Zwangerschap en geboorte deel 1520

quote:

Op zondag 22 februari 2015 20:41 schreef pessie het volgende:

[..]

Tsja, ik voelde zelf toch vrij weinig keuze toen de vk's en de gyn zeiden dat ik me moest melden voor groei-echo's omdat ik anders niet thuis mag bevallen...

Ieuwwww pinquit! Alhoewel ik best nieuwsgierig ben...

Skoap, fijn dat je goed bent aangekomen!

Jager, nog iets geshopt voor baby?

Mignonne ik heb wel eens gehoord van een tweelingzwangerschap waarbij er 1 rond de 5 maanden was overleden en waar ze pas achterkwamen bij de geboorte. Dat kindje was helemaal ingekapseld.

Ja, bizar dat zwangeren zo weinig keuze ervaren, waar ze die keuze voor de wet wel hebben. Wie bepaalt of jij thuis 'mag' bevallen? Jouw huis, jouw lijf, jouw kindje. Men kan hooguit zeggen dat t niet verstandig is. Of dreigen je dáár geen hulp te bieden (ik gok dat de IGZ daar gehakt van maakt).

quote:

Op zondag 22 februari 2015 20:35 schreef mignonne het volgende:

Ik denk dat vrijwel iedereen wel op de hoogte is van risico's voorbij 42 weken. Alleen het valt me altijd zo tegen dat er maar weinig vrouwen zijn die weten dat je echt een keuze hebt. Net zoals met iedere andere medische behandeling kun je weigeren die te ondergaan. Ik verbaas me er echt over en ik vind het echt een van de grootste flaws in de verloskunde.

Maar wiens 'flaw' is dat precies? Van de vk, de ziekenhuizen, de zwangere vrouwen? Of allemaal een beetje? .

Toen ik 41+ werd, 'moest' ik ook naar het ziekenhuis voor een filmpje/extra controle. En de vk zei toen ook meteen dat ik nu niet meer onder hen viel, maar dat het ziekenhuis het overnam. Dat wil zeggen: niet de bevalling zelf (zolang die op natuurlijke wijze op gang zou komen), maar ik kreeg geen controles meer van de vk. Dat werd niet als een keuze voorgesteld, maar als een feit. Dan krijg je dus automatisch als zwangere het gevoel dat je al een beetje 'medisch' geworden bent. Ik vond dit heel lastig en heb me er goed in verdiept en daardoor heb ik bijvoorbeeld er ook niet voor gekozen om me te laten strippen en wilde ik tot het uiterste wachten om de natuur z'n gang te laten gaan. Gelukkig is dat ook gebeurd, maar het is wel heel lastig als het allemaal zo wordt gebracht, en het volgens de deskundigen allemaal zo klaar als een klontje 'lijkt' te zijn.

quote:

Op zondag 22 februari 2015 20:41 schreef pessie het volgende:

[..]

Tsja, ik voelde zelf toch vrij weinig keuze toen de vk's en de gyn zeiden dat ik me moest melden voor groei-echo's omdat ik anders niet thuis mag bevallen...

Ja maar dat bedoel ik nou juist! Daar stoor ik me zo aan en verbaas ik me zo over. Als je bij de huisarts komt omdat je een schimmel aan je doos hebt dan krijg je meer keuzevrijheid dan wanneer je bij de verloskundige komt. Hell als er kanker bij je gediagnosticeerd hebt dan krijg je alle keuzevrijheid en weet ik veel die je wilt, zelfs als je 100% zeker behandeld kan worden en ervoor kiest om dat niet te doen, wetende dat je 5 jonge kinderen zonder vader achterlaat ofzoiets.
Maar als je kindje te klein, of nog erger "te groot" geschat wordt, dan lijkt het ineens alsof er geen keus meer is want iemand moet het kind beschermen vindt men dan. Waarvoor dat weet alleen niemand.

Jij had voorgelicht moeten worden, wat gebeurd er met die echo's, wat is het voordeel, het nadeel, wat gebeurd er als je niets doet enz.

Ik snap helemaal wat je bedoelt hoor, ik heb er regelmatig naast gestaan, zelfs bij een bevalling, een vrouw die héél gemotiveerd was maar waarbij de ontsluiting 2 uur op 7 cm bleef. NIet echt een keiharde indicatie voor een keizersnede. Gyn kwam binnen stelde ks voor, mevrouw zei "tsja, eigenlijk heb ik geen keus he". Waarop de gyn zei "eigenlijk niet nee". Gatverdamme ik vind dat echt om te janken. En kan me er echt kwaad om maken. Of dat er gezegd wordt bij 41 weken en willen afwachten "tsja, maar u wilt toch ook geen dode baby mevrouw? ons advies is inleiden". Het laat ontzettend in het midden dat die mw wel degelijk keus heeft en is daarbij misselijkmakend directief.

Nogmaals, en wellicht ten overvloede, ik ben helemaal niet zo dat ik het propageer om moedwillig allerlei risico's te nemen en ik ben helemaal niet voorstander van om steeds maar dwars te liggen. Maar het is gewoonweg zo dat je áltijd een keus hebt, en dat dat heel vaak niet zo gebracht wordt, dat is echt heel kwalijk.

quote:

Mignonne ik heb wel eens gehoord van een tweelingzwangerschap waarbij er 1 rond de 5 maanden was overleden en waar ze pas achterkwamen bij de geboorte. Dat kindje was helemaal ingekapseld.

Dat kan ja bizar is dat he dat je lijf dat dan doet?
Een overleden kind kan potentieel gevaarlijk zijn voor de moeder, doordat het lichaampje zal gaan ontbinden op een wat andere manier dan buiten baarmoeder. Die stofjes kunnen weer kwaad voor andere baby en voor moeder. Dus kan het zijn dat je lijf dat zo oplost. Ik vind het mooi

quote:

Op zondag 22 februari 2015 20:49 schreef mignonne het volgende:

Of dat er gezegd wordt bij 41 weken en willen afwachten "tsja, maar u wilt toch ook geen dode baby mevrouw? ons advies is inleiden". Het laat ontzettend in het midden dat die mw wel degelijk keus heeft en is daarbij misselijkmakend directief.

Wauw. Dat is van een indrukwekkend soort lompheid. . .

Het ligt denk ik ook aan je vkpraktijk? Mn zus is afgelopen donderdag bevallen met 41.5. Ze hebben met 41 weken aangeboden te strippen maar dat wilde mn zus niet dus is het niet gedaan. De afspraak dinsdag was wel besproken over inleiden en dat wilde ze vrijdag dan wel aankijken.
De bevalling is spontaan op gang gekomen en er was zelf geen tijd meer om naar het ziekenhuis te gaan, wat mn zus liever wel had gehad hihi

quote:

Op zondag 22 februari 2015 20:48 schreef Franny_G het volgende:

[..]

Maar wiens 'flaw' is dat precies? Van de vk, de ziekenhuizen, de zwangere vrouwen? Of allemaal een beetje? .

Van allemaal een beetje inderdaad. Een patiënt of cliënt heeft ook de "plicht" zich te informeren. dwz dat ik er van uit mag gaan dat diegene zelf ook actie onderneemt om iets te weten te komen over een aandoening die ze heeft bijv. En daarbij heb je ook het recht op niet-weten. Dat je bijv niet wil weten of je drager bent van een borstkanker-gen zeg maar. Dat geldt ook voor zwangerschappen, hoewel dat wel lastig is soms.

Maar ik heb als zorgverlener nadrukkelijk de plicht om uit te leggen hoe de verloskundige zorg werkt. En ik (en ook de dokter en vpk enz.) ben verplicht door de wet op geneeskundige behandelingsovereenkomst om voor alles wat ik doe toestemming te vragen (informed consent). En informed consent kun je als cliënt niet geven als je niet op de hoogte bent gebracht van alle voor- en nadelen. Nu is dat praktisch gezien vreselijk onhandig als ik voor iedere keer dat ik iemands buik aanraak moet gaan vragen of ze het goedkeurt en de voor- en nadelen enz enz. Maar voor grote dingen zoals overdragen of ingrepen zoals vliezen breken (!), inleiden, keizersnede en meer van dat soort dingen, moet het echt wel gewoon gebeuren. Doe je dat niet, en iemand geeft bij herhaling géén toestemming dan ben je in overtreding en heb je een behoorlijk probleem.

quote:

Op zondag 22 februari 2015 20:54 schreef aapieannie het volgende:
Het ligt denk ik ook aan je vkpraktijk? Mn zus is afgelopen donderdag bevallen met 41.5. Ze hebben met 41 weken aangeboden te strippen maar dat wilde mn zus niet dus is het niet gedaan. De afspraak dinsdag was wel besproken over inleiden en dat wilde ze vrijdag dan wel aankijken.
De bevalling is spontaan op gang gekomen en er was zelf geen tijd meer om naar het ziekenhuis te gaan, wat mn zus liever wel had gehad hihi

per regio wordt verschillend gedacht over inleiden bij welke termijn. R'dam en Den Haag houden 41 weken aan om in te leiden, dan vinden ze iemand "overtijd". Andere regio's houden meestal 42 weken aan. Den Haag wil nog wel eens toegeeflijk zijn bij 41 weken als iemand aangeeft te willen wachten, maar bij 42 weken krijgen vrouwen over het algemeen werkelijk overal nul op rekest.

quote:

Op zondag 22 februari 2015 20:47 schreef Buurpoes het volgende:

[..]

Ja, bizar dat zwangeren zo weinig keuze ervaren, waar ze die keuze voor de wet wel hebben. Wie bepaalt of jij thuis 'mag' bevallen? Jouw huis, jouw lijf, jouw kindje. Men kan hooguit zeggen dat t niet verstandig is. Of dreigen je dáár geen hulp te bieden (ik gok dat de IGZ daar gehakt van maakt).

Klopt, daar maken ze gehakt van. Jammer genoeg weten niet veel vrouwen dat én zijn ook verloskundigen en artsen niet per se goed op de hoogte. Dreigen met onder politie begeleiding naar het ziekenhuis (waarbij de pliesie daadwerkelijk op de stoep staat), dreigen met AMK-meldingen (waarbij het AMK gelukkig niets onderneemt tenzij er sprake is van ernstig alcohol of drugsmisbruik of ernstige psychische problemen).

Maar goed, ik dacht altijd dat een verloskundige, en kraamzorg, verplicht was. it's a learning curve zeg maar Maar ik vind het dus echt treurig en onethisch dat men daar zo ondoorzichtig over doet om 'de zin' maar te krijgen van wat zij medisch verantwoord vinden.

mignonne, je hebt een missie volgens mij. . .

quote:

Op zondag 22 februari 2015 21:00 schreef Franny_G het volgende:
mignonne, je hebt een missie volgens mij. . .

oh yes
kom maar op. nog 20 weken en 4 dagen en dan mag k mn eed afleggen

Ik denk dat er heel veel op gevoel wordt gespeeld. Inderdaad het 'U wil toch een levend kind?' doet natuurlijk wel wat met je.
Ik lees me op heel veel zaken in en toch hakte het er in dat de vk een paar afspraken terug zei dat de buik van Frits zo groot was doordat ik teveel at, danwel teveel suiker naar binnen zou werken. Terwijl ik weet dat ik gezond eet en echt niet veel suiker naar binnen werk. Dus als er een medisch onderlegd persoon tegen mij zou zeggen dat ik willens en wetens mijn kind in gevaar zou brengen, zou dat toch echt wel indruk maken. Dan maar ingrijpen, maar vooral dat schuldgevoel niet te hoeven hebben eventueel. Dus ja, er ligt op dat gebied zeker flink wat te verbeteren.

Nog 20 weken Mignonne? Dat gaat rap! Hoe is de werkgelegenheid eigenlijk?

Mignonne het is volgens mij al veel vaker gezegd maar jij lijkt me zo'n fijne vk he?

Ik denk dat 99% van de zwangere foksters Mignonne als vk wil...

quote:

Op zondag 22 februari 2015 21:03 schreef Cholula het volgende:
Ik denk dat er heel veel op gevoel wordt gespeeld. Inderdaad het 'U wil toch een levend kind?' doet natuurlijk wel wat met je.
Ik lees me op heel veel zaken in en toch hakte het er in dat de vk een paar afspraken terug zei dat de buik van Frits zo groot was doordat ik teveel at, danwel teveel suiker naar binnen zou werken. Terwijl ik weet dat ik gezond eet en echt niet veel suiker naar binnen werk. Dus als er een medisch onderlegd persoon tegen mij zou zeggen dat ik willens en wetens mijn kind in gevaar zou brengen, zou dat toch echt wel indruk maken. Dan maar ingrijpen, maar vooral dat schuldgevoel niet te hoeven hebben eventueel. Dus ja, er ligt op dat gebied zeker flink wat te verbeteren.

En daarna heb je haar op haar nummer gezet. Toch? TOCH?
Kenonne wat een lompheid zeg Daar mag je best wel wat van zeggen hoor.

En ja werkgelegenheid, ik zit vlakbij een grote stad, daar is altijd wat te beleven. En ik heb inmiddels al toezegging voor een baan ook. Als alles goed verloopt en ik idd dan afstudeer.

quote:

Op zondag 22 februari 2015 21:03 schreef twist02 het volgende:
Mignonne het is volgens mij al veel vaker gezegd maar jij lijkt me zo'n fijne vk he?

quote:

Op zondag 22 februari 2015 21:06 schreef pessie het volgende:
Het meest bizarre is trouwens dat tweelingbroertje ruim 8 pond was bij geboorte. Ik vond het ook een heel bijzonder verhaal.

Het is inderdaad directief. Gelukkig is dit nu mijn 3de zwangerschap en ben ik zelf ook een stuk zelfverzekerder. Ik vond het vooral heel onzeker dat ik continu naar het ziekenhuis moest voor groei-echo's bij mijn middelste, de omstandigheden rond de zwangerschap waren al moeilijk en daarbovenop verplichtte de gyn me elke 2 weken te komen melden voor een groei-echo (en uiteindelijk kon ze nog niet zeggen dat ik een 7-ponder zou krijgen, alleen "iets tussen de 5.5 a 8 pond)". Ik heb nu gezegd dat ik max 3x kom voor een groei-echo en ze me voorbij de 37 weken gewoon niet meer gaan zien in het ziekenhuis (tenzij er echt heel erg iets fout gaat bij de bevalling). En die duidelijkheid helpt. Ik ben zelf rustiger, de vk's hebben het er duidelijk met de gyn over gehad (die zagen de vorige keer dat ik verschrikkelijk onzeker werd).

En wat betreft klein kindje, tsja ik had het er dus laatst met de gyn over bij de groei-echo. Ik vertelde weer dat mijn oudste perfect in verhouding was, en dat kleine kindjes meer regel dan uitzondering zijn begint ze over of hij wel de borst goed pakte. Nou nee, daar hebben we kei hard aan gewerkt en het is allemaal wel gelukt. "Ja, dat wil niet als je er nog 2 hebt, dan heb je daar thuis geen tijd voor". Uhm? Alsof ik wanneer ik in het ziekenhuis lig met een klein kindje elke 2 uur dag en nacht een volledig uur een verpleegster naast mijn bed heb om me te helpen bij het voeden, kolven, bijvoeden en moed inpraten . Ik bedoel, ik heb meer aan thuis zijn, met een prive-kraamverzorgster en mijn man dan iemand die gewoon voor 5 moeders met baby's moet zorgen. (Ik weet niet precies wat de ration is van verpleegsters op moeders, zeker tijdens spitsuur begin mei).

huh?? dus de borstvoedingsvraag was een soort manier om je over te halen klinisch te bevallen ofzo?

Sommige vrouwen baren nu eenmaal kleinere kindjes. Het is een feit dat kleinere kindjes minder reserves hebben tijdens een bevalling dan grotere kinders. Maar een gewone normale bevalling moeten ze goed kunnen doorstaan. Maar wat nuance mag wel. Je bent twee keer haske goed bevallen van een klein kind (toch? dacht ik? twee keer thuis of niet?)
Goed van je dat je voor jezelf paal en perk hebt gesteld aan de interventies Kan me voorstellen dat dat meer rust geeft.

kwartet

quote:

Op zondag 22 februari 2015 20:56 schreef mignonne het volgende:

[..]

per regio wordt verschillend gedacht over inleiden bij welke termijn. R'dam en Den Haag houden 41 weken aan om in te leiden, dan vinden ze iemand "overtijd". Andere regio's houden meestal 42 weken aan. Den Haag wil nog wel eens toegeeflijk zijn bij 41 weken als iemand aangeeft te willen wachten, maar bij 42 weken krijgen vrouwen over het algemeen werkelijk overal nul op rekest.

Hier werd 42 weken aangehouden. Maat is ook alweer bijna 3 (:X) jaar geleden.

Ik vond mijn vk's echt heel fijn bij het overtijd lopen. Mijn eerste ziekenhuis controle was met 41.3, had ook pas met 41.6 kunnen zijn, maar ik vond het wel fijn om voor het weekend te weten hoe mijn baby het deed.
Ik heb meerdere keren afspraken gehad voor strippen, maar voelde niet goed, dus ben met 41.3 voor het eerst 'gestript' (amper een cm ontsluiting). Afspraak voor inleiden was voor 42 weken precies, baby kwam uiteindelijk zelf met 41.5, dus dat was wel heel fijn.
Maar mijn vk's luisterden echt wel naar mij en wat ik wilde. Toen ik belde om te zeggen dat de bevalling begonnen was mocht ik gelijk naar het ziekenhuis, omdat ze wist dat ik daar graag wilde bevallen. Toen ze 3 kwartier later de ontsluiting checkte had ik 6/7 cm ontsluiting, dus wel prettig dat ik al in het ziekenhuis was

Mijn man en ik verschillen nogal in mening over de keuzevrijheid. Volgens man weet de gyn waar hij het over heeft en moet je zijn advies maar beter opvolgen. Maar als ik straks in het ziekenhuis aankom en ze willen me meteen aan het infuus leggen zeg ik doodleuk ho, stop, waar is dat voor nodig? Wat is de medische noodzaak hiervan. En als het antwoord me niet genoeg aantaat hebben ze mooi pech. Kijk ik heb de formulieren gelezen en weet ondertussen van de risico's van stuitbevalling, maar ik ga niet vanaf uur 0 al aan het infuus omdat ik in uur 5 misschien wel weeenopwekkers nodig heb. Vocht toedienen vind ik ook een stomme reden, want ik ben heus wel in staat een glaasje water te drinken. En zo niet, dan kan dat infuus ook dan pas.

Dat de vk me meteen naar het ziekenhuis stuurde toen bleek dat het stuit was, vond ik eerlijk gezegd verder heel logisch. En thuis bevallen durf ik nu niet meer, ondanks dat ik dat toch graag had gewild. Doorlopen tot 42 weken zie ik ook niet zo zitten, maar voor de 41 weken grens wordt er niks gedaan aan mijn lijf.

quote:

Op zondag 22 februari 2015 21:06 schreef mignonne het volgende:

[..]

En daarna heb je haar op haar nummer gezet. Toch? TOCH?
Kenonne wat een lompheid zeg Daar mag je best wel wat van zeggen hoor.

En ja werkgelegenheid, ik zit vlakbij een grote stad, daar is altijd wat te beleven. En ik heb inmiddels al toezegging voor een baan ook. Als alles goed verloopt en ik idd dan afstudeer.

Toezegging op een baan is echt lekker!

Ik was overigens eerst met stomheid geslagen (en meteen de gedachte door mijn hoofd noemt ze me nou dik?), mijn man daarentegen vroeg wat ze exact bedoelde en gaf vervolgens een omschrijving van wat ik gemiddeld in mijn mond stouw. De laatste keer dat ik haar zag was Frits zijn dikheid een teken dat hij het goed had

Met alle doorgewinterde mama's en vk's-in-de-dop die hier rondhangen iemand die hier nog iets zinnigs op kan zeggen?

quote:

Op zondag 22 februari 2015 17:10 schreef twist02 het volgende:
...ik had het toevallig gisterochtend ook, dat ik Mini minder voelde. Nu nog steeds wel minder dan de afgelopen week/weken, maar toen was ze ook wel heel erg actief.
Voel nu ook nog 'genoeg' maar het is gewoon een stuk minder hard/agressief

Ik heb trouwens het idee dat Mini óf gedraaid is, óf met d'r hoofd al een stukje ingedaald is. Kan dat (indalen) al bij een termijn van 30 weken?
Heb ook het idee dat m'n buik iets lager zit. En de meeste bewegingen die ik voel, voel ik nu ook veel lager dan eerst.
Edit: overigens morgen een groeiecho, dus dat komt nu wel heel goed uit

quote:

Op zondag 22 februari 2015 21:21 schreef pessie het volgende:
Haha kwartet mignonne!

Mijn middelste was 7 pond!!! Bizar groot vond ik dat. De jongste zal, als het deze lijn zou doorzetten, ook wel tegen de 7 pond kunnen zijn. Meer verwacht ik zeker niet. Maar goed, ik kan nu fysiek amper nog iets dus het kind heeft alle rust om lekker door te groeien.
En 2x prima thuis bevallen ja, en ik las vandaag ergens dat als je 2x probleemloos thuis bent bevallen de kans groter is dat het weer probleemloos zou gaan (ik had een beetje last van het 3-de kindje-angst: wat nou als ik fluxus/totaalruptuur/sterrenkijker/weet-ikveel-wat-voor-ramp-scenario krijg).

ohja dat was jij!
Nee joh, deze komt er overdwars vliegend uit

Bij een eerste kind heb je gemiddeld genomen 50% kans om overgedragen te worden, wanneer je thuis bevalt ligt dat percentage iets lager, in het ziekenhuis wat hoger. Veruit het grootste gedeelte van die overdrachten is vanwege pijnstilling.

Bij een tweede kind is de kans op overdracht véél kleiner. Ik dacht dat het rond de 10-15% lag of wellicht lager, dat zou ik na moeten zoeken. Ook daarvoor geldt dat veruit de meeste overdrachten gebeuren vanwege pijnstilling.

Je hebt bewezen dat je ook een kind van 7 pond prima kunt baren, no reason waarom dat niet nog es zou kunnen lekker voor thuis gaan dus.