Zwanger... en dan gaat het mis #20

Ik had vorig jaar met 11 weken een MA, en heb een curretage gehad. Ik mocht niet in bad tot het bloeden was gestopt en moest inderdaad maandverband gebruiken.

Als ik het me goed herinner werd ik na 6 weken weer ongesteld. Ietsje later, maar niet extreem. Maar het is bij mij nog wel 2/3 maanden wat onrustig gebleven qua cyclus, maar toen was het weer normaal. Verschilt ook per persoon denk ik.
Extra vruchtbaar zeggen ze wel eens ja. Ik heb me dat afgevraagd, in mijn geval was mijn lichaam ook al steeds minder hormonen aan het maken lijkt mij, vraag me af of het dan verschil maakt. Maar heb geen goed antwoord eigenlijk.
En de gyn zei hier ook botte pech en de volgende keer dezelfde kans. Heb wel eens gelezen dat de kans na twee keer iets groter wordt. Maar twee keer kan net zo goed domme pech zijn.

Verdrietig Svane.. Sterkte!

Wat SQ zegt inderdaad.. Tampons en in bad gaan mogen echt niet, sorry

Mijn miskraam brak door in maart en mijn eerste menstruatie was in juni, duurde best lang allemaal dus.. Geloof niet dat dat standaard is.
Extra vruchtbaar is inderdaad een praatje waarvan ik niet weet of ik die geloof. Ik denk dat het meer toeval is als iemand meteen de eerste ronde na een miskraam weer zwanger wordt.

En kansen op vervolg heeft SQ ook al antwoord op gegeven. Ik had twee miskramen voor een goede zwangerschap. Dan heb je overigen eventueel recht op de eerste onderzoeken, pas vanaf drie miskramen krijg je meer onderzoeken om een eventuele oorzaak te achterhalen. Tot die tijd is het vaak helaas brute pech en zijn je kansen op nog een miskraam niet (veel) groter.

Wat verdrietig Svane Ik hoop voor je dat je inderdaad het vruchtje al kwijt bent.

De antwoorden van IMA en SQ zijn gelijk aan wat ik wilde meegeven. Zie de miskraam echt als een wond zoals je die hebt na een bevalling, dus niet in bad en geen tampons. Helaas.
Cyclus is heel wisselend hoe die opgepikt wordt en vruchtbaarheid lijkt wel hoger. Na een eerste miskraam is er nog nauwelijks een verhoogd risico ten opzichte van de gewone situatie.

Ik denk aan iedereen hier in dit topic, maar nog altijd komen eigen ervaringen toch weer erg dichtbij. Geef en neem de tijd voor je herstel.

Dank voor jullie lieve berichtjes!

Ik baal nu ook gewoon heel praktisch zo vlak voor vakantie dat ik met broeierig maandverband moet gaan rondsjouwen en niet met m'n kind het zwembad in kan. Hopelijk ben ik al zoveel kwijt dat het relatief snel ophoud.

Ook fijn om over jullie ervaring met cyclus na de miskraam te lezen. Echt een beetje simpel en voorbijgaand aan het hele gebeuren, maar nu ik geen februari kindje krijg, zat ik al te rekenen wanneer dan eventueel wel, ik hoop echt dat zomer 2016 dan wel voor me is weggelegd. maar het precieze moment en het leeftijdsverschil dat daarbij hoort moet ik denk ik even loslaten.

Hoe hebben jullie de daaropvolgende zwangerschap ervaren? Ik ben al best een neuroot, en ik ben echt bang dat ik bij een hopelijk goede volgende zwangerschap van de positieve test tot hoe ver ik nu ben gekomen echt niet grappig wordt

Echt stom he, dat stiekem zoveel mensen het hebben meegemaakt maar het toch nog als een taboe voelt. En dat ik ook wel een beetje een faalgevoel heb, halloooo hoe moeilijk is het om gewoon een baby te krijgen net als iedereen. al weet ik dat daar natuurlijk niets in te verwijten valt.

Nouja, er zijn echt heel veel vrouwen die weleens een miskraam hebben gehad voordat of nadat ze een kind hebben gekregen. Zo vanzelfsprekend is het allemaal niet.

Mijn ervaring is dat vooral het begin van een daaropvolgende zwangerschap best onzeker is. Omdat je niets kan zien en je de baby niet voelt. Sowieso vond ik die eerste tijd een soort niemandsland, totdat je echt echo's krijgt enzo. Maar dan nog zegt een echo met spartelend kindje nog niets.
Ik was pas gerust na de 20-weken echo en eigenlijk ook nog niet 100% ofzo, maar er kwam wel een berusting oid.
ik was er niet vaak mee bezig van, als het maar goed gaat.
Heel gek, maar ik heb er veeeeel meer last van gehad tijdens de zwangerschap van m'n jongste. Toen was de volledige opluchting er toen ze geboren was.

Ik hoop met je mee dat de bloedingen snel over zijn, maar als het niet zo is, dan hoop ik dat je toch nog wat van je vakantie kunt meegenieten. Ik heb destijds zelf die twee weken vakantie (de dag voor we weggingen had ik een echo zonder hartactiviteit, was er bij een eerdere echo wel) wel als prettig ervaren. Ook al had ik m'n miskraam daar, het was fijn om met m'n man en dochter in een bubbel te zitten. Ver weg van alles en iedereen.

Volgende zwangerschappen waren echt van dag tot dag leven en zonder verwachtingen. Bij de vierde zwangerschap werd dat beter vanaf dat ik het kindje kon voelen, zo rond de tijd van de SEO.

Jouw valt niets te verwijten en ik hoop dat je er toch met wat mensen over kunt praten. Het voelt als een taboe inderdaad, maar kies de mensen met wie je het wilt delen zorgvuldig uit. Ze kunnen je steunen, begrijpen. Ik heb daar zelf veel van geleerd. Best kans dat je meer mensen treft die het zelf hebben meegemaakt. Ook voor begrip na de eerste rare weken nu.

Svane 't is gewoon kut. Duim dat het fysieke omgemak snel voorbij is en je hcg heel snel daalt.

Svane, heel veel sterkte! Vorig jaar een miskraam gehad met tien weken van ons eind Januari kindje. Nu zwanger van ons augustus kindje.. Het kan allemaal! Ik had weer een menstruatie na zeven weken..

De volgende zwangerschap(pen) (de eerstevolgende duurde maar zes weken natuurlijk) vond ik wel lastiger. Heb de eerste maanden echt last gehad van zwarte gedachten enzo. Ik weet niet of dat echt over is gegaan. Ik vond het wel makkelijker worden naarmate de tijd verstreek. Maar echt zen ben ik pas weer na de geboorte geworden

Overigens, ik had ook maar weinig gehoord van miskramen in mijn omgeving toen het me overkwam. Maar ik was zó blij met Fok! Door ervaringen van anderen te lezen, en hier mijn ei kwijt te kunnen. Te weten dat het echt heel, heel veel vrouwen overkomt. Dat heeft me enorm gesterkt! En ik hoop dat het dat uiteindelijk ook voor jou doet

quote:

Op woensdag 8 juli 2015 10:22 schreef Stormqueen het volgende:
Overigens, ik had ook maar weinig gehoord van miskramen in mijn omgeving toen het me overkwam. Maar ik was zó blij met Fok! Door ervaringen van anderen te lezen, en hier mijn ei kwijt te kunnen. Te weten dat het echt heel, heel veel vrouwen overkomt. Dat heeft me enorm gesterkt! En ik hoop dat het dat uiteindelijk ook voor jou doet

Dat! +1
Na mijn miskraam heeft het een maand of 4 geduurd voordat ik weer zwanger was. En die resulteerde in een geweldig meisje dat onlangs haar tweede verjaardag alweer heeft gevierd

Sterkte Svane

Ik vond het begin van deze zwangerschap echt niet leuk. Vooral omdat ik bij de MA dus helemaal niks had gemerkt en ik dus continu het gevoel had dat het mis kon zijn zonder dat ik het merkte. We hebben in de eerste periode vier echo's gehad en ik zag er telkens als een berg tegenop. Allemaal potentiële 'erachter komen dat het niet goed is' momenten. Dat gevoel begon na 12 weken wel steeds minder te worden en de rust kwam weer terug toen ik het ging voelen. Nog af en toe wel stressmomenten gehad, maar dat was sowieso misschien wel gebeurd. De laatste dagen merk ik ook dat het 'ik weet niet wat er binnen gebeurd' gevoel weer wat sterker wordt. Is ook de spanning zo aan het einde denk ik.

Wij zijn trouwens heel open geweest naar onze omgeving. Ook omdat de slechte echo de avond voor een groot werkding was en ik me daar echt voor af moest melden. Ook leek het me vreselijk om terug te komen en allemaal mensen te hebben die vroegen of ik een griepje had gehad of zo. Uiteindelijk moest ik dus ook naar het ziekenhuis voor een curretage en had ik de nasleep van de narcose, dus kon ik er niet echt omheen. Dat voelt voor iedereen anders natuurlijk, maar het leverde ook op dat we heel veel steun kregen en dat bleek dat héél veel mensen in onze omgeving ook zoiets hadden meegemaakt. Daardoor heb ik ook nooit het gevoel gehad dat het werd weggewuifd of zo.

Neem je gevoel serieus en geef het tijd

Svane, mijn miskraam kwam begin april en in juni had ik weer een cyclus. In juli werd ik opnieuw zwanger en ik was de eerste paar dagen na mijn positieve test best verdrietig, ik dacht echt dat het wel weer niets zou worden en dat een kindje vast niet voor me was weggelegd. Maar toen bedacht ik me hoe graag ik een kindje wilde en dat ik dus hoe dan ook echt ontzettend blij was met het kindje dat in mijn buik groeide. Stel nou dat het wel goed zou gaan? Dan vond ik dat dit kindje ook mijn blijheid verdiende, vanaf het begin. En ook als het mis zou gaan, dan was ik toch blij en dankbaar geweest dat ik nu een babytje in mijn buik had. Ik kon me dus vrij snel over mijn angst heen zetten. Maar ik ben sowieso niet iemand die zich snel laat leiden door angst, ga liever uit van mijn hart

Ik hoop dat het bloeden snel over is en dat je toch met je grote in het zwembad kunt <3 En ook dat je lichaam vlug verder hersteld en je weer een normale cyclus hebt

Wat enorm verdrietig Svane. Veel sterkte met het een plekje geven en hoop dat alles snel weer in balans is voor je!

Veel sterkte Svane. Ik weet hoe het voelt. 1 week geleden een curettage gehad.
Heb bijna niet gebloed hierna. Wat heel lichte spotting nog, bijna niet te zien. Denk dat ik toch morgen wel weer eens in bad ga. Tampons lijken me niet goed of prettig, maar goed ik kan het met een inlegkruisje af. Verder kijk ik eigenlijk niet vooruit. Volgens mij heb ik nog hcg in mijn lijf want ben af en toe nog wat misselijk. Ben wel volop aan het werk (eigenlijk al sinds vrijdag) en dat vind ik alleen maar fijn. Ik wil dat alles normaal is.

Lieve LE en man, morgen is de uitgerekende dag van Elva . Wat een rare, verdrietige en vervelende dagen zijn dit voor jullie bovenop het verdriet wat er al was.
Heel veel sterkte. Het zijn niet de makkelijkste dagen, maar de liefde voor Elva leeft voort bij iedereen!

Wat naar Svane, sterkte.

L-E, we denken aan jullie en aan Elva.

Nogmaals dankjullie voor alle berichten en ervaringen! Ik heb heel erg het vertrouwen dat een tweede kindje voor ons wel in de toekomst ligt, en daar kan ik ook heel erg naar uit kijken. Ik wil echter ook niet nu 'overhaast' me daar in storten.

Ziekenhuis belde net, hcg zit rond de 1000. Volgende week nog een keer bloed prikken maar buitenbaarmoederlijk is nu wel heel onwaarschijnlijk gelukkig. Fjieuw.


LE! Morgen de uitgerekende datum, wat onwijs moeilijk om te denken aan hoe je er nu met je gezin bij had moeten zitten. Doen jullie morgen iets speciaals? Sterkte.

L-E

L-E

Veel sterkte L-E.

Als ik terugkijk vond ik mijn uitgerekende datum de moeilijkste datum om onder ogen te komen. Want idd, ze had nu bij jullie moeten zijn. Knuffelen, spelen en zien opgroeien. En dat gevoel is zo enorm rot en maakt het gemis nog heftiger dan het al is

Allereerst een voor LE. Ik heb je verhaal van de zijlijn gevolgd. Ik wens jou en je gezin heel veel sterkte, kracht en licht toe vandaag, speciaal morgen en alle andere dagen!

Svane ook voor jou een Dat 2e kindje komt er echt wel. "Fijn" dat je HCG laag was en de kans nu nihil is.
Balen van je vakantie, ik hoop voor jou dat het vloeien snel stopt.

Ik mag hier helaas ook komen posten Rood bloedverlies van het weekend, maandag een echo gehad waar met 10,5 week geen hartactiviteit meer te zien was van ons 1e kindje

Ik heb ook even meegelezen met de tips & ervaringen. Ik wist dus niet dat ik niet in bad mocht en maandverband moest gebruiken. Ook zijn de verschillende ervaringen rond een opstartende cyclus en zwangerschap fijn. Hier hopen we ook heel erg toch nog een 2016 kindje te kunnen krijgen. Sowieso fijn om hier te lezen, want in mijn eigen omgeving ken ik niemand _{of weet ik het van niemand}

VK had gehoopt dat de MK vanzelf op gang zou komen, omdat ik al wat rood bloedverlies had. En dat was ook mijn eigen wens. Tot nu wat bruin bloedverlies gehad en verder nog niks. Wel wat krampen 's avonds gehad, dus er rommelt wel wat. Ik zit echt te wachten nu en dat voelt als nog meer falen van m'n lichaam.
VK belt vanmiddag dus dan zullen we een plan maken. Ik begreep dat je in eerste instantie tabletten voorgeschreven krijgt en ik was benieuwd naar deze ervaringen. Krijg je echt ontzettend krampen? En hoelang duurt dat? Ik zie hier als een berg tegen op namelijk. Maar als dat het op gang brengt, doe ik dat liever dan naar het ziekenhuis moeten gaan.

/ontlurkt
L-E, heel erg veel sterkte vandaag en morgen en natuurlijk ook voor alle moeilijke dagen daarna. Ik vind dat je ontzettend sterk en liefdevol overkomt. Ik heb Kyara laatst een PM gestuurd over de crowdfunding actie (want ik heb helemaal niemand van hier op fb) en ook van mij komt wat jouw kant op. Fijn om op die manier iets bij te kunnen dragen, ook al ken ik je alleen maar van wat ik in oud van je lees. Ook mij heeft je verhaal heel erg geraakt en ook ik denk regelmatig aan Elva. De foto op je fb vind ik ongelooflijk mooi. Wat een liefde straalt daar van af! Nogmaals, heel erg veel sterkte

Fuchsia, we gingen bijna gelijk op, jammer genoeg dus ook voor dezelfde korte duur. Wat lastig dat je nu nog moet wachten tot het vruchtje loslaat. Achteraf heeft dat bij mij vermoedelijk ook even geduurd maar dan was ik er nog niet bewust van. Volgens mij heb je meerdere mogelijkheden, afwachten, pillen, curretage. Bedenk ook goed wat je zelf wel of niet zou willen. Ik vind het fijn dat het bij mij 'vanzelf' gebeurd is maar tegelijkertijd kan ik die hele situatie op werk niet echt aanraden