R&P Relaties & Psychologie
Heb je relatieproblemen, of zit je in een diep psychologisch gat? Stort hier je hart uit, en heb steun aan de reacties van anderen.
Beste leden,
Ik zit met best een ingewikkelde situatie en zou graag jullie serieuze mening willen horen. Tips zijn ook van harte welkom!
Om het even kort samen te vatten:
Het begon zo'n 3 jaar geleden.. Een half jaar na de geboorte van ons eerste kindje kwamen mijn man en ik er achter dat ik onbedoeld weer zwanger was (voor het gevoel van mijn man en mij was het kindje welkom)
Echter woonde mijn man en ik nog bij onze ouders, hij bij zijn ouders en ik bij de mijne, en waren er voor op dat moment geen concrete plannen om op ons zelf te wonen. Toen we het aan onze ouders en schoonouders vertelde waren zij er niet bepaald blij om.
Voornamelijk mijn ouders hebben mij zo erg bedreigt en gechanteerd wat er wel niet zou gebeuren als ik dit kindje niet zou laten weghalen, de details houd ik voor mij, want hun reactie was simpel gezegd ziek. Dat ouders de dingen daadwerkelijk zeggen die ze tegen mij verteld hebben.. Dacht gewoon niet dat het zou kunnen bestaan. Mijn ouders (en huisarts overigens ook) hebben mij meegesleurd naar een kliniek. Tot mijn verbazing kwam ik er achter dat het hartje van het kindje al klopte, want ze hadden eerst een echo gemaakt. In mijn ogen vind ik dat zij het bloed aan hun handen hebben voor het vermoorden van het kindje van mij en mijn man... Als het hartje klopt leeft het! Daar zullen de meningen over verschillen..
De spanningen liepen daar zo op... Dat ons eerste kind en ik noodgedwongen bij mijn schoonouders moesten wonen, omdat het daar gewoon geen gezonde omgeving was om een kind groot te laten worden. Mijn schoonouders hadden ons niet bij hun tijdelijk laten intrekken als ik nog zwanger zou zijn!
Al snel kregen we ons eigen plekje, inmiddels is er nog een kindje geboren. En zijn we gelukkig als gezinnetje.
Sinds de geboorte van ons jongste kindje, is die abortus heel erg aan mij gaan knagen... Nog meer dan voorheen.... Waarom mocht dit kindje wel komen en het andere kindje niet?
Mijn man en ik irriteren ons mateloos aan mijn moeder... Hoe ze zegt hoe trots zij wel niet is op haar kleinkinderen..... terwijl zij hoogstwaarschijnlijk al vergeten is wat er gebeurd is en hoe erg ze mijn vertrouwen heeft beschaamd.... De 2 mensen die je eigenlijk het meest zou moeten vertrouwen hebben gewoon gevoelloos messen in je rug gestoken..
Nu ben ik ervan overtuigd dat het mij rust zou geven als ik het contact (tijdelijk) verbreek. Wordt er steeds mee geconfronteerd als ik hen zie of spreek. Ik heb gesprekken gehad met een psycholoog hierover wat weinig uithaalde.. Omdat ik het geen plekje kan geven zolang hun in mijn leven zijn.
Is het reëel dat ik van hun vraag of ze mij (tijdelijk) met rust willen laten zodat ik dit een plekje kan geven. Totdat ik sterk genoeg in mijn schoenen sta zodat ik zonder verdrietige gevoelens eens een gesprek met hen kan voeren? En ik met succes naar een psycholoog kan gaan...
Ik zit met best een ingewikkelde situatie en zou graag jullie serieuze mening willen horen. Tips zijn ook van harte welkom!
Om het even kort samen te vatten:
Het begon zo'n 3 jaar geleden.. Een half jaar na de geboorte van ons eerste kindje kwamen mijn man en ik er achter dat ik onbedoeld weer zwanger was (voor het gevoel van mijn man en mij was het kindje welkom)
Echter woonde mijn man en ik nog bij onze ouders, hij bij zijn ouders en ik bij de mijne, en waren er voor op dat moment geen concrete plannen om op ons zelf te wonen. Toen we het aan onze ouders en schoonouders vertelde waren zij er niet bepaald blij om.
Voornamelijk mijn ouders hebben mij zo erg bedreigt en gechanteerd wat er wel niet zou gebeuren als ik dit kindje niet zou laten weghalen, de details houd ik voor mij, want hun reactie was simpel gezegd ziek. Dat ouders de dingen daadwerkelijk zeggen die ze tegen mij verteld hebben.. Dacht gewoon niet dat het zou kunnen bestaan. Mijn ouders (en huisarts overigens ook) hebben mij meegesleurd naar een kliniek. Tot mijn verbazing kwam ik er achter dat het hartje van het kindje al klopte, want ze hadden eerst een echo gemaakt. In mijn ogen vind ik dat zij het bloed aan hun handen hebben voor het vermoorden van het kindje van mij en mijn man... Als het hartje klopt leeft het! Daar zullen de meningen over verschillen..
De spanningen liepen daar zo op... Dat ons eerste kind en ik noodgedwongen bij mijn schoonouders moesten wonen, omdat het daar gewoon geen gezonde omgeving was om een kind groot te laten worden. Mijn schoonouders hadden ons niet bij hun tijdelijk laten intrekken als ik nog zwanger zou zijn!
Al snel kregen we ons eigen plekje, inmiddels is er nog een kindje geboren. En zijn we gelukkig als gezinnetje.
Sinds de geboorte van ons jongste kindje, is die abortus heel erg aan mij gaan knagen... Nog meer dan voorheen.... Waarom mocht dit kindje wel komen en het andere kindje niet?
Mijn man en ik irriteren ons mateloos aan mijn moeder... Hoe ze zegt hoe trots zij wel niet is op haar kleinkinderen..... terwijl zij hoogstwaarschijnlijk al vergeten is wat er gebeurd is en hoe erg ze mijn vertrouwen heeft beschaamd.... De 2 mensen die je eigenlijk het meest zou moeten vertrouwen hebben gewoon gevoelloos messen in je rug gestoken..
Nu ben ik ervan overtuigd dat het mij rust zou geven als ik het contact (tijdelijk) verbreek. Wordt er steeds mee geconfronteerd als ik hen zie of spreek. Ik heb gesprekken gehad met een psycholoog hierover wat weinig uithaalde.. Omdat ik het geen plekje kan geven zolang hun in mijn leven zijn.
Is het reëel dat ik van hun vraag of ze mij (tijdelijk) met rust willen laten zodat ik dit een plekje kan geven. Totdat ik sterk genoeg in mijn schoenen sta zodat ik zonder verdrietige gevoelens eens een gesprek met hen kan voeren? En ik met succes naar een psycholoog kan gaan...
Ik weet niet hoor.., maar dit? Really?quote:Op vrijdag 27 maart 2015 14:07 schreef redbull2013 het volgende:
Beste leden,
Ik zit met best een ingewikkelde situatie en zou graag jullie serieuze mening willen horen. Tips zijn ook van harte welkom!
Om het even kort samen te vatten:
Het begon zo'n 3 jaar geleden.. Een half jaar na de geboorte van ons eerste kindje kwamen mijn man en ik er achter dat ik onbedoeld weer zwanger was (voor het gevoel van mijn man en mij was het kindje welkom)
Echter woonde mijn man en ik nog bij onze ouders, hij bij zijn ouders en ik bij de mijne, en waren er voor op dat moment geen concrete plannen om op ons zelf te wonen. Toen we het aan onze ouders en schoonouders vertelde waren zij er niet bepaald blij om.
Voornamelijk mijn ouders hebben mij zo erg bedreigt en gechanteerd wat er wel niet zou gebeuren als ik dit kindje niet zou laten weghalen, de details houd ik voor mij, want hun reactie was simpel gezegd ziek. Dat ouders de dingen daadwerkelijk zeggen die ze tegen mij verteld hebben.. Dacht gewoon niet dat het zou kunnen bestaan. Mijn ouders (en huisarts overigens ook) hebben mij meegesleurd naar een kliniek. Tot mijn verbazing kwam ik er achter dat het hartje van het kindje al klopte, want ze hadden eerst een echo gemaakt. In mijn ogen vind ik dat zij het bloed aan hun handen hebben voor het vermoorden van het kindje van mij en mijn man... Als het hartje klopt leeft het! Daar zullen de meningen over verschillen..
De spanningen liepen daar zo op... Dat ons eerste kind en ik noodgedwongen bij mijn schoonouders moesten wonen, omdat het daar gewoon geen gezonde omgeving was om een kind groot te laten worden. Mijn schoonouders hadden ons niet bij hun tijdelijk laten intrekken als ik nog zwanger zou zijn!
Al snel kregen we ons eigen plekje, inmiddels is er nog een kindje geboren. En zijn we gelukkig als gezinnetje.
Sinds de geboorte van ons jongste kindje, is die abortus heel erg aan mij gaan knagen... Nog meer dan voorheen.... Waarom mocht dit kindje wel komen en het andere kindje niet?
Mijn man en ik irriteren ons mateloos aan mijn moeder... Hoe ze zegt hoe trots zij wel niet is op haar kleinkinderen..... terwijl zij hoogstwaarschijnlijk al vergeten is wat er gebeurd is en hoe erg ze mijn vertrouwen heeft beschaamd.... De 2 mensen die je eigenlijk het meest zou moeten vertrouwen hebben gewoon gevoelloos messen in je rug gestoken..
Nu ben ik ervan overtuigd dat het mij rust zou geven als ik het contact (tijdelijk) verbreek. Wordt er steeds mee geconfronteerd als ik hen zie of spreek. Ik heb gesprekken gehad met een psycholoog hierover wat weinig uithaalde.. Omdat ik het geen plekje kan geven zolang hun in mijn leven zijn.
Is het reëel dat ik van hun vraag of ze mij (tijdelijk) met rust willen laten zodat ik dit een plekje kan geven. Totdat ik sterk genoeg in mijn schoenen sta zodat ik zonder verdrietige gevoelens eens een gesprek met hen kan voeren? En ik met succes naar een psycholoog kan gaan...
Hearing voices from afar, Join the madness when the curtain falls.
We are the ones, To ignite the darkened skies.
We are the ones, To ignite the darkened skies.
Toen ik naar de huisarts moest van mijn moeder, voor een doorverwijzing naar die kliniek... Had zij de papieren ervoor al helemaal ingevuld klaar liggen. Ze vertelde mij ook dat het echt de beste oplossing was voor ons. Heb zo het idee dat mijn ouders haar verteld hebben dat zij niet moest toegeven aan het feit dat ik het niet wou laten weghalen..quote:
[..]
Ik weet niet hoor.., maar dit? Really?
Als je oud genoeg bent om een kind te verwekken, ben je ook oud genoeg om zelf te beslissen wat je ermee doet. Je bent zelf 100% verantwoordelijk voor je acties.quote:
[..]
Toen ik naar de huisarts moest van mijn moeder, voor een doorverwijzing naar die kliniek... Had zij de papieren ervoor al helemaal ingevuld klaar liggen. Ze vertelde mij ook dat het echt de beste oplossing was voor ons. Heb zo het idee dat mijn ouders haar verteld hebben dat zij niet moest toegeven aan het feit dat ik het niet wou laten weghalen..
Afschuiven op familiedruk is kansloos.
Wij zijn 22 en 24quote:
The fuck
Hoe oud zijn jullie?
En waarom wel getrouwd maar niet samenwonend?
We waren getrouwd voor het erkennen van ons eerste kindje. Omdat ik toen nog " minder jarig" was (17) kon mijn man ons kindje niet erkennen. Dit zou dan via de rechter moeten en daar hadden wij absoluut geen zin in. Om eerlijk te zijn werd ik al gauw zwanger toen wij elkaar leerde kennen en op die manier hadden wij allebei nog geen eigen huis. Ik mocht nog niet ingeschreven staan als woningzoekende. En mijn man stond al wel ingeschreven maar toe de tijd maar heel kort 2 jaar.. En de minimale wachttijd voor een simpel appartementje is tussen de 5 en 7 jaar :/
Jullie hadden dus zelf de boel niet op orde en geven daar jullie ouders de schuld van.quote:
[..]
Wij zijn 22 en 24
We waren getrouwd voor het erkennen van ons eerste kindje. Omdat ik toen nog " minder jarig" was (17) kon mijn man ons kindje niet erkennen. Dit zou dan via de rechter moeten en daar hadden wij absoluut geen zin in. Om eerlijk te zijn werd ik al gauw zwanger toen wij elkaar leerde kennen en op die manier hadden wij allebei nog geen eigen huis. Ik mocht nog niet ingeschreven staan als woningzoekende. En mijn man stond al wel ingeschreven maar toe de tijd maar heel kort 2 jaar.. En de minimale wachttijd voor een simpel appartementje is tussen de 5 en 7 jaar :/
Chain SMOKING. Pill POPPING. Drunken INSANITY.
Sign me up, darling
Sign me up, darling
Mee eens. Maar ben jij voor het gemak vergeten dat jij ook inspraak had? Tuurlijk hadden je ouders jullie uit huis kunnen zetten, dat is hun goed recht, maar dan had je het kindje kunnen houden. Belangen afwegen, wat is belangrijker? Blijkbaar woog het principe van de abortus niet dusdanig zwaar, want je hebt voor het huis/onderdak gekozen. Alsnog is het kiezen tussen 2 kwaden, maar jij had hier ook keuze in. Misschien wel de doorslaggevende keuze.quote:
In mijn ogen vind ik dat zij het bloed aan hun handen hebben voor het vermoorden van het kindje van mij en mijn man... Als het hartje klopt leeft het! Daar zullen de meningen over verschillen..
Geef je nu niet je ouders de schuld vanuit spijtgevoelens? Zodat je de schuld elders kunt neerleggen?
Hadden jouw ouders hier een reden voor? Ongetwijfeld. Wat was hun reden? Misschien bestonden er twijfels of jullie dit sociaal/financieel/psychisch wel aan zouden kunnen.quote:
Sinds de geboorte van ons jongste kindje, is die abortus heel erg aan mij gaan knagen... Nog meer dan voorheen.... Waarom mocht dit kindje wel komen en het andere kindje niet?
Mijn man en ik irriteren ons mateloos aan mijn moeder... Hoe ze zegt hoe trots zij wel niet is op haar kleinkinderen..... terwijl zij hoogstwaarschijnlijk al vergeten is wat er gebeurd is en hoe erg ze mijn vertrouwen heeft beschaamd.... De 2 mensen die je eigenlijk het meest zou moeten vertrouwen hebben gewoon gevoelloos messen in je rug gestoken..
Begrijpt me niet verkeerd, maar misschien hebben jullie een verstandelijke beperking, of heeft jullie eerste kind extra zorg nodig, of zit je man in de schulden. Dat is informatie die wij niet hebben maar die wel belangrijk is voor de keuze. Nogmaals, uiteindelijk ligt de beslissing bij jou.
Hoe zou jij het vinden als iemand het contact met jou verbreekt, omdat het hem/haar op dat moment beter uit komt omdat hij/zij jou wat kwaliteit neemt, maar vervolgens na een aantal maanden of jaren weer contact opneemt omdat hij/zij dan sterker in zijn/haar schoenen staat?quote:
Nu ben ik ervan overtuigd dat het mij rust zou geven als ik het contact (tijdelijk) verbreek. Wordt er steeds mee geconfronteerd als ik hen zie of spreek. Ik heb gesprekken gehad met een psycholoog hierover wat weinig uithaalde.. Omdat ik het geen plekje kan geven zolang hun in mijn leven zijn.
Is het reëel dat ik van hun vraag of ze mij (tijdelijk) met rust willen laten zodat ik dit een plekje kan geven. Totdat ik sterk genoeg in mijn schoenen sta zodat ik zonder verdrietige gevoelens eens een gesprek met hen kan voeren? En ik met succes naar een psycholoog kan gaan...
Ik zou mij op een zijspoor gezet voelen en ook geen behoefte hebben aan verder contact. Besef je goed dat als je nu het contact verbreekt met je moeder, je haar veel afpakt: contact met haar dochter, zien opgroeien kleinkinderen. Misschien wil ze dan later wel geen contact meer? Of misschien wordt het probleem juist wel erger?
Is dit echt waar? Is een zwangerschap niet een factor welke je tot een spoedgeval maakt? Tijdelijk particulier huren ook geen optie? Of antikraak?quote:
En de minimale wachttijd voor een simpel appartementje is tussen de 5 en 7 jaar :/
Daarom ben ik voor de prikpil.
Om aan te geven hoe hoog Erdogan het moederschap acht, gaf hij een voorbeeld uit de praktijk. ''Ik kuste wel eens de voeten van mijn moeder omdat ze naar het paradijs roken. Zij wierp me dan een zedige blik toe en huilde soms.''
Niemand kan je dwingen tot abortus. Klaar.
I am unconditionally and irrevocably in love with him.
I'm 97% sure you don't like me, I'm 100% sure I don't care.
I'm 97% sure you don't like me, I'm 100% sure I don't care.
Op je 22ste drie kinderen hebben zonder een goede basis. Well done hoor.
Verder ga ik er geen woorden aan vuil maken.
[ Bericht 85% gewijzigd door #ANONIEM op 27-03-2015 14:41:55 ]
Verder ga ik er geen woorden aan vuil maken.
quote:
Om eerlijk te zijn werd ik al gauw zwanger toen wij elkaar leerde kennen en op die manier hadden wij allebei nog geen eigen huis.
quote:
Een half jaar na de geboorte van ons eerste kindje kwamen mijn man en ik er achter dat ik onbedoeld weer zwanger was
...quote:
Al snel kregen we ons eigen plekje, inmiddels is er nog een kindje geboren.
[ Bericht 85% gewijzigd door #ANONIEM op 27-03-2015 14:41:55 ]
Wat een lulverhaal. Je werd al snel zwanger terwijl je nog minderjarig was, dus jullie hebben geen verantwoordelijkheidsgevoel en leggen de schuld daarvoor bij jullie ouders neer?
Alsjeblieft zeg. Krijg ene ruggegraat en neem verantwoordelijkheid voor je eigen gedoe.
Alsjeblieft zeg. Krijg ene ruggegraat en neem verantwoordelijkheid voor je eigen gedoe.
Breitling - Instruments for Professionals
Dus je bent nog niet over je abortus heen(waarin jij, en alleen jij 100% zelf de keuze had) maar hebt wel alweer een "nieuw" kindje?
Toen je die abortus liet doen was je al meerderjarig dus het is je eigen beslissing geweest. Als je een afspraak maakt bij een abortuskliniek krijg je altijd een gesprek met daarna een wettelijke bedenktijd van een week. Als jij had aangegeven daar dat je twijfelde had hadden ze die abortus nooit gedaan dus daar kun je niet je ouders de schuld van geven vind ik.
Qua leeftijd meerderjarig ja, qua mentaliteit nog een tiener. De ironie.quote:
Toen je die abortus liet doen was je al meerderjarig dus het is je eigen beslissing geweest. Als je een afspraak maakt bij een abortuskliniek krijg je altijd een gesprek met daarna een wettelijke bedenktijd van een week. Als jij had aangegeven daar dat je twijfelde had hadden ze die abortus nooit gedaan dus daar kun je niet je ouders de schuld van geven vind ik.
Breitling - Instruments for Professionals
Ja hoor. Als een dier seksen maar voor het gemak vergeten om voorzorg maatregelen te nemen om niet zwanger te raken en nu is het niet je schuld. Kutkind dat je bent.
A society of sheep must in time beget a government of wolves.
- Henry de Jouvenel
- Henry de Jouvenel
Natuurlijk ben ik niet vergeten dat ik ook inspraak had! Maar na de dingen die zij allemaal vertelde tegen mij... Ga je echt aan jezelf twijfelen of je wel goed genoeg bent! Ze vertelde mij onder andere:quote:
[..]
Mee eens. Maar ben jij voor het gemak vergeten dat jij ook inspraak had? Tuurlijk hadden je ouders jullie uit huis kunnen zetten, dat is hun goed recht, maar dan had je het kindje kunnen houden. Belangen afwegen, wat is belangrijker? Blijkbaar woog het principe van de abortus niet dusdanig zwaar, want je hebt voor het huis/onderdak gekozen. Alsnog is het kiezen tussen 2 kwaden, maar jij had hier ook keuze in. Misschien wel de doorslaggevende keuze.
Geef je nu niet je ouders de schuld vanuit spijtgevoelens? Zodat je de schuld elders kunt neerleggen?
[..]
Hadden jouw ouders hier een reden voor? Ongetwijfeld. Wat was hun reden? Misschien bestonden er twijfels of jullie dit sociaal/financieel/psychisch wel aan zouden kunnen.
Begrijpt me niet verkeerd, maar misschien hebben jullie een verstandelijke beperking, of heeft jullie eerste kind extra zorg nodig, of zit je man in de schulden. Dat is informatie die wij niet hebben maar die wel belangrijk is voor de keuze. Nogmaals, uiteindelijk ligt de beslissing bij jou.
[..]
Hoe zou jij het vinden als iemand het contact met jou verbreekt, omdat het hem/haar op dat moment beter uit komt omdat hij/zij jou wat kwaliteit neemt, maar vervolgens na een aantal maanden of jaren weer contact opneemt omdat hij/zij dan sterker in zijn/haar schoenen staat?
Ik zou mij op een zijspoor gezet voelen en ook geen behoefte hebben aan verder contact. Besef je goed dat als je nu het contact verbreekt met je moeder, je haar veel afpakt: contact met haar dochter, zien opgroeien kleinkinderen. Misschien wil ze dan later wel geen contact meer? Of misschien wordt het probleem juist wel erger?
[..]
Is dit echt waar? Is een zwangerschap niet een factor welke je tot een spoedgeval maakt? Tijdelijk particulier huren ook geen optie? Of antikraak?
- Dat ik een slechte moeder ben. Dat ik niet voor 1 kind kan zorgen; laat staan 2.. Terwijl ik mij erg uit de naad gewerkt heb om geld te sparen voor onze toekomst, waarvan de helft al opging aan de opvang!
- Dat ze mij (en het ongeboren kindje) uit huis zouden trappen als ik het niet weg zou laten halen.
- Dat ze de voogdij van ons eerste kindje zouden krijgen.
- Dat als wij dood zouden zijn ze ons eerste kindje zouden opvoeden als hun eigen kind en dat hij dan papa en mama tegen hun zou zeggen
Op een gegeven moment ben ik een stuk harder voor mezelf en het ongeboren kind opgekomen...Toen kreeg ik te horen
- als je het kind niet laat weghalen trap ik het er zelf wel uit
- pas maar op met wat je drinkt wie weet zit er wel een abortus pil in
- je kunt simpelweg nergens heen. Je hebt niets. niemand houd van je en met het tweede kind word je toch overal uitgekotst en zullen ze walgen van je
- Ik hoop voor je dat je binnen een paar weken (voor de afspraak geplant was) een miskraam krijgt en je nooit meer kinderen kunt krijgen want je bent het niet waard om je zelf een moeder te noemen.
En ze zeiden het zo geloofwaardig. En zo dreigend. Tijdens een zwangerschap zit je al vol met hormonen, dus ga je dit soort dingen al extra meer aantrekken....
In mijn ogen is het ook hun schuld. Ik zou zelf nooit bewust voor deze keuze gekozen hebben. Waarom zou je iets dat leeft weg laten halen terwijl het voortkomt uit liefde?
Hun reden was trouwens dat het anders te druk zou worden in huis. Hier konden wij weinig aan veranderen, want je hebt niet zo snel een huis. Urgentie kregen wij niet daar! Terwijl we in de provincie waar mijn man woonde kregen we het wel (vanwege de problematiek die door de abortus is ontstaan).
Persoonlijk zou ik wel schrikken als je kind ineens geen contact meer wilt. Maar kan het uiteindelijk wel begrijpen. Ik zou dan gaan nadenken waar ik mijn kind toe gedwongen heb en dat ik het ook anders had kunnen aanpakken. Voor mij is een mensen leven gewoon een mensenleven.. Of je nou 50 bent.. Of nog niet geboren... Je be-eindigt hoe dan ook iets dat leeft.
Thuiswonend, afhankelijk, geen ruggegraat, tirranerende ouders.....quote:
[..]
Qua leeftijd meerderjarig ja, qua mentaliteit nog een tiener. De ironie.
Niet dat ik een gevoelsmens ben, maar ik kan me indenken dat , als je die feiten op een rij zet, je mentaal zwicht.
Het is niet reëel om de verantwoordelijkheid af te schuiven op je ouders. Maar in zo'n geval zijn ze net zo medeverantwoordelijk.
Ik zeg niet dat ik het hele verhaal zo 1 op 1 geloof. Maar niet iedereen heeft zoveel ruggegraat als jij
den Rijn neder quam ... inder wilder Neder Sassen lant ... ende om dattet soo couden lant is, soo dedent die Romeynen Vrieslant hieten
Voor dat je begint over "vergeten voorzorgsmaatregelen" had je misschien eerst kunnen vragen of er wel voorzorgsmaatregelen genomen waren..quote:
Ja hoor. Als een dier seksen maar voor het gemak vergeten om voorzorg maatregelen te nemen om niet zwanger te raken en nu is het niet je schuld. Kutkind dat je bent.
Zonder gelijk ervan uit te gaan dat het onveilig gedaan is!
Wacht even. Heb je tegen je wil in een abortus ondergaan? Dus ben je vastgebonden enzo?quote:
In mijn ogen vind ik dat zij het bloed aan hun handen hebben voor het vermoorden van het kindje van mij en mijn man...
Niet lullig bedoeld, maar uiteindelijk heb jij die keuze, weliswaar onder zeer grote druk, gemaakt.
Lijkt me heel goed om voorlopig even geen contact te hebben, maar ook dat is iets wat jij zelf moet bepalen. Ik begrijp overigens niet waarom je niet nu naar een psycholoog zou gaan. Die heb je juist nodig.quote:Is het reëel dat ik van hun vraag of ze mij (tijdelijk) met rust willen laten zodat ik dit een plekje kan geven. Totdat ik sterk genoeg in mijn schoenen sta zodat ik zonder verdrietige gevoelens eens een gesprek met hen kan voeren? En ik met succes naar een psycholoog kan gaan...
Je gaat ook niet met een gebroken been pas naar het ziekenhuis als je weer een beetje kunt lopen.
Hier schreef Dagoduck: Zeer goede FiPo.
Hier denkt katindeboom dat ik eigenlijk Braddie ben, maar die ben ik natuurlijk niet.
Hier liet ik CherryOnTop haar beeldscherm onder spugen
Hier denkt katindeboom dat ik eigenlijk Braddie ben, maar die ben ik natuurlijk niet.
Hier liet ik CherryOnTop haar beeldscherm onder spugen
Als je mijn aller eerste post heb gelezen had je geweten dat ik al eens naar een psycholoog gegaan ben. Ben daar 8 maanden heen gegaan, maar het haalde niets uit. In plaats van dat ik het een plekje kon geven.. Bleef ik er net zo aan denken als daarvoor... En dat is in de loop van de jaren ook niet veranderdquote:Op vrijdag 27 maart 2015 14:57 schreef goed_volk het volgende:
[..]
Wacht even. Heb je tegen je wil in een abortus ondergaan? Dus ben je vastgebonden enzo?
Niet lullig bedoeld, maar uiteindelijk heb jij die keuze, weliswaar onder zeer grote druk, gemaakt.
[..]
Lijkt me heel goed om voorlopig even geen contact te hebben, maar ook dat is iets wat jij zelf moet bepalen. Ik begrijp overigens niet waarom je niet nu naar een psycholoog zou gaan. Die heb je juist nodig.
Je gaat ook niet met een gebroken been pas naar het ziekenhuis als je weer een beetje kunt lopen.
Dan ga je naar een ander.quote:
[..]
Als je mijn aller eerste post heb gelezen had je geweten dat ik al eens naar een psycholoog gegaan ben. Ben daar 8 maanden heen gegaan, maar het haalde niets uit. In plaats van dat ik het een plekje kon geven.. Bleef ik er net zo aan denken als daarvoor... En dat is in de loop van de jaren ook niet veranderd
Hier schreef Dagoduck: Zeer goede FiPo.
Hier denkt katindeboom dat ik eigenlijk Braddie ben, maar die ben ik natuurlijk niet.
Hier liet ik CherryOnTop haar beeldscherm onder spugen
Hier denkt katindeboom dat ik eigenlijk Braddie ben, maar die ben ik natuurlijk niet.
Hier liet ik CherryOnTop haar beeldscherm onder spugen
Vergeten of niet weten hoe het werkt. Het resultaat is hetzelfde.quote:
[..]
Voor dat je begint over "vergeten voorzorgsmaatregelen" had je misschien eerst kunnen vragen of er wel voorzorgsmaatregelen genomen waren..
Zonder gelijk ervan uit te gaan dat het onveilig gedaan is!
A society of sheep must in time beget a government of wolves.
- Henry de Jouvenel
- Henry de Jouvenel
Uhm nee! Niet 3 keer!quote:
Eerste keer wel!
Daarna uit voorzorgsmaatregel de spiraal genomen!!, toch zwanger geworden, spiraal is eruit gehaald tijdens de "behandeling" en daarna een nieuwe geplaatst.
En de derde was geplant!
Spiraal kun je niet vergeten. En ook niet vergeten hoe het werkt !quote:Op vrijdag 27 maart 2015 15:02 schreef thom_05 het volgende:
[..]
Vergeten of niet weten hoe het werkt. Het resultaat is hetzelfde.
met voorzorgsmaatregelen word je niet 2x binnen een jaar zwanger hoorquote:
[..]
Voor dat je begint over "vergeten voorzorgsmaatregelen" had je misschien eerst kunnen vragen of er wel voorzorgsmaatregelen genomen waren..
Zonder gelijk ervan uit te gaan dat het onveilig gedaan is!
Heb je weleens gewoon met je moeder hierover gepraat? Dat je je nog rot voelt over die abortus en hoe het toen tussen jullie is gegaan?
Als je altijd doet wat je altijd deed zul je altijd krijgen wat je altijd kreeg.
Contact helemaal verbreken zal nooit lukken omdat jullie nou eenmaal samen een kind hebben.
Die band zal altijd blijven.
Echter kunnen je wel zorgen voor draagbare situatie.
Hoe je dat doet, geen idee. Zou in ieder geval niet graag in jou schoenen staan.
Die band zal altijd blijven.
Echter kunnen je wel zorgen voor draagbare situatie.
Hoe je dat doet, geen idee. Zou in ieder geval niet graag in jou schoenen staan.
Op
Jij hebt de man voor het gemak ook alvast afgeschreven.quote:
Contact helemaal verbreken zal nooit lukken omdat jullie nou eenmaal samen een kind hebben.
Die band zal altijd blijven.
Echter kunnen je wel zorgen voor draagbare situatie.
Hoe je dat doet, geen idee. Zou in ieder geval niet graag in jou schoenen staan.
Chain SMOKING. Pill POPPING. Drunken INSANITY.
Sign me up, darling
Sign me up, darling
Ok nou dan goed van je maar het is alsnog je verantwoordelijkheid wat de abortus betreft.quote:
[..]
Spiraal kun je niet vergeten. En ook niet vergeten hoe het werkt !
A society of sheep must in time beget a government of wolves.
- Henry de Jouvenel
- Henry de Jouvenel
Een mirena is bij correct gebruik 99.9% betrouwbaar. Bij de vrouwen die toch zwanger worden, eindigt dat bij 70% in een miskraam. Ik geloof er werkelijk geen drol van dat jij juist hebt gecontroleerd of die spiraal goed zat, dat hebt laten controleren bij een arts en hebt gelet op veranderingen in je menstruatiepatroon.
Of je nou wel of geen contact meer wilt met je ouders is geheel jouw beslissing, dat staat los van die abortus. Maar stop met schuld afschuiven. Jij bent zwanger geworden, wat je had kunnen voorkomen (beter opletten, dubbele protectie, geen seks...) en dan zitten daar inderdaad consequenties aan. Jij hebt gekozen voor een abortus en dat is jouw beslissing geweest, ook al sta je daar nu misschien niet meer achter. (wo)Man up.
Of je nou wel of geen contact meer wilt met je ouders is geheel jouw beslissing, dat staat los van die abortus. Maar stop met schuld afschuiven. Jij bent zwanger geworden, wat je had kunnen voorkomen (beter opletten, dubbele protectie, geen seks...) en dan zitten daar inderdaad consequenties aan. Jij hebt gekozen voor een abortus en dat is jouw beslissing geweest, ook al sta je daar nu misschien niet meer achter. (wo)Man up.
Your opinion of me is none of my business.
Niet veilig genoeg iig als je twee keer achter elkaar onbedoeld zwanger raakt.quote:
[..]
Voor dat je begint over "vergeten voorzorgsmaatregelen" had je misschien eerst kunnen vragen of er wel voorzorgsmaatregelen genomen waren..
Zonder gelijk ervan uit te gaan dat het onveilig gedaan is!
Als je ouders echt zo met je zijn omgegaan dan is dat zeker niet netjes te noemen (understatement), maar ik twijfel of je verhaal niet erg eenzijdig gekleurd is.
Kan mij voorstellen dat ze voor een abortus pleitte gezien jullie situatie (in mijn ogen ook de beste 'oplossing' als je minderjarig bent en geen eigen woning/financiele mogelijkheden hebt), maar of ze werkelijk dat gezegd hebben wat jij er van maakt??
Ze heeft een kind met haar moeder?quote:
Contact helemaal verbreken zal nooit lukken omdat jullie nou eenmaal samen een kind hebben.
Die band zal altijd blijven.
Echter kunnen je wel zorgen voor draagbare situatie.
Hoe je dat doet, geen idee. Zou in ieder geval niet graag in jou schoenen staan.
Dit.quote:
Een mirena is bij correct gebruik 99.9% betrouwbaar. Bij de vrouwen die toch zwanger worden, eindigt dat bij 70% in een miskraam. Ik geloof er werkelijk geen drol van dat jij juist hebt gecontroleerd of die spiraal goed zat, dat hebt laten controleren bij een arts en hebt gelet op veranderingen in je menstruatiepatroon.
Of je nou wel of geen contact meer wilt met je ouders is geheel jouw beslissing, dat staat los van die abortus. Maar stop met schuld afschuiven. Jij bent zwanger geworden, wat je had kunnen voorkomen (beter opletten, dubbele protectie, geen seks...) en dan zitten daar inderdaad consequenties aan. Jij hebt gekozen voor een abortus en dat is jouw beslissing geweest, ook al sta je daar nu misschien niet meer achter. (wo)Man up.
Daarnaast vind ik het niet zo heel erg raar dat je ouders boos waren dat je wéér zwanger was terwijl je nog thuis woonde. Ik kan me best voorstellen dat ze geen trek hadden in 2 kleine kinderen bij hen in huis.
Ik zou in dit verhaal eigenlijk best de kant van de ouders willen horen. Ik denk dat je dan een heel ander verhaal krijgt.
Ja, bij de laatste echo toen zag de verloskundige dat er genoeg vruchtwater in de baarmoeder zat. Dus dat heb ik wel goed gedaan.....quote:
quote:
[..]
Ja, bij de laatste echo toen zag de verloskundige dat er genoeg vruchtwater in de baarmoeder zat. Dus dat heb ik wel goed gedaan.....
Dit somt het IQ van TS geweldig op.
It's my life, it's now or never, I ain't gonna live forever.
-
Headstrong to take on anyone.
-
Headstrong to take on anyone.
Nou, de relatie met mijn man zit wel goed hoor.quote:
Contact helemaal verbreken zal nooit lukken omdat jullie nou eenmaal samen een kind hebben.
Die band zal altijd blijven.
Echter kunnen je wel zorgen voor draagbare situatie.
Hoe je dat doet, geen idee. Zou in ieder geval niet graag in jou schoenen staan.
Sorry dat ik het zeg hoor.. Maar lezen jullie mijn reacties wel goed genoeg?quote:
[..]
Niet veilig genoeg iig als je twee keer achter elkaar onbedoeld zwanger raakt.
Als je ouders echt zo met je zijn omgegaan dan is dat zeker niet netjes te noemen (understatement), maar ik twijfel of je verhaal niet erg eenzijdig gekleurd is.
Kan mij voorstellen dat ze voor een abortus pleitte gezien jullie situatie (in mijn ogen ook de beste 'oplossing' als je minderjarig bent en geen eigen woning/financiele mogelijkheden hebt), maar of ze werkelijk dat gezegd hebben wat jij er van maakt??
Mijn man en ik werkte beide, qua financiele mogelijkheden zat het wel goed. Alleen het huis was een probleem. Kan helaas geen huis toveren.
Godver Kreaquote:
Verder heb ik ernstige moeite om het hele verhaal te geloven. Een huisarts die iemand meesleept naar een abortuskliniek
A mind with a heart of it's own
Als het qua financiële mogelijkheden écht goed zat, had je gewoon particulier kunnen huren.
Al betwijfel ik dat je op je 17de al een goedr baan had.
Al betwijfel ik dat je op je 17de al een goedr baan had.
Op je 17de/18de, dat zal me daar een dikke baan met doorgroeimogelijkheden geweest zijn zeg!quote:
[..]
Sorry dat ik het zeg hoor.. Maar lezen jullie mijn reacties wel goed genoeg?
Mijn man en ik werkte beide, qua financiele mogelijkheden zat het wel goed. Alleen het huis was een probleem. Kan helaas geen huis toveren.
Als je altijd doet wat je altijd deed zul je altijd krijgen wat je altijd kreeg.
Contact verbreken gaat je volgens mij niet helpen.
Heb je al weleens rond de tafels met je ouders gezeten en ze verteld dat je je door hen gedwongen voelde tijdens die abortus en dat je nu spijt hebt van die abortus en dat hun kwalijk neemt?
Dat kan denk ik de lucht geven die je nodig hebt. Mochten ze daar dan slecht op reageren kan je altijd nog het contact verbreken. En postieve daarvan is dat zij in elk geval snappen waarom je het contact verbreekt.
Heb je al weleens rond de tafels met je ouders gezeten en ze verteld dat je je door hen gedwongen voelde tijdens die abortus en dat je nu spijt hebt van die abortus en dat hun kwalijk neemt?
Dat kan denk ik de lucht geven die je nodig hebt. Mochten ze daar dan slecht op reageren kan je altijd nog het contact verbreken. En postieve daarvan is dat zij in elk geval snappen waarom je het contact verbreekt.
Slap excuus. Mogelijkheden zat (vooral met voldoende financiële draagkracht), je moet er alleen zelf actief mee bezig en niet gelijk een villa willen.quote:
[..]
Sorry dat ik het zeg hoor.. Maar lezen jullie mijn reacties wel goed genoeg?
Mijn man en ik werkte beide, qua financiele mogelijkheden zat het wel goed. Alleen het huis was een probleem. Kan helaas geen huis toveren.
Misschien zit ze net als jij wel in de porno. Kun je dus niet zomaar over oordelen.quote:
[..]
Op je 17de/18de, dat zal me daar een dikke baan met doorgroeimogelijkheden geweest zijn zeg!
|
|
