Zwanger... en dan gaat het mis #20

LE...

Gelukkig is de waarde goed Svane, dat is in ieder geval een zorg minder.

Fuchia, ik heb geen ervaring met tabletten. De gyn hier adviseerde een curretage na 10 weken zwangerschap, omdat hij te vaak zag dat er na tabletten toch nog wat zat en vrouwen dan alsnog moesten komen. Was uiteraard onze keuze, maar ik vond persoonlijk de curretage ook een fijner idee. Ziekenhuis viel mij op zich erg mee, maar dat is voor iedereen anders. Wel achteraf wat langer last van de narcose.

@svane, fijn dat t hcg laag was. Mijn hcg was 4800 rond de 7 weken. Ziekenhuis hier hanteert een grens van 2200 geloof ik voor opereren. Wel prettig dat ze t nog even in de gaten houden.

@fuchsia, wat naar . Ik heb bij mijn MA gekozen voor een curettage omdat ik dan kon gaan slapen en t dan over was. Maar ik begrijp dat je t liefste gewoon lekker thuis bent. Er zijn wel meiden hier die het mbv pillen hebben gedaan.

Hoorde gisterenavond nog wat bijzonders van mijn man.

SPOILER

Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.

Ooh, die crowdfunding. Ik vind t zo tof dat er zo'n mooi bedrag is opgehaald.

Svane en Fuchsia, wat rot en verdrietig voor jullie... .
Er wordt idd zo weinig over gesproken, ik vond dat erg eenzaam voelen.

LE, ik weet niet goed wat te zeggen, maar denk aan jullie .

Och L-E... nog een schuldgevoel ook.. alsof het allemaal al niet erg genoeg is
Je had het toch echt niet van te voren kunnen weten

quote:

Op woensdag 8 juli 2015 13:54 schreef L-E het volgende:

[..]

Ja

Via deze weg ook nog even miljoenmaal bedankt voor allen die daar aan hebben bijgedragen. Ik herkende niet alle namen, maar er zaten volgens mij aardig wat fokkers bij. Jullie zijn tof

Ik vind t fijn dat we met z'n allen het een beetje lichter kunnen maken, iets concreet kunnen doen. Voor Elva.

L-E.. Ook hier zijn jullie in gedachten rond deze confronterende datum. Wat vreselijk dat je je naast al het verdriet, ook nog schuldig voelt

En die crowdfunding actie..supermooi !

En nu ik hier toch ben, nog een dikke knuffel voor Cygne, Lingue, Fuchsia en Svane

quote:

Op woensdag 8 juli 2015 13:52 schreef L-E het volgende:

[..]

Ja, dit inderdaad. En dan de mensen die rond mijn termijn waren uitgerekend en nu vrolijk bevallen van gezonde kindjes.. Natuurlijk gun ik het die mensen, maar het is zo confronterend: zij wel en wij niet. Ons kind is verworden tot as en staat in een potje op de kast hier verdomme. En er zal nooit, nooit meer een ander kindje bij komen hier. Dit was het dan, het voelt zo definitief allemaal en dat is het in alle opzichten ook. Tijdens de nacontrole bij de gynaecoloog hebben we het gehad over wat er nu precies gebeurd is de nacht dat het mis ging, en gezien het verloop bestaat het vermoeden dat de placenta eerst deels los liet, en pas tegen de ochtend helemaal. Ik krijg maar niet uit mijn hoofd dat we haar hadden kunnen redden als ik die nacht niet zo strontvervelend eigenwijs had gedaan en gewoon het ziekenhuis had gebeld..

Ik weet ook eigenlijk niet goed wat ik moet zeggen daarom. Want ik kan me dat gevoel richting 'ons' echt ontzettend goed voorstellen. Andersom was het ook confronterend natuurlijk, maar zo onvergelijkbaar.. Dus laat ik het maar bij deze:

Ach L-E, wat moeilijk. Maar weet, achteraf is altijd makkelijk roepen, had ik maar dit of dat. Ik hoop dat je het los kunt laten en ik wens jou en je familie veel sterkte en kracht toe de komende tijd.

Verder zal ik ook voor de overige dames even mijn ervaring delen. Ik had een miskraam bij 6 weken. Heel gelukkig het nieuwe jaar in, en dan op 6 januari toch mis. Ik ben heel verdrietig geweest, het had 9 maanden geduurt voordat het lukte en was bang dat ik nou weer zo lang moest wachten en dan weer kans dat het mis zou gaan. Ik heb uiteindelijk hulp gekregen hiermee om te gaan. Na 6 weken werd ik weer ongesteld, en na 6 maanden weer opnieuw zwanger. De eerste weken was mijn roze wolk ver te zoeken. Heb ook pas na de zesde week de vk gebeld, ik mocht met 8 weken een echo en jankte bij de goede echo. Bij de tweede echo (termijn) jankte ik weer en elke keer hartje luisteren (vanaf week 10) weer opgelucht naar buiten om na twee dagen weer enorm onzeker te zijn. Ik kreeg vanuit de praktijk de mogelijkheid elke 2 weken te komen om het hartje te luisteren. Dat hielp enorm en met 16 weken voelde ik de eerste schop en kon ik pas eindelijk een beetje genieten. Nu is ze bijna 4 maanden en als ik me sip voel, maakt zij me weer vrolijk. Het is het allemaal wel waard geweest.
Toch denk ik dat ik bij een volgende zwangerschap weer onzeker zal zijn in het begin. Dat is heel normaal denk ik. Maar, ook al kan het later ook nog mis gaan, toch vind ik het belangrijk te genieten van het zwanger zijn, want dat kindje verdient dat ook.
Al weet ik ook wel dat het voor sommige meer een overlevingstijd is tot hij of zij eindelijk in je armen ligt. Het is natuurlijk wel het belangrijkste 'ding' in je leven.

quote:

Op woensdag 8 juli 2015 13:52 schreef L-E het volgende:

[..]

Ja, dit inderdaad. En dan de mensen die rond mijn termijn waren uitgerekend en nu vrolijk bevallen van gezonde kindjes.. Natuurlijk gun ik het die mensen, maar het is zo confronterend: zij wel en wij niet. Ons kind is verworden tot as en staat in een potje op de kast hier verdomme. En er zal nooit, nooit meer een ander kindje bij komen hier. Dit was het dan, het voelt zo definitief allemaal en dat is het in alle opzichten ook. Tijdens de nacontrole bij de gynaecoloog hebben we het gehad over wat er nu precies gebeurd is de nacht dat het mis ging, en gezien het verloop bestaat het vermoeden dat de placenta eerst deels los liet, en pas tegen de ochtend helemaal. Ik krijg maar niet uit mijn hoofd dat we haar hadden kunnen redden als ik die nacht niet zo strontvervelend eigenwijs had gedaan en gewoon het ziekenhuis had gebeld..

Ik weet zo goed hoe het voelt
Mijn bovenbuurmeisje is een maand ouder dan mijn dochter had moeten zijn... En die ontwikkeling van haar vind ik soms best lastig.
ik ben ook altijd heel rationeel naar haar toe omdat het anders echt te confronterend is en probeer het zoveel mogelijk los te zien. Maar ja als je dan die ontwikkeling wel van redelijk dichtbij ziet... Niet leuk
En natuurlijk ik gun het iedereen van harte en hoop dat niemand dit mee hoeft te maken. Maar het verdriet is zo enorm k*t als je er heel bewust mee bezig bent. En je raakt er zo enorm van slag en kost zoveel energie om weer op dat niveau te komen om weer fijn te functioneren.
Dat moet je over je heen laten komen. En huil en schreeuw en ben boos zoveel je wilt, want dat is ook het enige dat helpt en telt op deze moeilijke dagen.

Dat zij wel en wij niet heb ik ook moeilijk gevonden. Ik een miskraam en mijn broertje komt een kleine maand later vertellen dat het hun dus wel gegund lijkt te zijn. Dat is heel moeilijk. Ik verwachtte het al gelukkig en heb blij kunnen doen voor ze, maar heb die avond echt flink zitten janken.
Gelukkig kunnen onze kinderen nog steeds gewoon samen spelen straks. Ze schelen 5 maanden

Ooooohhh LE ik probeer me jouw gedachten over die nacht te verbeelden en hoe het anders had kunnen lopen, maar ik hoop toch zo dat die gedachte bij jou ooit iets naar de achtergrond verschuift. En je wellicht door je verhaal te blijven delen kan zorgen dat het bij een ander anders uitpakt, je weet wellicht niet half hoe ver je verhaal reikt en op deze manier ook oprecht van levensbelang zal kunnen zijn. Daar heb jij niets aan, helaas. Nogmaals, heel veel sterkte.

Even een dikke knuffel voor jullie allemaal!

L-E, ik hoop zo dat je het schuldgevoel een plekje kan gaan geven. Dat verdien je niet om er nog bij te hebben.

Svane en Fuchia,

quote:

Op woensdag 8 juli 2015 13:01 schreef Fuchsia_roze het volgende:
Allereerst een voor LE. Ik heb je verhaal van de zijlijn gevolgd. Ik wens jou en je gezin heel veel sterkte, kracht en licht toe vandaag, speciaal morgen en alle andere dagen!

Svane ook voor jou een Dat 2e kindje komt er echt wel. "Fijn" dat je HCG laag was en de kans nu nihil is.
Balen van je vakantie, ik hoop voor jou dat het vloeien snel stopt.

Ik mag hier helaas ook komen posten Rood bloedverlies van het weekend, maandag een echo gehad waar met 10,5 week geen hartactiviteit meer te zien was van ons 1e kindje

Ik heb ook even meegelezen met de tips & ervaringen. Ik wist dus niet dat ik niet in bad mocht en maandverband moest gebruiken. Ook zijn de verschillende ervaringen rond een opstartende cyclus en zwangerschap fijn. Hier hopen we ook heel erg toch nog een 2016 kindje te kunnen krijgen. Sowieso fijn om hier te lezen, want in mijn eigen omgeving ken ik niemand _{of weet ik het van niemand}

VK had gehoopt dat de MK vanzelf op gang zou komen, omdat ik al wat rood bloedverlies had. En dat was ook mijn eigen wens. Tot nu wat bruin bloedverlies gehad en verder nog niks. Wel wat krampen 's avonds gehad, dus er rommelt wel wat. Ik zit echt te wachten nu en dat voelt als nog meer falen van m'n lichaam.
VK belt vanmiddag dus dan zullen we een plan maken. Ik begreep dat je in eerste instantie tabletten voorgeschreven krijgt en ik was benieuwd naar deze ervaringen. Krijg je echt ontzettend krampen? En hoelang duurt dat? Ik zie hier als een berg tegen op namelijk. Maar als dat het op gang brengt, doe ik dat liever dan naar het ziekenhuis moeten gaan.

Ik zou zeker eerst de tabletten proberen. Ja, het doet wel pijn, je krijgt krampen, maar een curretage is echt een operatie, onder narcose. Dat geeft risico's en moet je ook van herstellen. En je baarmoeder kan er door beschadigen (kleine kans, maar is er wel). Bij 30% komt alsnog een currettage, dat klopt, maar bij 70% is het ook gewoon afgedaan na die tabletten. En dan heb je het in elk geval geprobeerd.

Jij ook veel sterkte de komende tijd

LE, dikke kus. Wat een verdrietige dag morgen.. Nog steeds zijn jullie dagelijks in mijn gedachten.
Wat ongelooflijk rot dat er nu ook nog schuldgevoel bij komt kijken. Ik weet niet eens zo goed wat ik moet zeggen, de pijn lijkt me ondraaglijk..

Fuchsia, sterkt voor jou! Verdrietig dat er zoveel nieuwe mensen hier komen..

Bij mijn eerste miskraam heb ik na een aantal weken wachten tabletten gekregen die ik in moest brengen voor de curettage. Ik had toen heel erg bloedverlies en heel erge krampen. Achteraf, toen ik beviel van mijn gezonde dochter, voelde de eerste weeën precies hetzelfde.
Ik stond in de middag gepland voor de operatie maar moest niesen en toen kwam het vruchtje inclusief intacte vrachtzaken met vruchtwater er nog in spontaan. Bizar vond ik dat. Erna is direct een echo gemaakt, ik was tenslotte al in het ziekenhuis en toen zat er nog heel veel bloed in mijn baarmoeder. Dat is er toen met een tang uitgetrokken.
Ik vond het wel behoorlijk heftig allemaal.. Hoe dan ook, laat je goed voorlichten over de opties die er zijn en kies degene waar jij je goed bij voelt. Het is al verdrietig genoeg.

Ja, je moet sowieso kiezen voor wat het beste voelt. Maar ik lees vaak dat mensen de tabletten enger vinden dan de curretage, terwijl dat toch best een ingreep is. Ik zou tabletten in elk geval niet meteen afschrijven, omdat het in veel gevallen de minst ingrijpende procedure is. Succes met het maken van je keuze

quote:

Op woensdag 8 juli 2015 14:39 schreef Stormqueen het volgende:
Ja, je moet sowieso kiezen voor wat het beste voelt. Maar ik lees vaak dat mensen de tabletten enger vinden dan de curretage, terwijl dat toch best een ingreep is. Ik zou tabletten in elk geval niet meteen afschrijven, omdat het in veel gevallen de minst ingrijpende procedure is. Succes met het maken van je keuze

Dat vind ik ook ja. Bij mij ging het, op de vervelende en pijnlijke nasleep na, best soepel allemaal. Ik zou een volgende keer, die hopelijk niet komt, het absoluut weer overwegen.

Bij mijn eerste miskraam (mola) had ik geen keus in hoe het verder zou gaan. Toen heb ik vanaf het eerste heftige bloedverlies bijna twee weken moeten wachten op de curettage. Bij de tweede wist ik dat het mis was de dag voor we op vakantie gingen (11 weken, gestopt bij 8,5 week). Toen gekozen voor afwachten. Twee dagen later kwam het alsnog vanzelf op gang. Het voelde echt vergelijkbaar met de het eerste deel van m'n eerste bevalling. Ik vond het moeilijk en zwaar om op te vangen (in een tent en alleen een emmertje in de buurt), maar voor de verwerking vond ik het wel 'prettig' om doorgemaakt te hebben. Als ik thuis was gebleven had ik waarschijnlijk na afwachten ook wel gekozen voor pillen.

Doe wat goed voor je voelt en lees je in. In deze reeks is veel informatie en ervaring te vinden. Zelf vond ik het geen naar idee om een levenloos vruchtje in m'n buik te hebben. Het hoorde bij mij. Anderen staan daar heel anders in en dat heeft ook invloed op je keuze.

LE, ik kan geen woorden vinden die recht doen aan wat jij met je gezin meemaakt. Moeilijk om te lezen dat je je schuldig voelt, dat je de tijd niet kunt terugdraaien.

En L-E ik begrijp het, en ik begrijp het niet. Zal het nooit kunnen begrijpen. Ik kan het niet echt onder woorden brengen. Maar mijn hart breekt elke keer weer een beetje voor jou, voor jullie. Hoe anders had alles moeten zijn, maar dat is het niet en zal het nooit meer worden. En dat is verdomme verschrikkelijk.

L-E extra sterkte de komende dagen

Het heeft geen zin om te denken aan "wat als", misschien had Elva het ook niet gered als je wel het ziekenhuis had gebeld. Maar dat is makkelijk praten uiteraard