Het hebben van een minnares/minnaar

quote:

Op dinsdag 11 augustus 2015 19:22 schreef Cracka-ass het volgende:

[..]


Nogmaals, dat zegt echt vooral wat over jezelf.

Hij projecteert zijn eigen gedrag op anderen. Of hij is heel rancuneus omdat hem het één en ander is overkomen, of zijn empathisch vermogen ligt wat laag.

Hoe dan ook, je kunt je eigen handelwijze niet van anderen verwachten, hoe zeer dat ook tegen je wereldbeeld in gaat.

quote:

Op woensdag 15 juli 2015 20:41 schreef DerRabbit het volgende:
Ik ben een tijdje lang minnaar geweest in een bepaalde situatie. Tijdens mijn relaties heb ik na twee maanden altijd een minnares gehad, gewoon omdat het de relatie spannend houdt. Daarbij ben je nooit te oud om te leren, dus af en toe buiten de deur eten houdt je scherp en up-to-date over de laatste trends op het gebied van seks!

Lijkt me dan best wel zielig. Als je als vent het niet spannend kan houden tussen de lakens

Hartstikke achterlijk. Als je zo nodig steeds vreemd wilt gaan/een ander wilt, was dan niet aan een relatie begonnen.

quote:

Op dinsdag 11 augustus 2015 15:35 schreef droppus het volgende:
eerlijk gezegd ook niet, maar je hebt natuurlijk wel gelijk dat het minder smerig is met een condoom. Maar als het om een minnaar gaat, dan is het een ander verhaal. Als je in een lange relatie zit ga je echt niet meer met condoom neuken. En nu ga je de volgende keer bij een ONS aan die visjes

net of je bij een ONS weet wat je in de kuip haalt

Maar in het geval van een minnaar/minnares denk ik niet dat dit iets is waar je je mee bezig houdt. Je wilt gewoon seks, uit geilheid lijkt mij dat je aan veel 'ranzige' zaken niet denkt.

[ Bericht 10% gewijzigd door Frag_adder op 12-08-2015 08:18:23 ]

quote:

Op dinsdag 11 augustus 2015 14:08 schreef Jigzoz het volgende:

[..]

Gaat prima hoor. Dat heeft de evolutie prachtig geregeld.

Jij liever dan ik. Mijn tempo ligt niet zo hoog :-P Ik lees op zo'n moment liever de krant

quote:

Op woensdag 15 juli 2015 19:26 schreef Andijvie_ het volgende:
Ervaring mee? Heb je een affaire terwijl je een relatie hebt?
Of ben jij de minnaar/minnares in het spel?

Hoe zijn jullie ermee omgegaan? Hoe heb jij en de minnaar/minnares het geheim gehouden buiten de relatie om of waren jullie er open over? Wie wisten het en hoe lang heeft het geduurd? Wat waren de redenen om een minnaar/minnares te hebben?

Als je er geen hebt, wat zijn de redenen dat je er geen 1 hebt.

Meer een topic wat betreft ervaringen en de ethische gedachtes van anderen.

Dit is een vraag, die blijft meegaan.
Net zoals het kijken naar porno van alle tijden is.

Biologisch gezien zijn we niet monogaam. Het is leuk om nieuwe dingen te leren kennen, eens een ander spel te spelen, een andere ervaring op te doen, etc. Dat houdt ons bezig. Of je de bevrediging van die prikkel in seks zoekt, is iets anders. Je kan ook op vele andere manieren, je "ei" daarin kwijt. Maar seks is een optie. Dus vreemdgaan ook, eens je in een relatie zit.

In geval je vreemdgaat (vanuit een gesloten relatie), is er niet enkel de partner wiens vertrouwen je schaadt, er is ook de kans (risico) op soa's. Hoe schat je beide risico's in ? Loont dit voor het plezier dat je ervoor terugkrijgt. In je spel. Of loont het niet.

Het blijven moeilijke ethische vragen. Wat doe je bijvoorbeeld met het idee, dat het leven sterfelijk is. Als je sterft is alles gedaan (over en out). Waarom zou een ander je het plezier met een ander daarin tegenhouden ? Waarom dat begrenzen. Als bv de kans op soa heel klein is (het risico eens waard).

Je kan met de liefde (en trouw in je hart) je graf in gaan. Of naast die liefde, een klein scheurtje erin open gelaten hebben. Voor een klein beetje ontrouw. Wat is daar zo erg aan ?

Als je lokroep van seks volgt, geef je je jezelf aan je hormonen over. Laat je jezelf gaan, drijven en stromen. In een ervaring. Avontuur.

Laat je je verstand en ethiek spreken, trek je een grens. Ook al vindt je chocolade nog zo lekker. En heb je zin om die smaak eens te proeven. Je blijft eraf. Ontzegt jezelf dit in je leven. Vanuit een hogere moraal en ideaal.

Ik weet het niet (ik begrijp beide kanten van het verhaal).

Persoonlijk zou ik liever hebben dat alle mensen in een open relatie zaten. Maar toch voor elkaar bleven kiezen (als partners). Hierdoor zou de probleemstelling in deze vraag van zelf verdwijnen.

quote:

Op zondag 16 augustus 2015 01:49 schreef JustTalkLove het volgende:

[..]

Dit is een vraag, die blijft meegaan.
Net zoals het kijken naar porno van alle tijden is.

Biologisch gezien zijn we niet monogaam. Het is leuk om nieuwe dingen te leren kennen, eens een ander spel te spelen, een andere ervaring op te doen, etc. Dat houdt ons bezig. Of je de bevrediging van die prikkel in seks zoekt, is iets anders. Je kan ook op vele andere manieren, je "ei" daarin kwijt. Maar seks is een optie. Dus vreemdgaan ook, eens je in een relatie zit.

In geval je vreemdgaat (vanuit een gesloten relatie), is er niet enkel de partner wiens vertrouwen je schaadt, er is ook de kans (risico) op soa's. Hoe schat je beide risico's in ? Loont dit voor het plezier dat je ervoor terugkrijgt. In je spel. Of loont het niet.

Het blijven moeilijke ethische vragen. Wat doe je bijvoorbeeld met het idee, dat het leven sterfelijk is. Als je sterft is alles gedaan (over en out). Waarom zou een ander je het plezier met een ander daarin tegenhouden ? Waarom dat begrenzen. Als bv de kans op soa heel klein is (het risico eens waard).

Je kan met de liefde (en trouw in je hart) je graf in gaan. Of naast die liefde, een klein scheurtje erin open gelaten hebben. Voor een klein beetje ontrouw. Wat is daar zo erg aan ?

Als je lokroep van seks volgt, geef je je jezelf aan je hormonen over. Laat je jezelf gaan, drijven en stromen. In een ervaring. Avontuur.

Laat je je verstand en ethiek spreken, trek je een grens. Ook al vindt je chocolade nog zo lekker. En heb je zin om die smaak eens te proeven. Je blijft eraf. Ontzegt jezelf dit in je leven. Vanuit een hogere moraal en ideaal.

Ik weet het niet (ik begrijp beide kanten van het verhaal).

Persoonlijk zou ik liever hebben dat alle mensen in een open relatie zaten. Maar toch voor elkaar bleven kiezen (als partners). Hierdoor zou de probleemstelling in deze vraag van zelf verdwijnen.

dan kun je beter vrijgezel blijven of een partner uitzoeken die er net zo over denkt.
eigenlijk was die hippie tijd zo slecht nog niet.

Als we biologisch gezien niet monogaam zijn. Waarom wil het overgrote deel van de mensen het dan toch en waarom krijgen mensen zoveel psychische problemen van de gevolgen van ontrouw en scheidingen? Mensen die trouwen zijn gelukkiger dan mensen die steeds wisselende relaties hebben of in een relatie zitten waar geen uitzicht is op trouw.

Is dat allemaal aangepraat door de maatschappij? Ook nu we in een samenleving leven waarin niemand er meer raar van opkijkt dat je niet trouwt, elk jaar een nieuwe partner hebt, scharrels hebt, je scheidt van je partner, vervolgens weer opnieuw trouwt? Volgens mij zijn mensen met slechts één of enkele langdurige vaste relaties zonder ontrouw inmiddels in de minderheid, en is de norm al lang niet meer om je te binden aan één enkele partner voor de rest van je leven. Al is vreemdgaan zonder wederzijdse toestemming (nog) niet maatschappelijk geaccepteerd.

Mannen zouden zogenaamd hun zaad zoveel mogelijk moeten verspreiden bij verschillende vrouwen. Maar hij kan in dat geval geen vaderfiguur zijn voor al zijn nageslacht. Gevolg is dat het nageslacht allerlei psychische problemen ontwikkelt (genoeg wetenschappelijk onderzoek naar gedaan). Die zogenaamde menselijke natuur is blijkbaar niet zodanig ontwikkeld dat het goed mee om kan gaan met de gevolgen van het 'natuurlijke' gedrag als ontrouw en incomplete gezinnen.

Het is bewezen dat kinderen uit complete gezinnen met biologische banden het veel beter doen dan kinderen die dat niet hebben. Dat heeft ook weer gevolg op hun eigen kinderen, wordt vaak een negatieve vicieuze cirkel.

Er wordt vaak beweerd dat trouw en monogamie iets is wat ons is aangepraat door de kerk. Maar dergelijke regels zijn niet zomaar ontstaan. Regels vanuit de kerk of een andere God, denk aan de 10 geboden, zijn maatschappelijk breed gedragen. Ik vraag me wel eens af of de maatschappij zich nu niet aanpraat dat monogamie 'slecht' is en dat je maar zoveel mogelijk moet experimenteren en zoveel mogelijk sexpartners moet scoren. Steeds weer op zoek moet naar beter en meer, ten koste van anderen.

Niet alleen op dit gebied maar ook op andere gebieden moet alles maar kunnen, vrijheid boven alles, verantwoordelijkheid naar anderen hoeft niet, als je eigen (korte termijn) behoeftes maar bevredigd worden. Zoals ik al las in een ander topic over maatschappelijke ontevredenheid, tolerantie als een excuus voor onverschilligheid.

quote:

Op zondag 16 augustus 2015 18:06 schreef alors het volgende:
Zoals ik al las in een ander topic over maatschappelijke ontevredenheid, tolerantie als een excuus voor onverschilligheid.

misschien kun je je reactie ook daar posten, krijgt het topic meteen een kick.

quote:

Op zondag 16 augustus 2015 16:35 schreef Witchybitch het volgende:
dan kun je beter vrijgezel blijven of een partner uitzoeken die er net zo over denkt.
eigenlijk was die hippie tijd zo slecht nog niet.

- Als je beide in een open relatie zit, stelt dit probleem zich niet (klopt).
- Je kan ook vrijgezel blijven (dan stelt dit probleem zich ook niet, maar mis je wel de liefde/vriendschap en band die je hebt met je partner)

Echter zijn er (zoals in de wiskunde) nog veel meer combinaties en mogelijkheden dan dit.
- Wat als je een ideale partner hebt, maar die geen open relatie wilt. Terwijl je er zelf wel voor open zou staan (al hoeft dat laatste niet).

Op zo een moment durf ik mezelf filosofisch soms de vraag stellen, wat is er nu op tegen om zowel het vriendschappelijke als seksuele aspect in jezelf met andere mensen te delen ?

Mogelijke antwoorden/bedenkingen hierbij:
- Let op voor soa's
- De ander heeft daar geen zin in (geen seks zonder partner liefde)
- Maar niet iedereen is zo, je kan daarin zeker gelijkgestemde vinden.
- Maar dan moet je partner je daarin wel nog vrij kunnen laten (je laten gaan)
- In welke mate schaadt seks met een ander, het gevoel van je partner ?
- Is seks altijd met liefde ? Is liefde exclusief ?

Ik heb het gevoel bij dergelijke discussies dat je nogal snel in rondjes zit te draaien.
Waarbij de bottom line veelal hierop neerkomt: Kies je voor jezelf, of voor de ander.
Kies je voor de liefde (je luistert naar de ander, gehoorzaamt de ander) of voor de seks (het avontuur, je over te geven aan je gevoel, ervaring, binnen dat moment, ...)

quote:

Op maandag 17 augustus 2015 11:33 schreef JustTalkLove het volgende:

[..]

Echter zijn er (zoals in de wiskunde) nog veel meer combinaties en mogelijkheden dan dit.
- Wat als je een ideale partner hebt, maar die geen open relatie wilt. Terwijl je er zelf wel voor open zou staan (al hoeft dat laatste niet).

Op zo een moment durf ik mezelf filosofisch soms de vraag stellen, wat is er nu op tegen om zowel het vriendschappelijke als seksuele aspect in jezelf met andere mensen te delen ?

Mogelijke antwoorden/bedenkingen hierbij:
- Let op voor soa's
- De ander heeft daar geen zin in (geen seks zonder partner liefde)
- Maar niet iedereen is zo, je kan daarin zeker gelijkgestemde vinden.
- Maar dan moet je partner je daarin wel nog vrij kunnen laten (je laten gaan)
- In welke mate schaadt seks met een ander, het gevoel van je partner ?
- Is seks altijd met liefde ? Is liefde exclusief ?

Ik heb het gevoel bij dergelijke discussies dat je nogal snel in rondjes zit te draaien.
Waarbij de bottom line veelal hierop neerkomt: Kies je voor jezelf, of voor de ander.
Kies je voor de liefde (je luistert naar de ander, gehoorzaamt de ander) of voor de seks (het avontuur, je over te geven aan je gevoel, ervaring, binnen dat moment, ...)

Je spreekt af met elkaar een vertrouwelijke en exclusieve band te hebben. Wat is dat in godsnaam waard als jij je niet kunt/wilt beheersen en je weggeeft aan anderen?

Relaties en gezinnen gaan kapot aan mensen die hun geilheid achterna lopen, echt triest dat je je eigen kortdurende pleziertje belangrijker acht dan de langdurige schade en het verdriet dat je ermee aanricht bij anderen.

Als je voor jezelf wilt kiezen moet je je niet binden aan een ander maar het lekker bij jezelf houden. Een relatie vereist rekening houden met een ander, als je daarvan enkel de lusten wilt maar niet de lasten moet je er niet aan beginnen, dat is niet eerlijk tegenover de ander.

quote:

Op zondag 16 augustus 2015 18:06 schreef alors het volgende:
Als we biologisch gezien niet monogaam zijn. Waarom wil het overgrote deel van de mensen het dan toch en waarom krijgen mensen zoveel psychische problemen van de gevolgen van ontrouw en scheidingen? Mensen die trouwen zijn gelukkiger dan mensen die steeds wisselende relaties hebben of in een relatie zitten waar geen uitzicht is op trouw.

Is dat allemaal aangepraat door de maatschappij? Ook nu we in een samenleving leven waarin niemand er meer raar van opkijkt dat je niet trouwt, elk jaar een nieuwe partner hebt, scharrels hebt, je scheidt van je partner, vervolgens weer opnieuw trouwt? Volgens mij zijn mensen met slechts één of enkele langdurige vaste relaties zonder ontrouw inmiddels in de minderheid, en is de norm al lang niet meer om je te binden aan één enkele partner voor de rest van je leven. Al is vreemdgaan zonder wederzijdse toestemming (nog) niet maatschappelijk geaccepteerd.

Mannen zouden zogenaamd hun zaad zoveel mogelijk moeten verspreiden bij verschillende vrouwen. Maar hij kan in dat geval geen vaderfiguur zijn voor al zijn nageslacht. Gevolg is dat het nageslacht allerlei psychische problemen ontwikkelt (genoeg wetenschappelijk onderzoek naar gedaan). Die zogenaamde menselijke natuur is blijkbaar niet zodanig ontwikkeld dat het goed mee om kan gaan met de gevolgen van het 'natuurlijke' gedrag als ontrouw en incomplete gezinnen.

Het is bewezen dat kinderen uit complete gezinnen met biologische banden het veel beter doen dan kinderen die dat niet hebben. Dat heeft ook weer gevolg op hun eigen kinderen, wordt vaak een negatieve vicieuze cirkel.

Er wordt vaak beweerd dat trouw en monogamie iets is wat ons is aangepraat door de kerk. Maar dergelijke regels zijn niet zomaar ontstaan. Regels vanuit de kerk of een andere God, denk aan de 10 geboden, zijn maatschappelijk breed gedragen. Ik vraag me wel eens af of de maatschappij zich nu niet aanpraat dat monogamie 'slecht' is en dat je maar zoveel mogelijk moet experimenteren en zoveel mogelijk sexpartners moet scoren. Steeds weer op zoek moet naar beter en meer, ten koste van anderen.

Niet alleen op dit gebied maar ook op andere gebieden moet alles maar kunnen, vrijheid boven alles, verantwoordelijkheid naar anderen hoeft niet, als je eigen (korte termijn) behoeftes maar bevredigd worden. Zoals ik al las in een ander topic over maatschappelijke ontevredenheid, tolerantie als een excuus voor onverschilligheid.

Leuke insteek.

Paar opmerkingen hierbij:
(1) Monogame biedt meer stabiliteit. Vergelijk het met naar de winkel gaan. Als je telkens dezelfde pot choco koopt, dan weet je wat je aan die pot choco hebt. Je komt niet voor onaangename verrassingen te staan (je kent zijn smaak, ze is SOA vrij, je voelt je er veilig, goed en vertrouwd bij, etc). Veel avontuur en risico zit daar niet. Al kan zo een pot choco altijd wat veranderen (een nieuw recept, whatever). Echter is de kans hiertoe, ergens zo groot, als de kans dat er een vliegtuig op je hoofd valt. Het kan, maar de kans is klein. Monogamie biedt meer stabiliteit, zekerheid. Het maakt het leven er gemakkelijker op. Binnen dergelijke vaste structuur kun je kinderen opvoeden. Die hebben je steun, liefde en toewijding nodig. Hoe stabieler de relatie, hoe stabieler de opvoeding van de kinderen zal zijn. En hoe beter (slimmer, gezonder) die kinderen zullen opgroeien. Gezien de voedingsbodem stabiel en goed was.

(2) Echter zijn we wel niet monogaam. Alvast het merendeel. Hoe stabiel monogamie ook mag zijn, het blijft ergens een leven in een kooitje. Gezien er die 'grenzen' en verantwoordelijkheden (zowel naar je partner als kinderen) zijn. Net zoals in een dierentuin, is het fijn om op tijd je voedsel te krijgen, wat liefde en aandacht van de bezoekers te ontvangen. Alsook aan je huwelijkse (relatie) plichten te voldoen. Allemaal leuk en wel. Maar het blijft wel een kooi en een grens. Waar andere vogels rond fladderen, de weide wereld in. Allerlei ervaringen opdoen, allerlei andere smaken proeven. Zit jij in diezelfde kooi. En wordt je tegelijk ook ouder. Tot je op een bepaald moment geen voldoende kracht in je vleugels meer hebt om te vliegen, mocht het 'monogame' deurtje plots opengaan. Sommige mensen willen dan hun schade terug inhalen. Voor die verloren jaren.

(3) Zowel liefde als seks hoeven niet exclusief te zijn. Ik zou daarin voor meer vrijheid pleiten (ja, die hippie flower power van weleer was daarin zo slecht nog niet). Met deze kanttekening, dat je wel je beloftes moet nakomen. Iemand die een kind op de wereld zet, moet dit mee helpen opvoeden. Je partner die je graag ziet, breng je voldoende tijd en aandacht samen mee door. Maar moest je nu even (een paar dagen) met een andere man/vrouw een leuke tijd beleven. Zowel romantisch, liefdevol, spiritueel als seksueel. (gewoon compleet dus) Om daarna terug naar je aangegane verplichtingen te gaan. Naar je partner. Wat is daar dan fout aan ?

(4) Het teveel aangaan van verplichtingen, maakt volgens mij de meeste mensen "ziek". Of niet helemaal gelukkig. Je moet naast het aangaan van de nodige verantwoordelijkheid, ook nog voldoende ruimte en tijd overhouden voor verandering. Voor een andere vorm van energie. Een energie die niet heel de tijd tussen de lijntjes wil kleuren. Een energie die zichzelf ook op andere vlakken eens kan laten gaan. Waarom grijpen anders zoveel mensen naar alcohol, drugs, e.d. ? Zichzelf daarin even laten gaan. De stress van de school (studies) achter je latend. Bijvoorbeeld.

(5) Dat zaad van de man om te verspreiden stelt niet zoveel voor. Het zaad spuiten, is eerder een gevoel van ontlading, van energie te delen, of die energie er even uit te gooien. Het is stromen, jezelf laten gaan, op de energie (hormonen cock-tail) des levens. Voorplanting is bijzaak. Is een mogelijks gevolg. Voor wie niet veilig vrijt, moet je daarmee opletten. Zoniet, het zaad bereikt geen vruchtbaar eitje, is er van voorplanting bij seks helemaal geen sprake. Seks heeft dan helemaal niets meer met voorplanting te zien. Maar alles met "energie". Het opgaan in die energie, het beleven van die energie, etc.

(6) Je schreef: "Volgens mij zijn mensen met slechts één of enkele langdurige vaste relaties zonder ontrouw inmiddels in de minderheid, en is de norm al lang niet meer om je te binden aan één enkele partner voor de rest van je leven." Geen idee of dit zo is. Bepaalde studies wijzen het omgekeerde aan. Er is een toenemende wens naar "trouw" zijn. Of men daarin ook trouw blijven kan, is een andere zaak. Dat is de test van de liefde.

(7) Je schreef: Al is vreemdgaan zonder wederzijdse toestemming (nog) niet maatschappelijk geaccepteerd. Ik denk dat je vreemdgaan nooit kunt accepteren. Niet uit naam van de liefde, gezien je je geliefde er niet in betrekt (het achter zijn of haar rug omdoet). Dat blijft ETHISCH fout. Bedoeling is om zoveel mogelijk open met elkaar te zijn en blijven. En daarin de spelregels na te leven. Alleen is overspel (of vals spelen) ook ergens leuk. Je kan ermee wegkomen of niet. Jezelf erna nog in de spiegel aankijken of niet. Moet ieder voor zichzelf uitmaken.

(8) Mijn punt in heel deze woordenbrij, is waarom het zo moeilijk is om seks en liefde naast elkaar te kunnen laten staan. En ja, dat wordt door de maatschappij toch ergens zo aangepraat. Die ideeën van trouw worden ons zo in het hoofd aangepraat. Terwijl het niet klopt. Kijk bv naar Jean Paul Sartre en Simone de Beauvoir. Zij hadden liefde voor elkaar, zijn elkaar blijven graag zien. Toch belette hen dit niet, om ook andere liefde relaties in hun leven toe te laten. Die seksueel te bezegelen. Een seksuele kruid eraan toe te voegen. Waarom zou dat niet kunnen ? Je kan een gerecht met peper, zout, nootmuskaat en wat nog allemaal kruiden. Waarom niet alle kruiden gebruiken die je leuk vindt. Theoretisch kan het zeker. Al is het een visie waarin we niet echt worden opgevoed. Noch eentje die veel mensen zullen delen. Misschien uit schrik voor de mogelijke instabiliteit ? Seks met een ander of liefde voor een ander in je "monogame" relatie toelaten, kan voor problemen zorgen. Vreest men. Maar is dat echt zo ?

(9) Het is een reflex van het ego. Je eigen leefwereld veilig stellend. Voor jezelf, je partner, je kind, de familie. Dat zit voor een stuk ook in ons ingebakken. Veiliger is het zeker. Maar bruisend niet. Tenzij we een bruistablet nemen tegen de hoofdpijn. Vanavond, niet schat...

quote:

Op maandag 17 augustus 2015 11:46 schreef alors het volgende:
Je spreekt af met elkaar een vertrouwelijke en exclusieve band te hebben. Wat is dat in godsnaam waard als jij je niet kunt/wilt beheersen en je weggeeft aan anderen?

Relaties en gezinnen gaan kapot aan mensen die hun geilheid achterna lopen, echt triest dat je je eigen kortdurende pleziertje belangrijker acht dan de langdurige schade en het verdriet dat je ermee aanricht bij anderen.

Als je voor jezelf wilt kiezen moet je je niet binden aan een ander maar het lekker bij jezelf houden. Een relatie vereist rekening houden met een ander, als je daarvan enkel de lusten wilt maar niet de lasten moet je er niet aan beginnen, dat is niet eerlijk tegenover de ander.

Ik begrijp je woede. Maar je ziet dit gevoelsmatig te zwart/wit (denk ik).

Waarom zou een relatie kapot gaan door seks ? Neem dat je één keer per jaar seks hebt met een andere persoon. Dat is één dag op 365 dagen. De andere dagen voldoe je aan je verplichtingen. Je zorgt voor je vrouw, voor je kinderen. Dan gaat niemand daar toch kapot aan ? Ofwel ?

In het andere geval, blijft een mogelijke honger maar knagen. Een honger die nooit beantwoord kan worden. De grenzen van de monogamie zijn van staal. Totaal niet flexibel, autoritair en keihard. Daar mag niet even een klein zuchtje licht of lucht doorheen glijden. En waarom niet ? (dat is de vraag)

Je spreekt van "waard". Wat is iets waard ? Dat is een moeilijke vraag. Die opnieuw meerdere invalshoeken heeft.

Mijn idee is dat liefde vrij laat. Hoe meer vrijheid, hoe meer liefde. Maar totale vrijheid bestaat niet. Dus het idee is (in zijn absolute vorm) utopisch. Mijn vrijheid eindigt, waar de vrijheid van de ander begint en omgekeerd. Waar kom je dan op uit ? Op een kracht test van de liefde. Hoe vrij kun je iemand laten, waarbij je die ander graag blijft zien, ook al heb je er zelf moeite mee, die ander die vrijheid te geven.

Vrijheid afnemen is niet moeilijk, vrijheid geven wel.

Iemand graag zien, is zoveel mogelijk die ander kunnen en durven loslaten. Zover als mogelijk. Maar niet. Niet totaal. Ergens dient er (als is het maar een klein angeltje) nog verbonden te zijn. Een stevig angeltje. Heel sterk, maar nauwelijks zichtbaar.

Ik denk (filosofisch) als je dit laatste kleine angeltje ook loslaat, het "gevoel" van liefde weg is. Omdat je dan niets meer voelt, alles weggegeven hebt. Kortom er is geen betrokkenheid meer over (op zo een moment). Geen band. En een band (verbinding) vraagt betrokkenheid. Hechting geeft ook een bepaald gevoel.

Het punt van de vrijheid is ook, dat als een ander je ergens niet vrij in laat of kan laten, je die vrijheid zelf niet meer hebt. Kortom, de keuze is dan niet meer aan jou om te maken, gezien de ander (je partner, ouders, leerkracht op school, etc) die keuze voor jou heeft gemaakt.

Maar daar gaat het mij niet om. Het gaat me erom, waarom veel mensen die keuze maken ? Waarom mensen (vooral vrouwen, denk ik) niet willen dat hun partner seksueel nog met een ander iets beleeft. Ze verbieden dit. Want het doet hen pijn. Waarvan akte. Maar waarom ? Waarom is het voor velen zo moeilijk, die vrijheid te geven.

Mijn enige antwoord hierop (dat ik zelf kan bedenken is): Men wil de liefde (ZIJN gevonden liefde) met anderen niet delen. Men wil het voor zichzelf houden. Dat is veiliger, vertrouwder. Zodat men die geknede liefde (van de ander) blijft voelen, zoals men die graag heeft en wenst. Allemaal ego dus. Waar ik zeker begrip voor heb.

Maar bekijk het eens vanuit een empathische kant ? Een ander (en meer non ego perspectief). Wie kan dit aan ? Ja, mijn partner mag met een ander iets tijdelijk hebben. Als hij daar plezier aan heeft, doet me dit ook plezier (en geen pijn).

[ Bericht 17% gewijzigd door JustTalkLove op 17-08-2015 12:19:10 ]

Goh je pikt zo wel makkelijk de mannen eruit wiens vriendin/vrouw ook meeleest op FOK...

*rant over zich heen gaat krijgen in 5...4...3....2....1.....*

Ik geloof niet zo in monogamie. Althans, voor een aanzienlijk deel van in ieder geval de mannen niet. Ik geloof heel erg in de biologie en de natuur omdat deze niet liegen en ook niet politiek correct zijn. Aangezien het lichaam volgebouwd is met allerlei snufjes die een functie dienen zullen die er ook voor liefde en relaties zijn. Bijvoorbeeld bij verliefdheid, toch vaak het begin van een relatie. Verliefdheid ervaren is het gevolg van een tijdelijke toename van een aantal hormonen en neurotransmitters. Deze chemische draaimolen is meestal na een jaar wel weer stilgevallen. Laat dit nu net ongeveer de periode zijn die nodig is om een vrouw te bevruchten en voor de vrouw om het kind te dragen en ter wereld te brengen. En zo rond de bevalling maakt het mannelijk lichaam minder testosteron en meer prolactin (vrouwelijk hormoon, gelinkt aan borstvoeding) en extra oxytocine (het knuffelhormoon) aan zodat een man na de geboorte niet wegrent, maar toch nog zorg draagt voor moeder en vooral kind.

Maar daarna.... de verliefdheid is zo goed als weggeebt, je kind loopt en heeft ook steeds minder hulp nodig en je testosteronspiegel is alweer behoorlijk gestegen. Dán komt het op normen en waarden aan in mijn optiek. Aangezien we in de afgelopen eeuwen in het westen een norm hebben ontwikkeld van maximaal één vrouw per man, moeten mannen met een gezonde testosteronspiegel proberen hun gevoel te onderdrukken. Maar aangezien dit nogal tegennatuurlijk is gaan er heel veel mannen voor de bijl.

[ Bericht 83% gewijzigd door Multatilu op 17-08-2015 14:04:52 ]

quote:

Op dinsdag 11 augustus 2015 22:38 schreef eenzame_kat het volgende:
Hartstikke achterlijk. Als je zo nodig steeds vreemd wilt gaan/een ander wilt, was dan niet aan een relatie begonnen.

Hierbij ga je er trouwens wel van uit dat iemand het altijd van te voren al weet. Zou nooit iemand een relatie aangaan die denkt monogaam te zijn en dat hij of zij zich dan later kapot schrikt van zijn eigen gevoelens?

Monogamie blijft zowiezo een moeilijk "huwelijk".

Enerzijds heb je de stabiliteit (een vertrouwde plek om thuis te komen, je verantwoordelijkheden in op te nemen). Anderzijds is er de honger (of lokroep) van een nieuwe ervaring.

Biologisch geloof ik ook ergens, dat onze hersenen zo gebouwd zijn. Om zoveel mogelijk bij te leren, nieuwe ervaringen op te doen. Daardoor groei je, verander je.

Niet dat ik veel sekserij goed wil praten, maar iemand die veel verschillende seksuele ervaringen gehad heeft, is daar automatisch beter in, dan iemand die dit niet heeft gedaan. Iedere ervaring scherpt je verder aan, leer je door bij. Dat houdt ons mensen op de been.

Nu is seks maar één element, van de vele nieuwe dingen die je kunt doen (zoals reizen, tekenen, schilderen, muziek maken, bouwen, dansen, sporten, etc). Je kan in veel domeinen nieuwe ervaringen opdoen. Daar heb je seks op zich niet voor nodig.

Met dit kleine adertje onder het gras, dat wij mensen biologisch ook seksuele wezens zijn. Ons lichaam is daarvoor gemaakt. bij het zien van een mooie man/vrouw komen er seksuele hormonen vrij, komt dopamine (het gelukshormoon vrij). Kortom een seksualiteit, waardoor we ons zelf beter gaan voelen.

Daar een rem op zetten (omwille van de stabiliteit van het gezin, de verplichtingen naar je vrouw) daar valt zeker iets voor te zeggen. Maar gemakkelijk is het wel niet.

Vanuit een "natuur ethiek" bezien, zorg je er beter voor, dat je zoveel mogelijk al die hormonen, neurotransmitters en andere beesten in je hoofd en lichaam in de nodige BALANS krijgt en behoudt. Dat zal je eigen gezondheid (zowel mentaal als lichamelijk) alleen maar ten goede komen. Pas als je zelf lekker in je vel zit, kun je daarmee ook gemakkelijker naar buiten komen (inzake sociaal contact, sociale verzorging, e.a.)

Soms denk ik dat meeste vrouwen het seksueel niet zo moeilijk hebben. Zij storten zich veeleer meer op de verzorging van anderen. Vergeten daarin hun eigen verlangens en lusten. De lust naar verzorging en liefde, lijkt daarin vaak groter dan een mogelijke lust naar avontuur (en 'andere' vormen van persoonlijke ontwikkeling).

Dat avontuurlijke is soms meer in de man aanwezig. Die hormonaal ook sneller ontvlambaar is. De vrouw zoekt misschien enkel maar wat bevestiging of aandacht in een contact, maar een man krijgt biologisch wel al veel sneller zin in seks. Daar is (hormonaal) niet zoveel voor nodig.

Het is en blijft een vreemde mix.

Het aantal mensen die vreemdgaan schijnt blijkbaar heel hoog te zijn. Tijdje geleden nog een boek over gelezen. Het lag ergens rond de 60 procent. Dat is niet niks. Om met de mantel der liefde toe te dekken.

Dit "probleem" speelt dus zeker.
En is volgens mij (bij velen) niet geweten.

Of om het in spel termen uit te drukken, er wordt veel "vals" gespeeld (men houdt zich niet aan de spelregels van de monogamie, waarvoor men intekende). Maar dit vals spelen is niet geweten. Het gebeurt allemaal onder de zichtbare radar van de ('schijn') monogamie.

We moesten het allemaal eens weten van elkaar...

[ Bericht 1% gewijzigd door JustTalkLove op 17-08-2015 14:45:50 ]

quote:

Op maandag 17 augustus 2015 14:39 schreef JustTalkLove het volgende:
Monogamie blijft zowiezo een moeilijk "huwelijk".

Met dit kleine adertje onder het gras, dat wij mensen biologisch ook seksuele wezens zijn. Ons lichaam is daarvoor gemaakt. bij het zien van een mooie man/vrouw komen er seksuele hormonen vrij, komt dopamine (het gelukshormoon vrij). Kortom een seksualiteit, waardoor we ons zelf beter gaan voelen.

Noem het maar een klein ad(d)ertje

Als ik in een filosofische bui probeer te bedenken wat de zin van ons bestaan is, kom ik tot nu toe niet verder dan het overbrengen van genen....

quote:

Het aantal mensen die vreemdgaan schijnt blijkbaar heel hoog te zijn. Tijdje geleden nog een boek over gelezen. Het lag ergens rond de 60 procent. Dat is niet niks. Om met de mantel der liefde toe te dekken.

Wat ook een goed boek is over deze materie is 'The Evolution of Desire' van David M. Buss.

quote:

Op zondag 2 augustus 2015 12:03 schreef Hallmark het volgende:

[..]

Dit inderdaad.

En de energie. Stel je geeft je minnares een beurt en dan kom je thuis. Vervolgens verwacht je vriendin/vrouw dat je nog een keer dat kunstje herhaalt? Doodvermoeiend.

Dat heb ik, naast dat ik er geen behoefte aan heb, dus ook, ik heb helemaal geen zin in al die stress die komt kijken bij sneaky gedrag, daarnaast heb ik het al druk genoeg. Seksueel gezien ben ik zeer tevreden dus daar hoef ik het ook niet voor te doen.

Ik zie er gewoon echt geen voordelen in om een minnaar /minnares aan te gaan.

quote:

Op maandag 17 augustus 2015 15:55 schreef snakelady het volgende:

[..]

Dat heb ik, naast dat ik er geen behoefte aan heb, dus ook, ik heb helemaal geen zin in al die stress die komt kijken bij sneaky gedrag, daarnaast heb ik het al druk genoeg. Seksueel gezien ben ik zeer tevreden dus daar hoef ik het ook niet voor te doen.

Ik zie er gewoon echt geen voordelen in om een minnaar /minnares aan te gaan.

Wat nu als 'ie veel lichaamsbeharing heeft?

quote:

Op maandag 17 augustus 2015 16:13 schreef Multatilu het volgende:

[..]

Wat nu als 'ie veel lichaamsbeharing heeft?

Mijn man heeft veel lichaamsbeharing, en dat vind ik helemaal niet erg.

quote:

Op maandag 17 augustus 2015 16:25 schreef snakelady het volgende:

[..]

Mijn man heeft veel lichaamsbeharing, en dat vind ik helemaal niet erg.

Damn... welke verleidelijkheden die ik heb heeft je man niet? Ook jij moet toch te verleiden zijn?

quote:

Op maandag 17 augustus 2015 16:35 schreef Multatilu het volgende:

[..]

Damn... welke verleidelijkheden die ik heb heeft je man niet? Ook jij moet toch te verleiden zijn?

Hahaha nope.

Eerlijk bekennen: Als vrouw heb ik wel vaker wat on the side gehad, terwijl ik in een goede relatie zat.
Deed voor mij ook niet af aan de kwaliteit van de relatie.

quote:

Op maandag 17 augustus 2015 22:13 schreef capricia het volgende:
Eerlijk bekennen: Als vrouw heb ik wel vaker wat on the side gehad, terwijl ik in een goede relatie zat.
Deed voor mij ook niet af aan de kwaliteit van de relatie.

Stiekem of open?