Intelligent en toch gelovig #12

quote:

Op zaterdag 31 januari 2015 22:31 schreef bianconeri het volgende:

De archeologie en overlevering zegt genoeg over hoe het gegaan is.
De Bijbel beschreef dit al honderden jaren daarvoor, en de archeologie heeft aangetoond dat het precies zo gebeurde.
Mensen kunnen zoiets niet zo ontzettend duidelijk voorspellen. Ongetwijfeld ken je Nostradamus, een zogenaamd groots voorspeller. Wat hij beschreef was heel erg vaag, daar was zo veel uit op te maken (denk bv dat met dat hij 9-11 voorspelde).
De val van Babylon is gewoon heel precies, het is totaal niet twijfelachtig of het Babylon bedoelde en hoe het zou gaan.

Alleen is het boek Daniël geschreven tussen 167 en 164 v.Chr., lang na de val van Babylon.
Er worden een aantal historische fouten in het boek gemaakt die iemand uit de 6e eeuw niet zou maken, vervolgens is de schrijver heel accuraat over de 2e eeuw v.Chr., en daarna begint hij weer fouten te maken over gebeurtenissen in/na 164 v.Chr.
Het is een klassieke literaire truc, niet ongebruikelijk in die tijd, om geloofwaardigheid te verlenen aan je profetieën over de toekomst door te beginnen met 'profetieën' die al waren uitgekomen en te doen alsof het lang geleden is geschreven. Het helpt natuurlijk om er een bekende naam uit die tijd op te plakken, zoals Daniël.

quote:

Op zondag 1 februari 2015 19:39 schreef bianconeri het volgende:
1. Mozes werd een beloofde land geven, geen koninkrijk van God.

Zo noemen de joden hun land ( althans de gelovige joden ).

quote:

2. Er werd een verbond met Israel gegeven dat ze Zijn speciale bezit zouden zijn ALS ze Zijn geboden zouden onderhouden. God heeft veel fouten vergeten en vergeven maar uiteindelijk hield het letterlijke Israel zich niet aan dit verbond.

En waar gingen ze dan in de fout ?

quote:

Toen kwam er een nieuwe natie, wat je bv duidelijk ziet in de prediking aan de heidenen die begon.

Dat was Paulus met zijn mythische versie. Niet Jezus.

quote:

Er kwamen dus ook niet-Joden bij het volk van God.

Niet bij de god uit het O.T.

quote:

Laat duidelijk zien dat het letterlijke Israel dat voorrecht verloor.

Niet duidelijk voor mij.

quote:

3. Jammer, je doet je best en dan maak je toch weer missers.
Ook laatste zin, waarschijnlijk doel je op Jezus. Terwijl Jezus heel duidelijk het verwierp om leider van Israel te worden toen het volk dit van hem wou.

Niet in mijn N.T.

quote:

1 probleem: De val van Babylon staat niet in het boek Daniel.

Voor mij geen probleem:
http://nl.wikipedia.org/wiki/Dani%C3%ABl_%28boek%29

quote:

Op zondag 1 februari 2015 19:39 schreef bianconeri het volgende:

1 probleem: De val van Babylon staat niet in het boek Daniel.

Volgens mij is dat wel de gangbare opvatting, maar welke voorspelling doelde jij dan op? Jeremia en Jesaja? Zo gedetailleerd zijn die niet toch? Ze melden ook dat Babylon nooit meer bewoond zal worden, terwijl het nog lang daarna de grootste stad ter wereld bleef.

Ik verbaas me ook over dit. Dit is gewoon het beste "bewijs" voor god.
Stel ik wil bewijzen dat kabouters bestaan maar ze zijn onzichtbaar en ondoorgrondelijk, dan zou het beste bewijs zijn dat einstein ineens zegt "ja kabouters bestaan en E=mc2"

Ik geloof er als nog voor geen fuck in maar toch. Ik ben gelovig opgevoed en was echt diehard gelovig maar toen ik leerde nadenken was het wel erg snel weer weg moet ik zeggen. Hoe kan een fcking professor iemand het dan zo moeilijk vinden?

quote:

Op zaterdag 31 januari 2015 22:21 schreef bianconeri het volgende:

[..]

Hallo Lrgame

Ik vind ons absoluut geen sekte.
Het punt wat jij noemt alleen al: Wij volgen geen mensen na. Mensen zeggen dat wij het besturende lichaam in New York (nog) navolgen, maar die bepalen helemaal niets. Alles wat wij geloven komt rechtstreeks uit de Bijbel, de Bijbel heeft autoriteit. Dit in tegenstelling tot bv de RKK waar de paus wel echt de macht heeft, de leerstellingen niet vanuit de Bijbel leert maar veel uit overlevering is (en ja de RKK zegt dit zelf ook dat filosofie belangrijk is).

Daarnaast kun je heel makkelijk een lijstje vinden van de definitie van sekte.
http://nl.wikipedia.org/wiki/Sekte Zie deze bv. Staat een kenmerken lijst.
Veel dingen daarvan zijn gewoon niet op ons van toepassing.
We zijn ontzettend open, iedereen is van harte welkom. We sluiten ons van niemand af. We hoeven niet afgescheiden te blijven van de rest van de wereld. Volgen geen mensen na.

Natuurlijk hebben we dingen die wel passen bij die lijst, zo volgen wij het Bijbelse gebod na op uitsluiting. Hebben wij andere leerstellingen dan een doorsnee christelijke kerk. Maar wij zijn zeker geen sekte.

Hallo Bianconeri,

dank je wel voor je toelichting!

Ik zal de wiki er eens op open slaan, want ik weet daar gewoon allemaal niet voldoende van af.

Mvg,

Lrgame1983

quote:

Op maandag 2 februari 2015 02:54 schreef dustbrain het volgende:
Ik verbaas me ook over dit. Dit is gewoon het beste "bewijs" voor god.
Stel ik wil bewijzen dat kabouters bestaan maar ze zijn onzichtbaar en ondoorgrondelijk, dan zou het beste bewijs zijn dat einstein ineens zegt "ja kabouters bestaan en E=mc2"

Ik geloof er als nog voor geen fuck in maar toch. Ik ben gelovig opgevoed en was echt diehard gelovig maar toen ik leerde nadenken was het wel erg snel weer weg moet ik zeggen. Hoe kan een fcking professor iemand het dan zo moeilijk vinden?

wat bedoel je precies met je laatste zin?
vind hem een beetje krang geformuleerd.

[ Bericht 3% gewijzigd door sjoemie1985 op 03-02-2015 15:29:04 ]

quote:

Op dinsdag 3 februari 2015 14:10 schreef sjoemie1985 het volgende:

kapotte quote

Ik heb er een post van gemaakt in een ander topic. Mijn punt is dus eigenlijk, hoe kan iemand met een gemiddelde intelligentie de dogmas breken terwijl een hoogintelligente geleerde dat niet kan. Dat is best vreemd. Want zodra je tot de conclusie komt dat god wellicht niet bestaat gaat het erg snel, en een kritish brein twijfelt juist constant.

Mijn post:

Ik was vroeger ook gelovig en kan valideren dat het echt een overschakeling is. Toen ik gelovig was, was ik niet dommer of zo, maar vanaf kinds af aan was god ingeprent als "de aller machtigste die je moet vrezen". Je twijfelde er niet aan want dan ging je eeuwig branden in de hel. We weten allemaal hoe eng de dood is, en of de hel al wel of niet logisch is, is irrelevant omdat de angst echt is en je hersens het dus als een werkelijk gevaar zien waarop je denken wordt afgesteld. God is feitelijk onlogisch, maar als zo lang als je je kan herinneren God gewoon bestaat, dan leren je hersens wellicht hoe ze hun denken kunnen aanpassen op deze dogmas. Vooral vanwege de hel en omdat de belangrijkste autoriteiten, ooms, ouders en tantes, het ook geloven. Jaren lang twijfel je dus nooit, net zoals dat je niet twijfelt aan de liefde van je ouders, of dat de weg oversteken gevaarlijk is. We zijn genetisch zo dat we ideologiën klakkeloos van de omgeving overnemen. Neem bijvoorbeeld de oude grieken waarvan iedereen gewoon biseksueel en pedofiel was. Dat is niet omdat ze gestoord waren, maar omdat mensen verschrikkelijk conformerend zijn aan de omgeving waarin ze opgroeien.
Als je dit bechouwt, lijkt het ineens veel annemelijker dat mensen in entiteiten als god geloven.

Je denken wordt dus afgesteld op belangrijke informatie die je meekrijgt uit je omgeving, otftewel, je referentiekader. Ook als je bekend bent met andere referentiekaders denkt je brein als nog dat je eigen de enige is waar rekening mee moet worden gehouden, en pscyhologisch gezien is dat logisch. Nergens in de evolutie was het vereist om vanuit het perspectief van andere groeperingen te denken. Het tegengestelde juist want we zijn qua nature erg hatelijk naar andere meningen (Cognitive dissonatie)

Dit is dus ook waarom onlogische dingen gewoon annemelijk zijn voor gelovigen zelf. Ik zal eens inzicht geven over hoe ik ongeveer dacht toen ik nog in god geloofde zodat je misschien snapt hoe dit werkt:

"God bestaat gewoon als je om je heen kijkt, dus wat prachtig hoe hij de wereld schiep en alle dieren. Wanneer andere mensen spotten met god krijg ik een gevoel van boosheid maar ook medelijden. Dat soort mensen zijn blind, precies zoals in de bijbel wordt verteld. De bijbel is een boek waarin je nieuwe inzichten krijgt als je open staat voor de heilige geest. De oerknal heeft nooit plaatsgevonden, dat is gewoon wat mensen bedenken omdat ze geen fractie inzicht hebben van wat wij, de gelovigen, weten. Wat zielig eigenlijk. Ze moeten gewoon een overschakeling maken zodat ze god kunnen aanschouwen."

Wat ik hiermee dus probeer te weergeven is dat er totaal geen kritisch denken is. Alles wat iemand die hartelijk gelooft denk wordt volledig afgesteld op het paradigma dat god bevat. Er wordt niet getwijfeld. Twijfelen = demonen = bezetenheid = hel.
Sterker nog, alles wat de heidenen doen wordt zelfs als logisch en omvattend gezien. Wanneer wij heidenen evolutie aanhangen en informatie opzoeken ziet een gelovige slechts een verloren schaap dit zich door allerlei bochten wringt of gewoon domweg blind is. Precies zoals je zou verwachten van goddenloze mensen die kwetsbaar zijn voor de duivel.
Dus zodra jij een punt maakt tegen een gelovige, bedenkt hij in datzelfde moment al een manier om je argument te verwerpen, in dit denkproces kan gewoon versterken. Bijvorbeeld:
Waarom laat god de armen doodgaan?
"God geeft de mens eigen wil, de armen zijn gezegend als ze in de hemel komen, de zondenval, god heeft zijn handen los van de aarde, armoede stelt niks voor het gaat om de eeuwigheid daarna"
Dit wat ik hier beschreef kent elke gelovige kan ik je verzekeren, en op 99% van je argument bedenken ze in een fractie van een seconde een redenering die het tegengaat. Gelovigen denken namelijk wel na over dit soort vraagstukken, maar elk denkproces wordt jammer genoeg beïnvloed door een onweerlegbaar feit: God bestaat. Toen ik gelovig was vond ik het prachtig om te discussieren over god. Niks liet me twijfelen.

Voor als je wil weten waarom ik stopte met geloven:

Het had meerdere redenen. Ik las een keer discussie op een forum waarbij iemand zei "Dus het universum komt uit het niks? Alles is zomaar tot stand gekomen?" Waarom een wetenschapsleek antwoorde "Weet ik veel, maar dat vind ik als nog logischer dan dat god alles gemaakt heeft"
Ergens anders las ik "Ik geloofde vroeger maar op een dag vroeg ik me af of mijn avondgebed voor het slapen niet gewoon naar het niets was en stopte ik met geloven"

En ik weet niet waarom, maar met die zinnetjes kon me een soort van relateren. Ik verwierp het weliswaar, maar ik twijfelde lichtjes.
Maar wat echt doorslaggevend was, was toen voor mijn eigen ogen mijn moeder doorsloeg in haar geloof. Ze had wilde verhalen en ik geloofde het gewoon, maar het sloeg steeds meer nergens op totdat ik op een gegeven moment dacht "Mam, voor jou is het logisch, maar voor mij slaat het nergens op omdat ik niet precies jouw manier van denken heb" En met deze gedachte bevestigde ik eigenlijk dat een mens zomaar alles kan geloven, zolang de hersens in staat zijn alles op dat geloof af te buigen, en dat kunnen de hersens kijk maar naar de schaamteloze praktijken van mensen in de gesciedenis.
Enkele dagen die daarop volgde was ik verzonken in diepe gedachten, en hoe langer ik er over nadacht en mijn moeder hoorde fantaseren, hoe logischer het leek dat onze super complexe brein gewoon in staat is zoiets als god te bedenken; vooral met de realisatie dat er tienduizenden religies zijn met allemaal hun eigen goden, tradities en weet ik veel wat. Het zou zomaar menselijk kunnen zijn.

Nog nooit voelde ik me zo vrij als toen ik niet meer geloofde. Alsof ik ineens meer kon bewegen. Ineens kon ik vrij denken en me verdiepen in de evolutie van de aarde en evolutietheorie. Southpark spotterij kijken. Ik glimlach gewoon als ik hieraan terug denk. Eerlijk gezegd wist ik niet eens dat het nog zo vers in mijn geheugen zat.

quote:

Op dinsdag 3 februari 2015 15:00 schreef dustbrain het volgende:

[..]

Ik heb er een post van gemaakt in een ander topic. Mijn punt is dus eigenlijk, hoe kan iemand met een gemiddelde intelligentie de dogmas breken terwijl een hoogintelligente geleerde dat niet kan. Dat is best vreemd. Want zodra je tot de conclusie komt dat god wellicht niet bestaat gaat het erg snel, en een kritish brein twijfelt juist constant.

Hoe intelligenter iemand is, hoe groter de cognitive dissonatie kan zijn.

quote:

Op dinsdag 3 februari 2015 15:07 schreef Tijn het volgende:

[..]

Hoe intelligenter iemand is, hoe groter de cognitive dissonatie kan zijn.

En hoe groter het vermogen is om de coginitieve dissonantie op te lossen met complexe constructies.

quote:

Op dinsdag 3 februari 2015 15:37 schreef GrumpyFish het volgende:

[..]

En hoe groter het vermogen is om de coginitieve dissonantie op te lossen met complexe constructies.

Ja, dat bedoelde ik eigenlijk.

quote:

Op dinsdag 3 februari 2015 15:00 schreef dustbrain het volgende:

[..]

Ik heb er een post van gemaakt in een ander topic. Mijn punt is dus eigenlijk, hoe kan iemand met een gemiddelde intelligentie de dogmas breken terwijl een hoogintelligente geleerde dat niet kan. Dat is best vreemd. Want zodra je tot de conclusie komt dat god wellicht niet bestaat gaat het erg snel, en een kritish brein twijfelt juist constant.

Mijn post:

Ik was vroeger ook gelovig en kan valideren dat het echt een overschakeling is. Toen ik gelovig was, was ik niet dommer of zo, maar vanaf kinds af aan was god ingeprent als "de aller machtigste die je moet vrezen". Je twijfelde er niet aan want dan ging je eeuwig branden in de hel. We weten allemaal hoe eng de dood is, en of de hel al wel of niet logisch is, is irrelevant omdat de angst echt is en je hersens het dus als een werkelijk gevaar zien waarop je denken wordt afgesteld. God is feitelijk onlogisch, maar als zo lang als je je kan herinneren God gewoon bestaat, dan leren je hersens wellicht hoe ze hun denken kunnen aanpassen op deze dogmas. Vooral vanwege de hel en omdat de belangrijkste autoriteiten, ooms, ouders en tantes, het ook geloven. Jaren lang twijfel je dus nooit, net zoals dat je niet twijfelt aan de liefde van je ouders, of dat de weg oversteken gevaarlijk is. We zijn genetisch zo dat we ideologiën klakkeloos van de omgeving overnemen. Neem bijvoorbeeld de oude grieken waarvan iedereen gewoon biseksueel en pedofiel was. Dat is niet omdat ze gestoord waren, maar omdat mensen verschrikkelijk conformerend zijn aan de omgeving waarin ze opgroeien.
Als je dit bechouwt, lijkt het ineens veel annemelijker dat mensen in entiteiten als god geloven.

Je denken wordt dus afgesteld op belangrijke informatie die je meekrijgt uit je omgeving, otftewel, je referentiekader. Ook als je bekend bent met andere referentiekaders denkt je brein als nog dat je eigen de enige is waar rekening mee moet worden gehouden, en pscyhologisch gezien is dat logisch. Nergens in de evolutie was het vereist om vanuit het perspectief van andere groeperingen te denken. Het tegengestelde juist want we zijn qua nature erg hatelijk naar andere meningen (Cognitive dissonatie)

Dit is dus ook waarom onlogische dingen gewoon annemelijk zijn voor gelovigen zelf. Ik zal eens inzicht geven over hoe ik ongeveer dacht toen ik nog in god geloofde zodat je misschien snapt hoe dit werkt:

"God bestaat gewoon als je om je heen kijkt, dus wat prachtig hoe hij de wereld schiep en alle dieren. Wanneer andere mensen spotten met god krijg ik een gevoel van boosheid maar ook medelijden. Dat soort mensen zijn blind, precies zoals in de bijbel wordt verteld. De bijbel is een boek waarin je nieuwe inzichten krijgt als je open staat voor de heilige geest. De oerknal heeft nooit plaatsgevonden, dat is gewoon wat mensen bedenken omdat ze geen fractie inzicht hebben van wat wij, de gelovigen, weten. Wat zielig eigenlijk. Ze moeten gewoon een overschakeling maken zodat ze god kunnen aanschouwen."

Wat ik hiermee dus probeer te weergeven is dat er totaal geen kritisch denken is. Alles wat iemand die hartelijk gelooft denk wordt volledig afgesteld op het paradigma dat god bevat. Er wordt niet getwijfeld. Twijfelen = demonen = bezetenheid = hel.
Sterker nog, alles wat de heidenen doen wordt zelfs als logisch en omvattend gezien. Wanneer wij heidenen evolutie aanhangen en informatie opzoeken ziet een gelovige slechts een verloren schaap dit zich door allerlei bochten wringt of gewoon domweg blind is. Precies zoals je zou verwachten van goddenloze mensen die kwetsbaar zijn voor de duivel.
Dus zodra jij een punt maakt tegen een gelovige, bedenkt hij in datzelfde moment al een manier om je argument te verwerpen, in dit denkproces kan gewoon versterken. Bijvorbeeld:
Waarom laat god de armen doodgaan?
"God geeft de mens eigen wil, de armen zijn gezegend als ze in de hemel komen, de zondenval, god heeft zijn handen los van de aarde, armoede stelt niks voor het gaat om de eeuwigheid daarna"
Dit wat ik hier beschreef kent elke gelovige kan ik je verzekeren, en op 99% van je argument bedenken ze in een fractie van een seconde een redenering die het tegengaat. Gelovigen denken namelijk wel na over dit soort vraagstukken, maar elk denkproces wordt jammer genoeg beïnvloed door een onweerlegbaar feit: God bestaat. Toen ik gelovig was vond ik het prachtig om te discussieren over god. Niks liet me twijfelen.

Voor als je wil weten waarom ik stopte met geloven:

Het had meerdere redenen. Ik las een keer discussie op een forum waarbij iemand zei "Dus het universum komt uit het niks? Alles is zomaar tot stand gekomen?" Waarom een wetenschapsleek antwoorde "Weet ik veel, maar dat vind ik als nog logischer dan dat god alles gemaakt heeft"
Ergens anders las ik "Ik geloofde vroeger maar op een dag vroeg ik me af of mijn avondgebed voor het slapen niet gewoon naar het niets was en stopte ik met geloven"

En ik weet niet waarom, maar met die zinnetjes kon me een soort van relateren. Ik verwierp het weliswaar, maar ik twijfelde lichtjes.
Maar wat echt doorslaggevend was, was toen voor mijn eigen ogen mijn moeder doorsloeg in haar geloof. Ze had wilde verhalen en ik geloofde het gewoon, maar het sloeg steeds meer nergens op totdat ik op een gegeven moment dacht "Mam, voor jou is het logisch, maar voor mij slaat het nergens op omdat ik niet precies jouw manier van denken heb" En met deze gedachte bevestigde ik eigenlijk dat een mens zomaar alles kan geloven, zolang de hersens in staat zijn alles op dat geloof af te buigen, en dat kunnen de hersens kijk maar naar de schaamteloze praktijken van mensen in de gesciedenis.
Enkele dagen die daarop volgde was ik verzonken in diepe gedachten, en hoe langer ik er over nadacht en mijn moeder hoorde fantaseren, hoe logischer het leek dat onze super complexe brein gewoon in staat is zoiets als god te bedenken; vooral met de realisatie dat er tienduizenden religies zijn met allemaal hun eigen goden, tradities en weet ik veel wat. Het zou zomaar menselijk kunnen zijn.

Nog nooit voelde ik me zo vrij als toen ik niet meer geloofde. Alsof ik ineens meer kon bewegen. Ineens kon ik vrij denken en me verdiepen in de evolutie van de aarde en evolutietheorie. Southpark spotterij kijken. Ik glimlach gewoon als ik hieraan terug denk. Eerlijk gezegd wist ik niet eens dat het nog zo vers in mijn geheugen zat.

Maar je hoefde toch ook niet precies te geloven zoals je moeder?
Iedere gelovige heeft zo zijn eigen manier vaak, zolang de kern van je geloof maar het zelfde is als je mede gelovigen.
Dus als jij het nodig zou vinden om 2 keer op zondag naar de kerk te gaan hoeft dat niet te betekenen dat iedereen dat moet.

Geloven is in eerste instantie iets tussen jouw en God.
want hoe kun je nu God ter verantwoording gaan roepen over iets dat ergens anders in de wereld gebeurt terwijl je zelf niet eens gelooft?

Want dat is zo raar bij agnosten/ atheïsten als er iets moois goeds gebeurd zeggen ze kijk dat heb ik of heet hij mooi gedaan, maar zo gauw er oorlog of iets anders ergs gebeurt is het van en waar was God toen dat gebeurde? vind je dat niet een beetje cru?

en als men dan toch niet gelooft waarom vragen veel niet gelovigen dan toch aan God om hen te verdoemen? want dat is de betekenis van de af het scheld woord GVD war ze gebruiken.

quote:

Op dinsdag 3 februari 2015 16:16 schreef sjoemie1985 het volgende:

[..]

Want dat is zo raar bij agnosten/ atheïsten als er iets moois goeds gebeurd zeggen ze kijk dat heb ik of heet hij mooi gedaan, maar zo gauw er oorlog of iets anders ergs gebeurt is het van en waar was God toen dat gebeurde? vind je dat niet een beetje cru?

Dat zeggen agnosten/atheïsten dan ook niet, tenzij ze in discussie zijn over het geloof.

quote:

en als men dan toch niet gelooft waarom vragen veel niet gelovigen dan toch aan God om hen te verdoemen? want dat is de betekenis van de af het scheld woord GVD war ze gebruiken.

Omdat het maar gewoon een scheldwoord is. Mensen schelden toch ook met tering of tyfus terwijl niemand in de wijde omtrek die ziekte heeft?

quote:

Op dinsdag 3 februari 2015 16:16 schreef sjoemie1985 het volgende:

[..]

Maar je hoefde toch ook niet precies te geloven zoals je moeder?
Iedere gelovige heeft zo zijn eigen manier vaak, zolang de kern van je geloof maar het zelfde is als je mede gelovigen.
Dus als jij het nodig zou vinden om 2 keer op zondag naar de kerk te gaan hoeft dat niet te betekenen dat iedereen dat moet.

Geloven is in eerste instantie iets tussen jouw en God.
want hoe kun je nu God ter verantwoording gaan roepen over iets dat ergens anders in de wereld gebeurt terwijl je zelf niet eens gelooft?

Want dat is zo raar bij agnosten/ atheïsten als er iets moois goeds gebeurd zeggen ze kijk dat heb ik of heet hij mooi gedaan, maar zo gauw er oorlog of iets anders ergs gebeurt is het van en waar was God toen dat gebeurde? vind je dat niet een beetje cru?

en als men dan toch niet gelooft waarom vragen veel niet gelovigen dan toch aan God om hen te verdoemen? want dat is de betekenis van de af het scheld woord GVD war ze gebruiken.

Mijn moeder was enkel een overduidelijk voorbeeld van wat het menselijk brein kan.. Als ik terug denk zie ik hoe dom ik zelf ook was om zo onlogisch te denken en klakkeloos er vanuit te gaan dat er een almachtige intiteit bestaat met een oneindig IQ.

Het was gewoon echt een kort moment van realisatie dat god misschien gewoon niet bestond en het gewoon menselijk gedrag was. Vanaf dat moment ging ik voor het eerst in mijn leven kritische overwegingen maken met betrekking op god en andere bovennatuurlijk entiteiten. En het duurde vanaf dat punt enkele dagen voor ik glashard nergens meer in geloofde en me vrij voelde.

quote:

Op dinsdag 3 februari 2015 16:39 schreef dustbrain het volgende:

[..]

Mijn moeder was enkel een overduidelijk voorbeeld van wat het menselijk brein kan.. Als ik terug denk zie ik hoe dom ik zelf ook was om zo onlogisch te denken en klakkeloos er vanuit te gaan dat er een almachtige intiteit bestaat met een oneindig IQ.

Het was gewoon echt een kort moment van realisatie dat god misschien gewoon niet bestond en het gewoon menselijk gedrag was. Vanaf dat moment ging ik voor het eerst in mijn leven kritische overwegingen maken met betrekking op god en andere bovennatuurlijk entiteiten. En het duurde vanaf dat punt enkele dagen voor ik glashard nergens meer in geloofde en me vrij voelde.

Vrij voelen van wat? Uiteindelijk realiseren dat er wellicht wel 'iets' is.. P

quote:

Op woensdag 4 februari 2015 09:56 schreef I-care het volgende:

[..]

Vrij voelen van wat? Uiteindelijk realiseren dat er wellicht wel 'iets' is.. P

Vrij voelen van het beperkte denken. Kritisch en sceptisch mogen zijn. Mogen lachen om spoternij. Vragen stellen over het universum.

Allemaal zonder rekening te houden met "God bestaat twijfel niet"

Mooie uitleg Dustbrain.

quote:

Op woensdag 4 februari 2015 11:51 schreef dustbrain het volgende:

[..]

Vrij voelen van het beperkte denken. Kritisch en sceptisch mogen zijn. Mogen lachen om spoternij. Vragen stellen over het universum.

Allemaal zonder rekening te houden met "God bestaat twijfel niet"

Een christen mag over die dingen ook wel vragen stellen hoor

wat is nu dan voor jouw het wezenlijke verschil?
Dat je nu dus gebonden bent aan de aardse denk beelden?

Dus in hoeverre voel jij je nu vrijer dan een christen?
Een christen hoeft zich niet meer te meten aan de aardse maatstaven, dus hoeft niet in het straatje van al die modepoppen te passen, de nieuwste trends te volgen etc, etc.
een ongelovige denk ik wel anders wordt het zo'n eenzaam persoon denk ik.

quote:

Op woensdag 4 februari 2015 15:58 schreef sjoemie1985 het volgende:

Een christen hoeft zich niet meer te meten aan de aardse maatstaven

Een christen doet niet anders.

quote:

, dus hoeft niet in het straatje van al die modepoppen te passen, de nieuwste trends te volgen etc, etc.
een ongelovige denk ik wel anders wordt het zo'n eenzaam persoon denk ik.

quote:

Op woensdag 4 februari 2015 11:51 schreef dustbrain het volgende:

[..]

Vrij voelen van het beperkte denken. Kritisch en sceptisch mogen zijn. Mogen lachen om spoternij. Vragen stellen over het universum.

Allemaal zonder rekening te houden met "God bestaat twijfel niet"

Dat is een eerlijke insteek.. Zou zou het best mogen zijn wat mij betreft

quote:

Op woensdag 4 februari 2015 15:58 schreef sjoemie1985 het volgende:

[..]

Een christen mag over die dingen ook wel vragen stellen hoor

wat is nu dan voor jouw het wezenlijke verschil?
Dat je nu dus gebonden bent aan de aardse denk beelden?

Dus in hoeverre voel jij je nu vrijer dan een christen?
Een christen hoeft zich niet meer te meten aan de aardse maatstaven, dus hoeft niet in het straatje van al die modepoppen te passen, de nieuwste trends te volgen etc, etc.
een ongelovige denk ik wel anders wordt het zo'n eenzaam persoon denk ik.

Ik ben nergens aan gebonden. Ik kan vrij denken wat ik wil nu. Ik kan in Zeus/allah/spaghettimonster geloven, of ik kan geloven dat er niks is. Ik kan geloven dat jezus gewoon een goochelaar was, of juist compleet een hoax.

Wat jij beschrijft over ongelovig zijn is, is juist wat geloof is. Als je gelooft denk je alleen maar vanuit de propositie dat god bestaat, en dat veroorzaakt een beperkte denkwijze. Je zal nooit compleet kritisch kunnen zijn dan wanneer je alles objectief en neutraal benadert.

Na een tijd probeerde ik het geloof weer opnieuw op te pakken met gebedjes en open willen staan voor wellicht bovennatuurlijke sensaties, zoals ik mijn halve leven heb gedaan, maar het voelde gewoon nep en geforceerd aan.
Een beetje als nostalgisch weer met je speelgoed willen spelen maar realiseren dat je er nou eenmaal overheen gegroeid bent.

Die 2 dingen hebben geloof en speelgoed erg gemeen. Het werkt zoals het klopt in je eigen hoofd. Iedere gelovige heeft weer zijn eigen beeld van God(en) en dat is gevaarlijk. Mensen kunnen heel goed bovennatuurlijke dingen inbeelden, en rationaliseren waarom deze entiteit zich op een bepaalde manier gedraagt.
Als je de bijbel en de wereld kritisch bekijkt zie je overal hetzelfde terug: Gewoon een stel mensen met een bovennatuurlijke vriend die ze verheerlijken en vasthouden als een stuk speelgoed waar ze overheen moeten groeien. En dat loslaten van speelgoed is precies wat ik voelde toen ik stopte met geloven.
De wereld is prima zonder god. I.p.v god te verheerlijken voor zijn "werk" volg je(althans ik) een drang om te onderzoeken hoe alles op zichzelf werkt.

Nieuwsgierigheid is goed en subjectieve interpretaties van de waarneme wereld, wat je in religie heel prominent ziet, onderdrukken dit. Misschien niet voor iedereen maar voor mij deed het dit zeker wel. Kosmologie, evolutie en andere dingen die ik als christen moest verwerpen hielden altijd stiekem mijn interesses vast. Een wereld waarin god alles heeft gedaan op ondoorgrondelijke wijze werd steeds minder bevredigend. Tot ik op het laatst zo ver doordrong dat ik tot de conclusie kwam dat mensen in hun psychologie gewoon een wereld hebben gecreëerd met goden waaronder mijn eigen god. En achteraf gezien snap ik niet waarom ik niet veel eerder tot die conclusie was.

Vanaf die conclusie ging het erg hard. Alles sloot zo logisch aan. Alsof je een puzzel moet oplossen met een bijpassend plaatje dat gewoon niet klopt. Maar je bent opgevoed met de plaatje, je gaat naar de hel als je het plaatje verwerpt maar zodra je je realiseert dat het plaatje niet klopt is de puzzel ineens logisch, oplosbaar en leuk.

[ Bericht 14% gewijzigd door dustbrain op 05-02-2015 00:38:43 ]

quote:

Op zaterdag 31 januari 2015 22:25 schreef bianconeri het volgende:
Iets werkelijks, met Jezus als koning. Wat over hemel en aarde gaat regeren.

Iets wat ik als kind al niet snapte. Regeren. Wat moet er geregeerd worden in een perfecte hemel en aarde? Alles gaat immers naar de perfecte wil van God? Dat wordt een lousy taak voor Jezus...