Lievquote:Op zaterdag 13 februari 2016 21:32 schreef fs180 het volgende:
met makeup ziet ze er zo uit
[ afbeelding ]
Wowquote:Op zaterdag 13 februari 2016 21:59 schreef LPFAN het volgende:
Ja, ik ben sinds mijn 11e doodsbang voor vrachtwagens. Als ze voorbij me rijden terwijl ik op de fiets zit voel ik me al naar. Ben door 1 overgereden op mijn 11e. Als er toen geen mensen in de straat waren geweest was ik nu dood. Gelukkig niks aan overgehouden lichamelijk.
Ja idd. Had alleen een gekneusd been. Ik stond achter die vrachtwagen toen hij opeens achter uit ging zonder dat piepje. Hele fiets en mijn kleding naar de klotequote:Op zaterdag 13 februari 2016 22:29 schreef Njosnavelin het volgende:
[..]
WowGelukkig goed afgelopen.
quote:Op zondag 14 februari 2016 00:29 schreef madam-april het volgende:
Toen ik een jaar of 7 was ging ik een keer een stukje fietsen met mijn broer en mijn moeder, toen we bij een spoorovergang kwamen. De spoorbomen waren dicht dus we moesten even wachten tot de trein voorbij was. De trein was voorbij gereden en de spoorbomen waren weer open dus we maakten ons klaar om verder te fietsen. Mijn broer en moeder waren het spoor al over toen ik op mijn fiets stapte en begon te fietsen. Toen ik ongeveer halverwege was (het was een dubbel spoor) hoorde ik ineens een trein aan komen, hij klonk heel dichtbij.. *ik ga dood* ik was verlamd van angst.. Het geluid werd steeds luider en luider *grote paniek* ik verwacht de klap nu ieder moment maar de klap kwam niet en ineens werd het geluid zachter.. De trein was voorbij gereden zonder dat ik hem had gezien, zonder dat hij mij had geraakt.. *Word ik nou gek?!* Maar nee ik was niet gek, de trein was er echt.. Alleen reed hij niet over het spoor van de spoorovergang maar over een spoorbrug die boven de spoorovergang lag..
Ik vind het nog altijd doodeng om een spoor over te steken..
Mijn hemel. Weet je wel echt heel erg zeker dat je het leger in wilt???quote:Op zaterdag 13 februari 2016 21:00 schreef BredeBroeder het volgende:
Ten 2e geweld, als het gepast geweld is, bijvoorbeeld bij een vechtsport in een ring prima, doe ik graag mee en ben ik ook niet bang om stoten uit te delen of te ontvangen, maar word ik er in het echt mee geconfronteerd weet ik niet wat ik moet doen, slaan zal ik niet doen, wegrennen is niet altijd een optie dus dan is het enige wat je kan doen negeren. Tuurlijk als een of andere gek met een mes op me afkomt dan blijf ik niet staan, maar bij wijze van..
Ik bedoel te zeggen dat ik niet de confrontatie aan zou gaan, als iemand mij op straat probeert te meppen, verdedig ik mezelf, maar ik zal niet snel slaan vanuit mezelf. Leger kom je in aanraking met geweld ja, tenminste kan.. Maar is toch ook weer heel anders dan wat ik bedoel.quote:Op zondag 14 februari 2016 09:14 schreef Ouder1 het volgende:
[..]
Mijn hemel. Weet je wel echt heel erg zeker dat je het leger in wilt???
Ja leuk, heel leuk, het is serieus erg. Ik zat net dus op die vorige page te typen met 1 hand voor m'n ogen..quote:
Ja goede reactie inderdaad. Lees eens wat over PTSS bijvoorbeeld.quote:
quote:Op zondag 14 februari 2016 23:15 schreef Aiciu het volgende:
en paar keer gedacht dat ik dood ging omdat ik was vergeten hoe ik moest ademen.
Wat een geweldige jeugd, als je dit noemt als trauma.quote:Op maandag 15 februari 2016 06:54 schreef Reliekrover het volgende:
Toen ik in groep 1 of 2 van de basisschool zat had mijn moeder een clownspak voor mij gekocht voor carnaval. Al mijn vriendjes kwamen als piraat, cowboy of Indiaan en in ik dat achterlijke pak met rode stippen. Vorige week toen ik oude foto's aan het bekijken was werd ik er gewoon weer verdrietig van toen ik mezelf zo zag staan in dat outfit. Sindsdien heb ik altijd een hekel aan clowns gehad.
quote:Op maandag 15 februari 2016 00:35 schreef vronie het volgende:
Ik heb op14 jarige leeftijd samen met mijn Vader mijn Moeder gevonden die een zelfmoordpoging had ondernomen zij had slaappillen geslikt en haar polsen doorgesneden.
Ik ben toen in paniek naar de HA gerend die heeft toen alles in het werk gesteld,mijn moeder is er uiteindelijk goed uitgekomen.
Toen ik bij mijn Moeder op bezoek ging was zij eigenlijk niet best te spreken ik heb haar nog wel gevraagd waarom zij deze poging had gedaan.
Maar daar nooit antwoord op gekregen.
Dat ik 17 jaar was is mijn Vader overleden hij was pas 58 jaar en mijn Moeder 2 jaar later zij was 56 jaar.
Het was eigenlijk meer grappig bedoelt.quote:Op maandag 15 februari 2016 07:10 schreef Njosnavelin het volgende:
[..]
Wat een geweldige jeugd, als je dit noemt als trauma.
Don't be so sure.quote:Op zaterdag 13 februari 2016 21:00 schreef BredeBroeder het volgende:
Ik wel namelijk, meerdere, en ik ga er ook niet meer vanaf komen.
Damn, heb ook iets met onweer gehad. Vond onweer altijd mooi, fascinerend, vond het vet om die harde knallen te horen, tot ik s' nachts vorig jaar wakker schrok toen de onweer heel dichtbij was ingeslagen, ik had nog nooit zo'n harde knal in m'n leven gehoord en kreeg even later een angstaanval, het wekte angst bij me op, niet zozeer voor het onweer, wel voor eerdere trauma's, het was een soort triggerreactie. Ik ben denk ik nog nooit zo bang geweest. Vanaf 04:00 wakker gebleven tot ik naar school moest en het licht niet meer uitgedaanquote:Op maandag 15 februari 2016 15:06 schreef erodome het volgende:
Onweer...
Mijn vroegste herinnering is van toen ik 3/4 jaar was. Het onweerde echt hard toen en op het moment dat ik naar mijn moeder wilde rennen sloeg de bliksem in. In mijn kinderhoofd stond daardoor de deurkruk onder stroom (in mijn herinnering lichte die echt op, zal wel gewoon weerkaatsing zijn geweest). Ik dus doodsbang en mijn ouders hebben echt als brugman moeten praten voordat ik weer de deurklink aan durfde te raken.
Later op de camping nog meer inslagen meegemaakt, 1 keer terwijl ik in de voortent stond en alles om me heen "wit" was even.
Ik kan dan ook echt ontzettend hard rennen als het begint te onweren
Ook te vroeg de film It gekeken. Mijn oudere zus paste op en na wat zeuren mocht ik die film dan kijken. Sinds dien krijg ik de rillingen van clowns.
Verder nog een lichte angst voor dingen onder mijn bed. Geen idee waar dat vandaan komt.
Als kind nam ik altijd een supersprong mijn bed in als het donker was en zelfs vandaag de dag schrik ik me nog het apelazerus als ik wakker word en mijn hand bv uit mijn bed hangt, naast die open ruimte en sta ik nog steeds niet graag vlak naast het bed in het donker.
Heel stom is dat.
Dat laatste heb ik ook.. Maar dan dankzij mijn broer die, toen we nog klein waren, een keer onder mijn bed is gekropen en toen ik mijn bed in wilde stappen pakte hij mijn enkel ineens beet.. Ik schrok me echt dood.. Ik heb jaren lang 's avonds niet naast mijn bed durven staan, ik klom altijd via mijn bureaustoel op mijn bureau en dan via mijn bureau klom ik in bed.. Na een jaar of wat hebben mijn ouders maar een hoogslaper voor me gekochtquote:Op maandag 15 februari 2016 15:06 schreef erodome het volgende:
Onweer...
Mijn vroegste herinnering is van toen ik 3/4 jaar was. Het onweerde echt hard toen en op het moment dat ik naar mijn moeder wilde rennen sloeg de bliksem in. In mijn kinderhoofd stond daardoor de deurkruk onder stroom (in mijn herinnering lichte die echt op, zal wel gewoon weerkaatsing zijn geweest). Ik dus doodsbang en mijn ouders hebben echt als brugman moeten praten voordat ik weer de deurklink aan durfde te raken.
Later op de camping nog meer inslagen meegemaakt, 1 keer terwijl ik in de voortent stond en alles om me heen "wit" was even.
Ik kan dan ook echt ontzettend hard rennen als het begint te onweren
Ook te vroeg de film It gekeken. Mijn oudere zus paste op en na wat zeuren mocht ik die film dan kijken. Sinds dien krijg ik de rillingen van clowns.
Verder nog een lichte angst voor dingen onder mijn bed. Geen idee waar dat vandaan komt.
Als kind nam ik altijd een supersprong mijn bed in als het donker was en zelfs vandaag de dag schrik ik me nog het apelazerus als ik wakker word en mijn hand bv uit mijn bed hangt, naast die open ruimte en sta ik nog steeds niet graag vlak naast het bed in het donker.
Heel stom is dat.
Kleine kinderen vergeten soms echt hoe ze moeten ademhalen waardoor ze daadwerkelijk stoppen met ademen tot ze uiteindelijk flauwvallen en dan neemt het autonome zenuwstelsel het inderdaad weer over.. Maar het kan heel erg angstaanjagend zijn voor zowel het kind als de omstanders.quote:Op maandag 15 februari 2016 00:51 schreef Villas__Rubin het volgende:
[..]
Gelukkig hebben we daar het autonome zenuwstelsel voor.
Rillingen van clowns en doucheputjes! Ballonnen en watertorens zijn ook nooit meer hetzelfde geweest.quote:Op maandag 15 februari 2016 15:06 schreef erodome het volgende:
Ook te vroeg de film It gekeken. Mijn oudere zus paste op en na wat zeuren mocht ik die film dan kijken. Sinds dien krijg ik de rillingen van clowns.
Verder nog een lichte angst voor dingen onder mijn bed. Geen idee waar dat vandaan komt.
Als kind nam ik altijd een supersprong mijn bed in als het donker was en zelfs vandaag de dag schrik ik me nog het apelazerus als ik wakker word en mijn hand bv uit mijn bed hangt, naast die open ruimte en sta ik nog steeds niet graag vlak naast het bed in het donker.
Heel stom is dat.
Totaal niet raar, ben er zelf voor naar een psycholoog geweest.quote:Op dinsdag 16 februari 2016 01:32 schreef Gary_Oak het volgende:
Misschien raar, maar: ruziënde ouders. Op m'n 10e hadden ze slaande ruzie. Sindsdien kan ik er al heel slecht tegen als ze hun stemmen ook maar iets verheffen tegen elkaar.
Thanks, misschien interessante nieuwe gespreksstof voor de mijne.quote:Op dinsdag 16 februari 2016 01:40 schreef BredeBroeder het volgende:
[..]
Totaal niet raar, ben er zelf voor naar een psycholoog geweest.
Wat weet je nou nog van toen je 8 maanden was behalve dat je ouders je waarschijnlijk verteld hebben dat je in zo'n tentje hebt gelegen?quote:Op maandag 15 februari 2016 23:05 schreef dennis089 het volgende:
Verlatingsangst heb ik opgelopen doordat ik als kind twee weken in het ziekenhuis heb gelegen toen ik acht maanden oud was. Onder een zuurstoftentje ivm astmatische bronchitis.
De verlatingsangst is een van de hoofdoorzaken waardoor het voor mij heel lastig is om een relatie te vinden en te houden...
Die heb je ook op fok hoor.quote:Op dinsdag 16 februari 2016 12:19 schreef fathank het volgende:
Trauma's.
Ik denk we krijgen verhalen over verkrachtingen, mensen die de burgeroorlog in Sierra Leone hebben meegemaakt en dat soort dingen.
Valt een beetje tegen dit.
Lijkt een veel voorkomende angst. Dan denk ik altijd, neem dan een bed zonder poten. Of werkt dat / het niet zo?quote:Op dinsdag 16 februari 2016 00:01 schreef Skeletor. het volgende:
[..]
Suf hè, wat zit er onder mijn bed? Ik heb jarenlang het licht niet uitgedaan voordat ik zeker wist dat er niks onder mijn bed zat.
quote:Op woensdag 24 februari 2016 18:49 schreef Baas_bas het volgende:
Mijn leven is gewoon één groot trauma.
Gek, dat van enge mannen onder het bed had ik vroeger ook. Als ik naar bed ging, trok ik m'n kleren uit en pyama aan op > 2 meter van m'n bed; daar stond een stoel. Dan maakte ik een snoekduik vanaf de stoel op het bed om maar niet bij de bedrand te komen. 's Morgens stapte ik er gewoon weer uit....quote:Op maandag 15 februari 2016 15:06 schreef erodome het volgende:
Verder nog een lichte angst voor dingen onder mijn bed. Geen idee waar dat vandaan komt.
Als kind nam ik altijd een supersprong mijn bed in als het donker was en zelfs vandaag de dag schrik ik me nog het apelazerus als ik wakker word en mijn hand bv uit mijn bed hangt, naast die open ruimte en sta ik nog steeds niet graag vlak naast het bed in het donker.
Heel stom is dat.
Deze 2 trauma's klinken heel fout als je ze samenvoegdquote:Op zondag 28 februari 2016 09:50 schreef blomke het volgende:
[..]
Gek, dat van enge mannen onder het bed had ik vroeger ook. Als ik naar bed ging, trok ik m'n kleren uit en pyama aan op > 2 meter van m'n bed; daar stond een stoel. Dan maakte ik een snoekduik vanaf de stoel op het bed om maar niet bij de bedrand te komen. 's Morgens stapte ik er gewoon weer uit....
Verder een trauma aan m'n vader opgelopen.
Weet je dat ik daar als kind nooit bij heb stilgestaan? Ik heb niet aan mijn ouders gevraagd of ik een bed zonder poten mag...quote:Op zaterdag 27 februari 2016 14:04 schreef LeesFoknl het volgende:
[..]
Lijkt een veel voorkomende angst. Dan denk ik altijd, neem dan een bed zonder poten. Of werkt dat / het niet zo?
- t -quote:Op zondag 28 februari 2016 11:05 schreef Parawan het volgende:
Deze 2 trauma's klinken heel fout als je ze samenvoegd
Zo herkenbaar! In zee, in bad maar ook tijdens het douchen met koud water. Alsof er ergens zo'n monster gereed staat om toe te happen.quote:Op zondag 14 februari 2016 22:45 schreef Copycat het volgende:
Excuses voor het traumatische ongemak. Het doembeeld is verwijderd. We laten het rusten.
On topic:
Jaws.
Elke keer als ik in open water zwem gaan mijn gedachten als op commando naar de poster. Die met de zwemmende vrouw en de aansnellende haai. En dan worden die slanke posterbenen mijn korte(re)benen. Deuntje in mijn hoofd erbij ... Standaard scenario.
Even standaard raak ik dan in -gelukkig relatief lage- paniek en weet ik niet hoe snel ik weer terug naar zand tussen mijn tenen moet zwemmen. Want die haai kan elk moment toebijten.
Ja, maar ik vind dat ouders zo praktisch moeten zijn, en niet de kinderen. Of iemand uit de omgeving (ooms tantes, buren). Men leeft, zeker vroeger, toch met kontakten met mensen.quote:Op zondag 28 februari 2016 13:55 schreef Skeletor. het volgende:
[..]
Weet je dat ik daar als kind nooit bij heb stilgestaan? Ik heb niet aan mijn ouders gevraagd of ik een bed zonder poten mag...
Heftig. Net als meerdere verhalen in dit topic, maar ik vind zulke dingen echt kut. Zo'n arm, onwetend kind.quote:Op zondag 14 februari 2016 02:00 schreef IkStampOpTacos het volgende:
Heb de buurman van mijn opa en oma gevonden in z'n garage, hangend aan een touw. Had zichzelf opgehangen. Ik was toen een jaar of 11 en ik haalde hem af en toe op omdat mijn grootouders hem hielpen met de belastingaangifte enz. Nu elke keer als ik bij iemand binnen kom en er hoort wel iemand te zijn maar ik geen gehoor terug krijg, bekruipen me een naar gevoel en die herinnering me weer.
|
Forum Opties | |
---|---|
Forumhop: | |
Hop naar: |