W&T Wetenschap & Technologie
Een plek om te discussiëren over wetenschappelijke onderwerpen, wetenschappelijke problemen, technologische projecten en grootse uitvindingen.
registreer om deze reclame te verbergen
Ik ken de concepten een beetje maar vooral de wiskundige kant is bij mij nog zo onderontwikkeld. Heb zelfs enorme moeite met hilbertruimtes en dergelijke. Dus heb geduld met mequote:Op zaterdag 10 september 2016 11:06 schreef Haushofer het volgende:
Ja, maar de deeltjesfysica geeft voor donkere materie wel een natuurlijke kandidaat, bijvoorbeeld in de vorm van neutralino's in supersymmetrie. SUSY geeft ook een mogelijke verklaring voor het hiërarchieprobleem en finetuning, en dus ook voor de "lage" vacuümenergie (de kosmologische constante, oftewel "donkere energie") die we meten in vergelijking met de enorme luseffecten die je in het standaardmodel ziet opduiken.
Maar misschien moet de verklaring wel heel ergens anders worden gevonden. Donkere energie kan bijvoorbeeld volgens Verlinde met een entropische notie van zwaartekracht worden "verklaard".
ben puur een toekijker.Maar goed, supersymmetrie zou dus wel oplossingen leveren alleen is supersymmetrie zelf nog niet aangetoond. Mocht dat idee dus wegvallen zoals bij was gebeurd met de higgs dan hebben we andere verklaringen nodig?
Question authorities, fuck religion, educate yourself, Viva el individualismo!
There's only one way of life, and that's your own!
There's only one way of life, and that's your own!
Ja. De vraag hier is of het de theorie is die aangepast moet worden, of dat de waarneming onvolledig is. Maar het idee dat er nog veel meer soorten deeltjes zijn die we nog niet hebben ontdekt, lijkt me heel natuurlijk. Ook vanuit het standaardmodel leidt "natuurlijk denken" tot de conclusie dat er voorbij het standaardmodel nieuwe deeltjes en mechanismen zijn te vinden. Denk aan het hiërarchieprobleem, finetuning en unificatie.
En die zouden dan allemaal in de hogere energie regionen zitten?
Question authorities, fuck religion, educate yourself, Viva el individualismo!
There's only one way of life, and that's your own!
There's only one way of life, and that's your own!
registreer om deze reclame te verbergen
Ja,natuurlijkergewijs verwacht je nieuwe fenomenen rond de TeV schaal.quote:
En die zouden dan allemaal in de hogere energie regionen zitten?
Is het niet zo dat er met de LHC en toekomstige opvolgers, nieuwe deeltjes gaan gevonden worden tot men het niveau van het meest energieke dat kan gebeuren in het universum haalt? Komt de energie die nu in de LHC voor botsingen word gebruikt al in de buurt van echte kosmische gebeurtenissen?
Nee, bij lange na niet. Volgens mij worden er in kosmische straling deeltjes gevonden met energieën die -tig keer (denk aan miljarden, triljoenen oid) hoger zijn.quote:
Is het niet zo dat er met de LHC en toekomstige opvolgers, nieuwe deeltjes gaan gevonden worden tot men het niveau van het meest energieke dat kan gebeuren in het universum haalt? Komt de energie die nu in de LHC voor botsingen word gebruikt al in de buurt van echte kosmische gebeurtenissen?
registreer om deze reclame te verbergen
CERN gebruikt robots voor inspectie Large Hadron ColliderCERN heeft voor de deeltjesbotser Large Hadron Collider een robotsysteem gebouwd waarmee inspecties aan de systemen zijn uit te voeren. Een soort lightrailsysteem met allerlei apparatuur aan boord doet onderzoeken in de 27 kilometer lange buis.
Het robotsysteem draagt de naam TIM, dat staat voor Train Inspection Monorail. TIM hangt aan het plafond en rijdt als een soort treintje door de buis van de LHC heen, met een maximale snelheid van 6 kilometer per uur. Volgens CERN kan TIM onder andere visuele inspecties aan de buis uitvoeren, maar kan het ook het zuurstofniveau, beschikbare bandbreedte en de temperatuur meten. Tevens is het mogelijk om als een soort treintje meerdere wagonnetjes mee te nemen door de buis. In een video wordt getoond hoe de robottrein zijn werk doet.
CERN heeft inmiddels twee TIM-units tot haar beschikking voor het uitvoeren van inspecties. Het voordeel van het robotsysteem is dat er in real-time inspecties uitgevoerd kunnen worden in de tunnelbuis waar de LHC deeltjes versnelt. Dat zorgt ervoor dat er minder handmatige inspecties uitgevoerd hoeven worden, ook omdat TIM afbeeldingen en infraroodmetingen door kan sturen.
Americans think 100 years is a long time,
Europeans think 100 miles is a long way.
Europeans think 100 miles is a long way.
Wat is het toch een enorm complexe en bizarre machine, staat volgens mij echt aan de top samen met de Space Shuttle, Apollo Programma en ITER kern reactor kwa vernuftigheid.
Ga zo door CERN!
Ga zo door CERN!
America went from a round Earth to a round Moon. Deal with it.
21-12-2016
Wetenschappers van CERN doen belangwekkende oerknalontdekking
Antimaterie:Een zoektocht van 20 jaar naar een methode om antimaterie te analyseren is voorbij. Daarmee hebben wetenschappers een grote stap gezet op weg naar een volledig begrip van de oerknal en het ontstaan van het heelal.
Een team wetenschappers van CERN is er voor het eerst ooit in geslaagd om antimaterie door te lichten en zo een concrete, spectroscopische meting uit te voeren van niets minder dan het fundament van het heelal.
Antimaterie is volgens de natuurkunde een voorwaarde voor de oerknal, want zonder antimaterie kan een oneindig heelal vol materie niet uit het niets zijn ontstaan.
Zonder antimaterie zouden we niet bestaan
De oerknaltheorie is tot dusver onmogelijk te bewijzen.
Als alle materie in het heelal uit het niets ontstaan is, moet er precies evenveel antimaterie bestaan. In principe moet er een anti-atoom zijn voor elk atoom in het hele heelal.
Tot nu toe had alleen niemand enig idee waar al deze antimaterie zich bevindt, maar als de elementaire theorieën over het heelal steek houden, moét het wel bestaan, en de eigenschappen van de anti-atomen moeten tegengesteld zijn aan die van de bekende atomen.
Revolutionaire analyse stelt niet teleur
En hier komen de zojuist gepubliceerde resultaten van een spectroscopische analyse van anti-waterstof door het ALPHA-project van CERN om het hoekje kijken.
Antiwaterstof is de antimaterie van het eenvoudigste atoom, waterstof, en waar waterstof uit één elektron en één proton bestaat, bestaat antiwaterstof uit één positron en één antiproton.
Uit de resultaten, die beschreven zijn in het toonaangevende wetenschappelijke tijdschrift Nature, blijkt dat antiwaterstof zich precies zo lijkt te gedragen als waterstof. Die conclusie steunt de bestaande natuurkundemodellen.
Het hoogtepunt van 20 jaar onderzoek
Wetenschappers kennen antiwaterstof al sinds 1990, maar tot nu toe was het grote probleem van het onderzoek naar antimaterie dat materie en antimaterie onder geen beding samen kunnen bestaan.
Als ze bij elkaar komen, heffen ze elkaar meteen op en worden ze beide omgezet in pure energie.
Daarom was het analyseren en observeren van antimaterie al 20 jaar een belangrijk, maar naar het leek onhaalbaar doel van natuurkundigen.
'Dit betekent dat we ons nu kunnen richten op het uitwerken van concrete methoden om antimaterie nauwkeurig te kunnen meten. Dit is een mijlpaal, het is het voorlopige hoogtepunt van 20 jaar keihard werk binnen dit vakgebied,' aldus professor Jeffrey Hangst van de Deense universiteit van Aarhus, die de ALPHA-groep van CERN leidt
(wibnet.nl)
Wetenschappers van CERN doen belangwekkende oerknalontdekking
Antimaterie:Een zoektocht van 20 jaar naar een methode om antimaterie te analyseren is voorbij. Daarmee hebben wetenschappers een grote stap gezet op weg naar een volledig begrip van de oerknal en het ontstaan van het heelal.
Een team wetenschappers van CERN is er voor het eerst ooit in geslaagd om antimaterie door te lichten en zo een concrete, spectroscopische meting uit te voeren van niets minder dan het fundament van het heelal.
Antimaterie is volgens de natuurkunde een voorwaarde voor de oerknal, want zonder antimaterie kan een oneindig heelal vol materie niet uit het niets zijn ontstaan.
Zonder antimaterie zouden we niet bestaan
De oerknaltheorie is tot dusver onmogelijk te bewijzen.
Als alle materie in het heelal uit het niets ontstaan is, moet er precies evenveel antimaterie bestaan. In principe moet er een anti-atoom zijn voor elk atoom in het hele heelal.
Tot nu toe had alleen niemand enig idee waar al deze antimaterie zich bevindt, maar als de elementaire theorieën over het heelal steek houden, moét het wel bestaan, en de eigenschappen van de anti-atomen moeten tegengesteld zijn aan die van de bekende atomen.
Revolutionaire analyse stelt niet teleur
En hier komen de zojuist gepubliceerde resultaten van een spectroscopische analyse van anti-waterstof door het ALPHA-project van CERN om het hoekje kijken.
Antiwaterstof is de antimaterie van het eenvoudigste atoom, waterstof, en waar waterstof uit één elektron en één proton bestaat, bestaat antiwaterstof uit één positron en één antiproton.
Uit de resultaten, die beschreven zijn in het toonaangevende wetenschappelijke tijdschrift Nature, blijkt dat antiwaterstof zich precies zo lijkt te gedragen als waterstof. Die conclusie steunt de bestaande natuurkundemodellen.
Het hoogtepunt van 20 jaar onderzoek
Wetenschappers kennen antiwaterstof al sinds 1990, maar tot nu toe was het grote probleem van het onderzoek naar antimaterie dat materie en antimaterie onder geen beding samen kunnen bestaan.
Als ze bij elkaar komen, heffen ze elkaar meteen op en worden ze beide omgezet in pure energie.
Daarom was het analyseren en observeren van antimaterie al 20 jaar een belangrijk, maar naar het leek onhaalbaar doel van natuurkundigen.
'Dit betekent dat we ons nu kunnen richten op het uitwerken van concrete methoden om antimaterie nauwkeurig te kunnen meten. Dit is een mijlpaal, het is het voorlopige hoogtepunt van 20 jaar keihard werk binnen dit vakgebied,' aldus professor Jeffrey Hangst van de Deense universiteit van Aarhus, die de ALPHA-groep van CERN leidt
(wibnet.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
Zou dit niet moeten zijn alleen in een ongelijke verhouding (of eigenschappen) tussen antimaterie en materie kan materie in het heelal aanwezig zijn? Anders zou alle antimaterie en materie toch tegen elkaar wegvallen?quote:Antimaterie is volgens de natuurkunde een voorwaarde voor de oerknal, want zonder antimaterie kan een oneindig heelal vol materie niet uit het niets zijn ontstaan.
Question authorities, fuck religion, educate yourself, Viva el individualismo!
There's only one way of life, and that's your own!
There's only one way of life, and that's your own!
Ik heb dat nooit zo gesnapt. Beredenerend vanuit de wet van behoud van energie: als er energie vrij komt bij het opheffen van materie door antimaterie, wanneer is die energie er dan in gekomen?quote:Als ze bij elkaar komen, heffen ze elkaar meteen op en worden ze beide omgezet in pure energie.
Er wordt gezegd dat de oerknal niets anders was dan dat er een niets was dat uit evenwicht is geraakt, en dus opgedeeld werd in een iets en een anti-iets. Maar blijkbaar was er energie aan toegevoerd, is die energie opgeslagen in de deeltjes en anti-deeltjes, en komt die energie weer vrij bij het opheffen van die deeltjes en anti-deeltjes.
Ik bedoel: als we het moment vlak voor de oerknal as nulpunt nemen, waarbij all materie en anti-materie zich in één punt zonder massa, omvang, en zelfs zonder energie bevond, dan is het raar dat er energie vrijkomt wanneer materie en anti-materie elkaar opheffen.
Ik zou juist verwachten dat het energie wegneemt uit het universum.
Zou het kunnen zijn dat energie eigenlijk gepolariseerd is, en dat wij de ene polarisatie van energie niet kunnen onderscheiden van de andere polarisatie van energie omdat we niet weten hoe we de polarisatie moeten meten?
Ik vind dit eigenlijk een interessante gedachte.
Stel dat energie een polarisatie heeft, en dat wij die polarisatie leren te beheersen. Geen idee waar dat naar toe zal gaan, maar het zal een heleboel nieuwe deuren openen.
Nee, ik denk het niet. Want ze moeten blijkbaar in elkaars buurt zijn om elkaar op te heffen.quote:
[..]
Zou dit niet moeten zijn alleen in een ongelijke verhouding (of eigenschappen) tussen antimaterie en materie kan materie in het heelal aanwezig zijn? Anders zou alle antimaterie en materie toch tegen elkaar wegvallen?
En ik zou het interessant vinden om te weten hoe dicht materie en anti-materie elkaar kunnen naderen voordat ze elkaar opheffen.
Is er een soort magneetwerking/gravitatiewerking? Dwz. dat er een onderlinge aantrekkingskracht is die kwadratisch met de afstand afneemt?
Misschien moeten ze wel heel precies op elkaar 'afgeschoten' worden voordat ze elkaar opheffen.
Een aanrader mocht een keer tijd hebben om te kijken.quote:
[..]
Ik heb dat nooit zo gesnapt. Beredenerend vanuit de wet van behoud van energie: als er energie vrij komt bij het opheffen van materie door antimaterie, wanneer is die energie er dan in gekomen?
Er wordt gezegd dat de oerknal niets anders was dan dat er een niets was dat uit evenwicht is geraakt, en dus opgedeeld werd in een iets en een anti-iets. Maar blijkbaar was er energie aan toegevoerd, is die energie opgeslagen in de deeltjes en anti-deeltjes, en komt die energie weer vrij bij het opheffen van die deeltjes en anti-deeltjes.
Ik bedoel: als we het moment vlak voor de oerknal as nulpunt nemen, waarbij all materie en anti-materie zich in één punt zonder massa, omvang, en zelfs zonder energie bevond, dan is het raar dat er energie vrijkomt wanneer materie en anti-materie elkaar opheffen.
Ik zou juist verwachten dat het energie wegneemt uit het universum.
Zou het kunnen zijn dat energie eigenlijk gepolariseerd is, en dat wij de ene polarisatie van energie niet kunnen onderscheiden van de andere polarisatie van energie omdat we niet weten hoe we de polarisatie moeten meten?
Ik vind dit eigenlijk een interessante gedachte.
Stel dat energie een polarisatie heeft, en dat wij die polarisatie leren te beheersen. Geen idee waar dat naar toe zal gaan, maar het zal een heleboel nieuwe deuren openen.
Vergeet niet te liken en te abonneren op mijn vlog:
https://youtu.be/oavMtUWDBTM?t=25s
https://youtu.be/oavMtUWDBTM?t=25s
Dat stukje is nogal vaag. De vraag is wat voor asymmetrie de voorkeur heeft gegeven aan materie ipv antimaterie kort na de oerknal.quote:
[..]
Zou dit niet moeten zijn alleen in een ongelijke verhouding (of eigenschappen) tussen antimaterie en materie kan materie in het heelal aanwezig zijn? Anders zou alle antimaterie en materie toch tegen elkaar wegvallen?
Relativistisch gezien is massa een vorm van energie, en heb je niet meer afzonderlijke behoudswetten voor energie en massa zoals in de Newtonse natuurkunde.quote:
[..]
Ik heb dat nooit zo gesnapt. Beredenerend vanuit de wet van behoud van energie: als er energie vrij komt bij het opheffen van materie door antimaterie, wanneer is die energie er dan in gekomen?
Er wordt gezegd dat de oerknal niets anders was dan dat er een niets was dat uit evenwicht is geraakt, en dus opgedeeld werd in een iets en een anti-iets. Maar blijkbaar was er energie aan toegevoerd, is die energie opgeslagen in de deeltjes en anti-deeltjes, en komt die energie weer vrij bij het opheffen van die deeltjes en anti-deeltjes.
Ik bedoel: als we het moment vlak voor de oerknal as nulpunt nemen, waarbij all materie en anti-materie zich in één punt zonder massa, omvang, en zelfs zonder energie bevond, dan is het raar dat er energie vrijkomt wanneer materie en anti-materie elkaar opheffen.
Ik zou juist verwachten dat het energie wegneemt uit het universum.
Zou het kunnen zijn dat energie eigenlijk gepolariseerd is, en dat wij de ene polarisatie van energie niet kunnen onderscheiden van de andere polarisatie van energie omdat we niet weten hoe we de polarisatie moeten meten?
Ik vind dit eigenlijk een interessante gedachte.
Stel dat energie een polarisatie heeft, en dat wij die polarisatie leren te beheersen. Geen idee waar dat naar toe zal gaan, maar het zal een heleboel nieuwe deuren openen.
08-02-2017
LHC ziet hoe materie en antimaterie zich misdragen bij vervallend deeltje
Voor het eerst hebben fysici een glimp opgevangen van gedragsverschillen tussen materie en antimaterie. Als hun bevinding bevestigd wordt, verklaart dat waarom in het universum veel meer materie voorkomt dan antimaterie.
Een botsing in het LHCb experiment, waarbij diverse deeltjes ontstaan. Beeld: CERN/LHCb
Fysici denken dat bij de oerknal evenveel materie als antimaterie ontstond. Maar deze tegengestelde deeltjes annihileren tot een plof energie als ze elkaar tegenkomen. Ze zouden elkaar dus al lang geleden vernietigd hebben.Dat zien we echter niet. Vandaag de dag komt in het universum vooral materie voor, iets dat onherroepelijk betekent dat sommige natuurkundige mechanismen een voorkeur hebben voor materie ten opzichte van antimaterie. ‘We zien geen antimaterie in het heelal’, zegt Nicola Neri van het Istituto Nazionale di Fisica Nucleare in Milaan. ‘Dit is een van de grote raadsels die we willen oplossen.’
De veronderstelling dat materie zich helemaal hetzelfde gedraagt als antimaterie, staat in de fysica ook wel bekend als CP-symmetrie. Als die symmetrie niet altijd opgaat, verklaart dat waarom het heelal toch tjokvol materie zit. Eerdere experimenten toonden aan dat CP-symmetrie geschonden wordt door deeltjes genaamd mesonen, die bestaan uit een quark en een antiquark. Deze bevindingen leverden twee nobelprijzen op, een in 1980 en een in 2008.
Maar dat was niet genoeg. ‘De bronnen die we tot nu toe gevonden hebben, schenden de CP-symmetrie niet voldoende om de enorme onbalans in het heelal te verklaren’, zegt Neri.
Het LHCb experiment bij CERN. Beeld: Maximilien Brice/CERN.
.
Nu ook bij baryonen
Nu heeft Neri samen met zijn collega’s van het LHCb-experiment aan Cern gekeken naar baryonen, een deeltjessoort waaronder ook neutronen en protonen vallen. Bij hun onderzoek keken de fysici naar verschillen in het verval van een bepaald type zware baryonen en hun antimateriële tegenhangers. En ze hadden geluk. De deeltjes vervielen op een manier die CP-symmetrie lijkt te schenden. ‘Het bijzondere aan deze metingen is dat de CP-schending voor het eerst bij baryonen gezien is’, zegt deeltjesfysicus Marcel Merk. Merk is verbonden aan het onderzoeksinstituut Nikhef in Amsterdam, en betrokken bij het LHCb-experiment. ‘Alle CP-schending die we tot nu toe hadden gezien, was bij mesonen.’
‘We hadden niet verwacht dat we zo’n grote signaalopbrengst konden hebben’, zegt Neri, die het resultaat van hem en zijn collega’s opschreef in het vakblad Nature Physics. ‘Dat was een leuke verrassing.’
Weinig kans
Het verval dat CP-symmetrie leek te schenden had in het experiment een statistische significantie van 3,3 sigma. Dat betekent dat hetzelfde signaal slechts eens in de duizend keer door toeval zal ontstaan. Deeltjesfysici noemen een meting echter pas een ontdekking als de kans om het signaal toevallig te maken kleiner is dan een op een miljoen (5 sigma). Het huidige resultaat is daarom slechts een aanwijzing dat er iets vreemds aan de hand is.
Sinds de LHC op een hoger vermogen draait is deze nog meer data aan het verzamelen. ‘Het zal nog zeker een jaar duren voordat er genoeg data is om verder te gaan met het bestuderen van CP-schending deze deeltjes’, zegt Merk. ‘Pas dan weten we zeker of we kunnen spreken van een ontdekking of dat er toch geen CP-schending plaatsvindt bij deze deeltjes.’
‘Het is een belangrijke meting’, zegt David MacFarlane van het SLAC National Accelerator Laboratory in Menlo Park, die deel uitmaakte van de onderzoeksgroep die de CP-schending in mesonen mat. ‘Op hoe meer plekken we CP-schending zien, hoe meer kans we hebben om te begrijpen of het standaardmodel correct is of dat andere oorzaken een rol spelen.’
(newscientist.nl)
LHC ziet hoe materie en antimaterie zich misdragen bij vervallend deeltje
Voor het eerst hebben fysici een glimp opgevangen van gedragsverschillen tussen materie en antimaterie. Als hun bevinding bevestigd wordt, verklaart dat waarom in het universum veel meer materie voorkomt dan antimaterie.
Een botsing in het LHCb experiment, waarbij diverse deeltjes ontstaan. Beeld: CERN/LHCb
Fysici denken dat bij de oerknal evenveel materie als antimaterie ontstond. Maar deze tegengestelde deeltjes annihileren tot een plof energie als ze elkaar tegenkomen. Ze zouden elkaar dus al lang geleden vernietigd hebben.Dat zien we echter niet. Vandaag de dag komt in het universum vooral materie voor, iets dat onherroepelijk betekent dat sommige natuurkundige mechanismen een voorkeur hebben voor materie ten opzichte van antimaterie. ‘We zien geen antimaterie in het heelal’, zegt Nicola Neri van het Istituto Nazionale di Fisica Nucleare in Milaan. ‘Dit is een van de grote raadsels die we willen oplossen.’
De veronderstelling dat materie zich helemaal hetzelfde gedraagt als antimaterie, staat in de fysica ook wel bekend als CP-symmetrie. Als die symmetrie niet altijd opgaat, verklaart dat waarom het heelal toch tjokvol materie zit. Eerdere experimenten toonden aan dat CP-symmetrie geschonden wordt door deeltjes genaamd mesonen, die bestaan uit een quark en een antiquark. Deze bevindingen leverden twee nobelprijzen op, een in 1980 en een in 2008.
Maar dat was niet genoeg. ‘De bronnen die we tot nu toe gevonden hebben, schenden de CP-symmetrie niet voldoende om de enorme onbalans in het heelal te verklaren’, zegt Neri.
Het LHCb experiment bij CERN. Beeld: Maximilien Brice/CERN.
.
Nu ook bij baryonen
Nu heeft Neri samen met zijn collega’s van het LHCb-experiment aan Cern gekeken naar baryonen, een deeltjessoort waaronder ook neutronen en protonen vallen. Bij hun onderzoek keken de fysici naar verschillen in het verval van een bepaald type zware baryonen en hun antimateriële tegenhangers. En ze hadden geluk. De deeltjes vervielen op een manier die CP-symmetrie lijkt te schenden. ‘Het bijzondere aan deze metingen is dat de CP-schending voor het eerst bij baryonen gezien is’, zegt deeltjesfysicus Marcel Merk. Merk is verbonden aan het onderzoeksinstituut Nikhef in Amsterdam, en betrokken bij het LHCb-experiment. ‘Alle CP-schending die we tot nu toe hadden gezien, was bij mesonen.’
‘We hadden niet verwacht dat we zo’n grote signaalopbrengst konden hebben’, zegt Neri, die het resultaat van hem en zijn collega’s opschreef in het vakblad Nature Physics. ‘Dat was een leuke verrassing.’
Weinig kans
Het verval dat CP-symmetrie leek te schenden had in het experiment een statistische significantie van 3,3 sigma. Dat betekent dat hetzelfde signaal slechts eens in de duizend keer door toeval zal ontstaan. Deeltjesfysici noemen een meting echter pas een ontdekking als de kans om het signaal toevallig te maken kleiner is dan een op een miljoen (5 sigma). Het huidige resultaat is daarom slechts een aanwijzing dat er iets vreemds aan de hand is.
Sinds de LHC op een hoger vermogen draait is deze nog meer data aan het verzamelen. ‘Het zal nog zeker een jaar duren voordat er genoeg data is om verder te gaan met het bestuderen van CP-schending deze deeltjes’, zegt Merk. ‘Pas dan weten we zeker of we kunnen spreken van een ontdekking of dat er toch geen CP-schending plaatsvindt bij deze deeltjes.’
‘Het is een belangrijke meting’, zegt David MacFarlane van het SLAC National Accelerator Laboratory in Menlo Park, die deel uitmaakte van de onderzoeksgroep die de CP-schending in mesonen mat. ‘Op hoe meer plekken we CP-schending zien, hoe meer kans we hebben om te begrijpen of het standaardmodel correct is of dat andere oorzaken een rol spelen.’
(newscientist.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
De LHC blijkt toch wel weer zijn geld op te brengen, benieuwd of er nu een volledige verklaring uit gaat komen.
Question authorities, fuck religion, educate yourself, Viva el individualismo!
There's only one way of life, and that's your own!
There's only one way of life, and that's your own!
Interessant punt in het verhaal van James Beacham is dat de gravitatie zo zwak is omdat deze in meer dan drie dimensies werkzaam zou kunnen zijn.
Wij als drie dimensionale wezens kunnen ook maar drie dimensies waarnemen, maar hoe zou de wereld er uit zien als we gingen waarnemen in dimensies 1, 2 en 4 of voor mijn part in de dimensies 2, 3 en 4 ?
Zien we dan ook een andere kant van de zwaartekracht met andere eigenschappen?
Wij als drie dimensionale wezens kunnen ook maar drie dimensies waarnemen, maar hoe zou de wereld er uit zien als we gingen waarnemen in dimensies 1, 2 en 4 of voor mijn part in de dimensies 2, 3 en 4 ?
Zien we dan ook een andere kant van de zwaartekracht met andere eigenschappen?
goede vraagquote:
Interessant punt in het verhaal van James Beacham is dat de gravitatie zo zwak is omdat deze in meer dan drie dimensies werkzaam zou kunnen zijn.
Wij als drie dimensionale wezens kunnen ook maar drie dimensies waarnemen, maar hoe zou de wereld er uit zien als we gingen waarnemen in dimensies 1, 2 en 4 of voor mijn part in de dimensies 2, 3 en 4 ?
Zien we dan ook een andere kant van de zwaartekracht met andere eigenschappen?
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
28-02-2017
Deeltjesversneller in Genève ondergaat harttransplantatie
© afp.
Wetenschappers en ingenieurs zijn vandaag begonnen het hart te vervangen van de gigantische deeltjesversneller die België een Nobelprijs heeft opgeleverd, zo heeft het Centrum voor Nucleair Onderzoek (CERN) zelf bekendgemaakt.
De deeltjesversneller LHC ("Large Hadron Collider") is 27 km lang en bevindt zich ter hoogte van Genève honderd meter onder de grond. Eén van de belangrijkste detectoren is de CMS en het hart daarvan is de zogenaamde pixel detector. Die wordt nu omgewisseld en die operatie geldt - net zoals de hele machine - als bijzonder complex.
De "harttransplantatie" maak de weg vrij voor een nieuwe "run" van de LHC. Die moet eigenschappen van het Standaard Model preciseren, met inbegrip van de eigenschappen van het Higgsboson dat in 2012 met de LHC is ontdekt. Het bestaan van het elementaire deeltje, dat het Standaard Model omtrent het wezen van de materie doet kloppen, was vijftig jaar daarvoor gepostuleerd door de Schot Peter Higgs en de Belgen François Englert en Robert Brout. De vondst leverde de eerste twee de Nobelprijs voor Fysica op. (Brout overleed daarvoor).
(HLN)
Deeltjesversneller in Genève ondergaat harttransplantatie
© afp.
Wetenschappers en ingenieurs zijn vandaag begonnen het hart te vervangen van de gigantische deeltjesversneller die België een Nobelprijs heeft opgeleverd, zo heeft het Centrum voor Nucleair Onderzoek (CERN) zelf bekendgemaakt.
De deeltjesversneller LHC ("Large Hadron Collider") is 27 km lang en bevindt zich ter hoogte van Genève honderd meter onder de grond. Eén van de belangrijkste detectoren is de CMS en het hart daarvan is de zogenaamde pixel detector. Die wordt nu omgewisseld en die operatie geldt - net zoals de hele machine - als bijzonder complex.
De "harttransplantatie" maak de weg vrij voor een nieuwe "run" van de LHC. Die moet eigenschappen van het Standaard Model preciseren, met inbegrip van de eigenschappen van het Higgsboson dat in 2012 met de LHC is ontdekt. Het bestaan van het elementaire deeltje, dat het Standaard Model omtrent het wezen van de materie doet kloppen, was vijftig jaar daarvoor gepostuleerd door de Schot Peter Higgs en de Belgen François Englert en Robert Brout. De vondst leverde de eerste twee de Nobelprijs voor Fysica op. (Brout overleed daarvoor).
(HLN)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
19-04-2017
CERN zet hele natuurkunde op zijn kop
Hoe zit ons universum in elkaar? Om die vraag te beantwoorden, heeft de mensheid natuurkunde bedacht; regels die bijvoorbeeld verklaren waarom atomen aan elkaar blijven plakken om de aarde te vormen. Maar al sinds het begin van deze wetenschap bestaat het vermoeden dat we niet alles weten, dat er krachten aan het werk zijn die we niet goed kunnen waarnemen. Nu is een van die krachten voor het eerst geobserveerd.
Dat gebeurde bij CERN, het onderzoeksinstituut in Zwitserland waar een enorme deeltjesversneller is gebouwd. Eerder werd daar het bestaan van een andere mysterieuze natuurkracht aangetoond, het Higgs Boson. Wat nu is gevonden, is minstens zo spectaculair.
Bij CERN worden subatomaire deeltjes met enorme kracht tegen elkaar aan geslingerd. Daarbij komen ongekende krachten vrij, die de natuurkundigen meten. Het is de enige plek waar we zo’n kracht onder gecontroleerde omstandigheden kunnen meemaken. Bij een recent experiment hebben de onderzoekers in Zwitserland specifiek gekeken naar wat er gebeurt als mesonen botsen, subatomaire deeltjes.
Als dat gebeurt, vallen mesonen uit elkaar in twee andere soorten deeltjes: muonen en elektronen. Je zou verwachten dat van beide nieuwe deeltjes evenveel worden geproduceerd, maar tijdens de experimenten zagen de medewerkers van CERN dat er een derde meer elektronen ontstond. En dat is groot nieuws, aangezien er dus een kracht aan het werk is die er voor zorgt dat de verdeling niet 50-50 is. Een kracht die wij nog niet kennen.
Dat zet de hele natuurkunde op zijn kop, aangezien iedere kracht weer effect heeft op andere krachten in het universum. Wellicht helpt deze nieuwe vinding om zaken te verklaren die tot nu toe niet in het standaard model van de natuurkunde pasten, zoals kwantumeffecten, zwaartekracht of donkere materie. Maar voor het zover is, moeten nieuwe metingen worden gedaan.
CERN is namelijk ‘slechts’ 99 procent zeker van wat ze hebben waargenomen. Dat lijkt veel, maar het instituut zelf heeft 99,8 procent als norm. Dus zullen de deeltjes binnenkort weer op elkaar knallen in de hoop hetzelfde effect nog een paar keer waar te nemen.
(faqt.nl)
CERN zet hele natuurkunde op zijn kop
Hoe zit ons universum in elkaar? Om die vraag te beantwoorden, heeft de mensheid natuurkunde bedacht; regels die bijvoorbeeld verklaren waarom atomen aan elkaar blijven plakken om de aarde te vormen. Maar al sinds het begin van deze wetenschap bestaat het vermoeden dat we niet alles weten, dat er krachten aan het werk zijn die we niet goed kunnen waarnemen. Nu is een van die krachten voor het eerst geobserveerd.
Dat gebeurde bij CERN, het onderzoeksinstituut in Zwitserland waar een enorme deeltjesversneller is gebouwd. Eerder werd daar het bestaan van een andere mysterieuze natuurkracht aangetoond, het Higgs Boson. Wat nu is gevonden, is minstens zo spectaculair.
Bij CERN worden subatomaire deeltjes met enorme kracht tegen elkaar aan geslingerd. Daarbij komen ongekende krachten vrij, die de natuurkundigen meten. Het is de enige plek waar we zo’n kracht onder gecontroleerde omstandigheden kunnen meemaken. Bij een recent experiment hebben de onderzoekers in Zwitserland specifiek gekeken naar wat er gebeurt als mesonen botsen, subatomaire deeltjes.
Als dat gebeurt, vallen mesonen uit elkaar in twee andere soorten deeltjes: muonen en elektronen. Je zou verwachten dat van beide nieuwe deeltjes evenveel worden geproduceerd, maar tijdens de experimenten zagen de medewerkers van CERN dat er een derde meer elektronen ontstond. En dat is groot nieuws, aangezien er dus een kracht aan het werk is die er voor zorgt dat de verdeling niet 50-50 is. Een kracht die wij nog niet kennen.
Dat zet de hele natuurkunde op zijn kop, aangezien iedere kracht weer effect heeft op andere krachten in het universum. Wellicht helpt deze nieuwe vinding om zaken te verklaren die tot nu toe niet in het standaard model van de natuurkunde pasten, zoals kwantumeffecten, zwaartekracht of donkere materie. Maar voor het zover is, moeten nieuwe metingen worden gedaan.
CERN is namelijk ‘slechts’ 99 procent zeker van wat ze hebben waargenomen. Dat lijkt veel, maar het instituut zelf heeft 99,8 procent als norm. Dus zullen de deeltjes binnenkort weer op elkaar knallen in de hoop hetzelfde effect nog een paar keer waar te nemen.
(faqt.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
23-05-2017
Deeltjesversneller CERN draait weer op volle toeren
© epa.
Na een aanloopfase van meedere weken die zelf een einde had gemaakt aan een maandenlange pauze om op te waarderen, draait de gigantische deeltjesversneller (LHC) van het Europees Centrum voor Nucleair Onderzoek weer op volle toeren. Dat heeft het CERN in Genève bekendgemaakt, eraan toevoegend dat de eerste data van de nieuwe "run" zijn verworven.
Natuurwetenschappers zijn met de LHC op zoek naar eén van de grootste raadsels uit de fysica: zij willen donkere materie produceren. Daaruit bestaat het leeuwendeel van het universum.
Om dit uit te vlooien worden in de meest complexe machine die de mens ooit heeft gebouwd miljarden protonen met elkaar aan bijna lichtsnelheid in botsing gebracht. Binnen enkele weken zullen er meer dan een miljard botsingen per seconde zijn, maakt het CERN zich sterk.
Of er inderdaad donkere materie ontstaat zullen de wetenschappers pas maanden later weten.
Twee experimenten met de LHC hebben de Belg François Englert in 2013 een Nobelprijs voor Fysica opgeleverd. Samen met zijn landgenoot Robert Brout en de Schot Peter Higgs had hij immers het bestaan van het elementaire deeltje Higgsboson voorspeld. Het Atlas- en CME-experiment bevestigde dit postulaat dat meteen het sluitstuk is van het Standaardmodel omtrent het wezen van de materie.
Dankzij de nieuwe "run" van de deeltjesversneller hopen wetenschappers nu meer te leren over de kenmerken van dit 'Godsdeeltje'.
De vorsers reikhalzen er ook naar nieuwe deeltje te vinden, zoals deze die door de theorie van de supersymmetrie worden voorspeld. Die kunnen trouwens deel uitmaken van de mysterieuze donkere materie. Een ander experiment wil uitmaken waarom antimaterie nagenoeg afwezig is in het universum, in tegenstelling tot materie.
Vorig jaar zijn er in de machine, die haar gelijke in de wereld niet heeft, 6,5 miljoen miljard botsingen geproduceerd.
De deeltjesversneller bevindt zich in een 27 km lange cirkelvormige tunnel, meer dan vijftig meter onder de grond. Hij werd op 10 september 2008 in gebruik genomen.
(HLN)
Deeltjesversneller CERN draait weer op volle toeren
© epa.
Na een aanloopfase van meedere weken die zelf een einde had gemaakt aan een maandenlange pauze om op te waarderen, draait de gigantische deeltjesversneller (LHC) van het Europees Centrum voor Nucleair Onderzoek weer op volle toeren. Dat heeft het CERN in Genève bekendgemaakt, eraan toevoegend dat de eerste data van de nieuwe "run" zijn verworven.
Natuurwetenschappers zijn met de LHC op zoek naar eén van de grootste raadsels uit de fysica: zij willen donkere materie produceren. Daaruit bestaat het leeuwendeel van het universum.
Om dit uit te vlooien worden in de meest complexe machine die de mens ooit heeft gebouwd miljarden protonen met elkaar aan bijna lichtsnelheid in botsing gebracht. Binnen enkele weken zullen er meer dan een miljard botsingen per seconde zijn, maakt het CERN zich sterk.
Of er inderdaad donkere materie ontstaat zullen de wetenschappers pas maanden later weten.
Twee experimenten met de LHC hebben de Belg François Englert in 2013 een Nobelprijs voor Fysica opgeleverd. Samen met zijn landgenoot Robert Brout en de Schot Peter Higgs had hij immers het bestaan van het elementaire deeltje Higgsboson voorspeld. Het Atlas- en CME-experiment bevestigde dit postulaat dat meteen het sluitstuk is van het Standaardmodel omtrent het wezen van de materie.
Dankzij de nieuwe "run" van de deeltjesversneller hopen wetenschappers nu meer te leren over de kenmerken van dit 'Godsdeeltje'.
De vorsers reikhalzen er ook naar nieuwe deeltje te vinden, zoals deze die door de theorie van de supersymmetrie worden voorspeld. Die kunnen trouwens deel uitmaken van de mysterieuze donkere materie. Een ander experiment wil uitmaken waarom antimaterie nagenoeg afwezig is in het universum, in tegenstelling tot materie.
Vorig jaar zijn er in de machine, die haar gelijke in de wereld niet heeft, 6,5 miljoen miljard botsingen geproduceerd.
De deeltjesversneller bevindt zich in een 27 km lange cirkelvormige tunnel, meer dan vijftig meter onder de grond. Hij werd op 10 september 2008 in gebruik genomen.
(HLN)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
12-06-2017
Zoektocht naar 'het broertje' van Higgs' levert niks op
Het lijkt erop dat het inflaton – in theorie verantwoordelijk voor de supersnelle uitdijing van het heelal – niet bestaat.
Wanneer we vandaag de dag naar de kosmische achtergrondstraling kijken, komen we voor een raadsel te staan. De kosmische achtergrondstraling – in feite niets anders dan de warmtestraling die kort na de oerknal is uitgezonden – heeft op dit moment een temperatuur van zo’n 2,7 Kelvin en vult het hele universum op een uniforme manier. En dat is gek, zo legt onderzoeker Marcin Chrzaszcz uit. “Wanneer we naar het heelal kijken, dan zijn de fragmenten die zichtbaar zijn in de ene richting zo ver verwijderd van de fragmenten in de andere richting dat licht nog niet voldoende tijd heeft gehad om van het ene fragment naar het andere te reizen. Dus niets wat in één van deze gebieden gebeurd is, kan het andere gebied beïnvloed hebben. Maar waar we ook kijken is de temperatuur van de kosmos vrijwel identiek. Hoe kan het universum zo uniform zijn?”
Uitdijing
Om dat te kunnen verklaren, bedachten onderzoekers een theorie. Deze theorie stelt dat het universum in beginsel heel langzaam uitdijde, waardoor alle delen die we vandaag de dag zien de tijd hadden om de interactie met elkaar aan te gaan en dezelfde temperatuur te verkrijgen. Maar op een gegeven moment vond er in korte tijd een versnelde uitdijing van het heelal plaats. Achter die uitdijing zou een energieveld zitten dat onderzoekers het inflatonveld noemen. Zo’n veld heeft een ‘drager’ en dat is een deeltje dat onderzoekers inflaton noemen. “Lange tijd leek het beroemde Higgs-deeltje een goede kandidaat te zijn voor de inflaton,” vertelt Chrzaszcz. “Maar toen het in 2012 voor het eerst geobserveerd werd in de Europese deeltjesversneller LHC bleek het deeltje te zwaar te zijn.”
Bestaat niet
En dus werd de zoektocht naar het hypothetische inflaton – ook wel lichte inflaton genoemd, vanwege de beperkte massa die het deeltje zou moeten hebben – voortgezet. Maar zonder succes, zo kunnen onderzoekers nu melden. “We kunnen met grote zekerheid zeggen dat het lichte inflaton simpelweg niet bestaat.”
Large Hadron Collider
De onderzoekers baseren die conclusie op experimenten met de Large Hadron Collider. Met het oog op de massa van het inflaton zou je mogen verwachten dat het deeltje opduikt als andere deeltjes – B+mesonen genoemd – in verval raken. “Dus besloten we te kijken naar het verval van mesonen in de data die de LHC in 2011 en 2012 verzamelde,” legt onderzoeker Andrea Mauri uit. Als het lichte inflaton inderdaad zou bestaan, zou het soms op moeten duiken als B+mesonen vervallen en een K+meson en Higgs-deeltje ontstaat. Dat laatstgenoemde deeltje zou dan weer transformeren tot een inflaton. Maar onderzoekers konden in de data van LHC geen spoor van het lichte inflaton vinden. En dus concluderen ze dat het deeltje waarschijnlijk niet bestaan.
Hoe zit het dan? Het lijkt erop dat natuurkundigen moeten gaan overwegen dat het inflaton wellicht een grotere massa heeft dan gedacht of dat het mysterieuze deeltje verschillende varianten kent. Als in de toekomst echter ook die varianten van het deeltje niet gevonden kunnen worden, hebben we pas echt een probleem. Dan komt de versnelde uitdijing van het universum – een theorie die het uniforme karakter van de kosmische achtergrondstraling zo goed verklaart – namelijk werkelijk in het gedrang.
(scientias.nl)
Zoektocht naar 'het broertje' van Higgs' levert niks op
Het lijkt erop dat het inflaton – in theorie verantwoordelijk voor de supersnelle uitdijing van het heelal – niet bestaat.
Wanneer we vandaag de dag naar de kosmische achtergrondstraling kijken, komen we voor een raadsel te staan. De kosmische achtergrondstraling – in feite niets anders dan de warmtestraling die kort na de oerknal is uitgezonden – heeft op dit moment een temperatuur van zo’n 2,7 Kelvin en vult het hele universum op een uniforme manier. En dat is gek, zo legt onderzoeker Marcin Chrzaszcz uit. “Wanneer we naar het heelal kijken, dan zijn de fragmenten die zichtbaar zijn in de ene richting zo ver verwijderd van de fragmenten in de andere richting dat licht nog niet voldoende tijd heeft gehad om van het ene fragment naar het andere te reizen. Dus niets wat in één van deze gebieden gebeurd is, kan het andere gebied beïnvloed hebben. Maar waar we ook kijken is de temperatuur van de kosmos vrijwel identiek. Hoe kan het universum zo uniform zijn?”
Uitdijing
Om dat te kunnen verklaren, bedachten onderzoekers een theorie. Deze theorie stelt dat het universum in beginsel heel langzaam uitdijde, waardoor alle delen die we vandaag de dag zien de tijd hadden om de interactie met elkaar aan te gaan en dezelfde temperatuur te verkrijgen. Maar op een gegeven moment vond er in korte tijd een versnelde uitdijing van het heelal plaats. Achter die uitdijing zou een energieveld zitten dat onderzoekers het inflatonveld noemen. Zo’n veld heeft een ‘drager’ en dat is een deeltje dat onderzoekers inflaton noemen. “Lange tijd leek het beroemde Higgs-deeltje een goede kandidaat te zijn voor de inflaton,” vertelt Chrzaszcz. “Maar toen het in 2012 voor het eerst geobserveerd werd in de Europese deeltjesversneller LHC bleek het deeltje te zwaar te zijn.”
Bestaat niet
En dus werd de zoektocht naar het hypothetische inflaton – ook wel lichte inflaton genoemd, vanwege de beperkte massa die het deeltje zou moeten hebben – voortgezet. Maar zonder succes, zo kunnen onderzoekers nu melden. “We kunnen met grote zekerheid zeggen dat het lichte inflaton simpelweg niet bestaat.”
Large Hadron Collider
De onderzoekers baseren die conclusie op experimenten met de Large Hadron Collider. Met het oog op de massa van het inflaton zou je mogen verwachten dat het deeltje opduikt als andere deeltjes – B+mesonen genoemd – in verval raken. “Dus besloten we te kijken naar het verval van mesonen in de data die de LHC in 2011 en 2012 verzamelde,” legt onderzoeker Andrea Mauri uit. Als het lichte inflaton inderdaad zou bestaan, zou het soms op moeten duiken als B+mesonen vervallen en een K+meson en Higgs-deeltje ontstaat. Dat laatstgenoemde deeltje zou dan weer transformeren tot een inflaton. Maar onderzoekers konden in de data van LHC geen spoor van het lichte inflaton vinden. En dus concluderen ze dat het deeltje waarschijnlijk niet bestaan.
Hoe zit het dan? Het lijkt erop dat natuurkundigen moeten gaan overwegen dat het inflaton wellicht een grotere massa heeft dan gedacht of dat het mysterieuze deeltje verschillende varianten kent. Als in de toekomst echter ook die varianten van het deeltje niet gevonden kunnen worden, hebben we pas echt een probleem. Dan komt de versnelde uitdijing van het universum – een theorie die het uniforme karakter van de kosmische achtergrondstraling zo goed verklaart – namelijk werkelijk in het gedrang.
(scientias.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
|
|
