Hoe word je daar eigenlijk voor behandeld op het moment, als ik vragen mag? (Sorry, vakidiotie van mijn kant..)quote:Op dinsdag 7 juni 2016 08:48 schreef Sylvana het volgende:
[..]
Idd
[..]
Nee daarvoor moest ik een 24-uurs melatoninetest doen. Dat hield in om de volgende 2 uur op een watje kauwen (ook 's nachts dus) Toen bleek dus dat ik het veel te laat aan maak en het 's ochtends ook pas heel laat afgebroken wordt (pas na 10-11 uur)
quote:Op dinsdag 7 juni 2016 07:27 schreef Sylvana het volgende:
Wat een kutnacht
Werd om 3 uur wakker met een hypo en ontdekte dat mn vriend niet meer naast me lag. Ik naar de woonkamer/keuken om eten te pakken. Lag hij op de bank. Ik doe het licht aan om te eten en hij wordt boos wakker en zegt of ik niet ergens anders kan eten. Ik eet nooit ergens anders en met een hypo denk ik er al helemaal niet aan. Toch naar de slaapkamer gegaan, eten opgegeten en daarna een uur liggen huilen en uiteindelijk in slaap gevallen
Hij bleek niet te kunnen slapen omdat ik heel onrustig en veel aan het bewegen was. Maar ik denk dat ik gewoon weer een nachtmerrie had toen. Ik heb niet gemerkt dat hij eruit ging terwijl ik normaal al wakker word als hij gaat zitten. En ik heb veel nachtmerries de laatste tijd. Ben gewoon veel aan het verwerken van therapie denk ik. Maar ik voelde me echt weer als een kleind kind. Die niks goed kan doen, en als het huilt niet getroost wordt. Want hij is in dat uur niet naar mij toegekomen en ik durfde hem echt niet weer wakker te maken...
Vanmiddag naar de slaapverpleegkundige voor controle voor Delayed Sleep Phase Syndrom. Dan ook maar bespreken dus dat ik zo onrustig slaap de laatste tijd. Al is het nu meer vanwege psychisch oorzaak denk ik dus.
quote:Op maandag 6 juni 2016 19:14 schreef MarieAlice het volgende:
[..]
'T is misschien maar een dom idee, maar heb je al eens geprobeerd om de aanhechtingspunten van de m. trapezius en de m. splenius cervicis te masseren? Dat is zo ongeveer achter je oren, en dan ietsje meer naar het midden van je schedel gaan. Als je met je vingers je schedel daar aftast, voel je daar ook wel een bult, en als je daarop duwt, is dat bij de meeste mensen, tenzij ze heel relax zijn, heel gevoelig. Als je dat punt masseert (doet initieel vaak pijn), voel je na een tijd de pijn soms wegvloeien.
Prentje: het is bovenaan dat felrode ding eigenlijk.Ik ga dat eens proberen!SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.
Bah, wat een hel! Niet bagatelliseren hoor, je hoeft niet terminaal te zijn om flink te balen van je aandoening(en) en levenskwaliteit.quote:Op maandag 6 juni 2016 22:37 schreef PrisTheShiz het volgende:
9 jaar geleden...
http://www.lydiavanderweide.nl/yes/artikel.php?pArt=004
Helaas soms erger maar toen verziekte het mijn school, nu mijn werk.
mooi artikel!! knuffel!!!quote:Op maandag 6 juni 2016 22:37 schreef PrisTheShiz het volgende:
9 jaar geleden...
http://www.lydiavanderweide.nl/yes/artikel.php?pArt=004
Helaas soms erger maar toen verziekte het mijn school, nu mijn werk.
Ik moet nu exact om 22 uur melatonine slikken (mag echt niet meer dan een kwartier verschillen) en heb een lichttherapielamp thuis. In de winter elke ochtend stipt om 8 uur daar voor gaan zitten.quote:Op dinsdag 7 juni 2016 08:58 schreef MarieAlice het volgende:
[..]
Hoe word je daar eigenlijk voor behandeld op het moment, als ik vragen mag? (Sorry, vakidiotie van mijn kant..)
Ik weet dat er vaak begonnen wordt met proberen circadiaan ritme met telkens 15 minuten te vervroegen, maar dat werkt alleen bij lichte gevallen en bovendien moet je je daarna zeer strikt aan je slaapschema houden, half uur later en je kan vaak weer opnieuw beginnen. Idem voor chronotherapie, en dat lijkt me dan rampzalig als je diabetes hebt...
Balenquote:Op dinsdag 7 juni 2016 09:39 schreef Sylvana het volgende:
[..]
Ik moet nu exact om 22 uur melatonine slikken (mag echt niet meer dan een kwartier verschillen) en heb een lichttherapielamp thuis. In de winter elke ochtend stipt om 8 uur daar voor gaan zitten.
Het inslapen gaat nu wel beter heb ik het idee. Maar uitgerust wakker worden doe ik helaas ook niet, zelfs niet nu mn slaapapneu officieel weg is. Ik blijf toch altijd moe 's ochtends
Thnx Toto en PoS
Ik ken het helaas maar al te goed (partner die boos wordt om de gekste dingen). Niet leuk! Ook ik lig daarom weleens huilend in bed of zit huilend op de bank. En daarna ook doen alsof er helemaal niks gebeurd is, kan de mijne ook heel goed.quote:Op dinsdag 7 juni 2016 07:27 schreef Sylvana het volgende:
Wat een kutnacht
Werd om 3 uur wakker met een hypo en ontdekte dat mn vriend niet meer naast me lag. Ik naar de woonkamer/keuken om eten te pakken. Lag hij op de bank. Ik doe het licht aan om te eten en hij wordt boos wakker en zegt of ik niet ergens anders kan eten. Ik eet nooit ergens anders en met een hypo denk ik er al helemaal niet aan. Toch naar de slaapkamer gegaan, eten opgegeten en daarna een uur liggen huilen en uiteindelijk in slaap gevallen
Hij bleek niet te kunnen slapen omdat ik heel onrustig en veel aan het bewegen was. Maar ik denk dat ik gewoon weer een nachtmerrie had toen. Ik heb niet gemerkt dat hij eruit ging terwijl ik normaal al wakker word als hij gaat zitten. En ik heb veel nachtmerries de laatste tijd. Ben gewoon veel aan het verwerken van therapie denk ik. Maar ik voelde me echt weer als een kleind kind. Die niks goed kan doen, en als het huilt niet getroost wordt. Want hij is in dat uur niet naar mij toegekomen en ik durfde hem echt niet weer wakker te maken...
Vanmiddag naar de slaapverpleegkundige voor controle voor Delayed Sleep Phase Syndrom. Dan ook maar bespreken dus dat ik zo onrustig slaap de laatste tijd. Al is het nu meer vanwege psychisch oorzaak denk ik dus.
Ja precies. En ik voel me dan persoonlijk afgewezen/verlaten als hij dan naar de bank verhuisd. Betrek het echt op mezelf dat hij last van mij heeft ipv dat ik het zie dat hij het doet om rustig te kunnen slapen omdat hij moe is.quote:Op dinsdag 7 juni 2016 10:30 schreef Jaimy_Luca het volgende:
[..]
Ik ken het helaas maar al te goed (partner die boos wordt om de gekste dingen). Niet leuk! Ook ik lig daarom weleens huilend in bed of zit huilend op de bank. En daarna ook doen alsof er helemaal niks gebeurd is, kan de mijne ook heel goed.
Rot die kutnacht. Sterkte vandaag bij therapie. En hopelijk vannacht beter slapen.
Mooiquote:Op dinsdag 7 juni 2016 10:39 schreef LPFAN het volgende:
Zoo ff gebabbeld met de dokter. Hij is tevreden. Mijn nieren werken nog 4% en dialyse neemt 15% over dus 19% totaal en dat is prima
Jemig wat een verhaal.quote:Op maandag 6 juni 2016 22:37 schreef PrisTheShiz het volgende:
9 jaar geleden...
http://www.lydiavanderweide.nl/yes/artikel.php?pArt=004
Helaas soms erger maar toen verziekte het mijn school, nu mijn werk.
Is het ook natuurlijk maar het is genoeg om te leven.quote:Op dinsdag 7 juni 2016 10:41 schreef Sylvana het volgende:
[..]
Mooi
Al klinkt het mij wel echt als heel weinig in de oren. Maar als het prima is dan is het goed natuurlijk
quote:Op dinsdag 7 juni 2016 10:39 schreef LPFAN het volgende:
Zoo ff gebabbeld met de dokter. Hij is tevreden. Mijn nieren werken nog 4% en dialyse neemt 15% over dus 19% totaal en dat is prima
Dat is mooi om te horen.quote:Op dinsdag 7 juni 2016 10:39 schreef LPFAN het volgende:
Zoo ff gebabbeld met de dokter. Hij is tevreden. Mijn nieren werken nog 4% en dialyse neemt 15% over dus 19% totaal en dat is prima
Nou ja, dat is te doen. Het is verder gewoon mooi dat de dialyse zijn werk doet.quote:Op dinsdag 7 juni 2016 11:08 schreef LPFAN het volgende:
Moet alleen wel een pilletje extra in de week gaan nemen maar goed dat geeft niet. Is voor de bijnier
Ja absoluutquote:Op dinsdag 7 juni 2016 11:10 schreef Disana het volgende:
[..]
Nou ja, dat is te doen. Het is verder gewoon mooi dat de dialyse zijn werk doet.
Goed nieuws ja.quote:Op dinsdag 7 juni 2016 10:39 schreef LPFAN het volgende:
Zoo ff gebabbeld met de dokter. Hij is tevreden. Mijn nieren werken nog 4% en dialyse neemt 15% over dus 19% totaal en dat is prima
Ja hoor.quote:
Dat klinkt echt bizar weinig! Maar dat komt omdat ik alleen percentages ken met longfunctie en als je dan op 20% zit kan je alleen nog op bed liggen als je nog leeft..quote:Op dinsdag 7 juni 2016 10:39 schreef LPFAN het volgende:
Zoo ff gebabbeld met de dokter. Hij is tevreden. Mijn nieren werken nog 4% en dialyse neemt 15% over dus 19% totaal en dat is prima
Mijn partner is ook chronisch ziek. Vervelend, maar ook erg handig want wij begrijpen elkaar zó goedquote:Op dinsdag 7 juni 2016 11:55 schreef twiFight het volgende:
Ik zou eerlijk gezegd wel eens een topic willen lezen van de partners van chronisch zieken. Er wordt hier af en toe wel makkelijk gedaan over wat een partner wel/niet moet doen en wanneer. Zelf heeft zo'n partner (meestal?) niks, maar toch ben je als partner ook gekluisterd aan zo'n ziekte dan. En tuurlijk, als partner ben je er ook om te steunen en begrip te hebben, maar wie heeft begrip voor de partner? Die moet af en toe maar gokken wat die moet doen, zonder te weten hoe de chronische ziekte voelt. Het lijkt mij super-, SUPERfrustrerend.
ik ben natuurlijk niet helemaal chronisch ziek maar vind dit topic eigenlijk wel leuk.quote:Op dinsdag 7 juni 2016 11:45 schreef LPFAN het volgende:
[..]
Ja hoor.
Extra vocht is btw weer stopgezet. Mocht kiezen of boullion weg of vocht. Ff kijken of het goed blijft.
aww knuffel. dat wist ik niet hoor.quote:Op dinsdag 7 juni 2016 12:55 schreef Disana het volgende:
Mijn man en ik zijn twee jaar lang tegelijkertijd zeer ziek geweest. Dat viel niet mee, maar we deden het rustig aan en wisten overal wel een mouw aan te passen. Op 12 juni is het alweer vier jaar geleden dat hij overleed. Ik mis hem nog steeds.
Is het ook Heb niks voor niks dialyse natuurlijk maar 4% eigen nierfunctie is ERG netjes. Zeker als je bekijkt dat ik al bijna 2 jaar dialyseer. Nieren worden lui van dialyse en stoppen er meestal na een tijdje er helemaal mee.quote:Op dinsdag 7 juni 2016 12:12 schreef superkimmi het volgende:
[..]
Dat klinkt echt bizar weinig! Maar dat komt omdat ik alleen percentages ken met longfunctie en als je dan op 20% zit kan je alleen nog op bed liggen als je nog leeft..
quote:Op dinsdag 7 juni 2016 12:55 schreef Disana het volgende:
Mijn man en ik zijn twee jaar lang tegelijkertijd zeer ziek geweest. Dat viel niet mee, maar we deden het rustig aan en wisten overal wel een mouw aan te passen. Op 12 juni is het alweer vier jaar geleden dat hij overleed. Ik mis hem nog steeds.
Dankje. Maar hoe weet je dat er voor jou geen partner komt?quote:Op dinsdag 7 juni 2016 13:04 schreef LPFAN het volgende:
[..]
Ik heb zelf ook geen partner, en die komt er ook niet dus kan er niet over meepraten.
Helemaal zeker weten doe je het natuurlijk nooit, maar ik heb er totaal geen behoefte aan en nooit gehad ook. Moet er niet aan denkenquote:Op dinsdag 7 juni 2016 13:06 schreef Disana het volgende:
[..]
Dankje. Maar hoe weet je dat er voor jou geen partner komt?
Je kunt het inderdaad niet weten, maar ik snap je insteek want er zitten ook goede kanten aan single zijn.quote:Op dinsdag 7 juni 2016 13:17 schreef LPFAN het volgende:
[..]
Helemaal zeker weten doe je het natuurlijk nooit, maar ik heb er totaal geen behoefte aan en nooit gehad ook. Moet er niet aan denken
Heb wel een paar dates gehad vroeger maar nee ik blijf toch veel liever alleen. Ik vind het veel te fijn om alleen te zijn. Met bezoek ook, vind het prima dat ze langskomen maar ben ook erg blij als ik weer alleen ben.quote:Op dinsdag 7 juni 2016 13:24 schreef Disana het volgende:
[..]
Je kunt het inderdaad niet weten, maar ik snap je insteek want er zitten ook goede kanten aan single zijn.
Dat topic is er niet dus dan maar even hier.quote:Op dinsdag 7 juni 2016 11:55 schreef twiFight het volgende:
Ik zou eerlijk gezegd wel eens een topic willen lezen van de partners van chronisch zieken. Er wordt hier af en toe wel makkelijk gedaan over wat een partner wel/niet moet doen en wanneer. Zelf heeft zo'n partner (meestal?) niks, maar toch ben je als partner ook gekluisterd aan zo'n ziekte dan. En tuurlijk, als partner ben je er ook om te steunen en begrip te hebben, maar wie heeft begrip voor de partner? Die moet af en toe maar gokken wat die moet doen, zonder te weten hoe de chronische ziekte voelt. Het lijkt mij super-, SUPERfrustrerend.
Als je er tevreden mee bent, waarom zou je er dan aan beginnen idd? Niet iedereen zoekt de ware.quote:Op dinsdag 7 juni 2016 13:17 schreef LPFAN het volgende:
[..]
Helemaal zeker weten doe je het natuurlijk nooit, maar ik heb er totaal geen behoefte aan en nooit gehad ook. Moet er niet aan denken
( partner van vannelle) Het is soms wel frustrerend ja. Maar vooral omdat ik niks kan doen om te helpen qua pijn. Het is ook niet voor te stellen wat een ander precies voelt natuurlijk. Maar ik merk uiteraard wel snel als hij last heeft. Het is met dingen ondernemen wel eens lastig bv als het niet door kan gaat vanwege de pijn. Maar ik heb er alle begrip voor.quote:Op dinsdag 7 juni 2016 11:55 schreef twiFight het volgende:
Ik zou eerlijk gezegd wel eens een topic willen lezen van de partners van chronisch zieken. Er wordt hier af en toe wel makkelijk gedaan over wat een partner wel/niet moet doen en wanneer. Zelf heeft zo'n partner (meestal?) niks, maar toch ben je als partner ook gekluisterd aan zo'n ziekte dan. En tuurlijk, als partner ben je er ook om te steunen en begrip te hebben, maar wie heeft begrip voor de partner? Die moet af en toe maar gokken wat die moet doen, zonder te weten hoe de chronische ziekte voelt. Het lijkt mij super-, SUPERfrustrerend.
Ha, dat gevoel ken ik: het is met andere mensen gezellig, maar het is ook heerlijk om na een treffen weer lekker in je huisje te zitten. Jij zult ook wel hebben dat omgang met mensen energie vreet.quote:Op dinsdag 7 juni 2016 13:26 schreef LPFAN het volgende:
[..]
Heb wel een paar dates gehad vroeger maar nee ik blijf toch veel liever alleen. Ik vind het veel te fijn om alleen te zijn. Met bezoek ook, vind het prima dat ze langskomen maar ben ook erg blij als ik weer alleen ben.
Wees blij dat de jouwe er nog is en geniet van elke dag samen. Wij zijn 15 jaar bij elkaar geweest tot het niet meer ging met zijn MS. Ik vond het afscheid vreselijk, maar had die jaren ook niet willen missen.quote:Op dinsdag 7 juni 2016 13:27 schreef superkimmi het volgende:
[..]
Als je er tevreden mee bent, waarom zou je er dan aan beginnen idd? Niet iedereen zoekt de ware.
@Disana: dat is ook zeer moeilijk. Moet er niet aan denken dat de mijne er niet meer is.. Brr.
Jij zult ook wel dingen opzij moeten zetten omdat het bij hem door de pijn niet allemaal mogelijk is. Maar als je genoeg van elkaar houdt, zou dat leefbaar moeten zijn.quote:Op dinsdag 7 juni 2016 13:29 schreef _Ingrid_ het volgende:
[..]
( partner van vannelle) Het is soms wel frustrerend ja. Maar vooral omdat ik niks kan doen om te helpen qua pijn. Het is ook niet voor te stellen wat een ander precies voelt natuurlijk. Maar ik merk uiteraard wel snel als hij last heeft. Het is met dingen ondernemen wel eens lastig bv als het niet door kan gaat vanwege de pijn. Maar ik heb er alle begrip voor.
Indrukwekkend verhaal....quote:Op maandag 6 juni 2016 22:37 schreef PrisTheShiz het volgende:
9 jaar geleden...
http://www.lydiavanderweide.nl/yes/artikel.php?pArt=004
Helaas soms erger maar toen verziekte het mijn school, nu mijn werk.
Dat wist ik niet. Knuf!quote:Op dinsdag 7 juni 2016 12:55 schreef Disana het volgende:
Mijn man en ik zijn twee jaar lang tegelijkertijd zeer ziek geweest. Dat viel niet mee, maar we deden het rustig aan en wisten overal wel een mouw aan te passen. Op 12 juni is het alweer vier jaar geleden dat hij overleed. Ik mis hem nog steeds.
Klopt idd, maar het is anders dus is het raar. Vrienden van mij proberen me ook de hele tijd te koppelen en kunnen niet begrijpen dat ik daar geen zin in heb.quote:Op dinsdag 7 juni 2016 13:27 schreef superkimmi het volgende:
[..]
Als je er tevreden mee bent, waarom zou je er dan aan beginnen idd? Niet iedereen zoekt de ware.
@Disana: dat is ook zeer moeilijk. Moet er niet aan denken dat de mijne er niet meer is.. Brr.
Jah klopt maar heb dat al voor dat ik ziek werd, ik ben mijn hele leven alleen geweest, had geen vrienden dus dan wen je er aan en is het moeilijk om anders te leven daarin.quote:Op dinsdag 7 juni 2016 13:34 schreef Disana het volgende:
[..]
Ha, dat gevoel ken ik: het is met andere mensen gezellig, maar het is ook heerlijk om na een treffen weer lekker in je huisje te zitten. Jij zult ook wel hebben dat omgang met mensen energie vreet.
Zou je jezelf een Einzelgänger noemen? Ik draag dat labeltje wel, en voel me er goed bij.quote:Op dinsdag 7 juni 2016 13:55 schreef LPFAN het volgende:
[..]
Klopt idd, maar het is anders dus is het raar. Vrienden van mij proberen me ook de hele tijd te koppelen en kunnen niet begrijpen dat ik daar geen zin in heb.
[..]
Jah klopt maar heb dat al voor dat ik ziek werd, ik ben mijn hele leven alleen geweest, had geen vrienden dus dan wen je er aan en is het moeilijk om anders te leven daarin.
Absoluutquote:Op dinsdag 7 juni 2016 13:58 schreef Disana het volgende:
[..]
Zou je jezelf een Einzelgänger noemen? Ik draag dat labeltje wel, en voel me er goed bij.
zoiets had ik getikt vanochtend en toen klikte ik een verkeerde toets aan, alles weg.quote:Op dinsdag 7 juni 2016 11:55 schreef twiFight het volgende:
Ik zou eerlijk gezegd wel eens een topic willen lezen van de partners van chronisch zieken. Er wordt hier af en toe wel makkelijk gedaan over wat een partner wel/niet moet doen en wanneer. Zelf heeft zo'n partner (meestal?) niks, maar toch ben je als partner ook gekluisterd aan zo'n ziekte dan. En tuurlijk, als partner ben je er ook om te steunen en begrip te hebben, maar wie heeft begrip voor de partner? Die moet af en toe maar gokken wat die moet doen, zonder te weten hoe de chronische ziekte voelt. Het lijkt mij super-, SUPERfrustrerend.
Wij genieten absoluut! Door het aanstaande verlies van mijn schoonmoeder beseffen we maar al te goed hoe tijdig het is en kan zijn. Dus we halen alles eruit wat erin zit..quote:Op dinsdag 7 juni 2016 13:37 schreef Disana het volgende:
[..]
Wees blij dat de jouwe er nog is en geniet van elke dag samen. Wij zijn 15 jaar bij elkaar geweest tot het niet meer ging met zijn MS. Ik vond het afscheid vreselijk, maar had die jaren ook niet willen missen.
Als je niet binnen de geldende norm valt, vinden mensen dat al gauw raar. Heb lang moeten knokken voor de acceptatie dat wij geen kinderen willen. en nog zijn er mensen die denken dat mijn man over 5 jaar zn sterillisatie wel ff ongedaan gaat maken..quote:Op dinsdag 7 juni 2016 13:55 schreef LPFAN het volgende:
[..]
Klopt idd, maar het is anders dus is het raar. Vrienden van mij proberen me ook de hele tijd te koppelen en kunnen niet begrijpen dat ik daar geen zin in heb.
[..]
Jah klopt maar heb dat al voor dat ik ziek werd, ik ben mijn hele leven alleen geweest, had geen vrienden dus dan wen je er aan en is het moeilijk om anders te leven daarin.
Ik dacht dat een dialyse alles zou overnemen.quote:Op dinsdag 7 juni 2016 10:46 schreef LPFAN het volgende:
[..]
Is het ook natuurlijk maar het is genoeg om te leven.
Mijn partner is inderdaad niet chronisch ziek, maar soms begrijpt hij verdomt weinig van mij en wat ik wel en niet kan. Dat is weleens teleurstellend/frustrerend ja.quote:Op dinsdag 7 juni 2016 11:55 schreef twiFight het volgende:
Ik zou eerlijk gezegd wel eens een topic willen lezen van de partners van chronisch zieken. Er wordt hier af en toe wel makkelijk gedaan over wat een partner wel/niet moet doen en wanneer. Zelf heeft zo'n partner (meestal?) niks, maar toch ben je als partner ook gekluisterd aan zo'n ziekte dan. En tuurlijk, als partner ben je er ook om te steunen en begrip te hebben, maar wie heeft begrip voor de partner? Die moet af en toe maar gokken wat die moet doen, zonder te weten hoe de chronische ziekte voelt. Het lijkt mij super-, SUPERfrustrerend.
Ik ben eigenlijk ook niet (echt) geschikt voor een relatie. Maar ja ik heb nu wel een man uit duizenden, ik zou ontzettend stom zijn als ik die laat varen.quote:Op dinsdag 7 juni 2016 13:17 schreef LPFAN het volgende:
[..]
Helemaal zeker weten doe je het natuurlijk nooit, maar ik heb er totaal geen behoefte aan en nooit gehad ook. Moet er niet aan denken
Oh, dat kan ik me voorstellen. Gaat het nog een beetje?quote:Op dinsdag 7 juni 2016 15:08 schreef superkimmi het volgende:
[..]
Wij genieten absoluut! Door het aanstaande verlies van mijn schoonmoeder beseffen we maar al te goed hoe tijdig het is en kan zijn. Dus we halen alles eruit wat erin zit..
Rot om te weten dat er een ontzettende verdrietige dag voor jou aankomt. Terwijl ik ietsje eerder een feestdag vier.quote:Op dinsdag 7 juni 2016 12:55 schreef Disana het volgende:
Mijn man en ik zijn twee jaar lang tegelijkertijd zeer ziek geweest. Dat viel niet mee, maar we deden het rustig aan en wisten overal wel een mouw aan te passen. Op 12 juni is het alweer vier jaar geleden dat hij overleed. Ik mis hem nog steeds.
Forum Opties | |
---|---|
Forumhop: | |
Hop naar: |