haha KZ dat is met mijn jongste ook

Echt hoe vaak ik niet tegen mensen zeg "laat haar maar" om moe van te worden. Laat haar toch lekker staan en op haar eigen gekozen afstand toekijken. Waar komt toch dat idee vandaan dat het pas leuk is als je vóóraan staat. Dat het pas leuk is als je bij sinterklaas op schoot zit of piet een handje geeft (ik noem maar wat). Ieder geniet op zn eigen manier van dingen, en voor sommige mensen zijn bepaalde dingen gewoon écht niet leuk. Geef je kind ook die ruimte om iets gewoon echt niet leuk te vinden.
Disclaimer... dit is absoluut niet bedoeld als kritiek! ik snap heel goed wat je bedoeld danic; het is meer bedoeld als iets wat me opvalt dat er door sommige mensen heel veel druk op bepaalde dingen gelegd wordt terwijl het kind er geen behoefte aan lijkt te hebben. Lekker zo laten denk ik dan.
Verder, Danic, ik kan zelf niet zoveel met dat soort termen of concepten als hoog-sensitief of weet ik het, maar das ieder voor zich. Het 'gevaar' ervan is dat je veel meer daar aan op gaat hangen dan eigenlijk nodig of terecht is. Ik merk het bij E. ook met haar coeliakie. Als ze eens buikpijn heeft of moe is of slecht slaapt of weet ik het, dan denk ik gelijk shit, wáár is het fout gegaan? Wanneer heeft ze iets verkeerds binnen gekregen, wát heb ik verkeerd gedaan. In detail je dag nalopen om dat allemaal na te gaan. En dan valt het kwartje weer, het kán, het hoeft niet daaraan te liggen. Alle kinderen hebben wel eens buikpijn of zijn moe, not to mention slapen slecht.
Ik zou met zo'n theorie doen waar je je prettig bij voelt, als het je helpt om je kind beter te snappen dan, grijp het vooral aan om er meer over te lezen. Als je zelf heel extravert bent en je kind heel introvert of andersom dan kan het best een grote brug zijn die je over moet. Als je behoefte hebt aan tips om met bepaalde situaties om te gaan dan is zo'n theorie/boek erg fijn en handig. Maar bedenk voor jezelf ook steeds hoeveel van Eva hoog-sensitief is en hoeveel gewoon peuter/kind; en daarbij, bedenk ook waar jij/je omgeving in mee kunt veren, maar ook waarin zij moet leren mee te veren. Als ze gevoelig is voor prikkels, dan niet alleen maar hoe jij die prikkels kunt reduceren, maar ook hoe zij zich er tegen kan 'wapenen', wat ze moet doen als het teveel wordt.
Nouja so much voor ongevraagd advies

haha, maar dat is wat in me opkwam toen ik het las. Ik vind dat gewoon het lastigste aan opvoeden, hoeveel veer je als ouders mee (heel veel wat mij betreft) en hoeveel moet je je kind ook aanleren om zelf met situaties om te leren gaan.