Een tweede psychose we willen zeker geen derde!

Waren de kinderen ook in het huis, terwijl jij in de auto bivakkeerde? Waarom belde je geen hulpdienst?

Even afgezien van dat ik je wel een beetje slecht op de hoogte vindt van wat je vrouw nou voor diagnose en medicatie kreeg en krijgt, snap ik best dat dit heel moeilijk te behapstukken is. Waarom overleg je niet met de huisarts om zelf eens met een psych te gaan praten? Niet alleen om meer inzicht te krijgen in de situatie van je vrouw, maar ook om zelf handvaten te krijgen om hier beter mee om te gaan en jezelf te kunnen vergeven dat je niet hebt gedaan wat je achteraf had willen en moeten doen. En zeker met het oog op de kinderen die dit ook niet makkelijk zullen vinden en hard hun papa nodig zullen hebben nu.

Veel sterkte gewenst!

Heb jij je kinderen alleen gelaten in huis met je op dat moment psychotische vrouw?

Ik denk dat je behalve de opname, je echt wat meer moet verdiepen in haar situatie (therapie ed) en praat!

WOw je vrouw in psychose toestand met messen achterlaten bij je kinderen... echt wow dat je dat kan... sick.

Probeer jezelf niet teveel te verwijten, het is nu eenmaal gebeurd en dat kan je niet terugdraaien. Door er inderdaad meer informatie over op te zoeken en te praten met een psycholoog kan je je beter inleven in de situatie. Probeer ook je kinderen niet te vergeten en met hen te praten over wat er gebeurd is en hoe zij zich voelen, anders kunnen zij er later misschien psychische problemen van ondervinden

quote:

Op maandag 11 mei 2015 11:56 schreef 2NutZ het volgende:
WOw je vrouw in psychose toestand met messen achterlaten bij je kinderen... echt wow dat je dat kan... sick.

Die kinderen boffen maar idd.

quote:

Op maandag 11 mei 2015 11:49 schreef Vanzwam het volgende:
Ja, ze sliepen in hun kamer en ik liet ze achter moet wel op dit moment gedacht hebben dat ze daar veilig waren. Ik dacht de psychose wordt erger en erger door mijn aanwezigheid en wordt misschien beter als ik weg ga.
Zo bang ben ik in mijn leven nog nooit geweest.

Dit klopt niet, omdat je op dat moment wel gedacht moet hebben dat ze daar veilig waren? Met andere woorden, je herinnert het je niet. In grote paniek ergens wel voorstelbaar. Echter is dat niet ok en onverantwoordelijk richting de kinderen.

quote:

Ja ik had de hulpdienst moeten bellen maar was niet op de hoogte dat ze reeds een doorverwijzing naar de kliniek bezat, Ik wist alleen dat ze die medikamenten moest nemen.

Gelul man, wat heeft die doorverwijzing er mee te maken op zo'n moment?!
Zeker als ze die medicatie niet of niet goed inneemt en er dus niet aan het probleem gewerkt wordt.

quote:

Om tien uur s'avonds zijn we zo rustig ingeslapen het is pas om middernacht dat het losbarste.
En het is ook pas s'morgens dat ze het mes genomen heeft.

Voor hetzelfde geld had ze dat mes gepakt nadat jij de deur uitging en dan had jij dat niet geweten, omdat je pas 's ochtends weer het huis binnen ging. Dit is niet om onaardig en verwijtend te doen, maar laten we vooral niet vergeten dat het ook anders af had kunnen lopen.

quote:

Nu pas besef ik dat ze zelfs tot in haar psyhose toe zich heeft zorgen gemaakt waar ik wel naar toe was!
Bij ons in de famile als mijn vrouw naar de huisarts gaat voor een vrouwenprobleem of iets persoonlijks dan blijf ik diskreet in de wachtzaal wachten, t'is enkel bij een bevalling of een kwetsuur of een kleine operatie dat ik bij haar ben.

Hoe kan het dat je vrouw eerder een psychose heeft gehad en jij je zo afzijdig hebt gehouden? Kunnen houden ook. Er zijn immers kinderen in het spel en zo'n spoedopname is ook niet voor niks, dus dit vind ik toch wel een beetje raar en onverantwoordelijk.

quote:

Woensdag heb Ik afspraak bij de psy, ik wil vooral weten wat er gebeurd is en hoe te reageren als het nog eens gebeurd hoe haar ziekte noemt en wat de voortekens zijn als iets mis loopt en waarom ik zo bangelijk en laf gereageerd heb en niet zoals de eerste keer met haar naar de spoeddienst gereden ben waardoor ze nu in een gewone vrijwillige opname zou zijn.

Dit is heel goed van je, de koe bij de horens vatten. Top!

quote:

Mij oudste zoon (16 jaar) heeft s'morgens nog wel meegekregen dat ze het mes ter hand nam, hij zei nog wel mama wat doe je nu wat heb je, hij is daarna naar school vertrokken, hij troost mij en houd zich bijna sterker als ikzelf ben en zegt je had geen andere keus papa.

Geen andere keuze dan opname inderdaad, maar verder had je toch wel enigszins een keuze.
Wel heel erg fijn zo'n begripvolle en lieve zoon! En oppassen dat je hem in je verdriet en angst niet de verzorgende rol over laat nemen. Bespreek ook met de psych hoe je kinderen ermee om gaan enzo hè.

quote:

Ik weet wel beter er zijn altijd keuzes, nu eerst haar daar weer uitkrijgen.
Ik heb tijdens mijn bezoeken gezien dat haar beide polsen vol met krassen staan, dat moet ik ook met de psy bespreken.

Ehm nee? Zij moet eerst weer een beetje op de rit komen, voor zij er weer uit kan komen. Ik mag hopen dat haar behandelaars daar een goed oordeel over kunnen vellen en ook bedacht zijn op het krassen.
De psy waar jij heen gaat is niet die van haar begrijp ik?

quote:

En waarom verloor ik de moed en waarom reageerde ik niet koelbloedig,
Ik liet haar in de steek en waarschijnlijk nog wel op het moment van haar leven waar ze mij het hardste nodig had.
Ik had moeten zeggen vooruit meid in de auto we gaan naar de spoed...of de hulpdienst bellen maar neen ik verstopte mij angstig in de auto!

Sterkte hebben we nodig en tijd en rust om dit weer te boven te komen

Omdat je in paniek raakte en je moeite hebt om je partner zo te zien veranderen en dat moeilijk te accepteren is? Het was denk ik een juiste beslissing om het huis uit te gaan, maar een volgende keer moet je niet je kinderen zo nietsvermoedend achter laten en absoluut de hulpdienst alarmeren. Better safe than sorry.

Shit happens, richt je op wat je wel kan doen nu. Door naar de psy te gaan, te praten over hoe je je voelt en te meer te weten te komen over de situatie en hoe te handelen, pak je dat prima op.

Nogmaals sterkte!

quote:

Op maandag 11 mei 2015 11:56 schreef 2NutZ het volgende:
WOw je vrouw in psychose toestand met messen achterlaten bij je kinderen... echt wow dat je dat kan... sick.

Dat dus!

quote:

Op maandag 11 mei 2015 12:18 schreef Vanzwam het volgende:
Ja niemand moet zich met kritiek inhouden duw er mij maar in

Ik heb eigenlijk het voorkomen van een grote sterke man maar was op dat moment zo bang maar zo bang zo ongeloofelijk bang,doodsbang eigenlijk om mijn vrouw in die toestand te zien dat ik gewoon weg laffelijk op de vlucht sloeg. Zoiets is mij nog nooit overkomen dit was zeker geen waardige reactie
Ik liet iedereen in de steek
Ik dacht op dat moment de psychose onstaat door mij en als ik weg ga dan gaat ze weer slapen wat dan ook hoogswaarschijnlijk is gebeurd.
Ze had ook haar mediamenten genomen en die zijn rustgevend en onderdrukken wanen
Hoewel het gelukkig al bij al nog goed afgelopen is, tenminste niemand is ernstig gekwetst kan ik mij dit nooit vergeven en vraag ik mezelf voortdurend af waarom ben je weggelopen, waarom.
Het analyseren van mijn reactie komt nog bovenop het te boven komen van de andere zorgen
Ik zal meer te weten komen hopelijk woensdag na het bezoek aan de psy.

Mensen kunnen in dat soort situaties 2 dingen doen... vechten of vluchten... dat zit vaak in iemand. Dat verander je ook niet zo maar even.
Enige wat je als advies mee kan krijgen is proberen kalmte te bewaren en proberen normaal te blijven nadenken in die situaties.
Sowieso je eigen leven willen geven voor je kinderen... zoals het hoort.

ja wat gebeurd is is gebeurd, lijkt me dat je daar nu niets meer aan kunt doen en het is op dat gebied goed afgelopen. Nu hopen dat je vrouw zodanig stabiliseert dat ze haar gewone leventje weer kan leven. Zelf zou ik inderdaad eerst eens wat antwoorden willen weten van diagnose en behandelplan en je daarna goed laten informeren via steunpunten en andere hulpinstanties om je vrouw en kinderen (ook belangrijk) bij te staan in deze moeilijke situatie.

flikker op kneus

[ Bericht 58% gewijzigd door Re op 11-05-2015 12:52:16 ]

quote:

Op maandag 11 mei 2015 12:18 schreef Vanzwam het volgende:
Ik heb eigenlijk het voorkomen van een grote sterke man maar was op dat moment zo bang maar zo bang zo ongeloofelijk bang,doodsbang eigenlijk om mijn vrouw in die toestand te zien dat ik gewoon weg laffelijk op de vlucht sloeg. Zoiets is mij nog nooit overkomen dit was zeker geen waardige reactie
Ik liet iedereen in de steek

Kijk eens de film turist daarin overkomt een man ook zoiets, alleen is het daar een lawine waar hij voor vlucht en zijn vrouw en kinderen achterlaat.

Succes er verder mee.

-doe maar gewoon niet op deze manier helpen-

Kritiek op moderatie mag in R&P / R&P Feedback - Ik hou me in

[ Bericht 16% gewijzigd door motorbloempje op 11-05-2015 13:12:37 ]

quote:

Op maandag 11 mei 2015 12:58 schreef W.H.I.S.T.L.E het volgende:
Als de vrouw gaat lezen zal ze zich beter voelen en alles beter begrijpen.

Die site is gemaakt door iemand met een psychose. Beter kan ze gaan beseffen dat haar wanen wanen zijn.

[ Bericht 5% gewijzigd door motorbloempje op 11-05-2015 13:13:13 ]

quote:

Op maandag 11 mei 2015 13:12 schreef Woelwater het volgende:

[..]

Die site is gemaakt door iemand met een psychose. Beter kan ze gaan beseffen dat haar wanen wanen zijn.

Quoten help je de mods niet mee.

quote:

Op maandag 11 mei 2015 13:12 schreef Woelwater het volgende:

[..]

Die site is gemaakt door iemand met een psychose. Beter kan ze gaan beseffen dat haar wanen wanen zijn.

Ik ben van mening dat als ze de site gaat lezen, ze zich beter gaat voelen.Sommige krachten willen dit niet.
Dan is al hun gangstalk werk voor niets geweest.
Ik spreek uit ervaring, en wil haar helpen.
Daarom begrijp ik niet waarom mijn reacties verwijderd worden.

Jezelf nu verwijten maken wb het handelen is nutteloos, je kunt het niet terugdraaien, doe het de volgende keer alleen wel anders.. zeker wb de kinderen.

En voor nu is t tijd dat jij je gaat mengen in de behandeling! Wat moet er gebeuren en wat kan jij daaraan bijdragen, aan een man die afzijdig blijft heeft je vrouw nu niets.

Succes!

TS.

Zulke momenten/gebeurtenissen zijn zo onwerkelijk, acuut en heftig, ik kan me best voorstellen dat je in een vlaag van verstandsverbijstering op zulke momenten verkeerde beslissingen neemt.
Je weet zelf niet hoe je hiermee moet dealen en t is goed dat je je daarvoor gaat laten informeren zodat herhaling van dit soort gevaarlijke situaties in de toekomst voorkomen kunnen worden.

Succes!

Edit: Ik keur je acties daarmee ook niet gelijk goed, maar ik keur ze ook niet af.
Soms heb je gewoon gebeurtenissen in je leven waar je totaal niet op voorbereid kunt zijn. Fouten maakt iedereen en soms kan dat verkeerd aflopen ja.
Gelukkig is dat nu niet gebeurd en gelukkig ga je er wat mee doen

quote:

men kon op haar werk horen wat thuis werd gezegd.

Terugkoppeling van gesprekken die niemand kan weten.

Is dit wetenschappelijk te verklaren?
In het jaar 1820 misschien niet, maar anno 2015 zeer zeker weten wel.

quote:

Op maandag 11 mei 2015 13:23 schreef W.H.I.S.T.L.E het volgende:

[..]

Terugkoppeling van gesprekken die niemand kan weten.

Is dit wetenschappelijk te verklaren?
In het jaar 1820 misschien niet, maar anno 2015 zeer zeker weten wel.

En dat is je ingefluisterd door de reincarnatie van wie precies?

Doe eens niet dit topic zo vollullen met onzin. Dank.

quote:

Op maandag 11 mei 2015 13:16 schreef W.H.I.S.T.L.E het volgende:

[..]

Ik ben van mening dat als ze de site gaat lezen, ze zich beter gaat voelen.Sommige krachten willen dit niet.
Dan is al hun gangstalk werk voor niets geweest.
Ik spreek uit ervaring, en wil haar helpen.
Daarom begrijp ik niet waarom mijn reacties verwijderd worden.

Omdat ze geen derde psychose willen...

quote:

Op maandag 11 mei 2015 12:12 schreef NotYou het volgende:

[..]

Die kinderen boffen maar idd.

Denken dat het mogelijk is rationeel te reageren in zo'n situatie. Je hebt nog een hoop te leren zie ik wel.

TS klasse gehandeld, opname was nodig en ze is daar in ieder geval veilig totdat de psychose weer voorbij is.

Dat van die andere rare mensen dat lijkt zo, maar die hebben ook een beetje hetzelfde waarschijnlijk. Uiteindelijk zijn het allemaal mensen.

Absoluut geen zorgen maken over of ze je nog wel gaat accepteren na deze actie, dit was het enige wat je kon doen. Mocht ze het je niet vergeven dan kun je nog terugkijken op iets dat je hebt gedaan dat het beste voor haar was.

Maar ik denk dat ze het je straks wel in dank af gaat nemen.

Het is in ieder geval wel raadzaam een crisisplan te gaan maken waarin je opneemt wat je de volgende keer gaat doen zodat je niet in emotie je kinderen hoeft achter te laten.

Maak een plan met een nummer van een hotel waar je du moment terecht kan.

Schrijf erbij dat je een verhaal vertelt aan je vrouw waarom jij en de kids er even tussenuit gaan. Puur zo nodig kun je dan vanuit dat lijstje werken en niet vanuit je gevoel.

Sterkte, en goed gedaan TS! Nu proberen je vrouw weer gezond te krijgen.

Wat een heftig verhaal. Dat je reactie op het moment niet de juiste is geweest weet je zelf ook al wel en is op dit moment ook niet het belangrijkste.

Ik zou je een paar dingen willen aanraden:
- verdiep je in je vrouw en haar ziekte. Wat voelt zij precies, wat kan er gebeuren en hoe kan jij het beste reageren. Je wilt natuurlijk voorkomen dat je weer zo machteloos bent in deze situatie.
- Focus je op positiviteit en oplossingen. De situatie wordt niet beter door je in alle negativiteit te storten, eerder slechter. Zeker voor je kinderen.
- Zoek hulp. Jij en je kinderen hebben ook een optater gekregen van deze situatie. Laat je doorverwijzen door de dokter naar een therapeut die je helpt met je gevoelens om te gaan en misschien is het ook wel goed voor je kinderen om met iemand te praten (afhankelijk van hoeveel ze mee hebben gekregen en hoe oud ze zijn -en van wat ze zelf wel of niet willen).

Heel veel sterkte en ik hoop dat het snel beter gaat.

-nope nope nope-

[ Bericht 97% gewijzigd door motorbloempje op 11-05-2015 14:01:51 ]

quote:

Op maandag 11 mei 2015 13:51 schreef BarryOSeven het volgende:

[..]

Denken dat het mogelijk is rationeel te reageren in zo'n situatie. Je hebt nog een hoop te leren zie ik wel.

TS klasse gehandeld, opname was nodig en ze is daar in ieder geval veilig totdat de psychose weer voorbij is.

Dat van die andere rare mensen dat lijkt zo, maar die hebben ook een beetje hetzelfde waarschijnlijk. Uiteindelijk zijn het allemaal mensen.

Absoluut geen zorgen maken over of ze je nog wel gaat accepteren na deze actie, dit was het enige wat je kon doen. Mocht ze het je niet vergeven dan kun je nog terugkijken op iets dat je hebt gedaan dat het beste voor haar was.

Maar ik denk dat ze het je straks wel in dank af gaat nemen.

Het is in ieder geval wel raadzaam een crisisplan te gaan maken waarin je opneemt wat je de volgende keer gaat doen zodat je niet in emotie je kinderen hoeft achter te laten.

Maak een plan met een nummer van een hotel waar je du moment terecht kan.

Schrijf erbij dat je een verhaal vertelt aan je vrouw waarom jij en de kids er even tussenuit gaan. Puur zo nodig kun je dan vanuit dat lijstje werken en niet vanuit je gevoel.

Sterkte, en goed gedaan TS! Nu proberen je vrouw weer gezond te krijgen.

Gelukkig maar dat er ook genoeg mensen blijken te zijn die dat wel gewoopn kunnen. Sterkte met je kennelijke onvermogen.

Laat je kinderen nooit meer alleen met je vrouw, wanneer zij in een psychose zit. Voor hetzelfde geld zet ze dat mes in hen...

quote:

Op maandag 11 mei 2015 13:58 schreef Gray het volgende:
Laat je kinderen nooit meer alleen met je vrouw, wanneer zij in een psychose zit. Voor hetzelfde geld zet ze dat mes in hen...

Ik denk dat TS zich daar nu wel van bewust is

quote:

Op maandag 11 mei 2015 13:56 schreef NotYou het volgende:

[..]

Gelukkig maar dat er ook genoeg mensen blijken te zijn die dat wel gewoopn kunnen. Sterkte met je kennelijke onvermogen.

Wat kom jij doen dan? TS even een schop na geven? Er zit niets constructiefs in jou, lazer gewoon lekker op.

TS heeft op dat moment gehandeld zoals hij de situatie inschatte, kom gewoon met een oplossing of accepteer dat TS uit emotie handelde.

Aan situatieschetsen dat de oom van je moeder ergens gehoord heeft dat iemand volledig rationeel handelde in een noodsituatie heeft niemand wat aan. Lafbek.

quote:

Op maandag 11 mei 2015 14:16 schreef W.H.I.S.T.L.E het volgende:
-ga weg-

> Brave New World

quote:

Op maandag 11 mei 2015 14:34 schreef W.H.I.S.T.L.E het volgende:

[..]

Blijf zelf buiten!, tenzij je zelf een psychose hebt meegemaakt.

In jouw geval mag je alleen maar meepraten als je in een psychose zit net als jij, of niet?

Wat jij doet is gevaarlijk voor iemand met een psychose. Dat jij stelt dat iemand de psychose maar moet onderzoeken en zoeken naar betekenis in die gedachten is gewoon gevaarlijk en laat het herstel langer duren of uitblijven als je er maar hard genoeg in gaat geloven.

Als iemand kritisch wil zijn op wat er gebeurt op het wereldtoneel is dat verstandig even na de psychose te doen, niet er middenin.

Kritiek op moderatie mag in R&P / R&P Feedback - Ik hou me in

Jij bent zeker zelf geen hoogopgeleide he? Je kinderen alleen laten met iemand die met messen zwaait. Complete desinteresse in de ziekte van je vrouw (makkelijk op te zoeken op internet).

Als ze weer eens thuis een psychose heeft moet je gelijk de crisisdienst bellen. Laat je anders ook zelf begeleiden door de ggz hoe hier mee om te gaan, alarmeringsplan etc.

quote:

Op maandag 11 mei 2015 16:58 schreef Mishu het volgende:
Jij bent zeker zelf geen hoogopgeleide he? Je kinderen alleen laten met iemand die met messen zwaait. Complete desinteresse in de ziekte van je vrouw (makkelijk op te zoeken op internet).

Als ze weer eens thuis een psychose heeft moet je gelijk de crisisdienst bellen. Laat je anders ook zelf begeleiden door de ggz hoe hier mee om te gaan, alarmeringsplan etc.

ja mosterd, maaltijd, potten vol vandaag geloof ik

quote:

Op maandag 11 mei 2015 18:47 schreef Re het volgende:

[..]

ja mosterd, maaltijd, potten vol vandaag geloof ik

Het is niet alleen mosterd na de maaltijd aangezien het diner nog in volle gang is.
Dat mag natuurlijk best benoemd worden gezien de herhaling die aan de gang is.
Lekker niks zeggen en straks een familiedrama in de krant waarbij iedereen roept: Waarom is er niks gedaan! daar hebben we ook geen zin in.

quote:

Op dinsdag 12 mei 2015 08:44 schreef Vanzwam het volgende:

[..]

Inderaad 100% juist, de nagel op de kop! Toen mijn vrouw vier jaar geleden het hospitaal verliet was het feest. Ze werd thuis opgevangen met een familiefeest en bloemen, kussen en knuffels en er volgde en zeer fijne tijd. Samen fietsen en sporten, wandelen, taarten bakken, kortom genieten van het leven. Met de kinderen op reis en een nieuwe en betere baan gevonden ze was duizend man sterk. De boze droom was snel vergeten, dat was éénmalig, dit komt nooit meer terug. We moeten vooruit kijken in het leven. Mama was even moe geweest is naar het hospital gegaan om uit te rusten en is nu weer op en top in form! Dat vertelden we aan de kindern en ik denk dat ik hetzelf ook zo wilde geloven ook. Mama is weer thuis, ze straalt en is vol levenslust.
Het is ook vier jaar lang goed gegaan wat zou ik dan snuffelen op internet naar ziektes waarvan ik niet eens de naam goed ken. Had ik het maar gedaan! Dan had ik misschien waakzamer kunnen zijn en de voortekenen kunnen herkennen toen de ziekte heel langzaam en onopgemerkt terug gekomen is.
Ik ben vrachtwagenmonteur ggz is een ver van mijn bed show daar ben ik echt nog nooit mee bezig geweest! Het is pas de vijfde dag dat ik intensief alles aan het opzoeken ben en met de dokters aan het overleggen, ik heb zoveel spijt en zoveel in te halen!
Maar niet opgeven, we moeten erdoorheen!

Goed dat je je nu inleest en laat informeren.
In jouw verhaal lees ik niet wat artsen hebben verteld toen ze de eerste keer een psychose doormaakte. Goede infomatie en voorlichting is zo ontzettend belangrijk, zij hebben veel kennis, je hoeft echt niet alles zelf op te zoeken! Kreeg je destijds geen informatie of sloot je jezelf ervoor af?

Sterkte ermee. Hoe is het met jou en met je kinderen?

quote:

Op dinsdag 12 mei 2015 08:58 schreef Godtje het volgende:

[..]

Het is niet alleen mosterd na de maaltijd aangezien het diner nog in volle gang is.
Dat mag natuurlijk best benoemd worden gezien de herhaling die aan de gang is.
Lekker niks zeggen en straks een familiedrama in de krant waarbij iedereen roept: Waarom is er niks gedaan! daar hebben we ook geen zin in.

was meer dat het al 30 keer gezegd was, op een gegeven moment zal hij het wel doorhebben dat hij verkeerd was maar dat is dus water onder de brug en zo... hoe te voorkomen of hoe er mee om te gaan als de tweede psychose naar een derde gaat...

Fijn dat jullie tijd als gezin konden doorbrengen. Dat is ook wel de insteek tegenwoordig: zodra het kan terug naar de vertrouwde situatie. Maar wel als dat kan .

Er komt heel veel op je af en zo tussen de regels door lees ik dat je niet alle info kunt opnemen. Wees niet bang om te vragen! Schrijf je vragen op, laat zaken op papier zetten, of folders meegeven. Zeker als ze zo snel weer thuis komt moet jij er vertrouwen in hebben en hulp kunnen inschakelen als dat nodig is. Je vrouw zal het niet zelf kunnen, of misschien niet willen, mocht ze een terugval krijgen.

En, als jij het nog niet ziet zitten dat ze naar huis komt: maak het bespreekbaar. Het is geen schande angstig te zijn, en je hebt ook je kinderen om aan te denken. Je kunt het dan beter met je vrouw en een arts in de kliniek bespreken dan het thuis uit de hand laten lopen.

Hoe goed je je nu ook inleest, haar begeleidt en zij zich houdt aan de voorschrijften, na een tweede psychose is het terugvalgevaar groter. Mocht het nog een keer gebeuren, dan kun je nu winst boeken door sneller actie te ondernemen. Maar voel je niet schuldig als het nog een keer gebeurt, ook al houden jullie je aan leefregels en medicijnen.

quote:

Op woensdag 13 mei 2015 20:02 schreef Vanzwam het volgende:
Er is veel gebeurd de laatste 48hr, een bezoekje aan mijn vrouw dinsdagnamiddag dat volgens mij eigenaardig verliep en dat ik nog niet zo goed kan plaatsen.
Woensdag morgen samen bij de dokter ruim een uur, veel informative, zeer veel praten maar weinig antwoorden feitelijk. Ik weet nog evenveel als tevoren.
Het begeleid bezoek met de kinderen woensdag namiddag was voorzien één uurtje van één tot twee maar kreeg plots een verrassende wending, de begeleidende persoon stond plots recht en zei gaan jullie maar samen de stad in ofzo of op wandeling ik zie jullie wel deze avond om 18.00hr.
Het werd een mooie prachtige namiddag, maar toch ook zeer rustig want mijn vrouw is nog wat bang maar de kinderen en ikzelf we zijn zo blij. Een wandeling en een terrasje gedaan, koffie gedronken en ijsje gegeten.
Morgen mag ze voor het eerst naar huis voor een volledige familiedag van acht tot acht, gelukkig heeft men mij voorzien met een telefoonnummer van het opvangcentrum om bij de minste problemen te bellen daardoor ben ik ook gerustgesteld en weet wat te doen als het fout moest gaan. Ze is wel enorm onder invloed van de medikamenten.
Als alles goed verloopt mag ze dit weekend zaterdag en zondag naar thuis.

Eerst moet ze weer beter worden en ze is op goede weg dat is prioriteit nummer één!

Deze keer gaan we door met de behandeling en de analyse van wat er gebeurd is tot op het einde zodat dit nooit of nimmer nog hoeft te gebeuren.

Meer nieuws van zodra ik meer weet.

Je doet 't prima, lijkt me. Beterschap voor je vrouw en sterkte voor jou & de kinderen gewenst!

Ook een paar keer van dichtbij een psychose meegemaakt en ja, dat is zeer heftig.

TS, ik vind dat je het op dit moment heel goed aanpakt. Heel veel sterkte voor jullie allemaal (jij, je vrouw en de kinderen) gewenst!

Ik zou IETS meer aandacht aan je vrouw, en wat ze eigenlijk heeft, en wat ze aan 'medikamenten' neemt schenken als ik jou was. En leer de tekens herkennen voordat ze in een psychose raakt, allebei. Dit kan natuurlijk alleen als je daar al bent geweest..

quote:

Op woensdag 13 mei 2015 20:02 schreef Vanzwam het volgende:
Er is veel gebeurd de laatste 48hr, een bezoekje aan mijn vrouw dinsdagnamiddag dat volgens mij eigenaardig verliep en dat ik nog niet zo goed kan plaatsen.
Woensdag morgen samen bij de dokter ruim een uur, veel informative, zeer veel praten maar weinig antwoorden feitelijk. Ik weet nog evenveel als tevoren.
Het begeleid bezoek met de kinderen woensdag namiddag was voorzien één uurtje van één tot twee maar kreeg plots een verrassende wending, de begeleidende persoon stond plots recht en zei gaan jullie maar samen de stad in ofzo of op wandeling ik zie jullie wel deze avond om 18.00hr.
Het werd een mooie prachtige namiddag, maar toch ook zeer rustig want mijn vrouw is nog wat bang maar de kinderen en ikzelf we zijn zo blij. Een wandeling en een terrasje gedaan, koffie gedronken en ijsje gegeten.
Morgen mag ze voor het eerst naar huis voor een volledige familiedag van acht tot acht, gelukkig heeft men mij voorzien met een telefoonnummer van het opvangcentrum om bij de minste problemen te bellen daardoor ben ik ook gerustgesteld en weet wat te doen als het fout moest gaan. Ze is wel enorm onder invloed van de medikamenten.
Als alles goed verloopt mag ze dit weekend zaterdag en zondag naar thuis.

Eerst moet ze weer beter worden en ze is op goede weg dat is prioriteit nummer één!

Deze keer gaan we door met de behandeling en de analyse van wat er gebeurd is tot op het einde zodat dit nooit of nimmer nog hoeft te gebeuren.

Meer nieuws van zodra ik meer weet.

Als iemand in een psychose zit word dit gedurende de avond en de nacht vaak nog heftiger. Iets om rekening mee te houden.
Als je 's middags nog denkt het is nog te behappen kan het 's avonds of 's nachts ineens een stuk verergeren.

Het is positief van je dat je zegt dat dit nooit of te nimmer nog hoeft te gebeuren. Maar vaak heb je dit niet in de hand. Ook al volg je alle medicijnen en regeltjes op.
Voor jezelf lijkt het me beter als je denkt ik hoop dat het zo lang mogelijk wegblijft. Mocht je de eerste verschijnselen weer waarnemen dan kan je sneller aan de bel trekken.

Je vrouw is niet beter/gezond. Ze is gevoelig voor psychoses en het gaat waarschijnlijk nog een keer gebeuren.

De psychose is nu over, maar de dreiging blijft en zal onderdeel van jullie leven zijn.

Ik denk dat jij hulp nodig hebt om haar te helpen - signalen te herkennen en wat mensen eerder zeiden: een plan mocht het weer gebeuren.
Volgens mij, als jij een duidelijk plan (to do lijst) hebt, is dit iets wat je prima aankunt. Je komt over als een sterke man, die veel om zijn vrouw en kinderen geeft.

Wat doet je vrouw vor (hoogopgeleid) beroep als ik vragen mag?

Waar heb je aangifte van gedaan?

Wat ik ook niet volg is dat je zo bang zou zijn geweest dat je naar buiten vluchtte en nb in de auto bent gaan slapen zonder je kinderen te wekken..

Het is niet goed dat topicstarter gevlucht is, maar wel te verklaren. Diep in ons brein zit de vecht-of-vluchtreactie. Door de stress is normaal denken moeilijk.

Topicstarter is gevlucht, maar gelukkig zijn er geen ongelukken gebeurt. Het is nu belangrijk dat zijn vrouw herstelt en dat hij dit vluchten in de toekomst voorkomt en een plan heeft. Dus TS maak een plan en neem je kinderen mee naar een tante, goede kennis, hotel etc.

quote:

Op vrijdag 15 mei 2015 12:30 schreef Vanzwam het volgende:
Hangt er een lijstje met things to do op de koelkast dan voer ik die welgemutst en fluitend van plezier uit.

Dit lijkt me een mooi aanknopingspunt. Overleg en maak met de psych een lijstje van aandachtspunten. Wat zijn de triggers (zoals stress) die je in de gaten moet houden? Welke symptomen moet je alert op zijn? En dan is er het het checklijstje hoe te handelen in dat soort situaties. Zie het als een handvat om meer overzicht te krijgen en te houden, want je kan er altijd op terugvallen.
Overigens zou ik wel even overleggen of je zoiets op de koelkast zou moeten hangen en in hoeverre je kinderen er ook in betrokken moeten worden. Je oudste is 16, maar die daaronder? Zijn ze straks alleen met haar thuis soms?
Gewoon aankaarten.

quote:

De dokter zal aan mij ook nog veel werk hebben denk ik, Maar eerst mijn vrouw weer gezond dat heeft prioriteit. Gisteren was ze de de ganse dag thuis en dit weekend mag ze voor het eerst naar huis voor twee dagen.
Waarschijnlijk doe ik die nacht geen oog dicht maar dat is van geen belang.

Ten eerste is je dokter daarvoor, ten tweede moet je ook jezelf niet voorbij gaan lopen alsof alles alleen om je vrouw draait. Jij moet ook voor je kinderen en jezelf zorgen, dus trek aan de bel als het gebrek aan nachtrust je op gaat breken.

Nogmaals sterkte!

quote:

Op maandag 11 mei 2015 12:18 schreef Vanzwam het volgende:
Ja niemand moet zich met kritiek inhouden duw er mij maar in

Ik heb eigenlijk het voorkomen van een grote sterke man maar was op dat moment zo bang maar zo bang zo ongeloofelijk bang,doodsbang eigenlijk om mijn vrouw in die toestand te zien dat ik gewoon weg laffelijk op de vlucht sloeg. Zoiets is mij nog nooit overkomen dit was zeker geen waardige reactie
Ik liet iedereen in de steek
Ik dacht op dat moment de psychose onstaat door mij en als ik weg ga dan gaat ze weer slapen wat dan ook hoogswaarschijnlijk is gebeurd.
Ze had ook haar mediamenten genomen en die zijn rustgevend en onderdrukken wanen
Hoewel het gelukkig al bij al nog goed afgelopen is, tenminste niemand is ernstig gekwetst kan ik mij dit nooit vergeven en vraag ik mezelf voortdurend af waarom ben je weggelopen, waarom.
Het analyseren van mijn reactie komt nog bovenop het te boven komen van de andere zorgen
Ik zal meer te weten komen hopelijk woensdag na het bezoek aan de psy.

Ik heb een beetje hetzelfde meegemaakt en snap dat je er zelf ook bang van wordt. Maar wat denk ik wel belangrijk is om te beseffen is dat jij, als haar man, op dat soort momenten (en altijd eigenlijk) haar enige steun hierin kan zijn. Ze kent jou het beste, dus ondanks de psychose zal ze je ergens willen/kunnen vertrouwen. Zorg er dus in deze periode vooral voor dat ze ook altijd op je kan vertrouwen. Het vluchten was niet handig, je had haar juist tegen haarzelf moeten beschermen. Op die manier ben je zelf en zijn je kinderen ook veilig.

Dat je haar in gedwongen opname hebt gedaan is waarschijnlijk wel een goede beslissing geweest, maar besef ook dat ze daarmee haar veilige omgeving kwijt is, dus probeer er zoveel mogelijk voor haar te zijn en laat haar "in contact blijven" met haar oude leven.

Daarnaast lijkt het me verstandig dat je zoveel mogelijk mee gaat naar psychiaters en andere artsen. Hoe meer je weet over de aandoening van je vrouw, hoe beter. Nogmaals, jij bent in principe haar enige veiligheid, dus zorg dat ze bij je terecht kan.

Heel veel sterkte, ik weet dat het ontzettend belastend is, maar bedenk je dat het voor haar nog altijd zwaarder is.

Op www.mijnmedicijn.nl staan veel informatie, zowel over de medicatie die ze gebruikt als over psychosen en dergelijke aandoeningen. Lees je in, dan weet je beter waar je mee te maken hebt en kun je haar gedrag beter begrijpen

[ Bericht 5% gewijzigd door All-out op 19-05-2015 12:47:30 ]

Weet dat in veel gevallen een psychose op zich best goed voorkomen kan worden. Met (de juiste) medicijnen, maar ook op andere manieren. Een dierbare van mij heeft in zijn/haar leven (tot nu toe) 2x een psychose gehad (beide keren met een gedwongen opname tot gevolg), maar tussen die twee keer zat echt heel veel tijd. Bovendien, was hij/zij -tegen waarschuwingen in - vòòraf aan die tweede keer met de antipsychotica gestopt en ontstond die tweede psychose alsnog pas in een (door allerlei verschillende omstandigheden) uiterst stressvolle periode. Al met al niet "zomaar" dus.

Ieder persoon en/of elke situatie is natuurlijk anders, maar wil hiermee alleen maar duidelijk maken dat je de toekomst nu echt niet per se heel zwart hoeft te zien (mocht je dat doen).

Je vrouw zal, als ze straks weer hersteld is, medicatie moeten blijven gebruiken. Om te voorkomen dat ze weer in een psychose raakt in de toekomst.

Heel goed, lekker samen bezig en buiten in de tuin enzo. Top ook dat je die koffiepauzes inlast!

Misschien is een nieuwe toevoeging aan het gezin, met alle verantwoordelijkheden van dien nog een beetje te vroeg om nu te beslissen. Zo'n beestje is niet niets natuurlijk.
Als het een tijdje goed gaat straks, is het misschien wel handig om dit met een behandelaar te bespreken?

quote:

Op zondag 31 mei 2015 17:42 schreef Vanzwam het volgende:
op haar verlofbriefje staat duidelijk 20.00hr deze avond.

Waarom zou je het risico op gezeur of erger dan lopen voor die ene avond? Bel dan in ieder geval even op om te overleggen.

quote:

Op zondag 31 mei 2015 17:42 schreef Vanzwam het volgende:
Het gaat goed!
We zijn twee weekends en een week verlof verder,
De spy heeft ons gezegd dat hij de opname niet zal verlengen,
Ze moest alleen deze avond om 8 uur terug binnen voor nog één nacht en dan morgen samen met mij nog eens met de spy alles bespreken en dat was het dan.
Maar ze heeft mij zo even gezegd dat ze deze avond niet zal binnengaan eerst morgenvroeg om 8 uur als de dagkliniek opengaat, ze ziet het nut van deze ene nacht in de kliniek niet in.
Ik ook niet eigenlijk, maar hopelijk heeft dat geen negatieve gevolgen want op haar verlofbriefje staat duidelijk 20.00hr deze avond.
Nu we horen het wel!
De neveneffecten zoals een beetje suf en vermoeidheid door de medikamenen zijn helemaal weg,
ze is terug in goede form en met goed humeur en er is geen waan of fantasie te bespeuren volgens mij gaat het echt de goede weg op.

Als je nu al meegaat in wat de pariënt (want dat is ze) denkt dat het beste voor haar is, dan zie ik het somber in.... Ik snap haar behoefte wel, maar waarom niet even opgebeld en overlegd of ze deze nacht thuis mag blijven? Hiermee beschadig je het vertrouwen dat jullie behandelaars in jullie stellen.

Nu gaat het ogenschijnlijk goed, omdat jullie een flinke schrik hebben gehad, zij haar medicijnen netjes slikt en ze een vangnet had in de kliniek. De kliniek verdwijnt naar de achtergrond, het leven gaat steeds meer van van vragen, ze zal op termijn ook weer starten met werken. Allemaal stressoren die een psychose kunnen uitlokken.

Hoe ga je ermee om als zij jou gaat melden dat ze haar medicatie niet meer nodig vindt en ze ze niet meer gaat slikken? Ga ja dan ook ja-knikken en wachten tot een afspraak met de psychiater om dit te melden?
Dan loop je echt het risico dat ze sneller weer in opname zit dan bij die geplande afspraak.

quote:

Op zondag 31 mei 2015 20:38 schreef Vanzwam het volgende:
Oef!
Ik heb op haar kunnen inpraten om ten minste te bellen en te vragen of ze die ene nacht nog kon thuisblijven.
Het antwoord stond haar echt niet aan, ze moest binnenkomen absoluut en op tijd anders werd ze opnieuw opgenomen.
Na een mini scheldpartij van ik vergeef je dit nooit, en ik zal me laten scheiden, we verhuizen naar een ander land en nog wat meer fraais maar zonder geweld en dat vond ik wel zeer positief heeft ze een warm bad genomen en zijn we naar de kliniek gereden.
Om precies één minuut voor acht waren we er.
Dus daar zit het weer goed!
Ze is inderdaad alreeds volop naar ander werk aan het zoeken en ik zie weer een enorme energie te voorschijn komen er is weer een periode van groot succes op komst denk ik dan.
Nu jeukt het in mijn vingers om eens in haar medicijnen doos te kijken of ze wel alles neemt wat voorgeschreven is, maar ik heb echt een heilig respect voor haar privacy en een blind vertrouwen dat het waar is als ze zegt dat ze haar medicijnen heeft genomen.
Wat doen?

Goed dat je haar toch op tijd teruggebracht hebt
En dat vetgedrukte.... ik vind het geen normale reactie, het getuigt niet echt van ziekte-inzicht. Heeft zij wel door hoe instabiel ze nu is?

Wat doen, vraag je: deze post uitprinten en morgen meenemen naar het afsluitgesprek in de kliniek.
Dan kun je samen met haar en met de psychiater bespreken hoe jullie het beste om kunnen gaan met (toezicht op) medicijngebruik, omgaan met weerstand, het juiste moment om te zoeken naar ander werk enzovoort.

Hoe graag jullie ook willen dat alles weer normaal is, het zit nog niet goed. Al heeft ze wel mooie stappen gemaakt, maar het echte genezen begint als ze thuis is. En dat zal met pieken en dalen gaan, en daarvoor moet jij heel stevig in je schoenen staan. Voor haar, voor jezelf en zeker voor je kinderen.

Ik heb dit met mijn moeder helaas 4 maal mee moeten maken. Toen ik nog jong was heeft ze een ongeluk gehad. Hierdoor ontstond haar eerste psychose. 6 weken opgenomen geweest. Ik sliep toen bij oma en opa. Ook mij vertelden ze dat mama even uit moest rusten.

Hierna ging het jaren goed. Ze hoefde ook geen medicijnen te slikken. Op mijn 13e ging ze vreemd doen na het overlijden van een oom. Zeer laat opblijven. Uren muziek luisteren en dergelijke. Ook toen van de ene op de andere nacht een zware psychose. Naar school bellen dat we naar huis moesten komen omdat er iets zou gebeuren bijvoorbeeld. Weer werd zij zes weken opgenomen. Ik was toen zo kwaad dat mij niet was verteld dat ze dit al eerder had gehad. Maar goed, alles kwam weer goed en ze mocht weer naar huis. Wederom zonder medicijnen. Ik geloof wel dat men op dit moment al aangaf dat iedere psychose het in principe makkelijker maakt voor een volgende psychose om te ontstaan.

6 maanden later was het weer feest. Het begon toen meer een 'gewoonte' te worden. We wisten inmiddels allemaal hoe het ging en ook zij zelf besefte al direct dat ze opgenomen moest worden. Ook dit herstel duurde weer lang (8 weken ofzo). Hierna moest zijn wel verplicht medicijnen blijven slikken. 800mg Seroquel.

Hierna ging het een tijd goed. De medicijnen geven wel behoorlijke bijwerkingen. Snel moe, lastige stoelgang en dergelijke. Ze mocht langzaam afbouwen van de psychiater. Helaas vond ze zelf dat het wel iets sneller mocht. Ze nam veel minder, of zelfs niets. Een aantal weken later was het voor de laatste maal raak. Pas hierna besefte ze dat het een ziekte voor het leven was en dat ze die medicijnen wel moest slikken om normaal te blijven functioneren.

Dit is inmiddels 11 jaar geleden. Na de laatste opname is zij de medicijnen blijven slikken en 'gezond' gebleven. De medicijnen blijven echter wel hun tol eisen. Ze moet 's middags bijvoorbeeld naar bed om het einde van de dag te halen.

Zelf denk ik dat ik er beter van geworden ben. Ik heb op jonge leeftijd moeten leren om zelfstandig te zijn en dit heeft me later veel opgeleverd. Als ik er op terugkijk denk ik dat mijn vader er nog het meeste last van gehad heeft. Tijdens een psychose ben je in zo'n staat dat je er later weinig meer van weet. Je naasten maken echter alles bewust mee. Uitspraken als: "Als je nu naar buiten gaat ga je dood" van iemand die normaal het dichtste bij je staat komen heel hard aan. 11 jaar na dato kijkt mijn pa nog steeds bezorgd als mijn moeder vermoeid is of slecht slaapt. Ook slaapt hij nog steeds heel licht omdat hij bang is dat er iets gebeurd (ook bij ons werd het 's nachts altijd erger). Ik heb daarom enig begrip voor TS. Psychoses zijn gewoon heel erg eng.

Overigens zorgde mijn vader wel eerst voor ons. Hij zorgde dan dat we bij familie waren onder gebracht.

Wat ik nog wel mee wil geven; laat je niet om de tuin leiden door je vrouw. Ook bij ons gaf mijn moeder aan netjes haar medicijnen te nemen terwijl ze stiekem aan het afbouwen was. Het kost veel tijd voordat iemand met een psychose zich erbij neerlegt dat ze ziek is en dat ze altijd moet blijven opletten. Blijf het dus zeker in de gaten houden en wees soms streng. Uiteindelijk lijdt het gezin minstens net zoveel onder deze ziekte. Hoewel een psychose natuurlijk heel erg is, kan de patient 'bijkomen' in de kliniek terwijl de achterblijvers het gedrag van de patient moeten verwerken en tegelijkertijd het hele leven in de lucht moeten houden.

Wat mij betreft dus net zoveel medelijden met de patiënt als met het gezin.

Leuk dat ze weer naar huis mag.
Neem aan dat ze ook nog een aantal maanden naar de Poli moet.
Of laten ze haar nu al helemaal los?

P.S het lijkt me niet handig om nu al naar werk te gaan zoek.
Ze is nu goed genoeg om naar huis te mogen, maar nog lang niet volledig hersteld

quote:

Op zondag 31 mei 2015 20:38 schreef Vanzwam het volgende:
Oef!
Ik heb op haar kunnen inpraten om ten minste te bellen en te vragen of ze die ene nacht nog kon thuisblijven.
Het antwoord stond haar echt niet aan, ze moest binnenkomen absoluut en op tijd anders werd ze opnieuw opgenomen.
Na een mini scheldpartij van ik vergeef je dit nooit, en ik zal me laten scheiden, we verhuizen naar een ander land en nog wat meer fraais maar zonder geweld en dat vond ik wel zeer positief heeft ze een warm bad genomen en zijn we naar de kliniek gereden.
Om precies één minuut voor acht waren we er.
Dus daar zit het weer goed!
Ze is inderdaad alreeds volop naar ander werk aan het zoeken en ik zie weer een enorme energie te voorschijn komen er is weer een periode van groot succes op komst denk ik dan.
Nu jeukt het in mijn vingers om eens in haar medicijnen doos te kijken of ze wel alles neemt wat voorgeschreven is, maar ik heb echt een heilig respect voor haar privacy en een blind vertrouwen dat het waar is als ze zegt dat ze haar medicijnen heeft genomen.
Wat doen?

Laat haar niet teveel hooi op de vork nemen, ze is nog niet stabiel! Groot succes moet niet je uitgangspunt zijn, dit is nu even gevaarlijk voor haar stabiliteit als tegenvallers. Houd het alsjeblieft realistisch. Eerst thuis tot rust komen, zorgen voor en genieten van de kinderen, het huishouden, de tuin, en dan pas kijken wat haalbaar is qua werk. Zorg dat ze contact blijft houden met de hulpverlening en hoewel het mooi is dat je haar vertrouwt met haar medicatie, verzin een manier om te controleren dat ze deze echt inneemt. Bespreek dit desnoods met de psychiater, in zo'n kliniek hebben ze veel ervaring met mensen die hun medicatie stiekem laten verdwijnen.

What goes up, must come down. Probeer hoge pieken en diepe dalen te vermijden, dit kunnen beide voorbodes zijn van een nieuwe psychose.

O.k... nadat ik eerder geschreven had, dat ik vond dat je het goed aanpakte en dat je de toekomst niet zo zwart hoeft te zien, ben ik van mening dat je NU absoluut NIET goed bezig bent en één en ander juist WEL zwartgalliger moet bekijken dan je NU doet

Ik lees echt hele zorgelijke dingen in je laatste posts. Zowel aan jouw kant als aan die van jouw vrouw... Dat zij binnenkort alweer aan het werk wil gaan en dat jij daarop reageert met "er is weer een periode van groot succes op komst denk ik dan" is (gezien de situatie) echt van de zotte. Echt! Verder geen zin om ál het zorgelijke te gaan benoemen, het meeste is hierboven ook al door anderen gezegd.

Lees a.u.b. goed wat die mensen schrijven en handel daarnaar en bovenal: PRAAT veel met en VRAAG veel aan jullie HULPVERLENERS, LUISTER goed naar hen en VOLG hun "regels" en adviezen op! Ik ben hier vooral zo gebrand op, omdat ik het idee krijg dat jij (nog steeds) geen enkel inzicht in de problematiek van je vrouw hebt en jouw vrouw -in ieder geval op dit moment- weinig tot geen zelf-inzicht. (Dat is geenszins als verwijt bedoeld, maar wel iets waarvan ik vind dat je je er goed bewust van moet zijn).

Hoe jij en je vrouw op dit moment bezig zijn is vragen om een herhaling van het gebeurde of zelfs erger. Zeker met kinderen in het spel, iets wat je echt moet proberen te voorkomen!

[ Bericht 1% gewijzigd door Forbry op 02-06-2015 00:04:00 ]

Hoe gaat het nu?