Nou na een dagje afwezigheid weer helemaal bijgelezen. Veel fijne berichten gelezen dus een flinke

daarvoor.
Hier ook alles goed. Na een goede nacht ben ik 's ochtends weer bijna pijnvrij dus dat scheelt een hoop. Ik ga nog wel even langs de fysio, want in de loop van de dag komt het gewoon weer terug. Door al het gedoe kwam ik er gisteravond achter dat ik mini al 2 dagen nauwelijks had gevoeld, en ondanks dat het niet hoeft met pas 22 weken, maak je je dan ineens toch druk. Getwijfeld of ik moest bellen, maar na een miljoen keer 'het is heus wel goed hoor' van manlief, een half uurtje op kijn rug gaan liggen wachten. Op het eind een voorzichtig schopje gevoeld en toen toch maar gaan slapen. Vannacht werd ze wakker en ik ook want dat hoort zo als je zwanger bent

en nou ligt ze weer lekker te dansen. Blijkbaar nu 2 dagen rust gehad na de drukte van daarvoor. Kind moet natuurlijk ook groeien. Maar ik word ook gewoon veel verwend door al die drukte in mijn buik.
Ik voelde me ineens ook zo schuldig dat ik in mijn jankbui van eergisteren riep dat het zo allemaal niet hoeft. Het hoeft wel. Ik doe het gewoon. Gelukkig zei ik toen ook meteen dat ik gewoon mijn kindje wilde.
Naja lang verhaal. Straks de stad in, hema leegkopen ofzo. Beetje afleiding weer en lange lunch pakken, dat ik lang kan rusten. Ik ga met sm en die kan op het moment ook niet lang lopen dus dat scheelt.