quote:
Op vrijdag 23 januari 2015 20:51 schreef Grijzemassa het volgende:Misschien is dit topic wel onderdeel van het lopende onderzoek en willen ze het centraal houden.
Ik hoor niets meer van Dick S. wie weet leest hij mee
Dit topic heeft volgens mij wel de meeste informatie en de snelste up dates van binnenlandse en buitenlandse pers en achtergrond info over bepaalde personen die in beeld zijn gekomen bij de zaak.
Ja, ik denk ook dat er meegelezen wordt.
Ja, ik heb veel waardering voor wat jullie met zijn allen hebben ontdekt, nagecheckt.
Zelf heb ik daar veel aan gehad toen ik 1 april begon met eigen onderzoek. Het was heel
fijn om vaak te constateren dat ik en jullie hier dezelfde zaken belangrijk vonden om uit te zoeken.
De eerste maand vooral heel veel alle trails via video napluizen enz. Op een gegeven moment
kwamen we (ik thuis en het forum) tegelijkertijd bij het onderwerp Pata de Macho.
Ok. Ik moet uit de "kast" komen; begrijp ik! Dat is een beetje een ethisch dilemma bij mij, maar
ik begrijp dat ik moet kiezen. Of meedoen en vertellen wat ik gedroomd heb (3 x) ongeacht of de
reacties daarop positief of negatief zijn en vervolgens mijn scenario geven en de vragen stellen die ik heb. Dat wil ik ook graag! Mijn motivatie voor dit alles en echt er zitten heel veel uurtjes in.
Dat is dat ik toen ik het hoorde het in en in triest vond en ook het gevoel had dat de meisjes wellicht om zichzelf positief weer op te stellen na de teleurstelling toch misschien een grens voorbij zijn gegaan. Wat ze anders niet zouden doen. Dus toch misschien vertrouwd ogende personen het voordeel van de twijfel gunnen.
Maar ik wil doorgaan omdat ik de ouders antwoorden gun. En die komen alleen door onderzoek.
Ik gun ze rust in hun ziel op een gegeven moment. Dat ze het los kunnen laten.
Mijn dilemma: de dromen zijn sinds 1-2 jaar en bleek eenmaal exact juist. Voor mij is dit dus ook nog erg nieuw. Maar liever geef ik ze natuurlijk openlijk aan de ouders en loop met een gids en Sinaproc een drie-viertal locaties af. Ik ben niet heel fit, maar dat heb ik er ook voorover.
Voor mij is het lastige dat als de ouders er niets van willen weten (dat respecteer ik ook) ik nog twijfel of ik het dan wel hier moet melden of dat ik het gewoon moet laten rusten. Ook hier.
Daar heb ik van de week een gesprek met iemand over. Dan bepaal ik mijn standpunt daarin.
Het mooiste zou kunnen zijn dat er een vorm van samenwerking tussen forum en ouders en hun onderzoek zou zijn. Met bijv. afgebakende terreinen om hen niet voor de voeten te lopen. Ik weet niet of dat haalbaar is.
1 april ben ik begonnen met een 100 vragen lijst en gestopt bij 50 om de reden van - het moet ook zinvol zijn- met de aanname dat met 100 vragen en stel 50 antwoorden of meer er een aardig beeld van een case zou moeten zijn. Zomaar een aanname die voor mijzelf goed voelde.
Voor mij is bijv. een prangende vraag: Waar is dat ''suonada golpeado" door de Nederlandse zoekploeg met de honden precies gehoord? (echogeluid) en zo nog veel meer dus.
Geef mij nog een paar dagen dan zal ik hier laten weten wat ik doe en het wel of niet delen.
Ik wil het maar al te graag delen laat dat duidelijk zijn. Het is veel fijner om met elkaar mee te denken en dingen uit te zoeken dan al die maanden in je eentje.
Slachtofferrollen doe ik niet aan! Maar dus een dilemma en ik moet een keuze maken wat ik ook ga doen.
Begrijpen jullie mijn verhaal?
In elk geval aan jullie al mijn complimenten tot nu toe. Ik vind het ontroerend dat zovelen door willen chercheren, want dat is het toch, dat moet de ouders toch ook goed doen, buiten dat het misschien lastig is voor hen op een bepaald moment.
Ik zeg doorgaan, maar of ik dat moet doen, weet ik niet. Ik ga natuurlijk ook niet in de jungle lopen als van te voren duidelijk is dat de ouders met mijn dromen niets van doen willen hebben. Het gaat niet om mijn gelijk halen, het hogere doel is de ouders te helpen. Als dat elkaar tegenspreekt dan moet ik stoppen.