R&P Relaties & Psychologie
Heb je relatieproblemen, of zit je in een diep psychologisch gat? Stort hier je hart uit, en heb steun aan de reacties van anderen.
Ik at al mijn emoties weg, geen snijwerk dus. De meeste littekens die ik heb (van het dik zijn en weer afvallen) , daar heb ik over heen laten tattoëren.quote:Op zaterdag 24 oktober 2015 17:40 schreef Czarina het volgende:
Oooh ja die vraag, wat is dat? Als ze je arm zien.
Wat antwoorden jullie dan meestal?
Ik vind het vooral lastig als kinderen dat vragen.
Die wil ik niet belasten met zware dingen.
Een keer zei ik "daar heb ik vroeger pijn gehad"
En dat was gelukkig afdoende!
[ Bericht 0% gewijzigd door LordofLeaves op 24-10-2015 20:12:08 (typefout) ]
soooo, da's mooi!
Je verteld het heel goed, heel herkenbaar. Ik herkende mijzelf ook erg in het borderline label, hoewel ik meteen verschrikkelijk vond. Wel jammer dat ik ervan overtuigd dat ik er nooit meer af zal komen. Nu nog accepteren dat het onderdeel van mij zal blijven. Momenteel leef ik van dag tot dag. Plannen doe ik niet meer, puur om andere mensen niet langer teleur te stellen als ik weer eens afzie van bepaalde dingen of wanneer ik weer uit het niets 180 graden ga draaien.quote:Op donderdag 8 oktober 2015 07:44 schreef Pulzzar het volgende:
[..]
Ik ben ook een man met borderline.Aan de ene kant hecht ik op één of andere manier veel waarde aan dat label. Dat heeft te maken met omdat in het verleden behandelaars waren geweest die zeiden dat ik pertinent geen borderline heb want ik was daar niet impulsief genoeg voor, terwijl ik mezelf destijds erg herkende in mijn groepsgenoten die allemaal wel borderline hebben. Jaren later meldde ik mezelf aan voor een andere behandeling, want het ging nog steeds niet goed. Uit het persoonlijke onderzoek vooraf kwam uit dat ik wel degelijk borderline heb. Daar was ik eerst van geschrokken, omdat ik de stoornis vooral associeerde met verlatingsangst en manipuleren. En het was weer de zoveelste diagnose. Ze hebben me daar vervolgens uitgelegd wat borderline precies is, dat het meer te maken heeft met een zogenaamde onrijpe identiteitsontwikkeling. De typische borderline-symptomen zoals impulsiviteit, woede-uitbarstingen en auto-mutilatie zijn meer het gevolg van dat je niet goed weet wie je bent, wat je voelt, wat je wilt met je leven, etc. Als borderliner voel je je 'instabiel': je emoties en gedachten zijn de ene keer zus en de andere keer zo, maar ze zijn nooit in harmonie. Dus het houdt veel piekeren over jezelf in en continu bezig zijn met wie je bent en dat chronische nare gevoel dat je minderwaardig bent. In díe contex kon ik mezelf wel plaatsen, kon ik mezelf een plek geven en kon ik andere mensen met borderline ook weer beter begrijpen. Borderline is de eerste van de vele diagnosen die ik heb gehad waarmee ik me kan identificeren en waarbij ik het gevoel heb "dit is mijn probleem".
Aan de andere kant vind ik het een dubieus begrip. Ik vind het woord 'stoornis' te beladen, want dat impliceert wat mij betreft dat er iets niet aan je klopt en dat je nooit 'normaal' kan worden. De gevoelens die borderliners hebben, heeft ieder mens. En ieder mens heeft een proces meegemaakt om uit te vogelen wie hij is en wat hij met zijn leven wilt. Het verschil is alleen dat dát voor de meeste mensen veel makkelijker is geweest; borderliners zijn in dat proces blijven hangen. Terwijl ze op geestelijk niveau allang voorbij hun emotionele niveau zijn gestreefd. Zo zie ik het.
Dus in die zin hoef je tegen mensen niet te zeggen dat je borderline hebt, omdat veel van hen jouw gevoelens kunnen begrijpen. Gevoelens van afwijzing en alleen zijn, kent iedereen. En wanneer je het begrip borderline er niet bij haalt, ben je 'één van hen' en niet iemand met een psychische stoornis, als je begrijpt wat ik bedoel. Dus je hoeft niet met je borderline te leuren en zodoende dus ook niet bang zijn dat mensen je daarop afwijzen.
Zo makkelijk is het helaas weer niet, vind ikzelf, want dan moet je als 'normaal' mens gaan uitleggen waarom je je leven niet op orde kunt krijgen en waarom zaken zoals afwijzing jou zo kunnen raken of van je voetstuk kunnen gooien. En dan kom je weer op borderline uit.
Het blijft heel ingewikkeld.
Waar ik me aan vasthoud, is dat je in theorie van borderline kunt afkomen. In de praktijk gaat dat vaak niet. Maar wat wel kan lukken is meer harmonie proberen te krijgen in je leven. Ieder mens kan veranderen en voor iedereen is hoop. Daar hou ik me zelf aan vast.
soooo, da's mooi!
Vergeet alles wat ik voorheen zei. 
Het wil gewoon niet vlotten, wat ik ook doe, mijn stoornis haalt me in.
Het wil gewoon niet vlotten, wat ik ook doe, mijn stoornis haalt me in.
Liefde voor God
Is dat niet wat het betekend om te leven met een stoornis, alles kan veranderen. Het is niet voorspelbaar...quote:
[..]
Je verteld het heel goed, heel herkenbaar. Ik herkende mijzelf ook erg in het borderline label, hoewel ik meteen verschrikkelijk vond. Wel jammer dat ik ervan overtuigd dat ik er nooit meer af zal komen. Nu nog accepteren dat het onderdeel van mij zal blijven. Momenteel leef ik van dag tot dag. Plannen doe ik niet meer, puur om andere mensen niet langer teleur te stellen als ik weer eens afzie van bepaalde dingen of wanneer ik weer uit het niets 180 graden ga draaien.
Liefde voor God
Eigenlijk hoor ik ook in dit topic thuis: ontwijkende persoonlijkheidsstoornis.
En ik zit al een poosje in de 'mensen zijn stom' stemming, ik hoop dat dat weer wat beter gaat worden de komende tijd....
En ik zit al een poosje in de 'mensen zijn stom' stemming, ik hoop dat dat weer wat beter gaat worden de komende tijd....
Niet dezelfde stoornis, maar die stemming heb ik erg vaak!quote:
Eigenlijk hoor ik ook in dit topic thuis: ontwijkende persoonlijkheidsstoornis.
En ik zit al een poosje in de 'mensen zijn stom' stemming, ik hoop dat dat weer wat beter gaat worden de komende tijd....
Liefde voor God
Je kan wél veranderen!quote:
[..]
Je verteld het heel goed, heel herkenbaar. Ik herkende mijzelf ook erg in het borderline label, hoewel ik meteen verschrikkelijk vond. Wel jammer dat ik ervan overtuigd dat ik er nooit meer af zal komen. Nu nog accepteren dat het onderdeel van mij zal blijven. Momenteel leef ik van dag tot dag. Plannen doe ik niet meer, puur om andere mensen niet langer teleur te stellen als ik weer eens afzie van bepaalde dingen of wanneer ik weer uit het niets 180 graden ga draaien.
Borderline betekent "emotioneel nog niet stabiel". Ieder mens moet zichzelf leren kennen en hoe zijn emoties werken. Daar is in principe je puberteit en adolescentie voor: in die periode gaan mensen hun grenzen verkennen en leren ze een balans vinden wanneer ze hun impulsen moeten volgen en wanneer ze bedachtzaam moeten zijn. Mensen leren zichzelf kennen tijdens hun hele leven, maar in de puberteit en adolescentie leg je in principe de basis.
Bij borderline en ook andere persoonlijkheidsstoornissen is er wat mis gegaan tijdens die periode, denk ik. Als je bijvoorbeeld tijdens je middelbare schoolperiode erg gepest bent, heb je niet je grenzen kunnen leren kennen en leer je je niet sociaal te ontwikkelen. Dat gaat niet als je door je omgeving wordt opgejaagd als een wild dier en elke keer de onterechte bevestiging krijgt dat je minderwaardig bent.
Als je volwassen bent, heb je meer verplichtingen en ben je op geestelijk niveau ook verder, dus het is dan veel moeilijker om in te halen wat je in de puberteit hebt gemist.
Met de dag leven is niet goed, ook al zijn er weet ik hoeveel mensen die dat wel als levensadvies meegeven. Als mens kan je vooruit plannen en perspectief creëren waar je met je leven naartoe wilt. Dat jij dat niet kan of durft, komt omdat je te minderwaardig over jezelf denkt en te weinig vertrouwen in jezelf hebt. Borderliners denken dat ze geen controle over hun emoties hebben en zijn daarom impulsief en doen een te hoog beroep op anderen. Borderliners hebben net zoals ieder ander mens wél controle over hun emoties. Ze moeten er alleen nog achter komen hoe die emoties bij hen werken en meer vertrouwen in zichzelf krijgen.
Therapie kan je erg helpen, maar het lost helaas niet alles op. Dat komt omdat de behandelaars hun cliënten teveel zien als 'gestoorden' en zich focussen op wat er anders is bij jou als borderliner ten opzichte van de meeste mensen. Ze denken teveel in een tunnelvisie. De meesten proberen toch hun cliënten juist niet zo te zien en houden zich voor dat het gewoon mensen zijn zoals iedereen. Maar een psych is wel opgeleid om zich vooral te focussen op het ziektebeeld, dus tegen wil en dank gaat hij je wel teveel als gestoorde zien. Hij kan niet in je hoofd kijken om het totaalplaatje van jouw persoonlijkheid te zien. Dat kan niemand overigens.
Daarom is het zo moeilijk om harmonie in je leven te creëren. Je bent een uniek persoon. Wat bij anderen helpt, kán bij jou helpen, maar soms ook niet. Daar moet je zelf achterkomen. Je moet zelf de regie over je leven nemen en je niet laten misleiden door negatieve gevoelens en het idee dat het toch niet goed met je gaat komen.
Was het maar voorspelbaar, dan kun je er enigszins nog op inspringen. Vaak denk je een goede dag te zullen hebben en dan gaat alles binnen een aantal uren compleet mis. Verschrikkelijk is dat! Hoe ga jij er mee om dan?quote:
[..]
Is dat niet wat het betekend om te leven met een stoornis, alles kan veranderen. Het is niet voorspelbaar...
soooo, da's mooi!
Zo te lezen sta jij een stuk positiever in het leven dan ik. In hoeverre ben je dan met therapie en hoe ga je ermee om? Het klopt absoluut dan psychiaters alleen maar kijken naar het " gestoord " zijn, dat is ook iets waar ik mij enorm aan erger.quote:
[..]
Je kan wél veranderen!
Borderline betekent "emotioneel nog niet stabiel". Ieder mens moet zichzelf leren kennen en hoe zijn emoties werken. Daar is in principe je puberteit en adolescentie voor: in die periode gaan mensen hun grenzen verkennen en leren ze een balans vinden wanneer ze hun impulsen moeten volgen en wanneer ze bedachtzaam moeten zijn. Mensen leren zichzelf kennen tijdens hun hele leven, maar in de puberteit en adolescentie leg je in principe de basis.
Bij borderline en ook andere persoonlijkheidsstoornissen is er wat mis gegaan tijdens die periode, denk ik. Als je bijvoorbeeld tijdens je middelbare schoolperiode erg gepest bent, heb je niet je grenzen kunnen leren kennen en leer je je niet sociaal te ontwikkelen. Dat gaat niet als je door je omgeving wordt opgejaagd als een wild dier en elke keer de onterechte bevestiging krijgt dat je minderwaardig bent.
Als je volwassen bent, heb je meer verplichtingen en ben je op geestelijk niveau ook verder, dus het is dan veel moeilijker om in te halen wat je in de puberteit hebt gemist.
Met de dag leven is niet goed, ook al zijn er weet ik hoeveel mensen die dat wel als levensadvies meegeven. Als mens kan je vooruit plannen en perspectief creëren waar je met je leven naartoe wilt. Dat jij dat niet kan of durft, komt omdat je te minderwaardig over jezelf denkt en te weinig vertrouwen in jezelf hebt. Borderliners denken dat ze geen controle over hun emoties hebben en zijn daarom impulsief en doen een te hoog beroep op anderen. Borderliners hebben net zoals ieder ander mens wél controle over hun emoties. Ze moeten er alleen nog achter komen hoe die emoties bij hen werken en meer vertrouwen in zichzelf krijgen.
Therapie kan je erg helpen, maar het lost helaas niet alles op. Dat komt omdat de behandelaars hun cliënten teveel zien als 'gestoorden' en zich focussen op wat er anders is bij jou als borderliner ten opzichte van de meeste mensen. Ze denken teveel in een tunnelvisie. De meesten proberen toch hun cliënten juist niet zo te zien en houden zich voor dat het gewoon mensen zijn zoals iedereen. Maar een psych is wel opgeleid om zich vooral te focussen op het ziektebeeld, dus tegen wil en dank gaat hij je wel teveel als gestoorde zien. Hij kan niet in je hoofd kijken om het totaalplaatje van jouw persoonlijkheid te zien. Dat kan niemand overigens.
Daarom is het zo moeilijk om harmonie in je leven te creëren. Je bent een uniek persoon. Wat bij anderen helpt, kán bij jou helpen, maar soms ook niet. Daar moet je zelf achterkomen. Je moet zelf de regie over je leven nemen en je niet laten misleiden door negatieve gevoelens en het idee dat het toch niet goed met je gaat komen.
soooo, da's mooi!
Dat komt mij zo bekend voor. Sluit je je dan ook helemaal af van de wereld?quote:
Eigenlijk hoor ik ook in dit topic thuis: ontwijkende persoonlijkheidsstoornis.
En ik zit al een poosje in de 'mensen zijn stom' stemming, ik hoop dat dat weer wat beter gaat worden de komende tijd....
soooo, da's mooi!
Hoe kom je er zo bij dat je je verraden voelt? Dat gevoel van niets meer voelen is wel zo ellendig. Gelukkig begin ik er weer een beetje uit te komen, al duurde het wel een dikke maand.quote:
Ik heb er momenteel weer heel veel moeite mee.
Het gevoel van minderwaardig zijn.
En ik voel me zo verraden, door mijn eigen ' moeder'
Ik voel helemaal niks meer nu en heb niet het gevoel dat ik door andere heen komen.
en dat andere altijd de pik op me hebben of niet eerlijk zijn.
soooo, da's mooi!
Ik ben niet echt de autoriteit om naar te luisteren, of drank of gamen. Ik moet dan afleiding hebben veel afleiding. Als schizoïde hrb ik totaal geen sociaal leven, soms voel ik die behoefte, als ik dan een boek lees met vriendschappen tussen personages is het verkeken.quote:
[..]
Was het maar voorspelbaar, dan kun je er enigszins nog op inspringen. Vaak denk je een goede dag te zullen hebben en dan gaat alles binnen een aantal uren compleet mis. Verschrikkelijk is dat! Hoe ga jij er mee om dan?
Je moet dus ergens ook je triggers weten te identificeren, en bij alles afvragen of je wel in een goeie gemoedstoestand bent dit of dat te doen. Het zal per stoornis verschillen.
Liefde voor God
Gelukkig heb ik een partner waarbij ik dit dan ff kan zeggen en hij heeft dan wel wat meer contacten zodat ik ze toch ook wel krijg. Maar t afsluiten is wel mijn eerste reactie ja. Of plichtmatig beleefd doen, dat nog net wel.quote:
[..]
Dat komt mij zo bekend voor. Sluit je je dan ook helemaal af van de wereld?
Daar heb je een goed punt. Zal er eens over na denken.quote:
[..]
Je moet dus ergens ook je triggers weten te identificeren, en bij alles afvragen of je wel in een goeie gemoedstoestand bent dit of dat te doen. Het zal per stoornis verschillen.
soooo, da's mooi!
Niets zo erg als plichtmatig beleefd doen. Je zou dan haast een hekel aan jezelf krijgen.quote:
[..]
Gelukkig heb ik een partner waarbij ik dit dan ff kan zeggen en hij heeft dan wel wat meer contacten zodat ik ze toch ook wel krijg. Maar t afsluiten is wel mijn eerste reactie ja. Of plichtmatig beleefd doen, dat nog net wel.
soooo, da's mooi!
Ik heb een partner waar ik tegenaan kan klagen, dat schaalt wel ;-)
Maar in een terugtrek fase ben ik al vaker "vrienden" verloren.
Helaas maar waar.
Ik kan niet met en ik kan niet zonder mensen, frustrerend.
Ik zit nu in een eenzaam voelen fase en meer contact willen.
Maar dat lukt dan ook niet zomaar.
Ik ben nu 40 en de borderline is wel rustiger geworden maar soms sluipt het zo van achteren op dat je weer terug bij af lijkt te zijn.
En dan ben ik teleurgesteld in mezelf.....het zou toch nu zo onderhand wel eens goed moeten gaan toch?!
Maar in een terugtrek fase ben ik al vaker "vrienden" verloren.
Helaas maar waar.
Ik kan niet met en ik kan niet zonder mensen, frustrerend.
Ik zit nu in een eenzaam voelen fase en meer contact willen.
Maar dat lukt dan ook niet zomaar.
Ik ben nu 40 en de borderline is wel rustiger geworden maar soms sluipt het zo van achteren op dat je weer terug bij af lijkt te zijn.
En dan ben ik teleurgesteld in mezelf.....het zou toch nu zo onderhand wel eens goed moeten gaan toch?!
Zo, maar dan ook zo herkenbaar allemaal. Helaas heb ik geen partner meer om tegenaan te lullen, en vaak mis ik dat wel. Vooral als je iemand hebt of hebt gehad die je helemaal begreep. Ben zelf 32 en vaak denk ik dat het beter gaat, totdat er zich weer een moment aanbied... Dat zijn de dagen waarop ik het liefst wegkruip en niemand wil spreken. Doe ik dat wel, dan gaat het gegarandeerd fout.quote:
Ik heb een partner waar ik tegenaan kan klagen, dat schaalt wel ;-)
Maar in een terugtrek fase ben ik al vaker "vrienden" verloren.
Helaas maar waar.
Ik kan niet met en ik kan niet zonder mensen, frustrerend.
Ik zit nu in een eenzaam voelen fase en meer contact willen.
Maar dat lukt dan ook niet zomaar.
Ik ben nu 40 en de borderline is wel rustiger geworden maar soms sluipt het zo van achteren op dat je weer terug bij af lijkt te zijn.
En dan ben ik teleurgesteld in mezelf.....het zou toch nu zo onderhand wel eens goed moeten gaan toch?!
soooo, da's mooi!
Toch wel fijn die herkenning hier.
Ik heb ook nog een hond (en 4 katten) waar ik tegen praat.
En gelukkig moet ik daar elke dag mee naar buiten.
Anders zou ik me helemaal afsluiten van de buitenwereld vrees ik.
Ik heb ook nog een hond (en 4 katten) waar ik tegen praat.
En gelukkig moet ik daar elke dag mee naar buiten.
Anders zou ik me helemaal afsluiten van de buitenwereld vrees ik.
Ik heb mentalisation based treatment gevolgd en daarmee zijn de moodswings bij mij wat minder geworden. Ik heb praktisch geen angstaanvallen meer en het gevoel dat ik compleet verloren ben, is ook een stuk minder.quote:
[..]
Zo te lezen sta jij een stuk positiever in het leven dan ik. In hoeverre ben je dan met therapie en hoe ga je ermee om? Het klopt absoluut dan psychiaters alleen maar kijken naar het " gestoord " zijn, dat is ook iets waar ik mij enorm aan erger.
Ik denk dat je borderline niet moet zien als iets waar je persé je hele leven last van hoeft te hebben. Ik zie het zelf meer als 'gebrek aan emotionele ontwikkeling'. Daar moet je niet iets negatiefs aan koppelen als bijvoorbeeld "ik ben infantiel" of "ik heb vroeger niet genoeg mijn best gedaan" (wat ikzelf echter toch wel vaak doe), maar meer dat je jezelf alsnog kan ontwikkelen en groeien.
Bij mij is niet een eetstoornis geconstateerd, maar ik heb wel problemen gehad met mijn eetgedrag. Ik was altijd aan het snoepen en bunkeren, waarschijnlijk ook om emoties weg te vreten en ook tegen een soort van onrust. Roken doe je immers ook veel vaker als je bijvoorbeeld moet wachten op de bus en niet zozeer omdat je het lekker vindt.
Ik ben nu wel van het roken af, ik eet gezonder (drink geen frisdrank meer) en ik ga vaak naar de sportschool. Dus in die zin heb ik mezelf wel bewezen dat ik beschik over genoeg discipline om patronen te doorbreken. Ik zie er nu op mijn 35e veel beter en jonger uit dan 10 jaar terug op mijn 25e.
Maar ik heb nog wel erg last van faalangst. Als ik mezelf vergelijk met 'normale mensen' moet ik van mezelf nog heel veel veranderen en schaam ik me ook voor mijn tekortkomingen. Qua afspraken nakomen en structuur ben ik te onbetrouwbaar.
En waarom slik je het dan als je denkt dat het geen effect heeft?quote:
En weer nieuwe medicijnen. Waarom denkt men dat het daar beter van word???
Waarvoor heb je ze voorgeschreven gekregen?quote:
En weer nieuwe medicijnen. Waarom denkt men dat het daar beter van word???
Ik moet duidelijk nog uit die negatieve fase komen. Het zal moeilijk worden, maar uiteindelijk zal er toch ooit een einde aan al die ellende moeten zijn. Je bent er toch wel klaar mee en dan ga je je afvragen waarom het nooit ophoudt. Afijn, de komende maanden zal het weer zwaar worden en ik heb nu genoeg stappen terug gedaan. Tijd voor kleine stapjes voorwaarts.quote:
[..]
Ik heb mentalisation based treatment gevolgd en daarmee zijn de moodswings bij mij wat minder geworden. Ik heb praktisch geen angstaanvallen meer en het gevoel dat ik compleet verloren ben, is ook een stuk minder.
Ik denk dat je borderline niet moet zien als iets waar je persé je hele leven last van hoeft te hebben. Ik zie het zelf meer als 'gebrek aan emotionele ontwikkeling'. Daar moet je niet iets negatiefs aan koppelen als bijvoorbeeld "ik ben infantiel" of "ik heb vroeger niet genoeg mijn best gedaan" (wat ikzelf echter toch wel vaak doe), maar meer dat je jezelf alsnog kan ontwikkelen en groeien.
Bij mij is niet een eetstoornis geconstateerd, maar ik heb wel problemen gehad met mijn eetgedrag. Ik was altijd aan het snoepen en bunkeren, waarschijnlijk ook om emoties weg te vreten en ook tegen een soort van onrust. Roken doe je immers ook veel vaker als je bijvoorbeeld moet wachten op de bus en niet zozeer omdat je het lekker vindt.
Ik ben nu wel van het roken af, ik eet gezonder (drink geen frisdrank meer) en ik ga vaak naar de sportschool. Dus in die zin heb ik mezelf wel bewezen dat ik beschik over genoeg discipline om patronen te doorbreken. Ik zie er nu op mijn 35e veel beter en jonger uit dan 10 jaar terug op mijn 25e.
Maar ik heb nog wel erg last van faalangst. Als ik mezelf vergelijk met 'normale mensen' moet ik van mezelf nog heel veel veranderen en schaam ik me ook voor mijn tekortkomingen. Qua afspraken nakomen en structuur ben ik te onbetrouwbaar.
soooo, da's mooi!
Stiekem ben ik altijd benieuwd naar wat mensen tegen hun dieren zeggen. Heb er namelijk zelf geen.quote:
Toch wel fijn die herkenning hier.
Ik heb ook nog een hond (en 4 katten) waar ik tegen praat.
En gelukkig moet ik daar elke dag mee naar buiten.
Anders zou ik me helemaal afsluiten van de buitenwereld vrees ik.
soooo, da's mooi!
Vanalles, vooral over wat ze hebben gedaan. Dat kan lief zijn, maar soms is mn kat een kotskipje (haarbal....) of zoietsquote:
[..]
Stiekem ben ik altijd benieuwd naar wat mensen tegen hun dieren zeggen. Heb er namelijk zelf geen.
Whehehe, zit je kat je dan ook heel begrijpend aan te kijken?quote:
[..]
Vanalles, vooral over wat ze hebben gedaan. Dat kan lief zijn, maar soms is mn kat een kotskipje (haarbal....) of zoiets
soooo, da's mooi!
Nee, die kan ik met een lief stemmetje voor alles en nog wat uitmakenquote:
[..]
Whehehe, zit je kat je dan ook heel begrijpend aan te kijken?
Ja vanalles, wat we vandaag eens gaan doen. Zouden er andere hondjes op het veld zijn vandaag?
Over wat zij hebben gedaan (leuk of stout)
Soms hoe ik me voel en dat ik blij ben dat zij er zijn.
Echt vanalles
Over wat zij hebben gedaan (leuk of stout)
Soms hoe ik me voel en dat ik blij ben dat zij er zijn.
Echt vanalles
Hahaha, je kat moest eens weten!quote:
[..]
Nee, die kan ik met een lief stemmetje voor alles en nog wat uitmaken
soooo, da's mooi!
"oh heb je weer tekst? Wat zeg je allemaal dan, ik versta geen kats"quote:
[..]
Stiekem ben ik altijd benieuwd naar wat mensen tegen hun dieren zeggen. Heb er namelijk zelf geen.
"ben je wit? Ja, je bent wit he? Toch knap dat je dat zo mooi wit houdt"
"ben je een knappe poes?"
Ik lul echt de grootste onzin tegen mijn katten
Spelende vrouw, wat heeft u nu geleerd?
Ik ookquote:Op vrijdag 30 oktober 2015 17:35 schreef Pulzzar het volgende:
Ik praat soms serieus met zo'n stemmetje tegen mijn kat
Spelende vrouw, wat heeft u nu geleerd?
Tering.... geweldig!quote:
[..]
"ben je wit? Ja, je bent wit he? Toch knap dat je dat zo mooi wit houdt"
soooo, da's mooi!
Hahaha, ik zou exact hetzelfde doen!quote:
Ik praat soms serieus met zo'n stemmetje tegen mijn kat
soooo, da's mooi!
Ik slik zs ook niet. Ga geen medicijnen in nemen die ze ook bij bejaarden voorschrijven.. !!quote:
[..]
En waarom slik je het dan als je denkt dat het geen effect heeft?
Voor welke klachten/symptomen zouden ze moeten helpen?quote:
[..]
Ik slik zs ook niet. Ga geen medicijnen in nemen die ze ook bij bejaarden voorschrijven.. !!
Om welke medicatie gaat het?quote:
[..]
Ik slik zs ook niet. Ga geen medicijnen in nemen die ze ook bij bejaarden voorschrijven.. !!
Als je ze niet probeert dan weet je ook niet of het je zal helpen.
Weet de arts die ze voorschrijft dat je ze toch niet neemt?
Weet de arts die ze voorschrijft dat je ze toch niet neemt?
De kalmeringsmiddelen die ik bij oude patienten zie voorgeschreven staan, worden net zo goed aan jongere personen en psychiatrische patienten gegeven.quote:
[..]
Klinkt als één of ander kalmeringsmiddel...
Kan werkelijk niet bedenken om welk middel het zou moeten gaan en ik werk oa in de ouderenzorg.
Had hier vandaag een dipje.
Ben momenteel een stage aan het lopen.
Nu werd door een leidinggevende gevraagd of ik voor een bepaalde werkdienst kon invullen ivm personeelstekort (normaal sta ik boventallig).
Kreeg hierbij de letterlijke opmerking; 'dan krijgen we tenminste ook nog eens iets terug voor je.'
Ik vat dat soort opmerkingen dus veel te persoonlijk op. Heb dan meteen het gevoel dat ik waardeloos ben en alleen maar een last ben.
Ik weet wel dat het niet zo is, want ze zijn op stage erg tevreden over me... Maar dat gevoel overheerst dan toch. Hoop dat ik het snel kwijtraak.
Ben momenteel een stage aan het lopen.
Nu werd door een leidinggevende gevraagd of ik voor een bepaalde werkdienst kon invullen ivm personeelstekort (normaal sta ik boventallig).
Kreeg hierbij de letterlijke opmerking; 'dan krijgen we tenminste ook nog eens iets terug voor je.'
Ik vat dat soort opmerkingen dus veel te persoonlijk op. Heb dan meteen het gevoel dat ik waardeloos ben en alleen maar een last ben.
Ik weet wel dat het niet zo is, want ze zijn op stage erg tevreden over me... Maar dat gevoel overheerst dan toch. Hoop dat ik het snel kwijtraak.
Ik zou daar ook niet blij van worden hoor, dat had best wat aardiger gebracht mogen worden. Maar sommige mensen zijn nou eenmaal lomp.... dus niet vreemd dat je ervan baalt.quote:
Had hier vandaag een dipje.
Ben momenteel een stage aan het lopen.
Nu werd door een leidinggevende gevraagd of ik voor een bepaalde werkdienst kon invullen ivm personeelstekort (normaal sta ik boventallig).
Kreeg hierbij de letterlijke opmerking; 'dan krijgen we tenminste ook nog eens iets terug voor je.'
Ik vat dat soort opmerkingen dus veel te persoonlijk op. Heb dan meteen het gevoel dat ik waardeloos ben en alleen maar een last ben.
Ik weet wel dat het niet zo is, want ze zijn op stage erg tevreden over me... Maar dat gevoel overheerst dan toch. Hoop dat ik het snel kwijtraak.
Als je weet dat ze tevreden over je zijn, zou ik mezelf in blijven prenten dat het maar een grapje is. Ik snap heel goed dat jij je door dat soort opmerkingen klote voelt, want dat zou ik ook hebben. Maar het is meteen een goede oefening om dingen die niet persoonlijk zijn bedoeld ook niet persoonlijk op te vatten. Als dat soort botte grapjes je in de toekomst minder raken, weet je meteen dat je zelfvertrouwen is gegroeid.quote:
Had hier vandaag een dipje.
Ben momenteel een stage aan het lopen.
Nu werd door een leidinggevende gevraagd of ik voor een bepaalde werkdienst kon invullen ivm personeelstekort (normaal sta ik boventallig).
Kreeg hierbij de letterlijke opmerking; 'dan krijgen we tenminste ook nog eens iets terug voor je.'
Ik vat dat soort opmerkingen dus veel te persoonlijk op. Heb dan meteen het gevoel dat ik waardeloos ben en alleen maar een last ben.
Ik weet wel dat het niet zo is, want ze zijn op stage erg tevreden over me... Maar dat gevoel overheerst dan toch. Hoop dat ik het snel kwijtraak.
Als je echter toch teveel moeite hebt met dit soort grapjes, mag je er best wat van zeggen. Zo van: "Ik weet dat je het niet meent en ik vind ook dat een geintje af en toe moet kunnen. Maar het kwam erg rauw op mijn dak. Ik doe mijn best hier en door dit soort opmerkingen kan ik mij zo klote voelen dat mijn werk er onder te lijden heeft. Wil je daar alsjeblieft voortaan rekening mee houden?"
Ik denk dat diegene die het zei het wel voor een deel meende. Het is een leidinggevende met een kantoorbaan die stagiaires ziet als iets waar je veel in moet investeren. Ze ziet alleen niet wat ik er op de werkvloer voor teruggeef. Ik zorg namelijk anderzijds wel voor minder werkdruk omdat ik ook veel taken op me neem.Dat is een beetje jammer als dat dan door zo iemand niet gezien wordt.quote:
[..]
Als je weet dat ze tevreden over je zijn, zou ik mezelf in blijven prenten dat het maar een grapje is. Ik snap heel goed dat jij je door dat soort opmerkingen klote voelt, want dat zou ik ook hebben. Maar het is meteen een goede oefening om dingen die niet persoonlijk zijn bedoeld ook niet persoonlijk op te vatten. Als dat soort botte grapjes je in de toekomst minder raken, weet je meteen dat je zelfvertrouwen is gegroeid.
Als je echter toch teveel moeite hebt met dit soort grapjes, mag je er best wat van zeggen. Zo van: "Ik weet dat je het niet meent en ik vind ook dat een geintje af en toe moet kunnen. Maar het kwam erg rauw op mijn dak. Ik doe mijn best hier en door dit soort opmerkingen kan ik mij zo klote voelen dat mijn werk er onder te lijden heeft. Wil je daar alsjeblieft voortaan rekening mee houden?"
Verder is ze ook sowieso niet zo tactisch met hoe ze opmerkingen brengt.
Ik trek het me gelukkig al een stuk minder aan dan jaren geleden. Dus er is al een hoop veranderd. Maar toch trigger het nog gevoelens en gedachten.
Voel me er na een nacht slapen al beter over. Het is blijkbaar haar mening, zegt niks over wie ik ben als persoon en over hoe ik mijn taken daar vervul.
Prima toch? Dan doe je toch iets goed.quote:
[..]
Ik trek het me gelukkig al een stuk minder aan dan jaren geleden. Dus er is al een hoop veranderd. Maar toch trigger het nog gevoelens en gedachten.
Voel me er na een nacht slapen al beter over. Het is blijkbaar haar mening, zegt niks over wie ik ben als persoon en over hoe ik mijn taken daar vervul.
Vind het knap van je dat je het zo snel van je af kunt zetten.
soooo, da's mooi!
Wellicht een licht slaapmiddel? Ik zou het zo ook niet weten.quote:
[..]
De kalmeringsmiddelen die ik bij oude patienten zie voorgeschreven staan, worden net zo goed aan jongere personen en psychiatrische patienten gegeven.
Kan werkelijk niet bedenken om welk middel het zou moeten gaan en ik werk oa in de ouderenzorg.
soooo, da's mooi!
Als je je niet serieus genomen voelt door de psychiater zou ik een gesprek met hem aangaan om van hem te horen waarom hij denkt dat het middel bij jou helpt. Waarom niet toch? Het gaat tenslotte om jouw lijf.quote:
Top dat je het zo kunt relativeren!quote:
Ik trek het me gelukkig al een stuk minder aan dan jaren geleden. Dus er is al een hoop veranderd. Maar toch trigger het nog gevoelens en gedachten.
Voel me er na een nacht slapen al beter over. Het is blijkbaar haar mening, zegt niks over wie ik ben als persoon en over hoe ik mijn taken daar vervul.
Het zal altijd wel een gevoelig punt blijven. Dat geldt trouwens tevens voor mensen zonder een diagnose persoonlijkheidsstoornis: die zijn ook niet van steen.Tja, botte mensen zal je altijd blijven houden.
