Als zwanger worden/blijven niet zo makkelijk gaat #155

quote:

Op vrijdag 1 april 2016 15:55 schreef Arja het volgende:

Maar wat zijn jouw morele afwegingen?

Tja, dat vind ik lastig.

Ik zie het ongeboren leven als iets dat beschermd dient te worden. Maar wanneer begint dat ongeboren leven dan he Aangezien er gewoonlijk ook veel bevruchte eicellen heel snel in een miskraam eindigt zonder dat je dat merkt, vraag ik me af of het nodig is om zo enorm zorgvuldig met een bevruchte eicel om te gaan. En ik zie nu weinig heil in IVF/ICSI waarbij je minder eicellen bevrucht: zo'n zware behandeling en dan bij voorbaat al voor slechtere kansen kiezen; ik kan dat niet denk ik. Bovendien ben je dan toch al aan het knutselen met eicellen en zaadcellen, enorm beschermend ga je er dan niet mee om zegmaar. Het lijkt me wel heel lastig wanneer je nog een aantal bevruchte eicellen overhoudt aan het einde van de rit. Ik zou niet weten wat ik daarmee zou willen doen.

Een ander bezwaar is dat ik sowieso wat moeite heb/had met het idee dat je op zo'n manier (in een lab) een kind verwekt. Het staat zo ver af van hoe het zou moeten gaan. Ik denk ook dat je steeds verder kunt gaan in het gebruiken van de technologie, en dat vind ik niet zo positief. Misschien vind ik de grens hier al wel bereikt. Maar misschien ook nog niet

Een ander punt vind ik dat ICSI nog zo'n nieuwe techniek is. Er lijkt nu niets mis te zijn met ICSI-kindjes, maarja, ze zijn ook nog maar maximaal 20 jaar oud.

Nouja.. vragen en twijfels dus. En soms wil ik hier liever niet over nadenken maar het gewoon gaan doen. Want de wens is wel heel erg groot.

Goed dat je er zorgvuldig over nadenkt. Het is ook niet niks natuurlijk. Vroeger waren wij waarschijnlijk kinderloos gebleven.

Bekijk het stapje voor stapje en praat er ook goed met je partner over is alles wat ik je kan adviseren.

ik heb tot nu toe eigenlijk ook nog niet zo nagedacht over IVF etc, waarschijnlijk omdat het nu voor ons nog niet aan de orde is. Zo had ik tot voor kort ook nog niet nagedacht over spuiten, maar hebben we geen twijfels gehad toen ons dit afgelopen week is voorgelegd en zijn er direct mee begonnen. Of dat bij een volgende stap ook zo zal zijn? Wie weet!

Ik snap de gedachte wel dat je het "ver van hoe het zou moeten gaan" vind, maar als het niet gaat zoals het moet, dan moet het maar zoals het gaat, oftewel : dan vind ik het wel een fijn idee dat er andere manieren zijn om het voor elkaar te krijgen..

quote:

Op vrijdag 1 april 2016 17:55 schreef BobbyMcGee het volgende:

[..]

Een ander punt vind ik dat ICSI nog zo'n nieuwe techniek is. Er lijkt nu niets mis te zijn met ICSI-kindjes, maarja, ze zijn ook nog maar maximaal 20 jaar oud.

25. Eerste ICSI-baby is van 1992, 14 jaar na de eerste IVF-baby.

Klopt inderdaad McLaura. Maar dat vind ik dus nog steeds relatief kort.

quote:

Op zaterdag 2 april 2016 07:45 schreef Finagain het volgende:
ik heb tot nu toe eigenlijk ook nog niet zo nagedacht over IVF etc, waarschijnlijk omdat het nu voor ons nog niet aan de orde is. Zo had ik tot voor kort ook nog niet nagedacht over spuiten, maar hebben we geen twijfels gehad toen ons dit afgelopen week is voorgelegd en zijn er direct mee begonnen. Of dat bij een volgende stap ook zo zal zijn? Wie weet!

Ik snap de gedachte wel dat je het "ver van hoe het zou moeten gaan" vind, maar als het niet gaat zoals het moet, dan moet het maar zoals het gaat, oftewel : dan vind ik het wel een fijn idee dat er andere manieren zijn om het voor elkaar te krijgen..

Dat is het voordeel van steeds iets verder in de medische molen terecht komen, je went er langzaam aan. Ik heb bij de eerste uitslag in het ziekenhuis de term 'ICSI-traject' horen vallen, dus dat is een wat grotere omslag.

Fijn om jullie reacties te lezen in elk geval!

quote:

Op zaterdag 2 april 2016 21:20 schreef BobbyMcGee het volgende:
Klopt inderdaad McLaura. Maar dat vind ik dus nog steeds relatief kort.

[..]

Ik snap wat je bedoelt hoor, maar ik denk dat als je het aantal ICSI-kinderen dat iets mankeert afzet tegen het aantal 'spontane' kinderen, rekening houdend met hoeveel van de kinderen ICSI-kinderen zijn, het uiteindelijk best meevalt.

En ja, de romantiek is weg bij een laboratoriumbaby, maar het is een ontzettend gewenst kind. Is dat niet al mooi genoeg?

Ik kom ook weer even binnenvallen

Weinig nieuws hier behalve dan dat ik de hormonen in de koelkast heb liggen maar er qua lijf/menstruatie weinig tot niets gebeurd. Erg frustrerend maar goed, het is wat het is en ik wacht het verder maar af.

Zo hey... lees je een paar dagen niet meer, krijg je ineens een ICSI-discussie...

Wij wisten dat bij ons de kans op IVF/ICSI groot was. Nadat de behandeling bij mij niet echt aansloeg, was het eigenlijk de laatste strohalm. Eentje die goed uitpakte, dat wel. Wij hebben nooit enige bezwaren gehad tegen het fenomeen IVF en/of ICSI. Het 'enige' wat Er gebeurt is dat de bevruchting buiten het lichaam plaatsvindt. En een verschil tussen IVF en ICSI is dat bij IVF de zaadcellen zelf nog vechten om als eerste binnen te komen. Die selectie vindt bij ICSI plaats door een laborant met microscoop en andere tools. Ethische bezwaren heb ik daar niet tegen. Er wordt geen donor gebruikt, geen genetische modificatie etc: het zijn 'slechts' cellen die in een gecontroleerde omgeving bij elkaar worden gebracht.

De vraag of er gezondheidsrisico's zijn vind ik lastiger. Bij IVF lijkt dit allemaal wel mee te vallen. Bij ICSI is er een (iets) hogere kans op aangeboren afwijkingen: reden waarom je prenatale diagnostiek mag laten doen. De reden voor die wat hogere kans is waarschijnlijk de afwezigheid van natuurlijke selectie van de zaadcellen. Echter, eenmaal ter wereld doen IVF en ICSI kinderen het net zo goed als andere kinderen: opvoeding lijkt bepalender dan de totstandkoming van de zwangerschap. Het argument van de nieuwe techniek vind ik niet echt relevant: iemand moet de eerste zijn. Dat geldt voor het testen van antibiotica, voor open hartoperaties en ook voor ICSI. Ik vind dat heel menseigen: nieuwsgierig en altijd een stapje verder willen gaan.

Het enige waar mijn vrouw en ik echt wel over van mening verschilden was de vraag wat er met restembryo's mag gebeuren. Die vraag hoefden wij uiteindelijk niet te beantwoorden: er was geen sprake van restembryo's (helaas).

Vanuit geloofsoogpunt is er in de regel veel empathie met mensen die geen kinderen kunnen krijgen. En ook qua behandelingen mag er vanuit menig gezindte erg veel: leven gaat voor niet-leven. Bij de Joden was men altijd heel pragmatisch: een zaadceldonor (broer van...) had zelfs een plicht om te helpen. Bij christenen mag er ook veel: echo's, spuiten met hormonen en IVF, het mag allemaal. Alleen hebben katholieken de neiging om masturbatie bij mannen af te wijzen (ook als dat nodig is voor testen). Bij moslims weet ik het wat minder goed, maar ik heb genoeg dames met hoofddoek gezien in de wachtkamer gynaecologie van het ziekenhuis.

Sterker nog, ik denk dat het taboe op het uitblijven van kinderen groter is dan het doorlopen van de medische mallemolen. Misschien wel juist bij (streng) religieuze mensen...

Afijn, wij hebben net weer de wekelijkse shoot van de buik gehad. Die wordt steeds groter. 29 weken nu al...

quote:

Op vrijdag 1 april 2016 15:07 schreef BobbyMcGee het volgende:
Bedankt voor je antwoord Kahlie! Ik wil inderdaad graag allerlei overwegingen weten, het hoeft niet per se met ethische argumenten onderbouwd.

[..]

Welke consequenties verwacht je dat het voor jouw lichaam heeft?

Zoals al gezegd, heb ik een raar lijf. Ik ben niet alleen niet 100% gezond, ik reageer ook vaak heel slecht of anders op medicatie dan zou moeten. Ik heb al een traject van een paar jaar achter de rug voor de anti-conceptie, omdat dat steeds mis ging met de hormonen. Bij IVF/ICSI zou ik als vrouw best behoorlijk wat hormonen moeten gaan spuiten, waarvan ik nu dus al weet dat ik er niet echt lekker op ga reageren.

Daarnaast speelt dan de schildklier/autoimuumziekte meer, waarbij ik al in een vroeg zwangerschapsstadium extra medicatie moet gaan slikken (met daar ook hormonale en andere nare bijwerkingen bij). Ik weet dus al dat een zwangerschap mogelijk enorm zwaar zou zijn voor mij en dus ook voor mijn toekomstige man. Ik zie het niet zitten om de aanloop van de zwangerschap ook heel zwaar medisch te laten zijn met allerlei heftige bijwerkingen als gevolg en mogelijk blijvende consequenties. Mijn partner geeft mij gelijk en heeft zich er zonder problemen bij neergelegd.

Mijn zus was best kwaad, want zij heeft dus wel een IVF-kindje en zij willen tot het uiterste. Zeker als er niet 'bewezen' is dat het slecht is. Het is in mijn geval ook niet bewezen, maar ik ken mijn lijf. Uiteindelijk heeft ze dus een blijvende consequentie overgehouden, dus nu begrijpt ze me wel.

Ik duim voor je Fin, heftig zo'n traject lijkt me.
29 weken, wow GVman, gaat het allemaal goed?

Ik heb eigenlijk geen oordeel over IVF en of ICSI. Ik heb beide trajecten van dichtbij meegemaakt bij familie en vrienden. Ik zag veel stress, hoop, verdriet en vooral veel moeheid. Maar als het dan lukt
Wij gaan wellicht ook zo'n traject in als het met KI maar niet lukt. Maar goed bij ons is er toch al geen romantiek te bekennen. Mijn afwegingen en twijfels gaan veel meer over de donor, vaderloos opgroeien etc. Maar dat is een hele andere discussie.

Oh en vrijdag mogen we testen Ik ben er op 1 of andere manier van overtuigd dat het niet raak is geweest en mijn vrouw voelt van alles wat ze associeert met zwanger zijn.

Ik duim dat je vrouw het bij het juiste eind heeft exode

Sterkte met het wachten Whoopje, is zeer frustrerend inderdaad...

GVman leuk al 29 weken

Jeetje kahlie, wat zal dat moeilijk voor je zijn. Maar fijn dat je partner je begrijpt.

quote:

Op zondag 3 april 2016 15:15 schreef McLaura het volgende:

En ja, de romantiek is weg bij een laboratoriumbaby, maar het is een ontzettend gewenst kind. Is dat niet al mooi genoeg?

Zo denk ik er ook over Al kan ik het helemaal voorstellen dat het naar voelt dat er stukjes van jezelf 'overblijven' om het zo maar te benoemen, daar sta ik nu pas bij stil na het lezen van deze discussie. (ik probeer mezelf te beperken in diepgaande info opzoeken over verdere trajecten dan die waar ik zelf in zit, anders pieker ik te veel)

Hier hebben we eindelijk groen licht gekregen vanuit het ziekenhuis, ze zien nu helemaal geen bezwaren meer om aan een kind te beginnen. Wat een gedoe en dat begon allemaal bij een huisarts die de spiraal van m'n vriendin niet wilde verwijderen omdat hij het onverstandig vond voor ons om aan kinderen te beginnen vanwege haar psychische en medische problemen.

Wat begon bij een standaard intake, een vragenlijst en een bloedonderzoekje veranderde in een bezoek of 15, psychische afdeling erbij, tal van onderzoeken herindicaties. Maar zowaar, na alles bestudeerd te hebben en tal van gesprekken later zijn ze nu overtuigd dat er geen belemmeringen (hoeven te) zijn, al is de huisarts nog steeds tegen.

Ze krijgt nu wel al andere medicatie voor de psychische klachten zodat eventuele borstvoeding gewoon mogelijk is, nu dan maar gaan oefenen.

Ik zit vandaag zowaar ineens op cyclusdag 1 en mag dus vrijdag hormonen gaan spuiten.
Vind het enorm spannend allemaal en zie er ook wel een beetje tegen op, vooral ook omdat er voor volgende week ook een Hsg gepland staat en ik geen idee had hoe dat precies gaat. Heb zojuist op een (geadviseerd door de gyn.) website gekeken voor een beetje uitleg maar dat heeft het 'ik zie er tegenop gevoel' niet minder gemaakt. Mijn man staat zo ongeveer te trappelen en denkt dat het gelijk 'raak' gaat zijn. Ik probeer dat wat te temperen gezien ons geluk de afgelopen jaren en sowieso, alleen maar uitgaan van het positiefste maakt de kans dat het tegenvalt enorm groot.
Ben ook erg benieuwd of ik wat ga merken van de hormonen, de clomid had ik destijds wel last van qua emotie schommelingen (al heb ik die van nature al aardig ) en lees over deze hormonen wisselende verhalen. Ik ga het allemaal wel ervaren...

Spannend whoopje!!
En relativeren en hormonen/ emoties gaan niet altijd samen..

Hier aan het wachten op onze intake.. duurt dan toch nog best lang *zucht*.

@ Whoopje : Ik ben sinds een week begonnen met spuiten, en vond het vooraf en de eerste dagen ook heel spannend allemaal maar ik kan je wellicht geruststellen met te zeggen dat het voor mij echt heel erg is meegevallen, en ik het helemaal niet meer spannend vind om te doen.

Wat ga jij precies spuiten? Ik spuit Gonal F en die valt bij mij qua bijwerkingen tot nu toe ook heel erg mee, het enige wat ik ervaar is vermoeidheid, maar heb verder nergens last van...

IK heb vandaag een controle echo gehad, er zijn nog geen eitjes in aantocht, wel was 1 eierstok wat groter geworden. Ik mag doorgaan met dezelfde dosering en Maandag terug komen..

@ Barreltje : wachten duurt altijd lang Succes!

En als je dan uiteindelijk zwanger bent moet je NOG 8 a 9 maanden wachten..

quote:

Op woensdag 6 april 2016 20:00 schreef Finagain het volgende:
@ Whoopje : Ik ben sinds een week begonnen met spuiten, en vond het vooraf en de eerste dagen ook heel spannend allemaal maar ik kan je wellicht geruststellen met te zeggen dat het voor mij echt heel erg is meegevallen, en ik het helemaal niet meer spannend vind om te doen.

Wat ga jij precies spuiten? Ik spuit Gonal F en die valt bij mij qua bijwerkingen tot nu toe ook heel erg mee, het enige wat ik ervaar is vermoeidheid, maar heb verder nergens last van...

IK heb vandaag een controle echo gehad, er zijn nog geen eitjes in aantocht, wel was 1 eierstok wat groter geworden. Ik mag doorgaan met dezelfde dosering en Maandag terug komen..

@ Barreltje : wachten duurt altijd lang Succes!

Een vriendin gaat mij spuiten, ik ben echt panisch voor naalden en durf het (nog) niet zelf te doen. Wel erg fijn om te horen dat het jou mee valt! Ik heb trouwens ook Gonal F

@ Barreltje : haha! Ja maar dat wachten lijkt me minder vervelend.

@ Whoopje : Ik hoop dat het jou ook zo mee gaat vallen dat je het op een gegeven moment toch zelf durft, lijkt mij ook dat dat wat praktischer is.. Bij mij gaven ze ook aan dat mijn vriend het eventueel mocht doen maar ik heb bewust zelf doorgezet omdat het ook wel eens niet zo uitkomt dat we allebei op dat moment thuis of samen zijn. Nu kan ik de spuit ook gewoon meenemen en elders de spuit zetten als dat zo uitkomt... Ik moedig je bij deze nog even aan :

quote:

Op woensdag 6 april 2016 23:00 schreef MaJo het volgende:

[..]

Mag ik vragen wat de psychische klachten van je vriendin zijn? Ik heb zelf chronische depressie en slik daar medicatie voor maar daar hebben ze nog nooit moeilijk over gedaan. Als het bij jouw vriendin ook gaat om een "gewone" depressie lijkt die aandacht me wat overdreven.

Wel fijn dat jullie er nu voor mogen gaan

Ben ik ook wel benieuwd naar ook hier chronisch aan de AD, en die is aangepast bij de kinderwens, maar zoveel controle heb ik nooit gehad...

Goed nieuws Lastpost! Veel plezier met oefenen

@ Whoopje: lijkt me ook lastig dat spuiten in het begin, maar dat gaat ongetwijfeld beter na een paar keer. En het doel zal ook motiveren

quote:

Op woensdag 6 april 2016 23:05 schreef MaJo het volgende:

[..]

Same here, AD ook aangepast aan de kinderwens.

Heb jij extra controles gehad daardoor? Wel dat je langer in het ziekenhuis moet blijven na de bevalling toch?

Even gespoilerd ivm offtopic.

SPOILER

Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.