Een tweede psychose we willen zeker geen derde!

Wat doet je vrouw vor (hoogopgeleid) beroep als ik vragen mag?

Waar heb je aangifte van gedaan?

Wat ik ook niet volg is dat je zo bang zou zijn geweest dat je naar buiten vluchtte en nb in de auto bent gaan slapen zonder je kinderen te wekken..

Het is niet goed dat topicstarter gevlucht is, maar wel te verklaren. Diep in ons brein zit de vecht-of-vluchtreactie. Door de stress is normaal denken moeilijk.

Topicstarter is gevlucht, maar gelukkig zijn er geen ongelukken gebeurt. Het is nu belangrijk dat zijn vrouw herstelt en dat hij dit vluchten in de toekomst voorkomt en een plan heeft. Dus TS maak een plan en neem je kinderen mee naar een tante, goede kennis, hotel etc.

quote:

Op vrijdag 15 mei 2015 12:30 schreef Vanzwam het volgende:
Hangt er een lijstje met things to do op de koelkast dan voer ik die welgemutst en fluitend van plezier uit.

Dit lijkt me een mooi aanknopingspunt. Overleg en maak met de psych een lijstje van aandachtspunten. Wat zijn de triggers (zoals stress) die je in de gaten moet houden? Welke symptomen moet je alert op zijn? En dan is er het het checklijstje hoe te handelen in dat soort situaties. Zie het als een handvat om meer overzicht te krijgen en te houden, want je kan er altijd op terugvallen.
Overigens zou ik wel even overleggen of je zoiets op de koelkast zou moeten hangen en in hoeverre je kinderen er ook in betrokken moeten worden. Je oudste is 16, maar die daaronder? Zijn ze straks alleen met haar thuis soms?
Gewoon aankaarten.

quote:

De dokter zal aan mij ook nog veel werk hebben denk ik, Maar eerst mijn vrouw weer gezond dat heeft prioriteit. Gisteren was ze de de ganse dag thuis en dit weekend mag ze voor het eerst naar huis voor twee dagen.
Waarschijnlijk doe ik die nacht geen oog dicht maar dat is van geen belang.

Ten eerste is je dokter daarvoor, ten tweede moet je ook jezelf niet voorbij gaan lopen alsof alles alleen om je vrouw draait. Jij moet ook voor je kinderen en jezelf zorgen, dus trek aan de bel als het gebrek aan nachtrust je op gaat breken.

Nogmaals sterkte!

quote:

Op maandag 11 mei 2015 12:18 schreef Vanzwam het volgende:
Ja niemand moet zich met kritiek inhouden duw er mij maar in

Ik heb eigenlijk het voorkomen van een grote sterke man maar was op dat moment zo bang maar zo bang zo ongeloofelijk bang,doodsbang eigenlijk om mijn vrouw in die toestand te zien dat ik gewoon weg laffelijk op de vlucht sloeg. Zoiets is mij nog nooit overkomen dit was zeker geen waardige reactie
Ik liet iedereen in de steek
Ik dacht op dat moment de psychose onstaat door mij en als ik weg ga dan gaat ze weer slapen wat dan ook hoogswaarschijnlijk is gebeurd.
Ze had ook haar mediamenten genomen en die zijn rustgevend en onderdrukken wanen
Hoewel het gelukkig al bij al nog goed afgelopen is, tenminste niemand is ernstig gekwetst kan ik mij dit nooit vergeven en vraag ik mezelf voortdurend af waarom ben je weggelopen, waarom.
Het analyseren van mijn reactie komt nog bovenop het te boven komen van de andere zorgen
Ik zal meer te weten komen hopelijk woensdag na het bezoek aan de psy.

Ik heb een beetje hetzelfde meegemaakt en snap dat je er zelf ook bang van wordt. Maar wat denk ik wel belangrijk is om te beseffen is dat jij, als haar man, op dat soort momenten (en altijd eigenlijk) haar enige steun hierin kan zijn. Ze kent jou het beste, dus ondanks de psychose zal ze je ergens willen/kunnen vertrouwen. Zorg er dus in deze periode vooral voor dat ze ook altijd op je kan vertrouwen. Het vluchten was niet handig, je had haar juist tegen haarzelf moeten beschermen. Op die manier ben je zelf en zijn je kinderen ook veilig.

Dat je haar in gedwongen opname hebt gedaan is waarschijnlijk wel een goede beslissing geweest, maar besef ook dat ze daarmee haar veilige omgeving kwijt is, dus probeer er zoveel mogelijk voor haar te zijn en laat haar "in contact blijven" met haar oude leven.

Daarnaast lijkt het me verstandig dat je zoveel mogelijk mee gaat naar psychiaters en andere artsen. Hoe meer je weet over de aandoening van je vrouw, hoe beter. Nogmaals, jij bent in principe haar enige veiligheid, dus zorg dat ze bij je terecht kan.

Heel veel sterkte, ik weet dat het ontzettend belastend is, maar bedenk je dat het voor haar nog altijd zwaarder is.

Op www.mijnmedicijn.nl staan veel informatie, zowel over de medicatie die ze gebruikt als over psychosen en dergelijke aandoeningen. Lees je in, dan weet je beter waar je mee te maken hebt en kun je haar gedrag beter begrijpen

[ Bericht 5% gewijzigd door All-out op 19-05-2015 12:47:30 ]

Weet dat in veel gevallen een psychose op zich best goed voorkomen kan worden. Met (de juiste) medicijnen, maar ook op andere manieren. Een dierbare van mij heeft in zijn/haar leven (tot nu toe) 2x een psychose gehad (beide keren met een gedwongen opname tot gevolg), maar tussen die twee keer zat echt heel veel tijd. Bovendien, was hij/zij -tegen waarschuwingen in - vòòraf aan die tweede keer met de antipsychotica gestopt en ontstond die tweede psychose alsnog pas in een (door allerlei verschillende omstandigheden) uiterst stressvolle periode. Al met al niet "zomaar" dus.

Ieder persoon en/of elke situatie is natuurlijk anders, maar wil hiermee alleen maar duidelijk maken dat je de toekomst nu echt niet per se heel zwart hoeft te zien (mocht je dat doen).

Je vrouw zal, als ze straks weer hersteld is, medicatie moeten blijven gebruiken. Om te voorkomen dat ze weer in een psychose raakt in de toekomst.

Heel goed, lekker samen bezig en buiten in de tuin enzo. Top ook dat je die koffiepauzes inlast!

Misschien is een nieuwe toevoeging aan het gezin, met alle verantwoordelijkheden van dien nog een beetje te vroeg om nu te beslissen. Zo'n beestje is niet niets natuurlijk.
Als het een tijdje goed gaat straks, is het misschien wel handig om dit met een behandelaar te bespreken?

quote:

Op zondag 31 mei 2015 17:42 schreef Vanzwam het volgende:
op haar verlofbriefje staat duidelijk 20.00hr deze avond.

Waarom zou je het risico op gezeur of erger dan lopen voor die ene avond? Bel dan in ieder geval even op om te overleggen.

quote:

Op zondag 31 mei 2015 17:42 schreef Vanzwam het volgende:
Het gaat goed!
We zijn twee weekends en een week verlof verder,
De spy heeft ons gezegd dat hij de opname niet zal verlengen,
Ze moest alleen deze avond om 8 uur terug binnen voor nog één nacht en dan morgen samen met mij nog eens met de spy alles bespreken en dat was het dan.
Maar ze heeft mij zo even gezegd dat ze deze avond niet zal binnengaan eerst morgenvroeg om 8 uur als de dagkliniek opengaat, ze ziet het nut van deze ene nacht in de kliniek niet in.
Ik ook niet eigenlijk, maar hopelijk heeft dat geen negatieve gevolgen want op haar verlofbriefje staat duidelijk 20.00hr deze avond.
Nu we horen het wel!
De neveneffecten zoals een beetje suf en vermoeidheid door de medikamenen zijn helemaal weg,
ze is terug in goede form en met goed humeur en er is geen waan of fantasie te bespeuren volgens mij gaat het echt de goede weg op.

Als je nu al meegaat in wat de pariënt (want dat is ze) denkt dat het beste voor haar is, dan zie ik het somber in.... Ik snap haar behoefte wel, maar waarom niet even opgebeld en overlegd of ze deze nacht thuis mag blijven? Hiermee beschadig je het vertrouwen dat jullie behandelaars in jullie stellen.

Nu gaat het ogenschijnlijk goed, omdat jullie een flinke schrik hebben gehad, zij haar medicijnen netjes slikt en ze een vangnet had in de kliniek. De kliniek verdwijnt naar de achtergrond, het leven gaat steeds meer van van vragen, ze zal op termijn ook weer starten met werken. Allemaal stressoren die een psychose kunnen uitlokken.

Hoe ga je ermee om als zij jou gaat melden dat ze haar medicatie niet meer nodig vindt en ze ze niet meer gaat slikken? Ga ja dan ook ja-knikken en wachten tot een afspraak met de psychiater om dit te melden?
Dan loop je echt het risico dat ze sneller weer in opname zit dan bij die geplande afspraak.

quote:

Op zondag 31 mei 2015 20:38 schreef Vanzwam het volgende:
Oef!
Ik heb op haar kunnen inpraten om ten minste te bellen en te vragen of ze die ene nacht nog kon thuisblijven.
Het antwoord stond haar echt niet aan, ze moest binnenkomen absoluut en op tijd anders werd ze opnieuw opgenomen.
Na een mini scheldpartij van ik vergeef je dit nooit, en ik zal me laten scheiden, we verhuizen naar een ander land en nog wat meer fraais maar zonder geweld en dat vond ik wel zeer positief heeft ze een warm bad genomen en zijn we naar de kliniek gereden.
Om precies één minuut voor acht waren we er.
Dus daar zit het weer goed!
Ze is inderdaad alreeds volop naar ander werk aan het zoeken en ik zie weer een enorme energie te voorschijn komen er is weer een periode van groot succes op komst denk ik dan.
Nu jeukt het in mijn vingers om eens in haar medicijnen doos te kijken of ze wel alles neemt wat voorgeschreven is, maar ik heb echt een heilig respect voor haar privacy en een blind vertrouwen dat het waar is als ze zegt dat ze haar medicijnen heeft genomen.
Wat doen?

Goed dat je haar toch op tijd teruggebracht hebt
En dat vetgedrukte.... ik vind het geen normale reactie, het getuigt niet echt van ziekte-inzicht. Heeft zij wel door hoe instabiel ze nu is?

Wat doen, vraag je: deze post uitprinten en morgen meenemen naar het afsluitgesprek in de kliniek.
Dan kun je samen met haar en met de psychiater bespreken hoe jullie het beste om kunnen gaan met (toezicht op) medicijngebruik, omgaan met weerstand, het juiste moment om te zoeken naar ander werk enzovoort.

Hoe graag jullie ook willen dat alles weer normaal is, het zit nog niet goed. Al heeft ze wel mooie stappen gemaakt, maar het echte genezen begint als ze thuis is. En dat zal met pieken en dalen gaan, en daarvoor moet jij heel stevig in je schoenen staan. Voor haar, voor jezelf en zeker voor je kinderen.

Ik heb dit met mijn moeder helaas 4 maal mee moeten maken. Toen ik nog jong was heeft ze een ongeluk gehad. Hierdoor ontstond haar eerste psychose. 6 weken opgenomen geweest. Ik sliep toen bij oma en opa. Ook mij vertelden ze dat mama even uit moest rusten.

Hierna ging het jaren goed. Ze hoefde ook geen medicijnen te slikken. Op mijn 13e ging ze vreemd doen na het overlijden van een oom. Zeer laat opblijven. Uren muziek luisteren en dergelijke. Ook toen van de ene op de andere nacht een zware psychose. Naar school bellen dat we naar huis moesten komen omdat er iets zou gebeuren bijvoorbeeld. Weer werd zij zes weken opgenomen. Ik was toen zo kwaad dat mij niet was verteld dat ze dit al eerder had gehad. Maar goed, alles kwam weer goed en ze mocht weer naar huis. Wederom zonder medicijnen. Ik geloof wel dat men op dit moment al aangaf dat iedere psychose het in principe makkelijker maakt voor een volgende psychose om te ontstaan.

6 maanden later was het weer feest. Het begon toen meer een 'gewoonte' te worden. We wisten inmiddels allemaal hoe het ging en ook zij zelf besefte al direct dat ze opgenomen moest worden. Ook dit herstel duurde weer lang (8 weken ofzo). Hierna moest zijn wel verplicht medicijnen blijven slikken. 800mg Seroquel.

Hierna ging het een tijd goed. De medicijnen geven wel behoorlijke bijwerkingen. Snel moe, lastige stoelgang en dergelijke. Ze mocht langzaam afbouwen van de psychiater. Helaas vond ze zelf dat het wel iets sneller mocht. Ze nam veel minder, of zelfs niets. Een aantal weken later was het voor de laatste maal raak. Pas hierna besefte ze dat het een ziekte voor het leven was en dat ze die medicijnen wel moest slikken om normaal te blijven functioneren.

Dit is inmiddels 11 jaar geleden. Na de laatste opname is zij de medicijnen blijven slikken en 'gezond' gebleven. De medicijnen blijven echter wel hun tol eisen. Ze moet 's middags bijvoorbeeld naar bed om het einde van de dag te halen.

Zelf denk ik dat ik er beter van geworden ben. Ik heb op jonge leeftijd moeten leren om zelfstandig te zijn en dit heeft me later veel opgeleverd. Als ik er op terugkijk denk ik dat mijn vader er nog het meeste last van gehad heeft. Tijdens een psychose ben je in zo'n staat dat je er later weinig meer van weet. Je naasten maken echter alles bewust mee. Uitspraken als: "Als je nu naar buiten gaat ga je dood" van iemand die normaal het dichtste bij je staat komen heel hard aan. 11 jaar na dato kijkt mijn pa nog steeds bezorgd als mijn moeder vermoeid is of slecht slaapt. Ook slaapt hij nog steeds heel licht omdat hij bang is dat er iets gebeurd (ook bij ons werd het 's nachts altijd erger). Ik heb daarom enig begrip voor TS. Psychoses zijn gewoon heel erg eng.

Overigens zorgde mijn vader wel eerst voor ons. Hij zorgde dan dat we bij familie waren onder gebracht.

Wat ik nog wel mee wil geven; laat je niet om de tuin leiden door je vrouw. Ook bij ons gaf mijn moeder aan netjes haar medicijnen te nemen terwijl ze stiekem aan het afbouwen was. Het kost veel tijd voordat iemand met een psychose zich erbij neerlegt dat ze ziek is en dat ze altijd moet blijven opletten. Blijf het dus zeker in de gaten houden en wees soms streng. Uiteindelijk lijdt het gezin minstens net zoveel onder deze ziekte. Hoewel een psychose natuurlijk heel erg is, kan de patient 'bijkomen' in de kliniek terwijl de achterblijvers het gedrag van de patient moeten verwerken en tegelijkertijd het hele leven in de lucht moeten houden.

Wat mij betreft dus net zoveel medelijden met de patiënt als met het gezin.

Leuk dat ze weer naar huis mag.
Neem aan dat ze ook nog een aantal maanden naar de Poli moet.
Of laten ze haar nu al helemaal los?

P.S het lijkt me niet handig om nu al naar werk te gaan zoek.
Ze is nu goed genoeg om naar huis te mogen, maar nog lang niet volledig hersteld

quote:

Op zondag 31 mei 2015 20:38 schreef Vanzwam het volgende:
Oef!
Ik heb op haar kunnen inpraten om ten minste te bellen en te vragen of ze die ene nacht nog kon thuisblijven.
Het antwoord stond haar echt niet aan, ze moest binnenkomen absoluut en op tijd anders werd ze opnieuw opgenomen.
Na een mini scheldpartij van ik vergeef je dit nooit, en ik zal me laten scheiden, we verhuizen naar een ander land en nog wat meer fraais maar zonder geweld en dat vond ik wel zeer positief heeft ze een warm bad genomen en zijn we naar de kliniek gereden.
Om precies één minuut voor acht waren we er.
Dus daar zit het weer goed!
Ze is inderdaad alreeds volop naar ander werk aan het zoeken en ik zie weer een enorme energie te voorschijn komen er is weer een periode van groot succes op komst denk ik dan.
Nu jeukt het in mijn vingers om eens in haar medicijnen doos te kijken of ze wel alles neemt wat voorgeschreven is, maar ik heb echt een heilig respect voor haar privacy en een blind vertrouwen dat het waar is als ze zegt dat ze haar medicijnen heeft genomen.
Wat doen?

Laat haar niet teveel hooi op de vork nemen, ze is nog niet stabiel! Groot succes moet niet je uitgangspunt zijn, dit is nu even gevaarlijk voor haar stabiliteit als tegenvallers. Houd het alsjeblieft realistisch. Eerst thuis tot rust komen, zorgen voor en genieten van de kinderen, het huishouden, de tuin, en dan pas kijken wat haalbaar is qua werk. Zorg dat ze contact blijft houden met de hulpverlening en hoewel het mooi is dat je haar vertrouwt met haar medicatie, verzin een manier om te controleren dat ze deze echt inneemt. Bespreek dit desnoods met de psychiater, in zo'n kliniek hebben ze veel ervaring met mensen die hun medicatie stiekem laten verdwijnen.

What goes up, must come down. Probeer hoge pieken en diepe dalen te vermijden, dit kunnen beide voorbodes zijn van een nieuwe psychose.

O.k... nadat ik eerder geschreven had, dat ik vond dat je het goed aanpakte en dat je de toekomst niet zo zwart hoeft te zien, ben ik van mening dat je NU absoluut NIET goed bezig bent en één en ander juist WEL zwartgalliger moet bekijken dan je NU doet

Ik lees echt hele zorgelijke dingen in je laatste posts. Zowel aan jouw kant als aan die van jouw vrouw... Dat zij binnenkort alweer aan het werk wil gaan en dat jij daarop reageert met "er is weer een periode van groot succes op komst denk ik dan" is (gezien de situatie) echt van de zotte. Echt! Verder geen zin om ál het zorgelijke te gaan benoemen, het meeste is hierboven ook al door anderen gezegd.

Lees a.u.b. goed wat die mensen schrijven en handel daarnaar en bovenal: PRAAT veel met en VRAAG veel aan jullie HULPVERLENERS, LUISTER goed naar hen en VOLG hun "regels" en adviezen op! Ik ben hier vooral zo gebrand op, omdat ik het idee krijg dat jij (nog steeds) geen enkel inzicht in de problematiek van je vrouw hebt en jouw vrouw -in ieder geval op dit moment- weinig tot geen zelf-inzicht. (Dat is geenszins als verwijt bedoeld, maar wel iets waarvan ik vind dat je je er goed bewust van moet zijn).

Hoe jij en je vrouw op dit moment bezig zijn is vragen om een herhaling van het gebeurde of zelfs erger. Zeker met kinderen in het spel, iets wat je echt moet proberen te voorkomen!

[ Bericht 1% gewijzigd door Forbry op 02-06-2015 00:04:00 ]

Hoe gaat het nu?