Belastingbetaler moet mijn huwelijk betalen, want ik ben te dik om te

http://www.hln.be/hln/nl/(...)k-om-te-werken.dhtml

Al veertien jaar werkloos, maar toch een duur sprookjeshuwelijk met paard en koets beleven? Voor de Britse Anna Broom lijkt het de normaalste zaak van de wereld. Sterker nog: ze vindt dat de belastingbetaler voor alle kosten moet opdraaien. "Ik ben te dik om te werken, maar het is toch mijn basisrecht om in het huwelijksbootje te stappen?"

De vrouw uit Gillingham heeft sinds haar negentiende geen voet meer op de arbeidsmarkt gezet. Toch droomt ze van een bruiloft à la (glamourmodel; nvdr) Katie Price, inclusief kasteel, designerjurk en champagne voor haar vijftig gasten. Kostenplaatje volgens de eerste schattingen: 10.000 pond, oftewel bijna 14.000 euro. En als het even kan nog eens 2.750 euro extra voor de huwelijksreis richting Mexico.



In al die jaren dat Anna werkloos bleef, heeft ze naar eigen zeggen meer dan 140.000 euro opgestreken. Zo krijgt ze als 'invalide' een maandelijkse vergoeding van 640 euro. En telkens komt daar nog eens 280 euro huursubsidie bovenop.

"Mis de motivatie om te vermageren"
"Al van mijn twaalfde droom ik ervan om naar het altaar te stappen", vertelt Anna. "Ik verdien een sprookjeshuwelijk en een groot feest in een kasteel, maar met mijn huidige inkomsten lukt dat nooit. Vandaar dat de belastingbetaler moet bijspringen. Ik kan toch niet gewoon trouwen voor de wet? In zo'n duffe ruimte kan ik niet eens al mijn gasten ontvangen. Een huwelijk voor de kerk is veel romantischer."

"Ik zit vast in de dagelijkse sleur en mis de motivatie om te vermageren. Als ik trouw, zou me dat wel lukken: alle ogen zijn dan op mij gericht."

Geen diploma
Broom verliet de schoolbanken zonder diploma. Op zestienjarige leeftijd probeerde ze het als kinderverzorgster, maar de voorkeur ging uiteindelijk naar een "magere blondine". Na heel wat teleurstellingen stortte de jongedame zich op vettige versnaperingen. In geen tijd woog ze meer dan honderd kilogram, door haar rugproblemen en depressie werd ze niet langer geschikt bevonden om te werken. En kon het profiteren dus beginnen.

Zes jaar geleden kruiste Jordan Burford haar pad. "Het was liefde op het eerste gezicht. We hebben heel wat gemeenschappelijke interesses, denk maar aan heavy metal en Bon Jovi." In 2011 vroeg hij haar ten huwelijk voor de deur van een Primark-winkel. "Ik zie mezelf al in een zijden trouwjurk die mijn borsten in de verf zet, Jordan is daar dol op. Ik zou ook een lange sluier willen, met chique hoge hakken. En een orkest mag ook niet ontbreken, net als bruids- en bloemenmeisjes."

"In die omstandigheden trouw ik liever niet"
Maar daar zijn dus wat centjes voor nodig. "We moeten samen rondkomen met 1.100 euro per maand. Tel daar het geld voor de rekeningen, een bezoek aan het café, de hondenvoeding voor onze labrador, sigaretten en kebab af en er blijft bijna niets meer over. In die omstandigheden trouw ik liever niet, anders zou ik doodongelukkig zijn."

'Desnoods' kan Anna zich verzoenen met een lening van de staat. "Dat zou het leven alleszins makkelijker maken. Jordan wil gewoon een limousine en een fraai pak, maar ik wil me echt voor één dag een prinses voelen."