Het grote rammelaarstopic deel 50

quote:

Op donderdag 23 juli 2015 20:38 schreef elamanilo het volgende:
Ja, het inzicht kwam laatst, (mede) door Kyara Ze merkte op dat ze me altijd zo'n gevoelsmens vond en het haar verbaasde dat ik en C. het krijgen van een kindje zo aan het beredeneren en rationeel overdenken waren (nadat ik met haar aan het kletsen was geweest over dat ik nog wat 'angsten' had omtrent een tweede kindje). Toen bedacht ik me dat ik me ook niet zo wilde laten leiden door angsten ratio en dat ik maar eens weer in mijn hart moest gaan kijken. En ja hoor, daar zag ik het, plenty of room voor nog een kindje <3 Dat heeft er altijd al gezeten, maar ik was het per ongeluk even uit het oog verloren. C. en ik hebben het er daarna over gehad en nu regelmatig over, en weetje, het kriebelt ook echt weer in m'n buik. Mijn verliefdheid voor C. altijd en het vooruitzicht van weer een babytje in mijn buik en de geboorte en daarna in de draagdoek tegen me aan

Zo leuk dat jullie er weer voor gaan!

Wauw Ela, wat gaaf! Ik vind jullie ook echt mensen voor nog zo'n mooi tweede kindje

4 meisjes gaat hier sowieso niet meer lukken
En stiekem denk ik bij een 4e altijd aan nog een jongetje

En idd, wat Spees zegt. Hoewel we qua auto alleen maar een extra stoel op MP hoeven te scoren

Maar nee, mijn man was oprecht in shock dat ik het überhaupt nog zou overwegen om voor en 4e te gaan. Die is echtechtecht klaar met het hele babygebeuren.

(en dan ga ik nog voorbij aan het gegeven of het überhaupt zou lukken)

Wel jammer dat je man echt niet meer wil Kyara. Ik vind ook bij jullie een vierde echt passen, het had me niet verbaasd als er nog eentje bij was gekomen.

Nou, het stoort mij best hoeveel mensen er gewoon echt meteen al vanuit gaan dat we klaar zijn. En zo simpel is het voor mijn man dan misschien wel, maar voor mij dus niet

Hoewel ik me ook wel kan vinden in de post van Franny mbt het ouder worden en afscheid van een bepaalde periode. Dat herken ik namelijk ook wel een beetje van eerdere periodes zeg maar.

quote:

Op donderdag 23 juli 2015 17:47 schreef .Sparkling. het volgende:

[..]

Och LE, mijn wachten valt natuurlijk in het niets bij jullie, dan voelt mijn ding ineens heel nietig. Ik denk dat jij vast vindt dat ik dat zo niet mag zien.. Dikke knuffel!

Zullen we eens stoppen met alles te vergelijken met wat ons is overkomen? Zo haal je alle fun uit klagen namelijk

Serieus, ik vind een jaar therapie en dan je man nog on board zien te krijgen aardige hobbels als je NU rammelende eierstokken hebt

Waar het ons betreft zit de deur niet compleet dicht, als in dat er geen arts is die zegt dat het beter is om niet te doen. Op papier hebben we nog steeds veel meer kans dat alles wel goed gaat, maar ergens vind ik dat je ook tevreden moet kunnen zijn met wat je hebt. Het voelt ietwat verwend ofzo, om koste wat het kost maar door te gaan, met alle risico's die er zijn, omdat er nog een kindje MOET komen, omdat wij ergens onderweg hebben besloten dat we dat nu eenmaal willen. Mijn man is iets minder angstig dan ik en wil wel heel graag, maar ik kan zo een besluit op dit moment in ons leven niet goed praten. En dat is allemaal heel rationeel want mijn hart schreeuwt om een kindje erbij, maar ik denk dat dit een van de weinige, zo niet het enige, besluit is waarin we ons verstand gaan volgen ipv ons gevoel.

ela, tofheid!

LE, de grens tussen missen en rammelen is misschien ook wat vaag in jullie situatie? Of zeg ik nu iets heel geks?

Niet gek hoor, helemaal waar zelfs. De gyn vertelde dat vrijwel de meeste stellen die een kindje verliezen zo snel mogelijk voor nog een zwangerschap willen gaan. En hoewel ik die wens heel goed snap, zou ik daar zelf niet voor kiezen omdat ik wel graag zeker weet dat we kiezen voor ons nieuwe kindje, en niet om een leegte op te vullen. De last die je dan namelijk op de schouders van je nogteverwekkenkind legt is immens groot, dat verdient niemand.

quote:

Op donderdag 23 juli 2015 22:44 schreef L-E het volgende:
Niet gek hoor, helemaal waar zelfs. De gyn vertelde dat vrijwel de meeste stellen die een kindje verliezen zo snel mogelijk voor nog een zwangerschap willen gaan. En hoewel ik die wens heel goed snap, zou ik daar zelf niet voor kiezen omdat ik wel graag zeker weet dat we kiezen voor ons nieuwe kindje, en niet om een leegte op te vullen. De last die je dan namelijk op de schouders van je nogteverwekkenkind legt is immens groot, dat verdient niemand.

Ja precies, dat dus.

quote:

Op donderdag 23 juli 2015 22:24 schreef L-E het volgende:

[..]

Zullen we eens stoppen met alles te vergelijken met wat ons is overkomen? Zo haal je alle fun uit klagen namelijk

Serieus, ik vind een jaar therapie en dan je man nog on board zien te krijgen aardige hobbels als je NU rammelende eierstokken hebt

Waar het ons betreft zit de deur niet compleet dicht, als in dat er geen arts is die zegt dat het beter is om niet te doen. Op papier hebben we nog steeds veel meer kans dat alles wel goed gaat, maar ergens vind ik dat je ook tevreden moet kunnen zijn met wat je hebt. Het voelt ietwat verwend ofzo, om koste wat het kost maar door te gaan, met alle risico's die er zijn, omdat er nog een kindje MOET komen, omdat wij ergens onderweg hebben besloten dat we dat nu eenmaal willen. Mijn man is iets minder angstig dan ik en wil wel heel graag, maar ik kan zo een besluit op dit moment in ons leven niet goed praten. En dat is allemaal heel rationeel want mijn hart schreeuwt om een kindje erbij, maar ik denk dat dit een van de weinige, zo niet het enige, besluit is waarin we ons verstand gaan volgen ipv ons gevoel.

ela, tofheid!

Het lijkt me echt enorm lastig, die wirwar aan gevoelens en emoties en dan ook nog de ratio die mee wil beslissen.

Misschien zeg ik iets heel stoms (maar volgens mij vind jij niet zo snel iets stom ). Stel dat jullie toch dat 4e kindje niet uit jullie hoofd kunnen zetten. Is een draagmoeder dan nog een optie? Om het risico uit te sluiten dat er nog iets in /met jouw lichaam gebeurt tijdens zwangerschap? Of zou zoiets juist als falen voelen?

L-E <3

Die optie hebben we zelfs al besproken Spees, maar daar zitten voor ons dusdanige nadelen aan dat we liever niet dat vierde kindje krijgen dan dat we dat via draagmoederschap doen

quote:

Op donderdag 23 juli 2015 22:59 schreef L-E het volgende:
Die optie hebben we zelfs al besproken Spees, maar daar zitten voor ons dusdanige nadelen aan dat we liever niet dat vierde kindje krijgen dan dat we dat via draagmoederschap doen

Dat kan ik me heel goed voorstellen (en ook als je het wel zou willen, overigens).

quote:

Op donderdag 23 juli 2015 22:44 schreef L-E het volgende:
Niet gek hoor, helemaal waar zelfs. De gyn vertelde dat vrijwel de meeste stellen die een kindje verliezen zo snel mogelijk voor nog een zwangerschap willen gaan. En hoewel ik die wens heel goed snap, zou ik daar zelf niet voor kiezen omdat ik wel graag zeker weet dat we kiezen voor ons nieuwe kindje, en niet om een leegte op te vullen. De last die je dan namelijk op de schouders van je nogteverwekkenkind legt is immens groot, dat verdient niemand.

Och, wat een verdrietig besef daar had ik nog nooit bij stilgestaan.

quote:

Op donderdag 23 juli 2015 22:44 schreef L-E het volgende:
Niet gek hoor, helemaal waar zelfs. De gyn vertelde dat vrijwel de meeste stellen die een kindje verliezen zo snel mogelijk voor nog een zwangerschap willen gaan. En hoewel ik die wens heel goed snap, zou ik daar zelf niet voor kiezen omdat ik wel graag zeker weet dat we kiezen voor ons nieuwe kindje, en niet om een leegte op te vullen. De last die je dan namelijk op de schouders van je nogteverwekkenkind legt is immens groot, dat verdient niemand.

Is het sowieso niet nogal wat om nu een definitieve beslissing hierover te nemen met alle rationele en irrationele afwegingen die daarbij horen? Je zit middenin een rouwproces. En ook in een lichamelijk herstelproces? Alles op z'n tijd? Ik weet niet, maar het lijkt me dat je nu heel veel tegelijk probeert te doen.

quote:

Op donderdag 23 juli 2015 23:07 schreef Franny_G het volgende:

[..]

Is het sowieso niet nogal wat om nu een definitieve beslissing hierover te nemen met alle rationele en irrationele afwegingen die daarbij horen? Je zit middenin een rouwproces. En ook in een lichamelijk herstelproces? Alles op z'n tijd? Ik weet niet, maar het lijkt me dat je nu heel veel tegelijk probeert te doen.

Ik heb niet de indruk dat ik veel probeer te doen?

Grrrrmbl Ik krijg het niet op papier wat ik eigenlijk wil zeggen, maar L-E ik vind het knap hoe je je staande houdt! Heb het op de achtergrond meegekregen en wat een rollercoaster moet dat zijn geweest en is het nogsteeds.
Je klinkt heel sterk en net alsof je heel goed weet wat je eigenlijk wil. Succes/sterkte (weet niet goed wat van toepassing is )

quote:

Op donderdag 23 juli 2015 23:11 schreef L-E het volgende:

[..]

Ik heb niet de indruk dat ik veel probeer te doen?

Ik bedoel niet letterlijk maar emotioneel en lichamelijk. Dus een rouwproces doormaken, lichamelijk herstellen en een besluit nemen over wel of niet nog voor een kindje gaan. Maar misschien lees ik het anders dan hoe jij dat ervaart.

quote:

Op donderdag 23 juli 2015 23:13 schreef Franny_G het volgende:

[..]

Ik bedoel niet letterlijk maar emotioneel en lichamelijk. Dus een rouwproces doormaken, lichamelijk herstellen en een besluit nemen over wel of niet nog voor een kindje gaan. Maar misschien lees ik het anders dan hoe jij dat ervaart.

Ik snapte wel hoe je het bedoelde Het zijn dingen die allemaal vanzelf gaan, toch wel. Een rouwproces is niet iets waar je voor gaat zitten, dat je een aantal stappen doorloopt en ze afvinkt en dat het dan klaar is. Dat is onderdeel van het dagelijks leven. Voor de rest van je leven dus.

En wel of niet een kindje, het is niet zo dat we vinden dat we daarin iets definitief moeten besluiten, daar is het inderdaad te vroeg voor. Maar er over nadenken, ermee bezig zijn, dat is onvermijdelijk. De fundering van ons leven is dit gezin, en in dit gezin is een gat geslagen. Alles waar wij op vertrouwen is zo kwetsbaar gebleken, alles wat je lief is kan zo van je worden afgenomen hebben we gemerkt, daarmee is ook alle evenwicht en stabiliteit waar we zo op vaarden verdwenen. We doen alles wat we kunnen om die balans te herstellen, het verkennen van alle opties is daar een logisch onderdeel van

quote:

Op donderdag 23 juli 2015 23:26 schreef L-E het volgende:

En wel of niet een kindje, het is niet zo dat we vinden dat we daarin iets definitief moeten besluiten, daar is het inderdaad te vroeg voor. Maar er over nadenken, ermee bezig zijn, dat is onvermijdelijk.

OK, ja ik snap het. Ik vond het even zo definitief klinken, terwijl het wellicht in de toekomst toch weer anders gaat voelen. Het is allemaal met elkaar verbonden inderdaad. Sterkte, .

Eigenlijk durf ik voor mezelf vooral te stellen van: ik wou dat mijn bezwaren oprecht konden wegvallen.
De angst en onzekerheid overheersen en een aantal praktische zaken.
Mijn moeder zei laatst "dat het nu wel weer tijd wordt" en dan denk ik: hallo, wie bepaald dat.
En ik zit niet eens te wachten op de zwangerschap of een mini baby maar vanaf zo'n 4 maanden zijn ze zooo cute en leuk. Mijn peuter is momenteel ook echt geweldig.
Dat wil ik heel graag nog eens meemaken.

Hier is het "rammelen" wat naar de achtergrond verdwenen. Wil nog steeds graag. Maar huis wordt nu volop aan gebouwd en vriend blijft bij zijn eerst trouwen standpunt dus wanneer hij dat wil doen?? Ik weet het niet. Heb wel gezegd niet nog tijden te willen wachten. Heb een beetje het gevoel dat hij het wil uitstellen. Maar hij beweert zelf van niet.

Een voor alle rammelende vrouwen waarbij de kinderwens nog niet in vervulling kan gaan. Vaak zegt je verstand zinnige dingen, maar je gevoel heeft daar geen boodschap aan.

Verwijzing naar de internist is (eindelijk) geregeld, het had nogal wat voeten in aarde, maar ik kan al over 2 weken terecht . Cyclus lijkt ook op gang te zijn, aangezien ik 2 dagen geleden een knalpositieve ovulatietest had (gebruikt als anticonceptie, aangezien man condooms haat ) Dus ik ben benieuwd of ik inderdaad dan ook over 2 weken ongesteld word.

Rammelen hier wel maar het gaat nooit meer gebeuren hier.

quote:

Op vrijdag 24 juli 2015 14:28 schreef Thinkk-Pinkk het volgende:
Hier is het "rammelen" wat naar de achtergrond verdwenen. Wil nog steeds graag. Maar huis wordt nu volop aan gebouwd en vriend blijft bij zijn eerst trouwen standpunt dus wanneer hij dat wil doen?? Ik weet het niet. Heb wel gezegd niet nog tijden te willen wachten. Heb een beetje het gevoel dat hij het wil uitstellen. Maar hij beweert zelf van niet.

Hehe, ik heb mijn vriend op de avond voor 'de vraag' nog aan zijn kop lopen zeuren wanneer hij nou eens van plan was mij te vragen.. en hij inwendig maar lachen. Wie weet is hij in zijn hoofd al verder dan jij denkt