Het gaat niet om links of rechts; maar om het creatieve denken, open geest, een zekere frivoliteit.
Daardoor komen ook de meeste van de succesvolle muzikanten en regisseurs uit deze tijd.
Voor wat ik bedoel, men kan dit aanhoren en dan vooral het laatste stuk, op 35:40.
Of dit artikel lezen.
http://sabotagetimes.com/(...)ange-by-david-winner
http://www.theguardian.co(...)land-world-cup-final
Maar het zou verkeerd zijn om alles op Geert Wilders toe te spitsen. Het is ook (bijvoorbeeld) de cynische, geestdodende, technocratische dominantie van de financiële sector, vastgoedtjappies en andere papierschuivers.
Andere landen, inclusief Catelonië maken stappen op het gebied van homohuwelijk, drugs en euthanasie. Nederland doet stappen terug. Het verdween na 2002, net zoals het voetbal (het Ajax met Ibrahimovic, Van der Vaart tegen Milan in 2003 was de laatste stuiptrekking).
Dank u wel.
Om met Wimpie Bosboom te spreken: zo, dat wilde ik even kwijt.
_!Neen. Ook 'links' valt dit aan te rekenen. Voor 'links' is het avontuurlijke iets angstigs geworden.quote:Op donderdag 31 maart 2016 16:51 schreef bijdehand het volgende:
Geniaal topic, hoe we dit zelfs in de schoenen van rechts (=nazi) kunnen schuiven
Dankzij de overvloedige informatie die we tegenwoordig over ons heen gestort krijgen hebben we (of althans velen onder ons) het idee dat het leven tegenwoordig vele malen gevaarlijker en risicovoller is dan pakweg 30 jaar geleden. En dat terwijl het omgekeerde het geval is. Het is nooit veiliger geweest. Ja er zijn wat issue's met terroristen en zo, dat is ook niets nieuws. De kans dat je slachtoffer wordt van een terroristische aanval is echt zo goed als nul. We worden er alleen nu elke 2 minuten mee dood gegooid. En ik vraag me af wat traumatischer is, een bomaanslag of bijna drie weken in een gekaapte trein doorbrengen.
Gewoon objectief bezien is er helemaal niets aan de hand, we zijn alleen angstige vogeltjes geworden.
Verkeersdoden: 1970: 3500 - 2014: 570
Levensverwachting vrouwen 50 jaar geleden 72,6 jaar, nu 82,7 jaar.
Moord: 1970: 62 - 1996: 211 - 2014: 123 (Ongeveer weer op het niveau 1982
Misdaad in het algemeen de afgelopen 8 jaar 23% gedaald
Misschien is het een westers probleem, maar wat NL of Amsterdam ooit was, vindt men nu in Berlijn of Barcelona. Zelfs Kopenhagen nog steeds een beetje.quote:Op donderdag 31 maart 2016 20:31 schreef mcmlxiv het volgende:
Het is geen Nederlands probleem. Het is een algemeen westers probleem.
Dankzij de overvloedige informatie die we tegenwoordig over ons heen gestort krijgen hebben we (of althans velen onder ons) het idee dat het leven tegenwoordig vele malen gevaarlijker en risicovoller is dan pakweg 30 jaar geleden. En dat terwijl het omgekeerde het geval is. Het is nooit veiliger geweest. Ja er zijn wat issue's met terroristen en zo, dat is ook niets nieuws. De kans dat je slachtoffer wordt van een terroristische aanval is echt zo goed als nul. We worden er alleen nu elke 2 minuten mee dood gegooid. En ik vraag me af wat traumatischer is, een bomaanslag of bijna drie weken in een gekaapte trein doorbrengen.
Gewoon objectief bezien is er helemaal niets aan de hand, we zijn alleen angstige vogeltjes geworden.
Verkeersdoden: 1970: 3500 - 2014: 570
Levensverwachting vrouwen 50 jaar geleden 72,6 jaar, nu 82,7 jaar.
Moord: 1970: 62 - 1996: 211 - 2014: 123 (Ongeveer weer op het niveau 1982
Misdaad in het algemeen de afgelopen 8 jaar 23% gedaald
Dat zijn toch andere dingen, natuurlijk heeft alles met elkaar te maken als je de fenomenen die je beschrijft maar groot genoeg zijn, en het gif van het neoliberalisme is net zo goed het product van een tijdgeest, maar tijdgeest is waar het om gaat.quote:Op donderdag 31 maart 2016 12:41 schreef Klopkoek het volgende:
Deze geest leeft nu voort in Barcelona. Op de wereld gebracht door de Olympische Spelen van 1992.
Het gaat niet om links of rechts; maar om het creatieve denken, open geest, een zekere frivoliteit.
Daardoor komen ook de meeste van de succesvolle muzikanten en regisseurs uit deze tijd.
Voor wat ik bedoel, men kan dit aanhoren en dan vooral het laatste stuk, op 35:40.
Of dit artikel lezen.
http://sabotagetimes.com/(...)ange-by-david-winner
http://www.theguardian.co(...)land-world-cup-final
Maar het zou verkeerd zijn om alles op Geert Wilders toe te spitsen. Het is ook (bijvoorbeeld) de cynische, geestdodende, technocratische dominantie van de financiële sector, vastgoedtjappies en andere papierschuivers.
Andere landen, inclusief Catelonië maken stappen op het gebied van homohuwelijk, drugs en euthanasie. Nederland doet stappen terug. Het verdween na 2002, net zoals het voetbal (het Ajax met Ibrahimovic, Van der Vaart tegen Milan in 2003 was de laatste stuiptrekking).
Dank u wel.
In de jaren 60 en 70 hadden de mensen in het Westen nog de durf en het fatalisme dat komt met oorlog, maar tegelijkertijd de vrijheid van de veiligheid, met name Roosevelts four freedoms. Die combinatie heeft ons de technologische vooruitgang en economische voorspoed opgeleverd waar de geldbijdrukkers en andere neoliberalen op aan het interen zijn ten bate van hun eigen vermogensontwikkeling. De durf zorgde ook voor de grootste creaviteit in de culturele sector, op alle fronten, van mode tot aan architectuur, tot aan muziek en film.
Maar Cruijff heeft natuurlijk alles met links en rechts te maken. Het begon notabene in Betondorp, een tamelijk links project naar een links idee, in een andere tijd had een dergelijk voetbaltalent zomaar ten onder kunnen gaan aan ondervoeding, ziekte of was hij in de criminaliteit beland. En hoewel hij overal en altijd de beste was en altijd gelijk gehad, je zou in die zin kunnen zeggen dat hij zich verheven boven anderen moet hebben gevoeld, was het ook een rebel die met zijn lange haar opkwam voor zijn gelijken. Hij doorbrak het idee van de voetballer uit de arbeidersklasse die braaf ja moest knikken tegen een salarisvoorstel van een voorzitter uit een hogere klasse niet alleen voor zichzelf. Hij zorgde ook dat zijn mindere medespelers beter beloond en verzekerd werden.
Behalve dat je zou kunnen zeggen dat hij anarchistisch voetbal voorstond, heeft hij natuurlijk ook een belangrijke rol gespeeld in het trotseren van het fascistisch regime dat de traditioneel naar socialisme en anarchisme neigende Catalanen onderdrukte.
Ik ben niet zo op de hoogte met de huidige situatie in Barcelona, maar het neoliberalisme heeft wel degelijk een spoor van vernieling door Spanje getrokken. Duitsland heeft meer weerstand geboden tegen Angelsaksische invloeden door een sterke rechtspositie doch gematigde positie van de vakbonden en heeft een grote maakindustrie. Berlijn is een beetje een apart verhaal, dat is voor de val van de muur al uitgegroeid tot een alternatieve stad met een grote aantrekkingskracht op mensen die het anders willen doen.quote:Op vrijdag 1 april 2016 18:20 schreef Klopkoek het volgende:
Waarom is die neoliberale ravage er niet in een stad als Berlijn of Barcelona? Heb je daar een idee over?
[ Bericht 41% gewijzigd door #ANONIEM op 01-04-2016 19:14:30 ]
Is die er wel in Amsterdam dan?quote:
Waarom is die neoliberale ravage er niet in een stad als Berlijn of Barcelona? Heb je daar een idee over?
NL bestaat pas door de Opstand. In die periode tot grofweg 1713 (vrede van... iets met een "U" wat was dat ook al weer?) waren wij wel nummertje 1 in de wereld. Daarna kwam potverteren aan de beurt. Vervolgens stukje Napoleon. Daarna kreeg je in Engeland de industriële revolutie. En ondanks dat we een beetje meededen en kapitaal uitleenden, verviel NL in de Jan Saliegeest van Potgieter. Niets geen industriële revolutie hier. Ja, een beetje aan het eind van de 19de eeuw met Philips en in Oss gebeurde iets met margarine en rookworsten, geloof ik.
Die Potgieteriaanse Jan Saliegeest is eigenlijk nooit ver weg geweest, volgens mij. Even werd de sluier opgelicht, en omdat Cruyff nu net overleden is, begrijp ik het ook wel, maar dat hele jaren 60 gedoe was in feite ook maar gekkigheid hè. En dat voetbal stelde ook niet meer veel voor toch in principe na 74.
Ik sta toch voor om een heel andere interpretatiehoek in te slaan mbt Nederland. Eigenlijk staat dit topic toch ook een beetje in het teken van ophemeling van een soort Hollands exceptionalisme.
Kunnen we dat waar maken?
Dus wmb de enige echte periode dat NL avant la garde bezig was, ligt toch in de 17de eeuw en niet sec in de jaren 60-70 van de vorige eeuw (jaren 70 zeker niet btw), toch imho. Ondanks dat Cruyff goed kon voetballen dan. Daar wordt dan alles aan afgemeten, maar in feite ten onrechte, ondanks de bloei en de invloed waren ook weer tal van zaken naar huidige omstandigheden vergeleken juist niet okee. Het is maar een beetje welke narratief je wilt gebruiken, met welke bedoeling.
Interessant topic btw, vond artikel uit The Gaurdian ook leuk om te lezen.
(Overigens wat wel weer aardig is het werk van Charles Gehring ivm Nieuw Nederland. Als iemand hier historicus is: er ligt veel materiaal i.e. primaire bronnen nog in Spanje van lui die naar Amerika zijn gegaan en dat nog niemand heeft aangeraakt sinds de 17de eeuw).
[ Bericht 7% gewijzigd door Ryan3 op 02-04-2016 07:09:55 ]
Dat ben ik niet met je eens. In Barcelona riep hij als trainer ook heel veel weerstand op en hij is daar in 1996 ook onvrijwillig vertrokken. Pas met het verstrijken der jaren is voor iedereen - ook voor zijn vele critici in Barcelona - duidelijk geworden dat Cruijff voor iets belangrijkers stond dan prijzen winnen. Hij stond voor een idee, voor aanvallend voetbal in een tijd dat het voetbal internationaal in een amusementscrisis zat met veel negatief, defensief spel (de jaren rond WK 1990). Samen met een handvol andere trainers (Sacchi, Tele Santana, later Van Gaal, Wenger) heeft hij dat proberen om te buigen. Dat is zijn grote betekenis geweest. En feit is dat eind jaren '90 het voetbal weer in de lift zat en dat Barcelona sinds zijn tijd een voorbeeld is voor goed, offensief voetbal.quote:
Cruijf werd overigens veelal negatief bejegend; ''belerend en arrogant (met z'n vingertje)''. Dat was hij. Een kop boven het maaiveld - die alleen wist te overleven buiten Nederland, in Barcelona. Daar floreerde hij (als adviseur, et cetera). Zijn latere terugkeer en bemoeienis met Ajax leverde hem ook niets dan weerstand op. Nee, Nederland is wat dat betreft weinig veranderd.
Hetzelfde gold trouwens voor Ajax: het nog steeds bestaande idee dat Ajax een technisch goede en aanvallende ploeg moet zijn is vooral ontstaan toen hij trainer was in 1985-1987. Daar heeft Van Gaal op voortgebouwd. Pijnlijk genoeg kan juist Ajax sinds het vertrek van Van Gaal niet meer aan dat beeld voldoen.
Maar dat Cruijffs geest bij Ajax niet en bij Barcelona nog wel doorwerkt heeft met andere dingen te maken dan dat hij hier niet gewaardeerd zou worden. Integendeel, je zou juist kunnen zeggen dat het probleem bij Ajax in de afgelopen jaren juist is geweest dat er teveel naar Cruijff werd geluisterd.
En tenslotte: als speler floreerde hij helemaal niet zo in Barcelona. Hij is er in vijf jaar tijd maar één keer kampioen geworden.
Is dit niet een beetje te negatief? Rond ca. 1870-1880 was Nederland één van de armste landen van West Europa. In de jaren 60 en eerste helft van jaren 70 misschien wel het rijkste, op nummer één qua persvrijheid, gezondheidszorg enz.quote:Op zaterdag 2 april 2016 06:25 schreef Ryan3 het volgende:
Oude Jan Saliegeest verhaal hè. Toch is dit verhaal icm Cruyff alleen vanuit een Britse commentator misschien logisch. Vanuit een NLs perspectief is het op zijn minst een beetje een vraagstuk.
NL bestaat pas door de Opstand. In die periode tot grofweg 1713 (vrede van... iets met een "U" wat was dat ook al weer?) waren wij wel nummertje 1 in de wereld. Daarna kwam potverteren aan de beurt. Vervolgens stukje Napoleon. Daarna kreeg je in Engeland de industriële revolutie. En ondanks dat we een beetje meededen en kapitaal uitleenden, verviel NL in de Jan Saliegeest van Potgieter. Niets geen industriële revolutie hier. Ja, een beetje aan het eind van de 19de eeuw met Philips en in Oss gebeurde iets met margarine en rookworsten, geloof ik.
Die Potgieteriaanse Jan Saliegeest is eigenlijk nooit ver weg geweest, volgens mij. Even werd de sluier opgelicht, en omdat Cruyff nu net overleden is, begrijp ik het ook wel, maar dat hele jaren 60 gedoe was in feite ook maar gekkigheid hè. En dat voetbal stelde ook niet meer veel voor toch in principe na 74.
Ik sta toch voor om een heel andere interpretatiehoek in te slaan mbt Nederland. Eigenlijk staat dit topic toch ook een beetje in het teken van ophemeling van een soort Hollands exceptionalisme.
Kunnen we dat waar maken?
Dus wmb de enige echte periode dat NL avant la garde bezig was, ligt toch in de 17de eeuw en niet sec in de jaren 60-70 van de vorige eeuw (jaren 70 zeker niet btw), toch imho. Ondanks dat Cruyff goed kon voetballen dan. Daar wordt dan alles aan afgemeten, maar in feite ten onrechte, ondanks de bloei en de invloed waren ook weer tal van zaken naar huidige omstandigheden vergeleken juist niet okee. Het is maar een beetje welke narratief je wilt gebruiken, met welke bedoeling.
Interessant topic btw, vond artikel uit The Gaurdian ook leuk om te lezen.
(Overigens wat wel weer aardig is het werk van Charles Gehring ivm Nieuw Nederland. Als iemand hier historicus is: er ligt veel materiaal i.e. primaire bronnen nog in Spanje van lui die naar Amerika zijn gegaan en dat nog niemand heeft aangeraakt sinds de 17de eeuw).
De grootste creatievelingen van na WO-II (met meeste success) komen wel uit die tijd. In die periode wilden de grote sterren der wereld ook nog wel met de Nederlandse media praten en meewerken; een programma als 'TopPop' had anders niet kunnen bestaan. Nu denkt men nog sneller 'Nederland, waar ligt dat'.
Niet om je tegen te spreken maar gewoon als gedachtewisseling
https://footballpink.net/(...)of-catalonian-pride/
Het lijkt erop dat de finanz elite het weer voor het zeggen heeft. Ten koste van creativiteit.quote:Amsterdam, a city which philosopher and amateur goalkeeper Albert Camus (who had also fought fascism and colonialism – as a member of the French Resistance in Nazi-occupied France and later as a champion of Algeria’s struggle for independence) had described in his book The Fall as so boring that “for centuries, pipe-smokers have been watching the same rain falling on the same canal.”
Post-war Amsterdam was not the suave, sexy city of sensuality and sin that we identify today. The Netherlands of those times was very conservative and quite regressive especially when it came to women’s and workers’ rights. But the situation slowly started to change in the 1960s. With the Beatles being broadcasted on TV and the radio, the spirit of revolt had descended on Amsterdam.
Zie ook post 79 hier
POL / Neoliberalisme, wat houdt het in? #8
1) Leuk om dit omhoog te schoppen, heb weer even met interesse mijn eigen post gelezen.quote:
[..]
Is dit niet een beetje te negatief? Rond ca. 1870-1880 was Nederland één van de armste landen van West Europa. In de jaren 60 en eerste helft van jaren 70 misschien wel het rijkste, op nummer één qua persvrijheid, gezondheidszorg enz.
De grootste creatievelingen van na WO-II (met meeste success) komen wel uit die tijd. In die periode wilden de grote sterren der wereld ook nog wel met de Nederlandse media praten en meewerken; een programma als 'TopPop' had anders niet kunnen bestaan. Nu denkt men nog sneller 'Nederland, waar ligt dat'.
Niet om je tegen te spreken maar gewoon als gedachtewisseling
. Waar ik nog wel achter sta ergens.2) Grappige dat we nu vlak voor onze verkiezingen, na het eerste kabinet dat de rit volbracht sinds Paars1, een narratief krijgen (in ons land althans) waarbij je dat Hollands exceptionalisme weer ziet. NL als beste landje ter wereld. Maar nergens, op geen enkel lijstje nummer 1 hè.
3) Ik sta nog wel achter wat ik paar maanden geleden schreef toch. Ik vind het allemaal gepronk. Mensen uit andere werelddelen zien NL wel als gek landje, maar ja, ik zie IJsland ook als gek landje, zo moet je het zien, denk ik.
4) In IJsland heb je geen zwervers, en hier steeds meer. Want in IJsland vries je dood, en hier alleen in de winter en dus hebben ze shelters en als er dan nog zwervers zijn dan zetten we ze voor schut zoals je onlangs zag op twitter en geven we ze een bon van 149 ¤.
In het kader van de komende verkiezingen, onze geschiedenis, ons heden en waar we naar toe gaan, goeie schop, Klop.
[ Bericht 0% gewijzigd door Ryan3 op 21-12-2016 23:45:08 ]
En als we dan parallellen met Cruijff gaan trekken dan hebben we nu Max Verstappen die op zijn creatieve wijze over circuits rijdt.
Dat laatste vind ik echt serieus onbegrijpelijk hoor.quote:
Ik heb nou niet het idee dat we in Nederland een tekort aan creatievelingen hebben. Neem bijvoorbeeld de grote hoeveelheid housedj's en producers die sinds de jaren negentig wereldberoemd zijn geworden.
En als we dan parallellen met Cruijff gaan trekken dan hebben we nu Max Verstappen die op zijn creatieve wijze over circuits rijdt.
Waarom?quote:
[..]
Dat laatste vind ik echt serieus onbegrijpelijk hoor.
Ja, als ik naar de Appie ga om boodschappen te doen dan is het ook een sport?quote:
Hangt er vanaf, als je ook 2,5 uur onderweg bent en gemiddeld met 140+ door de bochten gaat wel.quote:
[..]
Ja, als ik naar de Appie ga om boodschappen te doen dan is het ook een sport?
quote:
[..]
Hangt er vanaf, als je ook 2,5 uur onderweg bent en gemiddeld met 140+ door de bochten gaat wel.
.Het plaatsen van de Chernobyl confinement bijvoorbeeld en het maken van eilanden in Dubai.
Heel veel landen maken gebruik van Nederlandse kennis en techniek. Aan de creatieve kant hebben we de beste DJ's van de wereld die hier vandaan komen en EDM wereldwijd op de kaart hebben gezet.
Vervolgens worden er bij de TU's tal van uitvindingen gedaan en won een Nederlander dit jaar een nobelprijs scheikunde.
Qua design hebben we ook een hele belangrijke plaats in de wereld. Met name als het gaat om het maken van routes in vliegvelden en de bijbehorende borden of het bouwen en ontwerpen van websites, apps en meer. Blendle, dat de print media op zijn kop zet is een Nederlands bedrijf. Net als Gibbon (nu overgenomen trouwens). Nederland loopt op heel veel gebieden voorop.
Echter bestaat hier nog altijd de uitspraak: doe maar gewoon, dan doe je gek genoeg.
Dit jaar heeft Nederland bijvoorbeeld ook het Galileo project afgerond.
Geleid door Jan Woerner (een Nederlander) en Paul Verhoef (ook een Nederlander).quote:Europe’s own Galileo satellite navigation system has begun operating, with the satellites in space delivering positioning, navigation and timing information to users around the globe.
Dan hebben we nog de ASML, Philips en een berg andere technologiebedrijven die unieke en innovatieve producten leveren aan de hele wereld. Sommige onderdelen worden alleen in Nederland gemaakt. Zo werden bijvoorbeeld ook de periscopen voor Duikboten in West Europa heel lang alleen in Nederland (Den Helder) geproduceerd en onderhouden.
Ik zou een lopend reclamebord Verstappen ook niet een creatief genie en pionier willen noemen in het straatje van een Clark, Hunt, Senna.quote:
[..]
Dat laatste vind ik echt serieus onbegrijpelijk hoor.
Het is juist eerder zo dat hij en zo een provinciaal meisje als Wevers de nieuwe PVV normaal belichamen. Nederland op zijn smalst en meest bekrompen en dat slaat aan.
Hij kan extreem goed rondjes rijden maar dat betekent niet hetzelfde als creativiteit, speelsheid, pioniersgeest. Ook tov de sporticonen van de jaren 90 trouwens
Hoe vergelijkt dat tot Zweden? Las laatst een boek daarover.quote:
Neem bijvoorbeeld de grote hoeveelheid housedj's en producers die sinds de jaren negentig wereldberoemd zijn geworden.
Van die conservatieve apartheidsverheerlijker en haatverspreider?quote:
Klopkoek? Heb jij de 'rationele optimist' gelezen?
Natuurlijk niet.
Nederland en Zweden doen het beide goed. Het is niet een wedstrijd.quote:
[..]
Hoe vergelijkt dat tot Zweden? Las laatst een boek daarover.
Maar ook op andere vlakken. Zoals gezegd de kap over Tsjernobyl is van Nederlandse makelij.
Maar ook hele kleine dingen. Neem dat Lucky TV filmpje met zingende Trump en Hillary. Nederlandse creativiteit die de hele wereld over gaat.
Nouja op je 18e een GP winnen doe je toch niet zomaar. En het feit dat allerlei gevestigde namen als Hamilton en Vettel zo lopen te kankeren op zijn rijstijl is juist een teken dat hij dwars tegen de bestaande conventies in gaat en zijn stijl dus vernieuwend is.quote:
[..]
Ik zou een lopend reclamebord Verstappen ook niet een creatief genie en pionier willen noemen in het straatje van een Clark, Hunt, Senna.
Hij kan extreem goed rondjes rijden maar dat betekent niet hetzelfde als creativiteit, speelsheid, pioniersgeest. Ook tov de sporticonen van de jaren 90 trouwens
Wat is er smal en bekrompen aan Sanne Wevers?quote:Het is juist eerder zo dat hij en zo een provinciaal meisje als Wevers de nieuwe PVV normaal belichamen. Nederland op zijn smalst en meest bekrompen en dat slaat aan.
Het had zo door een apathische dominee geschreven kunnen zijn, ware het niet dat het geschreven is door een bioloog met een sterke overtuiging in evolutie. Het alsmaar relativeren van 'we zijn nu veel welvarender dan vroeger dus er is geen reden voor pessimisme' voedt mensen alleen maar met pessimisme. Je kan elke historische vergelijking wel positief laten uitvallen als je maar de juiste parameters pakt.quote:
Klopkoek? Heb jij de 'rationele optimist' gelezen?
De man praat dus onzin en vroeger was alles echt beter? Bijzonder.quote:
[..]
Het had zo door een apathische dominee geschreven kunnen zijn, ware het niet dat het geschreven is door een bioloog met een sterke overtuiging in evolutie. Het alsmaar relativeren van 'we zijn nu veel welvarender dan vroeger dus er is geen reden voor pessimisme' voedt mensen alleen maar met pessimisme. Je kan elke historische vergelijking wel positief laten uitvallen als je maar de juiste parameters pakt.
Feit is dus dat alle groepen onvoorstelbaar veel welvarender zijn geworden.
Mijn punt is dat je altijd wel kan zeiken en klagen maar dat je ook je zegeningen wel eens mag tellen.
Waarom denkt vrijwel iedereen dat de aarde op haar ondergang afstevent? We doen wat we altijd gedaan hebben: ons aanpassen en de wereld veranderen. Het klinkt misschien naïef om te vertrouwen op uitvindingen die we nog niet kennen, maar alle wezenlijke veranderingen zijn tot stand gebracht door technologie die we daarvoor nog niet hadden.quote:
[..]
Van die conservatieve apartheidsverheerlijker en haatverspreider?
Natuurlijk niet.
In De rationele optimist richt Matt Ridley zich op die vooruitgang. Want alles is beter geworden: we waren 10.000 jaar geleden met 10 miljoen, nu met meer dan 6 miljard. 99% van die 6 miljard heeft het in vrijwel alle opzichten beter dan die 10 miljoen van toen. Ridley geeft inzicht in onze sterke punten. en adviseert ons om optimist te zijn....
Ik zeg niet dat wat hij zegt onzin is of niet klopt. Ik zeg dat het vrij weinig zegt en dat zijn conclusie onterecht is.quote:
[..]
De man praat dus onzin en vroeger was alles echt beter? Bijzonder.
Feit is dus dat alle groepen onvoorstelbaar veel welvarender zijn geworden.
Mijn punt is dat je altijd wel kan zeiken en klagen maar dat je ook je zegeningen wel eens mag tellen.
Je stelt onterecht dat pessimisten (ik kan even geen beter woord vinden voor critici) hun zegeningen niet zouden tellen. Het 'we hebben het zoveel beter dan vroeger' zou op zichzelf nog niet zo'n slecht argument zijn, ware het niet dat het continu als drogreden wordt aangevoerd om niets te hoeven veranderen. Dat laatste is het grote probleem.
Onzin. Alles verandert doorlopend als in een natuurlijk proces. We gaan het allemaal nog veel beter krijgen. Het gaat jou alleen niet snel genoeg en je bekijkt het op micro niveau. De wereld is groter dan de 17 miljoen Nederlanders.quote:
[..]
Ik zeg niet dat wat hij zegt onzin is of niet klopt. Ik zeg dat het vrij weinig zegt en dat zijn conclusie onterecht is.
Je stelt onterecht dat pessimisten (ik kan even geen beter woord vinden voor critici) hun zegeningen niet zouden tellen. Het 'we hebben het zoveel beter dan vroeger' zou op zichzelf nog niet zo'n slecht argument zijn, ware het niet dat het continu als drogreden wordt aangevoerd om niets te hoeven veranderen. Dat laatste is het grote probleem.
Je klinkt als Rutte met je beloftes en profetieën. Ik blijf liever bij de feiten. Die laatste opmerking slaat al helemaal nergens op, juist omdat ik ontwikkelingen van internationale schaal aankaart.quote:
[..]
Onzin. Alles verandert doorlopend als in een natuurlijk proces. We gaan het allemaal nog veel beter krijgen. Het gaat jou alleen niet snel genoeg en je bekijkt het op micro niveau. De wereld is groter dan de 17 miljoen Nederlanders.
Dan heb je helemaal geen recht van spreken. Letterlijk miljarden mensen zijn uit de armoede verheven de afgelopen dertig jaar.quote:
[..]
Je klinkt als Rutte met je beloftes en profetieën. Ik blijf liever bij de feiten. Die laatste opmerking slaat al helemaal nergens op, juist omdat ik ontwikkelingen van internationale schaal aankaart.
Waarom je meent mij dit te moeten vertellen is mij een raadsel. Jij was degene die toen ik je aansprak op de rol van de overheid hierin, deze stelselmatig ontkende. Een beetje alwetend gaan zitten doen hier is een beetje triest.quote:
[..]
Dan heb je helemaal geen recht van spreken. Letterlijk miljarden mensen zijn uit de armoede verheven de afgelopen dertig jaar.
Dat is het hele probleem met die gemakzuchtige waarzeggerij die in dat boekje van je staat: het pretendeert dingen te weten die tegenstanders niet zouden weten. Grootst mogelijke gelul. Vooruitgang is een natuurlijk proces. Economische groei ook. Het zijn juist slechte beslissingen die daaruit volgend die ontwikkelingen af kunnen remmen. Het systeem dat voor velen veel welvaart heeft gebracht en voor anderen een stuk minder dreigt zichzelf uit te schakelen.
Ik neem aan dat je zelf ook weet dat je parasiteert op dezelfde paradepaardjes als de (ook door jou verafschuwde) neoliberale elite?
Laat 'links' maar huiveren volgend jaar want zij hebben mede de sfeer en stemming in dit land geschapen en waar wij nu inzitten i.c.m. bijbehorende spanningen.quote:
Neen. Ook 'links' valt dit aan te rekenen. Voor 'links' is het avontuurlijke iets angstigs geworden.
Leg uit....quote:Op vrijdag 23 december 2016 18:00 schreef Iwanius het volgende:
[..]
Laat 'links' maar huiveren volgend jaar want zij hebben mede de sfeer en stemming in dit land geschapen en waar wij nu inzitten i.c.m. bijbehorende spanningen.
Kapitalisme heeft mensen uit armoede verheven. Overheden kunnen dat proces hooguit meer of minder afremmen en ze kunnen privileges uitdelen.quote:
[..]
Waarom je meent mij dit te moeten vertellen is mij een raadsel. Jij was degene die toen ik je aansprak op de rol van de overheid hierin, deze stelselmatig ontkende. Een beetje alwetend gaan zitten doen hier is een beetje triest.
Dat is het hele probleem met die gemakzuchtige waarzeggerij die in dat boekje van je staat: het pretendeert dingen te weten die tegenstanders niet zouden weten. Grootst mogelijke gelul. Vooruitgang is een natuurlijk proces. Economische groei ook. Het zijn juist slechte beslissingen die daaruit volgend die ontwikkelingen af kunnen remmen. Het systeem dat voor velen veel welvaart heeft gebracht en voor anderen een stuk minder dreigt zichzelf uit te schakelen.
Ik neem aan dat je zelf ook weet dat je parasiteert op dezelfde paradepaardjes als de (ook door jou verafschuwde) neoliberale elite?
Weer een aardig staaltje selectief winkelen uit de geschiedenisquote:
[..]
Kapitalisme heeft mensen uit armoede verheven. Overheden kunnen dat proces hooguit meer of minder afremmen en ze kunnen privileges uitdelen.
Is dat niet voor een groot deel gekomen door de gasbel bij Slochteren waardoor Nederland zich ineens op andere vlakken kon ontwikkelen? Ik denk altijd dat 'we' vooral mazzel gehad hebben als Nederlanders.quote:
[..]
Is dit niet een beetje te negatief? Rond ca. 1870-1880 was Nederland één van de armste landen van West Europa. In de jaren 60 en eerste helft van jaren 70 misschien wel het rijkste, op nummer één qua persvrijheid, gezondheidszorg enz.
De grootste creatievelingen van na WO-II (met meeste success) komen wel uit die tijd. In die periode wilden de grote sterren der wereld ook nog wel met de Nederlandse media praten en meewerken; een programma als 'TopPop' had anders niet kunnen bestaan. Nu denkt men nog sneller 'Nederland, waar ligt dat'.
Niet om je tegen te spreken maar gewoon als gedachtewisseling
Want als je vaak in het buitenland komt, zie je pas hoe onbeschoft wij als Nederlanders zijn. Onbeschoft, onaangepast en verheven. Dankzij de gasbel en bijkomende relevantie, hebben we iets in de melk te brokkelen gehad. Straks (of eigenlijk nu al) zakken we terug naar ons normale niveau achter de dijken.
[ Bericht 10% gewijzigd door Freak188 op 24-12-2016 13:40:40 ]
Verstappen heb ik al reeds uitgelegd. Die Wevers is gewoon een boers meisje met een nogal beperkt referentiekader. Daarom scoort ze zo goed onder het SBS en Telegraaf volk. Zo gewoon gebleven.quote:
Klopkoek, ga jij nog uitleggen waarom Max Verstappen niet creatief is en waarom Sanne Wevers small en bekrompen is?
Je gaat niet in op wat ik daarna postte.quote:
[..]
Verstappen heb ik al reeds uitgelegd.
Waar baseer je dan precies op dat ze boers is?quote:Die Wevers is gewoon een boers meisje met een nogal beperkt referentiekader. Daarom scoort ze zo goed onder het SBS en Telegraaf volk. Zo gewoon gebleven.
Dat andere coureurs kritiek op hem hebben vat jij op als teken van creativiteit en vernieuwing. Tsja. Ik zou een Schumacher ook niet creatief, ruimdenkend en vernieuwend willen noemen.quote:
[..]
Je gaat niet in op wat ik daarna postte.
Kun je ook zien als onbeschoftheid zoals iemand hierboven stelt.
Accent, uitspraken, woonplaats. Niet al te snugger.quote:[..]
Waar baseer je dan precies op dat ze boers is?
Dus als Verstappen het doet is het onbeschoft en als Cruijf het doet is hij een creatieve geest. Zo kan ik ook alles in mijn politieke straatje draaien.quote:
[..]
Dat andere coureurs kritiek op hem hebben vat jij op als teken van creativiteit en vernieuwing. Tsja. Ik zou een Schumacher ook niet creatief, ruimdenkend en vernieuwend willen noemen.
Kun je ook zien als onbeschoftheid zoals iemand hierboven stelt.
Dus als je plat pratend arbeideresk uit de hoofdstad komt zoals Johan, dan ben je werelds en als je uit Limburg of Friesland komt niet.quote:Accent, uitspraken, woonplaats. Niet al te snugger.
Dus eigenlijk ben je gewoon een arrogante mokummer voor wie alles buiten de hoofdstad te min is?
Ik denk dat ook de wereld Verstappen niet ziet als een geestverruimend en inspirerende persoonlijkheid. In zijn stijl op en naast de baan. Een beetje zoals Messi zou je kunnen zeggen, een aspect waarop hij ook dikwijls de vergelijking met Maradona verliest.quote:
[..]
Dus als Verstappen het doet is het onbeschoft en als Cruijf het doet is hij een creatieve geest. Zo kan ik ook alles in mijn politieke straatje draaien.
[..]
Dus als je plat pratend arbeideresk uit de hoofdstad komt zoals Johan, dan ben je werelds en als je uit Limburg of Friesland komt niet.
Dus eigenlijk ben je gewoon een arrogante mokummer voor wie alles buiten de hoofdstad te min is?
Snap je nu wat ik bedoel met holle one-liners van jouw kant? Je weigert geschiedenis en processen te ontleden en kunt alleen in algemene termen over kapitalisme of vrije markten spreken. Ondertussen beschuldig je hen die wel willen nuanceren van onwetendheid. Vrij krom, niet?quote:
[..]
Kapitalisme heeft mensen uit armoede verheven. Overheden kunnen dat proces hooguit meer of minder afremmen en ze kunnen privileges uitdelen.
https://www.weforum.org/a(...)-many-global-leadersquote:If we discount sports stars (such as soccer player Eusébio or marathonist Carlos Lopes) and the political leaders mentioned above, only two Portuguese have received a Nobel Prize or made it into the TIME list of most influential people or the Foreign Policy list of global thinkers. They are novelist José Saramago and neurologist Egas Moniz.
If we use the same logic to compare Portugal with other European nations of a similar size, Guterres’ country doesn’t fare well. Ahead of Portugal is Sweden (36 people), Austria (20), Belgium (18), Hungary (11), Czech Republic (9) and Greece (7). Portuguese businessmen, scientists or artists of a certain generation have not excelled on the international stage.
Ben wel benieuwd waar Nederland staat eigenlijk.
Is ook een antwoord op de vraag/vragen van Hexagon.
De reputatie van Zweden kent iedereen maar onderschat het huidige Tsjechië niet...
Weet je Ryan3, als ik naar de huidige sporters kijk dan stralen ze iets wezenlijks anders uit dan de sporters en voetballers van de jaren 70 tot jaren 90. Misschien mijn fout.quote:
[..]
1) Leuk om dit omhoog te schoppen, heb weer even met interesse mijn eigen post gelezen.
2) Grappige dat we nu vlak voor onze verkiezingen, na het eerste kabinet dat de rit volbracht sinds Paars1, een narratief krijgen (in ons land althans) waarbij je dat Hollands exceptionalisme weer ziet. NL als beste landje ter wereld. Maar nergens, op geen enkel lijstje nummer 1 hè.
3) Ik sta nog wel achter wat ik paar maanden geleden schreef toch. Ik vind het allemaal gepronk. Mensen uit andere werelddelen zien NL wel als gek landje, maar ja, ik zie IJsland ook als gek landje, zo moet je het zien, denk ik.
4) In IJsland heb je geen zwervers, en hier steeds meer. Want in IJsland vries je dood, en hier alleen in de winter en dus hebben ze shelters en als er dan nog zwervers zijn dan zetten we ze voor schut zoals je onlangs zag op twitter en geven we ze een bon van 149 ¤.
In het kader van de komende verkiezingen, onze geschiedenis, ons heden en waar we naar toe gaan, goeie schop, Klop.
Enerzijds van die onopgevoede paupers met een kronkel zoals Memphis Depay en Jethro Willems. We hebben het daar al eerder over gehad en hoe de volkswijken achteruit zijn gegaan en het onderwijs eveneens. Ja, in de jaren 70 had je ze ook maar elk decennium lijkt het gemiddelde neerwaarts te gaan.
Aan de andere kant van die PVV-hoofden zoals Jorrit Hendrickx, Siem en Luuk de Jong, Davy Klaassen... Ideale schoonzonen wil ik het niet noemen, maar ze stralen wel allemaal wat beperkts, bozigs en kneuterigs uit. Niet dat mondaine van een Seedorf, Bergkamp of Van Basten (nog voordat ze uit Nederland vertrokken). Moeilijk om precies te verwoorden. Misschien kun jij dat beter. De gebroeders De Jong resoneren vast goed in de bekrompen en reactionaire Vinex wijken.
Laat ik dat nu zo ontzettend overdreven vinden. Wat een hype! Oh, dit wordt in Amerika opgepakt! *trots* *trots* *trots*quote:
Ik zeg toch ook dat het iets kleins is?quote:
[..]
Laat ik dat nu zo ontzettend overdreven vinden. Wat een hype! Oh, dit wordt in Amerika opgepakt! *trots* *trots* *trots*
Leuke troll deze.quote:
[..]
Verstappen heb ik al reeds uitgelegd. Die Wevers is gewoon een boers meisje met een nogal beperkt referentiekader. Daarom scoort ze zo goed onder het SBS en Telegraaf volk. Zo gewoon gebleven.
En anders zo'n typisch mokumse houding naar de rest van het landquote:
Van den Hoogenband en Van Moorsel komen ook uit de provincie. Die kwamen op die leeftijd toch echt anders over, met een andere houding naar de buitenwereld.quote:
[..]
En anders zo'n typisch mokumse houding naar de rest van het land
Nederland heeft het zelf niet zo door maar het buitenland ziet heel goed dat Nederland stappen terug heeft gedaan.
http://www.volkskrant.nl/(...)ent&utm_content=free
Kick!
Interessante opmerkingen hierboven, en het past één op één op de maatschappij.
Een parallel is hoe andere westerse landen stukken verder zijn met het voorschoolse traject (beneden 6 jaar) terwijl in Nederland het conservatisme heerst (dankzij CDA en VVD) en private cowboys voor een onoverzichtelijke lappendeken zorgen. Op de langere termijn schaadt dit de concurrentiekracht en verdienvermogen van het land.
De wereld staat niet stil. Ooit was groot Brittannië het modernste land van de wereld met 70% analfabeten.
Maar gek genoeg doet het Nederland het op alle fronten erg goed, economisch gaat het beterdan gemiddeld, we hebben minder staatsschuld dan wie dan ook, we hebben uitstekende gezondheidszorg, we scoren hoog in alle internationale onderzoeken over kinderen en over blijdschap maar blijkbaar moeten we meer dom Cruyff gelul hebben.quote:
http://www.vi.nl/web/nieu(...)ef.htm?channel=phone
Kick!
Interessante opmerkingen hierboven, en het past één op één op de maatschappij.
Een parallel is hoe andere westerse landen stukken verder zijn met het voorschoolse traject (beneden 6 jaar) terwijl in Nederland het conservatisme heerst (dankzij CDA en VVD) en private cowboys voor een onoverzichtelijke lappendeken zorgen. Op de langere termijn schaadt dit de concurrentiekracht en verdienvermogen van het land.
De wereld staat niet stil. Ooit was groot Brittannië het modernste land van de wereld met 70% analfabeten.
Wat heeft Cruyffs revolutie bij Ajax dan wel bewerkstelligd behalve dat er veel mensen beschadigd zijn?
Jij vind Cruyff blijkbaar fantastisch maar ik denk dat je even vergeet dat er veel meer mensen in Nederland zijn die een heel ander idee hebben van hem.
Op alle progressieve indicatoren en lange termijn indicatoren is Nederland juist fors afgezakt.quote:
[..]
Maar gek genoeg doet het Nederland het op alle fronten erg goed, economisch gaat het beterdan gemiddeld, we hebben minder staatsschuld dan wie dan ook, we hebben uitstekende gezondheidszorg, we scoren hoog in alle internationale onderzoeken over kinderen en over blijdschap maar blijkbaar moeten we meer dom Cruyff gelul hebben.
Wat heeft Cruyffs revolutie bij Ajax dan wel bewerkstelligd behalve dat er veel mensen beschadigd zijn?
Jij vind Cruyff blijkbaar fantastisch maar ik denk dat je even vergeet dat er veel meer mensen in Nederland zijn die een heel ander idee hebben van hem.
NWS / Unilever onder bod van Kraft Foods/Heinz !
Leuk, cijfers uit 2005. Nuttig ook.quote:
[..]
Op alle progressieve indicatoren en lange termijn indicatoren is Nederland juist fors afgezakt.
[ afbeelding ]
NWS / Unilever onder bod van Kraft Foods/Heinz !
Maar je gaat totaal niet in op mijn punt, dank daarvoor.
Het punt van uiterst betwistbare lijstjes?quote:
[..]
Leuk, cijfers uit 2005. Nuttig ook.
Maar je gaat totaal niet in op mijn punt, dank daarvoor.
De Nederlandse media hebben er een talent voor om de tweederangs en derderangs lijstjes naar voren te halen trouwens - wat ironisch genoeg weer perfect in het overkoepelende verhaal past van een veranderend Nederland.
Dat geldt ook voor de zorg.
https://www.ftm.nl/artike(...)groot-succes?share=1
Het punt is niet waar we op zo'n lijstje staan maar dat we een van de landen bovenaan zijn. Anyway, veel succes met je windmolens en de geest van Cruyff, ik ben er niet rouwig om dat die geest weg is.quote:
[..]
Het punt van uiterst betwistbare lijstjes?
De Nederlandse media hebben er een talent voor om de tweederangs en derderangs lijstjes naar voren te halen trouwens - wat ironisch genoeg weer perfect in het overkoepelende verhaal past van een veranderend Nederland.
Dat geldt ook voor de zorg.
https://www.ftm.nl/artike(...)groot-succes?share=1
Waar stond die geest volgens jou voor? Wat representeerde het dat nu gelukkig weg is?quote:
[..]
Het punt is niet waar we op zo'n lijstje staan maar dat we een van de landen bovenaan zijn. Anyway, veel succes met je windmolens en de geest van Cruyff, ik ben er niet rouwig om dat die geest weg is.
Wat heeft Cruyff bereikt voor Nederland? Toen het er op aankwam om voor Nederland te staan gaf hij niet thuis in 78. Dat is de geest van Cruyff. Zakelijk een faalhaas, bij Ajax een konkelende intrigant die mensen beschadigde en uiteindelijk won en niets bereikte daarmee.quote:
[..]
Waar stond die geest volgens jou voor? Wat representeerde het dat nu gelukkig weg is?
quote:
[..]
Ik zeg toch ook dat het iets kleins is?
Ik heb dit boek gelezen - geschreven door een meer dan uitstekend journalist van The Times:quote:
[..]
Wat heeft Cruyff bereikt voor Nederland? Toen het er op aankwam om voor Nederland te staan gaf hij niet thuis in 78. Dat is de geest van Cruyff. Zakelijk een faalhaas, bij Ajax een konkelende intrigant die mensen beschadigde en uiteindelijk won en niets bereikte daarmee.
https://www.amazon.co.uk/(...)ection/dp/1473653657
Daarin staat een prachtig stuk, dat het beter verwoord dan ik kan.
Het heeft daarmee te maken. Ja, dat kun je ook op de maatschappij en politiek betrekken.SPOILERJohan Cruyff was, to put it mildly, successful. As a player, with Ajax he won the European Cup three times and the Dutch league on eight occasions. As a coach, he won La Liga four times with Barcelona, the Cup Winners' Cup in 1989 and the European Cup in 1992. That is the definition of success. Winning matches; winning trophies.
And yet there is a deep irony in Cruyff's life. He was not motivated primarily by winning. In an interview in 2011 with Matt Dickinson, my colleague, he said that what mattered most was the way a team played. He was interested in philosophy, expression. "Winning is just one day, a reputation can last a lifetime," Cruyff said. "Winning is an important thing, but to have your own style, to have people copy you, to admire you, that is the greatest gift."
It hardly needs stating that this is an inversion of the way we typically think about football, and life. In the conventional perspective, sport is about winning and everything else is subservient to that. In much the same way, business is about profit and all else must be shoehorned into this objective. This is what you might call instrumentalism: defining the bottom-line goal and then working towards it.
But Cruyff's success hints at a psychological truth that we overlook at our peril. Few of us, whether fans or athletes, are inspired solely by the bottom line. We want to embrace a wider ideal, a deeper meaning.
Let us move beyond football for a moment and consider a study by Teresa Amabile, a professor at Harvard Business School. She recruited a number of artists and selected ten of their works that had been commissioned (ie, created for money) and ten non-commissioned works (ie, created for love of the work itself, out of a desire for self-expression). She then asked a group of influential artists and curators to rate them.
"Our results were startling," Amabile wrote. "The commissioned works were significantly less creative than the non-commissioned works, yet were not rated as different in technical quality. Moreover, the artists reported feeling significantly more constrained when doing commissioned works than non-commissioned works."
In a different study, researchers interviewed art students to see if they wanted to become artists to earn money or to express themselves in some more vital way. Twenty years later, they caught up with them to see how they were getting on as full-time artists. They found that "those artists who pursued painting and sculpture more for the pleasure of the activity itself than for extrinsic rewards have produced art that has been socially recognised as superior".
This finding is now so familiar that it has its own expression; what the author Daniel Pink calls the "paradox of creativity". We find our deepest inspiration when we are motivated by something other than winning, but that, in turn, makes us more successful. As the researchers put it: "It is those who are least motivated to pursue extrinsic rewards who eventually receive them."
When you look at the teams masterminded by Cruyff, both as a player and coach, this truth shines through. Winning was a big thing; but it wasn't the only thing. And this is why their performances were infused with such imagination and flair. He regarded the pass not as a functional aspect of the game, but as a thing of beauty. Even at 37, he was altering the dimensions of the game, hitting "30-metre passes so surprising that the TV cameras of the day sometimes missed them", as Simon Kuper put it in the Financial Times.
This is about more than football, or even art. Businesses rarely inspire their people with an emphasis on profits, or beating the competition, or ever larger bonuses. Indeed, these carrots and sticks often drain us of inspiration and obscure the meaning we seek in our jobs and lives. Truly visionary leaders never forget the bottom line, or the importance of paying a fair amount, but they inspire precisely because they articulate an ambition that transcends the profit and loss.
When Steve Jobs, of Apple, tried to lure John Sculley away from an executive role at Pepsi, for example, he did so not with a fat pay cheque. "Do you want to sell sugar water for the rest of your life, or do you want to come with me and change the world?" he said. Jobs may not have always been admirable in his personal dealings (nor, incidentally, was Cruyff), but he made billions precisely because he was driven by something more than money.
And that is why Cruyff's greatest gift to football was to bequeath to Barcelona an understanding of this paradox. The "more than a club" tag sometimes grates on fans, but there can be no doubt that Barcelona believe that they are about more than winning matches. This idea of a mission, a way of playing, infuses the way they think and act, both in the first team and at the academy. And this is one crucial reason why they have become so successful.
"Cruyff painted the chapel, and Barcelona coaches since merely restore or improve it," said Pep Guardiola, who played under the Dutchman and learnt from him as a coach. Joan Laporta, a former president of the club, said: "As a player he turned football into an art form. Johan came along and revolutionised everything. The modern-day Barça started with him, he is the expression of our identity. He brought us a style of football we love."
After his death, I read many tributes to Cruyff, all deeply personal. But I was struck by one similarity: they articulated the importance of the Dutch master not in terms of his success, but in terms of how he made us feel. "This was football from another planet, football as reimagined by a master choreographer assigned to strip it down, discard the rusted and outmoded components and reconstruct it in a way that was not just more aesthetically pleasing but more lethally and unanswerably efficient," Richard Williams wrote in The Guardian.
In the FT, Kuper wrote: "It was as if he was the lightbulb and Thomas Edison in one." Dickinson, reflecting on speaking to the great man under the shade of a tree in the Catalan capital, wrote: "It felt like a religious sermon from the pope of football. Winning is not everything. Beauty matters. I had marvelled at Cruyff the player, admired the coach, but what I came to love most in Cruyff was the idealist, the self-proclaimed romantic. Football has so very few of them."
And that really is the point. Van Gogh, perhaps the most creative Dutchman of all, who earned not a cent while revolutionising art, said: "For my part I know nothing with any certainty, but the sight of the stars makes me dream." It was while reaching for the stars, for something beyond conventional success, that Cruyff became the most successful individual in football history.
Dan is het eerder het alles steeds kostenefficienter/doelmatiger proberen te maken de boosdoener. Want efficiency is een kwestie van ratio, niet van kunst. Er komt dus een optimum uit, maar geen resultaat dat het optimum nog overstijgt.quote:
[..]
[..]
Ik heb dit boek gelezen - geschreven door een meer dan uitstekend journalist van The Times:
https://www.amazon.co.uk/(...)ection/dp/1473653657
Daarin staat een prachtig stuk, dat het beter verwoord dan ik kan.Het heeft daarmee te maken. Ja, dat kun je ook op de maatschappij en politiek betrekken.SPOILERJohan Cruyff was, to put it mildly, successful. As a player, with Ajax he won the European Cup three times and the Dutch league on eight occasions. As a coach, he won La Liga four times with Barcelona, the Cup Winners' Cup in 1989 and the European Cup in 1992. That is the definition of success. Winning matches; winning trophies.
And yet there is a deep irony in Cruyff's life. He was not motivated primarily by winning. In an interview in 2011 with Matt Dickinson, my colleague, he said that what mattered most was the way a team played. He was interested in philosophy, expression. "Winning is just one day, a reputation can last a lifetime," Cruyff said. "Winning is an important thing, but to have your own style, to have people copy you, to admire you, that is the greatest gift."
It hardly needs stating that this is an inversion of the way we typically think about football, and life. In the conventional perspective, sport is about winning and everything else is subservient to that. In much the same way, business is about profit and all else must be shoehorned into this objective. This is what you might call instrumentalism: defining the bottom-line goal and then working towards it.
But Cruyff's success hints at a psychological truth that we overlook at our peril. Few of us, whether fans or athletes, are inspired solely by the bottom line. We want to embrace a wider ideal, a deeper meaning.
Let us move beyond football for a moment and consider a study by Teresa Amabile, a professor at Harvard Business School. She recruited a number of artists and selected ten of their works that had been commissioned (ie, created for money) and ten non-commissioned works (ie, created for love of the work itself, out of a desire for self-expression). She then asked a group of influential artists and curators to rate them.
"Our results were startling," Amabile wrote. "The commissioned works were significantly less creative than the non-commissioned works, yet were not rated as different in technical quality. Moreover, the artists reported feeling significantly more constrained when doing commissioned works than non-commissioned works."
In a different study, researchers interviewed art students to see if they wanted to become artists to earn money or to express themselves in some more vital way. Twenty years later, they caught up with them to see how they were getting on as full-time artists. They found that "those artists who pursued painting and sculpture more for the pleasure of the activity itself than for extrinsic rewards have produced art that has been socially recognised as superior".
This finding is now so familiar that it has its own expression; what the author Daniel Pink calls the "paradox of creativity". We find our deepest inspiration when we are motivated by something other than winning, but that, in turn, makes us more successful. As the researchers put it: "It is those who are least motivated to pursue extrinsic rewards who eventually receive them."
When you look at the teams masterminded by Cruyff, both as a player and coach, this truth shines through. Winning was a big thing; but it wasn't the only thing. And this is why their performances were infused with such imagination and flair. He regarded the pass not as a functional aspect of the game, but as a thing of beauty. Even at 37, he was altering the dimensions of the game, hitting "30-metre passes so surprising that the TV cameras of the day sometimes missed them", as Simon Kuper put it in the Financial Times.
This is about more than football, or even art. Businesses rarely inspire their people with an emphasis on profits, or beating the competition, or ever larger bonuses. Indeed, these carrots and sticks often drain us of inspiration and obscure the meaning we seek in our jobs and lives. Truly visionary leaders never forget the bottom line, or the importance of paying a fair amount, but they inspire precisely because they articulate an ambition that transcends the profit and loss.
When Steve Jobs, of Apple, tried to lure John Sculley away from an executive role at Pepsi, for example, he did so not with a fat pay cheque. "Do you want to sell sugar water for the rest of your life, or do you want to come with me and change the world?" he said. Jobs may not have always been admirable in his personal dealings (nor, incidentally, was Cruyff), but he made billions precisely because he was driven by something more than money.
And that is why Cruyff's greatest gift to football was to bequeath to Barcelona an understanding of this paradox. The "more than a club" tag sometimes grates on fans, but there can be no doubt that Barcelona believe that they are about more than winning matches. This idea of a mission, a way of playing, infuses the way they think and act, both in the first team and at the academy. And this is one crucial reason why they have become so successful.
"Cruyff painted the chapel, and Barcelona coaches since merely restore or improve it," said Pep Guardiola, who played under the Dutchman and learnt from him as a coach. Joan Laporta, a former president of the club, said: "As a player he turned football into an art form. Johan came along and revolutionised everything. The modern-day Barça started with him, he is the expression of our identity. He brought us a style of football we love."
After his death, I read many tributes to Cruyff, all deeply personal. But I was struck by one similarity: they articulated the importance of the Dutch master not in terms of his success, but in terms of how he made us feel. "This was football from another planet, football as reimagined by a master choreographer assigned to strip it down, discard the rusted and outmoded components and reconstruct it in a way that was not just more aesthetically pleasing but more lethally and unanswerably efficient," Richard Williams wrote in The Guardian.
In the FT, Kuper wrote: "It was as if he was the lightbulb and Thomas Edison in one." Dickinson, reflecting on speaking to the great man under the shade of a tree in the Catalan capital, wrote: "It felt like a religious sermon from the pope of football. Winning is not everything. Beauty matters. I had marvelled at Cruyff the player, admired the coach, but what I came to love most in Cruyff was the idealist, the self-proclaimed romantic. Football has so very few of them."
And that really is the point. Van Gogh, perhaps the most creative Dutchman of all, who earned not a cent while revolutionising art, said: "For my part I know nothing with any certainty, but the sight of the stars makes me dream." It was while reaching for the stars, for something beyond conventional success, that Cruyff became the most successful individual in football history.
Dat is inderdaad één kant waar het artikel naar refereert. Boekhouden in plaats van intrinsieke motivatie om mensen vooruit te helpen.quote:
[..]
Dan is het eerder het alles steeds kostenefficienter/doelmatiger proberen te maken de boosdoener. Want efficiency is een kwestie van ratio, niet van kunst. Er komt dus een optimum uit, maar geen resultaat dat het optimum nog overstijgt.
Mensen in het algemeen zijn ruim 30 IQ punten slimmer dan dat ze waren in 1915. Dat komt niet zomaar, maar is gegrond in beleid en ook intrinsieke optimisme van de mensen zelf.
Een ander punt is het zogeheten Kodak-syndroom. Daar heeft het Nederlandse voetbal last van en de maatschappij als geheel. Intellectuele armoede.
VBL / Concrete voorstellen om het Nederlandse voetbal vooruit te helpen #3quote:Wenger has failed to evolve and his blinkered mindset might ruin Arsenal
It is remarkable that Kodak was, at one time, a byword for innovation. In 1900, it patented the Box Brownie, a cardboard machine with a meniscus lens that took pictures on 117 roll film. In 1935, it introduced Kodachrome, the first colour reversal film. In 1963, it rolled out the iconic, easy to load Instamatic camera, which I remember my grandfather using when I was a child.
Polaroid, too, had a reputation for dynamism. It created the instant camera, introduced sepia film, and brought instant colour photography to the masses. Between 1948 and 1976, revenues jumped from less than $7 million to $950 million, and it seemed as if it would continue to surf the wave of the mass desire to have durable memories in the form of pictures.
We all know what happened next. Polaroid tanked, and Kodak, after years of stagnation, filed for bankruptcy in 2012. The immediate problem was the rise of digital photography, but the deeper cause was to be found in the internal dynamics of these two companies. They were blinded by their own success. They kept harking back to the innovations of the past, and stopped looking for the victories of the future.
I will return to Kodak and Polaroid, but first an examination of Arsenal under Arsène Wenger. For this is a club who, for a long time, had a reputation for innovation. When the Frenchman arrived on these shores, he leveraged his broad understanding of science to alter many of the basic assumptions of English football. He transformed training methods, using short, razor-sharp sessions, carefully timed and logged, and turned up the temperature on the team bus to keep muscles supple.
He changed the diet, introducing more vegetables and vitamin supplements, discouraging alcohol, fat and sugar; he recalibrated recruitment by widening and strengthening the scouting network (in 2005, he was the first manager to field a matchday squad comprised entirely of foreign players); he introduced stretching to a team who had previously shunned the activity; he hired an osteopath; and he altered the training pitch to match the dimensions of that of the stadium.
But after years of punctuated success, Arsenal have stagnated, an assessment bolstered by the performance on Saturday, when Wenger made a change that signally backfired. He left Alexis Sánchez, his best player, on the bench, and his team failed to have a single touch in the Liverpool box in the first half, eventually going down 3-1. Afterwards, it emerged that there had been a falling out between Wenger and Sánchez, a story dominating the back pages. But most Arsenal fans will agree that the real problem goes much deeper.
Now, many Arsenal fans will testify that this kind of stubbornness is not a one-off; it is symbolic. If you look at the arc of the past few seasons, Wenger has found it increasingly difficult to question his own assumptions (on Saturday, he said he had no regrets about dropping his star player), particularly when things have gone against him. When it comes to transfer policy, training methods, nutrition, rehabilitation, tactics, and other aspects of performance, he has, with only a few exceptions, stuck to the concepts that secured his early success and for which he has become famous. In other words, historic innovations.
Criticism from outside the club has been regarded, not as an opportunity to think differently, but as a reason to hunker down. Instead of looking beyond the barricades of the club, to other sports and industries, for fresh ideas, as the young Wenger once did, the tendency has been to point to the past by way of self-justification.
How often have we heard the refrain that a consistent top-four finish over recent years validates everything that is happening at Arsenal?
As for criticism from within the club, this is conspicuous by its absence. Wenger is very much the boss, which is no bad thing, but it can be fatal if it suppresses the voices that might jolt him into an overdue recognition that success requires continuous evolution.
There are many bright people at the club who fear that any suggestion, however constructive, might jeopardise their position, given that Wenger has begun to inhabit a somewhat blinkered mindset.
It is ironic, to switch focus, that Kodak invented the digital camera. In 1975, an engineer called Steve Sasson developed a device that could take photos with 10,000 pixels. Sadly, the bosses at the company were so focused on past triumphs, and were so stubbornly set on print, that they did not exploit a crucial head start. As one analyst put it: “If you want to point to the pivotal moment, it was in 1975 when they discovered the digital camera and put it back into a closet.”
At Polaroid, a similar story played out. As digital emerged, the leader of the company, instead of embracing this new technology, doggedly stuck to what he knew best, “surrounding himself with devoted followers who would do his bidding,” as one colleague put it. He eventually started working on a separate floor where critics were denied access. This is not untypical of once-successful leaders who hit problems.
In one famous study, the more trouble a company was in, the more chief executives would seek advice from people who parroted their perspective, rather than those who may challenge it. This is perilous because it fosters groupthink. It creates a bunker mentality.
Instead of reaching out, innovating, evolving and adapting, the very qualities that drove the success of companies such as Kodak and Polaroid, and clubs such as Arsenal, there is a tendency to use the successes of the past to legitimate the strategy of the present, thus jeopardising the future. As one Wenger critic put it: “He is a bright man, but he struggles to reinvent himself.”
Sir Alex Ferguson, one of the few managers to have engineered long-term success, was in a constant quest for reinvention. We all know about the early innovations: the staggering of players’ contracts; the focus on possession; watching training from the sidelines rather than in the mix to gain a more global perspective (he called this “the most important decision I ever made”); and the battle against the alcohol culture at United.
But even after his early successes he continued to evolve: hiring a nutritionist; introducing compression socks to aid recovery; recruiting a specialist to improve peripheral vision (after a grey strip led to poor results); revolutionising health checks; and trialling new tactics, not least after a 4-0 rout by Barcelona in 1994 following which he put an extra man in midfield, and split the strikers. He also encouraged staff and players to offer ideas, unafraid to be challenged provided that he remained the ultimate decision maker, even creating a competition about who could guess the opposition line-up.
Above all, Ferguson never trumpeted the victories of the past, fearful that it might lead to contentment or, worse, stagnation. “Complacency is a disease, especially for individuals and organisations that have enjoyed success...” he has said. “For me, the questions going through the back of my mind during any celebration were, ‘How do we top this? How do we get another triumph?’
“I always felt I had to be in the vanguard of tomorrow.”
These words might offer a useful corrective to Wenger, a manager with keen intellect and work ethic, but who has become a hostage to history. In that sense many will regard the reported tendency of Sánchez to challenge players if they underperform as precisely the mindset that Arsenal require. For too long, the club has been focused upon the glories of yesterday. It is time to focus upon the triumphs of tomorrow.
https://twitter.com/petrakramer/status/836246483611504640
De verkiezingen gaan daar echter totaal niet over, en dat is jammer. Nederland is een klein land en het komt - ceteris paribus - allemaal niet vanzelf.
http://www.mejudice.nl/ar(...)e-vaart-der-volkerenquote:Hoe kan Nederland opstoten in de vaart der volkeren
[...]
Een betere benutting van het Nederlandse potentieel aan menselijk kapitaal vergt volgens de OESO-adviezen verbetering van voorschoolse en vroegtijdige educatie, sterkere bevordering van excellentie en professionaliteit van leraren op scholen, een betere integratie van immigranten, krachtiger aanpak van langdurige werkloosheid, verdere verkleining van de kloof tussen vaste en flexibele contracten en hogere urenparticipatie van vrouwen en oudere werknemers.
Mooi contrast met golddigger (en junta-dochter) Maxima idd.