R&P Relaties & Psychologie
Heb je relatieproblemen, of zit je in een diep psychologisch gat? Stort hier je hart uit, en heb steun aan de reacties van anderen.
Een tweede psychose we willen zeker geen derde!
Vier jaar geleden kreeg mijn vrouw na een periode van drukte op het werk, stress, last van echte of ingebeelde wanen over vanalles en nog wat in verband met haar werk, angstaanvallen en een gevoel van bedreigingen. Beetje bij beetje kwamen de bedreigingen dichterbij, tot ze uiteindelijk ook thuis vanalles begon te zien en te voelen. Tot er uiteindelijk een psyhose uitbrak met angst en paranoide beelden en dank de huisarts en een opname via de spoeddienst werd ze in de psychiatrie opgenomen voor een periode van twee maanden.
Ik was verlicht om te zien hoe ze steeds maar beter werd, te veel bezig met mezelf en mijn werk en vervolgde haar herstel maar met halve aandacht want het ging zeer goed.
Ik weet niet wat ze precies had, iets gestoord of bipolairs ze had medikamenten te nemen en alles ging goed, ander en nog beter werk gevonden en een zeer fijne familietijd met onze twee kinderen.
Soms nam ze een half pilletje in plaats van een volledig en indien ze niet kon slapen stond ze op en nam er nog eentje.
Regelmatig een avondje pizza met flesje wijn, het leven is zo heerlijk.
Vier jaar lang ging alles reuzegoed.
Zonder ik het echt opmerkte waren ze erweer, een eigenaardige persoon verscheen op haar werk, wat waren ze van plan? Waarom vroeg men haar om van buro te verandern? Er waren overal Nazis, men kon op haar werk horen wat thuis werd gezegd. Voor wie werk ik dan wel voor een geheime dienst, ze zijn overal.
Ik dacht oei daar gaan we weer!
Ik wist het niet meer en belde naar de huisarts om hulp, zelf verliet ze die dag verward haar werk en ging naar de dokter, de dokter gaf haar Spiralexa 10mg en Seroquel 200mg.
Ze bezocht haar moeder die dag en zocht op internet naar psychiaters en klinieken maar dit kreeg ik maar half mee.
S'avonds werd ze rustig oef wat was ik blij, om tien uur gingen we slapen, ze sliep zo rustig en dan plotseling om middernacht, ik voelde dat ze wakker was, ik vroeg slaap je niet, wat is er aan de hand? Een totale psychose, angst voor alles en nog wat kijken uit het raam, angst voor buiten angst voor mij, Ze liep angstig rond de ontbijtafel en begon naar de messen te grijpen.
Toen deed ik iets wat ik mezelf nooit of nimmer zal vergeven, ik werd zo bang dat ik het huis uitvluchte en de nacht in de auto doorbracht.
S'morgens kwam ik met kloppend hart terug binnen, ze was mooi aangekleed en zag er goed uit maar was nog steeds in psychose ze kreeg zo angst was buiten haarzelf en nam uiteindelijk een mes en kraste in haar polsen.
Ik nam het mes af en radeloos sloeg ik weer op de vlucht direct naar haar dokter die vertelde mij dat ze op de consultatie de raad gekregen had om zich aan te melden bij de kliniek voor opname. Hij gaf mij de raad om aangifte te doen wat ik ook deed en nu is ze gedwongen opgenomen waarschijnlijk voor 40 dagen.
Met de bijkomende schok van zo een gedwongen opname. Zal ze mij ooit vergeven, komt dat ooit weer goed, ik bezoek haar elke dag nu is ze rustig maar nog steeds een beetje bang en vol met kalmerende medikamenten.
Woensdag zie ik haar dokter deze keer wil Ik wel precies weten welke haar ziekte is en hoe het verder gaat.
Mijn vrouw heeft gestudeerd en is hoog gediplomeerd, een schitterende moeder, de beste vrouw die men zich voorstellen kan en nu in die gedwongen opnamezit ze tussen zulke rare mensen.
Ik huil de ganse dag, ik ben een grote sterke man maar dit kan niet aan.
Men zegt mij denk aan de kinderen, hou je sterk, we komen erdoorheen.
Het is niet gemakkelijk!
Is er iemand die iets dergekijks meegemaakt heeft met raad of steun?
[ Bericht 0% gewijzigd door motorbloempje op 11-05-2015 10:25:58 ]
Ik was verlicht om te zien hoe ze steeds maar beter werd, te veel bezig met mezelf en mijn werk en vervolgde haar herstel maar met halve aandacht want het ging zeer goed.
Ik weet niet wat ze precies had, iets gestoord of bipolairs ze had medikamenten te nemen en alles ging goed, ander en nog beter werk gevonden en een zeer fijne familietijd met onze twee kinderen.
Soms nam ze een half pilletje in plaats van een volledig en indien ze niet kon slapen stond ze op en nam er nog eentje.
Regelmatig een avondje pizza met flesje wijn, het leven is zo heerlijk.
Vier jaar lang ging alles reuzegoed.
Zonder ik het echt opmerkte waren ze erweer, een eigenaardige persoon verscheen op haar werk, wat waren ze van plan? Waarom vroeg men haar om van buro te verandern? Er waren overal Nazis, men kon op haar werk horen wat thuis werd gezegd. Voor wie werk ik dan wel voor een geheime dienst, ze zijn overal.
Ik dacht oei daar gaan we weer!
Ik wist het niet meer en belde naar de huisarts om hulp, zelf verliet ze die dag verward haar werk en ging naar de dokter, de dokter gaf haar Spiralexa 10mg en Seroquel 200mg.
Ze bezocht haar moeder die dag en zocht op internet naar psychiaters en klinieken maar dit kreeg ik maar half mee.
S'avonds werd ze rustig oef wat was ik blij, om tien uur gingen we slapen, ze sliep zo rustig en dan plotseling om middernacht, ik voelde dat ze wakker was, ik vroeg slaap je niet, wat is er aan de hand? Een totale psychose, angst voor alles en nog wat kijken uit het raam, angst voor buiten angst voor mij, Ze liep angstig rond de ontbijtafel en begon naar de messen te grijpen.
Toen deed ik iets wat ik mezelf nooit of nimmer zal vergeven, ik werd zo bang dat ik het huis uitvluchte en de nacht in de auto doorbracht.
S'morgens kwam ik met kloppend hart terug binnen, ze was mooi aangekleed en zag er goed uit maar was nog steeds in psychose ze kreeg zo angst was buiten haarzelf en nam uiteindelijk een mes en kraste in haar polsen.
Ik nam het mes af en radeloos sloeg ik weer op de vlucht direct naar haar dokter die vertelde mij dat ze op de consultatie de raad gekregen had om zich aan te melden bij de kliniek voor opname. Hij gaf mij de raad om aangifte te doen wat ik ook deed en nu is ze gedwongen opgenomen waarschijnlijk voor 40 dagen.
Met de bijkomende schok van zo een gedwongen opname. Zal ze mij ooit vergeven, komt dat ooit weer goed, ik bezoek haar elke dag nu is ze rustig maar nog steeds een beetje bang en vol met kalmerende medikamenten.
Woensdag zie ik haar dokter deze keer wil Ik wel precies weten welke haar ziekte is en hoe het verder gaat.
Mijn vrouw heeft gestudeerd en is hoog gediplomeerd, een schitterende moeder, de beste vrouw die men zich voorstellen kan en nu in die gedwongen opnamezit ze tussen zulke rare mensen.
Ik huil de ganse dag, ik ben een grote sterke man maar dit kan niet aan.
Men zegt mij denk aan de kinderen, hou je sterk, we komen erdoorheen.
Het is niet gemakkelijk!
Is er iemand die iets dergekijks meegemaakt heeft met raad of steun?
[ Bericht 0% gewijzigd door motorbloempje op 11-05-2015 10:25:58 ]
Waren de kinderen ook in het huis, terwijl jij in de auto bivakkeerde? Waarom belde je geen hulpdienst?
Even afgezien van dat ik je wel een beetje slecht op de hoogte vindt van wat je vrouw nou voor diagnose en medicatie kreeg en krijgt, snap ik best dat dit heel moeilijk te behapstukken is. Waarom overleg je niet met de huisarts om zelf eens met een psych te gaan praten? Niet alleen om meer inzicht te krijgen in de situatie van je vrouw, maar ook om zelf handvaten te krijgen om hier beter mee om te gaan en jezelf te kunnen vergeven dat je niet hebt gedaan wat je achteraf had willen en moeten doen. En zeker met het oog op de kinderen die dit ook niet makkelijk zullen vinden en hard hun papa nodig zullen hebben nu.
Veel sterkte gewenst!
Even afgezien van dat ik je wel een beetje slecht op de hoogte vindt van wat je vrouw nou voor diagnose en medicatie kreeg en krijgt, snap ik best dat dit heel moeilijk te behapstukken is. Waarom overleg je niet met de huisarts om zelf eens met een psych te gaan praten? Niet alleen om meer inzicht te krijgen in de situatie van je vrouw, maar ook om zelf handvaten te krijgen om hier beter mee om te gaan en jezelf te kunnen vergeven dat je niet hebt gedaan wat je achteraf had willen en moeten doen. En zeker met het oog op de kinderen die dit ook niet makkelijk zullen vinden en hard hun papa nodig zullen hebben nu.
Veel sterkte gewenst!
Heb jij je kinderen alleen gelaten in huis met je op dat moment psychotische vrouw?
Ik denk dat je behalve de opname, je echt wat meer moet verdiepen in haar situatie (therapie ed) en praat!
Ik denk dat je behalve de opname, je echt wat meer moet verdiepen in haar situatie (therapie ed) en praat!
S. 2014
J. 2016
J. 2016
Ja, ze sliepen in hun kamer en ik liet ze achter moet wel op dit moment gedacht hebben dat ze daar veilig waren. Ik dacht de psychose wordt erger en erger door mijn aanwezigheid en wordt misschien beter als ik weg ga.
Zo bang ben ik in mijn leven nog nooit geweest.
Ja ik had de hulpdienst moeten bellen maar was niet op de hoogte dat ze reeds een doorverwijzing naar de kliniek bezat, Ik wist alleen dat ze die medikamenten moest nemen.
Om tien uur s'avonds zijn we zo rustig ingeslapen het is pas om middernacht dat het losbarste.
En het is ook pas s'morgens dat ze het mes genomen heeft.
Nu pas besef ik dat ze zelfs tot in haar psyhose toe zich heeft zorgen gemaakt waar ik wel naar toe was!
Bij ons in de famile als mijn vrouw naar de huisarts gaat voor een vrouwenprobleem of iets persoonlijks dan blijf ik diskreet in de wachtzaal wachten, t'is enkel bij een bevalling of een kwetsuur of een kleine operatie dat ik bij haar ben.
Woensdag heb Ik afspraak bij de psy, ik wil vooral weten wat er gebeurd is en hoe te reageren als het nog eens gebeurd hoe haar ziekte noemt en wat de voortekens zijn als iets mis loopt en waarom ik zo bangelijk en laf gereageerd heb en niet zoals de eerste keer met haar naar de spoeddienst gereden ben waardoor ze nu in een gewone vrijwillige opname zou zijn.
De vorige keer zat ze nog niet zo diep in de wanen dat ik nog van vertrouwen was en op haar kon inspreken nu behoorde ik echter ook tot wat ze bang maakte en het kwam op mij echt zo over dat ze mij iets wou aandoen.
Mij oudste zoon (16 jaar) heeft s'morgens nog wel meegekregen dat ze het mes ter hand nam, hij zei nog wel mama wat doe je nu wat heb je, hij is daarna naar school vertrokken, hij troost mij en houd zich bijna sterker als ikzelf ben en zegt je had geen andere keus papa.
Ik weet wel beter er zijn altijd keuzes, nu eerst haar daar weer uitkrijgen.
Ik heb tijdens mijn bezoeken gezien dat haar beide polsen vol met krassen staan, dat moet ik ook met de psy bespreken.
En waarom verloor ik de moed en waarom reageerde ik niet koelbloedig,
Ik liet haar in de steek en waarschijnlijk nog wel op het moment van haar leven waar ze mij het hardste nodig had.
Ik had moeten zeggen vooruit meid in de auto we gaan naar de spoed...of de hulpdienst bellen maar neen ik verstopte mij angstig in de auto!
Sterkte hebben we nodig en tijd en rust om dit weer te boven te komen
Zo bang ben ik in mijn leven nog nooit geweest.
Ja ik had de hulpdienst moeten bellen maar was niet op de hoogte dat ze reeds een doorverwijzing naar de kliniek bezat, Ik wist alleen dat ze die medikamenten moest nemen.
Om tien uur s'avonds zijn we zo rustig ingeslapen het is pas om middernacht dat het losbarste.
En het is ook pas s'morgens dat ze het mes genomen heeft.
Nu pas besef ik dat ze zelfs tot in haar psyhose toe zich heeft zorgen gemaakt waar ik wel naar toe was!
Bij ons in de famile als mijn vrouw naar de huisarts gaat voor een vrouwenprobleem of iets persoonlijks dan blijf ik diskreet in de wachtzaal wachten, t'is enkel bij een bevalling of een kwetsuur of een kleine operatie dat ik bij haar ben.
Woensdag heb Ik afspraak bij de psy, ik wil vooral weten wat er gebeurd is en hoe te reageren als het nog eens gebeurd hoe haar ziekte noemt en wat de voortekens zijn als iets mis loopt en waarom ik zo bangelijk en laf gereageerd heb en niet zoals de eerste keer met haar naar de spoeddienst gereden ben waardoor ze nu in een gewone vrijwillige opname zou zijn.
De vorige keer zat ze nog niet zo diep in de wanen dat ik nog van vertrouwen was en op haar kon inspreken nu behoorde ik echter ook tot wat ze bang maakte en het kwam op mij echt zo over dat ze mij iets wou aandoen.
Mij oudste zoon (16 jaar) heeft s'morgens nog wel meegekregen dat ze het mes ter hand nam, hij zei nog wel mama wat doe je nu wat heb je, hij is daarna naar school vertrokken, hij troost mij en houd zich bijna sterker als ikzelf ben en zegt je had geen andere keus papa.
Ik weet wel beter er zijn altijd keuzes, nu eerst haar daar weer uitkrijgen.
Ik heb tijdens mijn bezoeken gezien dat haar beide polsen vol met krassen staan, dat moet ik ook met de psy bespreken.
En waarom verloor ik de moed en waarom reageerde ik niet koelbloedig,
Ik liet haar in de steek en waarschijnlijk nog wel op het moment van haar leven waar ze mij het hardste nodig had.
Ik had moeten zeggen vooruit meid in de auto we gaan naar de spoed...of de hulpdienst bellen maar neen ik verstopte mij angstig in de auto!
Sterkte hebben we nodig en tijd en rust om dit weer te boven te komen
WOw 
je vrouw in psychose toestand met messen achterlaten bij je kinderen... echt wow dat je dat kan... sick.
je vrouw in psychose toestand met messen achterlaten bij je kinderen... echt wow dat je dat kan... sick.
* Je mag wel een iets normalere toon aanslaan. Realiseer je goed dat dit slechts jouw mening is.
Probeer jezelf niet teveel te verwijten, het is nu eenmaal gebeurd en dat kan je niet terugdraaien. Door er inderdaad meer informatie over op te zoeken en te praten met een psycholoog kan je je beter inleven in de situatie. Probeer ook je kinderen niet te vergeten en met hen te praten over wat er gebeurd is en hoe zij zich voelen, anders kunnen zij er later misschien psychische problemen van ondervinden
First of all, I'm not your friend.
~ Gelukkig zijn we tegenwoordig ouder en wijzer en helpen we onze hersens op een verstandigere wijze naar de klote
~ Gelukkig zijn we tegenwoordig ouder en wijzer en helpen we onze hersens op een verstandigere wijze naar de klote
Wauw… Wat iedereen zegt hier, hoe heb je je kinderen daar achter kunnen laten?!
Instinctief had je naar boven moeten rennen, de kinderen moeten pakken, die naar opa en oma/tante, whatever moeten brengen en daarna de hulpdiensten in moeten schakelen.
Hoe kun je vluchten met de wetenschap dat je kinderen daar nog zijn… Wauw.
Maargoed, dat weet je inmiddels zelf ook wel. Volgende keer… Foei. En nu hop, hulp zoeken voor jezelf.
[ Bericht 3% gewijzigd door #ANONIEM op 11-05-2015 12:09:54 ]
Instinctief had je naar boven moeten rennen, de kinderen moeten pakken, die naar opa en oma/tante, whatever moeten brengen en daarna de hulpdiensten in moeten schakelen.
Hoe kun je vluchten met de wetenschap dat je kinderen daar nog zijn… Wauw.
Maargoed, dat weet je inmiddels zelf ook wel. Volgende keer… Foei. En nu hop, hulp zoeken voor jezelf.
[ Bericht 3% gewijzigd door #ANONIEM op 11-05-2015 12:09:54 ]
Die kinderen boffen maar idd.quote:Op maandag 11 mei 2015 11:56 schreef 2NutZ het volgende:
WOw
Je suis Charlie Sheen
Dit klopt niet, omdat je op dat moment wel gedacht moet hebben dat ze daar veilig waren? Met andere woorden, je herinnert het je niet. In grote paniek ergens wel voorstelbaar. Echter is dat niet ok en onverantwoordelijk richting de kinderen.quote:
Ja, ze sliepen in hun kamer en ik liet ze achter moet wel op dit moment gedacht hebben dat ze daar veilig waren. Ik dacht de psychose wordt erger en erger door mijn aanwezigheid en wordt misschien beter als ik weg ga.
Zo bang ben ik in mijn leven nog nooit geweest.
Gelul man, wat heeft die doorverwijzing er mee te maken op zo'n moment?!quote:Ja ik had de hulpdienst moeten bellen maar was niet op de hoogte dat ze reeds een doorverwijzing naar de kliniek bezat, Ik wist alleen dat ze die medikamenten moest nemen.
Zeker als ze die medicatie niet of niet goed inneemt en er dus niet aan het probleem gewerkt wordt.
Voor hetzelfde geld had ze dat mes gepakt nadat jij de deur uitging en dan had jij dat niet geweten, omdat je pas 's ochtends weer het huis binnen ging. Dit is niet om onaardig en verwijtend te doen, maar laten we vooral niet vergeten dat het ook anders af had kunnen lopen.quote:Om tien uur s'avonds zijn we zo rustig ingeslapen het is pas om middernacht dat het losbarste.
En het is ook pas s'morgens dat ze het mes genomen heeft.
Hoe kan het dat je vrouw eerder een psychose heeft gehad en jij je zo afzijdig hebt gehouden? Kunnen houden ook. Er zijn immers kinderen in het spel en zo'n spoedopname is ook niet voor niks, dus dit vind ik toch wel een beetje raar en onverantwoordelijk.quote:Nu pas besef ik dat ze zelfs tot in haar psyhose toe zich heeft zorgen gemaakt waar ik wel naar toe was!
Bij ons in de famile als mijn vrouw naar de huisarts gaat voor een vrouwenprobleem of iets persoonlijks dan blijf ik diskreet in de wachtzaal wachten, t'is enkel bij een bevalling of een kwetsuur of een kleine operatie dat ik bij haar ben.
Dit is heel goed van je, de koe bij de horens vatten. Top!quote:Woensdag heb Ik afspraak bij de psy, ik wil vooral weten wat er gebeurd is en hoe te reageren als het nog eens gebeurd hoe haar ziekte noemt en wat de voortekens zijn als iets mis loopt en waarom ik zo bangelijk en laf gereageerd heb en niet zoals de eerste keer met haar naar de spoeddienst gereden ben waardoor ze nu in een gewone vrijwillige opname zou zijn.
Geen andere keuze dan opname inderdaad, maar verder had je toch wel enigszins een keuze.quote:Mij oudste zoon (16 jaar) heeft s'morgens nog wel meegekregen dat ze het mes ter hand nam, hij zei nog wel mama wat doe je nu wat heb je, hij is daarna naar school vertrokken, hij troost mij en houd zich bijna sterker als ikzelf ben en zegt je had geen andere keus papa.
Wel heel erg fijn zo'n begripvolle en lieve zoon! En oppassen dat je hem in je verdriet en angst niet de verzorgende rol over laat nemen. Bespreek ook met de psych hoe je kinderen ermee om gaan enzo hè.
Ehm nee? Zij moet eerst weer een beetje op de rit komen, voor zij er weer uit kan komen. Ik mag hopen dat haar behandelaars daar een goed oordeel over kunnen vellen en ook bedacht zijn op het krassen.quote:Ik weet wel beter er zijn altijd keuzes, nu eerst haar daar weer uitkrijgen.
Ik heb tijdens mijn bezoeken gezien dat haar beide polsen vol met krassen staan, dat moet ik ook met de psy bespreken.
De psy waar jij heen gaat is niet die van haar begrijp ik?
Omdat je in paniek raakte en je moeite hebt om je partner zo te zien veranderen en dat moeilijk te accepteren is? Het was denk ik een juiste beslissing om het huis uit te gaan, maar een volgende keer moet je niet je kinderen zo nietsvermoedend achter laten en absoluut de hulpdienst alarmeren. Better safe than sorry.quote:En waarom verloor ik de moed en waarom reageerde ik niet koelbloedig,
Ik liet haar in de steek en waarschijnlijk nog wel op het moment van haar leven waar ze mij het hardste nodig had.
Ik had moeten zeggen vooruit meid in de auto we gaan naar de spoed...of de hulpdienst bellen maar neen ik verstopte mij angstig in de auto!
Sterkte hebben we nodig en tijd en rust om dit weer te boven te komen
Shit happens, richt je op wat je wel kan doen nu. Door naar de psy te gaan, te praten over hoe je je voelt en te meer te weten te komen over de situatie en hoe te handelen, pak je dat prima op.
Nogmaals sterkte!
Ja niemand moet zich met kritiek inhouden duw er mij maar in
Ik heb eigenlijk het voorkomen van een grote sterke man maar was op dat moment zo bang maar zo bang zo ongeloofelijk bang,doodsbang eigenlijk om mijn vrouw in die toestand te zien dat ik gewoon weg laffelijk op de vlucht sloeg. Zoiets is mij nog nooit overkomen dit was zeker geen waardige reactie
Ik liet iedereen in de steek
Ik dacht op dat moment de psychose onstaat door mij en als ik weg ga dan gaat ze weer slapen wat dan ook hoogswaarschijnlijk is gebeurd.
Ze had ook haar mediamenten genomen en die zijn rustgevend en onderdrukken wanen
Hoewel het gelukkig al bij al nog goed afgelopen is, tenminste niemand is ernstig gekwetst kan ik mij dit nooit vergeven en vraag ik mezelf voortdurend af waarom ben je weggelopen, waarom.
Het analyseren van mijn reactie komt nog bovenop het te boven komen van de andere zorgen
Ik zal meer te weten komen hopelijk woensdag na het bezoek aan de psy.
Ik heb eigenlijk het voorkomen van een grote sterke man maar was op dat moment zo bang maar zo bang zo ongeloofelijk bang,doodsbang eigenlijk om mijn vrouw in die toestand te zien dat ik gewoon weg laffelijk op de vlucht sloeg. Zoiets is mij nog nooit overkomen dit was zeker geen waardige reactie
Ik liet iedereen in de steek
Ik dacht op dat moment de psychose onstaat door mij en als ik weg ga dan gaat ze weer slapen wat dan ook hoogswaarschijnlijk is gebeurd.
Ze had ook haar mediamenten genomen en die zijn rustgevend en onderdrukken wanen
Hoewel het gelukkig al bij al nog goed afgelopen is, tenminste niemand is ernstig gekwetst kan ik mij dit nooit vergeven en vraag ik mezelf voortdurend af waarom ben je weggelopen, waarom.
Het analyseren van mijn reactie komt nog bovenop het te boven komen van de andere zorgen
Ik zal meer te weten komen hopelijk woensdag na het bezoek aan de psy.
Dat dus!quote:
WOw
Mensen kunnen in dat soort situaties 2 dingen doen... vechten of vluchten... dat zit vaak in iemand. Dat verander je ook niet zo maar even.quote:
Ja niemand moet zich met kritiek inhouden duw er mij maar in
Ik heb eigenlijk het voorkomen van een grote sterke man maar was op dat moment zo bang maar zo bang zo ongeloofelijk bang,doodsbang eigenlijk om mijn vrouw in die toestand te zien dat ik gewoon weg laffelijk op de vlucht sloeg. Zoiets is mij nog nooit overkomen dit was zeker geen waardige reactie
Ik liet iedereen in de steek
Ik dacht op dat moment de psychose onstaat door mij en als ik weg ga dan gaat ze weer slapen wat dan ook hoogswaarschijnlijk is gebeurd.
Ze had ook haar mediamenten genomen en die zijn rustgevend en onderdrukken wanen
Hoewel het gelukkig al bij al nog goed afgelopen is, tenminste niemand is ernstig gekwetst kan ik mij dit nooit vergeven en vraag ik mezelf voortdurend af waarom ben je weggelopen, waarom.
Het analyseren van mijn reactie komt nog bovenop het te boven komen van de andere zorgen
Ik zal meer te weten komen hopelijk woensdag na het bezoek aan de psy.
Enige wat je als advies mee kan krijgen is proberen kalmte te bewaren en proberen normaal te blijven nadenken in die situaties.
Sowieso je eigen leven willen geven voor je kinderen... zoals het hoort.
* Je mag wel een iets normalere toon aanslaan. Realiseer je goed dat dit slechts jouw mening is.
ja wat gebeurd is is gebeurd, lijkt me dat je daar nu niets meer aan kunt doen en het is op dat gebied goed afgelopen. Nu hopen dat je vrouw zodanig stabiliseert dat ze haar gewone leventje weer kan leven. Zelf zou ik inderdaad eerst eens wat antwoorden willen weten van diagnose en behandelplan en je daarna goed laten informeren via steunpunten en andere hulpinstanties om je vrouw en kinderen (ook belangrijk) bij te staan in deze moeilijke situatie.
04-08-11, 02-02-12, 20-06-14, 13-08-15
flikker op kneus
[ Bericht 58% gewijzigd door Re op 11-05-2015 12:52:16 ]
[ Bericht 58% gewijzigd door Re op 11-05-2015 12:52:16 ]
Aan deze tekst kunnen geen rechten worden ontleend.
Ik ben geen robot.
niet bang voor ban
I stand with (the) Netherlands. w/
Ik ben geen robot.
niet bang voor ban
I stand with (the) Netherlands. w/
Kijk eens de film turist daarin overkomt een man ook zoiets, alleen is het daar een lawine waar hij voor vlucht en zijn vrouw en kinderen achterlaat.quote:
Ik heb eigenlijk het voorkomen van een grote sterke man maar was op dat moment zo bang maar zo bang zo ongeloofelijk bang,doodsbang eigenlijk om mijn vrouw in die toestand te zien dat ik gewoon weg laffelijk op de vlucht sloeg. Zoiets is mij nog nooit overkomen dit was zeker geen waardige reactie
Ik liet iedereen in de steek
Succes er verder mee.
-doe maar gewoon niet op deze manier helpen-
Kritiek op moderatie mag in R&P / R&P Feedback - Ik hou me in
[ Bericht 16% gewijzigd door motorbloempje op 11-05-2015 13:12:37 ]
Kritiek op moderatie mag in R&P / R&P Feedback - Ik hou me in
[ Bericht 16% gewijzigd door motorbloempje op 11-05-2015 13:12:37 ]
Aan deze tekst kunnen geen rechten worden ontleend.
Ik ben geen robot.
niet bang voor ban
I stand with (the) Netherlands. w/
Ik ben geen robot.
niet bang voor ban
I stand with (the) Netherlands. w/
Die site is gemaakt door iemand met een psychose. Beter kan ze gaan beseffen dat haar wanen wanen zijn.quote:
Als de vrouw gaat lezen zal ze zich beter voelen en alles beter begrijpen.
[ Bericht 5% gewijzigd door motorbloempje op 11-05-2015 13:13:13 ]
Quoten help je de mods niet mee.quote:
[..]
Die site is gemaakt door iemand met een psychose. Beter kan ze gaan beseffen dat haar wanen wanen zijn.
Ik ben van mening dat als ze de site gaat lezen, ze zich beter gaat voelen.Sommige krachten willen dit niet.quote:
[..]
Die site is gemaakt door iemand met een psychose. Beter kan ze gaan beseffen dat haar wanen wanen zijn.
Dan is al hun gangstalk werk voor niets geweest.
Ik spreek uit ervaring, en wil haar helpen.
Daarom begrijp ik niet waarom mijn reacties verwijderd worden.
Aan deze tekst kunnen geen rechten worden ontleend.
Ik ben geen robot.
niet bang voor ban
I stand with (the) Netherlands. w/
Ik ben geen robot.
niet bang voor ban
I stand with (the) Netherlands. w/
Jezelf nu verwijten maken wb het handelen is nutteloos, je kunt het niet terugdraaien, doe het de volgende keer alleen wel anders.. zeker wb de kinderen.
En voor nu is t tijd dat jij je gaat mengen in de behandeling! Wat moet er gebeuren en wat kan jij daaraan bijdragen, aan een man die afzijdig blijft heeft je vrouw nu niets.
Succes!
En voor nu is t tijd dat jij je gaat mengen in de behandeling! Wat moet er gebeuren en wat kan jij daaraan bijdragen, aan een man die afzijdig blijft heeft je vrouw nu niets.
Succes!
S. 2014
J. 2016
J. 2016
TS.
Zulke momenten/gebeurtenissen zijn zo onwerkelijk, acuut en heftig, ik kan me best voorstellen dat je in een vlaag van verstandsverbijstering op zulke momenten verkeerde beslissingen neemt.
Je weet zelf niet hoe je hiermee moet dealen en t is goed dat je je daarvoor gaat laten informeren zodat herhaling van dit soort gevaarlijke situaties in de toekomst voorkomen kunnen worden.
Succes!
Edit: Ik keur je acties daarmee ook niet gelijk goed, maar ik keur ze ook niet af.
Soms heb je gewoon gebeurtenissen in je leven waar je totaal niet op voorbereid kunt zijn. Fouten maakt iedereen en soms kan dat verkeerd aflopen ja.
Gelukkig is dat nu niet gebeurd en gelukkig ga je er wat mee doen
Zulke momenten/gebeurtenissen zijn zo onwerkelijk, acuut en heftig, ik kan me best voorstellen dat je in een vlaag van verstandsverbijstering op zulke momenten verkeerde beslissingen neemt.
Je weet zelf niet hoe je hiermee moet dealen en t is goed dat je je daarvoor gaat laten informeren zodat herhaling van dit soort gevaarlijke situaties in de toekomst voorkomen kunnen worden.
Succes!
Edit: Ik keur je acties daarmee ook niet gelijk goed, maar ik keur ze ook niet af.
Soms heb je gewoon gebeurtenissen in je leven waar je totaal niet op voorbereid kunt zijn. Fouten maakt iedereen en soms kan dat verkeerd aflopen ja.
Gelukkig is dat nu niet gebeurd en gelukkig ga je er wat mee doen
Terugkoppeling van gesprekken die niemand kan weten.quote:men kon op haar werk horen wat thuis werd gezegd.
Is dit wetenschappelijk te verklaren?
In het jaar 1820 misschien niet, maar anno 2015 zeer zeker weten wel.
Aan deze tekst kunnen geen rechten worden ontleend.
Ik ben geen robot.
niet bang voor ban
I stand with (the) Netherlands. w/
Ik ben geen robot.
niet bang voor ban
I stand with (the) Netherlands. w/
En dat is je ingefluisterd door de reincarnatie van wie precies?quote:
[..]
Terugkoppeling van gesprekken die niemand kan weten.
Is dit wetenschappelijk te verklaren?
In het jaar 1820 misschien niet, maar anno 2015 zeer zeker weten wel.
First of all, I'm not your friend.
~ Gelukkig zijn we tegenwoordig ouder en wijzer en helpen we onze hersens op een verstandigere wijze naar de klote
~ Gelukkig zijn we tegenwoordig ouder en wijzer en helpen we onze hersens op een verstandigere wijze naar de klote
Omdat ze geen derde psychose willen...quote:
[..]
Ik ben van mening dat als ze de site gaat lezen, ze zich beter gaat voelen.Sommige krachten willen dit niet.
Dan is al hun gangstalk werk voor niets geweest.
Ik spreek uit ervaring, en wil haar helpen.
Daarom begrijp ik niet waarom mijn reacties verwijderd worden.
|
|
Een tweede psychose we willen zeker geen derde!
