Ik wel namelijk, meerdere, en ik ga er ook niet meer vanaf komen.
Ten eerste horrorfilms, toen ik 7/8 jaar oud was werd ik zowat verplicht om de film "The Ring" te kijken, horror klassiekertje maar iedere keer als ik dat wijf zie die uit de TV komt op internet of als ik eraan denk krijg ik al rillingen. Ik heb die film sindsdien ook nooit meer gekeken, in tegenstelling tot heel veel andere horrorfilms waarvan ik sommige eigenlijk wel leuk vind. Maar kleine meisjes met vervormingen enzo, nee, niet mijn ding. Ik kan er best naar kijken maar snap de kick niet van mensen die het gaaf vinden ofzo. Ook vorig jaar, was ik met m'n ex-vriendin gewoon random dingen aan 't doen op m'n kamer, ze trok een raar gezicht en ik zag heel ff 't gezicht van dat wijf van die film voor me

zoals je al verwacht werd ik doodsbang, eigenlijk best wel beschamend aangezien ik serieus gewoon bang was en niet wilde dat ze dichtbij kwam, ach ja dat kunnen traumas met je doen. Zoiets is trouwens nooit eerder gebeurd. Wel angstaanvallen, maar dat is ook pas 1 a 2 keer voorgekomen.
Ten 2e geweld, als het gepast geweld is, bijvoorbeeld bij een vechtsport in een ring prima, doe ik graag mee en ben ik ook niet bang om stoten uit te delen of te ontvangen, maar word ik er in het echt mee geconfronteerd weet ik niet wat ik moet doen, slaan zal ik niet doen, wegrennen is niet altijd een optie dus dan is het enige wat je kan doen negeren. Tuurlijk als een of andere gek met een mes op me afkomt dan blijf ik niet staan, maar bij wijze van..
Anderen dit ook? Of andere traumas