Geen idee wat mijn typering is. Dat zijn ze nu aan het testen. En die is tegenwoordig belangrijker dan bloedgroep.quote:Op zaterdag 8 november 2014 15:07 schreef computergirl het volgende:
Stoere actie Cat!
Als bloeddonor ben ik met mijn 0neg vrij populair, bij donatie kijken ze gedetailleerd naar weefseltypering volgens mij. Heb je al enig idee wat jouw typering is en hoe groot de kans is met een match?
Toevallig deze week ook met mijn contactpersoon besproken. Vroeger hingen ze heel erg aan privacy, maar inmiddels ziet men ook wel dat je via social media best gevonden kunt worden. Dit topic is ook een voorbeeld hiervan, als ik de datum van operatie en het verhaal eromheen inzet, is het voor een ontvanger niet zo moeilijk me te vinden denk ik.quote:Op zondag 9 november 2014 18:01 schreef BloedendeVagina het volgende:
Zou je wel contact met de ontvanger willen hebben, als dat mogelijk is*? Of maakt je dat ook niet uit na afloop eigenlijk?
*weet niet of dat mogelijk is eigenlijk. Iets met privacy enzo.
quote:Op zondag 9 november 2014 18:15 schreef Laysa het volgende:
Wat ontzettend onzelfbaatzuchtig van je.
Ik volg je ook via dit topic
Daar zijn de laatste jaren goede regelingen voor gekomen.quote:Op zondag 9 november 2014 20:24 schreef Bleie het volgende:
Hoe doe je dat eigenlijk met je werk? Ziekmelden, onbetaald verlof? En hoe lang duurt het herstel voor jou?
Beetje gecompliceerde situatie waar ik nu nog even geen antwoord op wil geven.quote:
Wat waren/zijn je twijfels? En overweeg je het nu nog of is het een afgesloten hoofdstuk?quote:Op zondag 9 november 2014 21:55 schreef Lastpost het volgende:
Interessant, zelf ook overwogen maar nog de nodige twijfels.
Tof dat je dit doet in ieder geval!
Surprise!quote:
Financieel goed geregeld dusquote:Op zondag 9 november 2014 20:54 schreef Cat22 het volgende:
[..]
Daar zijn de laatste jaren goede regelingen voor gekomen.
Ik meld me ziek en mijn ziekteverlof wordt doorbetaald door het UWV. Zo'n beetje dezelfde regeling als bij zwangerschap. Had ik in de WW gezeten, dan was die opgeschort tot ik weer beter was (ook dan de ziektewet in en na herstel weer opstarten WW).
Ondernemers kunnen aanspraak maken op een regeling die een uitkering verzorgt tijdens hun herstel.
Verder kan ik alle kosten die ik nu maak declareren (vooralsnog vooral reiskosten, maar bij voorbeeld ook verblijf voor één familielid tijdens opname) en krijg ik zo'n 360 euro na afloop van het traject als vergoeding voor kleine ziekenhuisgerelateerde uitgaven (hippe pyjama, leuke toilettas en zulks). Ook kan ik me ziekmelden voor vooronderzoeken die meer dan een halve dag in beslag nemen, wordt ook aan de werkgever vergoed. Maar op dit moment is het nog in te plannen op mijn vrije dagen.
Zorgkosten totdat de ontvanger bekend is zijn voor de rekening van het ziekenhuis en worden daarna gedeclareerd bij de verzekering van de ontvanger, tot drie maanden na OK. Kosten die daarna voorkomen (zoals een jaarlijkse checkup voor mij) zijn voor rekening van mijn verzekering maar vallen nooit onder mijn eigen risico.
Kortom, voor het geld hoef je het niet te laten.En hoewel ik tegen donatie tegen betaling ben, vind ik het wel een goede zaak dat deze regelingen er zijn. Zou zuur zijn als ik ook nog moet bijbetalen.
Mijn herstel gaat afhangen van de wijze van opereren, niet alle ziekenhuizen doen een kijkoperatie (minder ingrijpend) en ik weet nu nog niet zeker waar ik geopereerd word. Maar in het algemeen ligt het herstel tussen de 1 en 3 maanden. Dan ben je misschien nog wat moe maar kun je wel weer alles doen. Na een half jaar schijn je volledig hersteld te zijn. Ik ga werktechnisch uit van een maand of 2. Het ligt natuurlijk ook aan het werk wat je doet, bij een fysiek zware baan zul je meer hersteltijd nodig hebben.
Vooral het egoïstische aspect eigenlijk. De operatie, het stel dat je het zelf nodig krijgt of mensen in mijn omgeving en dat je geen flauw idee hebt bij wie het terecht komt.quote:Op zondag 9 november 2014 21:59 schreef Cat22 het volgende:
[..]
Wat waren/zijn je twijfels? En overweeg je het nu nog of is het een afgesloten hoofdstuk?
Blijf lekker meelezen en broeden op die tegenstrijdige gedachten (ik had en heb ze soms nog steeds). Wat me lange tijd tegenhield was het aspect van expres ziekteverlof nemen en geen reserve nier meer hebben voor je omgeving. Maar door wat werk- en privégerelateerde gebeurtenissen ben ik er weer eens achter gekomen dat 'voor jezelf kiezen' best kan en mag.quote:Op maandag 10 november 2014 08:15 schreef Lastpost het volgende:
[..]
Vooral het egoïstische aspect eigenlijk. De operatie, het stel dat je het zelf nodig krijgt of mensen in mijn omgeving en dat je geen flauw idee hebt bij wie het terecht komt.
Maar het is anderzijds natuurlijk prachtig dat je een ander zo kunt helpen, de kans dat m'n andere nier het begeeft is ook vrij klein natuurlijk. Maar een afgesloten hoofdstuk is het in iedergeval niet.
Wie weet helpt dit topic me wel over de streep.
Kun je nagaan hoe blij ze met mij (vrijgezel en kinderloos) mogen zijn.quote:Op maandag 10 november 2014 07:11 schreef Bleie het volgende:
[..]
Financieel goed geregeld dus, maar ik kan me inderdaad toch wel voorstellen dat een werkgever er niet erg blij mee is. Zijn ze met zwangerschappen vaak ook niet echt.
De reden dat ik het inmiddels - al een tijdje - overweeg is trouwens gek genoeg het overlijden van iemand in mijn directe omgeving die een nier nodig had toen ik nog een stuk jonger was en het niet eens had overwogen, het kwam zelfs niet in me op. Heb zelf in de tussentijd mijn toenmalig vriendin door een longbloeding verloren en dan ga je toch anders kijken naar zaken, ik tenminste.quote:Op maandag 10 november 2014 12:07 schreef Cat22 het volgende:
[..]
Blijf lekker meelezen en broeden op die tegenstrijdige gedachten (ik had en heb ze soms nog steeds). Wat me lange tijd tegenhield was het aspect van expres ziekteverlof nemen en geen reserve nier meer hebben voor je omgeving. Maar door wat werk- en privégerelateerde gebeurtenissen ben ik er weer eens achter gekomen dat 'voor jezelf kiezen' best kan en mag.
Hoe je het ook wendt of keert, het blijft een gok. Wie weet begeeft mijn andere nier het over een poosje. Vreemd troostend is voor mij de gedachte dat nieren het vaak in paren begeven (behalve bij trauma), dus als de overblijver het opgeeft had de ander vast meegedaan, en dat ik na donatie bovenaan de transplantatielijst kom te staan. Zou anders niet gebeurd zijn.
De anoniemiteit geeft mij juist ruimte en vrijheid, heb ik nooit als twijfelpunt gezien dus daar kan ik je niet bij helpen.
Heftige verhalen in je directe omgeving! Ik kan me voorstellen dat je daardoor anders naar je leven en je lijf gaat kijken.quote:Op maandag 10 november 2014 12:26 schreef Lastpost het volgende:
[..]
De reden dat ik het inmiddels - al een tijdje - overweeg is trouwens gek genoeg het overlijden van iemand in mijn directe omgeving die een nier nodig had toen ik nog een stuk jonger was en het niet eens had overwogen, het kwam zelfs niet in me op. Heb zelf in de tussentijd mijn toenmalig vriendin door een longbloeding verloren en dan ga je toch anders kijken naar zaken, ik tenminste.![]()
Ik zou het zelf prachtig vinden om uit te kunnen kiezen wie een nier zou krijgen, dat ik puur op gevoel iemand kan uitzoeken. Echter begrijp ik ook wel dat daar bezwaren tegen zijn en dat je dan keuzes maakt op basis van een aangrijpend verhaal of een leuk snoetje, al gebeurt dat an sic in veel gevallen natuurlijk ook gewoon.
Soms relativeer ik en denk ik, ach als ik geen nier meer kan afstaan aan een naaste is er vast wel iemand anders die de mogelijkheid heeft en m'n lichaam bestaat uit zoveel organen waar ik geen reserve van heb en daar maak ik me ook geen druk om en de kans dat die andere nier het begeeft is ook niet zo heel groot.
Het financiële/werk-plaatje is voor mij niet zo'n issue, ben zelfstandige aangevuld met een paar uurtjes in de week werk dus een dergelijke operatie en nasleep zou hier niet zoveel impact hebben. Denk dat het grootste struikelblok nog die hele operatie is (nooit een operatie gehad van dergelijke omvang) en de vreemde blikken op het moment dat ik het er over heb. Waar het mij een prachtig idee lijkt om een ander die ik verder niet ken een beter/langer leven te geven, daar vind iedereen het maar maf. Risico's, operaties, pijn, kosten en de mooiste "Wat heb je er zelf aan dan?", alsof het alleen maar om jezelf moet gaan.
Volgens mij komt ze niet meer op FOK!. Laatst nog een bericht gestuurd maar niks teruggehoord.quote:Op maandag 10 november 2014 13:45 schreef computergirl het volgende:
kan Luna (van dit topic LIF / niertje gezocht! - deel 5: Het nawoord) je misschien in contact brengen met de vorige eigenaar van haar nwe nier?
Epstein-Barr virus was wat onverwacht: http://mens-en-gezondheid(...)nschuldig-virus.html Ik heb nooit pfeiffer gehad dus waarschijnlijk een van die mensen die symptoomloos blijft.quote:Op woensdag 12 november 2014 18:58 schreef computergirl het volgende:
Wow, nooit geweten dat alle virusinfecties hun spoor nalaten!
Zit daar nog iets onverwachts bij?
Ja, het schijnt echt wel vrij bijzonder te zijn.quote:Op woensdag 12 november 2014 19:23 schreef computergirl het volgende:
Ik ben ooit getest op pfeiffer, en volgens internist was ik een van de weinigen die hem niet gehad had
Heb je CMV gehad ja? Ik ookquote:Op woensdag 12 november 2014 19:02 schreef Cat22 het volgende:
[..]
Epstein-Barr virus was wat onverwacht: http://mens-en-gezondheid(...)nschuldig-virus.html Ik heb nooit pfeiffer gehad dus waarschijnlijk een van die mensen die symptoomloos blijft.
CMV virus wist ik ook niet. Is ook zo'n stille aanwezige bij heel veel mensen.
Alle virussen laten antistoffen achter en die vinden ze in de bloedtest.
Joh? Echt?quote:
*BOKS*quote:Op woensdag 12 november 2014 22:34 schreef Cat22 het volgende:
[..]
Joh? Echt?Ik heb in ieder geval de antistoffen dus het zal wel
*CMVzusterboks*
Welkom in dit topic!quote:Op donderdag 13 november 2014 22:37 schreef wyccie het volgende:
Dit ga ik volgen.![]()
Het zit al een tijdje in mijn hoofd, en ooit gaat het ervan komen (mits ik goedgekeurd word). Eerst wat dingen voor mezelf doen.
Er is een schrijver die ook een nier heeft afgestaan en er een boek over heeft geschreven. Vond ik interessant om te lezen en ik denk dat het voor jou ook herkenbaar zal zijn. (De Barmhartige Samaritaan - Dautzenberg). Heb hem kort ontmoet, maar hij wilde zijn litteken niet laten zien.
Dat was toen het boek uitkwam al dubieus. Hij staat erom bekend nogal provocerend en apart te zijn. Daarom wilde ik ook zijn litteken zien.quote:Op donderdag 13 november 2014 22:42 schreef Cat22 het volgende:
[..]
Welkom in dit topic!
Ik heb van de schrijver gehoord, boek niet gelezen, maar ik meen ergens gelezen te hebben dat hij het verhaal verzonnen had.
-edit- volgens deze bron wel dus http://www.joop.nl/media/(...)_verzon_nierdonatie/
Ik had net wel iets gelezen over waarom je daar heen moet maar toch begrijp ik het niet helemaal? Wat moet je daar doen dan?quote:Op donderdag 13 november 2014 22:44 schreef Cat22 het volgende:
Inmiddels heb ik vandaag een datum voor mijn consult bij de psychiater binnen gekregen. Gaat snel!
Ik moet wel nog even overleggen of het handig is ivm wat andere afspraken.
Ik heb net zijn interview bij Pauw en Witteman teruggekeken, maar daar valt hij al door de mand. Voor zijn eigen operatie ziet hij echt geen ontvanger op recovery. Die wacht keurig op een andere afdeling tot de operatie van de donor bijna klaar is en dan mag hij naar boven. En dan zou je elkaar theoretisch kunnen zien op recovery, maar als donor ben je vast veel te groggy om dat echt mee te krijgen. En het personeel gaat je zeker niet aan elkaar voorstellen.quote:Op donderdag 13 november 2014 23:47 schreef wyccie het volgende:
[..]
Dat was toen het boek uitkwam al dubieus. Hij staat erom bekend nogal provocerend en apart te zijn. Daarom wilde ik ook zijn litteken zien.![]()
Ik ben heel benieuwd hoe jij het ondergaat, waar je tegenaan loopt en hoe je ervan herstelt.
Wanneer had je je nou eigenlijk opgegeven/had je je eerste kennismakings/oriëntatiegesprek?
Als je doneert aan een bekende is je motief (in het algemeen) helder: je ziet je naaste lijden onder haar nierziekte, je houdt veel van haar en daardoor heb je er deze ingreep voor over. (Het feit dat je de ontvanger kent, daar zitten ook haken en ogen aan natuurlijk, wordt met die mensen ook besproken)quote:Op vrijdag 14 november 2014 10:29 schreef vera166 het volgende:
[..]
Ik had net wel iets gelezen over waarom je daar heen moet maar toch begrijp ik het niet helemaal? Wat moet je daar doen dan?
Ik denk niet dat ik daar het type voor ben. En laat mij maar lekker anoniem blijven voor de verre buitenwereld.quote:Op vrijdag 14 november 2014 10:46 schreef Maraca het volgende:
Misschien dat jij dan wel een boek kunt gaan schrijven Cat
Oké dat klinkt allemaal wel erg logisch en dat zie ik wel als goede zorg inderdaad al zal het bij jou (misschien) niet nodig zijn. Er is ook niks ergs aan die zorg verder dus.quote:Op vrijdag 14 november 2014 10:49 schreef Cat22 het volgende:
[..]
Als je doneert aan een bekende is je motief (in het algemeen) helder: je ziet je naaste lijden onder haar nierziekte, je houdt veel van haar en daardoor heb je er deze ingreep voor over. (Het feit dat je de ontvanger kent, daar zitten ook haken en ogen aan natuurlijk, wordt met die mensen ook besproken)
Maar met een onbekende ontvanger levert het mij feitelijk niets tastbaars op. Het zou kunnen zijn dat ik een ziekelijke behoefte heb aan aandacht, dat ik een opdracht van god heb om mijn lijf te offeren, of dat ik denk deze ingreep wel even tussendoor te doen, zonder stil te staan bij de consequenties. Het zou kunnen dat een familielid later ziek wordt, kan ik het besef dat ik had kunnen helpen, maar nu niet meer, wel aan? Besef ik de consequenties wel van anoniem doneren? Je moet ervan uitgaan dat je never nooit met ontvanger in aanraking komt en kan ik dat wel aan? En wat als ontvanger mij gaat zoeken?
Of misschien heb ik wel een psychiatrische ziekte en zou deze ingreep met alle emoties eromheen mij een terugval kunnen geven.
Ik denk zelf dat dit voor mij allemaal niet geldt.Maar vind het goed en zorgvuldig om dat door een onafhankelijk persoon te laten vaststellen.
En zo zie ik dit hele voortraject: keer me maar binnenstebuiten, want ik wil graag een ander helpen, 100% zekerheid krijg je nooit, maar laten we eventuele risico's vooraf maar zoveel mogelijk uitsluiten.
Wat fijn dat je al potentiële doneren hebt!quote:Op vrijdag 14 november 2014 13:55 schreef LPFAN het volgende:
Ik vind het heel dapper en goed van mensen die levend willen doneren! Ik sta zelf op de wachtlijst voor een nier. Binnenkort gaan we kijken of mijn vader geschikt is, of een goede vriend van mij wil ook doneren als hij geschikt is.
Forum Opties | |
---|---|
Forumhop: | |
Hop naar: |