Sociaal uitgedaagde maagden op zoek naar de heilige graal

quote:

Op donderdag 7 januari 2016 11:26 schreef Chai het volgende:

[..]

Ik geloof wel dat je als einzelgänger behoefte kunt hebben aan een relatie, maar belangrijk is dan wel dat je ook tevreden bent met het leven wat je nu leidt. Dus dan is de insteek meer, leuk als het eens op mijn pad komt, in plaats van 'ik heb het nodig om gelukkig te worden'.

Op zich heb je daar wel gelijk in. Ik denk alleen wel dat de meeste einzelgängers zichzelf zo noemen, niet omdat ze geen behoefte hebben aan een sociaal leven, maar omdat ze bang zijn of moeite hebben om uit hun comfortzone te treden. Jezelf een einzelgänger noemen werkt dan wat beschermend voor je eigenwaarde.

Maar goed, dat is een andere discussie en ik weet dat er wel degelijk mensen zijn die minder behoefte hebben aan mensen, maar die zouden een relatie ook niet zo op een voetstuk zetten. Verder is er misschien ook niks mis met een relatie als invulling. Uiteindelijk is een gezinnetje stichten met je relatie voor veel mensen toch het uiteindelijke levensdoel. Er zijn maar weinig die oprecht gelukkig zijn en blijven zonder relatie in hun leven. Triest misschien, maar wel waar. Vrijwel alles in het leven is erop gericht, behalve als je erg de behoefte voelt carrière te maken of iets dergelijks.

quote:

Op donderdag 7 januari 2016 11:54 schreef Ludachrist het volgende:

[..]

De belangrijkste reden om vrienden te hebben is om vrouwen tegen te komen?

Nee. Het zorgt er voor dat je dingen gaat doen. Invulling krijgt aan je leven. Nieuwe dingen doet en andere mensen ontmoet.

waarom dit name and shame topic eigenlijk, gloating for professionals?

quote:

Op donderdag 7 januari 2016 11:39 schreef Vijzel het volgende:

[..]

Het verschilt erg van mens tot mens hoe er tegen een relatie aangekeken wordt. Ik ken mensen die bij de eerste tegenslag uit elkaar gaan en daardoor steeds kortdurende relaties hebben. Ik ken ook mensen die al decennia bij elkaar zijn en elke tegenslag samen verwerken, oplossen of hanteren. Het bestaat beiden.

Uiteraard, maar de trend is groeiende. Het is niet zwart wit.

quote:

Op donderdag 7 januari 2016 11:56 schreef Re het volgende:
waarom dit name and shame topic eigenlijk, gloating for professionals?

Nee, verwijder namen maar als die worden gepost. Niemand zit te wachten op gebash.

quote:

Op donderdag 7 januari 2016 11:29 schreef -Strawberry- het volgende:

[..]

Er is te veel afstand. Tips op een forum werken alleen als iemand daadwerkelijk de wilskracht heeft om te veranderen en dat blijkt toch keer op keer heel moeilijk. De comfortzone is niet de situatie die ze willen, maar toch ook weer wel. De knop moet om. Soms gebeurt dat als iemand een dieptepunt bereikt, of soms als ze gedwongen worden door omstandigheden uit hun comfortzone te komen. En soms gebeurt het helaas niet waardoor iemand jaren kan aanmodderen en het dan 'te laat' is of lijkt.

Ik ben er van overtuigd, dat deze mensen te veel nadenken over wat er fout KAN gaan.

Ik ben dan ook weer zo'n type met woorden zoals :Als,Dan.

Allemaal dooddoeners, toch worden deze woorden gebruikt als soort verdediging (ligt dan ook weer aan de context).

quote:

Op donderdag 7 januari 2016 11:38 schreef SonicVolcano het volgende:

[..]

Dit dus. Al 100+ delen gaat het over hetzelfde en over dezelfde users.

Ook dat.

Maar goed, andere kant maak ik precies het zelfde meer op de huidige banenmarkt.

In tot zo verre je het kan vergelijken iig.

quote:

Op donderdag 7 januari 2016 11:32 schreef I-care het volgende:

[..]

Geen idee, ik stel beiden in principe op prijs, maar sociale contacten (vrienden) met enige diepgang liggen niet voor het oprapen, tenzij je elke vrijdagavond oppervlakkig drankjes met halve vreemden drinken als een sociaal netwerk ziet.

Ik heb mensen met drukke sociale levens compleet onderuit zien gaan ten tijde van enige turbulentie, lees moeilijkheden van persoonlijke aard. Weg 'vrienden' dus. Ik ben altijd een beetje huiverig als mensen grote sociale netwerken wensen en onderhouden, vaak is dat allemaal 'netwerken' en tijd-opvulling en heeft het weinig te maken met vriendschappen.

Een goeie relatie is een basis, die als het goed is zorgt voor een veilige thuishaven. Klinkt een beetje krom zo, maar vind de juiste woorden even niet Het is heden ten dagen amper nog zo en wisselende relaties zijn gemeengoed geworden, dus verliest het grotendeels langzaam aan waarde, en wordt zo steeds meer een consumentengoed, een product.

Dat is jammer, zo zou het niet behoren te zijn. Of hoeven zijn.

Mooi betoog wel. Ben het eigenlijk best met je eens. Goede vrienden zijn zeldzaam, net als een goede relatie als ik sommige verhalen moet geloven.

Maar toch, zelfs met vriendschappen zonder veel diepgang is het wel fijn om iets te hebben om op terug te vallen mocht de relatie onverhoopt uit gaan.

quote:

Op donderdag 7 januari 2016 11:38 schreef SonicVolcano het volgende:

[..]

Dit dus. Al 100+ delen gaat het over hetzelfde en over dezelfde users.

Een forum is een heel onnatuurlijke manier van leren. Van jongs af aan leer je doordat je kunt afkijken. Dat creëert verbeelding. Een gave die autisten vaak ontbreekt. Je leert van jongs af aan van de mensen om je heen. Deze mensen hebben actief weinig mensen om zich heen. Even de types met een angst stoornis afgezonderd (die hebben overal excuses voor), zijn het vaak gevallen die wel weten wat ze willen maar niet zien en (niet d.m.v. hun naasten) hebben ervaren hoe ze het moeten doen. Dat is mijn mening ten minste. Eerlijk gezegd totdat ik enkele personen heb leren kennen die moeite hebben met "het sociale" gebeuren kon ik me ook niet zo goed voorstellen hoe 'ongetalenteerd' ze met sommige dingen zijn.

quote:

Op donderdag 7 januari 2016 11:26 schreef Chai het volgende:

[..]

Ik geloof wel dat je als einzelgänger behoefte kunt hebben aan een relatie, maar belangrijk is dan wel dat je ook tevreden bent met het leven wat je nu leidt. Dus dan is de insteek meer, leuk als het eens op mijn pad komt, in plaats van 'ik heb het nodig om gelukkig te worden'.

Dit.

Geluk is de ervaring van een volheid. Niet het vullen van een leegte.

En de mensen die zich wel 'er toe lenen' door iemands' leegte te vullen komen later vaak van een koude kermis thuis want ze worden volledig verantwoordelijk gehouden voor iemands geluk. Geen autonomie, niet zelfstandig zijn, dat schrikt mensen af.

quote:

Op donderdag 7 januari 2016 11:51 schreef IkStampOpTacos het volgende:

[..]

Mensen veroordelen die lui niet. Ze veroordelen hun gezeik terwijl ze niks doen. Geen vrienden hebben is een keuze. Geen enkel normaal persoon die dingen onderneemt, actief is in een gemeenschap en wat meer te bieden heeft dan zelfmedelijden en ander vermoeiend gezeur, kan wat opbouwen. Het kost alleen moeite.

Nu scheer je iedereen over een kam en doe je allerlei aannames die niet noodzakelijk hoeven te kloppen. als iemand klaagt, maar niets doet, dan is er iets aan de hand dat die inertia veroorzaakt. Misschien hebben mensen behoefte aan contact, maar hebben ze ook zoveel angst en onzekerheid, dat het minder pijnlijk is om alleen te zijn dan om contact te leggen. Dat lost het probleem echter niet op. Misschien gaan die mensen naar een psycholoog of een psychiater, maar die kan ook niet zomaar het probleem oplossen. Dus na jarenlang klagen en zeuren en niets doen krijgt zo'n psycholoog iemand eindelijk eens zover om bij een sportvereniging te gaan en blijkt zo'n iemand buiten de groep te vallen, waardoor ze weer gaan klagen op FOK! etc.

Het is allemaal niet zo makkelijk als je je voorstelt.

quote:

Op donderdag 7 januari 2016 11:48 schreef CRW het volgende:

[..]

Precies ja! Als ik weer kom van mijn werk heb ik behoefte aan rust en tijd voor mezelf. Dan wil ik niet nog sociaal moeten doen of andere verplichtingen hebben (zoals sporten, verenigingen, vrijwilligerswerk, enz.) Ik ben immers de hele dag al bezig geweest met een verplichting waar ik ook nog sociaal moet doen. Maar een relatie die dieper gaat dan een vriendschap met iemand die speciaal voor me is, daar wil ik wel tijd en moeite in steken. Zo raar is dat toch niet?

Ik vind het vreemd dat je 's avonds blijkbaar geen energie hebt om wat te doen buiten 'uitrusten'. Wellicht vergt je baan wat teveel van je?

quote:

Op donderdag 7 januari 2016 11:56 schreef I-care het volgende:

[..]

Uiteraard, maar de trend is groeiende. Het is niet zwart wit.

Het staat je vrij er niet aan mee te doen, aan die trend.

quote:

Op donderdag 7 januari 2016 11:58 schreef -Strawberry- het volgende:

[..]

Mooi betoog wel. Ben het eigenlijk best met je eens. Goede vrienden zijn zeldzaam, net als een goede relatie als ik sommige verhalen moet geloven.

Maar toch, zelfs met vriendschappen zonder veel diepgang is het wel fijn om iets te hebben om op terug te vallen mocht de relatie onverhoopt uit gaan.

Bedoel je in deze zin, de relatie met een partner, of vriendschappelijk?

Over relatie met vriendschappen/netwerken.

Ik ben extravert persoon en kan met iedereen wel babbelen. Elke werkgever en elke school waar ik ben leerzaam ben geweest of waar ik werkzaam ben geweest... waren er hooguit 2 van de 4 scholen en 2 van de 5 banen waar ik echt moeite had om mezelf er tussen te voegen.

Dit kwam dan vaak door haantjes gedrag, eigen gedrag of gewoon niet in het team passen.

Dus netwerken is niet moeilijk, de welgemeende interesse tonen, daar heb ik dan moeite mee.

Ik heb dan bijvoorbeeld weer hekel aan die "maand-vrienden".

Zo had ik een halfjaar geleden een date gehad met een dame.. en het klikte wat vriendschappelijk gebied. Paar dagen geleden kreeg ik een spontaan smsje met hoe het ging?
Ik heb gezegd dat ik hier niet van gediend was... aangezien ik het als aandacht vragen zag, wat zij blijkbaar niet van haar vriend kon krijgen of zo. Achteraf was het oprechte interesse.

En ik heb ook een vriend in de buurt wonen waar ik ruim een maand niets van kan horen, en daarna gevraagd word om een potje fifa te komen doen. Hier ga ik dan altijd graag op in... en dan is het ff lullen over vrouwen, bier etc.

Ik weet zelf niet eens meer wat ik met het verhaal hier boven wil zeggen .

quote:

Op donderdag 7 januari 2016 11:26 schreef Drieklank het volgende:
FOK! wordt meegenomen in een trend die al langer tijd gaande is online. Check de volgende sites:

• http://wizchan.org/
• https://www.reddit.com/r/ForeverAlone
• http://boards.4chan.org/r9k
• http://sluthate.com/viewforum.php?f=2

Sinds een jaar of 6 is er een toenemend aantal jongemannen tussen de 20 en de 30, vaak hoogopgeleid, werkzaam in deeltijd onder het niveau of werkloos, veelal thuiswonend, met psychische klachten en moeilijkheden om contacten aan te gaan met jonge vrouwen, dat online lief en leed met elkaar deelt.

Het lijkt een westerse variant van de jongemannen in Japan, die eveneens in toenemende mate als 'herbivoor' of 'hikikomori' leven. Wellicht eveneens een gevolg van maatschappelijke, technologische en economische ontwikkelingen.

Of is sociale angst iets van alle tijden en hebben ze nu gewoon een platform? Er zijn altijd mensen die niet volledig kunnen meekomen, in een isolement zitten of enorm verlegen zijn. Natuurlijk is de hedendaagse maatschappij wel hectischer en vol prikkels, maar verder is het geen nieuw fenomeen. Door de media en het internet worden ze misschien meer geconfronteerd met wat ze missen, en voelen ze de behoefte om lotgenoten te zoeken.

quote:

Op donderdag 7 januari 2016 12:03 schreef Drieklank het volgende:

[..]

Nu scheer je iedereen over een kam en doe je allerlei aannames die niet noodzakelijk hoeven te kloppen. als iemand klaagt, maar niets doet, dan is er iets aan de hand dat die inertia veroorzaakt. Misschien hebben mensen behoefte aan contact, maar hebben ze ook zoveel angst en onzekerheid, dat het minder pijnlijk is om alleen te zijn dan om contact te leggen. Dat lost het probleem echter niet op. Misschien gaan die mensen naar een psycholoog of een psychiater, maar die kan ook niet zomaar het probleem oplossen. Dus na jarenlang klagen en zeuren en niets doen krijgt zo'n psycholoog iemand eindelijk eens zover om bij een sportvereniging te gaan en blijkt zo'n iemand buiten de groep te vallen, waardoor ze weer gaan klagen op FOK! etc.

Het is allemaal niet zo makkelijk als je je voorstelt.

Als je er jaren over doet om je aan te melden bij welke club dan ook, maak je het jezelf wel erg lastig...

quote:

Op donderdag 7 januari 2016 11:58 schreef -Strawberry- het volgende:

[..]

Mooi betoog wel. Ben het eigenlijk best met je eens. Goede vrienden zijn zeldzaam, net als een goede relatie als ik sommige verhalen moet geloven.

Maar toch, zelfs met vriendschappen zonder veel diepgang is het wel fijn om iets te hebben om op terug te vallen mocht de relatie onverhoopt uit gaan.

Uiteraard, een relatie hebben in complete isolatie is ook niet handig. Dat de tijdsinvestering tussen relatie en vriendschappen etc iets veranderd tijdens een relatie is redelijk normaal, alles laten vallen dan weer niet.

Je kunt prima een sociaal leven draaiende houden als je een relatie hebt, en dat lijkt mij ook gezond, niet in de laatste plaats voor de relatie zelf. Helemaal gelijk in wat mij betreft.

quote:

Op donderdag 7 januari 2016 12:06 schreef K44S het volgende:

[..]

Bedoel je in deze zin, de relatie met een partner, of vriendschappelijk?

Over relatie met vriendschappen/netwerken.

Ik ben extravert persoon en kan met iedereen wel babbelen. Elke werkgever en elke school waar ik ben leerzaam ben geweest of waar ik werkzaam ben geweest... waren er hooguit 2 van de 4 scholen en 2 van de 5 banen waar ik echt moeite had om mezelf er tussen te voegen.

Dit kwam dan vaak door haantjes gedrag, eigen gedrag of gewoon niet in het team passen.

Dus netwerken is niet moeilijk, de welgemeende interesse tonen, daar heb ik dan moeite mee.

Ik heb dan bijvoorbeeld weer hekel aan die "maand-vrienden".

Zo had ik een halfjaar geleden een date gehad met een dame.. en het klikte wat vriendschappelijk gebied. Paar dagen geleden kreeg ik een spontaan smsje met hoe het ging?
Ik heb gezegd dat ik hier niet van gediend was... aangezien ik het als aandacht vragen zag, wat zij blijkbaar niet van haar vriend kon krijgen of zo. Achteraf was het oprechte interesse.

En ik heb ook een vriend in de buurt wonen waar ik ruim een maand niets van kan horen, en daarna gevraagd word om een potje fifa te komen doen. Hier ga ik dan altijd graag op in... en dan is het ff lullen over vrouwen, bier etc.

Ik weet zelf niet eens meer wat ik met het verhaal hier boven wil zeggen .

Ik doelde op vrienden, of een sociaal netwerk, ter afleiding en steun als een relatie uit gaat. Niet dat je dan direct in een sociaal isolement zit omdat je relatie de enige persoon was met wie je leuke dingen kon doen.

Wat ik mij ook afvraag: Wat nou, als we nog in riddertijdperk zouden leven?

Waren de introverte dan gewoon gaan leven in een hutje met een stel schapen en pijl + boog om zich te kunnen redden?

quote:

Op donderdag 7 januari 2016 12:03 schreef Drieklank het volgende:

[..]

Nu scheer je iedereen over een kam en doe je allerlei aannames die niet noodzakelijk hoeven te kloppen. als iemand klaagt, maar niets doet, dan is er iets aan de hand dat die inertia veroorzaakt. Misschien hebben mensen behoefte aan contact, maar hebben ze ook zoveel angst en onzekerheid, dat het minder pijnlijk is om alleen te zijn dan om contact te leggen. Dat lost het probleem echter niet op. Misschien gaan die mensen naar een psycholoog of een psychiater, maar die kan ook niet zomaar het probleem oplossen. Dus na jarenlang klagen en zeuren en niets doen krijgt zo'n psycholoog iemand eindelijk eens zover om bij een sportvereniging te gaan en blijkt zo'n iemand buiten de groep te vallen, waardoor ze weer gaan klagen op FOK! etc.

Het is allemaal niet zo makkelijk als je je voorstelt.

Wat houdt ze tegen dan om dingen te ondernemen? Niks toch? Ik had het in mijn stukje over 'normale' personen. Niet iemand die zo autistisch is dat hij zichzelf niet eens voor een sportschool kan aanmelden. Die mensen worden door niks of niemand tegen gehouden, het is makkelijker dan ooit tevoren om gelijkgestemden en mensen met dezelfde interesses en hobby's te vinden. En toch kiezen die mensen ervoor om niks te doen. De mogelijkheden liggen overal, probeer je die te pakken en mislukt het steeds, dan willen er altijd mensen helpen. Doe je niks, wil je geen hulp en ga je vervolgens klagen, sorry maar dan heb ik geen sympathie voor je.

quote:

Op donderdag 7 januari 2016 12:05 schreef Vijzel het volgende:

[..]

Het staat je vrij er niet aan mee te doen, aan die trend.

Zover was ik al..

quote:

Op donderdag 7 januari 2016 12:09 schreef -Strawberry- het volgende:

[..]

Ik doelde op vrienden, of een sociaal netwerk, ter afleiding en steun als een relatie uit gaat. Niet dat je dan direct in een sociaal isolement zit omdat je relatie de enige persoon was met wie je leuke dingen kon doen.

Moet die persoon altijd nog zelf uit komen.

Ik merk dat mijn vriendengroep er veel moeite heeft om er mee om te gaan.

Zo ging het bij mij uit, en ik zat in zak en as.... goed, sommige hadden hun antwoord wel klaar, maar dat waren maar een paar seconden van pijn verzachting.

Een maat van mij die had en tijd later een vriendin en dat ging op een stuk wat lullige manier uit, en dit had het ook niet meer. Die zag ik bij een avondje stappen zich zelf vol laten lopen en dat ging eventjes écht niet goed, ik heb met hem daar over gesproken en later waren het gelukkig de beruchte week alles en werkelijk alles kut is.

quote:

Op donderdag 7 januari 2016 12:03 schreef Chai het volgende:

[..]

Het lijkt een (groeiend) fenomeen te zijn. In andere landen manifesteert het zich in ieder geval al op de manier waarop Drieklank het beschrijft. Ik denk ook wel dat de individualisering van de samenleving hier een rol in kan spelen, waardoor bepaalde mensen als het ware onzichtbaar worden. Ik vind het interessant om het eens wat breder te trekken. Misschien niet zo handig geformuleerd in de OP inderdaad. Namen zijn ook juist niet de bedoeling.

In meer collectivistische maatschappijen zie je het soort vereenzaming inderdaad een stuk minder. Waar ze familie nog in huis nemen op hun oude dag, en waar het ook normaal is om voor elkaar te zorgen op die manier. Gemeenschap is heel belangrijk. Veel problemen van individualisering en ook van deze maagden zijn ook terug te leiden maar het gevoel nergens bij te horen, aan de zijlijn te staan. Ik denk dat zoiets inderdaad versterkt wordt door de individualisering van de samenleving. Ieder voor zich, nauwelijks meer weten wie je buren zijn, etc. Al zitten er nadelen aan beide vormen.

Het is met computers en dergelijke nu ook wel heel makkelijk om gewoon niet buiten te komen en toch het gevoel te hebben in contact te staan met anderen. Werkt ook niet mee voor de sociale vaardigheden.

quote:

Op donderdag 7 januari 2016 12:13 schreef K44S het volgende:

[..]

Moet die persoon altijd nog zelf uit komen.

Ik merk dat mijn vriendengroep er veel moeite heeft om er mee om te gaan.

Zo ging het bij mij uit, en ik zat in zak en as.... goed, sommige hadden hun antwoord wel klaar, maar dat waren maar een paar seconden van pijn verzachting.

Een maat van mij die had en tijd later een vriendin en dat ging op een stuk wat lullige manier uit, en dit had het ook niet meer. Die zag ik bij een avondje stappen zich zelf vol laten lopen en dat ging eventjes écht niet goed, ik heb met hem daar over gesproken en later waren het gelukkig de beruchte week alles en werkelijk alles kut is.

Je moet het zelf doen uiteraard, maar leuke dingen in het vooruitzicht hebben scheelt enorm ipv dat je thuis in zak en as zit. Uiteindelijk moet er meestal toch gewoon tijd overheen gaan voor de wonden kunnen helen.