'Griekenland blijft in eurozone' #43

quote:

Op zaterdag 18 juli 2015 13:36 schreef Igen het volgende:

[..]

"Kleine groep"? Zeker in een land als Griekenland ligt het helemaal niet voor de hand dat de grote meerderheid netto een negatieve vermogenspositie zou hebben.

quote:

Tegenover de trojka probeerde de Griekse regering met rationele argumenten te onderhandelen. Maar in de machtsstrijd was slechts het mes op de keel de tegenzet van de trojka. Dit blijkt uit een interview met econoom James K. Galbraith, die op de achtergrond nauw betrokken was bij de onderhandelingen.

Wat duidelijk werd toen de onderhandelingen vorderden is dat de Europese autoriteiten en het IMF geen concessies deden op beleidspunten en dat ze gewoonweg wachtten op de Griekse kant om toe te geven, helemaal terug naar het originele Memorandum, naar het originele beleidsprogramma dat aan de vorige regeringen was opgelegd. Dus de positie die men in het begin van Sch�uble hoorde – dat ‘verkiezingen geen verschil maken’, wat een positie was die toentertijd buitengewoon moeilijk serieus te nemen was – draaide uit, na maanden van onderhandelingen, op precies de positie die hij volhield tot aan het einde. [vertaald uit het Engels]

Dus je kunt wel stemmen, maar niet kiezen.

Verder:

Syriza’s integrale strategie was, in zekere zin, gebaseerd op de volgende vraag: kan een land dat had geleden onder het fiasco van Europees beleid proberen dat beleid in Europa van binnenuit te veranderen? Nou, ik denk dat het antwoord op die vraag nu voor iedereen duidelijk is. Ik hoef het niet eens te zeggen. [vertaald uit het Engels]

Galbraith meent weliswaar dat de neoliberale machtspolitiek voor iedereen duidelijk is, maar zo niet voor Ronald van Raak bijvoorbeeld. Hij suggereert nog steeds dat een lidstaat in de EU zelfstandig politiek kan bedrijven, dat de mis�re van Griekenland te wijten is aan goedgelovige eurofielen.
http://www.krapuul.nl/ove(...)sthash.XZ4ZlZyl.dpuf

quote:

PAUL GOOSSENS meet de politieke naschokken op na het botte nein tegen Griekenland. De euro lijkt elke maatschappelijke bijsturing dood te knijpen. Syriza en radicaal links liggen aan de ketting. De sociaaldemocratie is op haar best dubbelhartig. En zolang het IMF aandringt op een schuldherschikking, is zelfs deurwaarder Duitsland er niet gerust in.

Ook zonder het lezen van de Ilias kun je erachter komen dat Griekse helden en halfgoden kwetsbaar zijn. Voor Wolfgang Sch�uble en zijn partners in crime volstond een oppervlakkige lezing van de kranten om de achilleshiel van Alexis Tsipras te vinden en vervolgens zijn regering uit te roken. De meerderheid van de Griekse bevolking wou geen exit uit de euro. In tegenstelling tot Yanis Varoufakis was dat voor de Griekse regeringsleider de rode lijn waar hij niet over wou. De stap naar of zelfs de dreiging met een Grexit was voor Tsipras taboe. Daar stopte het pokeren.

De kiesbeloftes, het neen van het referendum, een pak geloofwaardigheid en Varoufakis zelf, het werd allemaal opgeofferd om Griekenland in de eurogroep te houden. Omdat Tsipras de monetaire bom niet op scherp wou zetten, werd hij chanteerbaar. Een vogel voor de Duitse kat. Een dominant Duitsland met verfijnde diplomatie en medeleven met de zwakkeren, moet nog worden uitgevonden. Daar was de manier waarop de eurogroep en de eurotop het akkoord ‘afklopten’, opnieuw een illustratie van. Ook koele Griekenland-minnaars vonden het er ver over.

Austerity XL

De verknochtheid van de Griekse bevolking aan de euro blijft verbazen. Zeker, een decennium lang kon het land van lage rentes en gulle leningen smullen, maar sinds 2009 werd het feestje een uitzichtloos drama. Vijf jaar lang dicteerde de trojka wat mocht en de Griekse regeringen voerden uit. Niet altijd nauwgezet en op tal van punten bleef het aanmodderen, maar op het essenti�le hielden de Grieken zich aan de dictaten. Er werd bezuinigd dat het een aard had. Dit was het oordeelkundig snoeien ver voorbij. Te veel zeis, te veel kettingzaag. Pensioenen werden gehalveerd, duizenden ambtenaren ontslagen, de BTW verhoogd, de overheidsuitgaven met ��n derde (33 procent) verminderd en, schreef de voormalige topman van het IMF Ashoka Mody een paar dagen terug, het structureel begrotingstekort van 12 procent werd een overschot van 2 procent.

Kortom, austerity XL.

Terwijl Ierland, Spanje en Portugal een zwaar medicijn werd toegediend, moest Griekenland een paardenmiddel slikken. Zo werd de ruggengraat van de Griekse economie en samenleving gekraakt en belandde het land in de rolstoel. Het resultaat was dramatisch. Jaar op jaar zakte het nationaal product door de bodem, werkloosheid en armoede piekten naar derdewereldniveaus en de prognoses van IMF en Europese Unie bleken keer op keer totaal fout.

En toch, ondanks het overduidelijke falen van de aanpak, kwam er meer van hetzelfde. Zelfs toen de kiezer Syriza in de regering plebisciteerde.

Onuitstaanbaar arrogant

In 1981 werd Fran�ois Mitterrand Frans president met zijn 110 propositions. Daarin werden ongegeneerd economische planning, nationaliseringen en een forse verruiming van de welvaartsstaat bepleit. Niets van dat alles bij het ‘extreemlinkse’ Syriza. D� blikvanger was het stopzetten van de harde austeriteit. Vlaamse christendemocraten die bij momenten radicaler uit de hoek komen, zouden er het etiket ‘sociale correctie’ op plakken.

In alle offici�le talen van de Unie botsten Tsipras en Varoufakis vijf maanden lang op een bot nein. Daarmee bevestigde de eurogroep het vermoeden dat het ombuigen, zelfs het voorzichtig bijsturen, van het soberheidsbeleid taboe is. Uiteindelijk moest Griekenland een akkoord slikken dat het land nog verder dreigt te versmachten. De Grieken werd niet eens de schijn van een eerbaar compromis gegund. Zelfs ‘dictaat’ is een misplaatst eufemisme, het werd een deurwaardersexploot. Met zijn bocht na het referendum had Tsipras zichzelf kaltgestellt. De grote trofee, waarmee hij maandagochtend 13 juli naar huis kon, was de lokalisatie van het privatiseringsfonds. Na 17 uur onderhandelen kreeg hij het voor elkaar dat het in Athene en niet in belastingparadijs Luxemburg werd neergepoot. Tsipras was de gegijzelde van het eigen volk, dat zich geen bestaan zonder euro kon inbeelden.

Podemos, de Spaanse zusterpartij van Syriza, weet nu waar het aan toe is. Binnen de eurozone is de bandbreedte voor sociale eisen vergrendeld en een ommetje buiten de euro kan niet. Het eigen volk wil er niet van weten. Tijdens de Griekse zomer van 2015 ontdekte extreemlinks – maar evengoed de patriotten van de nationale soevereiniteit – de nieuwe krijtlijnen van het politieke speelveld. De eerste radicaal-linkse regering die in Europa langs democratische weg aan de macht kwam, werd door de eigen bevolking vleugellam gemaakt.

Kortom, de euro is een carcan dat ingrijpende maatschappelijke bijsturingen doodknijpt. Zoals het Congres van Wenen in 1815 de hegemonie van de Europese powers that be bevroor, zo betonneert de euro de Europese sociaaleconomische orde. De politieke naschokken van deze overwinning zijn verregaand. Nu de magie van Syriza is weggedeemsterd en de lont uit radicaal-linkse experimenten zoals Podemos werd gehaald, worden Europese en Vlaamse liberalen nog maar eens ‘zot van glorie’. Alsof het IJzeren Gordijn opnieuw gevallen was en hij opnieuw op Maidan stond, zo hakte Guy Verhofstadt in het Europees Parlement op Tsipras in. Het grote gelijk, zeker als het Duitse rugdekking heeft, is per definitie onuitstaanbaar arrogant.

Besmettingsgevaar

In deze tragedie verlaat niemand het toneel met schone handen. Ook de sociaaldemocratie niet. Pas op het allerlaatste moment kwam Fran�ois Hollande de sc�ne op. Voor een niet-onbelangrijk bijrolletje, maar wel een bijrolletje. De ster van de sociaaldemocratie was Jeroen Dijsselbloem. Hij was de notaris van het deurwaardersexploot en nooit werd hij door de Duitse, Franse of Italiaanse kameraden teruggefloten. Alleen John Crombez deed het en dat zegt alles over de dubbelhartigheid van de Europese sociaaldemocratie. Zij kan leven met een eurozone ‘made in Germany’. Niet enthousiast misschien, want iets te ‘koud’, maar ze vond een modus vivendi en steevast zijn er collateral profits. Ook nu. Met het debacle van Syriza ligt de concurrent op de linkerflank er groggy bij. In heel Europa bovendien, want het S�, se puede! (Yes, we can) bleek in Griekenland een vergissing.

En toch zitten de Europese bonzen de volgende maanden en jaren niet op rozen. Syriza en radicaal links mogen dan aan de ketting liggen, het besmettingsgevaar is niet weg. Op vraag van Duitsland haalde Europa immers een paard van Troje binnen, en het luistert naar de naam IMF. Het is een onvermoeibare promotor van vermarkting en structuurhervormingen, maar koppelt al dat leuks aan een draagbaar schuldniveau. In Griekenland is dat volgens het IMF niet het geval. De Europese aannames zijn irrealistisch en zonder schuldherschikking dreigt een nieuw debacle.

In hoge Duitse kringen veroorzaakt dat verwarring. Daarom praat Sch�uble steeds nadrukkelijker over de Grexit. Eerst was het om Tsipras op de knie�n te krijgen, nu om de muntunie te redden. Zo formuleert Herr Doktor het natuurlijk niet. Een dag voor de Bundestag over Griekenland stemde, heette het dat ‘Griekenland moeilijk te redden is zonder schuldkwijtschelding’. Zelfs Dijsselbloem kreeg het ervan op de heupen, want daarmee wordt het s�rieux van het deurwaarders�exploot compleet onderuitgehaald. Als over een paar weken het stof is neergedaald, zal blijken dat de Duitse overwinning van 13 juli alleen verliezers telde.

quote:

Op zaterdag 18 juli 2015 13:39 schreef crystal_meth het volgende:

[..]

quote:

Op zaterdag 18 juli 2015 13:45 schreef crystal_meth het volgende:

[..]

Bron: De Standaard

quote:

Op zaterdag 18 juli 2015 01:31 schreef deelnemer het volgende:

[..]

Onze staatsschuld is nu beduidend hoger dan voor de kredietcrisis. Dat betekent dat de overheid zijn rol vervuld in tijden van een economische crisis.

Door de crisis dalen de inkomsten (minder belasting inkomsten) en stijgen de uitgaven (meer uitkeringen). Als de overheid niet mag lenen, moeten tijdens een economische crisis, waarin de werkeloosheid oploopt, de uitkeringen worden verlaagd. Dus juist als het vangnet nodig is om de economie draaiende te houden (consumenten bestedingen op peil houden) zou de overheid het vangnet moeten verkleinen.

quote:

Op zaterdag 18 juli 2015 01:34 schreef Igen het volgende:

[..]

Zoals ik al zei: omdat dat ook ten koste van tegoeden gaat, tenzij die tegoeden dan in riskantere investeringen dan obligaties worden belegd.

quote:

Op zaterdag 18 juli 2015 01:37 schreef Izzy73 het volgende:
IJSLAND!

IJsland sloot zijn bankiers op en liet zijn banken failliet gaan. En toen gebeurde dit…

E�n van de landen die het zwaarst door de bankencrisis werden getroffen, is die problemen ondertussen helemaal te boven. Meer nog, het land deed dat zonder in te boeten op zijn sociale systeem en overheidsuitgaven.

Zonder steun van de Europese Unie, want daarvan maakt IJsland geen deel uit, moest het land het zelf oplossen. Het land koos voor een heel eigenzinnige, maar effectieve aanpak.

Volledig hersteld

Maar dat is niet alles. Het Internationaal Monetair Fonds (IMF) bevestigde onlangs dat IJsland volledig hersteld is van de crisis, zonder te hebben moeten inboeten op zijn sociale systeem met onder andere gratis ziekteverzekering en onderwijs

http://www.express.be/bus(...)eurde-dit/214055.htm

quote:

Op zaterdag 18 juli 2015 14:47 schreef Bram_van_Loon het volgende:

[..]

Nee, de overheid zou in goede tijden zelf moeten sparen - dat beperkt ook enigszins de oververhitting van de economie tijdens een hoogconjunctuur - zodat ze in slechte tijden dat vangnet heeft zoals een normaal gezin of een normale alleenstaande dat doet, als het goed is. Die slechte tijden zijn geen onverwacht incident, je weet dat ze komen, je weet ook ongeveer hoeveel jaren het gemiddeld duurt voordat die komen en hoe groot de impact is.
Ik pleit er niet voor dat van de ene op de andere dag zo'n verbod wordt ingevoerd, het zou aan het begin van de eerstvolgende hoogconjunctuur moeten worden ingevoerd.

quote:

Op zaterdag 18 juli 2015 13:45 schreef Igen het volgende:

[..]

De mediane vermogenspositie (dwz. 50% van de burgers hebben meer, 50% hebben minder) van een Griek is 100.000 euro in de plus, van een Duitser maar 50.000 euro.

Edit: Bron: http://www.voxeu.org/arti(...)-italians-and-greeks
Juist in Duitsland zijn de vermogens zeer zeer sterk geconcentreerd bij een kapitalistische elite terwijl de grote meerderheid wel werkt maar nauwelijks bezit opbouwt. En juist in Griekenland was dat eigenlijk maar relatief weinig het geval.

quote:

Op zaterdag 18 juli 2015 14:54 schreef deelnemer het volgende:

[..]

Dat klopt. Maar toen de muntunie werd opgericht haalde Nederland de 63% norm niet (staatsschuld onder 63% van het BNP). Voor de kredietcrisis was dit nog 43%. Nu is het weer hoger (boven de 70%). Je ziet dus dat de overheid zijn rol wel redelijk speelt.

quote:

Op zaterdag 18 juli 2015 14:58 schreef Bram_van_Loon het volgende:

[..]

Het lukt de overheid dus niet om die staatsschuld af te lossen. Stel, hypothetisch gesproken, dat we tijdens de volgende hoogconjunctuur weer zakken naar 40-50%, dan verspillen we nog altijd minstens 5-10 miljard Euro per jaar (niet gecorrigeerd voor inflatie) aan alleen rente. Je kan mooie dingen doen met dit bedrag! Onderwijs, gezondheidszorg, infrastructuur, innovatie, armoedebestrijding, natuur, cultuur...
Wat een verspilling!
Je kan dan stellen dat een groot deel van dat geld in ieder geval bij Nederlanders terecht komt maar dat is een select groepje Nederlanders wat zichzelf sowieso wel redt, de gemeenschap heeft er niets aan.

quote:

Op zaterdag 18 juli 2015 13:45 schreef Igen het volgende:

[..]

De mediane vermogenspositie (dwz. 50% van de burgers hebben meer, 50% hebben minder) van een Griek is 100.000 euro in de plus, van een Duitser maar 50.000 euro.

Edit: Bron: http://www.voxeu.org/arti(...)-italians-and-greeks
Juist in Duitsland zijn de vermogens zeer zeer sterk geconcentreerd bij een kapitalistische elite terwijl de grote meerderheid wel werkt maar nauwelijks bezit opbouwt. En juist in Griekenland was dat eigenlijk maar relatief weinig het geval.

quote:

The third rescue plan for Greece has not even been finalized but already the parties at the center of the deal are raising doubts over its viability.

The key players - Athens, Berlin and the International Monetary Fund - have all voiced criticisms of the conditions that have been sketched out so far.

Their skepticism, which comes from more than just a circle of economists, will have to be addressed if the detailed negotiations to begin soon on Greece's third bailout operation in six years are to be a success.

Greece 'doesn't believe in' deal

Unsurprisingly the sharpest reservations come from Greece. The deal, squeezed out from grueling negotiations on Monday with almost no time to spare, imposes yet more austerity on the country and to some extent leaves its economy subjugated to outside powers.

With his signature on the pact hardly dry, Greek Prime Minister Alexis Tsipras called it an accord he did "not believe in," but said that he had accepted it to avoid a potentially catastrophic default and exit from the euro area.

"I had specific choices before me: One was to accept a deal I disagree with on many points, another was a disorderly default," Tsipras told the Greek parliament.

"I don't know if we did the right thing. I do know we did something we felt we had no choice over," said Finance Minister Euclid Tsakalotos.

The road then seems long before the authorities take "ownership" of the plan, as IMF Managing Director Christine Lagarde hopes will happen.

Meanwhile Germany, Greece's most powerful creditor, was hesitant over the deal, with some officials suggesting that it still might be better for Greece to exit the euro, at least for a five-year "time-out."

Speaking to the Bundestag on Friday, Chancellor Angela Merkel urged legislators to support the deal, but not in the most convincing language.

"We would be grossly negligent, indeed acting irresponsibly, if we did not at least try this path," she said.

The chancellor referred to "legitimate skepticism" and called it a "last try" even as she urged lawmakers to back it, saying the alternative was "chaos and violence" in Greece.

Her Finance Minister Wolfgang Schaeuble also urged German lawmakers to back the new deal, even as he still suggested that a temporary Grexit might be the best.

"We can't do it, we don't want it... but that possibly would be the best solution, he said.

IMF: 'not very concrete'

The IMF though raised the greatest doubts. The Washington-based crisis lender sent shock waves through the entire process when it said the deal as sketched out was not workable, and that it could not join in unless there was "dramatic" relief on Greece's debt to ensure its finances are "sustainable" over the long run.

In tough language, a senior IMF official labeled Monday's agreement between Athens and European leaders "by no means a comprehensive, detailed agreement."

"It's fine for the Europeans to say now that... 'we stand ready to provide debt relief.' That is not very concrete," the official said.

The Europeans now appear prepared to accept the IMF's point, though there could still be disagreement on the extent of debt relief needed for sustainability.

But the IMF's doubts are not limited only to that issue. It also sees that budgetary targets required of Athens under the bailout plan are almost unreachable. Creditors have required Athens to achieve and maintain a budget surplus (excluding debt service) of 3.5 percent of GDP.

But an IMF study of Greece's finances going ahead says that "few countries" ever attain such a margin, much less sustain it over a long period.

And the Institute of International Finance, the banking group which had a key role structuring Greece's second bailout, questioned the proposed third plan's insistence on first cleaning up the Greek budget before restoring economic growth.

"Future program design should pay far more attention to growth-promoting measures and not exclusively to attaining primary surplus under any circumstances," it said.

quote:

Op zaterdag 18 juli 2015 15:01 schreef deelnemer het volgende:

[..]

Ik ben het met je eens dat het permanent meeslepen van een schuld de gemeenschap alleen maar geld kost. Maar je moet niet in een economische crisis eisen dat de overheid zijn schuld aflost of niets mag lenen.

quote:

Bron BBC: Mr Varoufakis said Greece was subject to a programme that will "go down in history as the greatest disaster of macroeconomic management ever". . . . Asked how long that would take, he replied: "It has failed already."

quote:

Remarkably Dr Sch�uble himself also acknowledged that debt relief was needed but hastened to add that it was politically “impossible”. What I am sure he really meant was that it was undesirable, to him, because his aim is to justify a Grexit that triggers the implementation of his Plan for Europe.

quote:

Op zaterdag 18 juli 2015 16:06 schreef Igen het volgende:

[..]

Duitsland heeft ook een extreem lage erfbelasting. Daar is nu ook discussie over, maar zelfs grote bedrijven zoals Dr. Oetker of Miele kunnen tot nu toe zowat belastingvrij in de familie van generatie op generatie worden doorgegeven.

Het heeft ook z'n positieve kanten, want het zorgt voor langetermijndenken als de bedrijfsprestaties niet je bonus van volgend jaar beinvloeden maar ook het leven van je kinderen over bijv. 30 jaar.

Maar goed, zowel bedrijfswaarde in Duitsland als eigenhuizenbezit in Griekenland gaan natuurlijk niet verloren door inflatie. Hoe de verdeling van geldbezit en -schulden is? Geen idee eigenlijk. Vind daar maar eens statistieken over die al het relevante daarvan (spaargeld, hypotheek, pensioenspaarpot, studieschuld) wel bevatten en al het irrelevante (woningbezit, aandelenbezit etc.) niet.