Naast het Europees Kampioenschap en de Copa America, is er deze zomer nog een groot voetbaltoernooi; die van de Olympische Spelen in Rio de Janeiro. Het toernooi, dat gespeeld gaat worden in vijf verschillende stadions, zal plaatsvinden tussen 3 en 19 augustus.
Door een sterke manier van plannen, waarin in ongeveer drie maanden tijd drie voetbaltoernooien moeten worden afgewerkt, zijn deze toernooien enigszins onthoofd. Bijvoorbeeld: Messi stond op de nominatie om als dispensatiespeler geselecteerd te worden voor de Olympische Spelen, maar kiest er voor om mee te doen aan de Copa America. Zijn ploeggenoot bij Barcelona, Neymar, kiest dan weer wél voor de Olympische Spelen in zijn Brazilië, maar skipt de Copa America.
Colombia won gisteren, na een 1-1 gelijkspel in Barranquilla, met 1-2 van Amerika. Hierdoor kwalificeerde het zich als zestiende en laatste ploeg voor de Olympische Spelen, waaraan onder meer Brazilië (goh, gastland), Argentinië, Duitsland en de altijd gevaarlijke Nigeriaantjes meedoen.
Zoals gezegd, de wedstrijden worden gespeeld in vijf verschillende stadions. Estadio Magalhaes, de plek waar Brazilië zijn pijlijkste nederlaag in de geschiedenis leed, wordt helaas overgeslagen. Wel wordt er gevoetbald in het mytische Maracaña, er wordt gevoetbald in het nationale stadion van Brazilië: Estadio Nacional de Brasilia, en er wordt tegen een bal getrapt in Arena Corinthians, Mineirao en Arena Fonte Nova.
Who to watch:Voor de Selecao staat alles in het teken van revanche. Het wereldkampioenschap van twee jaar geleden was een grote mislukking en na een verliespartij tegen Duitsland kon Luis Scolari logischerwijs inpakken. Hij werd vervangen door Dunga. Waarom? Gewoon omdat het kan.
Dunga is een complete mislukking van een trainer, laat zijn ploegen vreselijk defensief voetbal spelen, maar het mag allemaal van de bond. Het volk zelf is er wel zo’n beetje klaar mee en de 2-2 van Dani Alves in de blessuretijd van de WK-kwalificatiewedstrijd tegen Paraguay, werd met tranen ontvangen, want hierdoor mag Dunga nog even blijven zitten.
Met zijn aanstelling kreeg Dunga het, net als in 2012, ook voor het zeggen over het Olympisch elftal. Hij verloor toentertijd de finale, ondanks een selectie om u tegen te zeggen. Net als toen mag Dunga proberen een prachtige ploeg, die ook nog eens ferm versterkt gaat worden door de toevoeging van Neymar, die bol staat van de creativiteit, tegen te werken. Creativiteit en techniek is namelijk verboden in het hoofd van Dunga, dus hij gaat er alles aan doen om deze er zo snel mogelijk uit te slaan.
Over welke spelers heb ik het dan? Over nagenoeg het hele elftal, maar laten we er een paar uitlichten. Voor de mens die een beetje voetbal volgt klinken namen als Felipe Anderson (van Lazio), Andreas Pereira (Man. United) en Rafinha (FC Barcelona) wel redelijk bekend, maar dat zijn niet dé spelers die Brazilië in de toekomst aan een wereldtitel helpen. Wie zijn dat wel? Dat is onder meer Gabriel Barbosa, ook wel Gabigol genoemd.
Gabigol is sinds vorig seizoen een openbaring bij zijn club Santos, de club waar ook Neymar vandaan komt. Lang werd Gabriel gezien als dé opvolger van Neymar, een belofte die hij in het begin niet helemaal waar kon maken, maar inmiddels maakt hij korte metten met alle twijfels. De vraag is niet of Gabigol naar Europa vertrekt, maar wanneer. Het is niet de vraag of hij naar de Europese top gaat, maar wanneer. Alle ballen op Gabigol.
![11924556_10153575311099467_1990209707989346061_n.png]()
Zijn naamgenoot, Gabriel Jesus, is zo mogelijk nog imposanter. Jesus is wel iets jonger (pas 18), maar staat regelmatig in de basis bij zijn club Palmeiras en pikt zo nu en dan zijn doelpuntjes mee. Zelfs in de Copa Libertadores. Gabriel Jesus komt bij voorkeur van de linkerkant, om zodoende met zijn gouden rechter de bal in het netje te leggen. Ook Gabriel Jesus zal vroeg of laat te zien zijn in een shirt van Real Madrid of Barcelona, maar gezien zijn leeftijd en de duur van zijn contract, kan dat nog wel even duren.
Om er ook wat verdedigend talent uit te lichten, kijken we naar de keeper. Zijn naam is Alison, momenteel zelfs al eerste keeper van het eerste van Brazilië. Maar wat, Brazilianen kunnen toch helemaal niet keepen? Deze knaap wel. Hij is pas 23 en speelt vanaf volgend seizoen bij AS Roma. Ik weet niet welke scout verantwoordelijk is voor zijn komst, maar die man (of vrouw) verdient een salarisverhoging.
Argentinië:Zoals altijd zijn de Argentijntjes er weer bij. In 2008 wonnen ze, aan de hand van iemand genaamd Lionel Messi, de gouden medaille. Dit keer moeten ze het zonder Lionel doen, maar er zijn genoeg gastjes om zijn rol over te nemen.
Om weg te blijven van de bekende namen (Dybala, Correa, Kranevitter, Mammana, et cetera, et cetera), ligt ik er twee youngsters uit, twee kanonnen van het toekomstige Argentinië. Of ze geselecteerd gaan worden is nog maar de vraag, maar ik neem graag het risico.
![307672_med__20151218045507_franco_lopez.png]()
De eerste heet Franco Lopez, een jonge knaap van River Plate. Een keer speelde hij pas in de competitie, maar over zijn talent bestaat geen twijfel. Zijn bijnaam is ‘Dinho’, omdat hij doet denken aan Ronaldinho, zowel in bouw als in techniek. Franco Lopez speelde ook al heel even in Europa, tegen Real Madrid en AC Milan. Sindsdien staat hij ongetwijfeld bij hen op de radar.
De tweede heeft een wat moeilijkere naam: Tomás Conechny, een spits van San Lorenzo. Conechny is door de jaren heen keer op keer topscorer geworden van de Argentijnse jeugdelftallen. De manier, de eenvoud waarop hij een bal in het net kan leggen is imponerend. Nog een leuk feit over Tomas: hij raakte ooit geblesseerd toen hij aan het spelen was op zijn Playstation. Hij was zo geconcentreerd bezig met de wedstrijd dat hij uit het raam viel. Dit is echt gebeurd.
Colombia:We vervolgen onze reis naar een land ten noord-westen van Rio: Colombia. De Cafateros wisten zich met pijn en moeite te plaatsen via de playoffs, om zodoende het gezelschap dat gaat strijden om de gouden medaille compleet te maken. Na een 1-1 gelijkspel in eigen huis tegen de Yanks, was minimaal één doelpunt vereist om de kans op plaatsing in leven te houden. Het werden er twee en Colombia ging door,
mede dankzij een ietwat vreemde rode kaart voor een van de Amerikanen.Colombia telt drie écht grote talenten, waarvan er al twee in het eerste spelen. Edwin Cardona is er één van. Edwinnetje verdient zijn centen in de Mexicaanse competitie, bij Monterrey, waar hij met afstand de allerbeste speler van het land is. Cardona speelde wel nog even in eigen land, bij Atletico Nacional, waar nu dé toekomstige ster van het Colombiaanse voetbal speelt. Zijn naam? Marlos Moreno.
![image_content_25554754_20160310153312.jpg]()
Marlos Moreno is pas 19 lentes jong, maar hij speelt als een vent. Vijf minuten mocht hij invallen in de WK kwalificatie wedstrijd tegen Bolivia in het gevreesde La Paz, bij een 2-2 stand. Die vijf minuten waren voldoende. Hij passeerde zijn tegenstander en creeerde een haast niet te missen kans voor de eerder genoemde Edwin Cardona: 2-3.
Marlos Moreno is niet bang voor de bright lights. In de Copa Libertadores laat hij namelijk al regelmatig van zich spreken en met drie doelpunten en twee assists in vier wedstrijden, behoort hij tot de meest waardevolle spelers van het equivalent van de Champions League. Toeval, geluk? Welnee. Marlos Moreno is een wonderkind van ongehoorde klasse.
Wonderkind is een titel die tegenwoordig veel te snel naar buiten wordt gegooid. Neem een bal goed aan, geef een redelijke pass en de jeugdwatchers bestempelen je tot supertalent. Maar in het geval van Jesus Marimon is het terecht. Marimon werd op zijn 15e al gescout door Manchester City vanwege zijn goede spel voor de jeugdelftallen van Colombia en zijn prestaties bij ONCE Caldas.
Bij ONCE heeft Jesus te maken met Javier Torrente, een man die jarenlang assistent was van niemand minder dan Marcelo Bielsa. Volgens zijn trainer doet Marimon voorzichtig denken aan Yaya Touré. Niet omdat hij GROOT, SNEL en STERK is, maar vanwege zijn klasse en intelligentie.
Nigeria:Om toch nog iets te melden over een land buiten Zuid-Amerika, leg ik de focus op een paar negertjes. De Supereagles. Want je moet ze kort houden, die Nigeriaantjes. Opvallend maar waar: Nigeria presteert nóóit wat op het hoogste niveau, maar bij de jeugd winnen ze van iedereen. Zo ook vorig jaar, op het WK onder 17. België, Brazilië, Argentinië. Allemaal waren ze geen partij. Saillant detail: na de gewonnen finale reden alle 18 spelers zelf in de auto naar huis.
Een van de meest bekende voetbalteams in de geschiedenis van het voetbal is het Olympisch elftal van Nigeria in 1996. Want wat een ploeg was dat. Babayaro, Kanu, Babangida, Oliseh, Obiekwu en uiteraard Jay-Jay Okocha. Samen wonnen ze goud in Amerika.
Alle landen in Rio 2016:Gastland:Brazilië
Azië:Irak
Japan
Zuid-Korea
Afrika:Algerije
Nigeria
Zuid-Afrika
Noord- en Midden-Amerika:Honduras
Mexico
Zuid-Amerika:Argentinië
Colombia
Oceanië:Fiji
Europa:Denemarken
Duitsland
Portugal
Zweden
[ Bericht 1% gewijzigd door Koffieplanter op 31-03-2016 10:05:13 ]