Muziek theorie topic #3

Er is geen magisch stukje theorie helaas. Heel veel mensen denken ook 'als ik een modus speel, dan ben ik veel origineler en dát is de heilige graal tot een hit o.i.d.' Zo werkt het niet, het gaat erom wát je met bepaalde noten doet. We hebben het hier eens eerder over gehad volgend mij, maar er zijn zat stukken in basic C majeur die toch origineel klinken.

En het werkt als het goed klinkt, zo simpel is het.
In principe werkt elk akkoord, alleen ligt het aan de context of dat akkoord (hoe dissonant ook) of het tot z'n recht komt.

En onder een bepaalde melodie kun je idd oneindig veel soorten progressies spelen en vice versa. Dus weet nog niet exact wát je vraagt...

De sleutel tot succes, helaas. Maar ik weet wel obv ervaring en theoretische kennis welke akkoorden goed na elkaar klinken waarbij ook een stukje voice leading komt kijken, dus niet alleen welke akkoorden passen goed bij elkaar maar ook hoe die akkoorden het beste in elkaar vervloeien als het ware. En dan is het weer handig als je contrapunt een beetje beheerst; dat is alleen maar voice leading.

Dus...waar wil je exact een voorbeeld van?

quote:

Op maandag 5 januari 2015 21:06 schreef kree het volgende:
mss heb ik nog wel wat namelijk, maar ok dan zal ik het eens posten als alleen melodie lijn op noten en dan zou ik graag eens zien wat dus de beste optie is als akkoorden erbij (ik heb die natuurlijk) maar ok bedoel meer van dat het dus niet de uitdaging is om het meest rare en gekke versie ervan te maken, maar een logische versie die makkelijk te volgen is en die goed klinkt, en dan daarbij de hele theorie erachter van waarom enzo dat akkoord.

Dat is veel werk, weet ik, dus ok je moet maar zeggen of je er zin in hebt denk dat het wel helpt dan namelijk

Ja ok, geen probleem. Ik kan je dan stap voor stap zeggen wat ik precies doe en welke harmonische functies ik toe pas.

Maar let wel: er is niet zoiets als beste optie. Beauty is in the eye of the beholder

quote:

Op maandag 5 januari 2015 18:42 schreef Stratman het volgende:

[..]

Je bent autodidact maar je bent het verleerd Baaj? Hoe dan

geheugenproblemen, en dat het meer code door repetitie was dan compositie destijds.

De resterende antwoorden:
Het interval tussen Ab en F# is een vermeerderde 6 of augmented 6 interval, dus het akkoord is een augmented 6th en in dit geval met een D (2) erbij wat de Franse variant is (wat je zou kunnen noteren als Fr+6).

De harmonische functie is vaak, maar niet altijd, de predominant, het leidt dus de dominant in. Alleen heeft een augmented 6th veel meer intrinsieke spanning dan een simpele iv of IV.

En dat is het doel geweest van die F# in Cm7#11 en enharmonisch de F# in Fm7b9 om een coherente harmonische structuur te bieden (anders komt die F# in de Fr+6 uit het niets en kan de luisteraar dus wat afschrikken). Tevens is het de leidtoon naar G waardoor de G majeur bijna als 'af' klinkt en de tonica lijkt. Maar dat wil ik niet dus ga ik subtiel naar de C middels een 'cadential 6/4' (tonica in 2de inversie > dominant > tonica). Doordat de tonica in 2de inversie is, heb je G als bastoon zoals in de dominant daarvoor en daarna wat een geleidelijke overgang geeft naar het uiteindelijke slotakkoord C majeur (wat je zou kunnen beschouwen als een Picardische terts). De cadential 6/4 is vrij basic en ontiegelijk veel gebruikt door klassieke componisten. Moet wel onderdeel zijn van je kennis mbt harmonieleer, dus bij dezen

Dus al met al hebben we een stuk in C mineur met akkoorden: Cm7#11 - Fm7b9 - Fr+6 - G - C6/4 - G7 - C.

Als je het qua harmonische functies op de operatietafel legt en ontleedt zie je eigenlijk dat de hele progressie niets anders is dan een variant van een simpele i - iv - V of in majeur de ons aller bekende I - IV - V

quote:

Op dinsdag 6 januari 2015 07:49 schreef starla het volgende:
De resterende antwoorden:
Het interval tussen Ab en F# is een vermeerderde 6 of augmented 6 interval, dus het akkoord is een augmented 6th en in dit geval met een D (2) erbij wat de Franse variant is (wat je zou kunnen noteren als Fr+6).

De harmonische functie is vaak, maar niet altijd, de predominant, het leidt dus de dominant in. Alleen heeft een augmented 6th veel meer intrinsieke spanning dan een simpele iv of IV.

En dat is het doel geweest van die F# in Cm7#11 en enharmonisch de F# in Fm7b9 om een coherente harmonische structuur te bieden (anders komt die F# in de Fr+6 uit het niets en kan de luisteraar dus wat afschrikken). Tevens is het de leidtoon naar G waardoor de G majeur bijna als 'af' klinkt en de tonica lijkt. Maar dat wil ik niet dus ga ik subtiel naar de C middels een 'cadential 6/4' (tonica in 2de inversie > dominant > tonica). Doordat de tonica in 2de inversie is, heb je G als bastoon zoals in de dominant daarvoor en daarna wat een geleidelijke overgang geeft naar het uiteindelijke slotakkoord C majeur (wat je zou kunnen beschouwen als een Picardische terts). De cadential 6/4 is vrij basic en ontiegelijk veel gebruikt door klassieke componisten. Moet wel onderdeel zijn van je kennis mbt harmonieleer, dus bij dezen

Dus al met al hebben we een stuk in C mineur met akkoorden: Cm7#11 - Fm7b9 - Fr+6 - G - C6/4 - G7 - C.

Als je het qua harmonische functies op de operatietafel legt en ontleedt zie je eigenlijk dat de hele progressie niets anders is dan een variant van een simpele i - iv - V of in majeur de ons aller bekende I - IV - V

dit gaat mij dus echt ver de pet boven, maar zeer interresant! Hoelang heb je trouwens aan het conservatorium gezet?

quote:

Op dinsdag 6 januari 2015 13:55 schreef spierbal het volgende:

[..]

dit gaat mij dus echt ver de pet boven, maar zeer interresant! Hoelang heb je trouwens aan het conservatorium gezet?

Iets minder dan een jaar.

quote:

Op dinsdag 6 januari 2015 15:18 schreef starla het volgende:

[..]

Iets minder dan een jaar.

maar de theorie kende je ook al deels daarvoor?

quote:

Op dinsdag 6 januari 2015 18:03 schreef spierbal het volgende:

[..]

maar de theorie kende je ook al deels daarvoor?

Ja hoor. Altijd al into theorie geweest al vanaf m'n 16de ofzo want had toen een gitaarleraar die dat leuk bracht en mij enthousiasmeerde.

Dus vrij easy aangenomen voor de opleiding (compositie en productie) met als instrumentbeheersing gitaar, want je moet wel een instrument kunnen spelen (of zingen natuurlijk). Theorie-examen 'geaced' en praktijkexamen redelijk gedaan, maar speelde alleen eigen composities op gitaar en daarvan waren ze wel onder de indruk.

Welk conservatorium heb je op gezeten trouwens?

Prins Claus en uiteindelijk dus geneeskunde gedaan in Groningen.

Goede oude tijden *zucht van nostalgie*

Ik ben een boek over harmonieleer aan het studeren. Geschreven op een manier zodat het begrijpelijker en toegankelijker wordt.

Ik ben nu bij het hoofdstuk waarin de trappen worden beschreven. Er staat dat de dominant hetzelfde is wanneer de toonsoort in majeur of mineur staat. De dominant bestaat uit de kwint, septiem en secunde en bij majeur of mineur veranderen die tonen niet, dus de tonen van een dominant ook niet.

Ik begrijp dit niet. Als ik de tonica in mineur speel, klinkt het logisch om de dominant ook in mineur te spelen. Als de dominant in majeur gespeeld wordt, wat volgens het hoofdstuk de enige manier is, klopt het voor mijn gevoel niet.

Het is niet te enige manier, maar 1 van de manieren.

Een majeur dominant geeft een veel sterkere 'push' naar de tonica dan een mineur variant.

Dus A7 - Dm is een veel sterkere cadens (zo niet de sterkste) dan Am7 of Am. Probeer maar op je instrument.

En een 'normale' dominant bevat geen secunde, dus snap niet wat je daarmee bedoelt...

Lees eens zin 2 van de OP....hoe zit dat met die G# in A mineur? Gaat er een belletje rinken? Je vraagt nu exact hetzelfde.

Want de dominant in A mineur is Em, E of E7 of een variant. Maar de E7 geeft een veel betere resolutie vanwege de G# die naar de A trekt dan een Em die een G heeft en minder sterk naar A trekt (halve toon vs hele toon). Daarom bestaat er ook zoiets als de harmonische mineur die al het M7 interval bevat, A harmonisch = A B C D E F G# A. Dáár leiden ze die dominant van af die gemeld wordt in het boek, maar het is zeker niet de enige optie.

Mij lijkt het toch niet zo'n geweldig boek als zoiets niet wordt uitgelegd haha

Als je de vorige delen leest staat het wat uitgebreider uitgelegd volgens mij.

Je haalt denk ik diatonisch en dominant door elkaar. Diatonisch = de noten van de toonladder bevattend. Dominant = het akkoord dat het sterkst naar de tonica wil. Deze twee zijn niet altijd hetzelfde. Een bII7 heeft ook een dominante functie (dus in A majeur de Bb7), maar die Bb zit niet in de A majeur toonladder.

Zoek dit verschil nog eens goed op.

Ik denk dat veel wel degelijk makkelijk is te begrijpen, maar je moet er wel even de moeite voor doen het te begrijpen.

Je kunt heel veel natuurkundeformules uit je kop leren, maar als je ze niet weet toe te passen, dan houdt het snel op.

Ik ben altijd bereid mensen te helpen, maar als ik dan dingen lees als secundes in dominanten denk ik: moet je écht niet helemáál bij het begin beginnen?

Dus weet wat noten zijn, hoe je intervallen benoemt, hoe je akkoorden bouwt, hoe je toonladders bouwt en ga je dán pas bezig houden met harmonieleer. Het is een kind van 1 leren te fietsen als het nog niet kan lopen.

Ook aan pulzarr de vraag:

Wat is het interval tussen de C# en de Db?

Als je hier al moeite mee hebt...begin helemaal opnieuw, dus bij: welke noten zijn er?

En dat bedoel ik dus haha; C# en Db zijn niet hetzelfde anders heetten ze beiden wel C#. Ze hebben dezelfde frequenties, maar dat maakt het niet dezelfde noot.

Een C#, waar noteer je die bijvoorbeeld in je partituur? (meerdere opties, maar noem maar ergens).

quote:

Op woensdag 7 januari 2015 21:43 schreef kree het volgende:
Nou het probleem is dus, als je het zoekt op internet dan wordt je er in gegooid ergens halverwege, ik loop daar dan tegen aan omdat ik de basis mis enzo, kijk kopieren kunnen we allemaal, maar dan snap je het gewoon nog niet.

Spijker op z'n kop. Daarom moet je ook voorafaan beginnen, bij het alfabet voordat je boeken leert schrijven.

Op internet wordt vaak een bepaald onderwerp behandeld zonder diepgang. Zelfs in veel boeken gebeurt dit. Zoals je vroeger op school woorden Frans moest stampen...prima. De grammatica (analoog aan harmonieleer) leerde je pas ook veel later.

Zo moet je het met muziektheorie ook zien. Eerst de basics erin stampen en dan leren toe te passen. En niet eerst toepassen en dan leren wat je überhaupt eigenlijk toepast. Harmonieleer is geen kattepis. Daar komt veel basale kennis bij kijken en als je die al niet weet, loop je vast

quote:

Op woensdag 7 januari 2015 22:04 schreef kree het volgende:

[..]

Ok nou leg die eens verder uit, bedoel de noot is hetzelfde dus.

Een interval is er niet tussen, de verdere theorie is anders dat snap ik wel.

En hoe ik het zou noteren, waar ie hoort in de notenbalk, t kan dus een D zijn of een C maar dat hangt van de toonsoort af, of noem t t voorschrift met mollen en kruizen, tenzij t een speciale noot is die toevallig verhoogt of verlaagd is.

Simpel voorbeeldje?

De eerste noot is een C#, akkoord?
De tweede noot is een Db, akkoord?

Staan ze op dezelfde hoogte, of zie je een hoogteverschil (interval) tussen deze twee noten?

quote:

Op woensdag 7 januari 2015 22:15 schreef kree het volgende:
Beide methodes maken je geen slechtere of betere muzikant trouwens.

Maar ok voor mij zelf, zoek ik wel meer de theorie er achter eigenlijk omdat ik denk dat het handig is gewoon.

Nee, maar we hebben het hier ook niet over hoe goed je gitaar kunt spelen, hoeveel CD's je hebt uitgebracht en hoe creatief je bent. We hebben het hier over muziektheorie, daar staat los van hoe goed je bent als muzikant.