Zwangerschap en geboorte deel 1501

quote:

Op zaterdag 20 december 2014 13:32 schreef lunapuella het volgende:

[..]

Nee, ik vond het helemaal niet truttig. Ik heb ook een allergie voor de Libelle-week.

Bij mijn vk kun je ook weer terug naar individuele controles als het niet bevalt, dus je zou eerst een of twee bijeenkomsten kunnen proberen.

Fijn, dan ga ik me opgeven.
Ik heb onder invloed van hormonen inmiddels toch al een hele reeks dingen gedaan die ik 10 jaar geleden heb gezwóren nooit te doen.

Lushes, ik laat mijn verzekering gewoon bij de basis. Ik heb sowieso een medische indicatie dus de ziekenhuisbevalling wordt vergoed. Het is mijn derde kindje, ik ben uitgerekend in de zomervakantie en vriend is dan 6 weken vrij (is leraar). We nemen dus een minimum aan kraamzorg.

Ja, die kraamzorg he..wat moet ik me daar nou helemaal bij voorstellen?
Doen ze iets bijzonders waarom je dat nodig zou hebben?

Mijn ouders zijn namelijk gewoon direct paraat na de bevalling en ik denk dat zij na 3 kinderen en 3 kleinkinderen wel een beetje weten hoe zo'n baby werkt.
Ben ik naief als ik denk daar wel voldoende aan te hebben?

Ik ben net (lees: een uur geleden) overgestapt naar Delta Lloyd, omdat zij als enige die ik heb kunnen vinden ook poliklinisch bevallen vergoeden binnen de laagste aanvullende verzekering. Daarnaast ook eigen bijdrage kraamzorg (hoop dat ik er deze keer gebruik van mag maken) en combinatietest, voor mij ook belangrijk.

Even googlen op een collectiviteitscode leverde trouwens ook ¤12 korting op.

quote:

Op zaterdag 20 december 2014 14:49 schreef Lushes het volgende:
Ja, die kraamzorg he..wat moet ik me daar nou helemaal bij voorstellen?
Doen ze iets bijzonders waarom je dat nodig zou hebben?

Mijn ouders zijn namelijk gewoon direct paraat na de bevalling en ik denk dat zij na 3 kinderen en 3 kleinkinderen wel een beetje weten hoe zo'n baby werkt.
Ben ik naief als ik denk daar wel voldoende aan te hebben?

Nou, mijn moeder heeft ook 2 kinderen gekregen, en mijn schoonmoeder 3, maar er is nogal wat veranderd in de afgelopen 30+ jaren aan kennis en inzichten... Ze waren iig niet zo zeker van hun zaak met kleinkind nr 1...

Qua verzekering hier gekozen voor een aanvullend pakket dat zowel de kraamzorg als poliklinische bevalling volledig vergoed (Zilveren Kruis met collectiviteit).
_{Er is trouwens ook een apart topic over zwanger zijn en zorgverzekeringen hè?}

Ik heb heel simpel geredeneerd: een kind kost sowieso al meer dan genoeg, daar moet je je vooraf van bewust zijn vind ik. En dan kies ik liever voor 1 jaar wat meer premie betalen en dan nergens naar hoeven kijken qua zorg dan dat ik me op het 'moment supreme' druk moet gaan maken dat ik om medische redenen naar het ziekenhuis gestuurd moet worden omdat het me anders geld kost.

Qua kraamzorg en opa's/oma's is denk ik heel persoonlijk, maar ik krijg zelf jeuk van het argument dat opa's/oma's zelf ook kinderen groot hebben gebracht en dus wel weten wat ze doen. In mijn geval is dat wel 25-40 jaar geleden, dus daar vaar ik liever niet blind op. Vooral omdat ik al een paar keer heb gehoord dat ze 'tegenwoordig' wel overal heel moeilijk over doen

Wat als jij pertinent niet wil dat bepaalde dingen gebeuren en de opa's/oma's daar anders over denken? Sommigen gaan daar ongetwijfeld goed mee om, maar er zijn er ook genoeg die dan de "jij-wilde-onze-hulp-toch" kaart spelen. Persoonlijk moet ik daar niet aan denken als ik m'n kraamtijd voor probeer te stellen.

quote:

Op zaterdag 20 december 2014 14:49 schreef Lushes het volgende:
Ja, die kraamzorg he..wat moet ik me daar nou helemaal bij voorstellen?
Doen ze iets bijzonders waarom je dat nodig zou hebben?

Wat denk ik vooral belangrijk is, is dat de kraamzorg er is om jou dingen te leren zodat je na een week vertrouwen hebt in je eigen kunnen. Familie is denk ik vooral ook bezig om jou dingen uit handen te nemen, maar veel minder met kennisoverdracht (wat op zich ook niet zo gek is, aangezien dat niet hun werk is).

Wat de kraamzorg doet is meer dan je leren hoe je voor je baby moet zorgen. Het is vooral jou faciliteren in het je kunnen concentreren op je baby en je herstel en je niet druk hoeven maken om andere zaken.

Ze houden daarnaast de medische gezondheid van jou en je baby in de gaten (hechtingen checken, kleur baby, etc) en jouw emotionele toestand. Ik had nooit verwacht hoe hefrig de kraamtranen bij mij zouden zijn bijvoorbeeld.

Ook had ik onderschat hoeveel energie een baby en bv geven vreet. Ik was dolblij dat zij zich bezighield met badjes klaarztten en wassen draaien etc. En ze hield in de gaten dat ik wel rust nam, wat echt nodig was. Een goeie kraam is goud waard!

Ik zou er zelf niet voor kiezen om mijn ouders of schoonouders als kraamhulp in te zetten. Om de redenen die hierboven genoemd worden.
Ik weet dat we andere opvattingen hebben over de aanpak van Frits. Mijn schoonmoeder ziet namelijk de meerwaarde niet van een cosleeper of borstvoeding, wij wel.
Ik denk ook dat een kraam niet alleen voor de moeder er is, maar ook voor de vader.

quote:

Op zaterdag 20 december 2014 14:49 schreef Lushes het volgende:
Ja, die kraamzorg he..wat moet ik me daar nou helemaal bij voorstellen?
Doen ze iets bijzonders waarom je dat nodig zou hebben?

Mijn ouders zijn namelijk gewoon direct paraat na de bevalling en ik denk dat zij na 3 kinderen en 3 kleinkinderen wel een beetje weten hoe zo'n baby werkt.
Ben ik naief als ik denk daar wel voldoende aan te hebben?

De kraamzorg bekijkt ook je onderkant en voelt dagelijks naar de stand vd baarmoeder, en meer medische dingen, ook signaleert zij eventuele problemen natuurlijk veel eerder dan ouders.

Daarbij vond ik de verwennerij die week eigenlijk ook wel heel lekker en had ik er niet aan moeten denken mn ma 24/7 in huis te hebben... Onderschat ook niet het verlangen naar de gezinscocon...

Een kraamhulp is meer dan alleen iemand die even wat taken overneemt enzo. Ze helpt ook bij thuisbevalling en poliklinische bevalling. Blijft meteen na geboorte bij je om de eerste dingen te regelen en verder is het ook gewoon een deskundig persoon die er goed op let dat jij en je kind gezond de kraamweek doorkomen. Daarbij moet ik er niet aan denken om meer dan 2 dagen met mijn (schoon)ouders te zitten.
Aardige mensen hoor, maar ook in mijn geval, 30 jaar geleden voor het laatst een baby gehad en naast dat er veel is veranderd, is ze zelf ook niet dagelijks bezig met die dingen. Ik heb dan liever een expert. Laat oma maar gewoon oma zijn. Dat is ook al heftig en vol emoties. (vooral omdat het hier aan 1 kant de eerste is, andere de 2e, maar vorige is nu pas 10 weken)

Wat zijn we allemaal heerlijk eensgezind

SPOILER

Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.

Twist, dat doen mijn schoonouders ook. Ik laat dat maar zo, ze genieten enorm van hun kleinkinderen en de meisjes zijn gek op hun.

quote:

Op zaterdag 20 december 2014 14:35 schreef Fuente het volgende:
Lushes, ik laat mijn verzekering gewoon bij de basis. Ik heb sowieso een medische indicatie dus de ziekenhuisbevalling wordt vergoed. Het is mijn derde kindje, ik ben uitgerekend in de zomervakantie en vriend is dan 6 weken vrij (is leraar). We nemen dus een minimum aan kraamzorg.

Boks voor vakantiekindjes en lerarenvaders!

Ik zou daar ook niet tegenkunnen hoor twist. Als mijn (schoon)ouders mijn kind dingen blijven toestoppen en niet luisteren naar mijn wensen hierin, zou ik geneigd zijn niet meer te komen, of minder iig. Kinderen mogen best een beetje verwend worden door opas en omas, maar het moet niet uit de hand lopen. Kind moet wel gezond opgroeien en weten dat niet alles zomaar mag. Ik wil ook bij opa en oma regels. En ik wil niet dat ze alleen maar naar haar grootouders wil omdat ze daar zo lekker veel krijgt. In mijn ogen een verkeerd soort aandacht.
Maar dit ook met het oog op het feit dat we minstens 1 keer in de week bij schoonouders zijn. Dan is het ineens best vaak als je dan alleen maar snoept en geen regels hebt en allerlei kado's krijgt.

Wow, dat is dus wel even een ander beeld dan ik had.

Bedankt dames, ik ga daarin dan even andere beslissingen nemen.
Ik ben echt superclose met mijn moeder en die mag echt 24/7 om me heen hangen, maar ik begrijp dat een kraamzorg meer is dan iemand die je laat zien hoe je baby werkt.

quote:

Op zaterdag 20 december 2014 15:03 schreef kwakz0r het volgende:
Wat de kraamzorg doet is meer dan je leren hoe je voor je baby moet zorgen. Het is vooral jou faciliteren in het je kunnen concentreren op je baby en je herstel en je niet druk hoeven maken om andere zaken.

Ze houden daarnaast de medische gezondheid van jou en je baby in de gaten (hechtingen checken, kleur baby, etc) en jouw emotionele toestand. Ik had nooit verwacht hoe hefrig de kraamtranen bij mij zouden zijn bijvoorbeeld.

Ook had ik onderschat hoeveel energie een baby en bv geven vreet. Ik was dolblij dat zij zich bezighield met badjes klaarztten en wassen draaien etc. En ze hield in de gaten dat ik wel rust nam, wat echt nodig was. Een goeie kraam is goud waard!

Ik verwacht dat inmiddels wel.
Ik heb in mijn leven denk ik eens per jaar tranen doen vloeien. Sinds ik zwanger ben, hoef ik maar een baby, bevalling of een heel mooi zakdoekje te zien en ik sta tot mijn enkels in het oogvloeistof.

Wat dat betreft is voor mij een zwangerschap al een compleet surreële ervaring.

quote:

Op zaterdag 20 december 2014 16:01 schreef Lushes het volgende:

[..]

Ik verwacht dat inmiddels wel.
Ik heb in mijn leven denk ik eens per jaar tranen doen vloeien. Sinds ik zwanger ben, hoef ik maar een baby, bevalling of een heel mooi zakdoekje te zien en ik sta tot mijn enkels in het oogvloeistof.

Wat dat betreft is voor mij een zwangerschap al een compleet surreële ervaring.

Ik was altijd al een jankebal, maar ik wilde zó graag een kindje... Had niet verwacht dat ik de eerste week zo veel zou huilen en hem terug naar het ziekenhuis wilde brengen af en toe

De kraam heeft me daar supergoed in begeleid. Aangehoord, getroost, meer zekerheid gegeven. Het is ook overgegaan hoor!

quote:

Op zaterdag 20 december 2014 16:01 schreef Lushes het volgende:

[..]

Ik verwacht dat inmiddels wel.
Ik heb in mijn leven denk ik eens per jaar tranen doen vloeien. Sinds ik zwanger ben, hoef ik maar een baby, bevalling of een heel mooi zakdoekje te zien en ik sta tot mijn enkels in het oogvloeistof.

Wat dat betreft is voor mij een zwangerschap al een compleet surreële ervaring.

Het erge is ook dat het volgens mij nooit meer helemaal over gaat
Mijn jongste wordt over anderhalve maand 4 en ik ben nog steeds een weekdier. Er zijn bevallingen bij waarbij ik ook nog volschiet _{t is me gelukkig nog nooit gebeurd dat ik echt in grienen uit ben gebarsten overigens}; en damn you c1000-reclame met je 2 pannetjes

quote:

Op zaterdag 20 december 2014 16:10 schreef kwakz0r het volgende:

[..]

Ik was altijd al een jankebal, maar ik wilde zó graag een kindje... Had niet verwacht dat ik de eerste week zo veel zou huilen en hem terug naar het ziekenhuis wilde brengen af en toe

De kraam heeft me daar supergoed in begeleid. Aangehoord, getroost, meer zekerheid gegeven. Het is ook overgegaan hoor!

Dankjewel voor je dit eerlijke berichtje en wat help je me daarmee! Ik merk nu heel af en toe gedachtes langskomen als: Damn, waar ben ik in godsnaam aan begonnen, wil ik dat wel? Jouw berichtje laat me een beetje minder 'raar' voelen. Iedere keer als ik het denk en me onzeker voel, denk ik meteen dat ik nu al een slechte moeder ben omdat ik dat soort gedachtes heb. Hormonen zijn zulke vreemde dingen. Rationaliseren dat het daar vandaan komt en dat ik écht wel heel graag een kindje wil brengt hier rust. En erover praten tot ik een ons weeg helpt ook.

quote:

Op zaterdag 20 december 2014 15:57 schreef Lushes het volgende:
Wow, dat is dus wel even een ander beeld dan ik had.

Bedankt dames, ik ga daarin dan even andere beslissingen nemen.
Ik ben echt superclose met mijn moeder en die mag echt 24/7 om me heen hangen, maar ik begrijp dat een kraamzorg meer is dan iemand die je laat zien hoe je baby werkt.

Ja, controles van je hechtingen, vloeien, stand van baarmoeder, temperatuur, polsslag. stoelgang.

En ook bij de baby letten ze op wat dingen zoals kleur, voedingen, temperatuur en ontlasting.

En dan is er nog het schoonmaken en bed verschonen etc, je moeder kan dat ook natuurlijk maar mijn ervaring is dat ze dan toch liever staren naar de baby

quote:

Op zaterdag 20 december 2014 15:48 schreef Fuente het volgende:
Twist, dat doen mijn schoonouders ook. Ik laat dat maar zo, ze genieten enorm van hun kleinkinderen en de meisjes zijn gek op hun.

Nou ja, tot op zekere hoogte is het ook wel een gevalletje "pick your battles", maar ik kan het er niet zo eenvoudig bij laten zitten denk ik.

Mijn neefje is ook gek op z'n opa en oma. Natuurlijk omdat ze hartstikke lief voor hem zijn maar ook omdat hij alles mag en krijgt. Een kind van 3 kan dat echt niet helemaal los zien van elkaar. Ik merk ook aan hem dat hij echt verwend is en gewoon oprecht boos is als hij bij ons bijvoorbeeld geen koekje krijgt ofzo.
Natuurlijk gaan papa en mama ook niet vrijuit, maar opa en oma drukken er wel echt hun stempel op.

Verder sowieso een +1 op Risu.

Het zijn ook hele kleine dingen, maar ik merk dat ik er wel heel erg op let omdat het me zo bezig houdt. We krijgen bijv. (waarschijnlijk) as. woensdag het geslacht te horen. Schoonmoeder vroeg ik of hen dan toch wel meteen belde, waarop ik aangaf dat ze het de dag erna (eerste kerstdag) wel horen als we bij hun zijn.

De eerste reactie is dan "Ja, maar zo lang kan ik echt niet wachten hoor! " en na 5 minuten volgt dan "Of vinden jullie dat zelf leuker om het dan te vertellen?"
Is maar een heel klein voorbeeldje, maar voor mij is het wel tekenend dat dat de volgorde van reageren is; eerst hun eigen gevoel en dan pas dat van ons.

Als ik dit allemaal lees ben in erg blij met mijn moeder en schoonouders. Ze zijn heel enthousiast en lief, maar weten ook heel goed dat het óns kind gaat zijn en wij zelf een weg zullen moeten vinden. Het scheelt ook wel dat onze ouders niet structureel zullen oppassen: moeder werkt fulltime en so wonen te ver weg.

Dat is dus precies waarom wij niet structureel op laten passen twist.
De houding ja maar bij opa en oma gaat het anders kan ik niets mee.

En wisten jullie dit al?

Onderzoek van de Universiteit van Londen onder 12.000 3-jarige kinderen toont aan dat kinderen die fulltime door hun opa en oma worden opgevoed, maarliefst 34 procent meer kans hebben op overgewicht. Bij deeltijd oppassen wordt de kans op obesitas vergroot met 15 procent.

quote:

Op zaterdag 20 december 2014 17:42 schreef Moppert het volgende:
Dat is dus precies waarom wij niet structureel op laten passen twist.
De houding ja maar bij opa en oma gaat het anders kan ik niets mee.

En wisten jullie dit al?

Onderzoek van de Universiteit van Londen onder 12.000 3-jarige kinderen toont aan dat kinderen die fulltime door hun opa en oma worden opgevoed, maarliefst 34 procent meer kans hebben op overgewicht. Bij deeltijd oppassen wordt de kans op obesitas vergroot met 15 procent.

Wow, van die cijfers schrik ik wel

Ja, structureel oppassen heb ik inderdaad ook zo m'n twijfels bij dus. Onze kleine gaat straks 2 dagen per week naar mijn zus (die is gastouder, ideaal! Plus ik weet dat m'n zus eerder strenger zal zijn dan wijzelf dan dat de kleine alles mag ) en we zaten dus te denken aan 1 dag om-en-om bij de beide oma's (dus 1x per 2 weken), maar zelfs daar twijfel ik nu aan... Vooral omdat het voor mij niet per se hoeft, maar het meer is dat ik zowel oma als de kleine het gun, die tijd met elkaar.

Nog maar eens goed over hebben met vriendlief en bedenken wat we willen.

quote:

Op zaterdag 20 december 2014 17:04 schreef Krisvc het volgende:

[..]

Dankjewel voor je dit eerlijke berichtje en wat help je me daarmee! Ik merk nu heel af en toe gedachtes langskomen als: Damn, waar ben ik in godsnaam aan begonnen, wil ik dat wel? Jouw berichtje laat me een beetje minder 'raar' voelen. Iedere keer als ik het denk en me onzeker voel, denk ik meteen dat ik nu al een slechte moeder ben omdat ik dat soort gedachtes heb. Hormonen zijn zulke vreemde dingen. Rationaliseren dat het daar vandaan komt en dat ik écht wel heel graag een kindje wil brengt hier rust. En erover praten tot ik een ons weeg helpt ook.

Het verandert gewoon je leven en ook het idee dat er iemand voor de komende jaren 24u per dag van jou afhankelijk is vond ik veel zwaarder dan ik dacht.

Maar, het went, je groeit erin. Hij is nu acht weken en het genieten wint nu ruimschoots van de twijfels of onzekerheden. Spijt heb ik zeker niet en ik verheug me enorm op alle.mooie momenten die nog gaan komen als hij groter wordt.