Ik ben de afgelopen week betrokken geraakt bij het terugvinden van een verloren poezenbeest.
"Witte" woont eigenlijk een wijk verder, maar werd wegens afwezigheid van haar bejaarde bazin eventjes dichterbij hier verzorgd. Helaas was de verzorgster niet ingesteld op een 10 jaar oude poes die niet aan vreemden gewend is, en allereerst werd ze door het lieftallige beestje zorgvuldig ge-Black&Decker-d, en vervolgens lanceerde het beestje zich 4-hoog uit een raam. De verzorgster heeft nog een paar dagen zelf geprobeerd haar te vinden, maar uiteindelijk toch Amivedi ingeschakeld, wat resulteerde in het verschijnen van wat aanplakbiljetten in mijn buurt op zaterdag, die ik natuurlijk wel even bekeek toen ik toch nog even wat boodschappen ging doen in de tegenovergestelde richting van mijn standaard winkels.
Op zondag-ochtend werd ik rond half 6 wakker van een hoop kattengekrijs, wat ik direct identificeerde als de niet ongebruikelijke "discussie" tussen Cayok, en Mila van twee huizen verder, over het eigendom van de tussenliggende tuin (die voor katten luxueus is voorzien van een party-tent, tuinmeubelen, enz.). Ik besloot toch maar even in te grijpen, en ben naar buiten gegaan. De ruzie was ondertussen al weer over, en ik hoorde een kat over een schutting klimmen, zodat een direct hervatting van de vijandelijkheden er ook niet meer in zat. Echter, toen ik weer terug naar huis liep zag ik Blackie, eigenlijk net buiten haar territorium, een grotendeels witte kat stalken, naar een platsoentje een eindje verder. Ik ben dus even die kant op gelopen, en constateerde, op enige afstand, dat dat beestje verrassend veel leek op het gezochte exemplaar : wit met bruine oren en staart. Blackie mee naar huis genomen, en later een mailtje richting Amivedi gestuurd dat het verloren schaap mogelijk tot waarschijnlijk was gesignaleerd op een 300 m van de plaats van vermissing (met een mededeling dat ik meer dan een "casual observer" ben als het om katten gaat, waarbij ik mezelf omschreef als de mannelijke versie van de "crazy cat lady").
Die boodschap is doorgegeven aan de lokale contact-persoon, maar zonder mijn contact-gegevens (vermoedelijk uit oogpunt van privacy). De contact-persoon is toen zondag laat in de middag rond de plek gaan kijken en probeerde ook de melder te achterhalen. Dat was veel makkelijker dan ze had gehoopt, want ik kwam net van een middagje race-fietsen terug, en zat nog naast mijn fiets op de grond, met een ring van katten om me heen; met de door mij van mij gegeven beschrijving was dat voor haar niet echt te missen. Ik ben toen met haar even naar de plaats van waarneming gelopen, en het bleek dat ze al vaker in de buurt dat plantsoen was gemeld, maar dat de dame die daar de zwerfkatten voert dat wegwuifde als zijnde een verwarring met "Bubbles" een geheel witte poes. Ik had weinig moeite de Amivedi-dame te overtuigen dat als ik een witte kat met bruine oren en staart rapporteer, dat dat geen geheel witte kat is, bovendien kende ik die witte kat al (alleen nog niet bij naam) vanwege wat incidentjes met mijn kudde, vooral met Blackie.
Ze kregen 's avonds nog een melding, en wisten dat dat hoogstwaarschijnlijk toch echt Witte was, niet Bubbles, en hebben een vangkooi neergezet met eten erin en ervoor. Ze at wel het eten ervoor, maar niet dat erin, wat niet geheel onverwacht was; en ze konden nu zelf ook constateren dat het inderdaad om het vermiste exemplaar ging. Maandag zetten ze de kooi weer neer, nu met alleen eten erin, en het probleem was opgelost.
Ik had daaromheen nog wel wat kleine belevenisjes met mijn beestjes. Toen ik zaterdag de aanplak-biljetten ging bekijken, die net buiten het territorium van mijn groep hingen, zagen Blackie en Pepe dat, en die zaten samen te jengelen op de territorium-grens. Ik riep ze, en ze kwamen allebei direct aandribbelen en het spannende stukje terrein verkennen in mijn geruststellende aanwezigheid. Toen ik verder liep om boodschappen te doen bleven ze gelukkig wel achter. Ik veroorzaakte echter een probleempje door via een andere weg naar huis te gaan. Een tijdje na mijn thuiskomst miste ik Pepe, en toen ik weer richting de aanplak-biljetten liep had ik vrij snel een kermende Pepe achter me aan, die dolgelukkig met me mee naar huis sjokte. Hij had daar blijkbaar al die tijd op mijn terugkeer zitten wachten. Dat doet hij trouwens de laatste tijd ook vaker als ik op zaterdag mijn normale boodschappen-rondje ga doen, dus wordt ik dan door Blackie en Pepe samen opgewacht; die twee lijken steeds vaker samen op te trekken. Soms hangt Chester dan ook in die struiken rond, en volgt dan toch ook.
Toen ik zondag de Amivedi-dame even de plaats delict liet zien was het Diesel die, met Blackie, meeliep na ook eerst wat twijfelen op de territorium-grens.
Maandag-avond laat wilde ik ook nog even gaan kijken of ik Witte zag, en dacht dat het een goed moment was omdat er geen katten direct rond mijn huis hingen, en ik dus geen aanhang zou hebben die de vluchteling zou verstoren. Helaas, bij de ingang van het plantsoentje hing het een en ander rond : Cayok en Pepe. Aan echt het plantsoentje ingaan waren ze nog niet toe, maar toen ik wel een rondje erdoor ging lopen volgde Pepe me toch aan de voet als een hondje, waarbij hij af en toe wel even wegliep om iets te besnuffelen, maar dan weer heel snel naast me kwam lopen. Weinig kans om Witte te lokken, maar ik wist niet dat die toen toch al was gesnapt.
Met dit weer zijn alle 5 de beestjes bijna alleen maar voor eten binnen, hoewel ik wel bij thuiskomst van werk gewoonlijk door tenminste 4 word opgewacht. Chester is degene die dan ontbreekt, en ook als hij er is gedraagt hij zich wat afstandelijk, en ontloopt me vaak; hij is mij, en zeker mijn aanrakingen, toch wat ontwend. Deze week zag ik echter een grote teek zitten, dus ik moest hem toch echt even hebben. Tot mijn verbazing bleef hij op die dag rustig liggen toen ik op hem afliep, en liet zich probleemloos behandelen. Naast die grote teek zaten er nog 2 kleintjes, dus dat viel mee, maar zijn buik zat onder de klevende bolletjes van een of andere plant, dus ik ging even in kleermakerszit zitten, legde hem op mijn schoot, en ruimde dat ook op. Daarna wilde ik hem weer zijn gang laten gaan, en was hoogst verbaasd dat hij helemaal geen aanstalten maakte om te vertrekken, hij lag zachtjes te spinnen. Hij leek zelfs weg te doezelen, want toen een tijdje later de buurman langskwam om wat te vragen, reageerde hij niet totdat die vlak bij was en hij leek echt wakker te schrikken. Hij weet nog steeds niet of hij niets met mensen te maken wil hebben, of toch eigenlijk een schootkat is.
Sam the American Eagle : You, sir, are a demented, sick, degenerate, barbaric, naughty freako!
Alice Cooper : Why, thank you!
Sam the American Eagle : Freakos: One. Civilization: Zero.