LIT Literatuur, Taal en Kunst
Boekbesprekingen, vragen over schrijvers, je favoriete theaterstuk, de mooiste schilderijen of de beste musea. Een must voor alle liefhebbers van kunst, boeken, theater en taal.
Ilperveld is voor mij nog dichterbij (bij 't Twiske).quote:Op woensdag 14 oktober 2015 15:55 schreef Ringo het volgende:
[..]
Dat is wel ergens in die buurt, ja.
I make it a thing, to glance in window panes and look pleased with myself.
Een collega van mij woont al zijn hele leven in Wormerveer. Die gaat nog op koopavond naar de stad.
He's simple, he's dumb, he's the pilot.
Maar het land daar is prachtig. Kun je er ook fluisterbootjes huren?
He's simple, he's dumb, he's the pilot.
Het nieuwe groene boekje is uit! 
Of moet dat met hoofdletters?
Of moet dat met hoofdletters?
The love you take is equal to the love you make.
Heb je hem nu al uit? Hij is net uit.quote:Op woensdag 14 oktober 2015 16:44 schreef Lienekien het volgende:
Het nieuwe groene boekje is uit!
Of moet dat met hoofdletters?
En mochten we vallen dan is het omhoog. - Krang (uit: Pantani)
My favourite music is the music I haven't yet heard - John Cage
Water: ijskoud de hardste - Gehenna
My favourite music is the music I haven't yet heard - John Cage
Water: ijskoud de hardste - Gehenna
Dan zei ik wel dat ik hem uit had. Dat zei ik niet.quote:
[..]
Heb je hem nu al uit? Hij is net uit.
The love you take is equal to the love you make.
Volgens het Groene Boekje zelf moet het met hoofdletters.
Ik heb het ding zelf al in geen jaren meer open gehad; helemaal vervangen door woordenlijst.org.
Ik heb het ding zelf al in geen jaren meer open gehad; helemaal vervangen door woordenlijst.org.
In een gesprek met een filosofe kwam ik gisteren achter de rationale die iemand het recht geeft om meer te hebben dan een ander.
Een klassieke vraag, met meestal een onbevredigend antwoord.
De stelling werd in een theoretische casus geplaatst, genaamd 'de perfecte gemeenschap'. Voorwaarde was dat ik geen aannames mocht maken over 'de ander', maar slechts de vraag mocht beantwoorden: wat zou ik zelf doen?
Deze restrictie voorkomt speculaties die rationele mythen blijken te zijn. Ik verwacht gedrag bij een ander, dat ik zelf nooit zou hebben. Op basis van deze impliciete aannames worden verkeerde beslissingen gemaakt.
In de perfecte gemeenschap begin ik bij nul en zit ik in een groep mensen. Wat geeft mij het recht om meer te hebben dan een ander? Ten eerste: wil ik in mijn perfecte gemeenschap dat anderen minder hebben dan ik? Misschien niet, maar wat als er schaarste is?
Ik moet nu kiezen tussen verschillende manieren van verdeling: tijd, inzet, nut of zin.
- Mensen die er meer tijd insteken, verdienen meer.
- Mensen die meer inzet hebben, verdienen meer.
- Mensen die nuttiger werk doen, verdienen meer.
- Mensen die zinvoller werk doen, verdienen meer.
Dat heeft de volgende implicaties.
- Als iemand minder zinvol werk doet, bepaal ik dat voor hem.
- Als iemand minder nuttig werk doet, mag hij dus niet doen wat hij zelf goed acht.
- Als iemand minder inzet toont, ga ik uit van volledige (mentale) capaciteiten bij diegene.
- Als iemand er minder tijd insteekt, ga ik er vanuit dat al het werk evenveel tijd kost.
Elke verdeling heeft zijn onrechtvaardigheden. Wanneer ik degenen met minder inzet minder geef, benadeel ik de zwakkeren uit de groep - van burnouts tot gehandicapten.
Ik zou kunnen zeggen: ondanks schaarste is het ideaal als we de boel eerlijk verdelen. Bij dezen is dat ook zo in mijn perfecte gemeenschap. Maar ontstaat er dan geen zwarte economie, waar, let wel, ik zelf onderdeel van zou zijn?
Ik ben immers net wat slimmer (IQ: 101) en heb nuttige vaardigheden die tegelijkertijd schaars zijn (ben de enige die kan frituren). Zou ik daar echt geen gebruik van maken om meer eten te krijgen dan een ander? Natuurlijk wel. En zou ik dat slecht van mezelf vinden? Zo lang het in het redelijke blijft niet.
De conclusie die ik uit dit gesprek trok (de aandachtige lezer zou eventueel een andere trekken), is dat hoewel een gelijke verdeling ideaal is, deze uit zichzelf geen stand zou houden, en dat je iemand ook niet kunt verbieden te proberen meer eten te krijgen. Om antwoord op de eerste vraag te geven, wat geeft iemand het recht meer te hebben dan een ander, kom ik tot de volgende paradox: hij heeft dat recht niet, maar jij hebt het recht niet om hem dat recht te ontnemen.
Een klassieke vraag, met meestal een onbevredigend antwoord.
De stelling werd in een theoretische casus geplaatst, genaamd 'de perfecte gemeenschap'. Voorwaarde was dat ik geen aannames mocht maken over 'de ander', maar slechts de vraag mocht beantwoorden: wat zou ik zelf doen?
Deze restrictie voorkomt speculaties die rationele mythen blijken te zijn. Ik verwacht gedrag bij een ander, dat ik zelf nooit zou hebben. Op basis van deze impliciete aannames worden verkeerde beslissingen gemaakt.
In de perfecte gemeenschap begin ik bij nul en zit ik in een groep mensen. Wat geeft mij het recht om meer te hebben dan een ander? Ten eerste: wil ik in mijn perfecte gemeenschap dat anderen minder hebben dan ik? Misschien niet, maar wat als er schaarste is?
Ik moet nu kiezen tussen verschillende manieren van verdeling: tijd, inzet, nut of zin.
- Mensen die er meer tijd insteken, verdienen meer.
- Mensen die meer inzet hebben, verdienen meer.
- Mensen die nuttiger werk doen, verdienen meer.
- Mensen die zinvoller werk doen, verdienen meer.
Dat heeft de volgende implicaties.
- Als iemand minder zinvol werk doet, bepaal ik dat voor hem.
- Als iemand minder nuttig werk doet, mag hij dus niet doen wat hij zelf goed acht.
- Als iemand minder inzet toont, ga ik uit van volledige (mentale) capaciteiten bij diegene.
- Als iemand er minder tijd insteekt, ga ik er vanuit dat al het werk evenveel tijd kost.
Elke verdeling heeft zijn onrechtvaardigheden. Wanneer ik degenen met minder inzet minder geef, benadeel ik de zwakkeren uit de groep - van burnouts tot gehandicapten.
Ik zou kunnen zeggen: ondanks schaarste is het ideaal als we de boel eerlijk verdelen. Bij dezen is dat ook zo in mijn perfecte gemeenschap. Maar ontstaat er dan geen zwarte economie, waar, let wel, ik zelf onderdeel van zou zijn?
Ik ben immers net wat slimmer (IQ: 101) en heb nuttige vaardigheden die tegelijkertijd schaars zijn (ben de enige die kan frituren). Zou ik daar echt geen gebruik van maken om meer eten te krijgen dan een ander? Natuurlijk wel. En zou ik dat slecht van mezelf vinden? Zo lang het in het redelijke blijft niet.
De conclusie die ik uit dit gesprek trok (de aandachtige lezer zou eventueel een andere trekken), is dat hoewel een gelijke verdeling ideaal is, deze uit zichzelf geen stand zou houden, en dat je iemand ook niet kunt verbieden te proberen meer eten te krijgen. Om antwoord op de eerste vraag te geven, wat geeft iemand het recht meer te hebben dan een ander, kom ik tot de volgende paradox: hij heeft dat recht niet, maar jij hebt het recht niet om hem dat recht te ontnemen.
Graag op anoniem
De paradox is dat dankzij de ongelijkheid de minst bedeelden juist meer hebben.quote:Op vrijdag 16 oktober 2015 21:41 schreef Mainport het volgende:
In de perfecte gemeenschap begin ik bij nul en zit ik in een groep mensen. Wat geeft mij het recht om meer te hebben dan een ander? Ten eerste: wil ik in mijn perfecte gemeenschap dat anderen minder hebben dan ik? Misschien niet, maar wat als er schaarste is?
Ik moet nu kiezen tussen verschillende manieren van verdeling: tijd, inzet, nut of zin.
The End Times are wild
Het weekendverlof is afgelopen, jullie waar jullie je moeten melden.
Tijd voor Schopenhauer.
“All willing springs from lack, from deficiency, and thus from suffering… so long as we are the subject of willing, we never obtain lasting happiness or peace … The life of our body is only a constantly prevented dying … We are not motivated by love of life, but fear of death.”
Tijd voor Schopenhauer.
“All willing springs from lack, from deficiency, and thus from suffering… so long as we are the subject of willing, we never obtain lasting happiness or peace … The life of our body is only a constantly prevented dying … We are not motivated by love of life, but fear of death.”
Graag op anoniem
Wat lees je nu?
Ik lees momenteel deel 1 van De lage landen van E.H. Kossmann, mentaal tegengif in deze verwilderde tijden. De Fransen zijn net weg, Willem I moppert in z'n paleis, Nederland probeert het met België.
Ik lees momenteel deel 1 van De lage landen van E.H. Kossmann, mentaal tegengif in deze verwilderde tijden. De Fransen zijn net weg, Willem I moppert in z'n paleis, Nederland probeert het met België.
He's simple, he's dumb, he's the pilot.
Ik wist niet dat die man ook al in het Engels schreef!quote:
Het weekendverlof is afgelopen, jullie waar jullie je moeten melden.
Tijd voor Schopenhauer.
“All willing springs from lack, from deficiency, and thus from suffering… so long as we are the subject of willing, we never obtain lasting happiness or peace … The life of our body is only a constantly prevented dying … We are not motivated by love of life, but fear of death.”
The End Times are wild
Zo te lezen is het trouwens uit Die Welt als Wille und Vorstellung. Die heb ik toevallig van de week als e-pub gedownload. Als ik tijd heb zal ik het gaan lezen. Het schijnt vrij toegankelijk geschreven te zijn.
The End Times are wild
Toen ik een jaar of 10, 11 was heb ik mijn eerste teletijdmachine proberen te construeren. De idee was om volledig afgesloten van de rest van het universum een klok voor- of achteruit te laten lopen. Aangezien dit dan de enige klok binnen mijn hermetische universum was, zou ik op deze wijze iedere gewenste tijd kunnen instellen.
Met een tuintafel en veel zilverpapier (aluminiumfolie) had ik een soort kooi van Faraday gemaakt. Hierbinnen was alle invloed van de rest van het universum verdwenen. Als klok had ik de wekkerradio van mijn ouders gepakt (het was me uiteraard duidelijk dat het een electrisch apparaat moest zijn, met een gewone wekker zou het niet werken). Die wekkerradio had ik opengedraaid en er net zo lang aan geprutst tot ik hem met een schakelaartje voor- en achteruit kon laten lopen. Om de tijd naar believen ook nog sneller of juist langzamer te laten lopen kreeg ik niet voor elkaar.
Enfin, op je 11e een machine bouwen waarmee je terug in de tijd kon (al was het dan met een snelheid van 1 uur per uur) was toch al een prestatie genoeg. Op deze manier kon ik bijvoorbeeld de vragen gesteld op proefwerken mezelf overhandigen voordat ik het proefwerk gekregen had. Zo hield ik tijd over voor andere uitvindingen. Met genoeg geduld zou ik zelfs enkele weken terug in de tijd kunnen reizen.
Helaas en tot mijn verbazing werkte mijn uitvinding niet. Hier kon ik in eerste instantie geen verklaring voor vinden. Ik was toch afgesloten van het universum en de klok in mijn universum liep terug uit. Toen ik er verder over nadacht werd me duidelijk wat het probleem was. De wekkerradio was met een stroomsnoer verbonden met het stopcontact. Hierdoor kon mijn kooi van Faraday niet volmaakt dicht zijn en dat is een absolute voorwaarde voor het tijdreizen. Wekkerradio's op batterijen bestonden toen nog niet.
Hier moest ik aan denken toen ik die berichten las over die jongen in Amerika die een klok gebouwd had (eigenlijk een klok gewoon in een koffertje overgebouwd), van terreur verdacht werd en vervolgens bij Obama, Mark Zuckerberg en nog een aantal van dat soort mensen op bezoek mocht komen. Zou die roem mij ook ten deel zijn gevallen wanneer mijn teletijdmachine gewerkt had, of tenminste voor een terreurmachine was aangezien?
Mijn tweede poging het tijd-ruimtecontinuüm te overwinnen deed ik pas vele jaren later. Ik was toen 22.
Met een tuintafel en veel zilverpapier (aluminiumfolie) had ik een soort kooi van Faraday gemaakt. Hierbinnen was alle invloed van de rest van het universum verdwenen. Als klok had ik de wekkerradio van mijn ouders gepakt (het was me uiteraard duidelijk dat het een electrisch apparaat moest zijn, met een gewone wekker zou het niet werken). Die wekkerradio had ik opengedraaid en er net zo lang aan geprutst tot ik hem met een schakelaartje voor- en achteruit kon laten lopen. Om de tijd naar believen ook nog sneller of juist langzamer te laten lopen kreeg ik niet voor elkaar.
Enfin, op je 11e een machine bouwen waarmee je terug in de tijd kon (al was het dan met een snelheid van 1 uur per uur) was toch al een prestatie genoeg. Op deze manier kon ik bijvoorbeeld de vragen gesteld op proefwerken mezelf overhandigen voordat ik het proefwerk gekregen had. Zo hield ik tijd over voor andere uitvindingen. Met genoeg geduld zou ik zelfs enkele weken terug in de tijd kunnen reizen.
Helaas en tot mijn verbazing werkte mijn uitvinding niet. Hier kon ik in eerste instantie geen verklaring voor vinden. Ik was toch afgesloten van het universum en de klok in mijn universum liep terug uit. Toen ik er verder over nadacht werd me duidelijk wat het probleem was. De wekkerradio was met een stroomsnoer verbonden met het stopcontact. Hierdoor kon mijn kooi van Faraday niet volmaakt dicht zijn en dat is een absolute voorwaarde voor het tijdreizen. Wekkerradio's op batterijen bestonden toen nog niet.
Hier moest ik aan denken toen ik die berichten las over die jongen in Amerika die een klok gebouwd had (eigenlijk een klok gewoon in een koffertje overgebouwd), van terreur verdacht werd en vervolgens bij Obama, Mark Zuckerberg en nog een aantal van dat soort mensen op bezoek mocht komen. Zou die roem mij ook ten deel zijn gevallen wanneer mijn teletijdmachine gewerkt had, of tenminste voor een terreurmachine was aangezien?
Mijn tweede poging het tijd-ruimtecontinuüm te overwinnen deed ik pas vele jaren later. Ik was toen 22.
The End Times are wild
Er zijn zeer weinig schrijvers, laat staan filosofen, die zo helder schrijven als Schopenhauer. Je zou kunnen beginnen met de prachtig getitelde bloemlezing Er is geen vrouw die deugt, die is gemakkelijk antiquarisch verkrijgbaar.
He's simple, he's dumb, he's the pilot.
Ik ben Nietzsche ook grotendeels doorgekomen, dus Schopenhauer zal ik ook wel redden. Het is allemaal gemakkelijk online in epub te vinden.quote:
Er zijn zeer weinig schrijvers, laat staan filosofen, die zo helder schrijven als Schopenhauer. Je zou kunnen beginnen met de prachtig getitelde bloemlezing Er is geen vrouw die deugt, die is gemakkelijk antiquarisch verkrijgbaar.
The End Times are wild
Vertel!quote:
Mijn tweede poging het tijd-ruimtecontinuüm te overwinnen deed ik pas vele jaren later. Ik was toen 22.
Ik dacht toen ik vroeger als achtjarige mijn geliefde Suske en Wiske's las, dat het toch ook te doen moest zijn, en dat er ergens op de wereld een professor Barabas rondliep die dit aan het uitvinden was. Dat was dus een desillusie maar het had me vast veel goed gedaan als ik van jouw experimenten had vernomen. Het leuke is, als ik dit nu wel eens bespreek met leerlingen in klas 1 dan zie ik bij zo ongeveer eenderde van de klas de oogjes oplichten van herkenning.
"All that maybe the slightly better ones do is sort of get inside your head and leave something there"
Dat is het verhaal van het BINARI ORACULI. Bij wijze van cliffhanger zal ik dit verhaal ergens nog in dit topic uit de doeken doen, maar niet meer vandaag!quote:
PS: Die 'professor' liep dus wel degelijk ergens rond, dat was ik!
The End Times are wild
"Frankrijk is een land dat zich boven in Maslows piramide bevindt en zijn ingezetenen desondanks dwingt te werken om het werken. Het zou anders zijn als er vacatures voor boeren openstonden maar die zijn er niet, men zoekt productiemedewerkers en telefonisch marketeers. En allemaal vanwege een obsessieve notie van arbeidsethos, men moet en zal eigen verantwoordelijkheid dragen. Dat is nu eenmaal hoe de maatschappelijke wind staat, maar laten we niet doen alsof het een rationele opvatting is."
Bernard-Henri Lévy
Bernard-Henri Lévy
Graag op anoniem
'Australisch accent beïnvloed door drank'
Een Australische docent zegt het Australische accent is beïnvloed door drank en pleit ervoor dat retorica meer aandacht krijgt.
Een Australische docent zegt het Australische accent is beïnvloed door drank en pleit ervoor dat retorica meer aandacht krijgt.
Als je straks een nieuwe existentiële crisis krijgt, dan ben je volgens mij nooit uit de eerste gekomen. Als troost:quote:
Het wordt gaandeweg gemakkelijker om te berusten in het besef dat er geen grootse toekomst ligt te wachten en dat het leven eenvoudigweg zinloos is. Als je op het juiste moment een kind neemt, weet je een nieuwe existentiële crisis met gemak een jaar of 15-20 voor je uit te schuiven.
In the future everybody will be a meme for fifteen minutes.
Vanochtend zag ik mane op de fiets, we reden elkaar tegemoet op het Noordeinde. Misschien zag zij mij ook, maar in de mist en de haast van de ochtend is zo'n moment van herkenning gauw voorbij, dus misschien ook niet.
He's simple, he's dumb, he's the pilot.
Ja, dat klopt, maar het kwartje viel pas toen je alweer voorbij was. Mooie fietsroute voor zo'n mistige ochtend. 
.
.
"All that maybe the slightly better ones do is sort of get inside your head and leave something there"
Ik heb er eens wat economische literatuur op nageslagen en de vraag 'Hoe ontstaat welvaart' blijkt net zo mistig te zijn als 'Hoe word ik rijk' of 'Hoe word ik gelukkig'.
Opvallend, want Nederlanders lijken heel goed te weten hoe welvaart ontstaat: het onwrikbare geloof in collectieve inspanning, samen de schouders er onder zetten, iedereen draagt zijn steentje bij.
Daarom is Nederland zo rijk en andere landen niet. Landen met minder welvaart hoeven niet te vrezen: als zij ook hard gaan werken, komt het vanzelf goed.
Dit benadrukt een maakbaarheidsgedachte waar de meeste mensen van doordrongen zijn en ook op zichzelf toepassen: als ik welvarend ben, dan is dat doordat ik daar zelf voor gezorgd en gewerkt heb, het is mijn eigen verdienste en ik heb er recht op, en voor anderen die minder hard werken is het logisch dat ze minder welvaart hebben, dat hebben ze immers aan zichzelf te danken.
Het zou kunnen opgaan in een perfecte economie waar een structureel banenoverschot is en alle banen nut hebben cq waarde creëren. Nu is het een religieuze overtuiging.
Opvallend, want Nederlanders lijken heel goed te weten hoe welvaart ontstaat: het onwrikbare geloof in collectieve inspanning, samen de schouders er onder zetten, iedereen draagt zijn steentje bij.
Daarom is Nederland zo rijk en andere landen niet. Landen met minder welvaart hoeven niet te vrezen: als zij ook hard gaan werken, komt het vanzelf goed.
Dit benadrukt een maakbaarheidsgedachte waar de meeste mensen van doordrongen zijn en ook op zichzelf toepassen: als ik welvarend ben, dan is dat doordat ik daar zelf voor gezorgd en gewerkt heb, het is mijn eigen verdienste en ik heb er recht op, en voor anderen die minder hard werken is het logisch dat ze minder welvaart hebben, dat hebben ze immers aan zichzelf te danken.
Het zou kunnen opgaan in een perfecte economie waar een structureel banenoverschot is en alle banen nut hebben cq waarde creëren. Nu is het een religieuze overtuiging.
Graag op anoniem
De beste theorie waarom de welvaart zich zo sterk in West-Europa geconcentreerd heeft vind ik nog dat het protestantisme, met zijn ora et labora mentaliteit, zich hier gevestigd heeft.quote:
Ik heb er eens wat economische literatuur op nageslagen en de vraag 'Hoe ontstaat welvaart' blijkt net zo mistig te zijn als 'Hoe word ik rijk' of 'Hoe word ik gelukkig'.
Opvallend, want Nederlanders lijken heel goed te weten hoe welvaart ontstaat: het onwrikbare geloof in collectieve inspanning, samen de schouders er onder zetten, iedereen draagt zijn steentje bij.
Daarom is Nederland zo rijk en andere landen niet. Landen met minder welvaart hoeven niet te vrezen: als zij ook hard gaan werken, komt het vanzelf goed.
Dit benadrukt een maakbaarheidsgedachte waar de meeste mensen van doordrongen zijn en ook op zichzelf toepassen: als ik welvarend ben, dan is dat doordat ik daar zelf voor gezorgd en gewerkt heb, het is mijn eigen verdienste en ik heb er recht op, en voor anderen die minder hard werken is het logisch dat ze minder welvaart hebben, dat hebben ze immers aan zichzelf te danken.
Het zou kunnen opgaan in een perfecte economie waar een structureel banenoverschot is en alle banen nut hebben cq waarde creëren. Nu is het een religieuze overtuiging.
Daarbij moet je werken, ook nog nadat je eerste behoeften vervuld zijn, en het overschot wat zo ontstaat weer opnieuw investeren, waarna je nog harder gaat werken et cetera. Een heel andere mentaliteit dan in veel andere landen, waar van de hand in de tand geleefd wordt of helemaal al niet gewerkt.
Wat macro voor landen geldt, dat geld micro voor personen. Hard werken en minder uitgeven dan er binnenkomt. Dat verschil geduldig en gestaag investeren en laten groeien. Het helpt natuurlijk mee als generaties voor je dit ook al gedaan hebben.
Het is misschien niet voor iedereen weggelegd, en het zou ook niet mogelijk zijn op deze manier vermogend te worden als iedereen zo deed, maar dat is toch niet het geval. Voor ieder individu afzonderlijk gaat dit gewoon nog op, zoals het altijd is opgegaan.
Pas nog een discussie gehad met iemand die liever huurde voor 150 euro minder dan dat hij een soortgelijk huis kocht. Mijn argument dat hij van die hypotheek van 800 euro er 400 afloste, dus eigenlijk 250 euro minder uitgaf dan in het geval van huren was voor hem niet valide. Tja, dan moet je ook niet zeuren als je niks opbouwt vind ik dan.
The End Times are wild
