Als Jezus bestaan heeft kan hij zeker een 'messias' zijn geweest.
" En de Heer liet onder de kinderen Israels een verlosser opstaan"
Deze verlossers werden richteren genoemd.
Al deze richteren in het boek Richteren waren rechters zoals de betekenis van het woord: ze pasten het recht toe
Maar niet alle rechters waren verlossers.
Het Hebreeuwse woord voor richter in het boek Richteren 'shofet' betekent zowel rechter bij een rechtbank als bevrijder.
De woorden 'gezalfde' en 'messias' zijn synoniem . Het eerste is de vertaling en het 2e is de transcriptie van 1 en hetzelfde Hebreeuwse woord : mashiach
Saul was een gezalfde richter met goede kwaliteiten. Zijn taak was de Israelieten de strijd tegen hun vijanden te leiden.
Zalving was een heiligde daad die moest aanduiden dat de geest van God in de gezalfde was neergedaald ( dat zijn leiderschap niet alleeen maar voor de duur van de crisis was maar levenslang)
Dit was de eerste keer in de geschiedenis van Israel dat een persoon werd gezalfd tot leider van het hele volk.
Het zalven van een koning was in Kanaan en bij de Hettieten een heel gebruikelijk ritueel maar niet in Mesopotamie....
De Egyptenaren zalfden hun lagere koningen en hoge plaatste mensen van de farao ook maar nooit de farao zelf.
Voor Saul's zalving waren aleen heilige voorwerpen gezafld die in het heiligdom werden gebruikt
Veel vijanden vochten tegen de eerste gezalfde van Israel.
Saul was constant in gevecht.
Tegen de filistijnen, moabieten, ammonieten , edomieten en Amalekieten.
Hij verbrak het oude verbond dat Jozua had gesloten met de Gibeonieten en doodde velen.
Abner ( zijn legeroverste) was een stamgenoot die Israelische rekruten aanvoerde.
In vroegere tijden hadden alleen stammen de macht gehad om rekruten op te roepen , nu had Saul die macht gekregen
Al weten we niet of die macht ook inhield de vele familiegroepen van Juda bijeen te roepen.
Het was van begin af aan een land van 2 volken namelijk.
Saul begon huurlingen te rekruteren. Zo'n 3.000 man.
Hij gaf de voorkeur uiteraard aan zijn stamgenoten ( de Benjaminieten ) die hij beloofde door hun land te geschenk te geven die hij had veroverd op het grondgebied van de Filistijnen
Saul nam ook mannen van andere stammen in dienst. En ook buitenlanders zoals Doeg een Edomiet en uiteraard de jonge officier David uit de stam van Juda
In het begin toen Saul nog succes had in zijn oorlogen en strijd noemden de Israelieten hem 'nagid' wat aanvoerder betekent.
Toen het Saul toch niet kon winnen noemden ze hem 'melech' wat koning betekent.
Ze zagen hem nu dus ineens als een verscheurd en gebroken menselijk wezen.
1000 vdj. De stammenleger was vernietigd.
Saul had zichzelf gedood. De overlevenden verpreidden zich en keerden terug naar de dorpen en steden van de verslagen Isralieten.
De Filistijnen regeerden het land zonder tegenstand en leken een eind te gaan maken aan de Israelische aanwezigheid in Kanaan.
De 12 stammen federatie had 200 bestaan.
Bij nood werd het land gered door een verlosser- richter
De nederlaag bij Afek '1050' vdj had de stammen liga laten schudden en werd ze een ondergeschikt volk van de Filistijnen.
Totdat er ineens overal groepen Israelieten veschenen.
Ze zwierven rond en waren vol extaze en zelfs hysterisch , ze floten en speelden de tamburijn.
Waar kwamen ze vandaan? En waarom juist in die tijd? Wss aangemoedigd door Samuel die de leegte na de vernietigin van het heiligdom te shilo wilde vullen?
Deze vroege uitzinnige profeten hieldne de wil van het volk levend en het verzet tegen de Filistijnen.
De inhoud van deze profetieeen is niet bewaard gebleven overigens.
Deze extase brachten hen tot zang en dans en naakt over de aarde rollen.
De lijn van het leiderschap ging nog in een 2e richting : naar de recht-koning die werd gezalfd door een priester-profeet en uitgeroepen door het volk.
Nu was Saul de eerste koning dus dood en stond hetland machteloos tegenover de Filistijnen.
En een klein legertje van 600 man was het enige dat er nog van Israel was overgebleven. Een legertje van rovers dat de zuidelijke woestijn van Juda afkwam.
En die werd aangevoerd door een uitgestotenen, een Chapiru die David heette.
Jarenlang was David achter na gezeten door de gestoorde Saul die hem beschuldigde van verraad tegen de gezalfde van JHWH
Zijn vader Isai was 1 van de stamoudsten van Juda toen David als jongen stiekum werd gezalfd door de verbitterde Samuel die heel erg teleurgesteld was in Saul omdat die als eerste gezalfde van Israel geen dynastie zou stichten.
Hoe David bij Saul in dienst kwam is niet duidelijk.
Er werd geschreven dat David tegen Goliat vocht in het dal van Ela.
In een gevecht van man tegen man dat vreselijk doet denken aan Sinoehe de Egyptenaar en zijn jaren tussen de Amorieten.
David kwam dus bij Saul in dienst en raakte betrokken bij de voortdurende gevechten met de Filistijnen.
Hij is zo succesvol dat de koning die hoorde hoe David werd toegejuicht hem als een bedreiging voor de de troon zag.
De vriendschap tussen David en de zoon van de koning word erger.
Saul probeerde David een kopje kleiner te maken door de Filistijnen.
In ruil voor de hand van zijn 2e dochter Michal vroeg hij david een vreemde bruidschat: de voorhuiden van 100 Filistijnen.
Saul wilde David de dood tegemoet laten komen door hem naar de Filistijnen te sturen.
En op deze manier wilde Saul er zeker van zijn dat David alleen Filistijnen zou doden ( ook daarom wilde hij hun onbesneden genitalien zien)
100 filistijnen sloeg je niet zomaar even dood.
Enfin david vluchte met hulp ban zijn vrouw (Sauls dochter)
Hij ging van Gibea naar Rama waar hij de al oude Samuel ontmoette.
Daar gaf de priester Achimelech (die niet wist dat David op de vlucht was door de koning) hem brood en hem het zwaard van Goliat dat achter de efod was gezet.
David wist niet dat het zwaard van Goliat zich in het heiligdom bevond

Dat is vreemd.
Iedereen die zich David voorstelt met dat zwaard van Goliat dat die naam gekoppet is aan de naam van David en dat de overwinning op Goliat op een gegeven moment aan David wordt toegeschreven terijl in werkelijkheid volgens II Samuel 21:19 een onbetekenende soldaat genaamd Elhanan was die dat heldhaftige gevecht van man tegen man aan ging maar zijn naam is uit de gescheidenis gewist door latere gebeurtenissen.
Enfin Saul gaf bevel David dus te doden. De Israelieten weigerden dit bevel van hun koning op te volgen.
Dit werd daarom gedaan door de Edomitiesche huurling ( weet zijn naam niet meer)
David vluchtte daarom naar de Filistijnse stad Gath maar hij werd herkend.
Hij vluchte en kwam bij de grot van Abullam (in heuvelland van Juda vlakbij Hebron) aan.
Daar was hij weer bij zijn familie.
David bracht zijn vader en moeder over de Dode zee naar Moab om te voorkomen datr zij in handen van Saul zouden vallen.
Toen keerde hij terug naar het land Juda.
Met zijn volgelingen trok hij door het woeste land van Juda tussen Hebron en de Dode zee
Saul bleef David steeds achtervolgen.
De familie groepen van Juda die trouw waren aan hun koning Saul weigerden hun stamgenoot David elke steun.
Maar opeens stief Samuel toen kwam geheel Israel bijeen
David en zijn mannen vluchtten naar de woestijn van Paran.
Hij en zijn mannen beschermde de familiegroepen van Juda tegen de invlallen van de Amalekieten en in ruil hiervoor hielden zij hem en zijn bende in leven.
Uiteindelijk bood David zichzelf aan aan koning Achis van Gath.
Hij ontving hem met open armen. Was er een betere manier denkbaar om een afstand te creeren tussen Juda en de rest van Israel dan door 1 van Juda's meest geeerde krijgers toe te voegen aan zijn eigen leger te samen met 400 andere Israelieten die bijna allemaal uit Juda kwamen??

Toen David te horen kreeg van de dood van Saul en Jonathan liet hij zijn gevoelens gaan lezen we. Oh Israel hoe zijn de helden gevallen
Aasde David nou wel of niet op het koningschap? Uiteraard wel maar hij heeft niets tegen de koning ondernomen.
David zou wss nooit iets gedaan hebben tegen de gezalfde van JHWH.
De oudsten van Juda (ook de kleine stam van Simeon en de andere familigroepen uit het zuiden) richtten hun blikken naar het noorden
Naar de leegte die was ontstaan bij de dood van Saul.
Daarna richtte ze hun blikken naar Hebron naar dat kleine legertje van David
Zouden ze iets doen wat nog nooit eerder was gedaan? Namelijk de oudsten van het noorden negeren en op eigen houtje een leider zoeken?
Ja
Uiteindelijk boden ze David het koningschap over Juda aan en David aanvaarde het.
De Filistijnen keken dit vrolijk aan.
Hun eigen man was nu koning geworden van die lastige stam van Juda en van aantal andere stammen in het gebied.
In het noorden regeerde 1 van de overlevende zonen van Saul ( Eshbaal) zoals zijn naam luidt in 1 Kronieken.
Hij was tot koning uitgeroepen door Abner (Sauls overste van het rekruten leger)
Abnet had kunnen ontsnappen aan het bloedband van de slag bij de berg Gilboa.
Maar het noorden was een puinhoop van stammen en Eshbaal was een zwakkeling. Die niet bekwaam was.
Er brak oorloog uit tussen de volgelingen van David en degenen die trouw bleven aan Abner en het huis van Saul.
Na een 2 jarige burgeroorlog (waarbij de Filistijnen vol plezier naar keken) begonnen David en Abner in stilte te onderhandelen.
Tijdens deze onderhandelingen vermoorde Joab (Davids neef en overste) zijn rivaal Abner onder het mom van : bloedwraak.
Abner had namelijk eerder Joabs broer gedood in een gevecht.
De oudsten van de noordelijke stammen waren natuurlijk woest.
David veroordeelde Joab en ontkende elke aandeel in deze.
Bij begraafde Abner met eerbetoon in Hebron.
David wachtte...
2 mannen in Machanaim vermoordde Eshbaal en brachten zijn hoofd naar David. Ze dachten dat ze een beloning kregen.
Maar David veroodeelde vol afschuw hun daad en liet ze doden.
Het hoofd van Eshbaal werd begraven naast het graf van Abner.
David wachtte...
De onderhandelingen werden hervat tussen David en de oudsten in het noorden.
Uiteindelijk kwamen de oudsten naar Hebron en sloten een verbond met David en daarop zalfden zij David tot koning over Israel.
Nu waren het noorden en het zuiden verenigd in zijn persoon : david was nu koning van 2 landen Juda en Israel.
David had het koningschap niet gekregen door 1 of ander lieve handeling waaruit bleek dat de geest des Heren in hem was (zoals bij Saul) maar door smerige werkelijkheid van de politieke en militaire macht
Dus voor vele stammen die in Juda woonden kwam aan dit soort leiderschap een einde toen het koningschap aan david werd gegeven.
Op dit punt beginnen de dingen door elkaar te lopen in de bijbelse vertellingen. Alsof de opkomst van David de eigenlijke kern van het verhaal was en de verdere gebeurtenissen er eigenlijk niet toe doen.
Nieuwe karakters kwamen te voorschijn: nathan de profeet, Batsheba, Ammon , tamar , Absalom , Adonia en Salomo
Jeruzalem, deze stad was van David. Hij had die met eigen handen ingenomen.
De stad kreeg een nieuwe naam : de stad van David en werd de hoofstad van het verenigd koningkrijk van Juda en Israel.
De Filistijnen schrokken natuurlijk wakker. Een ververnigd Juda en Israel vormde een bedreiging.
Ze rukten op naar het dal van Refaim met de bedoeling Juda te isloleren van de noordelijke stammen.
2 veldslagen werden in dat dal gevoerd.
Na de 1e nederland kwamen de filistijnen terug, ze vochten opniew en werden weer verslagen.
Ze trokken zich terug. Ze hadden zeker een vredesvedrag met David.
Ze behielden hun onafhankjelijkheid maar vormden sindsdien geen bedreiging meer voor Juda of voor Israel.
Ook in het leger van David dienden Filistijnen uiteindelijk.
Al die jaren had de ark van JHWH in het verwaarloosde dorp Kirat Jearim gestaan.
Nu liet David hem in een blije processie naar Jeruzalem overbrengen.
Hij stond zelf aan het hoofd van de stoet en danste volluit.
De stad Jeruzalem, zijn stad, kreeg de status van cultusch centrum van het verenigd koninkrijk.
Nu was er een hecht verband gecreerd tussen de stad (Jeruzalem) , de familiegroepen, de ark en het koningschap.
Uiteraard alle Kenaanitische schrijvers, intelectuelen en hoge pieten waren de nieuwe levendige cultuur van het volk van JHWH verwelkomden.
Op het grondgebied van de stammen hield Kanaan op te bestaan.
De Kenaanieten hielden niet op te bestaan maar zij zouden staatsslaven worden.
Ongeveer 20 jaar na de dood van koning Saul de gezalfde was het verenigd koninkrijk van Juda en Israel onder leiding van koning David het grootste rijk in het antieke Nabije Oosten.
Later kreeg David het visioen van een persoonlijke verbond tussen hem en JHWH.
Nee , niet David zou een blijvend onderkomen bouwen voor de ark van JHWH
Het huid van JHWH zal worden gebouwd door degene die de troon erft " dan zal Ik uw nakemling , uw eigen zoon , na u doen optreden, en Ik zal zijn koningschap bevestigenen die zal mijn naam een huis bouwen en Ik zal zijn koninkllijke troon voor immer bevestigen"
JHWH gaat verplichtingen aan voor David in een eeuwig verbond: " Ik zal hem tot een vader zijn en hij zal Mij tot een zoon zijn wanneer hij ongerechtigheid bedrijft zal Ik hem tuchtigen met een roede der mensen en met slagen der mensenkinderen , maar mijn goedtierenheid zal van hem niet wijken, zoals Ik haar hem doen wijken van Saul.. Uw huis en uw koningschap zullen voor immer bestendig zijn, uiw troon zal vast staan voor altijd"
David antwoord oa : " wie ben ik o heer JHWH? .... En wie is geluk uw volk gelijk Israel het enig volk op aarde dat God zich tot een volk ging vrijkopen"
Nu sloot God een verbond met David om hem een eeuwigdurende dynastie te beloven.
Dit soort verbond is apart. En het is duidelijk een koninglijke besluit zoals in het Nabije Oosten aan iemand land werd beloofd. Alleen gegoten in een goddelijk jasje.
In iedergeval is dit verbond een heel andere dan het Mozaische verbond is op gebaseerd en op de latere afspiegeling hiervan in het verbond van Jozua te Shechem.
Het Mozaische verbond was gestoeld op hele andere betrekkingen dan nu met David.
Het Mozaische verbond had eisen , waarschuwingen , bedreigingen omdat God hen had gered.
Nu niet elke familie in Israel kon uit vrije keuze deelnemen in het verbond.
Overal hielden oudsten bijeenkomsten van familiegroepen.
Vol feestelijke vieringen werden er geloften afgelegd waarbij de trouw aan het verbond opnieuw werd uitgesproken.
Het verbond van David was een 1 op 1 belofte.
Het werd door de profeten tot openbaring verklaard en gevierd als onderdeel van de cultische riten voor de ark in Jeruzalem.
De psalmisten schrijven hierover ipv dat iets voor alle mensen golden was dit verbond slechts aan 1 familie gegeven.
De mensen waren toeschouwers. Ze konden alleen deelnemen in het verbond via de koning ( dus eigen dat je gezalfde was)
Het Mozaische verbond eiste dat iedere familie een zekere betrekking had met JHWH
Het verbond van David stuurde erop aan dat de koning en de staat een bemiddelende instantie werden tussen de mensen en JHWH
In het zuiden werd het een dogma en in het noorden een doelwit voor walging en spot.
Genoeg ingredienten voor een 'verlosser' 'messias'
Jezus deed een gooi op het koningschap dus
Gegroet
[ Bericht 0% gewijzigd door Szikha op 05-02-2015 20:43:38 ]