De leegte en betekenis van het leven.

De visies op het leven.
Stel dat het leven een race is of een marathon, dan zijn er verschillende visies betreft zo’n marathon, ik zal er een paar uitlichten.

1. Het leven is een marathon en de prijs is het lopen van deze marathon zelf.
2. Het leven is een marathon met een prijs. (hiernamaals, reïncarnatie etc.)
3. Het leven is een marathon en er is geen prijs. (zinloos)
De meeste mensen hedendaags gaan voor 1, ze voelen zich gelukkig met het opdoen van kennis, wellicht met hun werk. Ook hebben ze misschien een partner wellicht een gezin? En als ze dan niet hebben, dan hebben ze wel iets waar ze hun bed voor uit komen.

Dan gaan er ook voor optie twee, ze volgen een heilige leer vaak gewaarborgd door een God of ultieme kennis, ze zullen in dit leven soelaas vinden in het overzien van het grote systeem van deze wereld, dat wat aan de andere kant van ons leven ligt.
Opmerking: 1 en 2 spreken elkaar niet tegen, iemand kan ze makkelijk beide hebben of apart van elkaar, hoewel ter mijn observatie ik heb gemerkt dat 1 het sterkste staat.

De kern van mijn probleem is vooral nummer 3:

Op het moment dat je niks meer hebt waar je voor opstaat. Dan is het gewoonweg mogelijk nut te zien in het leven. Op eerste gezicht lijkt de redenatie dat het leven geen zin heeft een soort van schijn die men wegpakt door middel van zich ergens anders op te focussen. Iets dat iemand kan binden, en zo zin verleent.

Echter op bepaalde moment kan niets de leegte nog wegnemen, de schijnt wordt realiteit en het enige dat nog bind is het geloof dat alles geen zin heeft. Wat doe je als alles geen zin lijkt te hebben? Je gaat diep kijken naar het leven, je ziet hoe mensen zich van dag tot dag worstelen en je denkt ‘arme stumpers.’ Wat je dan vergeet is echter dat dit fundamenteel een valse observatie is, je ziet ze inderdaad worstelen van dag tot dag, maar je zult niet begrijpen waarom ze dat doen. Stel ik had nu een vrouw die van mij hield en ik van haar, misschien zou ik dan wel een wat nu voor mij zinloos lijkt boeketje bloemen kopen en die thuisbrengen van een dag werk?

Dit stelt mij ongerust, is mijn grote geloof dat het leven geen zin heeft, dat er geen zin in zit, dat het nutteloos is. Is dat dan gewoon een bolwerk dat omhoog is geworpen om mij te beschermen van de realiteit is dat de dienstbaarheid van zo'n overtuiging die zo hardnekkig is uit te gummen dat de enige conclusie kan zijn dat er maar een uitweg is? Namelijk die van zingeving zoeken, ook al lijkt het hopeloos en niet te kijken met de ogen van een buitenstaander maar te engageren en de toorts te ontsteken, in plaats van te doen alsof je het licht hebt?

Of is het leven daadwerkelijk nutteloos en doen mensen dit laatste pas puur omdat ze anders ook geteisterd worden door de zinloosheid ervan?

En dit is dan ook waar mijn topic omgaat, ik kan gewoon geen enkele betekenis vinden in dit leven, het lijkt een soort marathon waar ik niet aan mee wil doen. Zoals Kierkegaard zegt:

“How did I get into the world? Why was I not asked about it and why was I not informed of the rules and regulations but just thrust into the ranks as if I had been bought by a peddling shanghaier of human beings? How did I get involved in this big enterprise called actuality? Why should I be involved? Isn't it a matter of choice? And if I am compelled to be involved, where is the manager—I have something to say about this. Is there no manager? To whom shall I make my complaint?”

quote:

Op dinsdag 5 april 2016 15:42 schreef LXIV het volgende:
Het is niet per se noodzakelijk om zingeving te ervaren via geloof of religie. Er zijn ook mensen die dat op een andere manier doen, bijvoorbeeld omdat ze hun medemens willen helpen of omdat ze de wetenschap vooruit willen brengen, de blauwe vinvis willen redden of gewoon hun kinderen goed willen opvoeden.

Ik denk wel dat het belangrijk is om gelukkig te worden dat je iets van zingeving vindt. Anders kom je inderdaad in een nihilistische sleur terecht en eindig je cynisch en zuur. Ik denk ook dat dit grotendeels karakterafhankelijk is.

Het gevoel ken ik wel. Ik heb een tijd werk gedaan waar ik een hele grote rol speelde en erg invloedrijk was. Mijn beslissingen daar wogen heel zwaar. Later kwam ik weer mino f meer in een normale positie terecht. Het kostte mij toen ook moeite om me druk te maken over al die ŕandzaken' Gelukkig duurde dat zinloze gevoel niet al te lang.

Nee ik geef religie of geloof als mogelijkheid, ik zeg ook dat ik vermoed dat reden 1 het sterkste is voor betekenis. Maar omdat sommige mensen dat pad volgen en ik zelf het gepoogd heb noemde ik het. Ik zou bijvoorbeeld kunnen gaan mediteren en me daar op focussen, maar dat werkt niet voor mij.

Ik zit hier al jaren in die sleur, er lijkt niet echt uit te breken... Het wordt steeds ergere, ik kan geen boek meer lezen want als ik dat doe raak ik helemaal van slag...

Geen idee wat ik nu moet...

quote:

Op dinsdag 5 april 2016 16:00 schreef LXIV het volgende:

[..]

Het enige wat ik je kan aanraden is om gewoon iets te gaan doen, het maakt in wezen niet zoveel uit wat. Ik denk dat het essentieel is voor de mens om wat om handen te hebben, iets op te kunnen bouwen, zich te kunnen ontwikkelen. Blijven hangen in de vraag wat de zin van alles is maakt je situatie er niet beter op.

Het is ook deels karakter. De meeste mensen kunnen die zin uit feitelijk triviale zaken halen, zoals het runnen van hun bakkerij of het lesgeven in de klas. Op het wereldgeheel allemaal niet zo invloedrijk, maar wel zinvol en voor de persoon op dat moment juist enorm belangrijk.

Werk je op dit moment?

Ja ik probeer veel filosofie te lezen, en wat kennis op te doen maar soms voelt het zo nutteloos. En ja je hebt wel gelijk erin hangen is niet goed, ik moet hieruit breken, iets doen ligt voor de hand.

Helaas zit ik momenteel met problemen vanwege lichamelijke handicap en psychologisch gedoe... Ik moet nog een opleiding doen, voor ik kan werken, maar eens kijken of er wat is.

quote:

Op dinsdag 5 april 2016 16:38 schreef Bosbeetle het volgende:
Het leven is geen marathon gelukkig niet zeg...

Ik voel me het meest comfortabel bij optie 3 alleen zou ik dat niet zinloos of zinvol noemen maar eerder iets richting random/stochastisch.

Ik ben een op en top stochastist het leven is een aaneenschakeling van stochastische gebeurtenissen op moleculair niveau, dat maakt het niet zinvol of zinloos, maar wel lastig te voorspellen, en daarom lijkt zingeving mij meer iets wat je pas kunt doen nadat iets zin gehad heeft en niet als doelstelling zetten. Het leven kan dus zeer zinvol zijn maar net zo makkelijk zeer zinloos, dat is slechts achteraf te bepalen.

Natuurlijk is het woord marathon een beetje ongelukkig omdat dit een bepaalde afstand etc inhoudt. Laat ik het zo zeggen het leven is een reis met een punt A en een punt B, geboorte/dood even niet debatterend over wanneer de geboorte is, dat doet de discussie geen goed. Ik koos voor het woord marathon omdat het leven toch vaker iets is dat lang nodig, en het leven zeker geen sprint is voor mensen.

In zekere zin zijn er altijd toevalligheden, maar ook andere om ons heen bepalen heel veel. Ik kan iets geks in mijn kop krijgen of dronken achter het stuur duiken, of ik dan een blunder maak waarbij ik een vrouw met kinderwagen omrij is mogelijk, maar ook een man in een rolstoel of een meid op de fiets. Welke ik raak of of ik überhaupt iets raak is niet van te voren te weten. Wat de meeste of hoogste kans heeft ook niet lijkt mij, wellicht als ik dit doe rond de tijd dat de basisschool uit is, dan is er een hogere kans op schoolkinderen, maar zo in het algemeen zijn dingen inderdaad lastig te voorspellen. En Kierkegaard zegt dat het leven voorwaarts geleefd moet worden maar achterwaarts begrepen. Alleen we hebben al samen vastgesteld dingen zijn lastig te voorspellen dus de zin van het leven is geen uitzondering. Waarom bijvoorbeeld 60 jaar ploeteren als je dan de conclusie trekt, 'het was het niet waard?' Aan de andere kant als je een einde aan je leven maakt kun je geen conclusie trekken, of althans je trok de conclusie dat op dat moment in je tijd het leven het niet waard was, maar dit is onderhevig aan verandering.

Is er een grens waarop we kunnen zeggen, 'nu moet je zeker weten of je leven de moeite waard is of niet,' of kan het echt omslaan als een storm op zee?

quote:

Op dinsdag 5 april 2016 17:19 schreef Haushofer het volgende:
Je kunt je ook afvragen in hoeverre een zucht naar betekenis nodig is. Waarom zou "de zin van het leven" in een theoretische verklaring liggen? Waarom niet gewoon in de directe ervaring?

Dit is mogelijk, maar de directe ervaring kan ook het tegendeel beweren. Zelfmoord cijfers zijn bijvoorbeeld in België al best hoog. Van het westerse Europa staat België erg hoog. Het lijkt me niet gezond om te zeggen dat de directe ervaring de zin bepaald, omdat deze ook de zinloosheid kan bepalen. Zat mensen voelen dat ze geen toekomst perspectief hebben wat de ervaring gaat domineren, namelijk wat is er nog leuk om te doen als je niet eens weet of je in deze maatschappij nog bestaansrecht hebt? Ik zou niet lekker kunnen leven wetende dat ik geen enkel toekomst perspectief heb, daarom zijn de vangnetten in de maatschappij ook zo belangrijk.

Maar directe ervaring kan ook positief zijn natuurlijk.

quote:

Op dinsdag 5 april 2016 17:53 schreef magnetronkoffie het volgende:

[..]

Voor mij is het een beetje die 4e/onderste.
Ik heb er nooit zelf om gevraagd, ik weet alleen dat ik het doel ervan zelf uit moest zoeken en leer alles gaandeweg en de regeltjes zijn ietswat vaag.
Of het wel of geen zin heeft, het heeft eigenlijk altijd wel zin. Vraag is soms ook alleen of het voor de marathonloper zelf wel zin heeft, of dat je vooral een instrument of middel voor anderen bent (bijvoorbeeld als je als slachtkip geboren wordt, ik noem maar even wat).

Ik weet trouwens niet of je "het leven" als een marathon kunt zien, daar een marathon een vaste afstand heeft en die meetbaar is. Voor sommigen eindigt het zo snel dat ze niet eens door hebben dat ze hebben meegedaan, je zou het net zo goed als een reis kunnen zien, maar dan zonder vastgestelde doelen, maar meerdere bestemmingen waar je uit kunt kiezen, maar niet alle bestemmingen voor iedereen bereikbaar zijn en waarbij iedereen met een bom rondloopt die voor ieder persoon op een schijnbaar willekeurig moment af zou kunnen gaan....BOEM!!

En misschien gaat de jouwe wel nooit voortijdig af en is jouw race pas voorbij zodra je reisvoertuig van ellende uit elkaar valt en echt niet meer verder kan, waarna die bom evengoed afgaat.

Ik probeer er maar het beste van te maken

Juist met marathon bedoelde ik mee dat het leven een langere race is, en niet zo gauw gedaan hoeft te zijn. Kan wel natuurlijk er zijn baby's die sterven bij de geboorten..

Als ik het goed begrijp zie jij het ook meer als een weddenschap? Het zou zin kunnen hebben maar misschien ook niet? Alleen hecht je waarde aan het leven als in 'het uitpluizen van' en dat schept volgens jou zin? Als ik het goed begrijp, ik wil je niets in de mond leggen natuurlijk.

quote:

Op donderdag 7 april 2016 11:03 schreef Gehenna het volgende:
In het grote plaatje is alles zinloos, dus optie 3 is de werkelijke optie, maar om die depressieve gedachte te verdragen leef ik via optie 1

Zeker het verdragen van die zinloosheid is een zware last. Doet me vaak denken aan Cioran die op een gegeven moment zegt: “What do you do from morning to night?"

"I endure myself.”
― Emil Cioran, The Trouble With Being Born

quote:

Op vrijdag 8 april 2016 11:29 schreef Gary_Oak het volgende:

[..]

Het leven, nee, het universum is een grote soep kwantumdeeltjes die willekeurig met of zonder elkaar reageren en wij proberen uit die fundamentele willekeur er betekenis uit te halen.

Cynische nihilist dat ik ben. Goed topic trouwens, even volgen.

Wat je bent het recept van ons zijn in het universum is geloof ik volgens Aristoteles een formele oorzaak, nu ben ik geen expert op het gebied van Aristoteles maar we moeten kijken naar de finale oorzaak. Dat we zo'n soepje zijn, is enkel waaruit we bestaan. Een gerecht dat je bij de Chinees besteld kunnen we zeker beoordelen op basis van de losse rauwe ingrediënten, dus laten we even zeggen:

Vlees, kruiden, groenten, losse bami, een kok, vuur, water, ketel/pan etc. Al deze apart zouden niet lekker smaken, maar als de kok de pan of ketel opzet met wat water, het vuur aanzwengelt de groente kookt en later het vlees en kruide bakt. Dan krijg je een heel andere resultaat dan de dingen los.

Nu als dat soepje wat wij zijn gaat koken, zijn we als een gerecht dat klaar is. Enkel moet het dan nog beoordeeld worden op basis van smaak etc, je kan ons denk ik niet reduceren tot wat ging koken, maar enkel zoals we zijn op het moment dat we gekookt zijn.

quote:

Op vrijdag 8 april 2016 13:53 schreef Keep_Walking het volgende:
Goed topic.

Zoals iemand al zei, er zijn weinig verschil tussen optie 1 en optie 3. Bij optie 1 is iemand gelukkig en bij optie 3 zit iemand in een depressie.

quote:

Op vrijdag 8 april 2016 11:36 schreef Fir3fly het volgende:
Ik zie geen verschil tussen optie 1 en 3. De prijs is optioneel en kan je zelf bedenken.

Optie 1 zou ik willen zien als iemand die er het nut van in ziet en zich kan identificeren met dat hij leeft, en dat hij participeert in het leven en dat hij daar waarde uithaalt of aan doet hechten.

Optie 3 is iemand die ziet dat hij leeft, maar er het nut niet van kan inzien hij kan zich er niet mee identificeren en ondanks hij participeert levert het hem weinig op voor zijn gevoel.

Of iemand bij optie 1 gezond is en optie 3 depressief, zou ik niet willen zeggen er zijn zat mensen die het gevoel van optie 3 hebben, maar natuurlijk houdt het leven zichzelf in stand zonder uitleg of reden, en dit houdt ze dan op de been. Tenzij je natuurlijk een zelfmoordwens hebt.

quote:

Persoonlijk krijg ik kracht van optie 2. Ik geloof in God of een hogere doel en daardoor kan ik beter met optie 3 omgaan (dus dat ik in een depressie zit en de nut van het leven niet kan voelen).

Optie 2 overweeg ik nog steeds en sta er half in, mij lukt het niet echt maar ik weet wel dat als je het kan en je geloofd, dat het iets heel moois is.

quote:

Op vrijdag 8 april 2016 14:59 schreef Lokasenna het volgende:
Het leven is een marathon waarin andere mensen zich uit de naad rennen en ik op de stoep toekijk onder het genot van een kapsalon met extra kaas.

Mooie filosofie, maar hoe kom je aan een kapsalon met extra kaas? Dan moet je,

1, ervoor gewerkt hebben. (dus je loopt degelijk mee)
2, gestolen hebben (dat is ook werk en actief mee doen.)
3. gekregen hebben (niet iedereen geeft zomaar wat weg dus je hebt tijd in een relatie moeten steken.

quote:

Op vrijdag 8 april 2016 15:11 schreef magnetronkoffie het volgende:

[..]

Niet als een weddenschap. Wat zin schept, is juist erg individueel en ieders doelen kunnen anders zijn (sterker nog, meestal zijn ze ook anders).

Dat met die babies is idd wat ik bedoelde.

[..]

Snap ik

Dat met baby's is natuurlijk erg triest, maar het probleem wat ik vaak heb, als je overal een voetnoot moet plaatsen om alles te nuanceren en in perspectief te plaatsen, dan zou het te lang worden ben ik bang, persoonlijk lees ik nooit graag hele lappen tekst op de FOK!'s.

En juist gewoon het leven zelf als individu maakt het dan de moeite waard, louter door te leven en doelen te stellen en die wellicht te halen? Dus het leven zelf genereert zin kan ik het zo zien?