TKKLPT - 19-09-2015.

quote:

Op maandag 9 november 2015 17:27 schreef Franny_G het volgende:
Eigenlijk is maar een vraag echt relevant, MP, namelijk: wat voor leven wil jij leiden? Het gaat uiteindelijk niet om wat anderen vinden en doen, maar om jou.

Wat ik wil (goedacht, zinvol en nuttig vind) wordt door deze structuur onmogelijk gemaakt. Vandaar mijn klaagzang.

En ik verrek liever dan te capituleren voor dit moderne lijfeigenschap

Aha, als je dat heel zeker weet, dan is het zaak niet te blijven hangen in je klaagzang maar te bedenken wat je dan wel kan doen. Of heb je dat al bedacht? Want daar ben ik wel benieuwd naar. .

Ik heb dat wel bedacht maar het is een moeilijke, onzekere weg die ook fout kan aflopen. Maar er zijn altijd opties, op mijn omgeving kan ik bouwen, buiten 'het systeem' heb ik het in feite heel goed voor elkaar, en waar hebben we het dan eigenlijk over

Net botste mijn vriendin tegen mij op en kreeg ze een snee in haar voet omdat mijn teennagel zo lang is

Haha nee, integendeel. Ik bedoel ermee dat ik nauwe sociale relaties heb die duurzaam zijn, ongeacht mijn streken.

quote:

Op maandag 9 november 2015 17:41 schreef Z het volgende:
Ga nou eerst maar eens wat participeren en je studieschuld afbetalen zou ik zeggen. Participeren kan best leuk zijn.

Ik weet niet of dat nou de toon was die mij als starter enthousiast gemaakt had.

Bij mij is het trouwens andersom, toen ik met het werkende leven begon had ik er volop zin in, maar het is toch allemaal een beetje afgekalfd.

Dat heb ik ook en ik zoek de oplossing daarvoor toch vooral bij mezelf.

quote:

Op maandag 9 november 2015 17:43 schreef Mainport het volgende:

[..]

Wat ik wil (goedacht, zinvol en nuttig vind) wordt door deze structuur onmogelijk gemaakt. Vandaar mijn klaagzang.

En ik verrek liever dan te capituleren voor dit moderne lijfeigenschap

Je moet ook helemaal niet capituleren, je moet het binnen het systeem zo goed mogelijk maken. (of het systeem omver werpen, maar die kans is gering).
Het systeem biedt genoeg mogelijkheden. De HRA in combinatie met het inflatie/lage-rentebeleid van de ECB bijvoorbeeld. Als je maar genoeg leent dan kun je al rijk worden enkel door in een huis te wonen. En dan zijn er nog die heerlijke effecten op de AEX hiervan, in combinatie met een beetje leverage. Genoeg werk te vinden dat best leuk is en waarvoor je je niet al te zeer hoeft in te spannen.
Niet dat ik nu dit systeem an sich wil verdedigen, want dat intereseert me niet. Ik wil alleen laten zien dat er mogelijkheden zijn binnen het systeem.
Hadden we hier een soort Soviet-communisme, dan kon je partijlid worden om zo een Datsja te bemachtigen, ondertussen een beetje handelen op de zwarte markt voor de broodnodige luxe en op COMINSOL-zomerkampen gaan om jonge communistische heldinnen tussen de benen te zitten.
Of de Middeleeuwen. Ook al zo'n kansrijke tijd. Als je een oud stuk hout opgroef en goed verhalen kon verzinnen, dan verkocht je dat voor 3 jaarsalarissen aan de bisschop van Utrecht, als origineel stuk van het kruis van Jezus. En anders viel er aan aflaten en boetedoeningen altijd nog genoeg te verdienen zonder dat je al te moe werd.

Dus ieder systeem biedt wel wat. Is het onze het beste? Dat weet ik niet en dat maakt me ook niet uit. Wat ik wel weet is dat ons systeem mogelijkheden genoeg biedt.

quote:

Op maandag 9 november 2015 19:57 schreef Z het volgende:
Dat heb ik ook en ik zoek de oplossing daarvoor toch vooral bij mezelf.

Een systeem dat volledige overgave eist en verantwoordelijkheid succesvol heeft geïndividualiseerd. Het blijft bijzonder

Het zou wel raar zijn als je het niet bij jezelf zou zoeken, want de oplossing gaat niet vanuit een ander komen. Dat wil niet zeggen dat je niet ook problemen kunt hebben met een systeem op zichzelf. Maar om een systeem te veranderen, moet je revolutionair (kunnen) zijn. Dat is niet voor veel mensen weggelegd. Ik zie mezelf in ieder geval niet zo. Mensen die de wereld willen redden, en systemen omver willen werpen op basis van een alomvattende ideologie, wantrouw ik sowieso.

Ik heb nog steeds zin in wat ik doe (geschiedenis geven) maar de context en het schoolsysteem waarbinnen ik dat dien te doen, beginnen me wel steeds meer tegen de borst te stuiten. En de oplossing zit 'em erin dat ik daar conclusies uit moet trekken. Het is altijd een kwestie van anticiperen en (zoveel mogelijk) je eigen plan trekken. Maar goed, deze strategie hanteerde ik al toen ik een jaar of 15 was, .

Maar waarom is dit systeem dan zo slecht? In vergelijking met welk ander systeem dan? Ik kan empirisch aantonen dat dit systeem aan haar burgers de meeste welvaart en geluk gebracht heeft, de meeste vooruitgang, een relatief eerlijke manier om mee te kunnen doen en ook succes te hebben en nog barmhartige opvang voor diegenen die er niet in passen.
Welk ander systeem heeft dat voor elkaar gekregen? Het zal vast niet perfect zijn, maar het is het beste wat we hebben. Ook iemand van heel eenvoudige komaf en beperkte capaciteiten kan binnen dit systeem een heel eind komen.

Het is denk ik een beetje dit idee, LXIV.

quote:

Op maandag 9 november 2015 22:19 schreef Franny_G het volgende:
Het is denk ik een beetje dit idee, LXIV.

Jiskefet - Debiteuren Crediteuren - Vakantieplannen

Dat heb je toch helemaal zelf in de hand? Je mag zo burgerlijk zijn als ze zelf wil, je mag ook zo anti-burgerlijk zijn als je wil (zolang je dan maar binnen de wet blijft).
Overigens is er helemaal niks verkeerd aan een beetje burgerlijkheid, werken, belasting betalen, stoepje vegen, boodschappen doen voor de oude buurvrouw, kinderen op tijd naar bed brengen. Dat is de rust en stabiliteit die een maatschappij nodig heeft om voort te bestaan.
Maar je kunt ook Djembe gaan spelen in een kraakpand in ruil voor biologische pompoensoep. Dat mag je allemaal zelf weten.

Dat klopt, mijn idee is ook juist dat je dat zelf in de hand hebt.

En als je niet van het individualiseren van succes houdt, dan ga je toch in een klooster of in het leger of een andere institutie waar je heel duidelijk deel uitmaakt van een geheel en zelf nauwelijks verantwoordelijkheid hoeft te dragen. Er zijn nog nooit zoveel mogelijkheden geweest voor het willekeurige enkele individu als nu denk ik. En dan mag je ook nog gewoon overal ter wereld naar toe. Van Noord-korea tot in een stam in Afrika.

Het probleem is dat je niet vrij (zelfsturend) bent omdat je moet participeren, terwijl dat rationeel gezien eventueel niet zou hoeven, of op een heel andere manier althans. Maar die vraag wordt niet gesteld, omdat er nu eenmaal gewerkt moet worden want dat is toch zo heilzaam

We hebben het wel over een wekelijks offer van 40 uur aan de God van de arbeid, het is geen kinnesinne

In after de valse vogelvrijheid van Louis.

quote:

Op maandag 9 november 2015 22:33 schreef Mainport het volgende:
Het probleem is dat je niet vrij (zelfsturend) bent omdat je moet participeren, terwijl dat rationeel gezien eventueel niet zou hoeven, of op een heel andere manier althans. Maar die vraag wordt niet gesteld, omdat er nu eenmaal gewerkt moet worden want dat is toch zo heilzaam

We hebben het wel over een wekelijks offer van 40 uur aan de God van de arbeid, het is geen kinnesinne

Nou ja, je zou er ook voor kunnen kiezen om 'into the wild' helemaal je eigen ding te doen. Maar dan ben je wel meer dan die 40 uur kwijt.

Dat die 40 uur arbitrair is en toevallig overeenkomt met de tijd die we hiervoor hebben (en dus niet met de behoeften die het moet ondersteunen), ben ik geheel met je eens. Had een dag 28 uur, dan werkten we waarschijnlijk 64 uur per week. Ik denk dat als we 22 uur per week gaan werken, we eigenlijk nauwelijks op de welvaart inleveren, en met 12 uur werk niet op ons welzijn.

Er zijn natuurlijk best wel alternatieven, ook in Nederland. Dat je dus niet in het uitkeringssysteem zit (want dan ben je ook afhankelijk), maar ook niet in het reguliere arbeidsproces.

Hoezo wordt die vraag niet gesteld? Denk aan discussies over het basisinkomen. Of zoiets als dit:
http://www.theguardian.co(...)less-quality-of-life

Om maar even iets te noemen. Kritiek op deze manier van leven is al zo oud als de Romantiek, toch?

quote:

Op maandag 9 november 2015 22:12 schreef Franny_G het volgende:

Ik heb nog steeds zin in wat ik doe (geschiedenis geven) maar de context en het schoolsysteem waarbinnen ik dat dien te doen, beginnen me wel steeds meer tegen de borst te stuiten. En de oplossing zit 'em erin dat ik daar conclusies uit moet trekken. Het is altijd een kwestie van anticiperen en (zoveel mogelijk) je eigen plan trekken. Maar goed, deze strategie hanteerde ik al toen ik een jaar of 15 was, .

Ik snap precies wat je bedoelt met het verziekte onderwijssysteem en de nobelheid van lesgeven. En alsnog zoek je de schuld bij jezelf? Dat vind ik nu bijzonder

quote:

Op maandag 9 november 2015 22:39 schreef Franny_G het volgende:
Hoezo wordt die vraag niet gesteld? Denk aan discussies over het basisinkomen. Of zoiets als dit:
http://www.theguardian.co(...)less-quality-of-life

Om maar even iets te noemen. Kritiek op deze manier van leven is al zo oud als de Romantiek, toch?

De vraag wordt gesteld in de rand van het publieke debat maar nauwelijks serieus genomen. Zelfs en vooral bij 'gewone mensen' die er nota bene zelf de dupe van zijn moet je niet aan hun arbeidsethos tornen

Nee, ik zoek niet de schuld bij mezelf. Dat is nu een fraaie calvinistische omdraaiing. Ik neem de consequenties wel voor mijzelf. Ik kan natuurlijk proberen de boel te veranderen, en hopen/afwachten dat de boel op de schop gaat. Dat ga ik op mijn bescheiden manier ook wel proberen. Maar als ik voor mijzelf fijn wil blijven werken, op mijn voorwaarden en op basis van mijn eigen integriteit, dan moet ik het misschien over een andere boeg gaan gooien. Dat bedoel ik met: een eigen plan maken.

Lekker eindeloos compromissen met jezelf sluiten tot er geen greintje van jezelf meer over is. Ik heb het zien gebeuren, het is een sluipmoordenaar, na een paar jaar kijk je af en toe nog meewarig in de spiegel maar dat is het ook, verder ben je morsdood

Achja, gelukkig zijn er genoeg andere voorbeelden. Gisteren dat boekje gelezen over het verjaardagsfeestje van Renate Rubinstein, van Hans Goedkoop. Mooi voorbeeld van iemand die integer wilde zijn, en consequent in haar manier van leven, maar die toch ook gedwongen werd tot compromis om daar vervolgens weer haar weg uit te vinden.