Doping #105 Met positief gestemde anorexiapatiënten

quote:

Op vrijdag 24 april 2015 00:23 schreef heywoodu het volgende:

[..]

Volgens de NOS tekst gaan die percentages over de groep die antwoord hebben gegeven, maar volgens de Dopingautoriteit (waar het vandaan komt) gaat het over de hele groep topsporters die officieel die status hebben (740 mensen).

Dan zou het dus om iets meer dan 30 sporters gaan die toegeven doping te gebruiken.

quote:

Op vrijdag 24 april 2015 15:10 schreef Felagund het volgende:
Zal wel weer met een sisser aflopen.

quote:

Op vrijdag 24 april 2015 15:15 schreef Ereinion het volgende:
Ja, het zou hilarisch zijn als Aru gepakt wordt, maar ik verwacht het niet. Of ze moeten wel echt keihard bluffen als ze weten dat over een week naar buiten komt dat hij gepakt is en ze nog doen alsof er niets aan de hand is.

quote:

Op vrijdag 24 april 2015 18:30 schreef Kingstown het volgende:

[..]

In dat geval is Henderson toch gewoon een grote lul dat hij zomaar iets roeptoetert?
Of is iedereen die nu zich nu ziek afmeld voor een race per definitie een gebruiker?

quote:

"Topatleten worden vaak gecontroleerd. Nooit betrapt. Dus dan lopen ze zonder doping..."

quote:

"Er zijn mensen die misbruik maken van onschuldige atleten. Die atleten krijgen van een ziekenhuis medicatie voorgeschreven die op de dopinglijst staat", aldus de Keniaan

quote:

Onderzoek naar doping in Nederland: nader beschouwd

25 april 2015 - Door Cors van den Brink
Het onderzoek naar dopinggebruik in Nederland, maar zeker ook de manier waarop Atletiek Week erover berichtte, heeft de nodige reacties opgeroepen. Dat geeft aanleiding om er nog eens op terug te komen.

Als Atletiek Week donderdag zou hebben gemeld dat 4,1 procent van de Nederlandse topsporters doping gebruiken, waren onze lezers daar waarschijnlijk schouderophalend aan voorbij gegaan. Want doping, dat is voor Nederlandse atleten vooral iets dat zich afspeelt in landen als Rusland, Kenia en Jamaica. Uit veel reacties blijkt dat men zich niet kan voorstellen dat ook hier sprake is van een ernstige situatie.
Het onderzoek dat de Nederlandse Dopingautoriteit liet doen, spreekt echter een andere taal. Bij de presentatie is gesteld dat geen enkele grote sport is uitgezonderd. Daarom vertaalden we het percentage naar een concreet cijfer: tien gebruikers bij een grotere Nederlandse atletiekwedstrijd.

Marge en boodschap
Wetenschappers hanteren bij dit soort onderzoek altijd een marge en dat geldt ook voor dit cijfer. Bovendien zijn tot nu toe alleen de reacties van de sporters met een A- of B-status en de zogenoemde “high potentials” (de beloftevolle talenten) verwerkt. De opmerking dat in de groep daaronder wellicht hoger is, is gestoeld op twee overwegingen: zij lopen minder risico op een controle én ze zijn over het algemeen minder goed op de hoogte van de dopingregels en risico’s.
Met andere woorden: er kunnen bij die wedstrijd ook vijf of vijftien gebruikers rondlopen. De kern van de boodschap is: ook de Nederlandse atletiek heeft een serieus probleem. En de ernst van de situatie is niet louter af te leiden uit de dopingcontroles, want duidelijk is wel dat sporters jarenlang verboden middelen kunnen gebruiken vóór ze een keer tegen de lamp lopen.

Statistiek-journalistiek
Is dit statistiek-journalistiek, zoals Gerard Lenting ons verweet? Jazeker.

Maar dat is deels het gevolg van het feit dat de Nederlandse atletiek een tweede probleem heeft met doping: anders dan in het wielrennen is geen atleet, geen coach of andere begeleider bereid om eerlijk te vertellen hoe het er mee staat. Dat heeft ruim 25 jaar verslaggeving over doping in de atletiek wel geleerd. Zelfs het stellen van vragen stuit op verzet.

Erik de Bruin liet zijn advocaat ooit de (huidige) verslaggever van Atletiek Week met hel en verdoemenis dreigen als hij het zou wagen het anabool steroïde te noemen dat in zijn urine was aangetroffen. Simon Vroemen houdt nog altijd vol dat hij altijd de waarheid en niets dan de waarheid heeft gesproken. Wie Gregory Sedoc en Adrienne Herzog kritische vragen stelt, stuit op diepe verontwaardiging. ‘Je kent me toch lang genoeg om te weten dat ik nooit …’, is dan een argument. Rutger Koppelaar gaf na het bekend worden van zijn dopingzaak al te kennen dat hij niet aanspreekbaar is.
Emoties worden gedeeld – en het is inderdaad erg om in zo’n zaak verwikkeld te raken – maar aan informatie ontbreekt het veelal.

Bovendien heeft de sport de behandeling van dopingzaken verstopt achter een dikke muur van geheimhouding, die op basis van privacy wordt verdedigd. Het Instituut Sportrechtspraak hoort atleten achter gesloten deuren. Anders dan de gewone rechtspraak, waar die deuren alleen bij hoge uitzondering dicht gaan, is niet of nauwelijks na te gaan hoe de “rechters” in deze wereld tot hun conclusies komen.

Vertrouwen
Atleten die in opspraak komen, zoals de hierboven genoemde voorbeelden, vragen de pers om te vertrouwen op hun eerlijkheid. Dat is begrijpelijk, maar voor een journalist onwerkbaar. Je zou graag iedereen willen geloven. Maar wie in 2005 bij de FBK Games in de droge ogen van Marion Jones heeft gekeken – toen ze nog volhield nooit verboden middelen te hebben gebruikt – valt onmiddellijk van zijn of haar geloof. Drie jaar later zat ze, na een bekentenis, een half jaar in de cel.

Over die omerta gaan we niet zeuren en het is voor journalisten zeker geen reden om geen vragen meer te stellen. We blijven gewoon ons werk doen. Maar het is voorstelbaar dat met een onderzoek waar anonimiteit gewaarborgd is, een reëler beeld naar voren komt.

Cultuur
De Nederlandse atletiek loopt achter bij het wielrennen, waar de dopingcultuur wel als probleem is erkend. In de atletiek is de eerste reactie, zoals ook nu blijkt: dat gaat niet over ons, dat kunnen “we” ons in ieder geval niet voorstellen – en wee de journalist die denkt dat dit misschien iets genuanceerder ligt.

De atletiek kent geen Rudi Kemna, die de jeugd vertelt over de foute keuzes die hij in het verleden heeft gemaakt en zelfs geen Michael Boogerd die pas na jaren stilzwijgen toch maar vertelde hoe het werkelijk zat.

Het is in ieder geval winst dat Theo Hoex als voorzitter van de Atletiekunie donderdag niet wegdook voor de cijfers. Nee, hij scheerde geen atleten over één kam, zoals hem is verweten. Hij gaf aan dat elke dopingzaak tot nadenken en tot actie moet leiden. Dat is, bij alle vragen die nog onbeantwoord zijn, een hoopvol geluid.

quote:

Op dinsdag 28 april 2015 13:43 schreef DeeBee het volgende:
Meeusen niet geschorst, de Belgische wielerbond heeft z'n eigen vlees weer als vanouds gekeurd.

Nu Van Avermaet nog even en alle problemen in België zijn weer opgelost!

quote:

Op dinsdag 28 april 2015 18:16 schreef Wombcat het volgende:

[..]

Dit laatste over Museeuw wist ik niet:

[..]

quote:

Op dinsdag 28 april 2015 15:24 schreef Tommeke het volgende:
Mooi stukje over Lefevere. Is al wat ouder, maar nog steeds actueel.

http://www.extrasport.be/patrick-lefevre-en-het-grote-vraagteken/

quote:

Op dinsdag 28 april 2015 18:16 schreef Wombcat het volgende:

[..]

Dit laatste over Museeuw wist ik niet:

[..]

quote:

Op dinsdag 28 april 2015 22:58 schreef Wombcat het volgende:

[..]

Laten we eerlijk wezen: dat is (of was iig tot voor kort) hier niet veel anders wanneer het over nederlandse renners gaat.

quote:

Vandegoor: "Meeusen kan nog niet helemaal op beide oren slapen"

De lijdensweg van Tom Meeusen is ten einde. Meeusen is vandaag door de Belgische wielerbond vrijgesproken van vermeende inbreuken op de dopingregels. Of krijgt de zaak nog een staartje? Sporza-wielercommentator Christophe Vandegoor geeft tekst en uitleg.

Waarom is Meeusen vrijgesproken?
"Omdat er onvoldoende bewijzen zijn. Er zijn alleen indirecte verbanden en dat is niet genoeg voor een straf. Het gaat over het gebruik van cortisone en vaminolact."

"Van cortisone krijg je een euforisch gevoel, je kan opeens door een muur gaan. Meeusen spoot het enkele dagen voor het WK in Koksijde 2012 in voor een pijnlijke knie. Meeusen heeft dat braaf gemeld op voorhand en achteraf niet positief geplast. Niks aan de hand."

""Maar daar geloof ik niets van", zei de bondsprocureur. "Dat is typisch oneigenlijk gebruik van cortisone bij renners. Niet toevallig voor een belangrijke koers krijgen ze pijn aan de knie en wordt cortisone gebruik.""

"Maar de commissie gaat daar niet op in", zegt Vandegoor. "Ze waagt zich niet aan interpretaties of het leggen van verbanden en besluit dat de manier waarop Meeusen die cortisone heeft genomen voor zijn knie, juridisch in orde was."

"Het babygeneesmiddel Vaminolact is een aminozuur, dat de recuperatie bevordert. Meeusen geeft het gebruik ervan toe, maar slechts in heel kleine hoeveelheden. Net dat maakte de procureur argwanend, want een volwassen man heeft heel veel van dat product nodig om er ook maar iets van te voelen."

"Volgens de procureur is Vaminolact daarom gebruikt als maskeringsmiddel om daarbij andere zwaardere producten mee in te spuiten, zoals een coctail van cortisone en adrenaline. Maar opnieuw heeft de commissie besloten dat het niet aan hen is om te oordelen over het medische nut van het toedienen van Vaminolact. Het louter bezitten is geen verboden dopingmethode."

Waarom interpreteert de bondsprocureur de feiten?
"Omdat bondsprocureur Jaak Fransen al veel diepere watertjes heeft doorzwommen. Van de zaak Dierckxsens tot Museeuw en de schriftjes van Mario De Clercq. Dus hij weet wat er in het verleden allemaal is gebeurd en vooral wat de achterpoortjes waren. Vandaar ook zijn grote argwaan."

"In bijna alle zaken die de procureur op tafel heeft gelegd zijn straffen gevolgd. Nu dus niet. Dat is vrij uitzonderlijk. De bondsprocureur wacht op een beslissing van de UCI. Want de internationale wielerbond kan het oneens zijn en zelf in beroep gaan."

"Als de UCI niets meer doet, dan bestaat de kans dat de procureur nog niet afgeeft en een straf vordert voor een inbreuk tegen de no needle policy: renners mogen geen injectienaalden meer gebruiken, tenzij in bepaalde omstandigheden."

Volgens de advocaat van Meeusen kan zijn cliënt daarvoor niet worden gestraft omdat de no needle policy nog niet van kracht was in de regels van de Belgische wielerbond op het ogenblik van de feiten (2012).

"Maar dat klopt niet volgens de bondsprocureur omdat het de UCI-regels zijn die tellen. De no needle policy van de UCI bestaat al sinds 2011, dus voor de feiten. Helemaal op beide oren kan Meeusen dus nog niet slapen."

Wat met de andere renners in de zaal van de "ozondokter"?
"De zaak van Bart Wellens moet nog voorkomen en worden gepleit. Daarover kan ik me niet uitspreken, maar bij Wellens zou het wel gaan over ozongebruik. Er zal waarschijnlijk nog een felle discussie volgen over de vraag of ozon een dopingpraktijk is voor een renner of niet."

"Voor het cortisonengebruik van Greg Vanavermaet is ook twee jaar gevorderd. In die zaak heeft de procureur zelf al verklaard dat hij een slecht gevoel heeft. Dat kan betekenen dat het niet om een sterk dossier gaat."

"Ik blijf wel worstelen met de vraag waarom het parket van Leuven hier zoveel tijd, moeite en belastinggeld heeft ingestoken. In een zaak zonder zware producten zoals EPO of groeihormoon."

"Uit de zittingen en verhoren blijkt wel dat renners toch pillenslikkers blijven. Dat is al vaak door sommigen aangeklaagd, zoals door Taylor Phinney. Ook Meeusen slikte Dafalgan, Otrivine, Zitromax en wel 20 homeopathische middelen. Men blijft toch in zekere zin een grijze zone opzoeken."

quote:

Ook Meeusen slikte Dafalgan, Otrivine, Zitromax en wel 20 homeopathische middelen.

quote:

Op woensdag 29 april 2015 09:02 schreef OProg het volgende:

[..]

Als je zo'n iemand laat weten dat een drankje maken van gestampte luciferkopjes ook helpt slikt hij dat ook gewoon.

quote:

Op dinsdag 28 april 2015 22:58 schreef Wombcat het volgende:

[..]

Laten we eerlijk wezen: dat is (of was iig tot voor kort) hier niet veel anders wanneer het over nederlandse renners gaat.

quote:

Op maandag 4 mei 2015 15:00 schreef de_boswachter het volgende:
Ik las net pas de eerste Aru posts hier in dat topic. Vervolgens wou ik de vraag stellen; waarom vind ik nog niets terug, maar toen las ik het vervolg

Henderson

Aru
Als er iemand is die ik niet geloof is het die knakker wel. Italianen in dienst van buitenlandse ploegen.... dat kan alleen maar dopage betekenen. In dienst van Italiaanse ploegen trouwens ook.

quote:

Op maandag 4 mei 2015 15:05 schreef heywoodu het volgende:

[..]

Ik heb nog meer vertrouwen in Aru dan in Zakarin.