ik kijk al jaren op dit forum voor allerlei dingen waar ik mee rondloop en advies over wil hebben van objectieve mensen, maar ik zit nu met zo'n uniek en gecompliceerd probleem dat ik toch maar zelf een account heb aangemaakt en dit topic plaats. Het is nogal een verhaal maar ik kan niet om jullie mening en advies vragen als jullie de achtergrond niet snappen.
Ik ben 22 jaar en heb tot afgelopen zaterdag ongeveer anderhalf jaar een relatie gehad met een jongen van 23. Hij heeft een baan met vrij veel verantwoordelijkheden etc. echt een carriëre zeg maar. En ik ben laatste jaars HBO studente.
Voor deze jongen heb ik nog 3 andere relaties gehad, waarvan 1 serieuze. Die relatie duurde dan ook 2.5 jaar. Die relatie heb ik destijds zelf verbroken omdat ik totaal geclaimed werd door hem niets meer mocht en hij me mishandelde zowel fysiek als mentaal. Toen ik die relatie verbak was ik totaal klaar met alle mannen, wilde er niets meer mee te doen hebben. Een week in zak en as gezeten, maar die zaterdag erop wilde mijn beste vriendin naar een feestje in een nabij gelegen dorp en daar ontmoette ik een jongen op wie ik op slag verliefd was.
Ik was in het begin vrij terughoudend aangezien ik bang was dat alles misschien net zo zou gaan als die vorige relatie en ik nooit weer die pijn wilde ervaren. Dus in plaats van mijn normale ritueel van 2 "dates" en dan tussen de lakens uitvinden of het ook wat is, heb ik hier nu 2 maanden mee gewacht. Gewoon om zeker te weten dat dit een goede jongen was. Tot die tijd was ik wel gek op hem en hij op mij maar wilde ik ook geen relatie.
Na die 2 maanden vertrouwde ik hem nog geen 100% maar wel genoeg om een relatie met hem te nemen. En dat alles is goed geweest want ondanks een shitload van problemen die zowel hij als ik in ons leven hadden kwamen me samen overal doorheen en hadden we het echt leuk samen. Veel dezelfde normen en waarden in de relatie als "vrijheid om ook eens een avond zonder elkaar te gaan stappen" "vrijheid om bijv. een weekend weg te gaan met vrienden zonder elkaar" "ieders betaalt grotendeels zijn of haar eigen dingen" en misschien nog wel het belangrijkste "in overleg is alles mogelijk" ook de toekomstvisies lagen volledig op één lijn. Zijn ouders zijn vrij kritisch en leggen de lat wat betreft aanhang van hun kinderen vrij hoog, maar behalve het dorp waar ik weg kom werd ik volledig geaccepteerd. Andersom mogen mijn ouders ook niet iedereen zomaar en mijn familie accepteerde hem ook.
Kortom wauw dit was de ware en dat gevoel bleef eigenlijk voor mij en voor hem maar groeien. Hij heeft me zelfs een keer publiekelijk terwijl hij totaal tegen affectie tonen in het openbaar is, ten huewelijk gevraagd. Want een toekomst zonder mij kon hij zich niet voorstellen en ik moest hem beloven dat als we beide oud en gerimpeld zouden zijn hij nog steeds naast mij mocht slapen. Nu wil ik sowieso liever niet trouwen dus dat is allemaal wat weggewuifd maar het idee was superlief.
Nu zijn we afgelopen zomer 2 weken alleen met zijn tweeën geweest in het huis van zijn ouders. Die waren immers op vakantie. Ik had een vakantiebaan 3 dagen in de week en hij was gewoon thuis. Het ging zonder overleg allemaal perfect. Hij ging er met me uit maakte me koffie of thee, smeerde me mn ontbijtje op zorgde ervoor dat ik het ook opat gaf me een kus en ik ging weg. Nu was dat allemaal niet nodig hoor, ik kan die dingen prima zelf maar toch was het onwijs lief. Als ik thuiskwam van mn werk deed ik de was ruimde ik de vaat van die dag alvast op, haalde ik er een stofzuiger doorheen en hij maakte avondeten. Na het avondeten ruimde ik de boel weer op en zette alles in de vaatwasser. Gewoon ideaal en dat alles zonder overleg op een manier waar we ons beide goed bij voelden. Nog nooit was er zo'n relaxte sfeer.
eigenlijk begon het na deze 2 weken wat te rommelen. Ik begon het gevoel te krijgen dat ik niet op de eerste plek kwam bij hem. Als ik met problemen zat wilde hij ze liever niet aanhoren want hij kon ze toch niet oplossen en dan zit hem dat onnodig dwars. Als ik 1x in de week langskwam voor koffie dan was het inderdaad koffie op en vertrekken want hij wilde nog wat dingen doen. De seks werd drastisch minder, ik nam al het initiatief en kon dan ook nog al het werk doen zonder zelf aan mijn trekken te komen. Er kwamen meer en meer avonden dat hij liever alleen met de jongens weg wilde. En dat was een van onze normen elkaar de vrijheid geven om dat aan te kunnen geven zonder dat de andere partij er boos om word, maar ik zag hem gewoon niet zo vaak meer toen. En ik kan best een poosje overbruggen hoor maar het begon uitzichtloos te lijken.
Dit was trouwens dus na iets meer dan een jaar een relatie.
Aangezien het meer dan een jaar zo goed was gegaan en zo vanzelf eigenlijk wilde ik met hem praten over hoe ik me voelde en waar dat van zijn kant aan kan liggen dat hij zo afstandelijk begon te doen. Vorige week zaterdag hebben we daarover een gesprek gehad. Ik was eigenlijk alleen maar aan het woord en hij nam een het boeit me de f*ck niet houding aan. Daar raak ik geïrriteerd van. Ook was zijn antwoord op mijn gevoelens telkens dat is dom. Hij vond dat ik hem niet genoeg ruimte gaf om zelf eens initiatief te tonen of mij te missen, en ik reageerde daarop met dat ik het gevoel had dat ik hem zou verliezen wat ik niet wil aangezien ik ontzettend veel van hem houd, en me daarom misschien ook juist meer probeer vast te grijpen. Gezamelijk besloten we toen dat ik een stapje terug zou doen en hij een stapje erbij.
Dat weekend kregen we ruzie omdat hij dingen had gedaan die naar mijn mening niet horen in een relatie. Geen vreemdgaan of iets, maar gewoon iets doen waarvan je bij voorbaat weet dat de ander dat niet leuk vind en als de rollen waren omgedraaid hij het ook niet leuk had gevonden. Ik probeerde dat namelijk normaal ter sprake te brengen en mij werd direct de kast uitgeveegd waar ik me mee bemoeide want dat was op en top persoonlijk.
Vorige week dinsdag hebben we dan ook weer gepraat, en toen kwam uiteindelijk in dat gesprek naar voren dat hij het allemaal zo snel voorbij vind gaan in het leven. Al zijn vrienden (op 2 na) hebben een relatie en gaan of wonen al samen. Uitgaan gebeurd dus niet veel meer en als dat gebeurd dan word er niet meer zo gek gedaan want iedereen heeft nu een vriend of vriendin die op hem/haar let. Thuis loopt het bij hem allemaal niet zoals het hoort, en hij heeft een zware baan met veel verantwoordleijkheden wat ook niet altijd goed loopt. Aangezien zijn thuissituatie en zijn baan dingen zijn waar hij niet omheen kan, en de uitlaatklep van het uitgaan ontbreekt, ben ik dan vaak degene die het moet ontgelden. Hij zag in dat dat niet eerlijk was, en wilde eraan werken want hij wilde me absoluut niet kwijt om een hele reeks van redenen die hij zo even opsomde. Dus ik geloofde hem. We besloten om na dat heftige gesprek even elkaar een paar dagen de tijd te gunnen dingen op een rijtje te zetten en de boel te laten bezinnen. Vrijdag zouden we elkaar dan weerzien.
Die vrijdag stelde hij in de groepsapp met zijn vrienden de vraag "gaat er vanavond nog iets gebeuren lui?" en toen daar geen reactie op kwam vroeg hij of ik al plannen had. Ik voelde me daardoor weer enigszins gepasseerd maar wilde niet op elke slak zout leggen omdat het net weer goed was, en antwoorde met nee nog niet. Op dat moment begonnen zijn vrienden te reageren in die groepsapp en het was duidelijk dat alle jongens naar een cafe gingen en ik ga niet als enige vriendin mee, dat wil ik zelf niet maar mijn vriend vind zon avond met de jongens ook wel lekker. Dus ik heb me zelf toen wat opgezocht.
Zaterdag was ik met zijn zusje gaan winkelen en toen ik op de terugweg naar huis was dacht ik, goh ik kan wel even een sigaretje met hem doen als hij zin heeft. Dus ik appte hem of hij thuis was en of hij een peukie wilde doen. Kreeg de reactie dat een vriend van hem daar net was en dat we elkaar vanavond wel zagen. Nouja ook dat vond ik weer jammer maar is niet per definitie zijn schuld dus boos kon ik er niet om worden.
S avonds ging mijn vriend weer als eerste in de groepsapp vragen wat de plannen waren voor die avond. De jongens en de meiden dit keer ook zouden bij elkaar gaan zitten bij een van die jongens thuis. Mijn vriend sprak af dat HIJ er zou zijn. Mij werd niets gevraagd of ik zin had daarheen te gaan of uberhaupt wilde komen. Ik wachte dus ook af tot 9 uur, en appte hem toen dat ik het niet leuk vond dat het hem niet boeide of hij me nou wel of niet zou zien vanavond. Zijn reactie was daarop dat hij eerst had willen praten. Dus ik vroeg gewoon hoe had ik dat moeten weten dan? Ik heb initiatief daartoe genomen dat is door jou afgekaatst en dan moet ik daarna maar ruiken dat je wilde praten? En waarover moest er uberhaupt gepraat worden? geen reactie.
Enigszins teleurgesteld en opgefokt ben ik toen zonder hem te laten weten naar die groep gegaan. Toen hij binnenkwam realiseerde ik me dat ik hem heel erg had gemist en was ik gelijk niet meer boos. Jammer was alleen dat hij me volstrekt negeerde zich bier pakte en ging zitten ouwehoeren met zijn vrienden. Dus ik boog maar weer... ik ben naar hem toegelopen hem een kus gegeven naar zijn dag gevraagd en er onstond een normaal en leuk gesprek. Gewoon super weer.
Even later sta ik met een vriendin te praten en kreeg ik een appje. het was van mijn vriend "kom ff mee naar buiten" dus ik keek hem verbaas aan en hij knikte dat ik mee moest komen. Dus ik liep achter hem aan. Mij werd de kast uitgeveegd dat ik zijn vrijdagavond met de jongens had verneukt met mijn gezeur over dat ik het jammer vond dat ik hem niet zou zien. (terwijl ik erbij had gezegd dat ik hem ook wel begreep en dus niet boos was, en hem veel plezier wenste) en dat hij me deze avond ook niet meer had verwacht en deze avond ook ging verneuken omdat hij stappen wilde met zijn vrienden en nu al wist dat ik dat niet leuk zou vinden.
Dus ik zei... nou we hebben vorige week zaterdag een gesprek gehad over dat ik een stapje terug zou doen en jij één erbij omdat ik het gevoel krijg op 2e plek te staan voor jou. Dindsdag hebben we weer gezeur uitgepraat en wat afstand genomen die week en vrijdag zouden we elkaar zien. Nu kwam het toevallig zo uit dat dat niet ging gebeuren gisteren en dat was jammer maar verder wel prima, maar ik heb je gewoon gemist! en we hebben zoveel gezeur gehad afgelopen week ik wil graag weer wat leuks met je doen het een beetje opbouwen allemaal. Hij wilde alsnog stappen met de jongens. Dus toen was ik pissig en zei ik, nouja als jij perse wilt stappen met die jongens dan is het voor mij duidelijk dan weet ik waar ik sta. Toen ben ik boos naar binnen gelopen en dronk ik mijn drinken op. Mijn vriend was superblij en verkondigde aan zijn vrienden yeah ik ga mee stappen jongens. Dat vond ik op dat moment zo respectloos dat ik hem weer heb meegevraagd naar buiten, en hem vroeg waar ik alles aan te danken had. Hij zei jij maakt het uit waarom zou ik dan niet meegaan stappen? Dus ik zei nee ik zei net dat het me dan duidelijk was, niet dat het uit was. Maar misschien is dat wel het beste.
Toen ben ik woest en overstuur naar binnen gegaan en heb ik mn moeder opgebeld of ze me wilde halen. Mijn vriend kon het niet hebben dat zijn vrienden aardig tegen me deden en vertrok op de fiets. Het voelde niet goed zoals we uit elkaar waren gegaan, dus ik belde mijn moeder weer af en belde hem op dat ik nog een keer met hem wilde praten. Hij fietste terug en op straat hebben we daar gepraat. Volledig in tranen zei ik dat ik het niet eerlijk vond dat ik hem zo had gemist en hij mij schijnbaar niet omdat hij weeeeer voor de jongens kiest op zo'n moment. Dat mijn begrip een heel eind gaat maar ik me gewoon afgewezen voel en me dat zo'n pijn doet als ik zoveel van iemand hou. Dat ik het niet eerlijk vond dat hij zijn best niet voor ons deed omdat ik vond dat ik dat wel verdiende. Zijn reactie daarop was "ik heb de laatste tijd mijn best ook niet meer voor ons gedaan want ik ben ook niet meer zo gek op je" mijn hart brak in duizenden stukjes. Hoe kon dat was alles wat ik dacht. Na alle lieve dingen die hij de vorige 2 gesprekken had gezegd. Dus ik vertelde hem dat als hij niet meer gek op me was hij beter kon doorfietsen want dan viel er niets meer te redden aan deze relatie. En hij fietste weg.
Toen hij me op een brugje dat ik onderweg tegenkwam opwachte omdat hij wilde zorgen dat ik veilig thuiskwam en mijn vader had gebeld, flipte ik. Me zoveel pijn doen en me dan neit met rust laten is gewoon not done. En als hij niks meer om me gaf boeide het hem ook niet of ik nou veilig thuis zou komen dus dat is gewoon zoete broodjes bakken bij mijn ouders. Ik heb hem toen voor vanalles en nogwat uitgescholden echt erge dingen die ik nooit had mogen zeggen. Ik heb hem gezegd dat hij nog erger was dan mijn ex aangezien mijn ex me als stront behandelde en zijn verstand niet had, hij behandelde me als stront en had zijn verstand ook nog dat vond ik veel erger.
Eenmaal thuis en uitgeraasd besefte ik me dat ik erge dingen had gezegd. Ik bood via whatsapp mijn excuses daarvoor aan. Ik kreeg terug "fuck you trut" "echt waar fuck you" "straal op man" "val dood trut" "fuck you echt waar fuck you kreng". Ik zei nog een keer dat ik dit alles verkeerd had aangepakt en dat het me speet en als hij niks meer voor me voelde dat het dan goed was maar dat ik anders nog wel wilde praten omdat het zo niet goed voelde. ik kreeg terug "IK WIL JOUW NIET MEER!" Bam weer pijn en mn hart vertrapt.
Die zondagavond die erop volgde ben ik bij zijn zusje blijven slapen (die woont op zichzelf met haar vriend) we gingen aan de borrel en die vriend van haar blowde en het kon me allemaal niks meer schelen dus ik deed mooi mee. Ik had appjes van mijn vriend gekregen "ik weet op het moment allemaal niet hoe ik met de situatie moet omgaan. De dingen die me zijn gezegd gisteravond heb ik niet verdiend. Ik heb me echt enorm kut gevoeld en dat doe ik nu nog" ik reageerde met "volgens mij hebben we elkaar allebei dingen gezegd en aangedaan want we allebei niet hebben verdiend. Ik voel me ook enorm kloten. laten we het allemaal maar even afwachten" Hij reageerde met "jaa" De volgende dag zou hij met zijn motor op het tt circuit gaan rijden, dat was een droom van hem en ik heb hem dat op zijn verjaardag cadeau gedaan. Ik appte hem zondagavond dus nog "doe je morgen voorzichtig?" en kreeg terug "natuurlijk doe ik voorzichtig, ik heb ondanks alles er nog steeds ontzettend veel zin in, en vind het erg jammer dat je niet meegaat om alles" Toen hij dat stuurde was ik al hartstikke dronken en stoned dus ik kreeg het allemaal niet meer mee.
Maandagmorgen had hij me nog een appje gestuurd "zo heb net de eerste rondes gereden wat super wat fantastisch dankjewel!" Ik stuurde hem dat ik blij was dat hij het leuk vond. Savonds kreeg ik een appje van hem "ik ben je hartstikke dankbaar voor vandaag, niemand heeft ooit nog zoiets voor me gedaan, echt dankjewel en supervet cadeau" Dus ik stuurde "geen dank zoveel had ik voor je over, blij dat het leuk was"
Die appjes waren voor mij ontzettend leuk immers hou ik nog steeds ontzettend veel van hem en ik dat een stukje wat ik dan niet kwijt ben, waar ik aan vast kan houden. Maar tegelijkertijd word er bij mij hoop gecreëerd waarvan de kans bestaat dat die vals is. Dus ik stuurde hem precies zoals het hierboven staat een appje. Zijn reactie was "die hoop is niet vals, anders appte ik je niet" Daar heb ik verder niet meer op gereageerd.
Dinsdag kwam ik erachter dat een vriendin uit die groep van mijn vriend me min of meer had verneukt. Ik zou met haar een dagje welness doen en nu ging ze met een andere vriendin van me. Nou was dat absoluut niet mijn prioriteit om me druk over te maken maar natuurlijk het doet wel iets met je. Mijn vriend appte me (terwijl hij zich daar anders nooit druk om kan maken en al helemaal niet als hij op zijn werk is) gvd jij zou toch met ..... een dagje welness doen? Voor mij kwam dat over als een excuus om me te appen. Ik reageerde met "klopt inderdaad valt me ook wat van haar tegen maar ik heb nu wel andere prioriteiten waar ik me druk om maak, en dat is mijn stage en jou en mij" Ik kreeg terug "nee oke, juist haha goed van je ontwijk de drama"
Hij appte alsof er niets van gebeurd... ik snapte het van geen kant meer. Dus ik vroeg hem "maar wat is je status nu dan? moet je overal nog over nadenken? wil je praten? de onzekerheid die voor mij ontstaat door die appjes is erg irritant en ik kan je zo niet loslaten. Dus waar gaat dit contact heen?" Ik kreeg terug "waar dit heengaat? geen idee" Dus de dag ervoor zegt ie dat mijn hoop niet vals is en nu weet hij niet waar dit heengaat.
Vanmorgen wenst hij me per app succes op stage. ik wenste hem succes op zijn werk. Hij vroeg me of ik nog wat van die ene vriendin had gehoord. Ik zei weer dat ik me er niet druk om maakte en dat ik hoopte dat hij zich ook met andere dingen als dat bezighield. Hij vroeg me hoe het ging enzo. Zo luchtig zo normaal en met gekke poppetjes overal achter. Ook heeft hij nog niks van facebook gegooid en heeft hij zijn relatiestatus niet aangepast.
Mag ik hier overal uit opmaken dat hij wel degelijk van me houd en met me verder wil? Houd hij me aan het lijntje voor het geval hij toch niks beters tegenkomt als mij? Wat moet ik hier allemaal mee... want op de manier zoals het de laatste weken tussen ons ging kon het voor mij niet meer want dat doet me pijn. Maar uit elkaar gaan en dan toch het gevoel krijgen dat hij wel om me geeft en van me houd en geïnteresseerd is doet nog veel meer pijn. Ik zou heel graag met hem willen praten over wat er allemaal gebeurt is, en als hij dan erkent dat hij eens want minder met zichzelf bezig moet zijn en wat meer met ons en dat hij dat de laatste tijd niet heeft gedaan. Dan zijn er voor mij de ingrediënten om het weer te proberen. Maar is dat reëel om te verwachten?
Hij is je energie niet meer waard, zet er een definitief punt achter.
Na meer dan een jaar een supergoede leuke en als vanzelfsprekende relatie te hebben gehad. Is hij de afgelopen weken afstandelijk en niet meer zo geïnteresseerd. Na 2 gesprekken daarover en beloftes dat hij zijn best zal doen, heeft hij dat nog steeds niet laten zien en heb ik na het voorval van zaterdag er een punt achter gezet. Nu laat hij echter wel zien dat hij geïnteresseerd is en om me geeft.
WAT MOET IK DAARMEE want ik hou heel veel van hem, maar verdien het niet zo behandeld te worden als de afgelopen paar weken. Ik wil heel graag met hem verder maar dan gaat er water bij de wijn moeten.
En als je dan weer een relatie krijgt begint het weer opnieuw.quote:Op woensdag 17 september 2014 12:35 schreef Elisabeth92 het volgende:
Korte samenvatting:
Na meer dan een jaar een supergoede leuke en als vanzelfsprekende relatie te hebben gehad. Is hij de afgelopen weken afstandelijk en niet meer zo geïnteresseerd. Na 2 gesprekken daarover en beloftes dat hij zijn best zal doen, heeft hij dat nog steeds niet laten zien en heb ik na het voorval van zaterdag er een punt achter gezet. Nu laat hij echter wel zien dat hij geïnteresseerd is en om me geeft.
WAT MOET IK DAARMEE want ik hou heel veel van hem, maar verdien het niet zo behandeld te worden als de afgelopen paar weken. Ik wil heel graag met hem verder maar dan gaat er water bij de wijn moeten.
Dus nogmaals, kap er definitief mee, hij is de moeite niet waard.
. Respect.dit.quote:Op woensdag 17 september 2014 13:13 schreef shifto het volgende:
Goed man, jaar relatie en na 2 weken struggles uitmaken. Very hollywood of you.
Wijf.Yuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuupquote:
Mijn korte analyse: de liefde van zijn kant is over, echter is hij te lafjes om er daadwerkelijk een punt achter te zetten.
Kan best hoor ik sta overal open voor op het moment, maar ik zie het zelf dus anders.
Ik krijg zojuist een appje van hem, dat hij hoopt dat het nog weer goedkomt dat hij nu nog niet klaar is om te praten omdat ik hem pijn heb gedaan maar dat hij dat met een poosje wel wil.
Is de liefde dan echt over van zijn kant? ik vat dat namelijk weer anders op door die appjes van hem. Ik bedoel als hij het lef niet heeft er zelf een punt achter te zetten, ik heb dat nu ja al gedaan dan is dit een makkelijke weg voor hem toch?
Woorden betekenen niets, altijd beoordelen op de daden.quote:
. En na meerdere malen te hebben gepraat over dat ik me afgwezen en tweede keus voel, veranderd er van zijn kant niks. Wel in woorden tijdens die gesprekken maar niet in de daden erna.
als je op dit moment toch nog hoop ziet voor je relatie dan kan je weinig anders doen dan wachten en niet teveel pushen.
Maar eerlijk gezegd..ik denk dat je vriend er wel klaar mee is, maar misschien wil hij het vanwege zn vrienden niet keihard uitmaken ofzo.. Ik snap zijn gedrag niet in ieder geval.
pfff wat een gedrocht van een verhaal. Maar ff vluchtig doorgelezen. Wat me opviel is dat je met zijn zusje optrekt of met vriendinnetjes uit 'die groep'.quote:
Heb je zelf geen vrienden of hobbies? Je komt mij bijzonder bezitterig of overattached over. Ik zou daar ook de kriebels van krijgen. Je kunt jezelf toch wel bezighouden ipv afhankelijk te zijn wat je vriend gaat doen?
Dit.quote:
Goed man, jaar relatie en na 2 weken struggles uitmaken. Very hollywood of you.
Liefde is een werkwoord.
Je bespreekt elk fucking appje met hoop. Een appje zijn woorden, zoals hierboven al stond kijk naar zijn daden. Hij wil niet met je uit. Hij wil alleen met jou afspreken als hij niks beters te doen heeft. Jij maakt t uit en zijn reactie is : mooi dan kan ik lekker met mn vrienden stappen.
Deze jongen houdt niet van je. Het kan me niet schelen wat hij appt en ik denk dat je moeite hebt met begrijpen dus ik herhaal het:
Deze jongen houdt niet van je!
Ga lekker wat anders doen en steek er geen energie meer in.
Ja ik ben bevriend met zijn zusje de andere zus heb ik totaal niks mee maar het zusje en ik lijken veel op elkaar gaan naar dezelfde school en zijn nou een keer bevriend.
De meiden in die groep waren allemaal losse aanhangsels tot ik erbij kwam. Ze wilden normaal met stappen altijd direct naar huis omdat ze er zelf niks aan hadden en nu we een vriendinnengroepje vormen kunnen we met de jongens mee uitgaan, niet de hele avond aan hen plakken maar het wel met zn allen gezellig hebben.
Ik heb zelf mijn eigen vriendinnen en die zie ik heel veel. Vaak genoeg gaat hij wat met zijn vrienden doen en ik met de mijne.
Wel geef ik toe dat ik uit mijn vorige vriendengroep verstoten ben omdat de relatie met deze vriend gezien werd als verraad. Dus inderdaad de vrienden waarmee ik voor dit tijdperk ging stappen zijn weg. Maar ik vermaak me prima alleen hoor maar daarvoor zit je dacht ik niet in een relatie
Vind t allemaal maar ingewikkeld.
Alstu! Ik heb t een beetje kort en cru geschreven om tot je door te dringen maar ik wens je wel heel veel sterkte toe.quote:
Die laatste reactie heb ik inderdaad wat aan... danku
Als jouw " vriend" iets doet of zegt wat je niet bevalt twijfel je aan jezelf en reageert overdreven (ja overdreven ja) op een app berichtje.
Maar als jongens dat via een online forum doen (zoals fok ofzo) reageer je heel defensief.
Gezien jouw verhaal gok ik dat je 18 ish bent.
Meid, neem het advies van Vlier letterlijk over.
Blijf lekker vriendinnetjes met zn zus (ben wel benieuwd hoe dat afloopt) en doe je eigen ding.
Maar please please please pretty please krijg het in je hoofd dat deze knurft echt niet geen moeite voor je gaat doen als hij al zo reageert.
Again; wat Vlier zegt.
Heb ik al verteld dat het handig is als je even nadenkt over wat Vlier aangaf?
Succes ermee
Snap oe?
Levensfase probleem.quote:
Korte samenvatting:
Na meer dan een jaar een supergoede leuke en als vanzelfsprekende relatie te hebben gehad. Is hij de afgelopen weken afstandelijk en niet meer zo geïnteresseerd. Na 2 gesprekken daarover en beloftes dat hij zijn best zal doen, heeft hij dat nog steeds niet laten zien en heb ik na het voorval van zaterdag er een punt achter gezet. Nu laat hij echter wel zien dat hij geïnteresseerd is en om me geeft.
WAT MOET IK DAARMEE want ik hou heel veel van hem, maar verdien het niet zo behandeld te worden als de afgelopen paar weken. Ik wil heel graag met hem verder maar dan gaat er water bij de wijn moeten.
Hij vind samenwonen en regelmatig leven eng. Jij staat voor een regelmatig leven dus je bent de sjaak.
Kom maar bij hem terug als hij 30-35 is, dan is hij misschien bijgedraaid
Je hebt het heel helder beschreven daar ligt het niet aan.
Maar het ene moment is hij heel positief en het andere moment stoot hij je keihard af. Gezien je mishandel verleden, noem ik het toch even.
Op deze manier heeft hij gigantisch veel macht over je.
Hij bepaald nu wanneer alles koek en ei is en wanneer je mag oprotten. Ik denk niet dat je wil dat iemand die die macht zo probeerd ook daadwerkelijk macht over je heeft...
Hoewel het ook kan zijn dat je interpetatie de andere kant niet klopt en je toch overdreven snel afgewezen voelt.
Het is heel lastig om objectief te zijn over je eigen relatie namelijk...
Moeilijk.
Succes.
[ Bericht 24% gewijzigd door #ANONIEM op 17-09-2014 18:53:48 ]
Ik weet dat hij hem nu heeft gelezen en ik heb voor de laatste maal gevraagd. Wil je praten? Het antwoord was nu niet.
Dus ik sluit het nu ook af... want ook al zat ik net zo goed fout. Ik heb mijn best gedaan en hij wil niet meer. Ik kan weer komen opdraven als hij daar zin in heeft. Daar pas ik voor.
Dus bedankt voor de reacties maar ik zet er voor mezelf nu ook definitief een punt achter.
Och, zo dom is dat niet hoor! Als jij dat nodig had, was dat op dit moment gewoon het beste.quote:
Superdom... maar ik heb hem een brief geschreven met daarin alles wat ik voelde en wat dit wazige gedoe met me doet.
Ik weet dat hij hem nu heeft gelezen en ik heb voor de laatste maal gevraagd. Wil je praten? Het antwoord was nu niet.
Dus ik sluit het nu ook af... want ook al zat ik net zo goed fout. Ik heb mijn best gedaan en hij wil niet meer. Ik kan weer komen opdraven als hij daar zin in heeft. Daar pas ik voor.
Dus bedankt voor de reacties maar ik zet er voor mezelf nu ook definitief een punt achter.
Dit bewijst maar weer dat hij niet serieus is. Blijf sterk in je schoenen staan en laat hem niet met een slap excuus naar je terug komen. Hij heeft het verneukt en dat moet ie maar accepteren.
Sterkte ermee
Even wat ingekort:quote:
Even een korte samenvatting graag.
Vorige relatie ging uit, een week zeer verdrietig. Ging met beste vriendin naar een feestje en daar werd ze op slag verliefd. Na maanden bleek hij de ware te zijn; dezelfde normen en waarden, toekomst op 1 lijn, kritische ouders die accepteerden, etc. Laatste paar weken voelde zij op 2e plaats gezet, altijd maar vrienden op nr. 1 -> stappen met vrienden. Verder ongewenste thuis en werk situatie. Zijn vrienden kwamen als koppel, maar zijn vriend nodigde haar niet uit, zij besloot te gaan en kreeg van hem ter plekke buiten te horen dat zij zijn avond heeft verneukt. Hij vond het ook vervelend om te horen dat zij hem miste.
En toen:
quote:Op woensdag 17 september 2014 12:09 schreef Elisabeth92 het volgende:
Hij wilde alsnog stappen met de jongens. Dus toen was ik pissig en zei ik, nouja als jij perse wilt stappen met die jongens dan is het voor mij duidelijk dan weet ik waar ik sta. Toen ben ik boos naar binnen gelopen en dronk ik mijn drinken op. Mijn vriend was superblij en verkondigde aan zijn vrienden yeah ik ga mee stappen jongens. Dat vond ik op dat moment zo respectloos dat ik hem weer heb meegevraagd naar buiten, en hem vroeg waar ik alles aan te danken had. Hij zei jij maakt het uit waarom zou ik dan niet meegaan stappen? Dus ik zei nee ik zei net dat het me dan duidelijk was, niet dat het uit was. Maar misschien is dat wel het beste.
Volledig in tranen zei ik dat ik het niet eerlijk vond dat ik hem zo had gemist en hij mij schijnbaar niet omdat hij weeeeer voor de jongens kiest op zo'n moment. Dat mijn begrip een heel eind gaat maar ik me gewoon afgewezen voel en me dat zo'n pijn doet als ik zoveel van iemand hou. Dat ik het niet eerlijk vond dat hij zijn best niet voor ons deed omdat ik vond dat ik dat wel verdiende. Zijn reactie daarop was "ik heb de laatste tijd mijn best ook niet meer voor ons gedaan want ik ben ook niet meer zo gek op je" mijn hart brak in duizenden stukjes. Hoe kon dat was alles wat ik dacht. Na alle lieve dingen die hij de vorige 2 gesprekken had gezegd. Dus ik vertelde hem dat als hij niet meer gek op me was hij beter kon doorfietsen want dan viel er niets meer te redden aan deze relatie. En hij fietste weg.
Toen hij me op een brugje dat ik onderweg tegenkwam opwachte omdat hij wilde zorgen dat ik veilig thuiskwam en mijn vader had gebeld, flipte ik. Me zoveel pijn doen en me dan neit met rust laten is gewoon not done. En als hij niks meer om me gaf boeide het hem ook niet of ik nou veilig thuis zou komen dus dat is gewoon zoete broodjes bakken bij mijn ouders. Ik heb hem toen voor vanalles en nogwat uitgescholden echt erge dingen die ik nooit had mogen zeggen. Ik heb hem gezegd dat hij nog erger was dan mijn ex aangezien mijn ex me als stront behandelde en zijn verstand niet had, hij behandelde me als stront en had zijn verstand ook nog dat vond ik veel erger.
Eenmaal thuis en uitgeraasd besefte ik me dat ik erge dingen had gezegd. Ik bood via whatsapp mijn excuses daarvoor aan. Ik kreeg terug "fuck you trut" "echt waar fuck you" "straal op man" "val dood trut" "fuck you echt waar fuck you kreng". Ik zei nog een keer dat ik dit alles verkeerd had aangepakt en dat het me speet en als hij niks meer voor me voelde dat het dan goed was maar dat ik anders nog wel wilde praten omdat het zo niet goed voelde. ik kreeg terug "IK WIL JOUW NIET MEER!" Bam weer pijn en mn hart vertrapt.
Ik had appjes van mijn vriend gekregen "ik weet op het moment allemaal niet hoe ik met de situatie moet omgaan. De dingen die me zijn gezegd gisteravond heb ik niet verdiend. Ik heb me echt enorm kut gevoeld en dat doe ik nu nog" ik reageerde met "volgens mij hebben we elkaar allebei dingen gezegd en aangedaan want we allebei niet hebben verdiend. Ik voel me ook enorm kloten. laten we het allemaal maar even afwachten" Hij reageerde met "jaa"
appjes waren voor mij ontzettend leuk immers hou ik nog steeds ontzettend veel van hem en ik dat een stukje wat ik dan niet kwijt ben, waar ik aan vast kan houden. Maar tegelijkertijd word er bij mij hoop gecreëerd waarvan de kans bestaat dat die vals is. Dus ik stuurde hem precies zoals het hierboven staat een appje. Zijn reactie was "die hoop is niet vals, anders appte ik je niet" Daar heb ik verder niet meer op gereageerd.
[ Bericht 13% gewijzigd door Yiwei op 17-09-2014 20:52:44 ]
Je bent nog 22 jaar, geen kinderen en een opleiding. De kans is vrij groot dat je een lieve hunk kan tegenkomen. Hark wat geld binnen en koop je eigen huis. De rest komt wel.quote:
Superdom... maar ik heb hem een brief geschreven met daarin alles wat ik voelde en wat dit wazige gedoe met me doet.
Ik weet dat hij hem nu heeft gelezen en ik heb voor de laatste maal gevraagd. Wil je praten? Het antwoord was nu niet.
Dus ik sluit het nu ook af... want ook al zat ik net zo goed fout. Ik heb mijn best gedaan en hij wil niet meer. Ik kan weer komen opdraven als hij daar zin in heeft. Daar pas ik voor.
Dus bedankt voor de reacties maar ik zet er voor mezelf nu ook definitief een punt achter.
Ik zie het allemaal wel zonder hem zal ik ook vast gelukkig worden. Ik raak alleen maar meer en meer overtuigd dat ik de juiste keuze heb gemaakt
Nogmaals dank voor de reacties.. ergens weet ik ook wel dat ik er wel ga komen ���😏
Verder krijg ik de indruk dat je iemand nodig hebt om gelukkig te zijn en daardoor altijd afhankelijk van iemand maakt. Met als gevolg dat je enorm gaat proberen te beïnvloeden om maar die leegtes maar te voorkomen.
Ik voel me dan ook zeer gebruikt door je hele OP te hebben gelezen
Mijn antwoord bestaat daarom uit 3 woorden: Get A Life!
Yaaay! Goed zo, lekker afsluiten, een paar keer je goed beroerd voelen, niet toegeven aan twijfel, niet toegeven als hij contact zoekt en je zult zien dat t straks weer goed met je gaat. Verwen jezelf maar een beetje, sauna met vriendinnen, dagje shoppen, bioscoopje etc. Dat is goed voor je.quote:
Superdom... maar ik heb hem een brief geschreven met daarin alles wat ik voelde en wat dit wazige gedoe met me doet.
Ik weet dat hij hem nu heeft gelezen en ik heb voor de laatste maal gevraagd. Wil je praten? Het antwoord was nu niet.
Dus ik sluit het nu ook af... want ook al zat ik net zo goed fout. Ik heb mijn best gedaan en hij wil niet meer. Ik kan weer komen opdraven als hij daar zin in heeft. Daar pas ik voor.
Dus bedankt voor de reacties maar ik zet er voor mezelf nu ook definitief een punt achter.
En TS, laat die vent lekker. Hij is het niet waard. Je vindt wel een keer een leuker exemplaar.
Geef jezelf deze keer ook de tijd om vrijgezel te zijn voor je jezelf in een nieuwe relatie stort.
quote:Op woensdag 17 september 2014 18:17 schreef Vlier het volgende:
Ik heb t heeeeeele verhaal gelezen en dit valt me op:
Je bespreekt elk fucking appje met hoop. Een appje zijn woorden, zoals hierboven al stond kijk naar zijn daden. Hij wil niet met je uit. Hij wil alleen met jou afspreken als hij niks beters te doen heeft. Jij maakt t uit en zijn reactie is : mooi dan kan ik lekker met mn vrienden stappen.
Deze jongen houdt niet van je. Het kan me niet schelen wat hij appt en ik denk dat je moeite hebt met begrijpen dus ik herhaal het:
Deze jongen houdt niet van je!
Ga lekker wat anders doen en steek er geen energie meer in.
Het is allemaal al klaar ik vind her allemaal nog steeds fucked up enzo maar ik ga het afsluiten ik weet voor mezelf dat het niet meer goedkomt dus tis goed zo
Kortom je hebt een rebound relatie van 2 jaar gehad.quote:
De enige reden dat mijn topic zo langdradig is is dat het een hele serie gebeurtenissen is die ertoe hebben geleid dat ik het uitmaakte... anders lijkt het inderdaad één leuke relatie van een jaar 2 weken gezeur en ik ben de bitch die het uitmaakt. En wie weet is dat ook wel zo.. maar na mijn vorige relatie laat ik me niet meer op een manier behandelen die ik niet verdien ook niet voor een paar weken omdat hem dat zo uitkomt.
Het is allemaal al klaar ik vind her allemaal nog steeds fucked up enzo maar ik ga het afsluiten ik weet voor mezelf dat het niet meer goedkomt dus tis goed zo
De volgende relatie zal waarschijnlijk weer zo gaan. Want jij bent slachtoffer van iemand die je vroeger heeft mishandeld en lijkt daardoor een afweermechanisme te hebben ontwikkeld (Angst? Valse Hoop? Valse Macht?) die reageert alsof het om die ene klootzak uit het verleden gaat, terwijl het mensen uit het hier en nu zijn die er feitelijk niets mee te maken hebben.
Precies dit. Helemaal gelezen en het kwam oprecht over. Jammer dit. Helaas vind jij hem nu eenmaal veel leuker nu zo lijkt het dan hij jou. En ik vind dat ie nogal bot is en de energie niet meer waard. Gaat naar mijn idee niets meer wordenquote:
Dat lees ik er niet in. Ze Is wel degelijk stapel op m zo lijkt hetquote:
[..]
Kortom je hebt een rebound relatie van 2 jaar gehad.
De volgende relatie zal waarschijnlijk weer zo gaan. Want jij bent slachtoffer van iemand die je vroeger heeft mishandeld en lijkt daardoor een afweermechanisme te hebben ontwikkeld (Angst? Valse Hoop? Valse Macht?) die reageert alsof het om die ene klootzak uit het verleden gaat, terwijl het mensen uit het hier en nu zijn die er feitelijk niets mee te maken hebben.
En toch behandeld ze hem alsof hij haar vorige ex is.quote:
[..]
Dat lees ik er niet in. Ze Is wel degelijk stapel op m zo lijkt het
Je wordt mishandeld in je vorige relatie en binnen de kortste keren nadat her uit is gegaan vindt je de warequote:
In mijn ogen is een rebound relatie iets om een leegte op te vullen ontstaan door de vorige persoon, waarin geen liefde word gevoeld. Nouja laten we wel wezen die liefde is van mijn echt wel aanwezig hoor. Ik mis ook niet de iemand nu maar echt wel hem persoonlijk.
Deze hele relatie is gebaseerd op een reactie op de vorige.
Wat heeft hij te maken met je vorige relatie? Slachtoffergedrag, angst afweermechanisme, noem het hoe je het wilt. Dit hierboven (een typerend voorbeeld en niet het enigste voorbeeld in je lappen tekst) is gewoon onredelijk!quote:maar na mijn vorige relatie laat ik me niet meer op een manier behandelen die ik niet verdien ook niet voor een paar weken omdat hem dat zo uitkomt.
Met alle gevolgen van dien voor jezelf en voor je omgeving waar je zelf debet aan bent.
En toch heeft hij haar ten huwelijk gevraagd? Of moet ik mij daar niet zo veel bij voorstellen..? Zoiets als snoepjes ruilen.quote:Op woensdag 17 september 2014 18:34 schreef Godshand het volgende:
[..]
Levensfase probleem.
Hij vind samenwonen en regelmatig leven eng. Jij staat voor een regelmatig leven dus je bent de sjaak.
Kom maar bij hem terug als hij 30-35 is, dan is hij misschien bijgedraaid
Ik denk wel dat hij gek op je is, maar dat hij liever nog eventjes verder snuffelt. Hij is z'n wilde haren nog niet kwijt.
En ik wil een heel eind met hem meegaan, maar ik ben ook maar een mens en me volledig buitensluiten omdat je je hoofd er ff niet naar staan hebt vind ik niet terecht.
Bovenstaande issues besprak hij ook niet met me, nee toen ik aangaf dat ik het zo miet meer leuk vind (en het dus eigenlijk al te ver was) dan komt die shit op tafel. Dan moet ik heel rap begrip gaan vormen en opbrengen wat me ook wel lukt. En dan kunnen we praten. Maar na al het praten veranderd er niks van zijn kant. Nouja dan gaat het gewoon niet werken.
Ik ben gestopt met appen en alles en boef inderdaad explosie van appjes van zijn kant. Nu wil hij opeens praten...
Iemand die je alleen maar wil zien wanneer het hem uitkomt, is niet gek op je. Hoe vervelend een thuissituatie of hoe zwaar een baan is. Ik snap dat dat vervelend is, maar er valt altijd wel omheen te plannen. Mijn thuissituatie is niet geweldig op het moment en mijn vriend is druk met zijn nieuwe studie en nieuwe vrienden, maar we zien elkaar wel. Daar maken we dan wel gewoon tijd voor. En niet alleen wanneer het hem uitkomt. Hij zegt zijn vrienden net zo goed een keer dat ie niet kan.quote:
Tis allemaal gewoon tegenstrijdig van zijn kant. In de relatie is ie wel gek op me maar wil niet bij me zijn of naja als hem dat uitkomt dan mag het. En dat is eigenlijk met alles zo de laatste tijd. En zijn behoefte aan meer ruimte snap ik ook wel, hij zit thuis in de shit, zware baan met veel verantwoordelijkheden en zn vrienden gaan allemaal samenwonen. Allemaal dingen waar hij niet omheen kan en die niet leuk zijn. Als hij dan zijn eigen ding wil doen moet ik er niet tussenkomen en als ik aangeef hem wel te zien zal hem dat vasr irriteren omdat ik op dat moment zijn behoefte aan ruimte niet begrijp en om je vriendin kan je nou één keer gemakkelijker heen dan je baan of thuissituatie. Dus dan word ik weggedrukt op een botte manier.
En ik wil een heel eind met hem meegaan, maar ik ben ook maar een mens en me volledig buitensluiten omdat je je hoofd er ff niet naar staan hebt vind ik niet terecht.
Bovenstaande issues besprak hij ook niet met me, nee toen ik aangaf dat ik het zo miet meer leuk vind (en het dus eigenlijk al te ver was) dan komt die shit op tafel. Dan moet ik heel rap begrip gaan vormen en opbrengen wat me ook wel lukt. En dan kunnen we praten. Maar na al het praten veranderd er niks van zijn kant. Nouja dan gaat het gewoon niet werken.
Ik ben gestopt met appen en alles en boef inderdaad explosie van appjes van zijn kant. Nu wil hij opeens praten...
Ik zou hem negeren en hem in zijn sop laten gaarkoken. Hij komt nu weer naar je toe, wanneer het hem uitkomt. Dat zie je wel weer. Zet eerst je eigen gevoelens goed op een rijtje en kijk daarna verder.
Je komt over als een lieve meid. Kies voor jezelf, hij is het niet waard.
En dit:quote:Nu zijn we afgelopen zomer 2 weken alleen met zijn tweeën geweest in het huis van zijn ouders. Die waren immers op vakantie. Ik had een vakantiebaan 3 dagen in de week en hij was gewoon thuis. Het ging zonder overleg allemaal perfect. Hij ging er met me uit maakte me koffie of thee, smeerde me mn ontbijtje op zorgde ervoor dat ik het ook opat gaf me een kus en ik ging weg. Nu was dat allemaal niet nodig hoor, ik kan die dingen prima zelf maar toch was het onwijs lief. Als ik thuiskwam van mn werk deed ik de was ruimde ik de vaat van die dag alvast op, haalde ik er een stofzuiger doorheen en hij maakte avondeten. Na het avondeten ruimde ik de boel weer op en zette alles in de vaatwasser. Gewoon ideaal en dat alles zonder overleg op een manier waar we ons beide goed bij voelden. Nog nooit was er zo'n relaxte sfeer.
Hoogstwaarschijnlijk hebben die 2 weken jullie allebei stof tot denken gegeven want het is een stap richting samenwonen. Jij voelde je waarschijnlijk meer verbonden met hem, maar het zou heel goed kunnen dat hij zich hierdoor benauwd begon te voelen en bang was dat hij zijn vrijheid zou verliezen als hij daadwerkelijk (al dan niet in de nabije toekomst) die stap met jou ging zetten. En dan kunnen jullie wel de afspraak hebben dat jullie ook zonder elkaar op stap moeten kunnen, als je samenwoont kan je toch andere afspraken hebben.quote:eigenlijk begon het na deze 2 weken wat te rommelen.
Het zou zomaar kunnen dat dit de reden is geweest waarom hij opeens meer tijd met zijn vrienden door ging brengen. Maar het maakt eigenlijk niet uit wat de reden is, eigenlijk had jij hem gewoon met rust moeten laten. Waarom zou jij meer tijd en energie in de relatie gaan steken als hij met zijn vrienden wil stappen? Maar ik lees dit:
Oei. Clingy gedrag dus.. En je weet dondersgoed dat dat niet sexy is. Dit had echt jouw teken moeten zijn om een stap terug te nemen en je te richten op je eigen vriendinnenquote:Hij vond dat ik hem niet genoeg ruimte gaf om zelf eens initiatief te tonen of mij te missen, en ik reageerde daarop met dat ik het gevoel had dat ik hem zou verliezen wat ik niet wil aangezien ik ontzettend veel van hem houd, en me daarom misschien ook juist meer probeer vast te grijpen. Gezamelijk besloten we toen dat ik een stapje terug zou doen en hij een stapje erbij.
En in dit soort situaties gewoon plannen voor jezelf moeten maken toen hij aan zijn vrienden vroeg of die mee wouden stappen. Je legt geen zout op een slak als jij hem verteld dat je ook tijd voor jezelf neemt.quote:Die vrijdag stelde hij in de groepsapp met zijn vrienden de vraag "gaat er vanavond nog iets gebeuren lui?" en toen daar geen reactie op kwam vroeg hij of ik al plannen had. Ik voelde me daardoor weer enigszins gepasseerd maar wilde niet op elke slak zout leggen omdat het net weer goed was, en antwoorde met nee nog niet.
En als ik dan de rest van je verhaal lees wordt je nog aanhankelijker en al met al vind ik dat je in die 2 weken tijd een vriendin voor hem bent geweest die alleen maar aan zichzelf dacht en hem veels te veel claimde en hem geen rust heb gegund terwijl hij hier al in het eerst gesprek om vroeg.
De reden waarom hij contact op zoekt? Omdat je hem nu inderdaad met rust laat. Hij kan nu rustig nadenken en krijgt de mogelijkheid jou te missen.
Dit is ook het beste wat jij nu moet doen. Hem met rust laten. Hij geeft aan dat hij nu niet klaar is voor gesprek. Neem dat dan aan en accepteer dat. Ook al heb jij daar wel behoefde aan. Persoonlijk geloof ik niet dat hij niet meer van je houdt. Daarvoor is een periode van 2 weken te kort.
[ Bericht 1% gewijzigd door cmck op 18-09-2014 13:49:14 ]
Het duurt gemiddeld 1 jaar en 4 maanden om over iemand heen te komen ... sucseks.
dapper. Heel goed vind ik dat, een brief schrijven. Tenminste, zo werkt dat voor mijquote:
Superdom... maar ik heb hem een brief geschreven met daarin alles wat ik voelde en wat dit wazige gedoe met me doet.
Ik weet dat hij hem nu heeft gelezen en ik heb voor de laatste maal gevraagd. Wil je praten? Het antwoord was nu niet.
Dus ik sluit het nu ook af... want ook al zat ik net zo goed fout. Ik heb mijn best gedaan en hij wil niet meer. Ik kan weer komen opdraven als hij daar zin in heeft. Daar pas ik voor.
Dus bedankt voor de reacties maar ik zet er voor mezelf nu ook definitief een punt achter.
Vannacht en vandaag de hele dag door allemaal appjes dat hij dus wil praten.
Nu dacht ik ik reageer even niet ik ben immers op stage en normaal gesproken reageerde ik dan ook niet. Na half 1 heb ik geen appje weergehad. Maar hij is zelf wel continu online terwijl hij zijn werk is. Dat doet hij anders nooit.
Echt flauw van me... en dom want ik ga en moet hem loslaten. Maar ik krijg nu wel gelijk dat jaloerse gevoel van... fuck hij appt al met een ander.
Terwijl dat alleen maar meer bevestiging zou zijn dat hij inderdaad niet meer van me houd.
zijn dat hormonen eigenlijk? Ik wist vroeger ook nooit wat ik met mezelf aanmoest in die tijden.quote:
Haha ik ben zooooo dom in deze dingen 😂 wat een fuck gevoel zeg
Nou nou zeg, als jij iets wil, moet hij het maar geven, want anders houdt hij niet van jequote:
Gisteren besloten ik app hem niet meer ik reageer ook ff niet meer als hij wel wat stuurt. Ik ga het afsloten tis over en uit.
Vannacht en vandaag de hele dag door allemaal appjes dat hij dus wil praten.
Hij wou alleen wat mannentijd en jou even spreken nu, en nu moet jij de diva uithangen. Eigenlijk heeft hij ook niet veel keuze, het klinkt alsof alles op jouw manier moet gebeuren. Je zegt zelf dat hij zich in moeilijke situaties bevindt. Als je als vriendin merkt dat hij terugtrekt om tijd voor zichzelf te nemen en op te lossen, moet je deze kunnen gunnen.Jij wou hiervoor telkens met hem praten, bij het vrienden bijeenkomst, op de brug etc. En hij was ook gekomen, alleen maar omdat jij dat wou. Nu wilt hij praten en dat mag niet
Wel een beetje raar. Fatsoen komt van beide kanten, ook al was zijn gedrag niet altijd naar jouw wens. Hij zal heus niet de laatste zijn die na een tijdje -op sommige momenten- wat minder aandacht aan je gaat besteden, of dat nou gaat naar vrienden, hobbies, problemen etc. De volgende kandidaat gaat dit waarschijnlijk ook vertonen. Jij wilt behandeld worden als een prinses, maar andersom is hij ook een prins.
Vrouwen die het uitmaken hebben nooit gelijk. Dit is mijn uitspraak en daar moet u het mee doen.
Meid tochquote:
Mijn vorige relatie heb ik ook verbroken omdat hij me zwaar mishandelde. Daar heb ik toch zeker gelijk in gehad en geen moment spijt hihi
je lokt het ook allemaal uit met je kortzichtige ontwetendheid.quote:
Mijn vorige relatie heb ik ook verbroken omdat hij me zwaar mishandelde. Daar heb ik toch zeker gelijk in gehad en geen moment spijt hihi
Wanneer wordt je wakker? niet
Ik lees vrij weinig begrip naar je huidige vriendquote:
Moiiuh kortzichtige onwetendheid? Sorry maar ik probeer overal begrip voor op te brengen echt waar maar ik mag toch ook een grens hebben of is dat nou dom?
vooral onbegrip. Stel: je had deze vriend eerder ontmoet en daardoor nooit mishandeld geweest. Had je dan hetzelfde gereageerd als dat je nu doet?
je vriend houd niet van je, get over it.quote:
Moiiuh kortzichtige onwetendheid? Sorry maar ik probeer overal begrip voor op te brengen echt waar maar ik mag toch ook een grens hebben of is dat nou dom?
Zoek iemand die je respecteert.
Nee zeker had ik niet hetzelfde gereageerd als ik in die vorige relatie niet mishandeld was. Ik ben er namelijk zoeen die leert van haar fouten en ik durf nu een grens aan te geven en weet dat ik beter verdien dan respectloos gedrag.
Ik probeer dan heus begrip op te brengen voor zijn situatie maar like I said als je in een serieuze relatie zit en het gaat even niet lekker met je dan ga je de ander niet volledig buitensluiten. Niet als de ander je nodig heeft. Dan praat je over alle shit wat je dwarszit of ben ik nou gek? Ik meende dat het zo werkte namelijk 😂 maar miss zit ik fout!
Hij houd van je, maar voelt zich verstikt, waardoor je hem dwingt om een afstand te creëren op een ongewenste manier, aangezien de gesprekken geen gedragsverandering bij jou teweeg brengen (dit baseer ik op het feit dat je enkel zijn gedrag aan de orde stelt).
99% sure thuis is the case..
Hiernaast neem je je problemen van je vorige relatie mee naar hem. Je dupeert hem hiermee. Je geeft hem wantrouwen en onzekerheid. Zegt het een (bijv. Ik vertrouw je) maar doet het ander (contstant zijn sociale contacten etc nagaan). Weet uit ervaring hoe machteloos hij zich voelt. Heb enorm met hem te doen
Ook is er een stelletje uit die groep waar we veel mee optrekken zijn we een weekend mee weg geweest enzo... en die zijn 24/7 bij elkaar meest face to face en anders via whatsapp of bellen. Hij zei dat hij wel meer op hen wilde lijken in onze relatie. Naja volgens mij wil die dat dan totaal niet toch?
Misschien was ik verstikkend maar dat ben ik nu iig niet meer want voor mij is het ergens wel klaar nu. Maar als ik dan zo drastisch fout zat wil ik er wel graag van leren natuurlijk
Ik kan er niet meer tegen, maar dit is denk ik wel de eerste keer dat ik wil schreeuwen waarom iedereen altijd maar loopt te mokken op praten, praten, praten en nog eens praten en oh ja, nog eens praten en praten en praten, je kent het wel, pratenquote:
Ik probeer dan heus begrip op te brengen voor zijn situatie maar like I said als je in een serieuze relatie zit en het gaat even niet lekker met je dan ga je de ander niet volledig buitensluiten. Niet als de ander je nodig heeft. Dan praat je over alle shit wat je dwarszit of ben ik nou gek? Ik meende dat het zo werkte namelijk 😂 maar miss zit ik fout!
Ook de mensen die dit continue loopt te verkopen 
Op een gegeven moment komt het echt je nek uit 
Zo verschrikkelijk vind ik het. Ik vind het zo'n grote onzin gewoon. Wat mij verder opvalt is dat je zegt dat je begrijpt dat hij moeilijke tijden heeft, je hebt hem nodig voor bevestiging en misschien andere zaken. Hij heeft andere zaken aan zijn hoofd en bovendien ging al een heel jaar goed. Dan leer je energie te richten op anderen/andere zaken. Dit heeft niks met buitensluiten te maken, jij interpreteert het alleen anders. Anderen zullen zeggen dat dit tijd voor jezelf nemen is. Als vriendin zijnde hoor je gepast te reageren.
Situaties, interpretaties en meningen kan zaken doen veranderen. Als hij dat destijds heeft gezegd, moet je vanuit gaan dat hij destijds zo heeft gedacht. Als ik een man was, zal ik allang al hoofdpijn van jou hebben gekregen. Gefrustreerd en al ...quote:
Ook is er een stelletje uit die groep waar we veel mee optrekken zijn we een weekend mee weg geweest enzo... en die zijn 24/7 bij elkaar meest face to face en anders via whatsapp of bellen. Hij zei dat hij wel meer op hen wilde lijken in onze relatie. Naja volgens mij wil die dat dan totaal niet toch?
Voor mijn onbegrip heb ik mijn excuses al aangeboden en ik geef hem nu ruimte want ben dr wel een beetje klaar mee nu. Daar kan ik niets anders in doen
Als hij niet meer van me houd dan zal ik dat na dit weekeinde wel zeker weten 😓 anyhow ken dr weinig meer aan doen dan over jullie advies nadenken
Het zou best kunnen dat hij weer even lief doet als je laat merken dat het over is, maar je verhaal komt over of dat het aan zijn kant over is, maar hij niet durft om het uit te maken. Nu hij merkt dat het wel eens over kon zijn, krijgt hij ergens spijt want dat had hij niet verwacht, maar als je hier op ingaat draait het uiteindelijk vanzelf weer negatief uit.quote:
👍 okeuj t komt hierop neer, bijna iedereen hier zegt of A: hij houd niet meer van je laten lopen of B: ik ben een zeurwijf en juist zelf egoistisch.
Voor mijn onbegrip heb ik mijn excuses al aangeboden en ik geef hem nu ruimte want ben dr wel een beetje klaar mee nu. Daar kan ik niets anders in doen
Als hij niet meer van me houd dan zal ik dat na dit weekeinde wel zeker weten 😓 anyhow ken dr weinig meer aan doen dan over jullie advies nadenken
Tis geen koek en ei en de wondjes moeten allemaal nog helen maar we gaan zien wat de tijd ons brengt
mocht het uiteindelijk toch niet goed gaan weet ik dat ik alles eraan heb gedaan. Gewoon om ff aan te geven dat je uiteindelijk toch je eigen hart moet volgen denk ik
Helemaal.
Kijk, wat je blijkbaar fout hebt gedaan is dat jij het initiatief vaak nam. Want als jij dat doet, zul je nooit weten of hij wel inzet WIL tonen.. hij krijgt er de kans niet voor en krijgt het 'benauwd' omdat het voor hem lijkt of hij alleen maar doet wat jij wil van hem.
Geef hem de ruimte om je te bellen wanneer HIJ dat wil, om te doen in het weekend wat HIJ wil en de mensen te zien die HIJ wil. Hij wil tijd hebben met zijn vrienden, hij wil ruimte voor zichzelf hebben, hij wil tijd besteden aan zijn werk.. en hoe meer jij hem vertelt dat jij dat niet leuk vindt, hoe meer hij niet bij jou wil zijn. Want hij voelt zich verplicht om jou blij te maken, maar de dingen die hij daarvoor moet doen gaan in tegen wat hij wil. Je laat hem dus eigenlijk kiezen tussen jouw behoeften en zijn behoeften.. weet je wat hij dan kiest? Hij kiest voor zichzelf, natuurlijk.
Je moet altijd jezelf blij kunnen maken, en alles wat hij voor jou doet zien als iets 'extra's'. Doe niet alsof hij jou iets verschuldigd is, ook al voelt het wel zo. Jij bent de enige die verantwoordelijk is voor jouw eigen geluk.. niet hij. Als jij blij bent met je eigen leven en jezelf blij kan maken zonder dat je hem verantwoordelijk stelt voor jouw humeur, gedrag of geluk, dan zul je zien dat je de druk eraf haalt voor hem om te presteren als 'de perfecte vriend'. Dan zal het leuk worden voor hem om bij je te zijn, omdat je geen eisen stelt maar gewoon blij bent met zijn gezelschap.
Wanneer jij je ooit voelt alsof je afhankelijk bent van hem om je goed te voelen, bekijk dan gelijk wat je denkt dat je in jouw leven mist. Is het aandacht of bevestiging? Haal het ergens anders vandaan, zoals bij een sport waar je goed in bent of een talent die je hebt. Mis je gezelschap? Ga nieuwe mensen leren kennen, ga uit met iemand die je lang niet hebt gezien en bouw je sociale leven weer op. Etc.
Wanneer jij je afhankelijk gaat voelen, zal hij zich terugtrekken want hij heeft te veel verantwoordelijkheid en plichten. Tegelijkertijd wil je (terwijl hij zich terugtrekt) hem nog steviger beetpakken, om zeker te zijn dat hij niet weg zal gaan. DIT WERKT AVERECHTS. Juist wanneer je weer blij kunt zijn zonder hem zal hij terug komen huppelen. Dus geen appjes sturen, of brieven of facebookberichten of wat dan ook: verwijder hem, blokkeer hem en ga bij jezelf na hoe je je eigen leven zonder hem weer op de rails kan krijgen. Wanneer je je niet zo hopeloos meer voelt, mag je hem weer deblokkeren op whatsapp en facebook, maar neem niet meer het initiatief. Laat hem het doen.
Zie in dat jij zijn "vrijheid" hebt ontnomen.. je hebt hem uitgelegd hoe hij je kwetst wanneer hij doet wat hij wil. Hij voelt zich schuldig wanneer hij doet wat hij wil en voelt zich verplicht om te doen wat jou blij zou maken. Dat haalt de lol er vanaf voor hem.
Doe wat jou blij maakt, laat hem met rust en maak hem wanneer hij terugkomt duidelijk dat je prima voor jezelf kan zorgen en ook een eigen leven hebt. Geef hem ruimte om je te missen.
Overigens moet je niet te emotioneel worden bij mannen, omdat je hun gedrag er soms mee manipuleert en zij zich er ook schuldig door voelen.. terwijl ze niet schuldig zijn. Doet hij iets wat je niet zo leuk vindt? Bedenk je dan dat hij niet verplicht is om te doen wat jij leuk vindt en doe gewoon relaxt, laat niet zo merken dat je ermee zit.. probeer hem of zijn gedrag niet te veranderen.
Je moet ook gewoon geen verwachtingen van hem hebben, zo ben je altijd blij met wat je van hem krijgt.
[ Bericht 0% gewijzigd door #ANONIEM op 03-11-2014 15:02:14 ]
quote:
Nou we zijn een aantal weken verder en alle issues hebben we inmiddels grondig doorgenomen. Veel meer begrip en eenheid ontstaan. Binnenkort een weekend er tussenuit met ons tweetjes. Voelt voor ons beiden gewoon weer goed nu, dus nee ik heb geen spijt dat ik hem terug heb proberen te winnen.
Gewoon om ff aan te geven dat je uiteindelijk toch je eigen hart moet volgen denk ik
3 weken neuken, lieve woorden en daarna gaat hij weer zijn eigen gang
Wat is er mis met dat hij zn eigen gang wil gaan? Hij heeft nooit echt iets gedaan dat serieuze grenzen overschrijdt en hij hoeft toch niet altijd rekening met haar te houden?quote:
[..]
3 weken neuken, lieve woorden en daarna gaat hij weer zijn eigen gang
Nee, maar hij maakte ook geen tijd meer voor haar vrij.quote:
[..]
Wat is er mis met dat hij zn eigen gang wil gaan? Hij heeft nooit echt iets gedaan dat serieuze grenzen overschrijdt en hij hoeft toch niet altijd rekening met haar te houden?
Dat bedoel ik er mee
Misschien zal hij haar nu meer willen zien als zij hem meer ruimte geeft..quote:
[..]
Nee, maar hij maakte ook geen tijd meer voor haar vrij.
Dat bedoel ik er mee
Ze gaf hem eerst veel ruimte maar toen zag ze hem niet terug want hij bleef met zn vrienden stappen.. De weken gingen voorbij..quote:
[..]
Misschien zal hij haar nu meer willen zien als zij hem meer ruimte geeft..
Je weet het niet..