LIF Lifestyle
Alles over gezondheid, uiterlijke verzorging, mode, kleding, make-up, tabak, etc.
Heb wel een paar dates gehad vroeger maar nee ik blijf toch veel liever alleen. Ik vind het veel te fijn om alleen te zijn. Met bezoek ook, vind het prima dat ze langskomen maar ben ook erg blij als ik weer alleen ben.quote:Op dinsdag 7 juni 2016 13:24 schreef Disana het volgende:
[..]
Je kunt het inderdaad niet weten, maar ik snap je insteek want er zitten ook goede kanten aan single zijn.
Kom een kijkje nemen op onze facebookpagina van Stichting Queri.
https://www.facebook.com/thuiszorgvoordieren/
https://www.facebook.com/thuiszorgvoordieren/
Dat topic is er niet dus dan maar even hier.quote:
Ik zou eerlijk gezegd wel eens een topic willen lezen van de partners van chronisch zieken. Er wordt hier af en toe wel makkelijk gedaan over wat een partner wel/niet moet doen en wanneer. Zelf heeft zo'n partner (meestal?) niks, maar toch ben je als partner ook gekluisterd aan zo'n ziekte dan. En tuurlijk, als partner ben je er ook om te steunen en begrip te hebben, maar wie heeft begrip voor de partner? Die moet af en toe maar gokken wat die moet doen, zonder te weten hoe de chronische ziekte voelt. Het lijkt mij super-, SUPERfrustrerend.
Mijn vriendin heeft veel begrip en als het nodig is ontziet ze mij ook op alle manieren die voor haar mogelijk zijn.
Zelfs haar kinderen ( 7 en 10 ) snappen wat er aan de hand is en zeuren ook niet als ik iets niet doe of ergens aan meedoe.
Maar de verantwoordelijkheid om niet te snel iets af te wijzen ligt natuurlijk bij mij, moet en mag er geen misbruik van maken natuurlijk.
Ook familie/vrienden hebben begrip, ook mijn dochter en mijn ex-vrouw.
Ik mag dus totaal niet klagen over mijn omgeving!
Vanmorgen trouwens bij de revalidatie-arts geweest, ik wist niet waarom ik op moest komen draven maar nu wel:
Op vraag van de anesthioloog moest hij mij nog een keer proberen het hele revalidatietraject in te praten maar dat is dus niet gelukt.
Ik heb geen behoefte aan bijvoorbeeld psychische hulp, er is niks mis met mijn geestelijke gesteldheid.
Wel weer een goede uitleg gehad hoe met pijn om te gaan, waardeer ik ook wel.
Mooiste vond ik dat hij waar _Ingrid_ bij zat vertelde dat ik ook psychische stress moet vermijden en dus tegen Ingrid zei dat ze niet meer mag zeuren. Hij beaamde dat.
LOL!Nu weer een afspraak maken met de pijnpoli, proefbehandeling is wel uitgewerkt zeg maar...
Als je er tevreden mee bent, waarom zou je er dan aan beginnen idd? Niet iedereen zoekt de ware.quote:
[..]
Helemaal zeker weten doe je het natuurlijk nooit, maar ik heb er totaal geen behoefte aan en nooit gehad ook. Moet er niet aan denken
@Disana: dat is ook zeer moeilijk. Moet er niet aan denken dat de mijne er niet meer is.. Brr.
life is what happens to you, while you're busy making other plans.
( partner van vannelle) Het is soms wel frustrerend ja. Maar vooral omdat ik niks kan doen om te helpen qua pijn. Het is ook niet voor te stellen wat een ander precies voelt natuurlijk. Maar ik merk uiteraard wel snel als hij last heeft. Het is met dingen ondernemen wel eens lastig bv als het niet door kan gaat vanwege de pijn. Maar ik heb er alle begrip voor.quote:
Ik zou eerlijk gezegd wel eens een topic willen lezen van de partners van chronisch zieken. Er wordt hier af en toe wel makkelijk gedaan over wat een partner wel/niet moet doen en wanneer. Zelf heeft zo'n partner (meestal?) niks, maar toch ben je als partner ook gekluisterd aan zo'n ziekte dan. En tuurlijk, als partner ben je er ook om te steunen en begrip te hebben, maar wie heeft begrip voor de partner? Die moet af en toe maar gokken wat die moet doen, zonder te weten hoe de chronische ziekte voelt. Het lijkt mij super-, SUPERfrustrerend.
Ha, dat gevoel ken ik: het is met andere mensen gezellig, maar het is ook heerlijk om na een treffen weer lekker in je huisje te zitten. Jij zult ook wel hebben dat omgang met mensen energie vreet.quote:
[..]
Heb wel een paar dates gehad vroeger maar nee ik blijf toch veel liever alleen. Ik vind het veel te fijn om alleen te zijn. Met bezoek ook, vind het prima dat ze langskomen maar ben ook erg blij als ik weer alleen ben.
Wees blij dat de jouwe er nog is en geniet van elke dag samen. Wij zijn 15 jaar bij elkaar geweest tot het niet meer ging met zijn MS. Ik vond het afscheid vreselijk, maar had die jaren ook niet willen missen.quote:Op dinsdag 7 juni 2016 13:27 schreef superkimmi het volgende:
[..]
Als je er tevreden mee bent, waarom zou je er dan aan beginnen idd? Niet iedereen zoekt de ware.
@Disana: dat is ook zeer moeilijk. Moet er niet aan denken dat de mijne er niet meer is.. Brr.
Jij zult ook wel dingen opzij moeten zetten omdat het bij hem door de pijn niet allemaal mogelijk is. Maar als je genoeg van elkaar houdt, zou dat leefbaar moeten zijn.quote:
[..]
( partner van vannelle) Het is soms wel frustrerend ja. Maar vooral omdat ik niks kan doen om te helpen qua pijn. Het is ook niet voor te stellen wat een ander precies voelt natuurlijk. Maar ik merk uiteraard wel snel als hij last heeft. Het is met dingen ondernemen wel eens lastig bv als het niet door kan gaat vanwege de pijn. Maar ik heb er alle begrip voor.
Indrukwekkend verhaal....quote:
9 jaar geleden...
http://www.lydiavanderweide.nl/yes/artikel.php?pArt=004
Helaas soms erger maar toen verziekte het mijn school, nu mijn werk.
Ingrid heeft ook wel eens last van migraine maar gelukkig zijn die aanvallen zeldzaam.
Maar daardoor weet ik wel hoe het iemand kan beperken, ik heb er iig begrip voor.
En ik moet eerlijk zeggen dat ik volgens mij liever rug-/zenuwpijn heb dan migraine.
Pijn in je hoofd is absoluut vreselijk!
Dat wist ik niet. Knuf!quote:
Mijn man en ik zijn twee jaar lang tegelijkertijd zeer ziek geweest. Dat viel niet mee, maar we deden het rustig aan en wisten overal wel een mouw aan te passen. Op 12 juni is het alweer vier jaar geleden dat hij overleed. Ik mis hem nog steeds.
(vast weer spuit 11, ik typ ongelofelijk traag op een tablet)
Over partners... uiteraard hebben partners het niet altijd gemakkelijk.
Zelfs als er van bij het begin van de relatie al duidelijk is dat je partner chronisch ziek is, merk je de impact ervan pas goed wanneer je een tijdje samen bent. En uiteraard zijn er dan dagen waarop ik bijvoorbeeld niets van prikkels meer kan verdragen door de hoofdpijn en als mijn lief dan net dringend feedback wou over een artikel, of film wou kijken, of zelf een rotte dag had gehad en het daarover wou hebben, mja, dan wrong dat serieus tegen. Zelfs als je dan zegt 'ik kan niet mee naar het concert, ga jij maar alleen', is dat heel lief dat je dat zegt, maar je partner zit er dan wel alleen. En vaak kunnen partners dan ook niet zeggen hoe erg het allemaal tegensteekt, want ze houden van je, en je kan er zelf niets aan doen. En dan hebben we het nog geeneens over machteloosheid...
Maar ergens vind ik dat dat in meer of mindere mate gewoon deel uitmaakt van een relatie. Je kan ook te lijden hebben onder het feit dat je partner teveel werkt. Of emotioneel niet voldoende beschikbaar is. Of snurkt. Of nooit de afwas doet. Of jaren werkzoekende is. Als je partner iemand verliest, kan je ook heel veel willen doen, maar het verlies maak je ook niet goed, je bent al even machteloos. Je kan een partner hebben die niet ziek is en desondanks alle aandacht voor zichzelf wil constant, of op een of andere manier toch de meeste invloed heeft op de beslissingen.
Mijn laatste relatie was op dat vlak geweldig. Ook al hadden we soms klinkende ruzie. Misschien apprecieerde ik dat wel juist, ruziën vooraleer de frustraties zo opgekropt zaten dat het er alleen maar met heel veel nevenschade kan uitkomen. Begrip van haar voor mijn gedoe. Begrip van mij voor haar gedoe en vreemde werkuren en het feit dat alle stress van het werk er elke dag eerst uit moest. En vooral veel geduld.
*melancholie*
Over partners... uiteraard hebben partners het niet altijd gemakkelijk.
Zelfs als er van bij het begin van de relatie al duidelijk is dat je partner chronisch ziek is, merk je de impact ervan pas goed wanneer je een tijdje samen bent. En uiteraard zijn er dan dagen waarop ik bijvoorbeeld niets van prikkels meer kan verdragen door de hoofdpijn en als mijn lief dan net dringend feedback wou over een artikel, of film wou kijken, of zelf een rotte dag had gehad en het daarover wou hebben, mja, dan wrong dat serieus tegen. Zelfs als je dan zegt 'ik kan niet mee naar het concert, ga jij maar alleen', is dat heel lief dat je dat zegt, maar je partner zit er dan wel alleen. En vaak kunnen partners dan ook niet zeggen hoe erg het allemaal tegensteekt, want ze houden van je, en je kan er zelf niets aan doen. En dan hebben we het nog geeneens over machteloosheid...
Maar ergens vind ik dat dat in meer of mindere mate gewoon deel uitmaakt van een relatie. Je kan ook te lijden hebben onder het feit dat je partner teveel werkt. Of emotioneel niet voldoende beschikbaar is. Of snurkt. Of nooit de afwas doet. Of jaren werkzoekende is. Als je partner iemand verliest, kan je ook heel veel willen doen, maar het verlies maak je ook niet goed, je bent al even machteloos. Je kan een partner hebben die niet ziek is en desondanks alle aandacht voor zichzelf wil constant, of op een of andere manier toch de meeste invloed heeft op de beslissingen.
Mijn laatste relatie was op dat vlak geweldig. Ook al hadden we soms klinkende ruzie. Misschien apprecieerde ik dat wel juist, ruziën vooraleer de frustraties zo opgekropt zaten dat het er alleen maar met heel veel nevenschade kan uitkomen. Begrip van haar voor mijn gedoe. Begrip van mij voor haar gedoe en vreemde werkuren en het feit dat alle stress van het werk er elke dag eerst uit moest. En vooral veel geduld.
*melancholie*
Klopt idd, maar het is anders dus is het raar. Vrienden van mij proberen me ook de hele tijd te koppelen en kunnen niet begrijpen dat ik daar geen zin in heb.quote:
[..]
Als je er tevreden mee bent, waarom zou je er dan aan beginnen idd? Niet iedereen zoekt de ware.
@Disana: dat is ook zeer moeilijk. Moet er niet aan denken dat de mijne er niet meer is.. Brr.
Jah klopt maar heb dat al voor dat ik ziek werd, ik ben mijn hele leven alleen geweest, had geen vrienden dus dan wen je er aan en is het moeilijk om anders te leven daarin.quote:
[..]
Ha, dat gevoel ken ik: het is met andere mensen gezellig, maar het is ook heerlijk om na een treffen weer lekker in je huisje te zitten. Jij zult ook wel hebben dat omgang met mensen energie vreet.
Kom een kijkje nemen op onze facebookpagina van Stichting Queri.
https://www.facebook.com/thuiszorgvoordieren/
https://www.facebook.com/thuiszorgvoordieren/
Zou je jezelf een Einzelgänger noemen? Ik draag dat labeltje wel, en voel me er goed bij.quote:
[..]
Klopt idd, maar het is anders dus is het raar. Vrienden van mij proberen me ook de hele tijd te koppelen en kunnen niet begrijpen dat ik daar geen zin in heb.
[..]
Jah klopt maar heb dat al voor dat ik ziek werd, ik ben mijn hele leven alleen geweest, had geen vrienden dus dan wen je er aan en is het moeilijk om anders te leven daarin.
Ik heb ook geen partner hoor 
Ook al een tijd geen vriendin meer gehad eigenlijk, ah well.
Voor nu een dobry den mensen, moet weer verder
Ook al een tijd geen vriendin meer gehad eigenlijk, ah well.
Voor nu een dobry den mensen, moet weer verder
Absoluutquote:
[..]
Zou je jezelf een Einzelgänger noemen? Ik draag dat labeltje wel, en voel me er goed bij.
Kom een kijkje nemen op onze facebookpagina van Stichting Queri.
https://www.facebook.com/thuiszorgvoordieren/
https://www.facebook.com/thuiszorgvoordieren/
zoiets had ik getikt vanochtend en toen klikte ik een verkeerde toets aan, alles weg.quote:
Ik zou eerlijk gezegd wel eens een topic willen lezen van de partners van chronisch zieken. Er wordt hier af en toe wel makkelijk gedaan over wat een partner wel/niet moet doen en wanneer. Zelf heeft zo'n partner (meestal?) niks, maar toch ben je als partner ook gekluisterd aan zo'n ziekte dan. En tuurlijk, als partner ben je er ook om te steunen en begrip te hebben, maar wie heeft begrip voor de partner? Die moet af en toe maar gokken wat die moet doen, zonder te weten hoe de chronische ziekte voelt. Het lijkt mij super-, SUPERfrustrerend.
Mijn man is er altijd voor mij, behalve 's nachts als hij slaapt. Als ik hem wakker maak met mijn 'onzin' reageert hij lomp. 'Onzin' in zijn beleving he. Bv het licht aan omdat ik de oxynorm niet kan vinden. Hij weet heus wel dat ik die alleen snachts slik als ik verrek van de pijn, maar toch maakt hij er slaperig en daardoor ontoerekeningsvatbaar een foute opmerking over. Ik boos, verdrietig en nog meer pijn. Zelfs na 31 jaar relatie overkomt ONS dat iedere maand nog wel een keer. Goed uitspreken helpt.
Sylvana, neem de tijd om hem uit te leggen wat er bij jou gebeurt, zonder de schuld bij hem of bij jou te leggen.
Fijn dat het goed gaat LPFfan. Alle anderen ook een knus.
Mijn stage is goedgekeurd, twee vakken gehaald, gympen gaat redelijk en bijna 10 kg lichter. Ik merk dat ik winst boek. Weet alleen nog niet zo gied wat en waar.
Wij genieten absoluut! Door het aanstaande verlies van mijn schoonmoeder beseffen we maar al te goed hoe tijdig het is en kan zijn. Dus we halen alles eruit wat erin zit..quote:
[..]
Wees blij dat de jouwe er nog is en geniet van elke dag samen. Wij zijn 15 jaar bij elkaar geweest tot het niet meer ging met zijn MS. Ik vond het afscheid vreselijk, maar had die jaren ook niet willen missen.
life is what happens to you, while you're busy making other plans.
Als je niet binnen de geldende norm valt, vinden mensen dat al gauw raar. Heb lang moeten knokken voor de acceptatie dat wij geen kinderen willen. en nog zijn er mensen die denken dat mijn man over 5 jaar zn sterillisatie wel ff ongedaan gaat maken..quote:
[..]
Klopt idd, maar het is anders dus is het raar. Vrienden van mij proberen me ook de hele tijd te koppelen en kunnen niet begrijpen dat ik daar geen zin in heb.
[..]
Jah klopt maar heb dat al voor dat ik ziek werd, ik ben mijn hele leven alleen geweest, had geen vrienden dus dan wen je er aan en is het moeilijk om anders te leven daarin.
life is what happens to you, while you're busy making other plans.
Ik dacht dat een dialyse alles zou overnemen.quote:
[..]
Is het ook natuurlijk maar het is genoeg om te leven.
Mijn partner is inderdaad niet chronisch ziek, maar soms begrijpt hij verdomt weinig van mij en wat ik wel en niet kan.quote:
Ik zou eerlijk gezegd wel eens een topic willen lezen van de partners van chronisch zieken. Er wordt hier af en toe wel makkelijk gedaan over wat een partner wel/niet moet doen en wanneer. Zelf heeft zo'n partner (meestal?) niks, maar toch ben je als partner ook gekluisterd aan zo'n ziekte dan. En tuurlijk, als partner ben je er ook om te steunen en begrip te hebben, maar wie heeft begrip voor de partner? Die moet af en toe maar gokken wat die moet doen, zonder te weten hoe de chronische ziekte voelt. Het lijkt mij super-, SUPERfrustrerend.
Dat is weleens teleurstellend/frustrerend ja.
Ik ben eigenlijk ook niet (echt) geschikt voor een relatie. Maar ja ik heb nu wel een man uit duizenden, ik zou ontzettend stom zijn als ik die laat varen.quote:
[..]
Helemaal zeker weten doe je het natuurlijk nooit, maar ik heb er totaal geen behoefte aan en nooit gehad ook. Moet er niet aan denken
En ach, ondanks de problemen soms zijn we ontzettend gelukkig met elkaar!
Oh, dat kan ik me voorstellen. Gaat het nog een beetje?quote:
[..]
Wij genieten absoluut! Door het aanstaande verlies van mijn schoonmoeder beseffen we maar al te goed hoe tijdig het is en kan zijn. Dus we halen alles eruit wat erin zit..
Ik ben dus ook het allerliefst alleen. Heb weleens gezegd: "Zet mij maar in een hutje op de hei met internet en dat ik alleen de postbode vanuit m'n raam weleens zie en ik ben een gelukkig mens."
Als mensen eens wisten hoe ik mijn dagen doorbreng en dat heerlijk vind dan verklaren ze me voor gek...
Als mensen eens wisten hoe ik mijn dagen doorbreng en dat heerlijk vind dan verklaren ze me voor gek...
Rot om te weten dat er een ontzettende verdrietige dag voor jou aankomt. Terwijl ik ietsje eerder een feestdag vier.quote:
Mijn man en ik zijn twee jaar lang tegelijkertijd zeer ziek geweest. Dat viel niet mee, maar we deden het rustig aan en wisten overal wel een mouw aan te passen. Op 12 juni is het alweer vier jaar geleden dat hij overleed. Ik mis hem nog steeds.
