abonnement Unibet Coolblue Bitvavo
pi_151091740
Beste leden,

Ik zit met best een ingewikkelde situatie en zou graag jullie serieuze mening willen horen. Tips zijn ook van harte welkom!

Om het even kort samen te vatten:
Het begon zo'n 3 jaar geleden.. Een half jaar na de geboorte van ons eerste kindje kwamen mijn man en ik er achter dat ik onbedoeld weer zwanger was (voor het gevoel van mijn man en mij was het kindje welkom)
Echter woonde mijn man en ik nog bij onze ouders, hij bij zijn ouders en ik bij de mijne, en waren er voor op dat moment geen concrete plannen om op ons zelf te wonen. Toen we het aan onze ouders en schoonouders vertelde waren zij er niet bepaald blij om.
Voornamelijk mijn ouders hebben mij zo erg bedreigt en gechanteerd wat er wel niet zou gebeuren als ik dit kindje niet zou laten weghalen, de details houd ik voor mij, want hun reactie was simpel gezegd ziek. Dat ouders de dingen daadwerkelijk zeggen die ze tegen mij verteld hebben.. Dacht gewoon niet dat het zou kunnen bestaan. Mijn ouders (en huisarts overigens ook) hebben mij meegesleurd naar een kliniek. Tot mijn verbazing kwam ik er achter dat het hartje van het kindje al klopte, want ze hadden eerst een echo gemaakt. In mijn ogen vind ik dat zij het bloed aan hun handen hebben voor het vermoorden van het kindje van mij en mijn man... Als het hartje klopt leeft het! Daar zullen de meningen over verschillen..

De spanningen liepen daar zo op... Dat ons eerste kind en ik noodgedwongen bij mijn schoonouders moesten wonen, omdat het daar gewoon geen gezonde omgeving was om een kind groot te laten worden. Mijn schoonouders hadden ons niet bij hun tijdelijk laten intrekken als ik nog zwanger zou zijn!

Al snel kregen we ons eigen plekje, inmiddels is er nog een kindje geboren. En zijn we gelukkig als gezinnetje.

Sinds de geboorte van ons jongste kindje, is die abortus heel erg aan mij gaan knagen... Nog meer dan voorheen.... Waarom mocht dit kindje wel komen en het andere kindje niet?
Mijn man en ik irriteren ons mateloos aan mijn moeder... Hoe ze zegt hoe trots zij wel niet is op haar kleinkinderen..... terwijl zij hoogstwaarschijnlijk al vergeten is wat er gebeurd is en hoe erg ze mijn vertrouwen heeft beschaamd.... De 2 mensen die je eigenlijk het meest zou moeten vertrouwen hebben gewoon gevoelloos messen in je rug gestoken..

Nu ben ik ervan overtuigd dat het mij rust zou geven als ik het contact (tijdelijk) verbreek. Wordt er steeds mee geconfronteerd als ik hen zie of spreek. Ik heb gesprekken gehad met een psycholoog hierover wat weinig uithaalde.. Omdat ik het geen plekje kan geven zolang hun in mijn leven zijn.

Is het reëel dat ik van hun vraag of ze mij (tijdelijk) met rust willen laten zodat ik dit een plekje kan geven. Totdat ik sterk genoeg in mijn schoenen sta zodat ik zonder verdrietige gevoelens eens een gesprek met hen kan voeren? En ik met succes naar een psycholoog kan gaan...
  vrijdag 27 maart 2015 @ 14:14:41 #2
283159 pl4kkie
Het is FOK!
pi_151092008
quote:
0s.gif Op vrijdag 27 maart 2015 14:07 schreef redbull2013 het volgende:
Beste leden,

Ik zit met best een ingewikkelde situatie en zou graag jullie serieuze mening willen horen. Tips zijn ook van harte welkom!

Om het even kort samen te vatten:
Het begon zo'n 3 jaar geleden.. Een half jaar na de geboorte van ons eerste kindje kwamen mijn man en ik er achter dat ik onbedoeld weer zwanger was (voor het gevoel van mijn man en mij was het kindje welkom)
Echter woonde mijn man en ik nog bij onze ouders, hij bij zijn ouders en ik bij de mijne, en waren er voor op dat moment geen concrete plannen om op ons zelf te wonen. Toen we het aan onze ouders en schoonouders vertelde waren zij er niet bepaald blij om.
Voornamelijk mijn ouders hebben mij zo erg bedreigt en gechanteerd wat er wel niet zou gebeuren als ik dit kindje niet zou laten weghalen, de details houd ik voor mij, want hun reactie was simpel gezegd ziek. Dat ouders de dingen daadwerkelijk zeggen die ze tegen mij verteld hebben.. Dacht gewoon niet dat het zou kunnen bestaan. Mijn ouders (en huisarts overigens ook) hebben mij meegesleurd naar een kliniek. Tot mijn verbazing kwam ik er achter dat het hartje van het kindje al klopte, want ze hadden eerst een echo gemaakt. In mijn ogen vind ik dat zij het bloed aan hun handen hebben voor het vermoorden van het kindje van mij en mijn man... Als het hartje klopt leeft het! Daar zullen de meningen over verschillen..

De spanningen liepen daar zo op... Dat ons eerste kind en ik noodgedwongen bij mijn schoonouders moesten wonen, omdat het daar gewoon geen gezonde omgeving was om een kind groot te laten worden. Mijn schoonouders hadden ons niet bij hun tijdelijk laten intrekken als ik nog zwanger zou zijn!

Al snel kregen we ons eigen plekje, inmiddels is er nog een kindje geboren. En zijn we gelukkig als gezinnetje.

Sinds de geboorte van ons jongste kindje, is die abortus heel erg aan mij gaan knagen... Nog meer dan voorheen.... Waarom mocht dit kindje wel komen en het andere kindje niet?
Mijn man en ik irriteren ons mateloos aan mijn moeder... Hoe ze zegt hoe trots zij wel niet is op haar kleinkinderen..... terwijl zij hoogstwaarschijnlijk al vergeten is wat er gebeurd is en hoe erg ze mijn vertrouwen heeft beschaamd.... De 2 mensen die je eigenlijk het meest zou moeten vertrouwen hebben gewoon gevoelloos messen in je rug gestoken..

Nu ben ik ervan overtuigd dat het mij rust zou geven als ik het contact (tijdelijk) verbreek. Wordt er steeds mee geconfronteerd als ik hen zie of spreek. Ik heb gesprekken gehad met een psycholoog hierover wat weinig uithaalde.. Omdat ik het geen plekje kan geven zolang hun in mijn leven zijn.

Is het reëel dat ik van hun vraag of ze mij (tijdelijk) met rust willen laten zodat ik dit een plekje kan geven. Totdat ik sterk genoeg in mijn schoenen sta zodat ik zonder verdrietige gevoelens eens een gesprek met hen kan voeren? En ik met succes naar een psycholoog kan gaan...
Ik weet niet hoor.., maar dit? Really?
Hearing voices from afar, Join the madness when the curtain falls.
We are the ones, To ignite the darkened skies.
pi_151092050
The fuck :{

Hoe oud zijn jullie?
En waarom wel getrouwd maar niet samenwonend?
  vrijdag 27 maart 2015 @ 14:19:44 #4
309164 Woelwater
oranje-blanje-bleu
pi_151092201
quote:
0s.gif Op vrijdag 27 maart 2015 14:07 schreef redbull2013 het volgende:
irriteren ons mateloos aan
Ergeren :(
pi_151092211
quote:
0s.gif Op vrijdag 27 maart 2015 14:14 schreef pl4kkie het volgende:

[..]

Ik weet niet hoor.., maar dit? Really?
Toen ik naar de huisarts moest van mijn moeder, voor een doorverwijzing naar die kliniek... Had zij de papieren ervoor al helemaal ingevuld klaar liggen. Ze vertelde mij ook dat het echt de beste oplossing was voor ons. Heb zo het idee dat mijn ouders haar verteld hebben dat zij niet moest toegeven aan het feit dat ik het niet wou laten weghalen..
  Official ESF Kreviewer vrijdag 27 maart 2015 @ 14:22:25 #6
7719 Kreator
Groetjes, Krea.
pi_151092313
quote:
0s.gif Op vrijdag 27 maart 2015 14:20 schreef redbull2013 het volgende:

[..]

Toen ik naar de huisarts moest van mijn moeder, voor een doorverwijzing naar die kliniek... Had zij de papieren ervoor al helemaal ingevuld klaar liggen. Ze vertelde mij ook dat het echt de beste oplossing was voor ons. Heb zo het idee dat mijn ouders haar verteld hebben dat zij niet moest toegeven aan het feit dat ik het niet wou laten weghalen..
Als je oud genoeg bent om een kind te verwekken, ben je ook oud genoeg om zelf te beslissen wat je ermee doet. Je bent zelf 100% verantwoordelijk voor je acties.
Afschuiven op familiedruk is kansloos.
pi_151092341
quote:
0s.gif Op vrijdag 27 maart 2015 14:15 schreef Poesopstokje het volgende:
The fuck :{

Hoe oud zijn jullie?
En waarom wel getrouwd maar niet samenwonend?
Wij zijn 22 en 24
We waren getrouwd voor het erkennen van ons eerste kindje. Omdat ik toen nog " minder jarig" was (17) kon mijn man ons kindje niet erkennen. Dit zou dan via de rechter moeten en daar hadden wij absoluut geen zin in. Om eerlijk te zijn werd ik al gauw zwanger toen wij elkaar leerde kennen en op die manier hadden wij allebei nog geen eigen huis. Ik mocht nog niet ingeschreven staan als woningzoekende. En mijn man stond al wel ingeschreven maar toe de tijd maar heel kort 2 jaar.. En de minimale wachttijd voor een simpel appartementje is tussen de 5 en 7 jaar :/
pi_151092594
quote:
0s.gif Op vrijdag 27 maart 2015 14:23 schreef redbull2013 het volgende:

[..]

Wij zijn 22 en 24
We waren getrouwd voor het erkennen van ons eerste kindje. Omdat ik toen nog " minder jarig" was (17) kon mijn man ons kindje niet erkennen. Dit zou dan via de rechter moeten en daar hadden wij absoluut geen zin in. Om eerlijk te zijn werd ik al gauw zwanger toen wij elkaar leerde kennen en op die manier hadden wij allebei nog geen eigen huis. Ik mocht nog niet ingeschreven staan als woningzoekende. En mijn man stond al wel ingeschreven maar toe de tijd maar heel kort 2 jaar.. En de minimale wachttijd voor een simpel appartementje is tussen de 5 en 7 jaar :/
Jullie hadden dus zelf de boel niet op orde en geven daar jullie ouders de schuld van.
Chain SMOKING. Pill POPPING. Drunken INSANITY.
Sign me up, darling
  vrijdag 27 maart 2015 @ 14:31:55 #9
416820 Trankilo
beste voor mij
pi_151092659
quote:
0s.gif Op vrijdag 27 maart 2015 14:07 schreef redbull2013 het volgende:
In mijn ogen vind ik dat zij het bloed aan hun handen hebben voor het vermoorden van het kindje van mij en mijn man... Als het hartje klopt leeft het! Daar zullen de meningen over verschillen..
Mee eens. Maar ben jij voor het gemak vergeten dat jij ook inspraak had? Tuurlijk hadden je ouders jullie uit huis kunnen zetten, dat is hun goed recht, maar dan had je het kindje kunnen houden. Belangen afwegen, wat is belangrijker? Blijkbaar woog het principe van de abortus niet dusdanig zwaar, want je hebt voor het huis/onderdak gekozen. Alsnog is het kiezen tussen 2 kwaden, maar jij had hier ook keuze in. Misschien wel de doorslaggevende keuze.

Geef je nu niet je ouders de schuld vanuit spijtgevoelens? Zodat je de schuld elders kunt neerleggen?

quote:
0s.gif Op vrijdag 27 maart 2015 14:07 schreef redbull2013 het volgende:
Sinds de geboorte van ons jongste kindje, is die abortus heel erg aan mij gaan knagen... Nog meer dan voorheen.... Waarom mocht dit kindje wel komen en het andere kindje niet?
Mijn man en ik irriteren ons mateloos aan mijn moeder... Hoe ze zegt hoe trots zij wel niet is op haar kleinkinderen..... terwijl zij hoogstwaarschijnlijk al vergeten is wat er gebeurd is en hoe erg ze mijn vertrouwen heeft beschaamd.... De 2 mensen die je eigenlijk het meest zou moeten vertrouwen hebben gewoon gevoelloos messen in je rug gestoken..
Hadden jouw ouders hier een reden voor? Ongetwijfeld. Wat was hun reden? Misschien bestonden er twijfels of jullie dit sociaal/financieel/psychisch wel aan zouden kunnen.

Begrijpt me niet verkeerd, maar misschien hebben jullie een verstandelijke beperking, of heeft jullie eerste kind extra zorg nodig, of zit je man in de schulden. Dat is informatie die wij niet hebben maar die wel belangrijk is voor de keuze. Nogmaals, uiteindelijk ligt de beslissing bij jou.

quote:
0s.gif Op vrijdag 27 maart 2015 14:07 schreef redbull2013 het volgende:
Nu ben ik ervan overtuigd dat het mij rust zou geven als ik het contact (tijdelijk) verbreek. Wordt er steeds mee geconfronteerd als ik hen zie of spreek. Ik heb gesprekken gehad met een psycholoog hierover wat weinig uithaalde.. Omdat ik het geen plekje kan geven zolang hun in mijn leven zijn.

Is het reëel dat ik van hun vraag of ze mij (tijdelijk) met rust willen laten zodat ik dit een plekje kan geven. Totdat ik sterk genoeg in mijn schoenen sta zodat ik zonder verdrietige gevoelens eens een gesprek met hen kan voeren? En ik met succes naar een psycholoog kan gaan...
Hoe zou jij het vinden als iemand het contact met jou verbreekt, omdat het hem/haar op dat moment beter uit komt omdat hij/zij jou wat kwaliteit neemt, maar vervolgens na een aantal maanden of jaren weer contact opneemt omdat hij/zij dan sterker in zijn/haar schoenen staat?
Ik zou mij op een zijspoor gezet voelen en ook geen behoefte hebben aan verder contact. Besef je goed dat als je nu het contact verbreekt met je moeder, je haar veel afpakt: contact met haar dochter, zien opgroeien kleinkinderen. Misschien wil ze dan later wel geen contact meer? Of misschien wordt het probleem juist wel erger?

quote:
0s.gif Op vrijdag 27 maart 2015 14:23 schreef redbull2013 het volgende:
En de minimale wachttijd voor een simpel appartementje is tussen de 5 en 7 jaar :/
Is dit echt waar? Is een zwangerschap niet een factor welke je tot een spoedgeval maakt? Tijdelijk particulier huren ook geen optie? Of antikraak?
pi_151092680
Daarom ben ik voor de prikpil.
Om aan te geven hoe hoog Erdogan het moederschap acht, gaf hij een voorbeeld uit de praktijk. ''Ik kuste wel eens de voeten van mijn moeder omdat ze naar het paradijs roken. Zij wierp me dan een zedige blik toe en huilde soms.''
pi_151092860
Niemand kan je dwingen tot abortus. Klaar.
I am unconditionally and irrevocably in love with him.
I'm 97% sure you don't like me, I'm 100% sure I don't care.
pi_151092930
Op je 22ste drie kinderen hebben zonder een goede basis. Well done hoor.

Verder ga ik er geen woorden aan vuil maken.

quote:
0s.gif Op vrijdag 27 maart 2015 14:23 schreef redbull2013 het volgende:
Om eerlijk te zijn werd ik al gauw zwanger toen wij elkaar leerde kennen en op die manier hadden wij allebei nog geen eigen huis.
quote:
0s.gif Op vrijdag 27 maart 2015 14:07 schreef redbull2013 het volgende:
Een half jaar na de geboorte van ons eerste kindje kwamen mijn man en ik er achter dat ik onbedoeld weer zwanger was
quote:
0s.gif Op vrijdag 27 maart 2015 14:07 schreef redbull2013 het volgende:
Al snel kregen we ons eigen plekje, inmiddels is er nog een kindje geboren.
...

[ Bericht 85% gewijzigd door #ANONIEM op 27-03-2015 14:41:55 ]
  Moderator vrijdag 27 maart 2015 @ 14:40:41 #13
16180 crew  CoolGuy
Money makes the world go round
pi_151092945
Wat een lulverhaal. Je werd al snel zwanger terwijl je nog minderjarig was, dus jullie hebben geen verantwoordelijkheidsgevoel en leggen de schuld daarvoor bij jullie ouders neer?

Alsjeblieft zeg. Krijg ene ruggegraat en neem verantwoordelijkheid voor je eigen gedoe.
Breitling - Instruments for Professionals
pi_151093011
Dus je bent nog niet over je abortus heen(waarin jij, en alleen jij 100% zelf de keuze had) maar hebt wel alweer een "nieuw" kindje?
pi_151093157
Toen je die abortus liet doen was je al meerderjarig dus het is je eigen beslissing geweest. Als je een afspraak maakt bij een abortuskliniek krijg je altijd een gesprek met daarna een wettelijke bedenktijd van een week. Als jij had aangegeven daar dat je twijfelde had hadden ze die abortus nooit gedaan dus daar kun je niet je ouders de schuld van geven vind ik.
  Moderator vrijdag 27 maart 2015 @ 14:50:14 #16
16180 crew  CoolGuy
Money makes the world go round
pi_151093255
quote:
0s.gif Op vrijdag 27 maart 2015 14:47 schreef KnalPoenani het volgende:
Toen je die abortus liet doen was je al meerderjarig dus het is je eigen beslissing geweest. Als je een afspraak maakt bij een abortuskliniek krijg je altijd een gesprek met daarna een wettelijke bedenktijd van een week. Als jij had aangegeven daar dat je twijfelde had hadden ze die abortus nooit gedaan dus daar kun je niet je ouders de schuld van geven vind ik.
Qua leeftijd meerderjarig ja, qua mentaliteit nog een tiener. De ironie.
Breitling - Instruments for Professionals
  vrijdag 27 maart 2015 @ 14:50:30 #17
361899 thom_05
Ondertitel
pi_151093271
Ja hoor. Als een dier seksen maar voor het gemak vergeten om voorzorg maatregelen te nemen om niet zwanger te raken en nu is het niet je schuld. Kutkind dat je bent.
A society of sheep must in time beget a government of wolves.
- Henry de Jouvenel
pi_151093306
Sowieso schort er iets ernstig aan de seksuele voorlichting van ts en haar vriend.
pi_151093387
quote:
0s.gif Op vrijdag 27 maart 2015 14:31 schreef Trankilo het volgende:

[..]

Mee eens. Maar ben jij voor het gemak vergeten dat jij ook inspraak had? Tuurlijk hadden je ouders jullie uit huis kunnen zetten, dat is hun goed recht, maar dan had je het kindje kunnen houden. Belangen afwegen, wat is belangrijker? Blijkbaar woog het principe van de abortus niet dusdanig zwaar, want je hebt voor het huis/onderdak gekozen. Alsnog is het kiezen tussen 2 kwaden, maar jij had hier ook keuze in. Misschien wel de doorslaggevende keuze.

Geef je nu niet je ouders de schuld vanuit spijtgevoelens? Zodat je de schuld elders kunt neerleggen?

[..]

Hadden jouw ouders hier een reden voor? Ongetwijfeld. Wat was hun reden? Misschien bestonden er twijfels of jullie dit sociaal/financieel/psychisch wel aan zouden kunnen.

Begrijpt me niet verkeerd, maar misschien hebben jullie een verstandelijke beperking, of heeft jullie eerste kind extra zorg nodig, of zit je man in de schulden. Dat is informatie die wij niet hebben maar die wel belangrijk is voor de keuze. Nogmaals, uiteindelijk ligt de beslissing bij jou.

[..]

Hoe zou jij het vinden als iemand het contact met jou verbreekt, omdat het hem/haar op dat moment beter uit komt omdat hij/zij jou wat kwaliteit neemt, maar vervolgens na een aantal maanden of jaren weer contact opneemt omdat hij/zij dan sterker in zijn/haar schoenen staat?
Ik zou mij op een zijspoor gezet voelen en ook geen behoefte hebben aan verder contact. Besef je goed dat als je nu het contact verbreekt met je moeder, je haar veel afpakt: contact met haar dochter, zien opgroeien kleinkinderen. Misschien wil ze dan later wel geen contact meer? Of misschien wordt het probleem juist wel erger?

[..]

Is dit echt waar? Is een zwangerschap niet een factor welke je tot een spoedgeval maakt? Tijdelijk particulier huren ook geen optie? Of antikraak?
Natuurlijk ben ik niet vergeten dat ik ook inspraak had! Maar na de dingen die zij allemaal vertelde tegen mij... Ga je echt aan jezelf twijfelen of je wel goed genoeg bent! Ze vertelde mij onder andere:
- Dat ik een slechte moeder ben. Dat ik niet voor 1 kind kan zorgen; laat staan 2.. Terwijl ik mij erg uit de naad gewerkt heb om geld te sparen voor onze toekomst, waarvan de helft al opging aan de opvang!
- Dat ze mij (en het ongeboren kindje) uit huis zouden trappen als ik het niet weg zou laten halen.
- Dat ze de voogdij van ons eerste kindje zouden krijgen.
- Dat als wij dood zouden zijn ze ons eerste kindje zouden opvoeden als hun eigen kind en dat hij dan papa en mama tegen hun zou zeggen

Op een gegeven moment ben ik een stuk harder voor mezelf en het ongeboren kind opgekomen...Toen kreeg ik te horen
- als je het kind niet laat weghalen trap ik het er zelf wel uit
- pas maar op met wat je drinkt wie weet zit er wel een abortus pil in
- je kunt simpelweg nergens heen. Je hebt niets. niemand houd van je en met het tweede kind word je toch overal uitgekotst en zullen ze walgen van je
- Ik hoop voor je dat je binnen een paar weken (voor de afspraak geplant was) een miskraam krijgt en je nooit meer kinderen kunt krijgen want je bent het niet waard om je zelf een moeder te noemen.

En ze zeiden het zo geloofwaardig. En zo dreigend. Tijdens een zwangerschap zit je al vol met hormonen, dus ga je dit soort dingen al extra meer aantrekken....

In mijn ogen is het ook hun schuld. Ik zou zelf nooit bewust voor deze keuze gekozen hebben. Waarom zou je iets dat leeft weg laten halen terwijl het voortkomt uit liefde?

Hun reden was trouwens dat het anders te druk zou worden in huis. Hier konden wij weinig aan veranderen, want je hebt niet zo snel een huis. Urgentie kregen wij niet daar! Terwijl we in de provincie waar mijn man woonde kregen we het wel (vanwege de problematiek die door de abortus is ontstaan).

Persoonlijk zou ik wel schrikken als je kind ineens geen contact meer wilt. Maar kan het uiteindelijk wel begrijpen. Ik zou dan gaan nadenken waar ik mijn kind toe gedwongen heb en dat ik het ook anders had kunnen aanpakken. Voor mij is een mensen leven gewoon een mensenleven.. Of je nou 50 bent.. Of nog niet geboren... Je be-eindigt hoe dan ook iets dat leeft.
  vrijdag 27 maart 2015 @ 14:53:58 #20
409503 awiebo
bûter, brea en griene tsiis...
pi_151093400
quote:
0s.gif Op vrijdag 27 maart 2015 14:50 schreef CoolGuy het volgende:

[..]

Qua leeftijd meerderjarig ja, qua mentaliteit nog een tiener. De ironie.
Thuiswonend, afhankelijk, geen ruggegraat, tirranerende ouders.....
Niet dat ik een gevoelsmens ben, maar ik kan me indenken dat , als je die feiten op een rij zet, je mentaal zwicht.

Het is niet reëel om de verantwoordelijkheid af te schuiven op je ouders. Maar in zo'n geval zijn ze net zo medeverantwoordelijk.

Ik zeg niet dat ik het hele verhaal zo 1 op 1 geloof. Maar niet iedereen heeft zoveel ruggegraat als jij ;)
den Rijn neder quam ... inder wilder Neder Sassen lant ... ende om dattet soo couden lant is, soo dedent die Romeynen Vrieslant hieten
pi_151093497
quote:
0s.gif Op vrijdag 27 maart 2015 14:50 schreef thom_05 het volgende:
Ja hoor. Als een dier seksen maar voor het gemak vergeten om voorzorg maatregelen te nemen om niet zwanger te raken en nu is het niet je schuld. Kutkind dat je bent.
Voor dat je begint over "vergeten voorzorgsmaatregelen" had je misschien eerst kunnen vragen of er wel voorzorgsmaatregelen genomen waren..
Zonder gelijk ervan uit te gaan dat het onveilig gedaan is!
  vrijdag 27 maart 2015 @ 14:57:48 #22
398472 goed_volk
kan tegen een grapje
pi_151093508
quote:
0s.gif Op vrijdag 27 maart 2015 14:07 schreef redbull2013 het volgende:
In mijn ogen vind ik dat zij het bloed aan hun handen hebben voor het vermoorden van het kindje van mij en mijn man...
Wacht even. Heb je tegen je wil in een abortus ondergaan? Dus ben je vastgebonden enzo?
Niet lullig bedoeld, maar uiteindelijk heb jij die keuze, weliswaar onder zeer grote druk, gemaakt.
quote:
Is het reëel dat ik van hun vraag of ze mij (tijdelijk) met rust willen laten zodat ik dit een plekje kan geven. Totdat ik sterk genoeg in mijn schoenen sta zodat ik zonder verdrietige gevoelens eens een gesprek met hen kan voeren? En ik met succes naar een psycholoog kan gaan...
Lijkt me heel goed om voorlopig even geen contact te hebben, maar ook dat is iets wat jij zelf moet bepalen. Ik begrijp overigens niet waarom je niet nu naar een psycholoog zou gaan. Die heb je juist nodig.
Je gaat ook niet met een gebroken been pas naar het ziekenhuis als je weer een beetje kunt lopen.
Hier schreef Dagoduck: Zeer goede FiPo.
Hier denkt katindeboom dat ik eigenlijk Braddie ben, maar die ben ik natuurlijk niet.
Hier liet ik CherryOnTop haar beeldscherm onder spugen
pi_151093565
quote:
3s.gif Op vrijdag 27 maart 2015 14:57 schreef goed_volk het volgende:

[..]

Wacht even. Heb je tegen je wil in een abortus ondergaan? Dus ben je vastgebonden enzo?
Niet lullig bedoeld, maar uiteindelijk heb jij die keuze, weliswaar onder zeer grote druk, gemaakt.

[..]

Lijkt me heel goed om voorlopig even geen contact te hebben, maar ook dat is iets wat jij zelf moet bepalen. Ik begrijp overigens niet waarom je niet nu naar een psycholoog zou gaan. Die heb je juist nodig.
Je gaat ook niet met een gebroken been pas naar het ziekenhuis als je weer een beetje kunt lopen.
Als je mijn aller eerste post heb gelezen had je geweten dat ik al eens naar een psycholoog gegaan ben. Ben daar 8 maanden heen gegaan, maar het haalde niets uit. In plaats van dat ik het een plekje kon geven.. Bleef ik er net zo aan denken als daarvoor... En dat is in de loop van de jaren ook niet veranderd
pi_151093574
3x per ongeluk zwanger worden :')
Chain SMOKING. Pill POPPING. Drunken INSANITY.
Sign me up, darling
  vrijdag 27 maart 2015 @ 15:00:28 #25
398472 goed_volk
kan tegen een grapje
pi_151093587
quote:
0s.gif Op vrijdag 27 maart 2015 14:59 schreef redbull2013 het volgende:

[..]

Als je mijn aller eerste post heb gelezen had je geweten dat ik al eens naar een psycholoog gegaan ben. Ben daar 8 maanden heen gegaan, maar het haalde niets uit. In plaats van dat ik het een plekje kon geven.. Bleef ik er net zo aan denken als daarvoor... En dat is in de loop van de jaren ook niet veranderd
Dan ga je naar een ander.
Hier schreef Dagoduck: Zeer goede FiPo.
Hier denkt katindeboom dat ik eigenlijk Braddie ben, maar die ben ik natuurlijk niet.
Hier liet ik CherryOnTop haar beeldscherm onder spugen
abonnement Unibet Coolblue Bitvavo
Forum Opties
Forumhop:
Hop naar:
(afkorting, bv 'KLB')