
Weer terug uit Estland, leuk weekend gehad. Mijn kleine zusje is op bezoek, en hoewel dat leuk is, is een week net wat te lang. Ik heb zo langzamerhand zin in m'n eigen ding doen enzo. Hier gaat alles hartstikke goed, buik groeit, soms denk ik iets te voelen, maar ik weet het niet zeker.
Verder weinig te melden, behalve wat input op de woorden die ik hier soms lees. Ik vind dat er heel veel focus is op het 'genieten'. Alsof je niet onzeker mag zijn, je zorgen mag maken of het gewoon even niet leuk mag vinden. Zeker in het allereerste begin vond ik het zwanger zijn zo spannend en zo abstract dat ik echt niet bewust kon genieten van zwanger zijn, maar daar voelde ik me wel schuldig over, want ik las hier steeds dat ik moest genieten. Het heeft een tijd geduurd dat ik me daar niet meer schuldig over voelde, maar dat ik door kreeg dat ik me ook gewoon mezelf mocht voelen zonder speciaal te genieten van het zwanger zijn.
Ik weet niet precies wat ik met deze rant wil zeggen, maar ik wou het toch even kwijt.