Boekjes lezen over bang zijn in het donker helpen hier goed. En we sturen monsters altijd naar hun mamaquote:Op woensdag 19 november 2014 10:30 schreef Phaidra het volgende:
Wauw Luc!!
Ophelia![]()
Wij hebben opeens te maken met een doodsbange peuter. Hij is ervan overtuigd dat er een monster in zijn bed zit en was gisteravond echt panisch. Wegjagen lukte niet, erover praten ging redelijk tot we weer een poging deden om hem in zijn bed te leggen. Bij hem blijven was niet genoeg om hem te kalmeren. Voorgesteld om matras op de grond te leggen, zodat hij daar kon slapen, maar dat wilde hij ook niet. Hij had wel bij papa en mama in bed willen slapen, maar dat vonden wij eigenlijk geen optie/ oplossing. Want dan zouden we hem toch omleggen naar zijn eigen bed als hij sliep en daar wordt hij misschien nog wel banger van. Hebben jullie nog andere tips?
Hij heeft al knuffels in zijn bed en had zelf bedacht dat zijn uil het monster weg kon jagen door met zijn vleugels te wapperen. En blijkbaar hielpen de babyfoonmuziekjes ook wel om het monster weg te krijgen, maar toch wilde hij echt-echt-echt niet in zijn bed. Hij slaapt nog in een ledikantje en wilde dan wel slapen in een groter bed, maar dat staat er ook niet van vandaag op morgen.
Het was zo sneu om hem zo bang te zien.. Uiteindelijk sliep hij rond 21 uur, na ruim een uur praten en troosten.
oh ja, hier vooral overduidelijk nephuilen, omdat iets niet lukt of hij zijn zin niet krijgt, eten was hier een periode ook heel weinig, nu gaat het weer ietsje beter, en bij het aan en uitkleden niet meewerken is bijna standaard, dan gaat hij zich verstoppen, of steeds weer weglopen en natuurlijk precies dan wanneer je haast hebt, of bij het tandenpoetsen net het hoofd zo draaien dat je niet makkelijk bij kunt,quote:Op vrijdag 21 november 2014 16:40 schreef Aventura het volgende:
Ventje is nu 3 jaar en 4 maanden en is is opeens geen land meer met hem te bezeilen. Huilen om het minste of geringste, idem met boos worden. Bijna niets eten op een dag en enorm de grenzen opzoeken. Aan- en uitkleden, naar bed brengen, alles gaat even moeizaam. Het lijkt wel een ander kind. Herkenbaar?
Hier om de dag om soms 2 dagen niet.quote:Op zaterdag 22 november 2014 23:47 schreef agter het volgende:
Iedere dag in bad?
No way hier. Hooguit 2 keer per week. En maximaal 1 keer per week haren wassen.
Haha!
Luc doet dat ook. Vooral de verhalen, liedjes & boekje voorlezen. Hij verzint de grappigste dingenquote:Op zaterdag 22 november 2014 17:11 schreef laiveneertiekje het volgende:
A. speelt ook anders. Hij gaat nu zelf boekjes lezen/voorlezen, ipv dat de trein gewoon rondjes rijdt op het spoor komen er hele verhalen bij kijken, en hij bedenkt zelf liedjes...
Met de duplo wordt ook vanalles gebouwd, het gaat echt weer hard ineens...
Ha hier nog zo éénquote:Op zaterdag 22 november 2014 23:38 schreef danic het volgende:
Ik baal daar dan zo van hè. Om me heen zie ik allemaal enthousiaste kinderen die staan te dansen en te zingen en mijn gup duikt in elkaar en gaat huilen. Ze raakt er compleet van van slag.
Als een piet tegen haar ging praten ging ze gewoon stoïcijns de andere kant op kijken. En ook nergens op reageren, ook niet op mij.
Bedoel je het boek van Eva Bronsveld? Ik heb haar blog gelezen en ik viel echt achterover van verbazing want het was echt woord voor woord mijn kind wat ze beschreef. (hier staat een algemeen stukje en dan heeft ze nog wat blogs waarin ze de karaktereigenschappen wat dieper uitwerkt). Het heeft mij ook enorm geholpen om aan de ene dat hyperactieve, stuiterige en onhoudbaar nieuwsgierige en aan de andere kant het voorzichtige, terughoudende en angstige van M te kunnen snappen. Het voelde voor mij heel tegenstrijdig maar ik snap nu beter hoe dat samen gaat. En ik herken mezelf er ook erg inquote:Op zondag 23 november 2014 00:30 schreef Skoap het volgende:
[..]
Luc doet dat ook. Vooral de verhalen, liedjes & boekje voorlezen. Hij verzint de grappigste dingen
Ik ben vandaag bij mijn ouders en ik zat samen met mijn moeder en Luc in de auto en hij heeft 15 min lang allemaal zelf verzonnen liedjes (op bestaande melodieën) zitten zingen
Luc is ook gevoelig voor veel dingen. Mij heeft het boek temperamentvolle kinderen heel erg geholpen. Ik zou uit mezelf kinderen niet zo opvoeden (mede door mijn eigen opvoeding) maar het boek was pijnlijk herkenbaar en ik heb echt zitten huilenbij sommige stukken omdat ik mijzelf er zo in herkende (en hoe mijn ouders daar "verkeerd" mee omgingen) Maar ik pas nu sommige tips bij Luc ook toe en het gaat zoveel beter. En door het boek begrijp ik Luc ook veel beter. (En mijzelf
)
En dit! Als volwassen ben je geneigd in te vullen wat een kind leuk zou moeten vinden. Ik probeer dat zoveel mogelijk los te laten. En ik probeer mijn omgeving zover te krijgenquote:Op vrijdag 28 november 2014 11:25 schreef mignonne het volgende:
haha KZ dat is met mijn jongste ook
Echt hoe vaak ik niet tegen mensen zeg "laat haar maar" om moe van te worden. Laat haar toch lekker staan en op haar eigen gekozen afstand toekijken. Waar komt toch dat idee vandaan dat het pas leuk is als je vóóraan staat. Dat het pas leuk is als je bij sinterklaas op schoot zit of piet een handje geeft (ik noem maar wat). Ieder geniet op zn eigen manier van dingen, en voor sommige mensen zijn bepaalde dingen gewoon écht niet leuk. Geef je kind ook die ruimte om iets gewoon echt niet leuk te vinden.
Helemaal + 1quote:
Ik heb hem stiekem wel even opgetildquote:Op vrijdag 28 november 2014 11:35 schreef Troeta het volgende:
oja, ik kan me ook zo aan mensen ergeren die hem optillen (hij haat het en het komt dan echt niet goed meer) of ze blijven maar aan hem trekken of gaan grappig in zijn zij prikken.
We kunnen dan net zo goed weg gaan, want voor hem en mij is het dan al niet leuk meer.
Maar dat zijn zusje zo spontaan is open geeft hem wel een goed voorbeeld, hij staat er nu ook meer voor open....lekker op zijn eigen manier.
Dit is echt precies mijn kind en wat bij ons ook helpt. Al moet ik zeggen dat we er meestal niet speciaal rekening mee houden. Hij is geen type dat graag op de voorgrond treedt, dat zijn wij zelf ook niet.quote:Op woensdag 26 november 2014 22:44 schreef Leandra het volgende:
Een van m'n laatste posts hier: Soneal is ook een kind dat zich ergens thuis moet voelen voor hij enthousiast gaat doen.
Wat ons in vreemde en drukke situaties wel helpt is zorgen dat we er vroeg zijn, als het nog rustig is, dan lijkt hij de omgeving meer als "eigen" te zien en zijn degenen die na hem binnenkomen de "nieuwelingen".
Of het is omdat het dan overzichtelijker voor hem is (hij hoeft de meute niet te scannen, ze druppelen immers een voor een binnen), of omdat hij zich dan koning van zijn territorium voelt weet ik niet, maar het helpt bij onze kat uit de boom kijker wel heel goed.
Maar het blijft een kat uit de boom kijker natuurlijk, aard van t beestje.
Ik ga wel met HAAR mee hoor. Maar dat wil ze ook niet.quote:Op zondag 30 november 2014 19:26 schreef Tinuviel het volgende:
F_r hielp het ook niet als je met hem mee ging naar de sint? Dat wil hier nog wel helpen.
Animal hij had wel goed geslapen tot 6.15 uur, dus dat uurtje extra was wel nodig blijkbaar.
Vandaag Sinterklaas op mijn werk, het was super gezellig. Alleen ja,mer dat hij ging overgeven dwars over al zijn en mijn kleren heen. En ook dat we daardoor een groot gedeelte misten.
Nog even een verlate Efteling foto:
[ afbeelding ]
quote:Op zaterdag 29 november 2014 20:34 schreef kleinzusje het volgende:
[..]
Ik heb hem stiekem wel even opgetild![]()
[/quote]quote:Op zaterdag 29 november 2014 22:46 schreef kleinzusje het volgende:
Animal is dat een winterjasje ?
Mensen moeten kindjes gewoon niet ongevraagd aanraken vind ik.
Wat lief, dat je het vraagt. Hij heeft nog wel last van hoest en is erg moe. Hopelijk is hij morgen weer ok.quote:Op zondag 30 november 2014 21:49 schreef Kyara het volgende:
Welkom Mineola! Hoe gaat het bij jullie?
Leandra, gefeliciteerd met je kleuter!
Leuke foto Tinu! Wat sneu dat hij ziek was. Hoe gaat het inmiddels met hem?
Hopelijk slaapt ze vannacht ook goed Bitterend
quote:Op zondag 30 november 2014 23:14 schreef danic het volgende:
Eva praat heel veel in haar slaap en meestal kan ik er niks van maken.
Maar nu net hoor ik heel zielig "mama, ik ben echt niet moe"
En ze slaapt weer verder![]()
quote:Op zondag 30 november 2014 23:14 schreef danic het volgende:
Eva praat heel veel in haar slaap en meestal kan ik er niks van maken.
Maar nu net hoor ik heel zielig "mama, ik ben echt niet moe"
En ze slaapt weer verder![]()
Oh ja, nou weet ik het weer! Dat was inderdaad op zijn minst nogal lompquote:Op maandag 1 december 2014 13:41 schreef Kyara het volgende:
Mooie stats Susie! Balen van de ogentest. M heeft hem met 2,5 al ens gedaan maar toen hoefde hij de onderste regels nog niet te kunnen. en dat mens was nogal lomp met het oogafdekken dus ik vond het al heel wat dat hij uberhaupt meedeed
AM, wat heeft ze gekregen? Sneu dat ze ziekjes is/was. Voelt ze zich vandaag weer wat beter?
Phaidra, M is met 2,5 nog een keer extra gegaan voor zijn ogen. Toen heb ik ook mijn twijfels aangekaart over zijn motorische ontwikkeling. De reactie van de (inval)cb arts was dat hij te dik was en dat hij daarom motorisch achterbleef. Ze kwam met wat tips die misschien prima te doen zijn met 1 kind maar met 3 best wel onmogelijk als je alleen bent. En ze bleef maar doorhameren op zijn gewicht en dat ik toch ook niet wilde "dat hij straks op school gepest gaat worden omdat hij te dik is en als laatste gekozen wordt met gym". (letterlijk gezegd dus). En voor de goede orde, hij volgt dus gewoon de curve die hij met 6 maanden heeft ingezet en hij zit ook nog ruim in het groene gebied, wel aan de bovenkant en bovengemiddeld maar goed, elk kind zijn eigen bouw.
Wat mij dus dwars zit is de manier van communiceren (over dat pesten), het niet meedenken/inleven in mijn specifieke situatie en het volledig voorbijgaan aan wat nou mijn initiële vraag was.
dus toen zelf maar een fysio ingeschakeld en daar lopen we nu. Volgens de fysio heeft gewicht dus absoluut geen invloed op zijn manier van bewegen en is hij zeker ook niet te zwaar![]()
Oh ja, hier wilde ik (heeeeel laat) nog even op reageren.quote:Op donderdag 20 november 2014 22:58 schreef Clubsoda het volgende:
[..]
Boekjes lezen over bang zijn in het donker helpen hier goed. En we sturen monsters altijd naar hun mamahelpt ook vaak!
Die moet ik onthouden! Geen monsters hier, wel varkens (m.n. miss Piggy) en clowns.quote:Op maandag 1 december 2014 13:57 schreef Phaidra het volgende:
[..]
Oh ja, hier wilde ik (heeeeel laat) nog even op reageren.
Wij hebben het boekje over Kikker is bang en die leest hij heel graag. Ik worstel zelf nog of ik steeds moet benadrukken dat monsters niet bestaan en proberen te achterhalen waar hij bang door werd (geluid van de verwarming, herrie buiten, gekke schaduw, etc) of erin mee moet gaan door ze bijv. weg te jagen. Bij het boekje van Kikker wordt het allemaal een beetje in het midden gelaten, dat vind ik wel prettig.
Die lijkt me heel lastig.quote:Op maandag 1 december 2014 20:32 schreef bitterend het volgende:
Phaidra hier ook eentje die veel bang is. Nu is ze bang van auto's en in de garage bij mijn werk ging ze echt volledig over de rooie van angst![]()
quote:Op maandag 1 december 2014 23:39 schreef Aventura het volgende:
Hihi Danic!! Lekker bijdehand. Zo gaf ik ventje laatst een kleurboek. Zegt-ie: 'ja, wat moet ik daarmee?!'
Met dit intentie had ik het boekje Lotje op het potje gekocht (quote:Op maandag 1 december 2014 22:39 schreef Mevr_Mus het volgende:
Boekje van Kikker was hier juist de oorzaak van angsten op een gegeven moment![]()
En net als kikker wilde S dan samen in het grote bed, net als Kikker, Varkentje en Eend dat doen als ze bang zijn voor monsters. Dus wij lagen dankzij Kikker een tijd lang met een overdwarse peuter in ons bed
Zit er echt een regelmaat in? Dan zou ik eerder denken dat het met activiteit overdag te maken heeft. Maar last van groeipijn kan ook natuurlijk. Ik heb er als kind veel last van gehad, doet behoorlijk zeer.quote:Op dinsdag 2 december 2014 08:47 schreef Zana het volgende:
Ik heb hier het idee dat mijn zoontje om de zoveel weken groeipijn heeft, zou dat kunnen?
Vannacht weer een jongetje dat midden in de nacht over pijn aan zijn voet klaagde tot huilen aan toe, eerst de ene voet en toen die ingesmeerd en ingezwachteld was even later ook de ander. Daar voldeed gelukkig een nat washandje. In het verleden heb ik het altijd gerelateerd aan enthousiast voetbalspelen, maar dat heeft hij gisteren niet echt gedaan. Hij kan zich natuurlijk ook in bed hebben gestoten of een rare droom hebben gehad, maar ik vroeg mij dus af of het gerelateerd kan zijn aan het groeien.
Dat is hier ook wel, maar volgens mij staat het los van het boekjequote:Op maandag 1 december 2014 22:39 schreef Mevr_Mus het volgende:
Boekje van Kikker was hier juist de oorzaak van angsten op een gegeven moment![]()
En net als kikker wilde S dan samen in het grote bed, net als Kikker, Varkentje en Eend dat doen als ze bang zijn voor monsters. Dus wij lagen dankzij Kikker een tijd lang met een overdwarse peuter in ons bed
quote:Op dinsdag 2 december 2014 13:26 schreef bitterend het volgende:
[..]
Met dit intentie had ik het boekje Lotje op het potje gekocht (![]()
) het boek vindt ze geweldig maar als ik vraag of ze ook op het potje wil als Lotje zegt ze "neee potje is stom"
![]()
Ze gaat af en toe wel op de wc trouwens en ze informeert me als ze in dr luier heeft geplast
De deur uitgaan. Daar heb je geen laptop en dat scheelt al een hele hoop aantrekkingskrachtquote:Op woensdag 3 december 2014 17:08 schreef Handheld het volgende:
Hallo allemaal,
Ik wil hier een vraag droppen...
Ben geen echte lurker of poster in dit topic.
Maar zit toch echt met iets, hoop dat ik het hier kwijt kan.
Ons zoontje is nu 2 en een half jaar.
Alles oke en gezellig, hij heeft zijn buien maar niet veel ( ff afkloppen)
KA al vrij veel voor zijn leeftijd en is meeste van de dagen echt een vrolijk jongetje
Maar nu komt het:
Ik als papa vind dat ik te weinig tijd aan hem besteed.
Ik speel bij elkaar op pappa-dag misschien wel een half uurtje maar met hem, en voor de rest grijp ik toch weer naar oude gewoontes en ga ik achter de laptop zitten, niet constant natuurlijk.
We maken voor de rest samen wel het eten, eten daarna samen enz.
Maar de momentjes dat hij toch aandacht vraagt en ik toch mijn eigen ding wil doen die zijn voor mij best moeilijk om te verkroppen of ik nu wel een goede vader ben.
Natuurlijk zit dat ook in andere dingen, maar vooral het aandacht probleem heb ik zelf moeite mee.
Ik kan zelf mijn aandacht er niet zo lang bij houden om met hem te spelen en dat vind ik altijd achteraf best erg.
Nou ja dit is zo beetje mijn probleem.....
quote:Op woensdag 3 december 2014 17:17 schreef Kyara het volgende:
Waarom ga je dan niet iets met hem ondernemen? Dierentuin, speeltuin, kinderboerderij, bibliotheek, boodschapjes doen, fietsen, treinen kijken, met de bus mee.........
Daar hebben jullie inderdaad gelijk in!quote:Op woensdag 3 december 2014 17:21 schreef Vlindur het volgende:
[..]
De deur uitgaan. Daar heb je geen laptop en dat scheelt al een hele hoop aantrekkingskracht
Het is nu echt al de derde keer of zo dat hij midden in de nacht klaagt. Ik kan het van mijzelf ook herinneren, maar dan pas op veel latere leeftijd.quote:Op woensdag 3 december 2014 07:47 schreef _Ophelia_ het volgende:
[..]
Zit er echt een regelmaat in? Dan zou ik eerder denken dat het met activiteit overdag te maken heeft. Maar last van groeipijn kan ook natuurlijk. Ik heb er als kind veel last van gehad, doet behoorlijk zeer.
Ik herken het ook een beetje, 2 1/2 jaar is ook best een lastige leeftijd, ze kunnen vaak hun aandacht nog niet zo lang bij één ding houden, trekken alles los wat in hun bereik komt en kunnen nog niet zo goed opruimen, kunnen niet lang alleen spelen en komen steeds weer opnieuw bij jou, ook wanneer je net even zit en ook eens behoefde aan een beetje rust hebt, de communicatie kan soms lastig zijn en ik vond de bezigheden/ spelletjes op zich nu ook niet echt uitdagend.quote:Op woensdag 3 december 2014 17:08 schreef Handheld het volgende:
Hallo allemaal,
Ik wil hier een vraag droppen...
Ben geen echte lurker of poster in dit topic.
Maar zit toch echt met iets, hoop dat ik het hier kwijt kan.
Ons zoontje is nu 2 en een half jaar.
Alles oke en gezellig, hij heeft zijn buien maar niet veel ( ff afkloppen)
KA al vrij veel voor zijn leeftijd en is meeste van de dagen echt een vrolijk jongetje
Maar nu komt het:
Ik als papa vind dat ik te weinig tijd aan hem besteed.
Ik speel bij elkaar op pappa-dag misschien wel een half uurtje maar met hem, en voor de rest grijp ik toch weer naar oude gewoontes en ga ik achter de laptop zitten, niet constant natuurlijk.
We maken voor de rest samen wel het eten, eten daarna samen enz.
Maar de momentjes dat hij toch aandacht vraagt en ik toch mijn eigen ding wil doen die zijn voor mij best moeilijk om te verkroppen of ik nu wel een goede vader ben.
Natuurlijk zit dat ook in andere dingen, maar vooral het aandacht probleem heb ik zelf moeite mee.
Ik kan zelf mijn aandacht er niet zo lang bij houden om met hem te spelen en dat vind ik altijd achteraf best erg.
Nou ja dit is zo beetje mijn probleem.....
Precies wat je hierboven schetst inderdaad.quote:Op woensdag 3 december 2014 18:38 schreef Zana het volgende:
[..]
Ik herken het ook een beetje, 2 1/2 jaar is ook best een lastige leeftijd, ze kunnen vaak hun aandacht nog niet zo lang bij één ding houden, trekken alles los wat in hun bereik komt en kunnen nog niet zo goed opruimen, kunnen niet lang alleen spelen en komen steeds weer opnieuw bij jou, ook wanneer je net even zit en ook eens behoefde aan een beetje rust hebt, de communicatie kan soms lastig zijn en ik vond de bezigheden/ spelletjes op zich nu ook niet echt uitdagend.
Wat hier hielp om iets binnenhuis samen te doen was gewoon aan het werk zetten...oude kranten in een bakje doen, toiletpapierrol laten vervangen, beddengoed samen wisselen, wasmachine vullen en aanzetten, vaatwasser uitruimen, water schepen, kleren opruimen, wasknijpers opruimen, groente laten wassen, nu ja, wat jezelf ook moet doen .....alles duurt 6 keer zo lang en het is soms niet zoals het hoort, maar ja ze zijn bezig en helpen mee...en ze willen sowieso alles zelf doen, dus laat maar prutsen.
Ik denk het hangt ook een beetje van je eigen persoonlijkheid af en hoe je bent opgegroeid, ik was steeds heel erg op mezelf gefocust en kon doen en laten wat ik wou.quote:Op woensdag 3 december 2014 19:28 schreef Handheld het volgende:
[..]
Maar dat gevoel dat ik soms mijn eigen ding doet terwijl hij op dat moment alleen op mij aangewezen is en dat ik dan s'avonds in bed denk dat ik meer met hem had moeten spelen/doen.
Niet echt denk ik. Wel dat er een baby in m'n buik zit en dat hij grote broer wordt, maar of hij nu echt beseft dat er straks nog een kindje in huis is en blijft, dat vraag ik me af.quote:Op woensdag 3 december 2014 20:53 schreef bitterend het volgende:
PhaidraBeseft ie trouwens dat ie een broertje/zusje krijgt?
Grappige Otje![]()
| Forum Opties | |
|---|---|
| Forumhop: | |
| Hop naar: | |