijdag 10 juni 2016 05:13 schreef magnetronkoffie het volgende:

Dan heb ik het gevoel alsof ze liever dom willen blijven en liever door willen gaan met het herhaaldelijk maken van dezelfde fouten en tegen de tijd dat zij dan eindelijk tot bezinning komen, lig ik alweer mijlen ver op ze voor (en willen ze dat ik op ze wacht ).

Wat is 'voorlopen op een ander'? En waarom is je hoofd niet constant vol willen stoppen met externe informatie 'dom blijven'? Volgens mij leef jij enorm vanuit je hoofd en hecht je veel te waarde aan het denken en je gedachten... Wat je natuurlijk zelf moet weten. Maar ik vraag me af of je het wel eens zo bekeken hebt. In onze samenleving is het denken en vanuiot het hoofd leven zo enorm overrated.

quote:

Op vrijdag 10 juni 2016 16:52 schreef -Phineas- het volgende:

[..]

Dit snapte ik niet helemaal (denk het wel.. maar weet het niet zeker)
Bedoel je hiermee dat je mensen wilt helpen en dus energie aan ze besteed en vervolgens niet gebruik maken van je hulp.. of bedoel je hiermee mensen waaraan je energie besteed maar die je geen plezier opleveren of datgene leveren waarop je had gehoopt?

Ik merk dat de dingen waar ik over nadenk, voor veel mensen gewoonweg niet belangrijk zijn, terwijl ze er wel moeite mee hebben en deze moeite wordt voor een deel veroorzaakt doordat ze dezelfde fouten blijven maken.

En tegen de tijd dat bij deze mensen eindelijk het kwartje valt (bijvoorbeeld omdat er erg veel tijd overheen is gegaan of omdat ik er erg veel tijd/energie in heb gestopt het ze uit te leggen), is er al zoveel tijd voor mij verloren gegaan die ik veel beter had kunnen besteden.

quote:

[..]

Schuingedrukte... precies en dat heb ik nog steeds maar omdat ik heel veel 'persoonlijkheden' heb gedragen voelt het alsof ik nergens (bij welke persoonlijkheid dan ook) ik pas zeg maar..ik voel mij bij geen enkele persoonlijkheid prettig/ mezelf.

Ik vind dit wel jammer om te lezen, dat je nergens jezelf voelt. Dat je veel 'persoonlijkheden' hebt, kan meerdere oorzaken hebben en heeft wat mij betreft zeker ook voordelen. Het geeft aan dat je dingen op verschillende manieren probeert en dat je een bepaalde mate van flexibiliteit hebt.

Dat laatste hebben veel mensen niet.

Wat goed voelt, kan je eigenlijk pas leren zodra je jezelf goed kunt aanvoelen en ik heb dit o.a. geleerd door dingen te proberen om vervolgens in mijn eigen tempo op die ervaringen te reflexteren, etc enz.

quote:

Je zei ook dat je bepaalde delen van jezelf hebt weggecompenseert... wat voor delen bedoel je eigenlijk.. en hoe komt het dan dat ze niet zo snel meer terugkomen want dit heb ik soort van zelf ook (ik heb het nu over bepaalde karaktertrekjes die ik zelf heb weggecompenseert.. maar weet niet of dat is wat je bedoelt)

Wat ik o.a. heb weggecompenseerd, zijn kenmerken en trekjes die "ongewenst" waren, maar ik kan er zo snel niet een paar benoemen en dit komt ook omdat ik me dit eigenlijk pas een paar weken realiseer.
Ik weet wel dat dit te maken heeft met wat als "ongewenst gedrag" bij mij werd gezien, maar ik heb gemerkt dat (ook al bracht dit ook wel voordelen, vooral ook in m'n leerproces), ook al pas ik me aan, ik altijd "anders" zal zijn en de verschillen meestal als zwakte gezien zullen worden.

Dit heeft vooral met sociaal doen te maken. Ik heb soms wat meer bedenktijd nodig, maar omdat ik die niet kreeg (want anders was ik bijvoorbeeld een slome sukkel), moest ik meteen maar wat zeggen waar vervolgens weer misbruik van gemaakt werd (denk hierbij bijvoorbeeld aan iets toezeggen omdat iemand lief vraagt en erg omhoog lijkt te zitten, maar waarvan ik achteraf denk "ik had gewoon "nee" moeten zeggen").

Niet alleen heb ik, juist door me aan te passen aan deze norm, mezelf verloochend en de mensen die misbruik van mijn zwaktes wilden/willen maken in de kaart gespeeld door te hard te proberen aan hun wensen te voldoen, maar ook heb ik hierdoor dingen niet eerder kunnen leren die ik wel eerder had geleerd als ik dichter bij mezelf was gebleven.

Later kreeg ik de diagnose autisme en werd voor mij in de jaren daarna steeds meer duidelijk.
Maar als ik tegenwoordig aan ditzelfde type persoon uitleg waarom ik een eigen pad bewandel (bijvoorbeeld dat ik meer bedenktijd nodig heb of waarom ik werkende oplossingen bedenk voor problemen, maar die dan weer niet zouden mogen omdat dat asociaal zou zijn of wat dan ook (want niet op hun manier slim, maar op de mijne (namelijk dat het gewoon werkt))), dan willen deze personen nog steeds proberen mij van mijn pad af te sturen en meer richting hun pad te laten gaan. Doe ik dat niet, dan komen de verwijten die simpelweg onzinnig zijn.
Nu herken ik het ook bij anderen

quote:

Vetgedrukte.. tegenwoordig (wat ik tenminste heb gemerkt) is het volgens mij wel een standaard regel geworden dat de minderheid zich aanpast aan de meerderheid en niet andersom... maar ik heb wel vaak gemerkt dat de minderheid nog weleens dingen ziet die de meerderheid over het hoofd ziet/ of het juist niet willen zien. Maar ik heb nooit begrepen waarom die meerderheid het niet wilt zien.

Waarom ze het niet willen zien, is eigenlijk heel simpel: Omdat het niet in hun voordeel is.

Deze mensen denken vanuit de groep en streven een soort eenheid na. Maar dit betekent ook dat het (vooral voor diegenen die het gevoel hebben weinig status in deze groep te hebben) hebben van andere meningen zeg maar soort van niet toegestaan is en daarom willen ze het niet horen.

De groepsmechaniek is er 1 van constant met elkaar re-kalibreren en constant elkaar beïnvloeden, als een soort politiek-getint schaakspel.

Dat de minderheid zich zou moeten aanpassen aan de meerderheid, is natuurlijk alleen maar in het belang van de groep die deze meerderheid lijkt te vormen, maar het is natuurlijk onzinnig hieraan deel te gaan nemen als ik vervolgens (juist omdat ik zo anders ben en de groep liefst een egale massa wil hebben) ergens onderaan hun rangorde ga eindigen?

Zodra ik mijn eigen ding kan doen, word ik veel slagkrachtiger en kan ik veel meer bereiken dan ik had kunnen bereiken als ik me aan deze meerderheid had geconformeerd (zoals niet meer chronisch depressief zijn en aan de pillen moeten).

Deze groep blijft, juist doordat er eigenlijk geen echte richting is en nauwelijks progressie vertonen als het bijvoorbeeld op persoonlijke ontwikkeling aankomt, dus bij mij achter, omdat ik een vrije denker ben en niet deze regeltjes hoef na te streven om een goed mens te zijn.

Dat goeie mens ben ik van mezelf al en een groep die mij trapt is geen groep waar ik deel van zou willen zijn.

quote:

Zelf wil ik wel de onderliggende gedachte van bepaalde zaken zien maar die zie ik soms weer niet maar daar graaf ik wel naar maar dan kan ik het op een of andere manier ook niet vinden zeg maar..en dat is enorm frustrerend want daardoor lijk je weer oppervlakkig en zweverig maar dat ben je ook weer niet omdat je er toch naar zoekt.. snap je wat ik bedoel?

Ja. Het ding is ook dat je denk ik eigenlijk vrijwel geen flauw idee hebt -waar- je zou moeten graven, dus probeer je even hier, daarna daar, even een andere graaftechniek uitproberen waar je eerst maar even op moet kunnen komen...dat is heel tijdrovend.

Klopt dat een beetje?

quote:

Op vrijdag 10 juni 2016 20:25 schreef magnetronkoffie het volgende:

[..]

Ik merk dat de dingen waar ik over nadenk, voor veel mensen gewoonweg niet belangrijk zijn, terwijl ze er wel moeite mee hebben en deze moeite wordt voor een deel veroorzaakt doordat ze dezelfde fouten blijven maken.

En tegen de tijd dat bij deze mensen eindelijk het kwartje valt (bijvoorbeeld omdat er erg veel tijd overheen is gegaan of omdat ik er erg veel tijd/energie in heb gestopt het ze uit te leggen), is er al zoveel tijd voor mij verloren gegaan die ik veel beter had kunnen besteden.

Niet iedereen ziet even snel het licht aan de horizon.. ik denk wel dat het handig is dat voordat je probeert anderen mensen iets te overtuigen of te helpen dat je daarmee rekening houd en dat niet iedereen op dezelfde manier denkt/ informatie verwerkt krijgt...

quote:

Ik vind dit wel jammer om te lezen, dat je nergens jezelf voelt. Dat je veel 'persoonlijkheden' hebt, kan meerdere oorzaken hebben en heeft wat mij betreft zeker ook voordelen. Het geeft aan dat je dingen op verschillende manieren probeert en dat je een bepaalde mate van flexibiliteit hebt.

Dat laatste hebben veel mensen niet.

Wat goed voelt, kan je eigenlijk pas leren zodra je jezelf goed kunt aanvoelen en ik heb dit o.a. geleerd door dingen te proberen om vervolgens in mijn eigen tempo op die ervaringen te reflexteren, etc enz.

[..]

Het probleem is eerder dat alles juist zowel goed als slecht aanvoelt.. en dat is het hele verwarrende van mij. Je hebt trouwens wel gelijk met flexibiliteit.. Ik kan nu wel heel gemakkelijk aan alles en iedereen aanpassen en ik voel wel aan wat bepaalde mensen precies willen of van je willen en daarop stem ik mij af.. Daarom kan ik het nu wel met iedereen wel opschieten en heb ik weinig tot geen conflicten maar ergens voel ik mij tegelijk wel een beetje opgelaten.. alsof ik helemaal geen persoonlijkheid heb en maar een of ander wezen ben die met de rest meegaat.. maar dat is het ook weer niet.. want hoewel dat wezen wel perfect lijkt af te stemmen met de rest is het toch anders dan anderen..

quote:

Wat ik o.a. heb weggecompenseerd, zijn kenmerken en trekjes die "ongewenst" waren, maar ik kan er zo snel niet een paar benoemen en dit komt ook omdat ik me dit eigenlijk pas een paar weken realiseer.
Ik weet wel dat dit te maken heeft met wat als "ongewenst gedrag" bij mij werd gezien, maar ik heb gemerkt dat (ook al bracht dit ook wel voordelen, vooral ook in m'n leerproces), ook al pas ik me aan, ik altijd "anders" zal zijn en de verschillen meestal als zwakte gezien zullen worden.

Later kreeg ik de diagnose autisme en werd voor mij in de jaren daarna steeds meer duidelijk.
Maar als ik tegenwoordig aan ditzelfde type persoon uitleg waarom ik een eigen pad bewandel (bijvoorbeeld dat ik meer bedenktijd nodig heb of waarom ik werkende oplossingen bedenk voor problemen, maar die dan weer niet zouden mogen omdat dat asociaal zou zijn of wat dan ook (want niet op hun manier slim, maar op de mijne (namelijk dat het gewoon werkt))), dan willen deze personen nog steeds proberen mij van mijn pad af te sturen en meer richting hun pad te laten gaan. Doe ik dat niet, dan komen de verwijten die simpelweg onzinnig zijn.
Nu herken ik het ook bij anderen

[quote]

Volgens mij zit hier hem het verschil. Ik vind het wel ontzettend knap dat je zulke situaties doorziet en je niet van de kaart laat sleuren moet ik zeggen.. Volgens mij heb ik dit juist omgekeerd..en is het dat waarin het bij mij fout gaat. Ik laat mij op een of andere manier steeds (onbewust) van mijn pad af sturen maar tegelijk doe ik het zelf..en heb ik oprecht twijfels gekregen over het pad dat ik aan het bewandelen was en dus probeer ik een nieuwe en dan weer een nieuwe totdat je alle paden die je bent tegengekomen gebruikt hebt en dan niet meer weer wat je moet doen..

quote:

Waarom ze het niet willen zien, is eigenlijk heel simpel: Omdat het niet in hun voordeel is.

Deze mensen denken vanuit de groep en streven een soort eenheid na. Maar dit betekent ook dat het (vooral voor diegenen die het gevoel hebben weinig status in deze groep te hebben) hebben van andere meningen zeg maar soort van niet toegestaan is en daarom willen ze het niet horen.

De groepsmechaniek is er 1 van constant met elkaar re-kalibreren en constant elkaar beïnvloeden, als een soort politiek-getint schaakspel.

Dat de minderheid zich zou moeten aanpassen aan de meerderheid, is natuurlijk alleen maar in het belang van de groep die deze meerderheid lijkt te vormen, maar het is natuurlijk onzinnig hieraan deel te gaan nemen als ik vervolgens (juist omdat ik zo anders ben en de groep liefst een egale massa wil hebben) ergens onderaan hun rangorde ga eindigen?

Zodra ik mijn eigen ding kan doen, word ik veel slagkrachtiger en kan ik veel meer bereiken dan ik had kunnen bereiken als ik me aan deze meerderheid had geconformeerd (zoals niet meer chronisch depressief zijn en aan de pillen moeten).

Deze groep blijft, juist doordat er eigenlijk geen echte richting is en nauwelijks progressie vertonen als het bijvoorbeeld op persoonlijke ontwikkeling aankomt, dus bij mij achter, omdat ik een vrije denker ben en niet deze regeltjes hoef na te streven om een goed mens te zijn.

Dat goeie mens ben ik van mezelf al en een groep die mij trapt is geen groep waar ik deel van zou willen zijn.

[..]

Ja. Het ding is ook dat je denk ik eigenlijk vrijwel geen flauw idee hebt -waar- je zou moeten graven, dus probeer je even hier, daarna daar, even een andere graaftechniek uitproberen waar je eerst maar even op moet kunnen komen...dat is heel tijdrovend.

Klopt dat een beetje?

Dit klopt wel als een bus moet ik zeggen. Weet niet hoe je het doet, maar je beschrijft het wel perfect

[ Bericht 0% gewijzigd door -Phineas- op 13-06-2016 20:33:44 ]

quote:

Op maandag 13 juni 2016 20:25 schreef -Phineas- het volgende:

[..]

Niet iedereen ziet even snel het licht aan de horizon.. ik denk wel dat het handig is dat voordat je probeert anderen mensen iets te overtuigen of te helpen dat je daarmee rekening houd en dat niet iedereen op dezelfde manier denkt/ informatie verwerkt krijgt...

Dit klopt helemaal ja.

Wel merk ik dat niet in alle gevallen het alleen maar een kwestie is van iets niet kunnen zien. Vaak willen ze bepaalde dingen gewoon niet zien.

quote:

[..]

Het probleem is eerder dat alles juist zowel goed als slecht aanvoelt.. en dat is het hele verwarrende van mij.

Dit klinkt alsof je voor je gevoel iets doet wat voor jou tegenstrijdige gevoelens oproept. Even een voorbeeldje: Het zou bijvoorbeeld kunnen zijn dat je vak A wilt doen, maar van je ouders vak B moet doen. Als je vervolgens voor vak B slaagt, kan je aan de ene kant blij zijn dat je ouders trots op je zijn dat je zulke mooie cijfers hebt gehaald (en jijzelf wellicht ook, want je hebt het zelf gedaan enzo ), maar aan de andere kant kan iets als dit ook weer slecht voelen (tezamen met het goede gevoel dat je vak B gehaald hebt), omdat je iets hebt gedaan wat je ouders graag willen, maar wat je zelf niet wou. In dit voorbeeld ben je aan jezelf voorbijgegaan en dat kan vervelend voelen..en in dit voorbeeld ook tegenstrijdig, goed en slecht tegelijk.

Kan je je in zoiets als bovenstaande een beetje vinden? Ik probeer ook maar mee te denken btw .

quote:

Je hebt trouwens wel gelijk met flexibiliteit.. Ik kan nu wel heel gemakkelijk aan alles en iedereen aanpassen en ik voel wel aan wat bepaalde mensen precies willen of van je willen en daarop stem ik mij af.. Daarom kan ik het nu wel met iedereen wel opschieten en heb ik weinig tot geen conflicten maar ergens voel ik mij tegelijk wel een beetje opgelaten.. alsof ik helemaal geen persoonlijkheid heb en maar een of ander wezen ben die met de rest meegaat.. maar dat is het ook weer niet.. want hoewel dat wezen wel perfect lijkt af te stemmen met de rest is het toch anders dan anderen..

Klinkt meer alsof je dat bent wat de ander van je verlangt, zonder dat je je eigen persoonlijkheid en/of karakter zeg maar veto-recht geeft.

Heb je soms het idee dat je jezelf soort van verloochent?

quote:

[..]

Volgens mij zit hier hem het verschil. Ik vind het wel ontzettend knap dat je zulke situaties doorziet en je niet van de kaart laat sleuren moet ik zeggen.. Volgens mij heb ik dit juist omgekeerd..en is het dat waarin het bij mij fout gaat. Ik laat mij op een of andere manier steeds (onbewust) van mijn pad af sturen maar tegelijk doe ik het zelf..en heb ik oprecht twijfels gekregen over het pad dat ik aan het bewandelen was en dus probeer ik een nieuwe en dan weer een nieuwe totdat je alle paden die je bent tegengekomen gebruikt hebt en dan niet meer weer wat je moet doen..

Je doet het zelf, omdat je aardig gevonden wilt worden of zo misschien?

quote:

[..]

Dit klopt wel als een bus moet ik zeggen. Weet niet hoe je het doet, maar je beschrijft het wel perfect

Ja dank je .

Dit is namelijk ook een beetje hoe ik het in jouw geval had aangepakt, als ik in een vergelijkbare situatie als de jouwe had gezeten .

quote:

Op dinsdag 14 juni 2016 08:31 schreef magnetronkoffie het volgende:

[..]

Dit klopt helemaal ja.

Wel merk ik dat niet in alle gevallen het alleen maar een kwestie is van iets niet kunnen zien. Vaak willen ze bepaalde dingen gewoon niet zien.

[..]

Dit klinkt alsof je voor je gevoel iets doet wat voor jou tegenstrijdige gevoelens oproept. Even een voorbeeldje: Het zou bijvoorbeeld kunnen zijn dat je vak A wilt doen, maar van je ouders vak B moet doen. Als je vervolgens voor vak B slaagt, kan je aan de ene kant blij zijn dat je ouders trots op je zijn dat je zulke mooie cijfers hebt gehaald (en jijzelf wellicht ook, want je hebt het zelf gedaan enzo ), maar aan de andere kant kan iets als dit ook weer slecht voelen (tezamen met het goede gevoel dat je vak B gehaald hebt), omdat je iets hebt gedaan wat je ouders graag willen, maar wat je zelf niet wou. In dit voorbeeld ben je aan jezelf voorbijgegaan en dat kan vervelend voelen..en in dit voorbeeld ook tegenstrijdig, goed en slecht tegelijk.

Kan je je in zoiets als bovenstaande een beetje vinden? Ik probeer ook maar mee te denken btw .

Dat voorbeeld die je geeft kan ik mij inderdaad heel erg in vinden.. maar ik heb het zo..omdat ik bijvoorbeeld voor vak B slaag (terwijl dat niet mijn eerste keuze was) denk ik dat wel tenslotte dat mijn moeder het inderdaad mij beter de juiste weg zou kunnen leiden dan ik zelf snap je het een beetje? Ik heb regelmatig twijfels aan mijn keuzes/ beslissingen/ persoon over mijzelf en anderen geven je dan tips en die volg ik op met als resultaat dat het voor even wel (heel) goed werkt maar daarna toch weer niet lekker zit..

quote:

Klinkt meer alsof je dat bent wat de ander van je verlangt, zonder dat je je eigen persoonlijkheid en/of karakter zeg maar veto-recht geeft.

Heb je soms het idee dat je jezelf soort van verloochent?

Ik heb niet echt het gevoel dat ik mijzelf verloochen...meer het tegenovergestelde bijna

quote:

Je doet het zelf, omdat je aardig gevonden wilt worden of zo misschien?

Daar dacht ik ook al aan, maar dat is het ook niet als ik er zo over nadenk....(want Ik weet wel dat niet iedereen je aardig kan vinden en ik hecht alleen aan de mening van een paar waardevolle mensen in mijn leven..de rest interesseert mij niet) Maar het is meer zo dat ik mij heel goed in anderen kan verplaatsen en ook vaak voel wat zij voelen (klinkt wat zweverig misschien)
Als ik aardig ben dan ben ik wel weer oprecht aardig en niet aardig omdat ík aardig gevonden wil worden. Dat afstemmen op anderen gebeurt gewoon automatisch, maar juist omdat het automatisch gaat voel ik mij net een robot of pop zonder enig gevoel of persoonlijkheid die zich gewoon afstemt op anderen. Klinkt heel raar dit (en een beetje tegenstrijdig als ik het zo lees..maar dit is het wel weer)
[quote]

quote:

Op dinsdag 14 juni 2016 15:50 schreef -Phineas- het volgende:

[..]

Dat voorbeeld die je geeft kan ik mij inderdaad heel erg in vinden.. maar ik heb het zo..omdat ik bijvoorbeeld voor vak B slaag (terwijl dat niet mijn eerste keuze was) denk ik dat wel tenslotte dat mijn moeder het inderdaad mij beter de juiste weg zou kunnen leiden dan ik zelf snap je het een beetje?

Ja, ik denk van wel (in elk geval qua gevoel).

Kan dit misschien komen omdat je moeder het beste met je voorheeft en je erop vertrouwt dat het gevoel of het standpunt dat je ook echt vindt, voelt en merkt dat je moeder het beste met je voorheeft, zeg maar ervoor zorgt dat je mee ernaar neigt de adviezen op te volgen van je moeder (en die paar anderen waar je het over had) omdat je erop vertrouwt dat dit inderdaad het beste voor je is?

Ook al voel je eigenlijk wel een beetje aan dat je eigenlijk wat meer richting je 1e keus trekt?

quote:

Ik heb regelmatig twijfels aan mijn keuzes/ beslissingen/ persoon over mijzelf en anderen geven je dan tips en die volg ik op met als resultaat dat het voor even wel (heel) goed werkt maar daarna toch weer niet lekker zit..

Dit is jarenlang een soort valkuil van me geweest en mijn ervaringen waren eigenlijk altijd achteraf dat ik het gevoel had alsof ik toch wel een beetje genaaid was. Maar ditzelfde gevoel was ook tegenstrijdig, omdat ik er blind op wil kunnen vertrouwen dat de mensen die het beste met me voorhebben (of waarvan ik wil/wens dat dat zo is) mij adviezen zullen geven die voor mij uiteindelijk het beste zijn en/of het beste bij mij passen.

Wat ik tegenwoordig doe, is dat ik bij twijfel al-tijd mijn gevoel/mijn hart zal volgen. Tot nu toe nog geen spijt van gehad zelfs al maak ik fouten, maar het zijn dan tenminste wel mijn fouten .

quote:

[..]

Ik heb niet echt het gevoel dat ik mijzelf verloochen...meer het tegenovergestelde bijna

[..]

Daar dacht ik ook al aan, maar dat is het ook niet als ik er zo over nadenk....(want Ik weet wel dat niet iedereen je aardig kan vinden en ik hecht alleen aan de mening van een paar waardevolle mensen in mijn leven..de rest interesseert mij niet) Maar het is meer zo dat ik mij heel goed in anderen kan verplaatsen en ook vaak voel wat zij voelen (klinkt wat zweverig misschien)
Als ik aardig ben dan ben ik wel weer oprecht aardig en niet aardig omdat ík aardig gevonden wil worden. Dat afstemmen op anderen gebeurt gewoon automatisch, maar juist omdat het automatisch gaat voel ik mij net een robot of pop zonder enig gevoel of persoonlijkheid die zich gewoon afstemt op anderen. Klinkt heel raar dit (en een beetje tegenstrijdig als ik het zo lees..maar dit is het wel weer)

Dit klinkt idd meer als empathie en niet zozeer aardig gevonden willen worden, mede daar je aangeeft dat dit automatisch gaat.

Ik merk zelf dat de stemming van een ander mijn stemming beïnvloedt. Voelt een ander zich slecht, dan heb ik de neiging daarin mee te gaan en me ook slecht te voelen. Omgekeerd werkt dit net zo (maar dit vind ik dan wel weer erg leuk! ).

Ik merk wel dat wanneer ik op mezelf ben (alleen thuis, voor een dagje oid), dat ik -dan- pas echt -mijn eigen- stemming merk. Ik ga dan ook vaak veel over dingen nadenken, ook aan mensen en over wat voor (soort) band ik met ze heb. Maar zo word ik tenminste niet als het ware "afgeleid" of "gestoord" of "beïnvloedt" door de meningen, intenties en stemmingen van anderen (maar kan me evengoed wel bijvoorbeeld zorgen maken over iemand of juist heel erg blij voor iemand zijn, kan zo een big smile op m'n gezicht toveren! ).

En ten slotte deze 2 stukjes

quote:

want Ik weet wel dat niet iedereen je aardig kan vinden en ik hecht alleen aan de mening van een paar waardevolle mensen in mijn leven..de rest interesseert mij niet

en

quote:

Als ik aardig ben dan ben ik wel weer oprecht aardig en niet aardig omdat ík aardig gevonden wil worden.

zijn

quote:

Op dinsdag 14 juni 2016 17:08 schreef magnetronkoffie het volgende:

[..]

Ja, ik denk van wel (in elk geval qua gevoel).

Kan dit misschien komen omdat je moeder het beste met je voorheeft en je erop vertrouwt dat het gevoel of het standpunt dat je ook echt vindt, voelt en merkt dat je moeder het beste met je voorheeft, zeg maar ervoor zorgt dat je mee ernaar neigt de adviezen op te volgen van je moeder (en die paar anderen waar je het over had) omdat je erop vertrouwt dat dit inderdaad het beste voor je is?

Ook al voel je eigenlijk wel een beetje aan dat je eigenlijk wat meer richting je 1e keus trekt?

Ja dit klopt he-le-maal.. ik kan er letterlijk niks aan toevoegen.. En ik vertrouw erop omdat het meestal (de adviezen die mijn moeder geeft) wél vaak weer een goed resultaat geven maar niet altijd even.. en dan luister ik weer naar iets anders.. maar daarom luister ik weer nooit naar mezelf.. maar dat is ook weer iets want mezelf zegt weer dat ik naar mijn moeder moet luisteren en dan weer naar iemand anders.. en dan weer naar iemand anders.. en dan kom je erachter dat je eigenlijk helemaal geen eigen weg hebt maar dat je op meerdere voorgestelde wegen aan het stuntelen bent..
Sorry trouwens dat ik echt heel vaag ben.. ik probeer het wel zo duidelijk mogelijk over te brengen maar dit is het duidelijkst wat ik ervan kan maken..

quote:

Dit is jarenlang een soort valkuil van me geweest en mijn ervaringen waren eigenlijk altijd achteraf dat ik het gevoel had alsof ik toch wel een beetje genaaid was. Maar ditzelfde gevoel was ook tegenstrijdig, omdat ik er blind op wil kunnen vertrouwen dat de mensen die het beste met me voorhebben (of waarvan ik wil/wens dat dat zo is) mij adviezen zullen geven die [b]voor mij uiteindelijk het beste zijn en/of het beste bij mij passen.[/b]

Wat ik tegenwoordig doe, is dat ik bij twijfel al-tijd mijn gevoel/mijn hart zal volgen. Tot nu toe nog geen spijt van gehad zelfs al maak ik fouten, maar het zijn dan tenminste wel mijn fouten .

Vetgedrukte heb ik dus ook helemaal!

Schuingedrukte... weet je wat bij mij dus zo is? Ik hoor meestal mijn hart of gevoel niet spreken voor ik een beslissing maak. Daarvoor komen allemaal stemmetjes die zeggen wat je moet doen en dan weet je niet naar welke je moet luisteren maar je kunt ze ook niet onderscheiden in 'dat stemmetje is mijn eerste gevoel of mijn hart die dat en dat zegt... of dat stemmetje zegt mij altijd het verkeerde...' Ik haal ze nooit uit elkaar. Ik weet daarom ook nooit wat mijn eerste gevoel is.. Mijn eerste gevoel kom ik er altijd op een af andere manier later pas achter wanneer de beslissing eenmaal is gemaakt en het al te laat is om naar dat gevoel te luisteren. En dan twijfel je ook weer aan dat gevoel..

quote:

Dit klinkt idd meer als empathie en niet zozeer aardig gevonden willen worden, mede daar je aangeeft dat dit automatisch gaat.

Ik merk zelf dat de stemming van een ander mijn stemming beïnvloedt. Voelt een ander zich slecht, dan heb ik de neiging daarin mee te gaan en me ook slecht te voelen. Omgekeerd werkt dit net zo (maar dit vind ik dan wel weer erg leuk! ).

Dit heb ik ook.. als ik heel vrolijk ben en ik zie dat een vriendin ongelukkig is en ze vertelt wat er aan de hand is zie ik het allemaal voor mij (ik visualiseer heel veel) en dan kan ik ook niet meer vrolijk zijn.

quote:

Ik merk wel dat wanneer ik op mezelf ben (alleen thuis, voor een dagje oid), dat ik -dan- pas echt -mijn eigen- stemming merk. Ik ga dan ook vaak veel over dingen nadenken, ook aan mensen en over wat voor (soort) band ik met ze heb. Maar zo word ik tenminste niet als het ware "afgeleid" of "gestoord" of "beïnvloedt" door de meningen, intenties en stemmingen van anderen (maar kan me evengoed wel bijvoorbeeld zorgen maken over iemand of juist heel erg blij voor iemand zijn, kan zo een big smile op m'n gezicht toveren! ).

Dit hele stuk heb ik ook.
Ik vind het daarom ook heel fijn om even alleen te zijn, en dat heb ik de laatste tijd ook heel graag. Vooral in periodes waarin het allemaal te snel en te druk gaat heb ik heel veel de behoefte om mij terug te trekken en rustig na te denken of juist helemaal niet. Meestal kom ik ook op de meest creatieve oplossingen die ook nog werken als ik alleen ben en ervaar ik echt 'mijn eigen'
omdat ik dan inderdaad niet gestoord wordt door anderen met hun mening, stemming, gedachten en staan de mijne even centraal. Alleen de laatste tijd lijkt ook dat niet helemaal te werken maar dan wil ik op zo'n moment als nu (wat ik de laatste tijd dus heb) juist op onderzoek gaan waarom het eigenlijk niet werkt en waar het dus precies misgaat... om zo een volgende te voorkomen.

quote:

Op dinsdag 14 juni 2016 18:04 schreef -Phineas- het volgende:

[..]

Ja dit klopt he-le-maal.. ik kan er letterlijk niks aan toevoegen.. En ik vertrouw erop omdat het meestal (de adviezen die mijn moeder geeft) wél vaak weer een goed resultaat geven maar niet altijd even.. en dan luister ik weer naar iets anders.. maar daarom luister ik weer nooit naar mezelf.. maar dat is ook weer iets want mezelf zegt weer dat ik naar mijn moeder moet luisteren en dan weer naar iemand anders.. en dan weer naar iemand anders.. en dan kom je erachter dat je eigenlijk helemaal geen eigen weg hebt maar dat je op meerdere voorgestelde wegen aan het stuntelen bent..
Sorry trouwens dat ik echt heel vaag ben.. ik probeer het wel zo duidelijk mogelijk over te brengen maar dit is het duidelijkst wat ik ervan kan maken..

Vetgedrukte herken ik op mijn beurt dan wel weer..snapte ook niet waarom het -met- hulp dan ook niet lukte, maar misschien ook juist mede daardoor heeft het veel langer dan nodig was geduurd voordat ik eindelijk mezelf heb teruggevonden (en dit proces is eigenlijk hedendaags nog steeds gaande).

quote:

[..]

Vetgedrukte heb ik dus ook helemaal!

Schuingedrukte... weet je wat bij mij dus zo is? Ik hoor meestal mijn hart of gevoel niet spreken voor ik een beslissing maak. Daarvoor komen allemaal stemmetjes die zeggen wat je moet doen en dan weet je niet naar welke je moet luisteren maar je kunt ze ook niet onderscheiden in 'dat stemmetje is mijn eerste gevoel of mijn hart die dat en dat zegt... of dat stemmetje zegt mij altijd het verkeerde...' Ik haal ze nooit uit elkaar. Ik weet daarom ook nooit wat mijn eerste gevoel is.. Mijn eerste gevoel kom ik er altijd op een af andere manier later pas achter wanneer de beslissing eenmaal is gemaakt en het al te laat is om naar dat gevoel te luisteren. En dan twijfel je ook weer aan dat gevoel..

Herken ook alles hier weer, niet alleen vetgedrukte. Vetgedrukte is wel jarenlang slecht voor me geweest. Ik voelde me er een sukkel door.

Nu weet ik dat ik bij belangrijke beslissingen even de tijd moet nemen. Als iemand me een gunst vraagt en me zeg maar een beetje probeert te overreden "Ik heb je echt even nodig!" of "Het is heel belangrijk voor mij, zou je me met dit en dat even willen helpen?" of "Je bent toch zo goed in dit en dit? bla bla bla" (vaak ook uit een soort beleefdheid of je geweten zeg maar) of als ze proberen me op andere manieren te verleiden iets te doen waar ik (als ik even wat meer bedenktijd zou krijgen) niet mee zou instemmen, dan is het eerste wat ik zeg "Ik wil er even een nachtje over slapen ", want daar is niks tussen te krijgen zonder dat ze asociaal moeten gaan doen en vaak vragen ze dan toch weer iemand anders.

En gewoon "nee" leren zeggen. Is iemand vervelend? Dan zeg ik dat gewoon. Niet altijd even leuk voor de ander, maar liever de ander een minder goed gevoel over zichzelf door zijn/haar eigen schuld dan ik een minder goed gevoel door zijn/haar eigen schuld (ook al voel ik me dan wel schuldig dat ik dus weer heb toegezegd ).

En nu komt het: Nadat ik dit een tijdje deed, ging ik steeds beter leren aanvoelen (dus vrijwel meteen) of ik ergens wel wat voor voelde of niet (en bij twijfel gewoon zeggen dat ik er een nachtje over wil slapen...of 3 nachtjes...of 30 je snapt het wel ) en tegenwoordig kan ik vrijwel direct al een goede 1e indruk krijgen van of ik ergens wat voor voel of niet .

Maar dit zal je wel moeten leren en om dat te leren moet je jezelf wel die kans en gelegenheid geven, zoveel als je maar nodig hebt.

quote:

[..]

Dit heb ik ook.. als ik heel vrolijk ben en ik zie dat een vriendin ongelukkig is en ze vertelt wat er aan de hand is zie ik het allemaal voor mij (ik visualiseer heel veel) en dan kan ik ook niet meer vrolijk zijn.

Bedoel je dat je echt die beelden in je hoofd ziet? (beetje alsof je tv zit te kijken ofzo?)

quote:

[..]

Dit hele stuk heb ik ook.
Ik vind het daarom ook heel fijn om even alleen te zijn, en dat heb ik de laatste tijd ook heel graag. Vooral in periodes waarin het allemaal te snel en te druk gaat heb ik heel veel de behoefte om mij terug te trekken en rustig na te denken of juist helemaal niet. Meestal kom ik ook op de meest creatieve oplossingen die ook nog werken als ik alleen ben en ervaar ik echt 'mijn eigen'
omdat ik dan inderdaad niet gestoord wordt door anderen met hun mening, stemming, gedachten en staan de mijne even centraal. Alleen de laatste tijd lijkt ook dat niet helemaal te werken maar dan wil ik op zo'n moment als nu (wat ik de laatste tijd dus heb) juist op onderzoek gaan waarom het eigenlijk niet werkt en waar het dus precies misgaat... om zo een volgende te voorkomen.

Blijkbaar heb je geregeld even tijd alleen nodig zodat je je weer kunt opladen. Neem die tijd dan ook gewoon, van al dat denkwerk zou ik ook moe worden (en dat word ik ook ).

En ja, gewoon uitzoeken wat nou het probleem is, doe ik ook liefst gewoon altijd.

Ik gun mezelf ook de tijd en gelegenheid om te reflecteren/na te denken over dingen, al doe ik dit maar onderweg naar de supermarkt of zo.

quote:

Op dinsdag 14 juni 2016 18:24 schreef magnetronkoffie het volgende:

[..]

Vetgedrukte herken ik op mijn beurt dan wel weer..snapte ook niet waarom het -met- hulp dan ook niet lukte, maar misschien ook juist mede daardoor heeft het veel langer dan nodig was geduurd voordat ik eindelijk mezelf heb teruggevonden (en dit proces is eigenlijk hedendaags nog steeds gaande).

Hiervan krijg ik dus ook de indruk.. hoe meer ik luister naar anderen hoe meer ik van het pad afdwaal (die ik inmiddels helemaal niet meer terug heb kunnen vinden en dus ook niet weet ik er verder af ben gegaan of helemaal) en tenslotte verdwaal.

quote:

Maar dit zal je wel moeten leren en om dat te leren moet je jezelf wel die kans en gelegenheid geven, zoveel als je maar nodig hebt.

Die kans en gelegenheid uperhaupt hebben is ook een punt..

quote:

Bedoel je dat je echt die beelden in je hoofd ziet? (beetje alsof je tv zit te kijken ofzo?)

Ja soort van behalve dat ik geen film zie maar zelf in de film zit als de persoon die het mij vertelt zeg maar.

quote:

Blijkbaar heb je geregeld even tijd alleen nodig zodat je je weer kunt opladen. Neem die tijd dan ook gewoon, van al dat denkwerk zou ik ook moe worden (en dat word ik ook ).

En ja, gewoon uitzoeken wat nou het probleem is, doe ik ook liefst gewoon altijd.

Ik gun mezelf ook de tijd en gelegenheid om te reflecteren/na te denken over dingen, al doe ik dit maar onderweg naar de supermarkt of zo.

Onderweg naar de supermarkt etc. kan ik beter niet teveel nadenken heb ik gemerkt uit angst om spullen te verliezen, of ongelukken te maken (ik moet blijven opletten tegelijk en ik kan niet denken en opletten tegelijk..)
Daarbij is het (nu vooral) moeilijk om tijd voor mezelf te maken..wat ik trouwens al te veel doe volgens wat mensen.
Misschien dat plannen werkt?

quote:

Op dinsdag 14 juni 2016 18:37 schreef -Phineas- het volgende:

[..]

Hiervan krijg ik dus ook de indruk.. hoe meer ik luister naar anderen hoe meer ik van het pad afdwaal (die ik inmiddels helemaal niet meer terug heb kunnen vinden en dus ook niet weet ik er verder af ben gegaan of helemaal) en tenslotte verdwaal.
[..]

Die kans en gelegenheid uperhaupt hebben is ook een punt..

Dat pad vind je in jezelf, daar zal je moeten gaan graven.
Maar dan zal je wel zelf jezelf de gelegenheid moeten geven en ik deed dat onder andere door vaker "nee" te zeggen, want die dingen hielden me veel te veel bezig.

quote:

[..]

Ja soort van behalve dat ik geen film zie maar zelf in de film zit als de persoon die het mij vertelt zeg maar.

Ja, wilde ook eigenlijk hierop doelen. Wist alleen niet zeker hoe letterlijk ik het moest zien, maar tis me wel duidelijk nu .

quote:

[..]

Onderweg naar de supermarkt etc. kan ik beter niet teveel nadenken heb ik gemerkt uit angst om spullen te verliezen, of ongelukken te maken (ik moet blijven opletten tegelijk en ik kan niet denken en opletten tegelijk..)
Daarbij is het (nu vooral) moeilijk om tijd voor mezelf te maken..wat ik trouwens al te veel doe volgens wat mensen.
Misschien dat plannen werkt?

Voor mij werkte plannen niet (zeker niet met schema's enzo), maar wel vaste routines die ik op elk gewenst moment kan inschakelen zeg maar.
En alles een vaste plek die voor mij logisch is, zodat ik niet constant dingen loop te zoeken en m'n routine in de war komt (sleutels kwijt als je de trein moet halen e.d....niet zo tof ).

Denk je dat het je kan lukken vaker "nee" te zeggen of wat meer op jezelf te zijn?

quote:

Op dinsdag 14 juni 2016 20:00 schreef magnetronkoffie het volgende:

[..]

Dat pad vind je in jezelf, daar zal je moeten gaan graven.
Maar dan zal je wel zelf jezelf de gelegenheid moeten geven en ik deed dat onder andere door vaker "nee" te zeggen, want die dingen hielden me veel te veel bezig.

[..]

Ja, wilde ook eigenlijk hierop doelen. Wist alleen niet zeker hoe letterlijk ik het moest zien, maar tis me wel duidelijk nu .

[..]

Voor mij werkte plannen niet (zeker niet met schema's enzo), maar wel vaste routines die ik op elk gewenst moment kan inschakelen zeg maar.
En alles een vaste plek die voor mij logisch is, zodat ik niet constant dingen loop te zoeken en m'n routine in de war komt (sleutels kwijt als je de trein moet halen e.d....niet zo tof ).

Denk je dat het je kan lukken vaker "nee" te zeggen of wat meer op jezelf te zijn?

Nou bij mij ook totaal niet Het plannen wel..ik maak meestal wel planningen om U tegen te zeggen maar eraan houden is ook weer een ander ding

Ik probeer trouwens ook alles een vaste plek te geven maar wanneer ik dus een rotdag heb gehad dan vervallen die vaste plekken ineens en vind mijn moeder mijn sleutels bijvoorbeeld in de koelkast. Mijn ene schoen hier, de andere daar etc. drama dus. Ook heb ik regelmatig dat ik mijn vaste plekken vergeet of mijn vaste plekken willen anderen niet en ik woon met meerdere mensen in huis. (Als ik trouwens weer eens een paar maanden alleen ben is het huis wel erg netjes en kan ik er niet tegen wanneer een bord op de sallontafel ligt... het hoort in de keuken. Ik kan zelfs agressief zijn als een bepaald voorwerp niet op zijn plek ligt

Je hebt trouwens wel gelijk geloof ik 'met vaker 'nee' zeggen' Dat kan ik heel moeilijk maar het is volgens mij wel belangrijk want ik zeg wel vaak ja en dat kost enorm veel tijd..en neemt energie weg. Denk echter wel dat dat nog wel gaat lukken.. alleen het 'meer op jezelf zijn' is heel lastig want er komen mensen in en uit.. 's avonds ook.. Ik heb regelmatig het idee dat ik ze er één voor één allemaal uit het raam wil schoppen of gewoon mijn koffers wil pakken en vertrekken naar een plek waarin ik het rijk voor mij alleen heb en geen gezeur aan mijn hoofd heb. Maar dat verdienen zij ook weer niet.
Moet het nog even twee/ drie weken zo volhouden.. dan is het ergste wel al weg omdat de vakantie dan begint.. en kan ik mij meer op mezelf en op de belangrijke dingen concentreren.

quote:

Op dinsdag 14 juni 2016 20:16 schreef -Phineas- het volgende:

[..]

Nou bij mij ook totaal niet Het plannen wel..ik maak meestal wel planningen om U tegen te zeggen maar eraan houden is ook weer een ander ding

Ik probeer trouwens ook alles een vaste plek te geven maar wanneer ik dus een rotdag heb gehad dan vervallen die vaste plekken ineens en vind mijn moeder mijn sleutels bijvoorbeeld in de koelkast. Mijn ene schoen hier, de andere daar etc. drama dus. Ook heb ik regelmatig dat ik mijn vaste plekken vergeet of mijn vaste plekken willen anderen niet en ik woon met meerdere mensen in huis. (Als ik trouwens weer eens een paar maanden alleen ben is het huis wel erg netjes en kan ik er niet tegen wanneer een bord op de sallontafel ligt... het hoort in de keuken. Ik kan zelfs agressief zijn als een bepaald voorwerp niet op zijn plek ligt

Ken ik wel, zie dit maar
^{quote uit "Hoe voel je je nu"}

quote:

Op dinsdag 14 juni 2016 21:10 schreef magnetronkoffie het volgende:
Stom

SPOILER

Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.

quote:

Je hebt trouwens wel gelijk geloof ik 'met vaker 'nee' zeggen' Dat kan ik heel moeilijk maar het is volgens mij wel belangrijk want ik zeg wel vaak ja en dat kost enorm veel tijd..en neemt energie weg. Denk echter wel dat dat nog wel gaat lukken.. alleen het 'meer op jezelf zijn' is heel lastig want er komen mensen in en uit.. 's avonds ook.. Ik heb regelmatig het idee dat ik ze er één voor één allemaal uit het raam wil schoppen of gewoon mijn koffers wil pakken en vertrekken naar een plek waarin ik het rijk voor mij alleen heb en geen gezeur aan mijn hoofd heb. Maar dat verdienen zij ook weer niet.
Moet het nog even twee/ drie weken zo volhouden.. dan is het ergste wel al weg omdat de vakantie dan begint.. en kan ik mij meer op mezelf en op de belangrijke dingen concentreren.

Het is inderdaad belangrijk dat je genoeg rustmomenten pakt, maar ook dat je niet teveel probeert te (gaan) doen.

Dat gevoel weg te willen naar de rust, ken ik wel. Als het erger wordt, dan wil ik echt niemand meer spreken of horen en trek ik de deurbel van de stroom (als het echt belangrijk is, dan bellen ze of kloppen ze maar ).

Ik kan je alleen sterk aanbevelen dat je niet gaat proberen van vakantie naar vakantie zo te leven, want dan heb je kans dat je uiteindelijk burn-out achtige klachten gaat krijgen en met een beetje pech, eindig je zo de ziektewet in.

Ik heb er trouwens (in de loop der jaren) een gewoonte van gemaakt om vooral met mensen om te gaan die mij zeg maar niet leegslurpen, dat scheelt echt zo enorm veel

quote:

Op dinsdag 14 juni 2016 21:42 schreef magnetronkoffie het volgende:

[..]

Ken ik wel, zie dit maar
^{quote uit "Hoe voel je je nu"}

[..]

O dat heb ik vaker! Sta ik bij de kassa en denk ik thuis nog 'pinpas meenemen!'
En ik prop van alles in mijn tas, en juist datgene wat zo belangrijk is vergeet ik dan vervolgens.

quote:

[..]

Het is inderdaad belangrijk dat je genoeg rustmomenten pakt, maar ook dat je niet teveel probeert te (gaan) doen.

Dat gevoel weg te willen naar de rust, ken ik wel. Als het erger wordt, dan wil ik echt niemand meer spreken of horen en trek ik de deurbel van de stroom (als het echt belangrijk is, dan bellen ze of kloppen ze maar ).

Jij hebt dan wel het geluk dat je alleen woont hahaha

quote:

Ik kan je alleen sterk aanbevelen dat je niet gaat proberen van vakantie naar vakantie zo te leven, want dan heb je kans dat je uiteindelijk burn-out achtige klachten gaat krijgen en met een beetje pech, eindig je zo de ziektewet in.

Wat bedoel je precies met vakantie naar vakantie zo te leven?

Ik denk trouwens niet dat ik zo ver zou kunnen komen... door ervaringen van anderen waaronder mijn familie (moeders kant) (waar depressies op een of andere manier best vaak voorkomt.. en er een aantal op jonge leeftijd zijn overleden) ben ik mij er wel wat van bewust geworden zeg maar. En veel lezen en erin verdiepen helpt ook. Weet daarom altijd wel weer moed te verzamelen om verder te gaan.

quote:

Ik heb er trouwens (in de loop der jaren) een gewoonte van gemaakt om vooral met mensen om te gaan die mij zeg maar niet leeg slurpen, dat scheelt echt zo enorm veel

Ik schaam mij er wel voor... maar ik heb zelf het idee dat ik energie slurp uit bepaalde mensen. De mensen die mij nu veel energie kosten hebben vroeger ook veel energie in mij geïnvesteerd dus daarom heb ik ook geen drang om ze nu neer te laten vallen maar om ze juist te helpen ook al gaat het misschien ten koste van mij.

quote:

Op woensdag 15 juni 2016 18:09 schreef -Phineas- het volgende:

[..]

O dat heb ik vaker! Sta ik bij de kassa en denk ik thuis nog 'pinpas meenemen!'
En ik prop van alles in mijn tas, en juist datgene wat zo belangrijk is vergeet ik dan vervolgens.

Ehh...ik ga soms met een volle rugzak naar de supermarkt "want je weet maar nooit ".

quote:

[..]

Jij hebt dan wel het geluk dat je alleen woont hahaha

Naja, niet echt 'geluk', maar nu ik op mezelf woon, kan ik natuurlijk ook gewoon kiezen .

quote:

[..]

Wat bedoel je precies met vakantie naar vakantie zo te leven?

Ik doelde een beetje in de richting van dat je van zware periode naar zware periode gaat met de gedachte "maar over zoveel weken/maanden kan ik weer even bijkomen", want dat kan je uiteindelijk nekken (vooral ook omdat plannen altijd weer de neiging hebben om te veranderen).

quote:

Ik denk trouwens niet dat ik zo ver zou kunnen komen... door ervaringen van anderen waaronder mijn familie (moeders kant) (waar depressies op een of andere manier best vaak voorkomt.. en er een aantal op jonge leeftijd zijn overleden) ben ik mij er wel wat van bewust geworden zeg maar. En veel lezen en erin verdiepen helpt ook. Weet daarom altijd wel weer moed te verzamelen om verder te gaan.

Ja, ik moet ook zeggen dat je (ondanks dat je toch wel een aantal topics in R&P hebt geplaatst de laatste tijd) bepaalde dingen toch wel goed voor elkaar hebt en ik heb ook niet echt de indruk dat je zeg maar in deep shit zit op 't moment. Je instelling lijkt goed en je lijkt ook te willen verbeteren daar waar dat mogelijk is, maar niet ten koste van anderen en verder lijk je niet echt te weten hoe precies.

quote:

[..]

Ik schaam mij er wel voor... maar ik heb zelf het idee dat ik energie slurp uit bepaalde mensen. De mensen die mij nu veel energie kosten hebben vroeger ook veel energie in mij geïnvesteerd dus daarom heb ik ook geen drang om ze nu neer te laten vallen maar om ze juist te helpen ook al gaat het misschien ten koste van mij.

Klopt, maar dit is ook wat anders dan ik bedoelde. Ik laat echt niet snel mensen vallen om wie ik geef (ga eigenlijk zo'n beetje tot het einde voor ze (maar gelukkig is dat groepje voor mij wel heel erg klein)).

Ik doelde meer op dat ehm...ik vertel gewoon wat ik zelf gedaan heb, is misschien ook wat duidelijker enzo .

Je weet vast wel, zo in de loop van je leven ontmoet je allemaal nieuwe mensen en soms wil zo'n mens meer sociaal gaan doen met mij. Maar ik zit daar zelf natuurlijk ook niet -altijd- op te wachten, bijvoorbeeld omdat ik gewoon niet zoveel voel voor meer contact met bepaalde mensen. Of omdat die persoon gewoon niet goed voelt (dat ik die persoon niet echt vertrouw en/of dat die persoon gewoon niet betrouwbaar is, dat voel ik van tevoren al een beetje aan), maar bijvoorbeeld ook omdat ik al goed kan inschatten dat deze persoon mij heel veel energie gaat kosten.

Ik geef een beetje de voorkeur voor mensen die wat meer onafhankelijk zijn en die in principe gewoon betrouwbaar zijn. Tuurlijk moeten we het beiden dan ook leuk vinden om met elkaar om te gaan bla bla

Met zo'n episteltopic over en weer krijg je dat je dus dat je op den duur nog maar met z'n tweeën of drieën aan het lullen bent.

quote:

Op vrijdag 17 juni 2016 23:37 schreef Atmosphere72 het volgende:

[..]

Klopt, mensen die meer op de oppervlakte leven lijken vaak het gelukkigst omdat ze niet zo diep na denken en niet achter alles iets zoeken. Gewoon het leven bewandelen zoals het is. En oppervlakkigheid maakt helemaal niet gelukkig in het algemeen, maar de meeste mensen weten gewoon ook niet beter en daar kun je ook amper iets aan veranderen.

Waarom moeilijk doen als het makkelijk kan?

quote:

Op vrijdag 17 juni 2016 23:37 schreef Atmosphere72 het volgende:

[..]

Klopt, mensen die meer op de oppervlakte leven lijken vaak het gelukkigst omdat ze niet zo diep na denken en niet achter alles iets zoeken. Gewoon het leven bewandelen zoals het is. En oppervlakkigheid maakt helemaal niet gelukkig in het algemeen, maar de meeste mensen weten gewoon ook niet beter en daar kun je ook amper iets aan veranderen.

Denk dat dit idd helemaal klopt.

Jammer wel.

quote:

Op zaterdag 18 juni 2016 01:53 schreef magnetronkoffie het volgende:

[..]

Denk dat dit idd helemaal klopt.

Jammer wel.

Waarom?

quote:

Op zaterdag 18 juni 2016 01:55 schreef Impressme het volgende:

[..]

Waarom?

Hoe wil je ooit slimme dingen bereiken als je alleen maar dom loopt te doen en dat wel prima vindt zo?

Zo kom je toch nooit verder? De mens had nooit raketten kunnen maken als ze met een kampvuurtje al tevreden waren geweest (dit is toch een inkopper??).

quote:

Op zaterdag 18 juni 2016 01:57 schreef magnetronkoffie het volgende:

[..]

Hoe wil je ooit slimme dingen bereiken als je alleen maar dom loopt te doen en dat wel prima vindt zo?

Zo kom je toch nooit verder? De mens had nooit raketten kunnen maken als ze met een kampvuurtje al tevreden waren geweest (dit is toch een inkopper??).

Nee, dat is geen inkopper. Wat als we te snel gaan? Zeker voor bepaalde mensen en dat is best een grote groep. Misschien wel iedereen die niet in de ratrace mee kunnen/willen?