Ooit was Amarone een van onze favoriete restaurants in Rotterdam: goede prijs-kwantiteit-kwaliteit verhouding, prettige bediening en goed & lekker eten waar niks op aan te merken viel. Hooguit dat ze altijd een beetje op safe speelden, maar toch serveerden ze dan vaak minstens 1 gerecht waar ik echt helemaal blij van werd en wat echt de moeite waard was. En 1 zo'n gerecht is bij mij vaak al genoeg om een geslaagde avond te hebben. We waren er nu al een behoorlijk lange tijd niet geweest, maar ik had eigenlijk verwacht dat het vanouds goed zou zijn. En dat was het niet. De prijs is ongeveer met een kwart gestegen, de hoeveelheden met een kwart gedaald en de uitvoering was middelmatig. Enige wat hetzelfde was, was de prettige bediening.
Na wat knabbels kregen we als amuse een luchtige mousseline van aardpeer die eigenlijk alleen naar kaas smaakte. Met een plakje manchego, kruim van pata negra en haringkuit. Niet vies of zo, maar ook niet echt lekker, een hapje kaas, dat was het.
Het voorgerecht was krab met drie bereidingen van coquilles (een gebakken mini coquilletje, een schijfje rauwe coquille en 3 toefjes creme van/met coquilles), vier schijfjes biet en een kwart radijsje in stukjes. En dat was precies waar het naar smaakte: naar krabsalade, coquilles en biet. Geen plan, geen concept, geen samenhang, geen niks. Niet vies, niks mis met de ingrediënten, er was gewoon "niks an".
Als tussengerecht (met een toeslag van 3 euro op het 3-gangenmenu van 49,50 omdat we liever een tussengerecht dan een nagerecht eten) kregen we een klein stukje tong met een raviolo (ik gok dat die gevuld was met eendenlever, ik weet het niet, het werd niet opnieuw vermeld bij het serveren en ik kreeg het niet bedacht), een nage van truffel en wat beukenzwammetjes. Ik geloof niet wat ons verteld is wat die witte, opgerolde linten waren, ik denk iets als koolrabi of zo, ze zagen er leuk ui maar smaakten nergens naar. De tong was weinig en smaakte precies zoals de tongrolletjes bij de Chinees: droog en smakeloos.
Het hoofdgerecht: twee (!) plakjes hertenfilet, perfect gegaard, goed van smaak, maar wel een beetje weinig. Met een eetlepeltje lekkere jus/saus, echt niet meer. Een gyoza gevuld met een duxelles van paddestoel en "allerlei kruiden", zonder saus en dus een beetje droog en saai en suf. Twee eetlepels rode kool, een half partje gebakken appel en een achtste stukje koningsoesterszwam. En oja, een kloddertje dunne aardappelpuree. Ik had me ingehouden met het brood en kreeg daar nu spijt van.....
Over de wijnen in het wijnarrangement (een Zwitserse Fendant uit 2012, een Ma'd Tokaji Furmint uit 2012 en een Amarone della Valpolicello uit 2010) hadden we geen klagen, tot we op de rekening zagen dat die 3 glazen ons 32,50 euro kostten.
Ik weet het niet, misschien ben ik overly kritisch, zo'n kutwijf dat het denkt beter te weten omdat ze ook iets van koken weet. Zo'n irri-gast die foto's van haar eten maakt en alles onder een vergrootglas legt. Maar 170 euro neerleggen voor 3 gangen en 3 glazen wijn waarbij alles maar zozo is, niks eruit springt, niks ziel heeft en niks je laat wiebelen op je stoel, ik ben er een beetje klaar mee.