Uiteraard is dat het geval, het is alleen totaal irrelevant in een discussie over generaties en vooruitgang. Net als het in discussie over de werkgelegenheid onzin is om te roepen dat je wel werk krijgt als je maar hard genoeg je best doet, dat is even waar als irrelevant voor de discussie. En als dat dan geconstateerd wordt over die generatie, vatten mensen uit die generatie dat dan juist weer persoonlijk op.quote:Op maandag 18 juli 2016 21:17 schreef Monolith het volgende:
[..]
Leuk geprobeerd, maar dat is simpelweg een illustratie van het feit dat een statement over generaties niet betekent dat ieder individu per definitie slechter af is.
Hoezo dat?quote:Daarbij doe jij ook generieke claims over een generatie en daarvoor zijn opvattingen van een individu niet echt een argument natuurlijk.
Dat van "intellectueel" is al 15 jaar niet meer zo, maar dat beeld draait moeilijk bij. Of meer kwantiteit (studielast) ook kwaliteit betekent is een tweede.quote:Op dinsdag 19 juli 2016 08:58 schreef ssebass het volgende:
Tja het is een beetje iedereen arm. Als iedereen maar moet kunnen studeren (niet vanuit financieel oogpunt maar ook intellectueel), dan krijg je enorme inflatie. Eisen stijgen want het is niet meer wat het vroeger was en vraag aanbod gaat ook scheef.
Een goed georganiseerde gezondheidszorg voorkomt ook een boel kosten. Dat deze organisatie ver valt te zoeken na 2006 (hoogervorst) mag duidelijk zijn. De zorg is gekaapt door lobbyisten en in doelmatigheids lijstjes staat Nederland er niet best op (1 op de 5 euros in ziekenhuizen gaat naar overhead). Hoogervorst en haar bende hebben doelbewust Amerikaanse cowboytoestanden naar Nederland geimporteerd. Daar komt nog eens bij dat de officiële overheidsinstanties zoals het CPB met zeer discutabele aannames werken (bijv. de aanname van almaar dalende belastinginkomsten).quote:Daarnaast was het vroeger misschien mogelijk om alles te subsidieren omdat die groepen kleiner waren, maar tegenwoordig wordt dit steeds minder betaalbaar. Denk bijvoorbeeld aan medische kosten. De nieuwe technieken en behandelingen zijn gewoon veel duurder. Als je alleen de medische zorg zou vergoeden zoals die in de jaren vijftig was, zou dit bijna niets kosten. Naast dat is er ook nog steeds de instelling van 'apres nous la deluge'. Oftewel ik zit mijn tijd wel uit, ik heb mijn schaapjes op het droge, fuck alles wat na mij komt.
http://www.scientificamerican.com/article/what-me-care/quote:Op maandag 18 juli 2016 21:07 schreef Tomatenboer het volgende:
[..]
Ik merk vooral dat verder denken dan hun neus lang is te hoog is gegrepen voor de meesten jongeren (<35 jr).
Overigens sluit dit topic goed aan op dit onderwerp:
NWS / Vette pech voor millennials; lager salaris dan voorgaande generaties
Maar vakbonden zijn niet meer van deze tijd hoor jongens.
Ofschoon millennials vaak (nog) wel zeer sociaal zijn naar hun directe omgeving, merk ik vaak een enorm negativisme naar iedereen die een beetje verder weg staat. Beginnend bij een verre oom of verre kennis. Laat staan naar mensen buiten de familie.quote:Op maandag 18 juli 2016 21:07 schreef Tomatenboer het volgende:
[..]
Ik merk vooral dat verder denken dan hun neus lang is te hoog is gegrepen voor de meesten jongeren (<35 jr).
Overigens sluit dit topic goed aan op dit onderwerp:
NWS / Vette pech voor millennials; lager salaris dan voorgaande generaties
Maar vakbonden zijn niet meer van deze tijd hoor jongens.
Zoals ik al hierboven zei: de ander net zoveel misgunnen als dat die ons misgunt.quote:What is unusual about the work estimates is that the longer people actually work the more they overestimate it. Those who work 37 hours estimate that they work 40. But people who work 50 hours bump up the estimate by a whacking 25 hours and claim to work 75.
The reason for this, I first thought, must be because the longer you work, the more painful each marginal hour feels. When you have already done 50 hours, the 51st feels very long indeed. Yet this doesn’t tally with the fact that the people who overestimate their work most are the people who have most reason to enjoy it.
Jonathan Gershuny from Oxford university and John Robinson of University of Maryland have done a study that breaks down the overestimation by profession.
They found that lawyers overestimate more than paralegals; doctors overestimate their hours more than nurses. Chief executives overestimate their hours far more than lowly part-time workers, who are more likely to underestimate.
Prof Gershuny thinks there are two reasons for this. The first is to do with status. The lower you are in the pecking order the lower the value you put on your own contribution. If you are CEO, you rate your own work so highly that the quantity of it becomes distorted in your own mind.
But it is also because work is a badge of honour. A man’s worth was once measured by how much leisure he had, and then by how much money. Now that it is harder to pass money down to children, your heritage is measured through your “human capital”. And the best measure of that is how hard you work.
De vakbonden van vroeger zijn juist het probleem. Die oudjes produceren niets meer maar slokken wel alle budgetten op dankzij hun vaste contracten en CAO bescherming.quote:Op maandag 18 juli 2016 21:07 schreef Tomatenboer het volgende:
Maar vakbonden zijn niet meer van deze tijd hoor jongens.
Dat verbaast mij nog het meest. Hoe is meer werken statusverhogend? Is in mijn ogen vaak minder geld (uren worden niet vergoed, dus uurloon lager), minder vrijetijd (meest waardevol naar mijn idee), misschien kwantitatieve productieverhoging maar zeker niet kwalitatief. Al vraag ik mij af of dat kwantitatieve klopt want bij kortere werktijden werk ik iig efficienter. Je neemt een beetje de tijd die je hebt en als je daar geen limieten aan stelt wordt je dus niet productiever.quote:Op dinsdag 19 juli 2016 11:44 schreef Klopkoek het volgende:
[..]
Do my colleagues work as hard as they say?
Think you work hard? Bet you don’t
[..]
Zoals ik al hierboven zei: de ander net zoveel misgunnen als dat die ons misgunt.
Ik doe niet veel meer dan wat basale statistische kennis verspreiden. Gemiddelden over groepen zeggen niet altijd heel veel. Minderheden worden doorgaans disproportioneel geraakt en aangezien die een groter deel van de bevolking uitmaken kan het best zijn dat de autochtone Nederlander geen verschil merkt. Ook het feit dat tweeverdienen enorm is toegenomen en vrouwen hoger opgeleid en beter betaald werk doen kan betekenen dat gezinnen / stellen het beter hebben dan hun voorgangers. Ook als bijvoorbeeld zaken als de gigantische stijgingen van de waardes van huizen in de afgelopen decennia en het verminderde perspectief voor de komende decennia worden meegenomen in intergenerationele inkomensverschillen, dan zegt dat verder niet zo heel veel.quote:Op dinsdag 19 juli 2016 09:44 schreef Weltschmerz het volgende:
[..]
Uiteraard is dat het geval, het is alleen totaal irrelevant in een discussie over generaties en vooruitgang.
Wederom vage, ongesubstantieerde claims. Wil je stellen dat het met deze generatie zo dramatisch gesteld is dan zou je bijvoorbeeld moeten kijken of opvattingen als 'wie echt wil kan werken' breder gedeeld worden onder de huidige jeugd dan onder die van decennia geleden of in mindere mate hoe dat tussen de generaties nu zit. Nog afgezien van de vraag of dit iets zegt over individualisme versus collectivisme.quote:Net als het in discussie over de werkgelegenheid onzin is om te roepen dat je wel werk krijgt als je maar hard genoeg je best doet, dat is even waar als irrelevant voor de discussie. En als dat dan geconstateerd wordt over die generatie, vatten mensen uit die generatie dat dan juist weer persoonlijk op.
Dat lijken mij allemaal symptomen van een generatie die wat meer moeite heeft met het plaatsen van het individu of het ego in het collectief. Dat heeft waarschijnlijk heel veel te maken met het feit dat deze generatie in die hoedanigheid niet erg goed voor zichzelf weet op te komen.
Omdat je claims doet over een groep. Die ondersteun je met data over de hele groep. Als je zou willen claimen dat Belgen crimineler zijn dan Nederlanders, dan is wijzen naar Dutroux ook geen argument.quote:[..]
Hoezo dat?
Dit lijkt me nu één van de standaardkaarten bij het spel 'Monopoly - race to the bottom edition'.quote:Op dinsdag 19 juli 2016 11:46 schreef Ryon het volgende:
[..]
De vakbonden van vroeger zijn juist het probleem. Die oudjes produceren niets meer maar slokken wel alle budgetten op dankzij hun vaste contracten en CAO bescherming.
Alles is in diverse kwaliteiten en prijzen te koop. Verder zijn mensen verzot op regenten. Ze kunnen niet wachten om naar het stembureau te hollen om ze weer voor vier jaar te legaliseren.quote:Op dinsdag 19 juli 2016 17:11 schreef Klopkoek het volgende:
http://www.nrc.nl/nieuws/(...)erd-1352352-a1329319
De karakterising van Nederland als steeds meer een renteniers economie (zoals in de 19e eeuw) is een goede. Daar hoort het concurreren op prijs ipv kwaliteit bij. En ook dat jongeren niet zoveel geld hebben.
In de 19e eeuw was Nederland een land waar alles 30 jaar later gebeurde. Ter meerdere eer en glorie van de regenten. Een dieptepunt.
Individuele landen maken wel degelijk de keuze tussen concurreren op prijs of op kwaliteit (of op gebakken lucht en korte termijn winsten). En alle accenten en nuances daartussenin. Je mist een beetje de clou.quote:Op dinsdag 19 juli 2016 17:17 schreef Paper_Tiger het volgende:
[..]
Alles is in diverse kwaliteiten en prijzen te koop.
Leg mij dat dan eens haarfijn uit.quote:Op dinsdag 19 juli 2016 17:30 schreef Klopkoek het volgende:
[..]
Individuele landen maken wel degelijk de keuze tussen concurreren op prijs of op kwaliteit (of op gebakken lucht en korte termijn winsten). En alle accenten en nuances daartussenin. Je mist een beetje de clou.
Mooi artikel.quote:Op dinsdag 19 juli 2016 17:11 schreef Klopkoek het volgende:
http://www.nrc.nl/nieuws/(...)erd-1352352-a1329319
De karakterising van Nederland als steeds meer een renteniers economie (zoals in de 19e eeuw) is een goede. Daar hoort het concurreren op prijs ipv kwaliteit bij. En ook dat jongeren niet zoveel geld hebben.
In de 19e eeuw was Nederland een land waar alles 30 jaar later gebeurde. Ter meerdere eer en glorie van de regenten. Een dieptepunt.
Kan het artikel niet lezen maar heeft dat niet met de vergrijzing van doen?quote:Op dinsdag 19 juli 2016 17:11 schreef Klopkoek het volgende:
http://www.nrc.nl/nieuws/(...)erd-1352352-a1329319
De karakterising van Nederland als steeds meer een renteniers economie (zoals in de 19e eeuw) is een goede. Daar hoort het concurreren op prijs ipv kwaliteit bij. En ook dat jongeren niet zoveel geld hebben.
In de 19e eeuw was Nederland een land waar alles 30 jaar later gebeurde. Ter meerdere eer en glorie van de regenten. Een dieptepunt.
Dit is een beetje hetzelfde ideequote:Op woensdag 20 juli 2016 14:11 schreef icecreamfarmer_NL het volgende:
[..]
Kan het artikel niet lezen maar heeft dat niet met de vergrijzing van doen?
quote:Als niks verandert, zal volgende generatie armer zijn
Mondialisering
In het rijke Westen was het normaal dat kinderen het beter zouden krijgen dan hun ouders. Die tijd lijkt voorbij, stelt adviesbureau McKinsey.
Door: Peter de Waard 19 juli 2016, 02:00
Als de komende tien jaar niets verandert, zijn over tien jaar vier van de vijf burgers er in koopkracht verder op achteruit gegaan. Dat kan grote economische en sociale gevolgen hebben. In de afgelopen tien jaar - van 2005 tot 2014 - is voor 65 tot 70 procent van de mensen in 25 westerse landen het reële inkomen gedaald.
Dat stelt adviesbureau McKinsey in het opzienbare rapport Poorer than their parents? Flat or falling incomes in advanced economies. De kampioen van de bedrijfssaneringen is hierin de pleitbezorger voor een sociaal vangnet, vakbonden, loonsverhogingen, keynesiaans beleid en meer vaste banen, kortom het Zweedse model.
Volgens McKinsey is sprake van een revolutionaire trendbreuk. In de na-oorlogse geschiedenis van het rijke Westen gingen mensen er voetstoots van uit dat de volgende generatie het beter zou hebben dan de huidige. En dat was ook zeven decennia lang het geval. Tussen 1995 en 2004 ging nog slechts 2 procent van de burgers er op achteruit: nog geen tien miljoen. In de tien jaar daarna is de positie van 540- tot 580 miljoen mensen gelijk gebleven of verslechterd, zo blijkt uit deze nieuwe berekeningen.
Deels wordt deze terugval veroorzaakt door de kredietcrisis en de daarop volgende recessie na 2008. 'Maar daarnaast spelen demografische factoren en veranderingen op de arbeidsmarkt ook een rol en dat zal doorzetten als de groei doorzet. Huishoudens worden steeds kleiner, een steeds kleiner deel van het bbp gaat naar lonen en een groot deel van de banen zal verdwijnen en moet worden vervangen door nieuwe.'
Voor de berekeningen heeft McKinsey data van 475 duizend inwoners in zes landen (Frankrijk, Italië, VS, Zweden, Groot-Brittannië en Nederland) bekeken. Zij zijn in verschillende groepen ingedeeld. Deze gegevens zijn daarna gebruikt om die ontwikkeling in negentien andere geïndustrialiseerde landen te meten. Daardoor is een overzicht ontstaan over de inkomensontwikkeling van 800 miljoen mensen die samen goed zijn voor 50 procent van het wereldbbp.
De achteruitgang in de afgelopen tien jaar heeft te maken met de kredietcrisis en de daarop volgende recessie. Veel ingrijpender zijn echter de vergrijzing en de flexibilisering op de arbeidsmarkt. Hierdoor is de economie in een negatieve spiraal terechtgekomen. Als voor de meerderheid van de mensen de koopkracht daalt, zal ook de consumptieve vraag dalen en zal meer geld nodig zijn voor sociale voorzieningen. Er ontstaat een negatieve spiraal die nu al merkbaar is.
'De sociale gevolgen zijn ook al merkbaar. Ruim eenderde van de mensen die er op achteruit zijn gegaan vrezen dat hun kinderen het in de toekomst weinig beter zullen krijgen. En deze groep had ook de negatiefste meningen over handel en immigratie', aldus McKinsey. Meer dan de helft van die mensen stelde dat de invoer van goederen en diensten tot banenverlies in de landen leidt. Bij degenen die er op vooruit gingen was dat ruim een kwart. 'Inkomensachteruitgang voedt de steun voor de standpunten van het National Front en de Brexitbeweging in Groot-Brittannië', aldus het onderzoek.
Van de zes landen die nauwgezet zijn bekeken, heeft Italië de afgelopen tien jaar de grootste klappen gehad. Liefst 97 procent van de mensen daar ging er in reëel inkomen op achteruit. Daarna volgde de VS met 81 procent, Nederland en Groot-Brittannië met 70 procent, Frankrijk met 63 procent en ten slotte Zweden met 20 procent. Als echter wordt gekeken naar het re-eel besteedbare inkomen, dus na belastingen en inkomensoverdrachten, zijn de cijfers voor de landen heel anders. Bij de Italianen is dan iedereen er op achteruit gegaan, van de Nederlanders nog altijd 70 procent. Bij de Fransen loopt het dan terug naar 10 procent en bij de Zweden en Amerikanen gaat het om minder dan 2 procent. Deze enorme verschillen hangen samen met overheidsbeleid zoals lastenverlichting en uitkeringen, de kracht van de bonden en monetaire en budgettaire stimuleringseffecten. In de VS zijn onder Obama de lasten voor de lage inkomens verlaagd en is 350 miljard dollar (317 miljard euro) steun gegeven aan uitkeringstrekkers. Daarnaast hebben de VS na vijf kwartalen van negatieve groei als gevolg van de kredietcrisis al snel een economisch herstel kunnen bewerken. Europa kreeg door de eurocrisis met een tweede dip te maken en Italië heeft zelfs vier dips gehad sinds 2008.
Demografische factoren helpen het herstel niet. In Italië is het aantal werkenden per 100 huishoudens met 21 afgenomen, in de VS is dat maar 2 per 100. Daarnaast neemt het loondeel in het nationaal inkomen snel af in bijna al deze landen, terwijl de bedrijfswinsten op een steeds groter deel beslag leggen.
Ook tijdelijk werk leidt tot inkomensteruggang. In landen als Nederland en Frankrijk zijn er beschermende sociale maatregelen voor flexkrachten, maar niet in de VS, waar ze geen recht hebben op pensioen of vakanties. McKinsey wijst erop dat de organisatiegraad in bijna alle westerse landen is afgenomen, waardoor werknemers er niet in slagen hun deel van de nationale koek te verdedigen. De enige uitzondering is Zweden, waar zeven van de tien werknemers lid zijn van een vakbond en het loondeel in het bbp vrijwel gelijk is gebleven. Dat in Nederland en Groot-Brittannië een zo grote groep heeft ingeleverd aan koopkracht is vooral te verklaren doordat daar de grote middengroepen zwaar zijn getroffen, onder meer door de snelle afkalving van werk in de dienstensector, waar bonden nauwelijks iets te vertellen hebben.
http://www.volkskrant.nl/(...)515511187d22d470db6b
Niet zo gek. Als je geld hebt om te investeren dan behaal je meer rendement dan wanneer je dit geld nodig hebt om je rekeningen te betalen of op een spaarrekening hebt staan. Het is wel altijd wat gechargeerd, want het betreft papieren/virtuele winsten. Dit kan zo weer 10% lager staan, bij een bear market >20% en bij een crash misschien wel 70% verlies. Beetje appels met peren vergelijken dus. Risico en grote volatiliteit met risicomijdend en bijna geen volatiliteit vergelijken...quote:Op vrijdag 22 juli 2016 11:33 schreef Klopkoek het volgende:
... ondertussen.
Vermogen miljonairs [in Nederland] groeit vier keer sneller dan economie
http://www.rtlz.nl/financ(...)sneller-dan-economie
Delen daarvan worden weer geherinvesteerd in denktanks, corporate media (RTL met hun gladde presentatoren), politieke partijen (VVD en haar reclamespotjes bombardement), lobbyisten (een met factor tien gegroeide miljardenindustrie), opleiden van politici en bestuurders, neuromarketing en big data enzovoorts.
Met dank aan de pensioenverdampers:
http://www.bloomberg.com/(...)lth-inequality-worse
http://www.bloomberg.com/(...)ond-day-of-purchases
https://www.euractiv.com/(...)creasing-wealth-gap/
http://www.bbc.com/news/business-30943216
Daar zit wel wat in maar het is geen ijzeren wet dat 'rijken' altijd beter uit een crisis komen. De crisis van 1929 werkte uiteindelijk nivellerend, en een ander goed voorbeeld zijn de diverse crisissen van de Republiek. Recent gepubliceerd onderzoek heeft vastgesteld dat de GINI coefficient van de Republiek in 1730 rond 0.62 lag. In 1790 was dat iets boven de 0.50 (door de diverse crisissen en het verval van Nederland in een renteniersstaat). Dit stabiliseerde zich voor een paar decennia, dankzij het gewiekste beleid van omgekeerde herverdeling (zoals hier uitgelegd). Dankzij schuldbetalingen - schulden gegenereerd door oorlogsvoering - werd jaarlijks 7% van het BNP van arm naar rijk overgeheveld. Maar uiteindelijk ging de GINI coefficient vanaf 1880 verder naar beneden dalen (rond die tijd speelde o.a. de 'Long Depression'), alhoewel het naar aanloop van 1929 weer snel steeg.quote:Op vrijdag 22 juli 2016 12:06 schreef ssebass het volgende:
[..]
Niet zo gek. Als je geld hebt om te investeren dan behaal je meer rendement dan wanneer je dit geld nodig hebt om je rekeningen te betalen of op een spaarrekening hebt staan. Het is wel altijd wat gechargeerd, want het betreft papieren/virtuele winsten. Dit kan zo weer 10% lager staan, bij een bear market >20% en bij een crash misschien wel 70% verlies. Beetje appels met peren vergelijken dus. Risico en grote volatiliteit met risicomijdend en bijna geen volatiliteit vergelijken...
Is leuk voor de aandelenkoersen en bonussen (en daarmee de gouden parachutes). Alsof het beleid van de 'Greenspan put' nog niet genoeg was. Nog afgezien van de centrale banken heeft bijv. de Amerikaanse overheid ongeveer 30 triljoen (!!) in bailouts gestoken.quote:Overigens vind ik het opkopen van corporate securities door centrale banken wel erg ver gaan. Staatobligaties ok, maar nog directer in het bedrijfsleven mengen vind ik erg dubieus.
Het heeft m.i. ook te maken met het trickle down beleid van overheden en het sinds Greenspan gevoerde richtlijn dat men nauwlettend moet luisteren naar de wensen van financiële 'markten' (dit is uitvoerig uit de doeken gedaan op het blog 'nakedcapitalism'). De negatieve pendant - of het verlengde - van trickle down economics heet dan rent seeking of crony capitalism. Dit kan variëren van gunstige landacquisities tot exclusieve toegang tot milliseconden-handel in kapitaal - zelfs het oprukkende fenomeen van robo-advisers.quote:Op vrijdag 22 juli 2016 12:06 schreef ssebass het volgende:
[..]
Niet zo gek. Als je geld hebt om te investeren dan behaal je meer rendement dan wanneer je dit geld nodig hebt om je rekeningen te betalen of op een spaarrekening hebt staan. Het is wel altijd wat gechargeerd, want het betreft papieren/virtuele winsten. Dit kan zo weer 10% lager staan, bij een bear market >20% en bij een crash misschien wel 70% verlies. Beetje appels met peren vergelijken dus. Risico en grote volatiliteit met risicomijdend en bijna geen volatiliteit vergelijken...
Overigens vind ik het opkopen van corporate securities door centrale banken wel erg ver gaan. Staatobligaties ok, maar nog directer in het bedrijfsleven mengen vind ik erg dubieus.
quote:Industry Net Margin in 2016
Pharma: Generic 30%
Investment Managers 29.1%
Tobacco 27.2%
Pharma:major 25.5%
Internet Software/Services 25%
Biotechnology 24.6%
Savings Banks 24%
IT Services 23%
Regional Banks 23%
Major Banks 22.9%
Of een niveautje daaronder...quote:Industries that produce the most Forbes billionaires worldwide:
1. Finance and Investments: 267 billionaires (15% of worldwide total)
2. Fashion and Retail: 221 billionaires (12% of worldwide total)
3. Real Estate: 163 billionaires (9% of worldwide total)
4. Technology: 159 billionaires (9% of worldwide total)
5. Manufacturing: 157 billionaires (9% of worldwide total)
6. Diversified: 145 billionaires (8% of worldwide total)
7. Food and Beverage: 141 billionaires (8% of worldwide total)
8. Healthcare: 113 billionaires (6% of worldwide total)
9. Energy: 80 billionaires (4% of worldwide total)
10. Media and Entertainment: 74 billionaires (4% of worldwide total)
https://www.cbs.nl/nl-nl/(...)angrijkste-belastingquote:And now a UK-focused perspective, from a tax justice angle. We don’t have the inequality data to hand, but everyone know it’s a problem. Here is another graph, to illustrate one way that tax injustices contribute to the problem: sharp rises on value added taxes that disproportionately hit the poor, and stagnant corporate and capital taxes – amid surging corporate profits.
Ik vraag me af hoe zo een behoefte werkt. Is dat omdat het kan? Is er misschien een HR manager in de zaal om het uit te leggen? Het lijkt me dat een race naar the bottom hier door versterkt wordt.quote:Op maandag 7 maart 2016 14:39 schreef Papierversnipperaar het volgende:
neemt het aandeel van en de behoefte aan zelfstandige professionals alleen maar toe
Er is geen race naar the bottom. Dat hele concept is flauwe kul. Wat er plaats zou moeten vinden bij verhoogde productie is deflatie mbt de betreffende artikelen Helaas houden politici daar niet van. Iedere verbetering in productiviteit wordt afgestraft met geforceerde inflatie. Zo steekt de politiek het geld wat toekomt aan de werkenden in haar zak.quote:Op zondag 24 juli 2016 14:36 schreef Bart2002 het volgende:
[..]
Ik vraag me af hoe zo een behoefte werkt. Is dat omdat het kan? Is er misschien een HR manager in de zaal om het uit te leggen? Het lijkt me dat een race naar the bottom hier door versterkt wordt.
|
Forum Opties | |
---|---|
Forumhop: | |
Hop naar: |