(Aanstaande) Docententopic Deel XXXVIII

Ik denk ook dat er tussen 2012 en 2016 al een aanzienlijke ontwikkeling zichtbaar is wat betreft het uitdagen van uitblinkers. Er wordt tijdens mijn opleiding in elk geval behoorlijk wat aandacht aan besteed.

quote:

Op woensdag 8 juni 2016 17:46 schreef Claudia_x het volgende:

[..]

Nice! _{Wat voor soort freelancewerk ga je doen? Pm?}

Ik ga schrijftrainingen geven, m.n. in het bedrijfsleven. _{En misschien wel een studieboek schrijven.}

Ik heb middelbare scholen in Duitsland en Frankrijk bezocht in het verleden. Wat daarbij altijd opviel, is dat de leerlingen daar niet zozeer anders waren (het zijn gewoon dezelfde pubers met het herkenbare bijbehorende gedrag) maar dat de discipline in de lessen wel groter is en ook de machtsverhouding tussen docent en leerling sterker; zij hebben meer (vanzelfsprekend) autoriteit. Daardoor vond ik de lessen over het algemeen niet beter, maar wel rustiger en het was duidelijker voor alle partijen wat er werd verwacht, duidelijke regels en de leerlingen wisten dondersgoed waar de grenzen lagen. Dat is in Nederland volgens mij niet altijd zo. En dat is volgens mij voornamelijk een verschil in cultuur.

quote:

Op donderdag 9 juni 2016 10:00 schreef Suikertante het volgende:
Ik denk ook dat er tussen 2012 en 2016 al een aanzienlijke ontwikkeling zichtbaar is wat betreft het uitdagen van uitblinkers. Er wordt tijdens mijn opleiding in elk geval behoorlijk wat aandacht aan besteed.

Dat kun je wel zeggen. Bij mij op school is het dusdanig dat ik bij een voorlichtingspraatje met ouders uit groep 8 op een gegeven moment maar zei dat onze school ook echt heel geschikt is voor leerlingen die niet mini Einstein zijn. We moeten oppassen dat we er niet in doorslaan. Maar dat ligt misschien ook aan mijn school hoor.

quote:

Op donderdag 9 juni 2016 11:29 schreef Franny_G het volgende:
Ik heb middelbare scholen in Duitsland en Frankrijk bezocht in het verleden. Wat daarbij altijd opviel, is dat de leerlingen daar niet zozeer anders waren (het zijn gewoon dezelfde pubers met het herkenbare bijbehorende gedrag) maar dat de discipline in de lessen wel groter is en ook de machtsverhouding tussen docent en leerling sterker; zij hebben meer (vanzelfsprekend) autoriteit. Daardoor vond ik de lessen over het algemeen niet beter, maar wel rustiger en het was duidelijker voor alle partijen wat er werd verwacht, duidelijke regels en de leerlingen wisten dondersgoed waar de grenzen lagen. Dat is in Nederland volgens mij niet altijd zo. En dat is volgens mij voornamelijk een verschil in cultuur.

Culturele verschillen zijn sowieso heel interessant. Zo bleek uit eerder onderzoek van de OECD dat Nederlandse leerlingen tot de gelukkigste behoren, in tegenstelling tot bijvoorbeeld de leerlingen uit Finland.

quote:

Op donderdag 9 juni 2016 12:59 schreef Friek_ het volgende:

[..]

Ja, respect voor autoriteit of gezag is in Nederland wel een opvallend iets. Las daar laatst een sterk opinie-artikel over: Gezag ondergaan is ook een kunst
http://s.trouw.nl/4292493

Ugh, hoogleraar burgerschap. Ik word zo moe van die burgerschapsvormingretoriek. Maar goed, ik ben dan ook een anarchist.

quote:

Op vrijdag 10 juni 2016 10:09 schreef Claudia_x het volgende:

[..]

Ugh, hoogleraar burgerschap. Ik word zo moe van die burgerschapsvormingretoriek. Maar goed, ik ben dan ook een anarchist.

Het is op zich niet slecht, alleen wordt het tegenwoordig gebruikt als eufemisme voor 'opvoeding'.

quote:

Op vrijdag 10 juni 2016 10:50 schreef Ser_Ciappelletto het volgende:

[..]

Het is op zich niet slecht, alleen wordt het tegenwoordig gebruikt als eufemisme voor 'opvoeding'.

Het is leerlingen opvoeden om de sociaal-democratie te omarmen. Ik begrijp dat dat voor veel mensen heel redelijk en zelfs vanzelfsprekend in de oren klinkt, alleen doe ik juist mijn best om mijn studenten (en ook mijn kinderen) te leren altijd een klein beetje wantrouwen te hebben tegenover autoriteit en absolute macht. Wie bewaakt anders de bewakers?

Het element van aanpassing (je zou het zelfs indoctrinatie kunnen noemen) staat me te centraal. Je moet kinderen juist leren na te denken. Zo vertel ik mijn studenten niet 'je moet je aan de regels van je beroepsvereniging houden'. In plaats daarvan bespreken we in wat voor situaties gedragsregels tekortschieten en je regels misschien wel moet breken. Hoe bepaal je dan wat het juiste is om te doen?

Nou ja, zoals ik al zei, anarchist.

quote:

Op vrijdag 10 juni 2016 11:20 schreef Friek_ het volgende:

[..]

Beetje met Chomsky zwaaien in de college-zaal. Ook mooi.

Ik laat ze het experiment van Milgram zien. Werkt als een tierelier.


Fascinerend detail: de proefleider noemt de proefpersoon telkens 'teacher'.

Claudia, als docent gs en voorheen maatschappijleer ziet de overheid mij ook als iemand die burgerschap bij brengt. Ik herken niet het beeld dat jij nu schetst, al snap ik wel het gevoel van weerstand. Als ik de trias politica behandel gaat het daarbij juist om het tegengaan van absolute macht en het beschermen van burgers tegen hun eigen overheid. Dat zijn immers de uitgangspunten daarvan. Juist het kritisch denkvermogen van leerlingen wordt bij mijn vak aangewakkerd. Er wordt niet lesgegeven vanuit slechts een perspectief, of mening. Bij maatschappijleer wordt ook het libertarisme behandeld. Ik zou er nog veel meer over kunnen vertellen maar dat gaat nu even niet. Ik kan me best voorstellen dat op lagere niveaus er wat meer sturend hierin wordt onderwezen maar op havo/vwo toch niet zo. Nu zijn er natuurlijk altijd docenten dit dat wel doen en dar vind ik ook kwalijk.

quote:

Op vrijdag 10 juni 2016 13:37 schreef Franny_G het volgende:
Claudia, als docent gs en voorheen maatschappijleer ziet de overheid mij ook als iemand die burgerschap bij brengt. Ik herken niet het beeld dat jij nu schetst, al snap ik wel het gevoel van weerstand. Als ik de trias politica behandel gaat het daarbij juist om het tegengaan van absolute macht en het beschermen van burgers tegen hun eigen overheid. Dat zijn immers de uitgangspunten daarvan. Juist het kritisch denkvermogen van leerlingen wordt bij mijn vak aangewakkerd. Er wordt niet lesgegeven vanuit slechts een perspectief, of mening. Bij maatschappijleer wordt ook het libertarisme behandeld. Ik zou er nog veel meer over kunnen vertellen maar dat gaat nu even niet. Ik kan me best voorstellen dat op lagere niveaus er wat meer sturend hierin wordt onderwezen maar op havo/vwo toch niet zo. Nu zijn er natuurlijk altijd docenten dit dat wel doen en dar vind ik ook kwalijk.

Zie bijvoorbeeld het standpunt van Micha de Winter: "Scholen zouden serieuzer aan de slag moeten met burgerschapsvorming. ‘In een tijd van individualisering, fragmentatie en toenemende diversiteit heb je common ground nodig,’ zegt De Winter. ‘Les in burgerschap is het enige wat je kunt doen om dat te bewerkstelligen.’ De bezwaren die hier tegenin worden gebracht – staatsindoctrinatie moet je niet willen, er is geen overeenstemming over wįt we kinderen precies bij moeten brengen, er is twijfel over het effect van dit soort lessen – wuift hij weg. ‘We hebben in Nederland een democratie. Een samenlevingsvorm die erop gericht is om conflicten tussen individuen en of groepen op een geordende en vreedzame manier op te lossen. De ethiek die daarbij hoort, gaat over gelijkheid en gelijkwaardigheid, sociale verantwoordelijkheid, rechten en plichten, over het verbod op discriminatie et cetera. Ik zou zeggen dat 99 procent van de bevolking daar in wezen een voorstander van is. Ik denk dat een beetje democratische indoctrinatie echt wel te rechtvaardigen valt.’" (bron)

Je ziet een dergelijke houding niet alleen bij academici. Heb je de 2Doc-documentaire over Maatschappijleer gezien? Ik vond die mooi en bij vlagen herkenbaar, maar hiernaast liet de documentaire zien hoe subtiel staatsindoctrinatie kan zijn. Neem een opmerking als "De meeste asielzoekers zijn geen gelukszoekers". Dat klinkt als kritisch doordenken en op onderzoek gaan naar feiten. Maar ik vraag me af: waarom zou het erger zijn om een gelukszoeker te zijn? Is de zoektocht naar geluk niet wat ons bindt? En de misschien foute maar toch ook logische vraag: hebben we niet meer aan gelukszoekers dan aan getraumatiseerde vluchtelingen? (Mogen we zo'n vraag überhaupt stellen?) In een ander fragment legde een vakexpert Maatschappijleer uit dat je van leerlingen misschien wel zou willen dat ze na het volgen van je vak iets gaan doen voor de maatschappij (bijv. in de vorm van vrijwilligerswerk), maar dat je daar beter niet op kunt rekenen. Het gaat niet gebeuren, stelde hij. Ik ergerde me aan de assumptie die daaraan ten grondslag lag, namelijk dat je iets betekent voor de samenleving als je politiek actief wordt, vrijwilligerswerk gaat doen of lid van een vereniging wordt. Je betekent in mijn ogen ook iets voor de samenleving als je een baan hebt of als je je kinderen naar eer en geweten opvoedt. (Sterker nog, zou een individu überhaupt iets voor de samenleving moeten betekenen?)

Natuurlijk kun je je als individuele docent hiertegen verzetten en het anders aanpakken. Dat is lovenswaardig. Waar ik tegen ageer, is dat van overheidswege een taak voor het onderwijs wordt geformuleerd die neerkomt op het overdragen van sociaal-democratische waarden, zoals actieve participatie en sociale integratie (bron).

[ Bericht 0% gewijzigd door Claudia_x op 10-06-2016 16:01:43 ]

quote:

Op vrijdag 10 juni 2016 11:33 schreef Claudia_x het volgende:

[..]

Het is leerlingen opvoeden om de sociaal-democratie te omarmen. Ik begrijp dat dat voor veel mensen heel redelijk en zelfs vanzelfsprekend in de oren klinkt, alleen doe ik juist mijn best om mijn studenten (en ook mijn kinderen) te leren altijd een klein beetje wantrouwen te hebben tegenover autoriteit en absolute macht. Wie bewaakt anders de bewakers?

Het element van aanpassing (je zou het zelfs indoctrinatie kunnen noemen) staat me te centraal. Je moet kinderen juist leren na te denken. Zo vertel ik mijn studenten niet 'je moet je aan de regels van je beroepsvereniging houden'. In plaats daarvan bespreken we in wat voor situaties gedragsregels tekortschieten en je regels misschien wel moet breken. Hoe bepaal je dan wat het juiste is om te doen?

Nou ja, zoals ik al zei, anarchist.

In een ideale wereld komt het neer op wat jij doet: mondige burgers kweken die zelf op verstandige wijze een democratie kunnen bestieren. Helaas is het hier, met de zogenaamde VOET-en, eerder opvoeden voor beginners. Heb respect voor anderen, was je geslachtsdelen regelmatig en probeer af en toe een boek te lezen.

SPOILER

Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.

quote:

Op vrijdag 10 juni 2016 15:55 schreef Claudia_x het volgende:

[..]

Zie bijvoorbeeld het standpunt van Micha de Winter: "Scholen zouden serieuzer aan de slag moeten met burgerschapsvorming. ‘In een tijd van individualisering, fragmentatie en toenemende diversiteit heb je common ground nodig,’ zegt De Winter. ‘Les in burgerschap is het enige wat je kunt doen om dat te bewerkstelligen.’ De bezwaren die hier tegenin worden gebracht – staatsindoctrinatie moet je niet willen, er is geen overeenstemming over wįt we kinderen precies bij moeten brengen, er is twijfel over het effect van dit soort lessen – wuift hij weg. ‘We hebben in Nederland een democratie. Een samenlevingsvorm die erop gericht is om conflicten tussen individuen en of groepen op een geordende en vreedzame manier op te lossen. De ethiek die daarbij hoort, gaat over gelijkheid en gelijkwaardigheid, sociale verantwoordelijkheid, rechten en plichten, over het verbod op discriminatie et cetera. Ik zou zeggen dat 99 procent van de bevolking daar in wezen een voorstander van is. Ik denk dat een beetje democratische indoctrinatie echt wel te rechtvaardigen valt.’" (bron)

Je ziet een dergelijke houding niet alleen bij academici. Heb je de 2Doc-documentaire over Maatschappijleer gezien? Ik vond die mooi en bij vlagen herkenbaar, maar hiernaast liet de documentaire zien hoe subtiel staatsindoctrinatie kan zijn. Neem een opmerking als "De meeste asielzoekers zijn geen gelukszoekers". Dat klinkt als kritisch doordenken en op onderzoek gaan naar feiten. Maar ik vraag me af: waarom zou het erger zijn om een gelukszoeker te zijn? Is de zoektocht naar geluk niet wat ons bindt? En de misschien foute maar toch ook logische vraag: hebben we niet meer aan gelukszoekers dan aan getraumatiseerde vluchtelingen? (Mogen we zo'n vraag überhaupt stellen?) In een ander fragment legde een vakexpert Maatschappijleer uit dat je van leerlingen misschien wel zou willen dat ze na het volgen van je vak iets gaan doen voor de maatschappij (bijv. in de vorm van vrijwilligerswerk), maar dat je daar beter niet op kunt rekenen. Het gaat niet gebeuren, stelde hij. Ik ergerde me aan de assumptie die daaraan ten grondslag lag, namelijk dat je iets betekent voor de samenleving als je politiek actief wordt, vrijwilligerswerk gaat doen of lid van een vereniging wordt. Je betekent in mijn ogen ook iets voor de samenleving als je een baan hebt of als je je kinderen naar eer en geweten opvoedt. (Sterker nog, zou een individu überhaupt iets voor de samenleving moeten betekenen?)

Natuurlijk kun je je als individuele docent hiertegen verzetten en het anders aanpakken. Dat is lovenswaardig. Waar ik tegen ageer, is dat van overheidswege een taak voor het onderwijs wordt geformuleerd die neerkomt op het overdragen van sociaal-democratische waarden, zoals actieve participatie en sociale integratie (bron).

Ergens snap ik het punt van de Winter wel: in een diverse samenleving is het belangrijk om gedeelde waarden te hebben en die ook bij te brengen in het onderwijs. Daar heeft de overheid, maar uiteindelijk ook iedereen belang bij. En inderdaad: er zullen minderheden zijn die principieel moeite hebben met een aantal van die waarden, maar de consensus is op de punten die bij burgerschap zijn ondergebracht groot. En dan is Nederland hierin nog vrij terughoudend denk ik. Als je kijkt naar hoe dat in Frankrijk gaat in het onderwijs, dan is dat nog veel sterker.

Even concreet: als er zoiets gebeurt als de aanslag op Charlie Hebdo, dan is het logisch en ook goed dat dit in de lessen besproken wordt. En dat een docent ook kan uitleggen waarom 'wij' in Europa waarde hechten aan de vrijheid van meningsuiting, waarom het zelfs essentieel is voor een democratie, ook als mensen hierdoor beledigd worden. Dan kun je met leerlingen de discussie aangaan of er absolute vrijheid van meningsuiting zou moeten zijn of dat er grenzen zijn aan die vrijheid en waar die grenzen dan liggen. Dat is interessant en in een klas met veel verschillende meningen soms ook behoorlijk confronterend om te doen. Ik vind dat de overheid van docenten mag verwachten dat zij de grondrechten die burgers in NL hebben tegenover leerlingen kunnen uitleggen en ook kunnen vertellen waarom die grondrechten er zijn, welke gedachten en geschiedenis daarachter zitten.

Het voorbeeld over gelukszoekers: dat is nu precies zoiets waar ik ook als historicus veel moeite mee heb. Veel Nederlanders zijn zelf afstammelingen van 'gelukszoekers'. Er wordt inderdaad geļmpliceerd dat dat verkeerd zou zijn. Daarover zou je met leerlingen juist een debat kunnen en moeten aangaan, naar mijn idee. Ze na laten denken over termen die we achteloos gebruiken en wat daar eigenlijk achter zit. Ook een woord als vluchteling kent vele betekenissen/interpretaties, die per tijd weer verschillen. Goed, ik zal daar inderdaad als docent dus op een manier mee omgaan die wel aansluit bij jouw ideeėn denk ik. Maar iedereen kiest bij zo;n onderwerp weer een andere invalshoek; daar ontkom je niet aan. Probeer maar eens een tekst te schrijven voor een maatschappijleerboek waarbij je leerlingen niet een beetje een bepaalde richting opstuurt.

Het 'probleem' voor de overheid is natuurlijk dat zij vanuit een ministerie wel kunnen bepalen dat iedere school aan burgerschap moet doen, maar hoe dat moet is heel problematisch en ingewikkeld, juist door al deze zaken, en dat weten zij ook. En wordt dan ook veel onderzoek naar gedaan: volgende week komt de inspectie speciaal bij ons op school op bezoek om lessen bij te wonen bij verschillende vakken om te zien hoe wij met het onderwerp burgerschap omgaan. Wij hebben bijvoorbeeld ook een actieve leerlingenraad en referentiegroepen waar leerlingen in zitten en op die manier ook mee denken over het schoolbeleid. Dat past natuurlijk helemaal bij burgerschapsvorming, maar we hebben dat niet ingesteld om aan het beleid van de overheid te voldoen. Dat is gewoon een traditie bij ons op school. Wij doen het niet om een sociaal-democratische waarde aan de kinderen op te leggen. .

Verder is het onmogelijk om als docent volledig neutraal en waardevrij les te geven over maatschappelijke thema's. Ook is het onmogelijk om propagandapraatjes in de lessen te stoppen als je daar zelf niet achterstaat. Dan worden dat hoe dan ook slechte lessen en voelen de leerlingen dat er iets niet klopt. Vroeg of laat merken de kritische en intelligente leerlingen wel waar jij staat. Dus de overheid kan zoveel willen: de docent geeft dit vorm.

quote:

Op vrijdag 10 juni 2016 20:44 schreef Ser_Ciappelletto het volgende:

[..]

Helaas is het hier, met de zogenaamde VOET-en, eerder opvoeden voor beginners. Heb respect voor anderen, was je geslachtsdelen regelmatig en probeer af en toe een boek te lezen.

! Best wijze levenslessen.

quote:

Op vrijdag 10 juni 2016 21:11 schreef Franny_G het volgende:

Verder is het onmogelijk om als docent volledig neutraal en waardevrij les te geven over maatschappelijke thema's. Ook is het onmogelijk om propagandapraatjes in de lessen te stoppen als je daar zelf niet achterstaat. Dan worden dat hoe dan ook slechte lessen en voelen de leerlingen dat er iets niet klopt. Vroeg of laat merken de kritische en intelligente leerlingen wel waar jij staat. Dus de overheid kan zoveel willen: de docent geeft dit vorm.

Het laatste wat ik zal beweren, is dat een docent neutraal moet zijn. Neutraliteit is onmogelijk. Beter wees je duidelijk over de positie die je inneemt. Dat is zelfs een noodzakelijke voorwaarde om je eigen veronderstellingen ter discussie te kunnen stellen. (Bij ons aan de VU is het een van de centrale waarden van ons onderwijs: de docent komt ook met een bepaalde achtergrond de collegezaal in en mag die laten zien.)

Mijn punt is dat propagandapraatjes doorgaans niet als propaganda herkend worden omdat ze voor mensen zo vanzelfsprekend zijn. Ga stemmen, discrimineer niet, doe vrijwilligerswerk. Een kritisch onderzoek van zulke normen ligt niet voor de hand omdat de focus ligt op het overdragen van gemeenschappelijkheden. Ik kijk daar rigoureus anders tegenaan: wat we met elkaar gemeenschappelijk hebben is dat we mens zijn en het vermogen hebben ons in de ander te verplaatsen. Al het andere varieert tussen samenlevingen en tussen generaties. Laten we daar kritisch naar gaan kijken en bedenken wat een goede manier is om om te gaan met die veelheid aan normen, waarden en gebruiken.

Je komt dan vanzelf op die grondrechten uit, maar dan niet vanuit een positie van overdracht maar kritische reflectie. Essentieel verschil wat mij betreft. Dit is trouwens precies wat we in ons masteronderwijs doen. Ik ben ervan overtuigd dat je er al in de kleuterklas mee kunt beginnen, maar dan moet burgerschapsvorming een grondige make-over krijgen.

quote:

Op zaterdag 11 juni 2016 09:45 schreef Friek_ het volgende:

Wat voor mij een prachtig voorbeeld was van dergelijke, subtiele indoctrinatie, was het boekje Not for profit van Martha Nussbaum. Daarin probeert ze te beargumenteren dat geesteswetenschappelijke vakken noodzakelijk zijn voor de democratie, op basis van een valse tegenstelling tussen winst en burgerschapsvorming.

Dat citaat van Verhulst deugt overigens niet. Je hebt geen geld nodig om deel te kunnen nemen aan het kapitalisme. Sowieso veronderstelt 'deelnemen' dat je je er ook aan kunt onttrekken, wat niet het geval is. Maar los daarvan: je hebt alleen iets nodig waar iemand anders geld voor overheeft.

Vandaag een brief binnen gekregen van de Hogeschool Rotterdam. Ik wil de lerarenopleiding engels gaan volgen en daar zit een decentrale selectie in.

Ik sta vierde (van de, ik geloof 180 studenten) op de lijst. Dus als ik de 21+ toets goed heb doorstaan denk ik dat er zo goed als zeker op zit.

Net afstuderen gehad van mn seniors en ik zat toch wel met verbazing te kijken wie er allemaal over het podium liepen. Toch zeker een handvol geteld die tot op de dag van graduation niet genoeg credits hadden (en met niet genoeg credit bedoel ik niet een 5je, ik bedoel, ik heb die student misschien 2 keer gezien dit jaar en English 12 is toch echt een graduation requirement). Zal wel weer een counselor of de principal met een vinger in de cijferpap hebben geroer en magisch wat credit op de bodem gevonden dat er eerder nog niet was. Dat ze dan daar op het podium staan en met een strak gezicht verklaren dat de studenten alle requirements hebben gehaald voor hun diploma.... Nouja, het hoort bij het lesgeven op een inner city level 4 school in de VS die de graduation rates moet opkrikken maar ik vind het altijd zo klote voor de studenten die hard gewerkt hebben voor hun credits en ik vind het klote dat ik al mn onvoldoendes moet verantwoorden met een folder aan interventies, thuis contact en extra assignments maar dat al dat dan zo overruled word met een klik van de muis als het de principal niet uitkomt dat een senior blijft zitten.

quote:

Op zondag 12 juni 2016 04:20 schreef Voy het volgende:
Net afstuderen gehad van mn seniors en ik zat toch wel met verbazing te kijken wie er allemaal over het podium liepen. Toch zeker een handvol geteld die tot op de dag van graduation niet genoeg credits hadden (en met niet genoeg credit bedoel ik niet een 5je, ik bedoel, ik heb die student misschien 2 keer gezien dit jaar en English 12 is toch echt een graduation requirement). Zal wel weer een counselor of de principal met een vinger in de cijferpap hebben geroer en magisch wat credit op de bodem gevonden dat er eerder nog niet was. Dat ze dan daar op het podium staan en met een strak gezicht verklaren dat de studenten alle requirements hebben gehaald voor hun diploma.... Nouja, het hoort bij het lesgeven op een inner city level 4 school in de VS die de graduation rates moet opkrikken maar ik vind het altijd zo klote voor de studenten die hard gewerkt hebben voor hun credits en ik vind het klote dat ik al mn onvoldoendes moet verantwoorden met een folder aan interventies, thuis contact en extra assignments maar dat al dat dan zo overruled word met een klik van de muis als het de principal niet uitkomt dat een senior blijft zitten.

Dit klinkt inderdaad flink zuur, zeg. Pff.

quote:

Op zondag 12 juni 2016 04:32 schreef Moira. het volgende:

[..]

Dit klinkt inderdaad flink zuur, zeg. Pff.

Is het ook. En je houd hiermee wel de grade inflation in stand waar we vanaf proberen te komen. Als ik moeten lullen als Brugman om een F te verantwoorden voor een student die technisch gezien attendance-wise niet eens af kan studeren en dan elke vrijdag word lastig gevallen door admin voor extra Saturday school werk dat toch nooit word ingeleverd, dan is het ook makkelijker voor mij om te zeggen ' Hier heb je een D-, good riddance.' dan aan mn principes vast te houden en die F te laten staan.

quote:

Op zondag 12 juni 2016 04:43 schreef Voy het volgende:

[..]

Is het ook. En je houd hiermee wel de grade inflation in stand waar we vanaf proberen te komen. Als ik moeten lullen als Brugman om een F te verantwoorden voor een student die technisch gezien attendance-wise niet eens af kan studeren en dan elke vrijdag word lastig gevallen door admin voor extra Saturday school werk dat toch nooit word ingeleverd, dan is het ook makkelijker voor mij om te zeggen ' Hier heb je een D-, good riddance.' dan aan mn principes vast te houden en die F te laten staan.

Sowieso een gedonder die cijfers/letters, of niet? Geef je ze op gevoel of op puntenbasis? (Gewoon benieuwd, snap het systeem niet zo goed).

En wat een rotsituatie dat er zo gerommeld wordt met de resultaten zeg maar.